Psyche
alle pijlers
Even op zoek naar een luisterend oor...
maandag 9 november 2009 om 01:16
Ik voel me zo slecht, verdrietig, op, moe en weet ik veel wat.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
-bladora- wijzigde dit bericht op 09-11-2009 01:17
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 01:19
maandag 9 november 2009 om 01:31
Dat heeft hij ook gedaan het 'geen tijd verhaaltje' daar ben ik zeker van. Hij heeft gezegd dat ie me morgen belt om een en ander toe te lichten. Maar dat ik me erdoor zo verschrikkelijk naar voel baart me erg veel zorgen. Ik ben aan de ene kant heel realistisch en aan de andere kant ben ik alle realiteit verloren. En dat komt niet alleen hierdoor. Dit gevoel had ik al langer maar dit heeft het zo versterkt. Ik wil gewoon weg van hier. Van mezelf en van dit leven. Ik word gewoon zo bang van m'n eigen gevoel.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 01:34
Even hier blijven nog, ik luister
Was hij voor jou een soort laatste strohalm, gevoelsmatig? Een houvast om je op te richten terwijl je aan jezelf werkte? Maar een ander kan niet het hoofddoel zijn, je werkt aan jezelf en je genezing voor jezelf. Dat is een beter hoofddoel, in mijn optiek. Wordt beter voor jezelf
Was hij voor jou een soort laatste strohalm, gevoelsmatig? Een houvast om je op te richten terwijl je aan jezelf werkte? Maar een ander kan niet het hoofddoel zijn, je werkt aan jezelf en je genezing voor jezelf. Dat is een beter hoofddoel, in mijn optiek. Wordt beter voor jezelf
maandag 9 november 2009 om 01:35
maandag 9 november 2009 om 01:38
maandag 9 november 2009 om 01:43
Wat lief minny. Hij was niet echt een strohalm. Maar een man die het beter deed in mijn ogen dan de mannen voor hem en iemand waar ik wat aan had. Oja, toch wel hij was wel een strohalm, hij was praktisch mijn enige sociale leven. Mijn uitlaatklep. Hij wist van mij en m'n depressie. Geen hoofddoel, maar wel een houvast. Maar hij is ook weer niet de reden dat ik me zo down voel. Meer een teken van dat ik toch niks waard ben en het leven gewoon ook niet waard ben. Snap je het nog? ik snap mezelf niet eens meer. Misschien is het beter dat ik gewoon de rest van m'n pillen in neem en ga slapen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 01:47
Wat bedoel je exact met de rest van je pillen?
*maakt zich nu zorgen....*
Dat één man niet meer met je verder wil, betekent niet dat je niks waard bent. Hij had je ook volledig kunnen afkappen en je laten vallen. Heeft ie niet gedaan, omdat je blijkbaar voor hem wel degelijk wat waard bent. Oke, een relatie zit er niet meer in (waarschijnlijk) maar een mooie vriendschap wellicht wel? Dat dit gebeurd is betekent niet dat hij je nu volledig laat vallen.
Ga je verder nergens heen? Spreek je weleens andere mensen? Ga je er weleens op uit?
*maakt zich nu zorgen....*
Dat één man niet meer met je verder wil, betekent niet dat je niks waard bent. Hij had je ook volledig kunnen afkappen en je laten vallen. Heeft ie niet gedaan, omdat je blijkbaar voor hem wel degelijk wat waard bent. Oke, een relatie zit er niet meer in (waarschijnlijk) maar een mooie vriendschap wellicht wel? Dat dit gebeurd is betekent niet dat hij je nu volledig laat vallen.
Ga je verder nergens heen? Spreek je weleens andere mensen? Ga je er weleens op uit?
maandag 9 november 2009 om 01:54
Hij heeft me niet afgekapt, hij heeft me uitgenodigd bij hem thuis en geprobeerd sex te hebben met me terwijl hij dus een ander heeft, dat is heel kwetsend maar niet bepalend voor mijn gevoel. Een mooie vriendschap zit er niet meer in. Dat heeft al te lang geduurd.
Ik spreek wel eens andere mensen, op m'n werk enzo. Maar die zien me zoals ik wil zijn. Maar ik ben al zo lang met de gedachte bezig om niet te bestaan. Als ik mensen langer niks sms of bel dan doen ze dat bij mij ook niet dus als ik er niet meer ben zal ze dat ook niet opvallen. Alleen m'n ouders. Maar ik zou zo graag gewoon willen ophouden met alles.
De rest van m'n pillen zijn AD ik denk dat als ik daar genoeg van neem wel een tijdje kan slapen. Dat zou zo fijn zijn.
Ik spreek wel eens andere mensen, op m'n werk enzo. Maar die zien me zoals ik wil zijn. Maar ik ben al zo lang met de gedachte bezig om niet te bestaan. Als ik mensen langer niks sms of bel dan doen ze dat bij mij ook niet dus als ik er niet meer ben zal ze dat ook niet opvallen. Alleen m'n ouders. Maar ik zou zo graag gewoon willen ophouden met alles.
