Psyche
alle pijlers
Even op zoek naar een luisterend oor...
maandag 9 november 2009 om 01:16
Ik voel me zo slecht, verdrietig, op, moe en weet ik veel wat.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
-bladora- wijzigde dit bericht op 09-11-2009 01:17
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 10 november 2009 om 16:01
dinsdag 10 november 2009 om 16:21
Hey minny! Ja het klopt wel zo'n beetje dat dan weer wel hoor. Maar ik vind persoonlijkheidsproblematiek/stoornis zo zwaar. Ik bedoel, ik voel me een hele leuke gezonde meid die op dit moment depressief is, niet iemand met een 'verknipte'persoonlijkheid. En ik vind t een beetje gevaarlijk dat ze er Borderline doorheen gooien terwijl dat niet de diagnose is. Ik bedoel, waarom dat woord gebruiken? Ik ben niet hypochondrisch (is dat een woord?) aangelegd maar heb het wel even op gezocht, en ja sommige kenmerken komen overeen. Kan me voorstellen dat er mensen zijn die zich zo 'ziek denken' ofzo. Kan aan mij liggen.
Ik werd er allemaal gewoon verdrietig van. Maar ja dat was ik toch al.
Nu al weer uit bed, heb besloten te koken voor m'n moeder om het goed te maken. Hopen dat ik er wat van brouw!
Ik werd er allemaal gewoon verdrietig van. Maar ja dat was ik toch al.
Nu al weer uit bed, heb besloten te koken voor m'n moeder om het goed te maken. Hopen dat ik er wat van brouw!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 10 november 2009 om 19:01
naja verknipt, ze stippen daar de 'te verbeteren punten' aan en gaan dus niet in kaart brengen wat er allemaal wel geestelijk gezond aan je is. Accepteer dat je issues hebt en met welke termen ze na 1 test komen moet je maar als grove lijn zien, ga jezelf iig niet als gek zien!
Legio mensen hebben, als ze zo'n test doen, er wel het e.e.a. dat dan naar voren komt, het gaat er ook om in hoeverre die trekjes je functioneren negatief beinvloeden.
Ben je nog maar net aan de AD?
Als het na 2 mnd niet werkte vroeg ik om n andere. Heb nu al jaren dezelfde, in lage dosering en dat werkt goed.
Je bent als mens zo veel meer dan je diagnose, onthou dat ajb. En f*ck em die je het gevoel geven dat dat niet zo is. Hoop dat de depressie snel zal afnemen!
Legio mensen hebben, als ze zo'n test doen, er wel het e.e.a. dat dan naar voren komt, het gaat er ook om in hoeverre die trekjes je functioneren negatief beinvloeden.
Ben je nog maar net aan de AD?
Als het na 2 mnd niet werkte vroeg ik om n andere. Heb nu al jaren dezelfde, in lage dosering en dat werkt goed.
Je bent als mens zo veel meer dan je diagnose, onthou dat ajb. En f*ck em die je het gevoel geven dat dat niet zo is. Hoop dat de depressie snel zal afnemen!
dinsdag 10 november 2009 om 19:32
Zeg lieverd, je woont dan wel thuis, maar je bent wel volwassen he? Je hoeft nu ook niet direct door het stof te kruipen omdat jij wat met je leven doet dat jouw moeder niet ziet zitten.
Dat gezegd hebbende, die termen komen altijd harder aan dan nodig is volgens mij. Maar probeer je niet blind te staren op een etiketje. Leg de benaming naast je neer en richt je op hoe je kan genezen
Dat gezegd hebbende, die termen komen altijd harder aan dan nodig is volgens mij. Maar probeer je niet blind te staren op een etiketje. Leg de benaming naast je neer en richt je op hoe je kan genezen
dinsdag 10 november 2009 om 19:44
Oh dat zijn nare momenten... dat je een verslag krijgt van je gedrag of van een testuitslag.
Client blabla, ontremd, stoornis... etc. etc.
Vergeet niet: Je bent en blijft gewoon een mens.
Er is iets in kaart gebracht, er is een ziektebeeld dat deels bij jou past maar je bent gewoon Bladora.
Bij mij is jaren geleden een bipolaire stoornis vastgesteld (ander woord is manisch depressief). Kreeg ik ook allerlei observaties te horen en deze diagnose dus. En ik dacht: Laat ze maar lullen.
Veel dingen kloppen hoor, bij mij, dat wel. En ik herken me ook in wat jij schrijft, met die puinhoop-administratie en wasachterstand enzo.
Maar schrik niet teveel van dat soort taal.
