Psyche
alle pijlers
Even op zoek naar een luisterend oor...
maandag 9 november 2009 om 01:16
Ik voel me zo slecht, verdrietig, op, moe en weet ik veel wat.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
-bladora- wijzigde dit bericht op 09-11-2009 01:17
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 14:06
quote:maansa schreef op 09 november 2009 @ 08:35:
niet eens...dit gaat veel verder dan een luisterend oor......dit is hulpverlening.......en daar vind ik een forum niet voor
maansa, had je dan liever gelezen dat een ieder had gezegd : meid, rot voor je dat je je zo voelt, maar je moet bij de hulpverlening zijn : fijne avond en welterusten?
Door professionele hulpverlening krijg je alleen handvaten aangereikt, de rest zul je zelf moeten doen. Met behulp van de overige hulpverlening in de zin van familie, vrienden, kennissen en buren en dus ook een forum.
Bladora, hoop dat je een gat in de dag hebt geslapen en heel rustig wakker bent geworden. Wat rustiger bent in je hoofd en dat je vandaag je psychiater te pakken krijgt met de vraag hoe nu verder.
Laat alsjeblieft even weten dat alles in orde is (voor zover dat dan kan natuurlijk).
niet eens...dit gaat veel verder dan een luisterend oor......dit is hulpverlening.......en daar vind ik een forum niet voor
maansa, had je dan liever gelezen dat een ieder had gezegd : meid, rot voor je dat je je zo voelt, maar je moet bij de hulpverlening zijn : fijne avond en welterusten?
Door professionele hulpverlening krijg je alleen handvaten aangereikt, de rest zul je zelf moeten doen. Met behulp van de overige hulpverlening in de zin van familie, vrienden, kennissen en buren en dus ook een forum.
Bladora, hoop dat je een gat in de dag hebt geslapen en heel rustig wakker bent geworden. Wat rustiger bent in je hoofd en dat je vandaag je psychiater te pakken krijgt met de vraag hoe nu verder.
Laat alsjeblieft even weten dat alles in orde is (voor zover dat dan kan natuurlijk).
maandag 9 november 2009 om 15:38
Goedemiddag Bladora (en de rest), ik hoop dat je goed geslapen hebt.
@MM fijn dat je vannacht je luisterend oor letterlijk hebt uitgeleend
(En ook Noahtb was zo lief om dat aanbod te doen trouwens )
@Passiebloempje: Het raakt je op een goede manier hoop ik?
@Maansa: Mijn vriendenkring is ook geen groepstherapie, maar het is toch verrekte fijn dat ik mijn verhaal bij ze kwijt kan.
@MM fijn dat je vannacht je luisterend oor letterlijk hebt uitgeleend
(En ook Noahtb was zo lief om dat aanbod te doen trouwens )
@Passiebloempje: Het raakt je op een goede manier hoop ik?
@Maansa: Mijn vriendenkring is ook geen groepstherapie, maar het is toch verrekte fijn dat ik mijn verhaal bij ze kwijt kan.
maandag 9 november 2009 om 16:04
Ik wil even kwijt dat ik het ontzettend lief vind zoals Bladora hier vannacht is opgevangen. Soms is het fijn als je gewoon je hart kan luchten en kan beseffen dat er zomaar ' vreemde' mensen zijn die voor je klaar staan. Dan lijkt de wereld ineens niet zo donker meer.
Bladora hou van jezelf en knok ervoor, de zon gaat echt weer schijnen! Koester dit wat je vannacht hebt gekregen, het is heel byzonder dat mensen geheel uit goede bedoelingen voor je klaar staan.
Voor jullie allemaal:
Bladora hou van jezelf en knok ervoor, de zon gaat echt weer schijnen! Koester dit wat je vannacht hebt gekregen, het is heel byzonder dat mensen geheel uit goede bedoelingen voor je klaar staan.
Voor jullie allemaal:
maandag 9 november 2009 om 16:29
quote:tijgermeisje schreef op 09 november 2009 @ 13:24:
de hulpverlening zou geen wachtlijsten hebben als mensen minder indivdualistisch denken en af en toe ns iemand anders te helpen/zich laten helpen. Zijn we toch kuddedieren voor ja toch.
