Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 2 mei 2019 om 05:56
[quote=Kia•Ora post_id=29873473 time=1556764422 user_id=368522]
Op jouw verzoek zal ik je bericht niet letterlijk quoten. Ik hoop dat ik wel dit mag zeggen: Jouw ervaring dat er na de dood niks is, is zeer troostend voor mij. Maar zowel deze optie, als die opties die ik in mijn zeer lange post beschrijf, hebben het beetje doodsangst dat ik had alleen maar zeer sterk doen verminderen. Mijn angst betreft niet zozeer wat er na de dood is, wat dat dat ook mag zijn, maar het stervensproces, zoals ik oa nogal grafisch beschreven heb waar het over methoden van suicide gaat. EN nogmaals, ik ben de mogelijkheid van reincarnatie niet gaan beschouwen omdat ik stiekem toch heel erg hoop dat het na de dood niet afgelopen is, maar omdat ik zoveel redelijk sterk bewijs ben tegengekomen. Ik hoop nog steeds met heel mijn hart dat het niet waar is
Op jouw verzoek zal ik je bericht niet letterlijk quoten. Ik hoop dat ik wel dit mag zeggen: Jouw ervaring dat er na de dood niks is, is zeer troostend voor mij. Maar zowel deze optie, als die opties die ik in mijn zeer lange post beschrijf, hebben het beetje doodsangst dat ik had alleen maar zeer sterk doen verminderen. Mijn angst betreft niet zozeer wat er na de dood is, wat dat dat ook mag zijn, maar het stervensproces, zoals ik oa nogal grafisch beschreven heb waar het over methoden van suicide gaat. EN nogmaals, ik ben de mogelijkheid van reincarnatie niet gaan beschouwen omdat ik stiekem toch heel erg hoop dat het na de dood niet afgelopen is, maar omdat ik zoveel redelijk sterk bewijs ben tegengekomen. Ik hoop nog steeds met heel mijn hart dat het niet waar is
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 2 mei 2019 om 05:59
donderdag 2 mei 2019 om 09:22
Ik weet niet of ik al eerder gereageerd heb (sorry, slecht geheugen), maar ik heb gisteren jouw verhaal gelezen.
Ik weet niet of ik in reïncarnatie geloof. Geloof is nu eenmaal gebaseerd op niet zeker weten en dat maakt het moeilijk. Ergens zou het me niet verbazen als het bestaat aangezien moleculen altijd blijven.
Eerlijk gezegd lijkt het mij wel fijn als het zou bestaan omdat het me geen fijn idee lijkt dat er hierna niks meer is.
Ik weet niet of ik in reïncarnatie geloof. Geloof is nu eenmaal gebaseerd op niet zeker weten en dat maakt het moeilijk. Ergens zou het me niet verbazen als het bestaat aangezien moleculen altijd blijven.
Eerlijk gezegd lijkt het mij wel fijn als het zou bestaan omdat het me geen fijn idee lijkt dat er hierna niks meer is.
Cum non tum age
donderdag 2 mei 2019 om 11:04
Ik ook! Reïncarnatie lijkt me pas echt de hel. Het ene na het andere ellendige leven. Ik ben dit niet gaan geloven omdat ik stiekem hoop dat het waar is, maar door alle informatie die ik tegenkwam. Minstens 99 % daarvan is overduidelijk vals of onbetrouwbaar, maar de bewijskracht van dat beetje dat overblijft was voor mijn heel sterk.
Door dit leven dan tot het natuurlijke einde te blijven leven, bespaar ik me misschien een van mijn volgende levens. En zo niet, dan heb ik door mijn bewust ongezonde levenswijze hopelijk,nog maar een jaar of 20 te gaan. .
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 2 mei 2019 om 12:01
Ik begrijp het heel goed, en als het heel erger onleefbaar wordt kun je nog kiezen voor 1 jaar extra incarneren en dit leven eerder opgeven. Zo heb ik daar ook regelmatig vroeger over gedacht, met het geruststellende idee dat je vast niet twee keer een leven met depressies hoeft door te worstelen, ik zou liever twee armen missen in een volgend leven dan weer depressie, gelukkig is het bij mij zo goed als over al heel lang maar precies die gedachten.
En toch hoop je dat het hierna gewoon stil is en geen nieuwe levens!