Bij mij deden ze alsof ik levenslang had, zo ongeveer (ook omdat ik het zo weinig serieus nam). Alsof ik de rest van mijn leven om 10 uur naar bed moest, alsof ik niet meer alleen weg mocht, alsof ik niet zou kunnen reizen.. en weet ik veel wat.
En er komt een dag (nacht) dat je aan het stappen bent en het langzaam licht ziet worden tegen een uur of zeven, terwijl je tegen een lekkere kerel aan hangt, en je denkt: Oh ja, dit is wat niet meer mocht. En ik doe het lekker toch!
Ik denk dat het goed is dat je hulp krijgt. Denk dat je het stap voor stap moet bekijken. Je kunt niet in één dag al je was opruimen, je administratie doen, je dagritme omgooien, leren gezond te eten, etc. Het kan wel in stapjes.
Helpt je moeder je bij dingen? Wil zij helpen de was weg te werken? Heeft zij een goed ritme zodat ze jou daarin ook kan steunen?
Ik woon nu ook bij mijn ouders (jawel, 27). Op mezelf wonen is lang goed gegaan, maar op een gegeven moment ben ik wel wat ontspoord. Ik nam veel te veel hooi op mijn vork en nam geen rust. Leefde ook niet zo gezond.
Bij mijn ouders ben ik weer normaal gaan eten, heb ik een redelijk dag- en nachtritme opgepakt. Ben nog steeds een chaoot en de administratie is nog steeds niet op orde, maar het kon erger.
Heel veel sterkte. Nogmaals: Je bent Bladora (of je echte naam natuurlijk ) en niet een borderliner of whatever. Sommigen kunnen dat niet los zien en gedragen zich ook als slachtoffer van hun ziekte. Niet doen.
Client blabla, ontremd, stoornis... etc. etc.
Vergeet niet: Je bent en blijft gewoon een mens.
Er is iets in kaart gebracht, er is een ziektebeeld dat deels bij jou past maar je bent gewoon Bladora.
Bij mij is jaren geleden een bipolaire stoornis vastgesteld (ander woord is manisch depressief). Kreeg ik ook allerlei observaties te horen en deze diagnose dus. En ik dacht: Laat ze maar lullen.
Veel dingen kloppen hoor, bij mij, dat wel. En ik herken me ook in wat jij schrijft, met die puinhoop-administratie en wasachterstand enzo.
Maar schrik niet teveel van dat soort taal.
Bij mij deden ze alsof ik levenslang had, zo ongeveer (ook omdat ik het zo weinig serieus nam). Alsof ik de rest van mijn leven om 10 uur naar bed moest, alsof ik niet meer alleen weg mocht, alsof ik niet zou kunnen reizen.. en weet ik veel wat.
En er komt een dag (nacht) dat je aan het stappen bent en het langzaam licht ziet worden tegen een uur of zeven, terwijl je tegen een lekkere kerel aan hangt, en je denkt: Oh ja, dit is wat niet meer mocht. En ik doe het lekker toch!
Ik denk dat het goed is dat je hulp krijgt. Denk dat je het stap voor stap moet bekijken. Je kunt niet in één dag al je was opruimen, je administratie doen, je dagritme omgooien, leren gezond te eten, etc. Het kan wel in stapjes.
Helpt je moeder je bij dingen? Wil zij helpen de was weg te werken? Heeft zij een goed ritme zodat ze jou daarin ook kan steunen?
Ik woon nu ook bij mijn ouders (jawel, 27). Op mezelf wonen is lang goed gegaan, maar op een gegeven moment ben ik wel wat ontspoord. Ik nam veel te veel hooi op mijn vork en nam geen rust. Leefde ook niet zo gezond.
Bij mijn ouders ben ik weer normaal gaan eten, heb ik een redelijk dag- en nachtritme opgepakt. Ben nog steeds een chaoot en de administratie is nog steeds niet op orde, maar het kon erger.
Heel veel sterkte. Nogmaals: Je bent Bladora (of je echte naam natuurlijk ) en niet een borderliner of whatever. Sommigen kunnen dat niet los zien en gedragen zich ook als slachtoffer van hun ziekte. Niet doen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 21:51
Ik wil me absoluut niet gedragen als slachtoffer van m'n 'ziekte' ik heb al moeite genoeg uberhaupt the accepteren dat ik iets heb waar je niet gewoon even een pleister op plakt.
Ik vind het zoooo moeilijk om alles stap voor stap te bekijken. Als ik begin met iets kleins lijkt het ineens keer weer zo groots dat ik de energie niet meer kan opbrengen. Als ik begin met was verzamelen dan lijkt het weer zo veel. Als ik al die rekeningen zie durf ik niet eens m'n internetbankieren te openen omdat ik niet durf te kijken hoeveel geld ik nog heb en als ik alles betaal, of ik dan nog wel geld genoeg heb voor m'n weekendje weg. Enzovoorts. Ik heb 7 jaar op mezelf gewoond en ik weet ook echt niet hoe ik het toen gedaan heb. Wel dat ik nooit geld had en altijd zooi, maar ja, dat is gewoon mij dacht ik dan.