(Maar ja sommige mensen hebben altijd wel wat aan te merken op n topic, fijn zo'n opbeurende oneliner waar de TO geen hol aan heeft of zelfs n compleet kutgevoel geeft. Barf.)
Ik denk trouwens dat Bladora nog op haar werk is...
de hulpverlening zou geen wachtlijsten hebben als mensen minder indivdualistisch denken en af en toe ns iemand anders te helpen/zich laten helpen. Zijn we toch kuddedieren voor ja toch.
(Maar ja sommige mensen hebben altijd wel wat aan te merken op n topic, fijn zo'n opbeurende oneliner waar de TO geen hol aan heeft of zelfs n compleet kutgevoel geeft. Barf.)
Ik denk trouwens dat Bladora nog op haar werk is...
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 09-11-2009 16:30
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
maandag 9 november 2009 om 17:41
Ik ben er hoor. Zo lief iedereen hier echt heel erg bedankt. Ik had gisteren echt niet meer geweten wat ik moest.
Voel me nog steeds ontzettend slecht. Ben wel op werk. Vanmiddag dikke ruzie gehad met m'n moeder omdat ik zo laat had zitten bellen en zoveel had gerookt en gedronken. Dat ik mezelf de vernieling in help en dat ik dat niet onder haar ogen moet doen. Met ruzie weg gegaan. Zo naar. Op werk kan ik weer even m'n andere zelf zijn. Maar helaas wel met tranen met tuiten achter de schermen. Morgen naar m'n psychiater. Ik ben echt op. Maar ik leef denk ik maar dan.
MM ik weet helemaal niet meer wat ik je allemaal gezegd heb, ik was zo in de war. Maar je hebt me zo ontzettend geholpen.
Vanavond een beker warme melk en een valium ipv wijn. Misschien dat slapen dan beter lukt.
Ik moet nu weer aan het werk, heel erg bedankt allemaal!
Voel me nog steeds ontzettend slecht. Ben wel op werk. Vanmiddag dikke ruzie gehad met m'n moeder omdat ik zo laat had zitten bellen en zoveel had gerookt en gedronken. Dat ik mezelf de vernieling in help en dat ik dat niet onder haar ogen moet doen. Met ruzie weg gegaan. Zo naar. Op werk kan ik weer even m'n andere zelf zijn. Maar helaas wel met tranen met tuiten achter de schermen. Morgen naar m'n psychiater. Ik ben echt op. Maar ik leef denk ik maar dan.
MM ik weet helemaal niet meer wat ik je allemaal gezegd heb, ik was zo in de war. Maar je hebt me zo ontzettend geholpen.
Vanavond een beker warme melk en een valium ipv wijn. Misschien dat slapen dan beter lukt.
Ik moet nu weer aan het werk, heel erg bedankt allemaal!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 20:30
Ik heb alles gelezen.
Bladora, je had het al niet makkelijk en nu ook nog liefdesverdriet er bovenop... wat heftig.
Wat een ontzettend lieve forumsters hier.
Ik herinner me nog de nachten dat ik met liters wijn wakker zat, in het wilde weg mensen SMSend 'sorry dat ik nu SMS maar.... ' etc. Waarom zat ik toen niet op het forum?
Niet gek als je je slecht voelt na zo'n nacht en daarachteraan een werkdag. Laat je je psychiater weten hoe je er aan toe bent? Dat je gedumpt bent en niet kunt slapen?
Mijn psychiater reageerde er destijds ontzettend goed op. Er stond een consult gepland maar ik had me verslapen (midden op de middag maar ik had even wat wijntjes gehad...) en toen is het gesprek telefonisch gedaan. Ben die week 3 a 4 keer bij de GGZ geweest en de week erna ook nog 1 of 2 keer... maar het hielp wel. Gelukkig zagen ze in dat liefdesverdriet iets heel menselijks is, en dat het eigenlijk los staat van andere psychische klachten.
Misschien kun je iets rustgevends krijgen, dat je in plaats van wijn kunt nemen (is idd niet goed met AD samen).
