Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 9 maart 2019 om 18:14
Vragen mag altijd!
Het gaat niet meer zo goed, maar nog steeds aanzienlijk beter dan gemiddeld. Langzaam bergafwaarts weer. As donderdag het laatste deel van de intake voor de SAM-studie waar ik aan mee ga doen en op 21 maart de eerste pil en de eerste emdr.
https://www.umcutrecht.nl/nl/Ziekenhuis ... ie-voor-de
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zondag 10 maart 2019 om 09:01
ik lees het anders......het gaat nog aanzienlijk beter dan vroeger.....
in the USA is blijkbaar een neuspray met (S)ketamine verkrijgbaar , deze word gemaakt in belgie en zou goede en vooral snelle resultaten moeten opleveren.
Zelf als iemand met depressie trek ik mij op aan zulke berichten , mss binnenkort ook hier verkrijgbaar?
Jij had het het hier in dit topic al eens over ketamine dacht ik he Fayana?
deze neusspray zou een gezuiverde vorm ketamine (sketamine) hebben en testresultaten blijken hoopvol
zondag 10 maart 2019 om 16:03
Hoi Fayana, ik probeer het maar hoopvol te lezen: het gaat nog wat beter dan het meestal het geval is en ik hoop voor je dat het dalen slechts een onderdeel is van een wisselende lijn. Een lijn die dus ook weer opwaarts kan gaan. Maar goed, dat is misschien wensdenken. Trek je deze state of mind wat beter? Of grenst het toch nog wel aan het onleefbare?
Ik hoop zo erg dat toekomstige medicatie of behandelingen eindelijk voor alle mensen die lijden aan diezelfde nare depressie een kans op een prettig leven biedt! Ik blijf duimen voor je
Ik hoop zo erg dat toekomstige medicatie of behandelingen eindelijk voor alle mensen die lijden aan diezelfde nare depressie een kans op een prettig leven biedt! Ik blijf duimen voor je
maandag 11 maart 2019 om 22:00
Ja, het gaat inderdaad nog steeds iets beter dan meestal, en daar ben ik blij om. Ik zou nog steeds liever dood zijn, maar ja, dat zit er praktisch gezien niet in op het moment, en dit is tenminste een stuk minder ondraaglijk. Onleefbaar is een groot woord op dit moment, maar erg leefbaar is het allemaal ook weer niet. Helaas wel vervelend nieuws gekregen vandaag, het begin van de studie waar ik aan mee ga doen is alweer uitgesteld omdat de apotheek het supplement niet kan leveren. Dat is al de tweede keer.diyer schreef: ↑10-03-2019 16:03Hoi Fayana, ik probeer het maar hoopvol te lezen: het gaat nog wat beter dan het meestal het geval is en ik hoop voor je dat het dalen slechts een onderdeel is van een wisselende lijn. Een lijn die dus ook weer opwaarts kan gaan. Maar goed, dat is misschien wensdenken. Trek je deze state of mind wat beter? Of grenst het toch nog wel aan het onleefbare?
Ik hoop zo erg dat toekomstige medicatie of behandelingen eindelijk voor alle mensen die lijden aan diezelfde nare depressie een kans op een prettig leven biedt! Ik blijf duimen voor je
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
maandag 11 maart 2019 om 22:57
Ze zeggen nu eind april. Maar ik geloof het pas als ik de eerste pil slik.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 13 maart 2019 om 00:20
En wanneer zou het eigenlijk van start hebben moeten gaan? Schuiven ze het steeds een maand op? Erg vervelend. Lijkt me ook lastig, omdat je dan moeilijk plannen kan maken. Of maak je eigenlijk weinig plannen? Ik zou het nl. ook planmatig heel irritant vinden om geen rekening ergens mee te kunnen houden. Ik heb bijvoorbeeld kinderen die ook willen weten waar ze met mij aan toe zijn e.d. Heb jij dingen in je leven waar je rekening mee moet houden?
woensdag 13 maart 2019 om 08:22
Het zou eerst al in januari beginnen. Ik geloof nu pas dat het begint als ik de pillen in handen heb.diyer schreef: ↑13-03-2019 00:20En wanneer zou het eigenlijk van start hebben moeten gaan? Schuiven ze het steeds een maand op? Erg vervelend. Lijkt me ook lastig, omdat je dan moeilijk plannen kan maken. Of maak je eigenlijk weinig plannen? Ik zou het nl. ook planmatig heel irritant vinden om geen rekening ergens mee te kunnen houden. Ik heb bijvoorbeeld kinderen die ook willen weten waar ze met mij aan toe zijn e.d. Heb jij dingen in je leven waar je rekening mee moet houden?