M'n ouders willen me echt wel helpen maar het is net of ik dat niet goed kan toelaten of dat zij niet gewoon bij machte zijn. Ze doen echt hun best, maar als mijn moeder m'n was wil doen voel ik me schuldig, als m'n moeder aanbiedt m'n financieen te doen schaam ik me voor m'n bankschuld. Daarboven op nog wat hier boven beschreven is dat m'n moeder zo anders is dan ik. "Goh Bladora we gaan vandaag een lekker je kamer op ruimen, gezellig kopje thee erbij, beetje kletsen en dan zijn we er zo door..."Ik raak al helemaal in paniek bij het idee dat m'n moeder zich door mijn zooi gaat worstelen, dan schaam ik me zo! En daarbij is een kamer opruimen gewoon niet lekker.
En structuur is gewoon lastig, ik werk in de Horeca, ik kan niet gelijk met m'n ouders opstaan en gaan slapen, omdat ik altijd veel later ben. Daarbij ben ik ook gewoon meer een nachtmens dus ik maak het ook laat.
M'n moeder heeft wel alle wijn uit huis weggehaald. Dat helpt iig een beetje.
@ Minny, ik weet dat ik niet door het stof moet maar ik voel me gauw zo bezwaard omdat ik toch wel als volwassene in hun huis woon, daar niks voor hoef te betalen, hun eten eet, hun stroom gebruik ga zo maar door. En daarbij vind ik koken ook gewoon een ontspannende bezigheid.
Ik vind het zoooo moeilijk om alles stap voor stap te bekijken. Als ik begin met iets kleins lijkt het ineens keer weer zo groots dat ik de energie niet meer kan opbrengen. Als ik begin met was verzamelen dan lijkt het weer zo veel. Als ik al die rekeningen zie durf ik niet eens m'n internetbankieren te openen omdat ik niet durf te kijken hoeveel geld ik nog heb en als ik alles betaal, of ik dan nog wel geld genoeg heb voor m'n weekendje weg. Enzovoorts. Ik heb 7 jaar op mezelf gewoond en ik weet ook echt niet hoe ik het toen gedaan heb. Wel dat ik nooit geld had en altijd zooi, maar ja, dat is gewoon mij dacht ik dan.
M'n ouders willen me echt wel helpen maar het is net of ik dat niet goed kan toelaten of dat zij niet gewoon bij machte zijn. Ze doen echt hun best, maar als mijn moeder m'n was wil doen voel ik me schuldig, als m'n moeder aanbiedt m'n financieen te doen schaam ik me voor m'n bankschuld. Daarboven op nog wat hier boven beschreven is dat m'n moeder zo anders is dan ik. "Goh Bladora we gaan vandaag een lekker je kamer op ruimen, gezellig kopje thee erbij, beetje kletsen en dan zijn we er zo door..."Ik raak al helemaal in paniek bij het idee dat m'n moeder zich door mijn zooi gaat worstelen, dan schaam ik me zo! En daarbij is een kamer opruimen gewoon niet lekker.
En structuur is gewoon lastig, ik werk in de Horeca, ik kan niet gelijk met m'n ouders opstaan en gaan slapen, omdat ik altijd veel later ben. Daarbij ben ik ook gewoon meer een nachtmens dus ik maak het ook laat.
M'n moeder heeft wel alle wijn uit huis weggehaald. Dat helpt iig een beetje.
@ Minny, ik weet dat ik niet door het stof moet maar ik voel me gauw zo bezwaard omdat ik toch wel als volwassene in hun huis woon, daar niks voor hoef te betalen, hun eten eet, hun stroom gebruik ga zo maar door. En daarbij vind ik koken ook gewoon een ontspannende bezigheid.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 10 november 2009 om 22:27
Wat herkenbaar allemaal.
Die zooi, ik had ook altijd zooi. Wel geld (IBG-lening) en toen ik eenmaal ingestort was, heb ik me ontzettend druk gemaakt over de enorme schuld die ik gecreëerd had.
Moeilijk he... ik wil ook niet dat iemand anders mijn zooi ziet. Als het bijna opgeruimd is mag er evt wel iemand helpen om het helemaal op te ruimen... maar in die gigantische chaos wil ik eerst zelf aan de slag (ik ben bezig... deze week).
Dat met die wijn: ook herkenbaar. Denk je nu niet: Waar zal ze t gelaten hebben? Ik kon het vaak wel weer vinden. Maar van een paar keer is het echt een raadsel waar ze t zo snel konden verstoppen (een hele krat dan dus).