Weet je moeder waarom je zo uit je doen bent?
Veel sterkte komende tijd.
Bladora, je had het al niet makkelijk en nu ook nog liefdesverdriet er bovenop... wat heftig.
Wat een ontzettend lieve forumsters hier.
Ik herinner me nog de nachten dat ik met liters wijn wakker zat, in het wilde weg mensen SMSend 'sorry dat ik nu SMS maar.... ' etc. Waarom zat ik toen niet op het forum?
Niet gek als je je slecht voelt na zo'n nacht en daarachteraan een werkdag. Laat je je psychiater weten hoe je er aan toe bent? Dat je gedumpt bent en niet kunt slapen?
Mijn psychiater reageerde er destijds ontzettend goed op. Er stond een consult gepland maar ik had me verslapen (midden op de middag maar ik had even wat wijntjes gehad...) en toen is het gesprek telefonisch gedaan. Ben die week 3 a 4 keer bij de GGZ geweest en de week erna ook nog 1 of 2 keer... maar het hielp wel. Gelukkig zagen ze in dat liefdesverdriet iets heel menselijks is, en dat het eigenlijk los staat van andere psychische klachten.
Misschien kun je iets rustgevends krijgen, dat je in plaats van wijn kunt nemen (is idd niet goed met AD samen).
Weet je moeder waarom je zo uit je doen bent?
Veel sterkte komende tijd.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 9 november 2009 om 20:32
He meis, wat naar dat je ruzie met je moeder hebt gehad. Heb je haar niet gewoon eerlijk kunnen vertellen dat je er even doorheen zat en daarom nachtelijk zat te bellen? Ik ken je moeder niet, maar ik denk dat eerlijkheid (over je gemoedstoestand bedoel ik) je uiteindelijk het verste brengt... En je moet maar zo denken, je moeder doet boos maar is voornamelijk bezorgd om haar kind, haar dochter die ze liefdevol in huis neemt maar die desondanks zo overduidelijk ongelukkig is... Je hebt me vannacht eea verteld over hoe je moeder in elkaar steekt, ik zal daar uiteraard niet te veel over uitweiden hier, maar ik zat er later nog over na te denken... Hoe het op mij overkomt in ieder geval, is dat ze wellicht ook een beetje "bang" is voor heftige emoties, een type dat uitgaat van "Gewoon stug door blijven gaan, zolang je niet laat merken dat je het niet meer trekt is het allemaal nog te overzien maar als je er aan toe geeft word je helemáál overspoeld... en wat dan?" Ik kan het mis hebben hoor, ik ken jouw moeder natuurlijk niet, maar die indruk kreeg ik in ieder geval. Sowieso houdt ze van je en heeft ze het beste met je voor, ze wil je dolgraag helpen maar ze weet waarschijnlijk ook niet hóe.
Bladora, meissie, ik zit nu echt even met een brok in m'n keel te typen... Ik heb je vannacht pas leren kennen, maar je raakte me, je bent een mooi mens en veroordeelt jezelf véél te hard om je zogenoemde 'zwakte'... Het is geen zwakte, het is ménselijk. Je hoeft niet perfect te zijn, niemand is perfect, en iederéén heeft momenten waarop hij/zij er doorheen zit, het (even) niet meer weet, het allemaal teveel wordt. Dat mag, dat móet zelfs. Ook díe kant van jouzelf mag er zijn, verdient aandacht, erkenning, begrip en liefde.
Ik zou je nog zo veel meer willen schrijven, maar ik weet niet hoe ik je kan helpen om ook deze kant van jezelf te accepteren. Laat mensen toe, laat zien wie je bent áchter je facade... er zullen mensen zijn die er van weglopen (maar wees dan maar blij dat je die kwijt bent!), maar er zullen minstens evenveel mensen zijn die zich ook (en misschien wel: juist) aangetrokken voelen tot je kwetsbare kant, je er niet op zullen veroordelen maar juist des te meer van je houden. Dat gun ik je zó.
Ik hoop dat je straks lekker slaapt Bladora, enne, als je me je mailadres geeft dan stuur ik je nog -als je wilt tenminste- dat stukje over die oefening die ik van mijn coach geleerd heb.