De rest van m'n pillen zijn AD ik denk dat als ik daar genoeg van neem wel een tijdje kan slapen. Dat zou zo fijn zijn.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 01:56
maandag 9 november 2009 om 01:58
Dat is niet mooi van 'm nee. Denk dat een vriendschap er dan wellicht niet meer in zit. Tenzij verrekt goede uitleg...
Neem je niet teveel van die pillen alsjeblieft? Ik neem aan dat er een maximale toegestane dosis aan vast zit? Echt goed voor je lijf kan het niet zijn om die dosis te overschrijden.
Durf je wel aandacht te vragen voor jezelf? En is het niet zo dat juist doordat je overkomt zoals je wil overkomen (sterk, onafhankelijk?) dat mensen niet het idee hebben dat je ze nodig hebt? Dan kan het voorkomen dat men je niet smst. Niet omdat men geen aandacht aan je wil schenken, maar meer omdat het idee heerst dat jij daar niet bepaald op zit te wachten.
Neem je niet teveel van die pillen alsjeblieft? Ik neem aan dat er een maximale toegestane dosis aan vast zit? Echt goed voor je lijf kan het niet zijn om die dosis te overschrijden.
Durf je wel aandacht te vragen voor jezelf? En is het niet zo dat juist doordat je overkomt zoals je wil overkomen (sterk, onafhankelijk?) dat mensen niet het idee hebben dat je ze nodig hebt? Dan kan het voorkomen dat men je niet smst. Niet omdat men geen aandacht aan je wil schenken, maar meer omdat het idee heerst dat jij daar niet bepaald op zit te wachten.
maandag 9 november 2009 om 02:01
Dat is zo lief. misschien is het een schreeuw om hulp of om een luisterend oor of een mening. Ik herken m'n eigen gevoel niet eens op dit moment. Ik wil gewoon even heel erg weg zijn van hier. voor een tijdje. Ik snap het zelf niet. Je mag je 06 wel geven maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik schaam me zo voor dit gevoel. Ik ben mooi en intelligent en talentvol volgens iedereen. Maar ondertussen ben ik zo'n sukkel. Daarom wil ik gewoon even weg zijn van alles.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 02:06
Je bent niet meteen een sukkel als je het ff niet meer ziet zitten. Joh, dan ben ik zo vaak in mijn leven een sukkel geweest als dat een criterium is. Je hebt verdriet, bent teleurgesteld en wellicht zelfs een beetje boos. Denk ik. Dat bovenop de gevoelens en problemen waar je al mee kampt. Ja, dan zie je het even niet meer zitten, dat is logisch. Maar onthoudt, het is echt maar even. Niet voor altijd. Morgen ziet de wereld er al weer anders uit. Nee, je problemen zijn niet meteen weg, maar in het daglicht ziet het er letterlijk en figuurlijk minder zwart uit.
maandag 9 november 2009 om 02:08
@ minny. Ik heb eigenlijk gewoon geen echte vrienden. Heb alleen collega's maar ja die vertel je natuurlijk ook niet anders. Verder heb ik een paar vrienden in het buitenland maar dat is ver weg. Ik wil gewoon niet meer hoeven nadenken. Daarom die pillen. Die kunnen verdovend werken, of slaapverwekkend. Mijn hoofd is vol en ik mag me helemaal niet zo naar voelen want er zijn mensen die vele ergere dingen hebben en die gaan ook gewoon door. Dus ik ben echt een slappeling. En juist daarom mag ik niet voelen wat ik voel. Ik klink zo zelfmedelijdend en dat kan ook echt niet. Maar ik weet gewoon niet meer hoe ik me moet voelen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 02:15
Oh je klinkt als m'n psycholoog, haha. Ik ben gewoon een beetje bang voor mezelf vanavond, omdat ik echt gedacht heb, ik rijd mezelf tegen een boom, ik neem alle valium in die er ligt, ik....ok en toen dacht ik ik schrijf hier. maar nu ben ik weer zo verdrietig als ik lees dat ik zo'n stumper ben. Maar het zou zoveel makkelijker zijn, en ik durf het gewoon niet.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 02:20
Nou, zolang je nog bij de tijd genoeg bent om hulp te vragen ben je geen stumper. En uiteraard ben je verdrietig, je hebt liefdesverdriet. Dat is niet meer dan normaal in deze situatie. Jeetje...wie zou niet verdrietig zijn na zoiets gelezen te hebben?!
*Hoopt vurig dat vergeleken worden met psych geen belediging is*
*Hoopt vurig dat vergeleken worden met psych geen belediging is*
maandag 9 november 2009 om 02:29
Ah nee, dat is geen belediging. M'n psych is een stoere vrouw.