Het is nu niet meer aan de orde, heb al 6 weken geen alcohol gehad en hoop in de toekomst niet meer die zuipfestijnen te hebben in mijn eentje. (maar als ik val, val ik hard, meestal, zeker als ik er een paar flessen wijn bij pak)
Heb je opgenoemd dat je met je administratie zit? Misschien kan maatschappelijk werk je helpen?
Hier doen ze niet dat ze op de stoep staan met de mededeling : "We gaan nu je dingen regelen" maar je kunt wel afspreken dat je bijv je brieven meeneemt daarheen en samen open maakt. Of thuis open maakt en sorteert en dan met iemand samen die dingen afhandelen.
Bij mij zijn ze misschien ook niet al te toeschietelijk: ze weten dat ik het zelf kan maar het meestal laat versloffen. Iemand die het zelf echt niet meer ziet, geven ze misschien meer hulp.
Ik heb ook een vriendin die best samen met mij de administratie wil doen, en een nichtje. Het is fijn om te weten dat ze dat willen, maar ik probeer het toch zelf.
Er zijn ook forummers die hun hulp aanbieden in gevallen dat iemand zijn papierwinkel niet meer overziet. Heb wel eens topics voorbij zien komen daarover.
Waarom ben je naar je ouders gegaan?
Ja met horeca heb je wel een ander ritme idd. Maar als je een tijd afspreekt dat je uit bed gaat (geen idee hoelaat je erin ligt maar ongeveer 8 uur daarna dus) en dat je dan met je moeder thee drinkt ofzo?
Of is die niet thuis overdag?
Bij mij zitten die etenstijden nu wel in mijn hoofd. Zal niet zomaar meer avondeten 'laten zitten' en uiteindelijk is dat mijn gezondheid wel ten goede gekomen de laatste jaren.
Die zooi, ik had ook altijd zooi. Wel geld (IBG-lening) en toen ik eenmaal ingestort was, heb ik me ontzettend druk gemaakt over de enorme schuld die ik gecreëerd had.
Moeilijk he... ik wil ook niet dat iemand anders mijn zooi ziet. Als het bijna opgeruimd is mag er evt wel iemand helpen om het helemaal op te ruimen... maar in die gigantische chaos wil ik eerst zelf aan de slag (ik ben bezig... deze week).
Dat met die wijn: ook herkenbaar. Denk je nu niet: Waar zal ze t gelaten hebben? Ik kon het vaak wel weer vinden. Maar van een paar keer is het echt een raadsel waar ze t zo snel konden verstoppen (een hele krat dan dus).
Het is nu niet meer aan de orde, heb al 6 weken geen alcohol gehad en hoop in de toekomst niet meer die zuipfestijnen te hebben in mijn eentje. (maar als ik val, val ik hard, meestal, zeker als ik er een paar flessen wijn bij pak)
Heb je opgenoemd dat je met je administratie zit? Misschien kan maatschappelijk werk je helpen?
Hier doen ze niet dat ze op de stoep staan met de mededeling : "We gaan nu je dingen regelen" maar je kunt wel afspreken dat je bijv je brieven meeneemt daarheen en samen open maakt. Of thuis open maakt en sorteert en dan met iemand samen die dingen afhandelen.
Bij mij zijn ze misschien ook niet al te toeschietelijk: ze weten dat ik het zelf kan maar het meestal laat versloffen. Iemand die het zelf echt niet meer ziet, geven ze misschien meer hulp.
Ik heb ook een vriendin die best samen met mij de administratie wil doen, en een nichtje. Het is fijn om te weten dat ze dat willen, maar ik probeer het toch zelf.
Er zijn ook forummers die hun hulp aanbieden in gevallen dat iemand zijn papierwinkel niet meer overziet. Heb wel eens topics voorbij zien komen daarover.
Waarom ben je naar je ouders gegaan?
Ja met horeca heb je wel een ander ritme idd. Maar als je een tijd afspreekt dat je uit bed gaat (geen idee hoelaat je erin ligt maar ongeveer 8 uur daarna dus) en dat je dan met je moeder thee drinkt ofzo?
Of is die niet thuis overdag?
Bij mij zitten die etenstijden nu wel in mijn hoofd. Zal niet zomaar meer avondeten 'laten zitten' en uiteindelijk is dat mijn gezondheid wel ten goede gekomen de laatste jaren.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 22:56
Fijn dat iemand het herkent! Of nou ja natuurlijk niet fijn dat je er ook last van hebt, maar je snapt me wel.