Maar idd veel wijst erop dat het er wel inzit.
En toch hoop je dat het hierna gewoon stil is en geen nieuwe levens!
Maar idd veel wijst erop dat het er wel inzit.
donderdag 2 mei 2019 om 15:19
Dank je voor je verhaal Fayanna. Ik denk niet dat ik in reïncarnatie geloof eerlijk gezegd.
Daarnaast, als het wel zo is als je zegt, heb je in elk leven dus lessen te leren. Dat zou dan betekenen dat niet ieder leven alleen maar ellendig is lijkt mij toch?
Wat me verder opviel was je (vroegere) beroep. Ik ben benieuwd wat jou daarin aantrok/aantrekt. Het lijkt ergens zo haaks te staan op je leven nu.
Daarnaast, als het wel zo is als je zegt, heb je in elk leven dus lessen te leren. Dat zou dan betekenen dat niet ieder leven alleen maar ellendig is lijkt mij toch?
Wat me verder opviel was je (vroegere) beroep. Ik ben benieuwd wat jou daarin aantrok/aantrekt. Het lijkt ergens zo haaks te staan op je leven nu.
.
donderdag 2 mei 2019 om 18:09
Fayanna, indrukwekkend verhaal en goed geschreven. Ik vind het heel heftig voor je dat je deze last al zo lang moet dragen. Gelukkig heb je ook goede periodes gekend in je leven, ook al waren die in de minderheid.
Geloof je dan ook dat je kunt reincarneren als een dier? Ik geloof zelf niet heel sterk in reincarnatie, maar ik denk wel dat dieren ook een ziel hebben. Of kun je alleen reincarneren in je eigen soort?
Geloof je dan ook dat je kunt reincarneren als een dier? Ik geloof zelf niet heel sterk in reincarnatie, maar ik denk wel dat dieren ook een ziel hebben. Of kun je alleen reincarneren in je eigen soort?
Groetjes!
vrijdag 3 mei 2019 om 11:57
Het lijkt mij ook vreselijk om nog zo vaak terug te moeten komen en ik hoop met heel mijn hart dat het niet waar is. Een positief ding: slechts zeer weinig mensen herinneren zich hun vorige levens. Meestal gaat al die kennis verloren kort voor je opnieuw reincarneert, omdat je, belast met al die wetenschap, niet zo goed in staat zou zijn nieuwe lessen te leren.FadeToBlack schreef: ↑01-05-2019 16:44Een prachtig, helder en ontroerend verhaal. Dank daarvoor.
Ik herken echt heel veel in je verhaal, alleen is mijn depressie nooit zo diep geweest dat ik het euthenasietraject heb gestart. Wel diverse suïcidepogingen in het verleden.
Ik vind het een heel akelig idee dat ik nog honderden keren zou moeten leven. Maar ik ga me denk ik wel wat verder verdiepen in dit onderwerp.
Nogmaals dank voor het delen van je inzichten.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:04
Ik vond reincarnatie tot een paar jaar geleden ook grote kul en totaal onbewijsbaar. Ook ik wil overal keihard bewijs voorhebben, absoluut onweerlegbaar, en dat is voor reincarnatie nog steeds niet mogelijk, maar het gaat wel steeds meer die kant op. IK ben zo sceptische dat een vriendin van mij die nog niet zo lang geleden tot het christendom bekeerd is, aan mij vroeg wat ervoor nodig zou moeten zijn om mij in god te laten geloven. En ik dacht: ik denk niet dat er iets is dat voor mij voldoende overtuigend is om in god te geloven. Als hij voor mij zou staan, dan zou ik nog denken dat het een vent in een verkleedpak is. EN ik ben dan ook nog steeds niet 100% overtuigd van reincarnatie, maar voor sommige casussen kan ik op geen enkele mogelijkheid een andere verklaring bedenken.Friction-90 schreef: ↑01-05-2019 20:57Ik lees pas heel kort (lees: een paar dagen) mee, maar wat een ontroerend en tegelijkertijd ook indrukwekkend verhaal!