Bladora, meissie, ik zit nu echt even met een brok in m'n keel te typen... Ik heb je vannacht pas leren kennen, maar je raakte me, je bent een mooi mens en veroordeelt jezelf véél te hard om je zogenoemde 'zwakte'... Het is geen zwakte, het is ménselijk. Je hoeft niet perfect te zijn, niemand is perfect, en iederéén heeft momenten waarop hij/zij er doorheen zit, het (even) niet meer weet, het allemaal teveel wordt. Dat mag, dat móet zelfs. Ook díe kant van jouzelf mag er zijn, verdient aandacht, erkenning, begrip en liefde.
Ik zou je nog zo veel meer willen schrijven, maar ik weet niet hoe ik je kan helpen om ook deze kant van jezelf te accepteren. Laat mensen toe, laat zien wie je bent áchter je facade... er zullen mensen zijn die er van weglopen (maar wees dan maar blij dat je die kwijt bent!), maar er zullen minstens evenveel mensen zijn die zich ook (en misschien wel: juist) aangetrokken voelen tot je kwetsbare kant, je er niet op zullen veroordelen maar juist des te meer van je houden. Dat gun ik je zó.
Ik hoop dat je straks lekker slaapt Bladora, enne, als je me je mailadres geeft dan stuur ik je nog -als je wilt tenminste- dat stukje over die oefening die ik van mijn coach geleerd heb.
maandag 9 november 2009 om 21:26
Ja MM, ik heb al eerder geschreven dat ik ontroerd was door die hulp die jij o.a. vannacht hebt geboden.
Ik ben blij voor Bladora dat ze haar verhaal kwijt kon.
Ik wil even zeggen dat het mij heel goed heeft gedaan om al die stukjes ter bemoediging aan Bladora te lezen en de reacties van al die mensen die net als ik hun bewondering uitspreken.
Ik krijg weer wat meer vertrouwen in de mensheid. Er zijn echt mensen die vreemden zomaar helpen.
Bladora ik wil je heel veel sterkte en succes wensen bij de psychiater. Eerlijk zijn tegen hem, hoor en je problemen niet afzwakken, want daar heb je alleen jezelf mee.
Ik hoop dat je beter kunt slapen vannacht.
Ik ben blij voor Bladora dat ze haar verhaal kwijt kon.
Ik wil even zeggen dat het mij heel goed heeft gedaan om al die stukjes ter bemoediging aan Bladora te lezen en de reacties van al die mensen die net als ik hun bewondering uitspreken.
Ik krijg weer wat meer vertrouwen in de mensheid. Er zijn echt mensen die vreemden zomaar helpen.
Bladora ik wil je heel veel sterkte en succes wensen bij de psychiater. Eerlijk zijn tegen hem, hoor en je problemen niet afzwakken, want daar heb je alleen jezelf mee.
Ik hoop dat je beter kunt slapen vannacht.
maandag 9 november 2009 om 22:28
maandag 9 november 2009 om 22:30
Minny, jij doet vannacht de moppentap he? En die liedjes, kan dat ook karaoke? Bel ik je vannacht ff....
Bladora, slaap lekker!
Ff zonder gekheid: nok even met die veders, ajb.
Ik vind het om eerlijk te zijn best erg dat het niet eens de normaalste zaak van de wereld meer is om een beetje medemenselijkheid naar elkaar te tonen. Zoals LVeR (was jij dat?) al zei: de wachtlijsten zouden een stuk korter zijn als mensen wat meer begrip hadden voor elkaar.
Bladora, slaap lekker!
Ff zonder gekheid: nok even met die veders, ajb.
Ik vind het om eerlijk te zijn best erg dat het niet eens de normaalste zaak van de wereld meer is om een beetje medemenselijkheid naar elkaar te tonen. Zoals LVeR (was jij dat?) al zei: de wachtlijsten zouden een stuk korter zijn als mensen wat meer begrip hadden voor elkaar.
maandag 9 november 2009 om 22:59
quote:mastermind schreef op 09 november 2009 @ 22:28:
Ik heb DSPS , dus die nachten willen wel.