Ik ben bij m'n ouders gaan wonen omdat ik naar een jaar in NY gewoond te hebben geen woonruimte in NL had, ik even snel m'n studie zou af ronden, een beetje sparen om m'n schuld gedeeltelijk af te betalen en na ongeveer een half jaar weer pleite zou gaan. Lekker op een cruise werken of naar het buitenland.
Het liep dus wat anders en nu zit ik hier 1,5 jaar later nog.
M'n administratie valt denk ik nog wel mee. Alleen m'n schoolzaken. IB-groep, had m'n OV te laat ingeleverd. Studieschuld.Bibliotheek boeken die ik al een jaar heb maar ik hoop dat ze het vergeten zijn...autobelasting. Oh nog wel meer denk ik. Ik moet daar gewoon een keer een dag voor gaan zitten, ik wil het zo graag zelf doen!
Ritme is op zich wel te doen, als ik werk begin ik meestal om half 3 of 4 we eten om kwart over 5 ik werk tot 12 a 1 uur. Even half uurtje zitten, dan naar bed. Kan ik dus slapen tot 10 uur. Maar als ik dan op sta lijkt de dag zo lang! Ik weet echt niet wat ik moet doen. Dus meestal slaap ik tot half 2, douche en ga naar werk. Ik eet dus praktisch niet overdag. Een drinkontbijtje 's ochtends.
En drank tja, elke avond denk ik weer ik neem niks, maar dan neem ik er één en dan stop ik niet meer. En we hebben thuis ook nog eens van die pakken wijn dus niemand ziet hoeveel ik drink. Gisteren heb ik alleen een glaasje na werk gehad, nu drink ik er ook één (hoop ik).
Wat goed zeg moonlight dat jij al 6 weken niet gedronken hebt! Ben je ook aan de medicijnen? Ik slik die van mij trouwens 2 weken (daarvoor 2 weken andere). Dus de werking is nog niet echt goed te zeggen.
Ik ben bij m'n ouders gaan wonen omdat ik naar een jaar in NY gewoond te hebben geen woonruimte in NL had, ik even snel m'n studie zou af ronden, een beetje sparen om m'n schuld gedeeltelijk af te betalen en na ongeveer een half jaar weer pleite zou gaan. Lekker op een cruise werken of naar het buitenland.
Het liep dus wat anders en nu zit ik hier 1,5 jaar later nog.
M'n administratie valt denk ik nog wel mee. Alleen m'n schoolzaken. IB-groep, had m'n OV te laat ingeleverd. Studieschuld.Bibliotheek boeken die ik al een jaar heb maar ik hoop dat ze het vergeten zijn...autobelasting. Oh nog wel meer denk ik. Ik moet daar gewoon een keer een dag voor gaan zitten, ik wil het zo graag zelf doen!
Ritme is op zich wel te doen, als ik werk begin ik meestal om half 3 of 4 we eten om kwart over 5 ik werk tot 12 a 1 uur. Even half uurtje zitten, dan naar bed. Kan ik dus slapen tot 10 uur. Maar als ik dan op sta lijkt de dag zo lang! Ik weet echt niet wat ik moet doen. Dus meestal slaap ik tot half 2, douche en ga naar werk. Ik eet dus praktisch niet overdag. Een drinkontbijtje 's ochtends.
En drank tja, elke avond denk ik weer ik neem niks, maar dan neem ik er één en dan stop ik niet meer. En we hebben thuis ook nog eens van die pakken wijn dus niemand ziet hoeveel ik drink. Gisteren heb ik alleen een glaasje na werk gehad, nu drink ik er ook één (hoop ik).
Wat goed zeg moonlight dat jij al 6 weken niet gedronken hebt! Ben je ook aan de medicijnen? Ik slik die van mij trouwens 2 weken (daarvoor 2 weken andere). Dus de werking is nog niet echt goed te zeggen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 10 november 2009 om 23:15
Bladora, ik slik nu geen AD meer. Alleen nog lorazepam (is kalmerend) voordat ik naar bed ga.
Had van juli tot september ongeveer AD. Vond het wel goed gaan daarmee, maar de psych vond het beter dat ik zou stoppen. Want ik was weer uit de depressie. Ik moet zeggen - het gaat best goed nu.
Ik ben eerst gestopt met 'in mijn eentje drinken'. Sinds juli denk ik niet meer gedaan.
In goede periodes doe ik dat sowieso niet, maar in slechte periodes dus wel. Alsof ik me minder alleen voel in de depressie als ik er een drankprobleem bij creeer, ofzo. Je vult je dagen met bedenken wanneer je naar de winkel gaat voor drank, en welke winkel (niet dezelfde als gisteren) etc.