Het hele stuk over reincarnatie vind ik enorm boeiend. Ik heb me hier nog verre van voldoende in verdiept om over mee te kunnen praten. Maar mijn vriend heeft het boek "Reincarnation, A new horizon in science, religion, and society" van Sylvia Crnaston en Carey Williams gelezen, en regelmatig 'stoorde' hij me even om het hier toch eens over te hebben. Ook in dit boek worden verschillende cases beschreven waar geprobeerd wordt een wetenschappelijke (of andere) verklaring voor het fenomeen te zoeken maar dat lukt gewoon écht niet. Ook ik heb altijd heel kritisch tegenover reincarnatie gestaan, en ben dat nu nog steeds. Ik ben zelf wetenschapper en probeer alles altijd met bewezen kennis te onderbouwen. Maar na de cases die dit boek beschreven staan gelezen en besproken te hebben sta ik hier nu toch echt heel anders in.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:13
prada schreef: ↑01-05-2019 22:06Fayanna, dankjewel dat je je verhaal met ons wilde delen. Ik vind het knap. Ik ben zelf niet spiritueel maar ik ben ooit in retraite geweest om tot rust te komen na een paar heftige klappen.
Daar hoorde ook een astrologe bij en die tekende alle datums in mijn leven en mijn horoscoop tot in de puntjes uit.
Dat wat je verteld over meerdere levens vertelde zij mij ook. Ik was aan mijn laatste leven bezig. Gelukkig want ik heb hele zware klappen gehad en nog.
Haar visie was, in ieder nieuw leven moet je goed maken wat je in je vorige levens verkeerd gedaan hebt. Soms denk ik wel eens " jeetje, wat moet ik een ellendig mormel zijn geweest in mijn vorige levens."
Dat denk ik dus ook aan de lopende band! Wat moet ik een vreselijk mens zijn geweest dat ik nu zo moet lijden! Maar de andere theorie, van Michael Newton, is dat het zo niet werkt. Er is noch in volgende levens noch in de fase tussen twee levens, waar je je afgelopen leven beschouwt, sprake van straf. Je moet inzien wat je goed en fout gedaan hebt en de lessen die je hebt laten liggen moet je in een volgend leven opnieuw leren. Maar straf en beloning, zo ongeveer als in het christendom, daarvan is geen sprake. Ook niet als je zelf een eind aan je leven maakt. Dan zou je iets te horen kunnen krijgen als 'ok, dat was niet zo slim wat je gedaan hebt, maar volgende keer beter dan'.
Het was voor mij een geruststelling dat ze extra bevestigde dat ik een oude ziel ben (dat klopt voor mijn gevoel wel) en dat ik alleen dit leven nog maar hoef te leven. En dat het hierna voor mij echt klaar is.
Dat zou ik ook wel heel graag willen. Veel mensen zijn er trots op of laten zich erop voor staan (Jij niet!) dat ze oude zielen zijn. Ik denk niet dat ik een heel oude ziel ben. Ik ben bang dat ik nog heel veel moet leren en nog heel vaak moet terugkomen.
Misschien is dat ook iets voor jou. Maar ook wel tricky omdat zo iemand ook kan zeggen dat je nog 738 levens moet leven.
Dat getal had ik trouwens zelf maar even uit mijn mouw geschut ter illustratie.
Daar moet je wel goed over nadenken.
Mij heeft het in ieder geval een flink stuk rust gegeven al geloof ik niet in dat soort dingen. Mijn onderbewustzijn gelooft er blijkbaar wel in. Ik ben nu ook 50 en het is goed als ik 90 wordt maar ook als ik 60 wordt. Al zal ik bij ziekte me wel laten behandelen omdat ik kinderen en kleinkinderen heb.
Ik wens je wijsheid en kracht
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:15
Voor mij is juist de gedachte dat het na de dood NIET ophoudt en nog heel langverder gaat wat zo beangstigend is.Miss-Pippilotta schreef: ↑01-05-2019 23:53Openhartig verhaal.
Ik geloof er zelf absoluut niet in.
Het lijkt mij dat het na de dood gewoon echt ophoudt. Dat je bewustzijn samenhangt met je hersenactiviteit en dat er na de dood gewoon niks meer is. Echt niks.
En ik denk dat die gedachte voor sommige mensen te beangstigend of lastig is, dat ze zich daardoor vastklampen aan dingen als een eeuwig leven hierna e.d.