Maar wee het gebeente van degene die me 's morgens vroeg (lees: vóór 11 elf) m'n nest uit belt! Is dat een uitdaging?
Verder met je eens, het zou niet meer dan normaal moeten zijn dat je elkander als medemens een helpende hand toesteekt. Of op zijn minst een luisterend oor. Slecht is het gesteld met de wereld als men dat niet meer voor elkaar over heeft.
Ik heb DSPS , dus die nachten willen wel.
Maar wee het gebeente van degene die me 's morgens vroeg (lees: vóór 11 elf) m'n nest uit belt! Is dat een uitdaging?
Verder met je eens, het zou niet meer dan normaal moeten zijn dat je elkander als medemens een helpende hand toesteekt. Of op zijn minst een luisterend oor. Slecht is het gesteld met de wereld als men dat niet meer voor elkaar over heeft.
maandag 9 november 2009 om 23:19
Okay, ik maak hieruit op dat je geen complimenten wilt.
Voor mezelf vind ik dat ik via het forum moet oppassen in hoeverre ik mensen een helpende hand bied. Er zijn altijd mensen depressief op de psychepijler, er zijn altijd mensen die het niet meer zien zitten.
Ik vind mezelf niet on-medemenselijk als ik niet mijn nummer geef om s nachts gebeld te worden (Al zijn er forumsters die mijn nummer hebben.. maar als er geen dringende situaties zijn staat bij mij het geluid uit 's nachts...)
Dus vandaar dat ik het bijzonder vindt als een ander dat wel doet.
Verder lijkt me dit niet de juiste plaats voor deze discussie, maar wilde even aangeven dat ik het niet 'logisch' vind dat een mens deze hulp biedt.
TO, sterkte. Ik hoop dat je vannacht wel kunt slapen.
Voor mezelf vind ik dat ik via het forum moet oppassen in hoeverre ik mensen een helpende hand bied. Er zijn altijd mensen depressief op de psychepijler, er zijn altijd mensen die het niet meer zien zitten.
Ik vind mezelf niet on-medemenselijk als ik niet mijn nummer geef om s nachts gebeld te worden (Al zijn er forumsters die mijn nummer hebben.. maar als er geen dringende situaties zijn staat bij mij het geluid uit 's nachts...)
Dus vandaar dat ik het bijzonder vindt als een ander dat wel doet.
Verder lijkt me dit niet de juiste plaats voor deze discussie, maar wilde even aangeven dat ik het niet 'logisch' vind dat een mens deze hulp biedt.
TO, sterkte. Ik hoop dat je vannacht wel kunt slapen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 00:11
Nou weer thuis uit werk, helemaal gesloopt. Ben een beetje bang om naar bed te gaan, bang dat het malen weer begint. M'n moeder was al naar bed toen ik thuis kwam, dus ook niet uit kunnen praten. Zit me erg dwars. Heb maar een briefje geschreven dat ik morgen de hond uit laat, zodat zij wat rustiger aan kan doen. Wist het anders ook niet zo goed. Nu maar hopen dat ik wel wakker word morgen. Moet al om half 11 bij de peut zijn en normaal sta ik nooit zo vroeg op. Maar als ik daaraan denk slaap ik vast helemaal niet, want dan ben ik weer bang om niet op tijd te zijn.
Hoe werkt dat eigenlijk met uitwisselen van emails?
Hoe werkt dat eigenlijk met uitwisselen van emails?
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 10 november 2009 om 02:13
dinsdag 10 november 2009 om 02:17
Oke Moonlight, het was niet als commentaar richting jou bedoeld ofzo... Enne, de mééste mensen slapen 's nachts ja, ik dus niet (helaas... heb gisteren helemaal niet meer geslapen, zou dus nu moe moeten zijn, hell ik bén ook moe, ik kan alleen niet slapen...) dus vandaar dat ik het niet zo bijzonder lief ofzo vind van mijzelf, als jij gewoon nog wakker bent sta je ook vele malen eerder open voor een telefoontje, onbekende of niet. Nogmaals, waag het niet om mij wakker te bellen
(Minny... wil jij een slaapliedje voor me zingen??)