Anyway, in augustus en september heb ik nog wat feestjes gehad die erg leuk waren en waarbij de drank heeeel rijkelijk vloeide. Veel drank, weinig slaap en soms voel je pas na twee dagen de grond onder je voeten weer. Haha, de dag na zo'n feestje was ik nog helemaal 'raar', de dag daarna compleet kapot en pas daarna begon het gewone leven weer een beetje.
Op 1 oktober dacht ik: Ik zou een tijdje kunnen stoppen. En dat dus meteen gedaan (niks laatste fles of laatste drankje).
Het was wel goed te merken dat een avond ook leuk kan zijn zonder drank. En dat ik na een weekend weg zonder alcohol, op zondagavond gewoon nog fris en fruitig was en in mijn woonplaats nog leuke dingen kon gaan doen.
Ik ga wel weer drinken, maar hoop het met mate te doen. Eind dit jaar heb ik een paar feesten achter elkaar en misschien moet ik er dan minimaal één alcoholvrij houden. Anders houd ik t ook niet vol.
Dus... Dat. Ik vind het ook fijn om je te lezen, lullig genoeg. Net of een deel van mijn eigen verhaal er zomaar weer staat.
Ben je nog bezig met je studie?
Sterkte komende nacht, hoop dat je lekker slaapt.
Had van juli tot september ongeveer AD. Vond het wel goed gaan daarmee, maar de psych vond het beter dat ik zou stoppen. Want ik was weer uit de depressie. Ik moet zeggen - het gaat best goed nu.
Ik ben eerst gestopt met 'in mijn eentje drinken'. Sinds juli denk ik niet meer gedaan.
In goede periodes doe ik dat sowieso niet, maar in slechte periodes dus wel. Alsof ik me minder alleen voel in de depressie als ik er een drankprobleem bij creeer, ofzo. Je vult je dagen met bedenken wanneer je naar de winkel gaat voor drank, en welke winkel (niet dezelfde als gisteren) etc.
Anyway, in augustus en september heb ik nog wat feestjes gehad die erg leuk waren en waarbij de drank heeeel rijkelijk vloeide. Veel drank, weinig slaap en soms voel je pas na twee dagen de grond onder je voeten weer. Haha, de dag na zo'n feestje was ik nog helemaal 'raar', de dag daarna compleet kapot en pas daarna begon het gewone leven weer een beetje.
Op 1 oktober dacht ik: Ik zou een tijdje kunnen stoppen. En dat dus meteen gedaan (niks laatste fles of laatste drankje).
Het was wel goed te merken dat een avond ook leuk kan zijn zonder drank. En dat ik na een weekend weg zonder alcohol, op zondagavond gewoon nog fris en fruitig was en in mijn woonplaats nog leuke dingen kon gaan doen.
Ik ga wel weer drinken, maar hoop het met mate te doen. Eind dit jaar heb ik een paar feesten achter elkaar en misschien moet ik er dan minimaal één alcoholvrij houden. Anders houd ik t ook niet vol.
Dus... Dat. Ik vind het ook fijn om je te lezen, lullig genoeg. Net of een deel van mijn eigen verhaal er zomaar weer staat.
Ben je nog bezig met je studie?
Sterkte komende nacht, hoop dat je lekker slaapt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 10 november 2009 om 23:36
Bij mij is het nog niet zo dat ik de winkels af struin voor drank. Wij hebben gewoon altijd drank in huis. Mijn ouders houden ook van een borrel, dus er wordt niet vreemd over gedaan.
Een wijntje drinken na het eten, een wijntje als je thuis komt van werk, allemaal toelaatbaar en normaal in dit huishouden.
Maar wat ik doe is doordrinken als m'n ouders naar bed zijn. Of als ik alleen thuis kom nog een paar nemen. En op feestjes drink ik altijd te veel, ook al ben ik met de auto, ik drink te veel zodat ik altijd weer ergens moet blijven slapen. En dat brengt ook wel weer eens vervelende situaties met zich mee.
Pffff ...nu ookweer aan het dubben over m'n 2e wijntje. Niet doen, niet doen denk ik. Maar ik blijf bang voor de nacht.
M'n studie staat in de ijskast, al bijna een jaar. Als ik kijk naar wat ik allemaal nog moet doen, raak ik al in paniek. En voel ik me zo'n sukkel dat ik het zo ver heb laten komen. Al 8 jaar studeren aan een hbo opleiding. Alsof ik niks goed kan doen. Het lukt me niet meer om alles in kleine gedeeltes op te delen en beetje bij beetje te beginnen. Zodra ik m'n laptop open om te beginnen word ik zenuwachtig, voel ik me schuldig, dus ik heb besloten dat maar helemaal niet meer te doen. School weet ervan. Ik hoop gewoon snel weer de motivatie te vinden, want ik denk dat als ik m'n studie af rond, er zo'n ontzettende last van m'n schouders valt, dat ik weer normaal kan leven.