Maar goed, ik hoop net als jij ook gewoon dat er niets meer is of komt. Ik zou persoonlijk ook niet moeten denken aan nog 687 levens hierna of aan een eeuwig leven.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:18
Je zult nooit twee exact dezelfde levens moeten lijden. Depressie is een vorm van zeer ersntig lijden, maar er zijn er nog zoveel meer. Ik zal nog zoveel meer verschrikkelije levens moeten leiden / lijden, aleen dan met andere soortden van lijden,. Dat lijkt mij de ultieme hel.MissMaran schreef: ↑02-05-2019 12:01Ik begrijp het heel goed, en als het heel erger onleefbaar wordt kun je nog kiezen voor 1 jaar extra incarneren en dit leven eerder opgeven. Zo heb ik daar ook regelmatig vroeger over gedacht, met het geruststellende idee dat je vast niet twee keer een leven met depressies hoeft door te worstelen, ik zou liever twee armen missen in een volgend leven dan weer depressie, gelukkig is het bij mij zo goed als over al heel lang maar precies die gedachten.
En toch hoop je dat het hierna gewoon stil is en geen nieuwe levens!
Maar idd veel wijst erop dat het er wel inzit.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:36
Ja, ik snap dat mijn beroepskeuze zich een beetje apart verhoudt tot die latere, zo intense, doodswens. IK ben geen verloskunde gaan studeren omdat ik zo graag 'iets met mensen wilde doen'. Ook niet omdat ik zo gek was op baby;tjes (Als ze er eenmaal zijn is dat hoofdzakelijk het domein van de kraamverzorgster). Ik ben verloskunde gaan studeren omdat ik enorm gefascineerd was door alles wat met zwangerschap en geboort te maken heeft. Daar moest en zou ik alles van weten, veel meer dan een grondige lekenkennis.mandylion schreef: ↑02-05-2019 15:19Dank je voor je verhaal Fayanna. Ik denk niet dat ik in reïncarnatie geloof eerlijk gezegd.
Daarnaast, als het wel zo is als je zegt, heb je in elk leven dus lessen te leren. Dat zou dan betekenen dat niet ieder leven alleen maar ellendig is lijkt mij toch?
Wat me verder opviel was je (vroegere) beroep. Ik ben benieuwd wat jou daarin aantrok/aantrekt. Het lijkt ergens zo haaks te staan op je leven nu.
Bovendien wist ik op mijn 14e - 15e al heel erg zeker dat ik nooit zelf kinderen wilde krijgen. Als mijn ouders, met hun ongetwijfeld goede bedoelingen, er al zo'n puinhoop van maakten, wie kon mij dan garanderen dat ik mijn eventuele kinderen ook niet heel ongelukkig zou maken? Liefde, enorm je best doen en de allerbeste bedoelingen hebben, bieden geen enkele garantie op een gelukkig kind. Ik wist nog niks van depressie af, omdat dat toen nog totaal onbespreekbaar was, maar besefte wel dat als ik mij zo ellendig kon voelen, dat mijn kinderen ook zou kunnen overkomen. EN dat zou niet gebeuren, onder geen voorwaarde.
Tegelijkertijd was het absoluut onvoorstelbaar dat ik, als vrouw, ooit op een dag deze wereld zou verlaten en nooit een kind geboren had zien worden. Om deze redenen begon ik aan de studie verloskunde. Ik besefte heel goed dat het sociale aspect, met mensen moeten en kunnen omgaan, een moeilijk punt voor mij zou worden, en dat ik misschien om die reden mijn diploma niet zou halen. Het liep gelukkig een beetje anders. Het sociale aspect bleek te leren en niet zo moeilijk en vervelend te zijn als ik verwacht had. Ik ben bijna cum laude afgestudeerd, en tot twee jaar voordat ik moest stoppen heb ik het werk met buitengewoon veel plezier gedaan. IK moest stoppen omdat ik de stress, de lange en onregelmatige uren en de verantwoordelijkheid niet meer aankon. Ik had al mijn energie nodig om overeind te blijven, fysiek, en voor zover dat nog mogelijk was, psychisch en mentaal. Maar vooral ben ik gestopt omdat ik. doordat ik steeds negatiever in het leven kwam te staan, niet meer kom omgaanmet mensen die juist een nieuw leven op de wereled zetten.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:38
Ik weet het niet, maar vermoed eerder dat ik nog een vrij jonge ziel ben en nog heel veel levens moet meemaken. Maar misschien, hopelijk zelfs, valt dat erg mee.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 12:43
Ik heb geen flauw idee of je ook als dier kunt reincarneren. Ik zou best in een volgend leven een poes willen zijn die een heel lekker lui leventje heeft bij een liefhebbend gezin. Om de een of andere rare reden zou ik ook best een lieveheersbeestje willen zijn!libe schreef: ↑02-05-2019 18:09Fayanna, indrukwekkend verhaal en goed geschreven. Ik vind het heel heftig voor je dat je deze last al zo lang moet dragen. Gelukkig heb je ook goede periodes gekend in je leven, ook al waren die in de minderheid.