(Minny... wil jij een slaapliedje voor me zingen??)
dinsdag 10 november 2009 om 10:11
Hey Bladora, allereerst sluit ik me bij Hariboooo aan.
Ik had je verhaal gisterochtend al gelezen maar vond ook dat ik er beter ff tussenuit kon blijven, ook voor mezelf":te triggerend.
Nu wil ik toch wel ff kwijt hoe geweldig knap ik het van je vindt dat je overdag toch gewoon (nah gewoon) doorgaat met alles wat moet zoals werk end.....Ikzelf heb ook 2x echt vet liefdesverdriet gehad en dat is echt tha hell, speciaal voor ons , denk ik dan.zelf heb ik daar erge grote moeite mee als ik me zo down voel,(doorgaan met het gewone leven)...
Ook vind ik de opvang die je gegeven is die nacht wonderbaarlijke menselijke hulpverlening.
Ik heb altijd begrepen dat dat toch de beste hulpverlening is...Een gemeende en direkte hulpverlening, ook al is het geen "profesionele" wel hele goede !!!! Dat is tenminste mijn ervaring....En ook ik worstel al heel erg lang met gevoelens nav mijn ptss, dus snap het echt wel.
Liefs wijsheid en kracht
By me Moo
Ik had je verhaal gisterochtend al gelezen maar vond ook dat ik er beter ff tussenuit kon blijven, ook voor mezelf":te triggerend.
Nu wil ik toch wel ff kwijt hoe geweldig knap ik het van je vindt dat je overdag toch gewoon (nah gewoon) doorgaat met alles wat moet zoals werk end.....Ikzelf heb ook 2x echt vet liefdesverdriet gehad en dat is echt tha hell, speciaal voor ons , denk ik dan.zelf heb ik daar erge grote moeite mee als ik me zo down voel,(doorgaan met het gewone leven)...
Ook vind ik de opvang die je gegeven is die nacht wonderbaarlijke menselijke hulpverlening.
Ik heb altijd begrepen dat dat toch de beste hulpverlening is...Een gemeende en direkte hulpverlening, ook al is het geen "profesionele" wel hele goede !!!! Dat is tenminste mijn ervaring....En ook ik worstel al heel erg lang met gevoelens nav mijn ptss, dus snap het echt wel.
Liefs wijsheid en kracht
By me Moo
dinsdag 10 november 2009 om 12:57
quote:mastermind schreef op 10 november 2009 @ 02:17:
Oke Moonlight, het was niet als commentaar richting jou bedoeld ofzo... Enne, de mééste mensen slapen 's nachts ja, ik dus niet (helaas... heb gisteren helemaal niet meer geslapen, zou dus nu moe moeten zijn, hell ik bén ook moe, ik kan alleen niet slapen...) dus vandaar dat ik het niet zo bijzonder lief ofzo vind van mijzelf, als jij gewoon nog wakker bent sta je ook vele malen eerder open voor een telefoontje, onbekende of niet. Nogmaals, waag het niet om mij wakker te bellen
(Minny... wil jij een slaapliedje voor me zingen??)
Oh nee, ik heb het niet als commentaar naar mij opgevat. Wilde alleen even duidelijk maken dat het voor mij niet heel gewoon is dat mensen me 's nachts mogen bellen. Ik ben een slechte slaper, als ik s nachts ga telefoneren wordt het daarna helemaal niks meer met de nachtrust.
Inderdaad, op tijden dat ik normaalgesproken niet slaap ben ik makkelijker met die dingen.
TO, hoe is het gegaan bij de therapeut? En heb je je moeder al gesproken?
Bij mij destijds was er wel iets meer begrip toen ik vertelde dat het om liefdesverdriet ging. (Maar moeder heeft dat nooit zo meegemaakt, dus het begrip was er, zij het in beperkte mate)
Als ze weten waarom je s nachts wakker zit met een fles wijn, en dat dat niet uit lamlendigheid is maar uit liefdesverdriet, scheelt dat wel iets.