Een wijntje drinken na het eten, een wijntje als je thuis komt van werk, allemaal toelaatbaar en normaal in dit huishouden.
Maar wat ik doe is doordrinken als m'n ouders naar bed zijn. Of als ik alleen thuis kom nog een paar nemen. En op feestjes drink ik altijd te veel, ook al ben ik met de auto, ik drink te veel zodat ik altijd weer ergens moet blijven slapen. En dat brengt ook wel weer eens vervelende situaties met zich mee.
Pffff ...nu ookweer aan het dubben over m'n 2e wijntje. Niet doen, niet doen denk ik. Maar ik blijf bang voor de nacht.
M'n studie staat in de ijskast, al bijna een jaar. Als ik kijk naar wat ik allemaal nog moet doen, raak ik al in paniek. En voel ik me zo'n sukkel dat ik het zo ver heb laten komen. Al 8 jaar studeren aan een hbo opleiding. Alsof ik niks goed kan doen. Het lukt me niet meer om alles in kleine gedeeltes op te delen en beetje bij beetje te beginnen. Zodra ik m'n laptop open om te beginnen word ik zenuwachtig, voel ik me schuldig, dus ik heb besloten dat maar helemaal niet meer te doen. School weet ervan. Ik hoop gewoon snel weer de motivatie te vinden, want ik denk dat als ik m'n studie af rond, er zo'n ontzettende last van m'n schouders valt, dat ik weer normaal kan leven.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 10 november 2009 om 23:42
Waarschijnlijk zijn er allerlei dingen die een last op je schouders leggen. Studie zal wel de grootste zijn, idd.
Maar al die dingen als mailbox die vol is, administratie die achterloopt, was die nog niet gedaan is... alles bij elkaar kan het je ontzettend down maken.
Vind je je werk wel leuk? Of is dat bij gebrek aan beter?
In de horeca wordt wel veelvuldig alcohol gebruikt ja. Soms handig want ze zullen je niet raar aankijken als je een keer een kater hebt. (doen ze op kantoor wel... gek he)
Maar het maakt het wel lastiger om te stoppen.
Maar al die dingen als mailbox die vol is, administratie die achterloopt, was die nog niet gedaan is... alles bij elkaar kan het je ontzettend down maken.
Vind je je werk wel leuk? Of is dat bij gebrek aan beter?
In de horeca wordt wel veelvuldig alcohol gebruikt ja. Soms handig want ze zullen je niet raar aankijken als je een keer een kater hebt. (doen ze op kantoor wel... gek he)
Maar het maakt het wel lastiger om te stoppen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 11 november 2009 om 00:03
M'n werk is wel top! Heb het er leuk, heb net promotie gehad en heb begrijpende collega's. Kreeg alleen net een telefoontje van een collega dat ik voor de 3e keer deze week iets belangrijks van de kassa ben vergeten op te schrijven. Dus ik moet wel blijven focussen. Maar op m'n werk kan ik de vrolijke Bladora zijn die ik altijd geweest ben. Het vreet wel energie, maar bezorgt ook afleiding.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
donderdag 12 november 2009 om 03:19
Had vandaag een gat in de dag geslapen, tot 13:30 en moest om 2 naar werk! Maar goed ook uiteindelijk want ben pas net klaar.
Het gaat redelijk met me. Heb wat fouten op werk gemaakt in m'n warrige weekend waar ik nu op aangesproken werd, viel me even zwaar. Ze begrijpen het wel, maar er worden grapjes over gemaakt en daar kan ik nu niet zo goed mee omgaan. Maar Bladora-like, ik blijf lachen en ga door.
Verder wil ex me spreken om het uit te leggen, wat er gebeurd is en hoe. Hij vindt het zooooo naar dat ik er zo achter moet komen en blablabla. Eigenlijk heb ik heel veel vragen, maar ik weet niet of het nu zo goed is hem te spreken.
Iemand advies? Misschien hoort het meer op relaties thuis, maar ik bedoel meer of het verstandig is om hem in mijn 'toestand' te woord te staan en hoe.
Nou ja, ik verwacht op dit late tijdstip geen antwoorden, maar ik ga morgen pas reageren dus zie dan wel weer.
Ik ga lekker slapen en bedankt voor de 's
Het gaat redelijk met me. Heb wat fouten op werk gemaakt in m'n warrige weekend waar ik nu op aangesproken werd, viel me even zwaar. Ze begrijpen het wel, maar er worden grapjes over gemaakt en daar kan ik nu niet zo goed mee omgaan. Maar Bladora-like, ik blijf lachen en ga door.