Geloof je dan ook dat je kunt reincarneren als een dier? Ik geloof zelf niet heel sterk in reincarnatie, maar ik denk wel dat dieren ook een ziel hebben. Of kun je alleen reincarneren in je eigen soort?
Maar volgens het boeddhisme is de enige manier om echt te leren en vooruit te komen in de richting van het eind van het wiel, het eind van reincarnatie en richting een soort nirvana te gaan, om te incarneren als mens. Dat is de enige situatie waarin je echt kunt leren en vooruitkomen.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 3 mei 2019 om 13:26
Waarom denk je dat Fayanna?
Ik denk ook dat het leven er is om te leren.
En dat hoe verschrikkelijk een leven ook kan zijn, je er toch doorheen zou moeten.
Mijn eigen leven is ook verre van makkelijk.
Wel heb ik juist door de moeilijkheden ontzettende groei meegmaakt (niet dat ik ik ervoor zou kiezen uiteraard.Ik heb liever een zorgeloos le en)
Ik merk ook dat ik door mijn eigen ervaringen mensen heel goed kan helpen, ook al zijn het maar kleine dingen.
En ik geloof ondanks alles nog steeds in God.
Hoe dan ook Fayana, ik denk aan je.
vrijdag 3 mei 2019 om 13:40
Ik weet niet precies waarom ik dat denk. Ik weet ook niet zeker of het waar is. Ik heb veel ellende meegemaakt, en het is me niet gelukt om erg constructieve manieren te vinden om daarmee om te gaan. ALs ik een oude, wijze ziel zou zijn, zou ik waarschijnlijk betere manieren hebben gevonden om met mijn lijden om te gaan. Aan de andere kant is het ook best mogelijk dat ik zoveel te verduren heb gekregen omdat ik dat -tot nu toe in elk geval- aankan, al is het dan ook met onvoorstelbaar veel moeite en dat dat betekent dat mijn ziel al verder ontwikkeld is dan ik denk. Maar mijn intuitie zegt: jonge ziel. En deze keer even flink in het diepe gegooid om een hoop ellende te leren.miedo schreef: ↑03-05-2019 13:26Waarom denk je dat Fayanna?
Ik denk ook dat het leven er is om te leren.
En dat hoe verschrikkelijk een leven ook kan zijn, je er toch doorheen zou moeten.
Mijn eigen leven is ook verre van makkelijk.
Wel heb ik juist door de moeilijkheden ontzettende groei meegmaakt (niet dat ik ik ervoor zou kiezen uiteraard.Ik heb liever een zorgeloos le en)
Ik merk ook dat ik door mijn eigen ervaringen mensen heel goed kan helpen, ook al zijn het maar kleine dingen.
En ik geloof ondanks alles nog steeds in God.
Hoe dan ook Fayana, ik denk aan je.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 4 mei 2019 om 05:54
Kennelijk staan we astrologisch gezien aan de vooravond van grote veranderingen in de wereld. Het lijkt een hele bijzondere tijd te zijn in de evolutie waarbij planeten op zo’n manier gelijnd staan zoals ze niet vaak doen.
De komende jaren (2019,2020,21,22)komen aan oude strukturen in de wereld een einde (macht, financieen, educatie) en nieuwe veel holistischer werkende ontstaan.
Misschien wordt “the sick society’ die Krishnamurti in jouw zin benoemde wel een healthy society
Ik dacht deze dingen even te benoemen want als dat zo is is dat ook wel heel bijzonder om in deze tijd van grote veranderingen getuige zijn.