Ik hoef niet met veel dingen rekening te houden wat planning betreft. Ik heb met opzet weinig verplichtingen. Maar er zijn nog andere dingen die ik zou kunnen proberen en dat wordt nu steeds uitgesteld en dat vind ik het moeilijkst. Het gaat om kruiden en supplementen met maar weinig kans op succes, maar zolang ik dan toch nog leef, is niks doen ook geen optie. En deze supplementen kunnen niet samen met de seroquel die ik nu nog slik en die mag ik niet afbouwen zolang ik aan het onderzoek meedoe. En ik weet toch al niet goed hoe ik van het laatste beetje seroquel af moet komen, ben er al bijna 2 jaar mee bezig. En nog een keer rtms doen is ook een optie, maar dat kan ook pas na het onderzoek. Ideaal gesproken zelfs pas vanaf 6 maanden na het einde van het onderzoek, maar in elk geval pas na de 3 maanden pillen en emdr.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 16 maart 2019 om 23:55
zondag 17 maart 2019 om 00:24
Even uit meeleesstand, want ik vind dit soort topics altijd best heftig. Vooral omdat ik bang ben iets fouts te zeggen.FadeToBlack schreef: ↑17-03-2019 00:10Vanmiddag was ik bij een lezing over de SAM studie door Marco Boks (jou welbekend natuurlijk). Hij had het erover dat de pillen 22 april beschikbaar zijn....
Dat was ik exact als meelezer van plan te typen.
Lieve Fayena,
Ik vind je moed zo enorm prachtig.
En ik hoop dat de SAM studie een positief avontuur voor je mag worden.
Je kan het, je bent een bikkel!
En ik denk stiekem best wel vaak aan je
zondag 17 maart 2019 om 12:48
Wat deed je daar als ik zo onbeschoft mag zijn? De pillen zouden er eerst in januari al zijn, toen half maart, en nu geloof ik het pas als ik ze in handen -ok, in mijn mondFadeToBlack schreef: ↑17-03-2019 00:10Vanmiddag was ik bij een lezing over de SAM studie door Marco Boks (jou welbekend natuurlijk). Hij had het erover dat de pillen 22 april beschikbaar zijn....
- heb. We zullen zien. Bovendien blijft er nog altijd 50% kans dat ik de placebo krijg.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 13 april 2019 om 14:15
Ff een update voor wie nog meeleest. De goede dagen zijn allang weer voorbij en ik zit weer terug op mijn oude, gebruikelijke niveau van depressie. Dat het lente wordt helpt ook niet mee. In lente en zomer doet iedereen zo opgewekt en word je al helemaaaaal geacht vrolijk te zijn.
Over 2,5 week begint het onderzoek, ik heb nog niet gehoord dat het niet door zou gaan, maar de vorige keer werd het ook pas een paar dagen van te voren afgezegd.
Verder niet zoveel te melden. Ik leef nog, maar daar is dan ook alles mee gezegd, en ik ben er niet blij mee...
Over 2,5 week begint het onderzoek, ik heb nog niet gehoord dat het niet door zou gaan, maar de vorige keer werd het ook pas een paar dagen van te voren afgezegd.
Verder niet zoveel te melden. Ik leef nog, maar daar is dan ook alles mee gezegd, en ik ben er niet blij mee...
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 13 april 2019 om 16:10
Fayanna, Ik lees je, al maanden en dus nu ook. Je straalt zo'n eenzaamheid uit in je strijd en hoewel jij bij lange na niet alleen staat moet je het toch alleen doen. Ik was blij je even omhoog te zien krabbelen en ben nu verdrietig dat de stijgende lijn weer doorbroken is. Niemand kan zeggen dat jij niet je stinkende best doet. Ik blijf je lezen en blijf aan je denken 
zaterdag 13 april 2019 om 18:21