Verder wil ex me spreken om het uit te leggen, wat er gebeurd is en hoe. Hij vindt het zooooo naar dat ik er zo achter moet komen en blablabla. Eigenlijk heb ik heel veel vragen, maar ik weet niet of het nu zo goed is hem te spreken.
Iemand advies? Misschien hoort het meer op relaties thuis, maar ik bedoel meer of het verstandig is om hem in mijn 'toestand' te woord te staan en hoe.
Nou ja, ik verwacht op dit late tijdstip geen antwoorden, maar ik ga morgen pas reageren dus zie dan wel weer.
Ik ga lekker slapen en bedankt voor de 's
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
donderdag 12 november 2009 om 12:23
Gaat zo'n gesprek iets veranderen aan het feit dat hij niet eerlijk is geweest? Nee, het gaat je alleen meer info geven waar je hoofd mee vol komt te zitten, terwijl je juist de ruimte die je nog over hebt in je hoofd, nodig hebt om hieruit te klimmen.
Hoofd in de lucht en hem laten weten dat hij lucht voor je is...1e stap in je zelfwaarde upgraden!
Hoofd in de lucht en hem laten weten dat hij lucht voor je is...1e stap in je zelfwaarde upgraden!
vrijdag 13 november 2009 om 01:44
Niet doen dus. Hij deed al moeilijk over wanneer omdat hij het nogsteeds zooooo druk heeft. Jaja, met z'n nieuwe vriendin zeker.
En ondanks dat ik niet met hem wil praten voel ik me gekwetst omdat hij niet zo even tijd voor me maakt bah.
Heb de dag weer overleefd. Slaap de laatste dagen zo 14 uur per nacht, heel vreemd.
Voel me eenzaam en verdrietig. Deed die stomme AD nou maar eens z'n werk!
En ondanks dat ik niet met hem wil praten voel ik me gekwetst omdat hij niet zo even tijd voor me maakt bah.
Heb de dag weer overleefd. Slaap de laatste dagen zo 14 uur per nacht, heel vreemd.
Voel me eenzaam en verdrietig. Deed die stomme AD nou maar eens z'n werk!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
vrijdag 13 november 2009 om 11:05
vrijdag 13 november 2009 om 12:01
Lekker dat je nu kunt slapen s nachts. Een nacht slaap is toch gezonder dan een nachtje wakker zitten en forummen
Blij te lezen dat het iets beter gaat.
Ik krijg niet het idee dat die ex dingen gaat zeggen die alles duidelijk maken... als hij nu al zo vaag doet. Misschien moet je het even laten rusten tot je weer wat sterker bent.
Blij te lezen dat het iets beter gaat.
Ik krijg niet het idee dat die ex dingen gaat zeggen die alles duidelijk maken... als hij nu al zo vaag doet. Misschien moet je het even laten rusten tot je weer wat sterker bent.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 13 november 2009 om 12:28
Nah ex heeft nu gezegd dat ie begin volgende week wel even belt, omdat ie het 'te druk' heeft. Ik voel me dan gelijk weer zo gekwetst dat hij mij dus schijnbaar niet belangrijk genoeg vind om eerder te bellen. Niet dat ik hem wil spreken, maar hij moet dat wel willen in mijn optiek om z'n excuses aan te bieden. Maar goed, ik heb daar ook kromme gedachten in volgensmij.
Dit weekend heb ik iig een tripje A'dam op de planning staan. Een vriendin uit New York komt langs dus dat is leuk. Alleen open ik net m'n internet bankieren en zie ik dat ik helemaal geen geld heb. Ik zit dus nu alweer in de stress over hoe ik dat allemaal weer moet regelen. Pfffff. Ik durft ook geen geld te lenen. Snap ook niet waarom ik de boel ook niet gewoon op orde kan houden!
Dit weekend heb ik iig een tripje A'dam op de planning staan. Een vriendin uit New York komt langs dus dat is leuk. Alleen open ik net m'n internet bankieren en zie ik dat ik helemaal geen geld heb. Ik zit dus nu alweer in de stress over hoe ik dat allemaal weer moet regelen. Pfffff. Ik durft ook geen geld te lenen. Snap ook niet waarom ik de boel ook niet gewoon op orde kan houden!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
zondag 15 november 2009 om 01:59
Morgen naar a'dam! Trein van half 8 nemen dus moet helemaal niet op zijn. Maar even een wijntje en een sigaretje na werk werkt toch wel rustgevend Hoewel ik vandaag 2 keer zomaar in janken ben uitgebarsten na een simpele opmerking voel ik me nu toch stukken beter. Leuk vooruitzicht! M'n vriendin uit NY is er al en heeft al bitterballen gegeten. Nu een paar dagen alleen maar leuke dingen hoop ik!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