Hieronder nog een stukje van een astroloog over de komende jaren als het je interesseert.
Ik ben geen astroloog maar ik ben wel gefascineerd in deze tijd
https://www.eloisemeskanen.com/blog/201 ... -new-world
De komende jaren (2019,2020,21,22)komen aan oude strukturen in de wereld een einde (macht, financieen, educatie) en nieuwe veel holistischer werkende ontstaan.
Misschien wordt “the sick society’ die Krishnamurti in jouw zin benoemde wel een healthy society
Ik dacht deze dingen even te benoemen want als dat zo is is dat ook wel heel bijzonder om in deze tijd van grote veranderingen getuige zijn.
Hieronder nog een stukje van een astroloog over de komende jaren als het je interesseert.
Ik ben geen astroloog maar ik ben wel gefascineerd in deze tijd
https://www.eloisemeskanen.com/blog/201 ... -new-world
zaterdag 4 mei 2019 om 12:39
Ik denk dat je je nogal in het topic vergist hebt. De woorden ‘astrologie’ en ‘euthanasie’ lijken ook zoveel op elkaar!Verbinder schreef: ↑04-05-2019 05:54Kennelijk staan we astrologisch gezien aan de vooravond van grote veranderingen in de wereld. Het lijkt een hele bijzondere tijd te zijn in de evolutie waarbij planeten op zo’n manier gelijnd staan zoals ze niet vaak doen.
De komende jaren (2019,2020,21,22)komen aan oude strukturen in de wereld een einde (macht, financieen, educatie) en nieuwe veel holistischer werkende ontstaan.
Misschien wordt “the sick society’ die Krishnamurti in jouw zin benoemde wel een healthy society
Ik dacht deze dingen even te benoemen want als dat zo is is dat ook wel heel bijzonder om in deze tijd van grote veranderingen getuige zijn.
Hieronder nog een stukje van een astroloog over de komende jaren als het je interesseert.
Ik ben geen astroloog maar ik ben wel gefascineerd in deze tijd
https://www.eloisemeskanen.com/blog/201 ... -new-world
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
zaterdag 4 mei 2019 om 14:02
Fayanna, ooit eens gereageerd in je topic maar sindsdien vooral meegelezen.
Zelf geen ervaring met depressie al is mijn rugzak inmiddels ook redelijk gevuld met ervaringen die het leven bij tijd en wijle moeizaam en beperkend maken.
Maar nooit op een manier dat ik er (langdurig) geen heil meer in zag.
Misschien dat daardoor jouw topic me raakt en nieuwsgierig maakt.
Je schrijft erg open over hetgeen je beweegt en dat zet mij dan weer aan om te overdenken en zaken in perspectief te plaatsen.
Zo ook je laatste Posts.
Als gelovig mens leef ik in de overtuiging dat er ‘van hogerhand’ vergeving bestaat. Waardoor we niet al onze ballast en miskleunen mee hoeven blijven torsen. (Laat staan in volgende levens)
Anderzijds merk ik dat bepaalde patronen (negatief) soms van generatie op generatie blijven bestaan, waardoor het lijkt alsof we al op voorhand ‘lessen’ hebben te leren of bepaalde eigenschappen te overwinnen.
Maar is zoiets niet gewoon een kwestie van oorzaak-gevolg. De opvoeding die je krijgt van ouders die ook weer het produkt waren van hun opvoeding? En uiteraard het genenpakket wat je meekrijgt?
Ik ben dus sterk geneigd om dat idee van ‘meerdere levens’ los te laten.
Maar wanneer mijn jonge kind dan weer eens een opmerking maakt waarvan ik denk: “Hoe kun jij dat nu al zo zien/ervaren” dan twijfel ik soms toch. Zeker gezien het feit dat hij op cognitief en sociaal emotioneel vlak een beperking heeft.
Iemand noemde hem ook al eens een ‘oude ziel’.
Ik kan dat allemaal (nog) niet goed rijmen met mijn eigen opvattingen en overtuiging.
Daarom heb ik jouw laatste Posts ook weer met belangstelling gelezen. Geeft weer stof tot nadenken.