Mijn verdriet gaat niet alleen om hem. Dat ik dit te lezen kreeg was just another reminder dat mijn leven niet deugt. Ik ben idd verdrietig, maar het deed me meer zeer dat ik zelfs zoiets in m'n leven niet goed kan doen. Een leuke man vinden. Ik doe gewoon alles niet goed. Ik ben mooi, knap en intelligent (zoals men zegt), maar mijn leven hangt constant aan een zijden draadje. Niemand weet van psyciaters en pillen. En dat doe ik al sinds m'n 14e. Ik krijg nooit iets goed op de rit. doe alles fout. alleen m'n ouders houden nog van me. ik kan nooit met iemand erover praten want die ziet me van de buitenkant en denkt dat m'n leven perfect is. Maar als ik maar even kon slapen. Dan zou t al een stuk beter gaan denk ik.
Mijn verdriet gaat niet alleen om hem. Dat ik dit te lezen kreeg was just another reminder dat mijn leven niet deugt. Ik ben idd verdrietig, maar het deed me meer zeer dat ik zelfs zoiets in m'n leven niet goed kan doen. Een leuke man vinden. Ik doe gewoon alles niet goed. Ik ben mooi, knap en intelligent (zoals men zegt), maar mijn leven hangt constant aan een zijden draadje. Niemand weet van psyciaters en pillen. En dat doe ik al sinds m'n 14e. Ik krijg nooit iets goed op de rit. doe alles fout. alleen m'n ouders houden nog van me. ik kan nooit met iemand erover praten want die ziet me van de buitenkant en denkt dat m'n leven perfect is. Maar als ik maar even kon slapen. Dan zou t al een stuk beter gaan denk ik.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 02:38
Hey, hij heeft het verpest, hij. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gedrag. Dat hij liegt tegen je is zijn keuze en zijn falen. De meest geweldige en succesvolle vrouwen op deze aarde worden bedrogen door heel erg nare mannen. Omdat die bedriegers naar zijn, niet omdat die vrouwen losers zouden zijn.
Je zou ook kunnen zeggen dat je juist een doorzetter bent. Juist omdat je er al zo lang mee kampt, maar je gaat maar wel mooi door, je geeft het niet op. Al die tijd ben je blijven werken aan jezelf, aan genezing. En je werkt! Je zit niet thuis te zwelgen maar je verdient je eigen geld en zorgt voor jezelf. Je doet vast niet álles fout, dat lijkt me niet eens mogelijk.
Je zou ook kunnen zeggen dat je juist een doorzetter bent. Juist omdat je er al zo lang mee kampt, maar je gaat maar wel mooi door, je geeft het niet op. Al die tijd ben je blijven werken aan jezelf, aan genezing. En je werkt! Je zit niet thuis te zwelgen maar je verdient je eigen geld en zorgt voor jezelf. Je doet vast niet álles fout, dat lijkt me niet eens mogelijk.
maandag 9 november 2009 om 02:53
Minny, je bent zo lief, zo opbeurend. Ik kan het nu allemaal helemaal niet zo zien. maar dit beurt me zo op. Ik werk wel aan mezelf maar ik woon op m'n 25e nog wel bij m'n ouders. En dat is weer zo slecht. Maar ik doe wel m'n best. Goh dankje. Bijna niemand verder die hier reageert(wil noah niet tekort doen.) Ik ben misschien ook wel een doorzetter, want heb al tig van dit soort mannen gehad. Maar dan ben ik toch eerder een stumper omdat ik hem weer vertrouwde. Ik vind mezelf ook zo triest dat ik het op een forum neergooi. Maar ik durf echt aan niemand te zeggen dat ik liever niet meer leef. Als mijn hoofd maar zou kunnen stoppen met nadenken. Het is zo erg als je dat aan niemand kwijt kan, De reacties hier doen me echt goed. Bedankt!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 02:59
Hey, ik heb ook weleens iemand vertrouwd die ik niet zou moeten vertrouwen, meerdere malen zelfs. Nou en? Daar leer je van.
En je zou eens moeten weten hoeveel mensen op hun 25e nog thuis wonen, terwijl ze niet eens met psychische problemen te maken hebben. Gewoon omdat ze het zo makkelijker vinden, of nog studeren of wat dan ook. Jij hebt er een verrekt goede reden voor trouwens. Dus schaam je daar vooral niet voor. Je werkt aan jezelf, en dat is wel degelijk iets om trots op te zijn. En je bent deze hele weg al afgegaan, opgeven zou nu meer dan zonde zijn. Net zoiets als een station voor je eindbestemming ineens geen zin meer hebben en de trein terugnemen. Ff doorzetten nog!
Dat er weinig mensen reageren heeft overigens meer met het late tijdstip te maken dan met jou hoor
En je zou eens moeten weten hoeveel mensen op hun 25e nog thuis wonen, terwijl ze niet eens met psychische problemen te maken hebben. Gewoon omdat ze het zo makkelijker vinden, of nog studeren of wat dan ook. Jij hebt er een verrekt goede reden voor trouwens. Dus schaam je daar vooral niet voor. Je werkt aan jezelf, en dat is wel degelijk iets om trots op te zijn. En je bent deze hele weg al afgegaan, opgeven zou nu meer dan zonde zijn. Net zoiets als een station voor je eindbestemming ineens geen zin meer hebben en de trein terugnemen. Ff doorzetten nog!
Dat er weinig mensen reageren heeft overigens meer met het late tijdstip te maken dan met jou hoor