Oke Moonlight, het was niet als commentaar richting jou bedoeld ofzo... Enne, de mééste mensen slapen 's nachts ja, ik dus niet (helaas... heb gisteren helemaal niet meer geslapen, zou dus nu moe moeten zijn, hell ik bén ook moe, ik kan alleen niet slapen...) dus vandaar dat ik het niet zo bijzonder lief ofzo vind van mijzelf, als jij gewoon nog wakker bent sta je ook vele malen eerder open voor een telefoontje, onbekende of niet. Nogmaals, waag het niet om mij wakker te bellen
(Minny... wil jij een slaapliedje voor me zingen??)
Oh nee, ik heb het niet als commentaar naar mij opgevat. Wilde alleen even duidelijk maken dat het voor mij niet heel gewoon is dat mensen me 's nachts mogen bellen. Ik ben een slechte slaper, als ik s nachts ga telefoneren wordt het daarna helemaal niks meer met de nachtrust.
Inderdaad, op tijden dat ik normaalgesproken niet slaap ben ik makkelijker met die dingen.
TO, hoe is het gegaan bij de therapeut? En heb je je moeder al gesproken?
Bij mij destijds was er wel iets meer begrip toen ik vertelde dat het om liefdesverdriet ging. (Maar moeder heeft dat nooit zo meegemaakt, dus het begrip was er, zij het in beperkte mate)
Als ze weten waarom je s nachts wakker zit met een fles wijn, en dat dat niet uit lamlendigheid is maar uit liefdesverdriet, scheelt dat wel iets.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 15:31
Verdorie, had ik dus net een heel verhaal getypt en nu staat het er niet.
MM jij schreef gister
"Bladora, meissie, ik zit nu echt even met een brok in m'n keel te typen... Ik heb je vannacht pas leren kennen, maar je raakte me, je bent een mooi mens en veroordeelt jezelf véél te hard om je zogenoemde 'zwakte'... Het is geen zwakte, het is ménselijk. Je hoeft niet perfect te zijn, niemand is perfect, en iederéén heeft momenten waarop hij/zij er doorheen zit, het (even) niet meer weet, het allemaal teveel wordt. Dat mag, dat móet zelfs. Ook díe kant van jouzelf mag er zijn, verdient aandacht, erkenning, begrip en liefde. "
Ik had er nog niet op gereageerd, maar ik vond dit zo lief!
Ook wat door anderen hier geschreven is, sorry dat ik niet overal inhoudelijk op reageer, maar ik put er veel troost uit.
Ik heb vannacht zowaar goed geslapen, het waren maar 5 uurtjes, maar wel goede!
Ik was op tijd voor de hond en voor de peut.
Het was een beetje een raar gesprek eigenlijk bij m'n peut. Mede omdat dit gesprek bedoelt was om de scores van mijn ingevulde psychologische testen te bespreken, met het idee dat ik door de AD dus wat rustiger was.
Maar goed, ze heeft goed naar me geluisterd en me wel gekalmeerd. Dus dat was fijn. Maar toen moest er toch echt naar die 'uitslagen' gekeken worden. En daar schrok ik toch wel weer van.
Het was een heel verhaal maar komt op het volgende neer.
Sprake van een ernstige depressie bij een jonge vrouw met persoonlijkheidsproblematiek. kenmerken van deze problematiek neigen naar Borderline al is deze stoornis niet direct toe te wijzen. Cliente heeft niet geleerd om zichzelf te begrenzen. Er zijn nauwelijks remmingen, waardoor ze impulsief kan reageren en neiging tot verslaving heeft. In intieme relaties kan ze zichzelf verliezen in de ander. Er zijn problemen met afstand en nabijheid. Cliente denkt erg zwart-wit, met name over zichzelf. Woede wordt overdekt door charmant en vriendelijk gedrag. In sociale contacten is ze vaak naief en eager to please. Haar flexibiliteit en meegaandheid is een gevolg van angst voor liefdesverlies.
Behandeling: farmacotherpie en structurerende cognitieve gedragstherapie.