Wel vraag ik me af: maakt deze verworven overtuiging het leven nu niet nog veel moeilijker voor je? Naast de vastberadenheid om het nu maar alvast doorleefd te hebben zodat het je ‘later’ niet nog een keer hoeft te doen?
Sterkte en bedankt voor je openhartige verhaal.
Zelf geen ervaring met depressie al is mijn rugzak inmiddels ook redelijk gevuld met ervaringen die het leven bij tijd en wijle moeizaam en beperkend maken.
Maar nooit op een manier dat ik er (langdurig) geen heil meer in zag.
Misschien dat daardoor jouw topic me raakt en nieuwsgierig maakt.
Je schrijft erg open over hetgeen je beweegt en dat zet mij dan weer aan om te overdenken en zaken in perspectief te plaatsen.
Zo ook je laatste Posts.
Als gelovig mens leef ik in de overtuiging dat er ‘van hogerhand’ vergeving bestaat. Waardoor we niet al onze ballast en miskleunen mee hoeven blijven torsen. (Laat staan in volgende levens)
Anderzijds merk ik dat bepaalde patronen (negatief) soms van generatie op generatie blijven bestaan, waardoor het lijkt alsof we al op voorhand ‘lessen’ hebben te leren of bepaalde eigenschappen te overwinnen.
Maar is zoiets niet gewoon een kwestie van oorzaak-gevolg. De opvoeding die je krijgt van ouders die ook weer het produkt waren van hun opvoeding? En uiteraard het genenpakket wat je meekrijgt?
Ik ben dus sterk geneigd om dat idee van ‘meerdere levens’ los te laten.
Maar wanneer mijn jonge kind dan weer eens een opmerking maakt waarvan ik denk: “Hoe kun jij dat nu al zo zien/ervaren” dan twijfel ik soms toch. Zeker gezien het feit dat hij op cognitief en sociaal emotioneel vlak een beperking heeft.
Iemand noemde hem ook al eens een ‘oude ziel’.
Ik kan dat allemaal (nog) niet goed rijmen met mijn eigen opvattingen en overtuiging.
Daarom heb ik jouw laatste Posts ook weer met belangstelling gelezen. Geeft weer stof tot nadenken.
Wel vraag ik me af: maakt deze verworven overtuiging het leven nu niet nog veel moeilijker voor je? Naast de vastberadenheid om het nu maar alvast doorleefd te hebben zodat het je ‘later’ niet nog een keer hoeft te doen?
Sterkte en bedankt voor je openhartige verhaal.
vera8 wijzigde dit bericht op 04-05-2019 17:18
0.31% gewijzigd
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 4 mei 2019 om 14:08
Lijkt me ook gruwelijk als er reincarnatie zou zijn. Ik vind 1 leven al meer dan genoeg. En zo zinloos als je weer van voor af aan zou moeten beginnen zonder wetenschap van wat daarvoor is geweest.fayanna schreef: ↑02-05-2019 11:04Ik ook! Reïncarnatie lijkt me pas echt de hel. Het ene na het andere ellendige leven. Ik ben dit niet gaan geloven omdat ik stiekem hoop dat het waar is, maar door alle informatie die ik tegenkwam. Minstens 99 % daarvan is overduidelijk vals of onbetrouwbaar, maar de bewijskracht van dat beetje dat overblijft was voor mijn heel sterk.
Door dit leven dan tot het natuurlijke einde te blijven leven, bespaar ik me misschien een van mijn volgende levens. En zo niet, dan heb ik door mijn bewust ongezonde levenswijze hopelijk,nog maar een jaar of 20 te gaan. .
Ik begin juist steeds minder in een 'iets' na de dood gaan geloven omdat ik nog steeds geen teken van mijn vader heb gehad. Hij zou bij leven op z'n blote knieen naar de andere kant van de wereld zijn gekropen als ik hem nodig had, dus als hij de mogelijkheid nu zou hebben vanuit die mysterieuze dimensie, zou ie zeker iets hebben laten horen.
zondag 5 mei 2019 om 01:03
Misschien kwam ik te enthousiast over. Dat was niet mijn bedoeling.
Ik begrijp de serieusheid en diepte van dit topic. Ik bied mijn excuses aan.
Mijn gedachte was: als je hier bent en blijft kun je daar wat op richten. Maar je gelooft er niet in.
Oke, no problem.