Zo. Dat krijg je dan even op je bord. Na zo'n weekend. Ik moest wel even slikken. Ik heb het document voor me. Heb het een aantal keer gelezen. Ben ik dit nou? Probeer mezelf erin te zien. Ik herken het wel, maar wil het niet erkennen.
Ik heb opdrachten mee. M'n leven meer structureren, geen hele dagen slapen, geen hele nachten op zijn. Op regelmatige tijden eten. Situaties waar ik tegen aan loop 'sec' voor mezelf opschrijven en opsplitsen in gedrag, gevoel en gedachten. M'n leef omgeving ordelijk houden/maken. En dan kijk ik naar de zooi op m'n kamer, alle ongeopende rekeningen, brieven, aanmaningen. De mailtjes die ik nog moet beantwoorden, het wasgoed. Ik kan wel janken, dus kruip maar weer even in bed. Morgen zet ik m'n beste beentje voor!
MM jij schreef gister
"Bladora, meissie, ik zit nu echt even met een brok in m'n keel te typen... Ik heb je vannacht pas leren kennen, maar je raakte me, je bent een mooi mens en veroordeelt jezelf véél te hard om je zogenoemde 'zwakte'... Het is geen zwakte, het is ménselijk. Je hoeft niet perfect te zijn, niemand is perfect, en iederéén heeft momenten waarop hij/zij er doorheen zit, het (even) niet meer weet, het allemaal teveel wordt. Dat mag, dat móet zelfs. Ook díe kant van jouzelf mag er zijn, verdient aandacht, erkenning, begrip en liefde. "
Ik had er nog niet op gereageerd, maar ik vond dit zo lief!
Ook wat door anderen hier geschreven is, sorry dat ik niet overal inhoudelijk op reageer, maar ik put er veel troost uit.
Ik heb vannacht zowaar goed geslapen, het waren maar 5 uurtjes, maar wel goede!
Ik was op tijd voor de hond en voor de peut.
Het was een beetje een raar gesprek eigenlijk bij m'n peut. Mede omdat dit gesprek bedoelt was om de scores van mijn ingevulde psychologische testen te bespreken, met het idee dat ik door de AD dus wat rustiger was.
Maar goed, ze heeft goed naar me geluisterd en me wel gekalmeerd. Dus dat was fijn. Maar toen moest er toch echt naar die 'uitslagen' gekeken worden. En daar schrok ik toch wel weer van.
Het was een heel verhaal maar komt op het volgende neer.
Sprake van een ernstige depressie bij een jonge vrouw met persoonlijkheidsproblematiek. kenmerken van deze problematiek neigen naar Borderline al is deze stoornis niet direct toe te wijzen. Cliente heeft niet geleerd om zichzelf te begrenzen. Er zijn nauwelijks remmingen, waardoor ze impulsief kan reageren en neiging tot verslaving heeft. In intieme relaties kan ze zichzelf verliezen in de ander. Er zijn problemen met afstand en nabijheid. Cliente denkt erg zwart-wit, met name over zichzelf. Woede wordt overdekt door charmant en vriendelijk gedrag. In sociale contacten is ze vaak naief en eager to please. Haar flexibiliteit en meegaandheid is een gevolg van angst voor liefdesverlies.
Behandeling: farmacotherpie en structurerende cognitieve gedragstherapie.
Zo. Dat krijg je dan even op je bord. Na zo'n weekend. Ik moest wel even slikken. Ik heb het document voor me. Heb het een aantal keer gelezen. Ben ik dit nou? Probeer mezelf erin te zien. Ik herken het wel, maar wil het niet erkennen.
Ik heb opdrachten mee. M'n leven meer structureren, geen hele dagen slapen, geen hele nachten op zijn. Op regelmatige tijden eten. Situaties waar ik tegen aan loop 'sec' voor mezelf opschrijven en opsplitsen in gedrag, gevoel en gedachten. M'n leef omgeving ordelijk houden/maken. En dan kijk ik naar de zooi op m'n kamer, alle ongeopende rekeningen, brieven, aanmaningen. De mailtjes die ik nog moet beantwoorden, het wasgoed. Ik kan wel janken, dus kruip maar weer even in bed. Morgen zet ik m'n beste beentje voor!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
