Psyche
alle pijlers
Even op zoek naar een luisterend oor...
maandag 9 november 2009 om 01:16
Ik voel me zo slecht, verdrietig, op, moe en weet ik veel wat.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
-bladora- wijzigde dit bericht op 09-11-2009 01:17
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:57
Ik heb net 2 rode wijn op. Ik was al alcoholist voordat ik weer aan die pillen begon. Ben gestopt omdat het niet samen ging, maar nu lukt het echt niet zonder even. Ik weet dat het zo slecht is, morgenochtend ben ik helemaal geen mens meer. Nu heeft het het gewenste effect. Ik word weer een beetje rustig. m'n moeder heeft alle messen al weggehaald zie ik net. Ik was echt niks van plan hoor!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:58
Jammer dat je niet bij mij in de buurt woont... (Randstad hierzo).
En wat de opmerkingen van anderen betreft: depressief zijn is kut, je kan beter een gebroken been hebben, dan zíet iemand tenminste dat je iets mankeert. Want voor veel mensen geldt: wat je niet ziet, dat bestaat niet, dús moet het wel aanstelleritus zijn.
Het maakt geen moer uit 'hoe goed' je het toch allemaal wel niet hebt, als je je ontiegelijk klote voelt dan vóel je dat nu eenmaal zo en daar zal een nieuwe Bruynzeel-keuken of wat dan ook, geen ene rotmoer aan veranderen.
Wat je nodig hebt, is steun. Liefde. Begrip. Warmte. Een luisterend oor, een schouder om op te huilen, iemand die je niet veroordeelt maar gewoonweg openstaat voor je verhaal.
En helaas, dat is vrij zeldzaam op deze wereld. Dat ligt niet aan jou, of aan al die anderen, maar that's what it is.
En ja, ik vind het ook zielig dat je niet irl iemand hebt die jou steunt nu. Maar zielig als in: dat vind ik heel, heel erg rot voor je, en ik had je graag beter gegund.
En wat de opmerkingen van anderen betreft: depressief zijn is kut, je kan beter een gebroken been hebben, dan zíet iemand tenminste dat je iets mankeert. Want voor veel mensen geldt: wat je niet ziet, dat bestaat niet, dús moet het wel aanstelleritus zijn.
Het maakt geen moer uit 'hoe goed' je het toch allemaal wel niet hebt, als je je ontiegelijk klote voelt dan vóel je dat nu eenmaal zo en daar zal een nieuwe Bruynzeel-keuken of wat dan ook, geen ene rotmoer aan veranderen.
Wat je nodig hebt, is steun. Liefde. Begrip. Warmte. Een luisterend oor, een schouder om op te huilen, iemand die je niet veroordeelt maar gewoonweg openstaat voor je verhaal.
En helaas, dat is vrij zeldzaam op deze wereld. Dat ligt niet aan jou, of aan al die anderen, maar that's what it is.
En ja, ik vind het ook zielig dat je niet irl iemand hebt die jou steunt nu. Maar zielig als in: dat vind ik heel, heel erg rot voor je, en ik had je graag beter gegund.
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 09-11-2009 03:59
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
maandag 9 november 2009 om 04:03
Niet gaan zuipen nu, dat lijkt mij echt geen goed idee. Misschien is het toch beter als je in gaat op het ontzettend lieve aanbod dat je hier krijgt? Waarom niet? Mij bellen heeft weinig zin denk ik, aangezien ik hier niet bepaald verstand van heb. Tenzij je aan de telefoon wil zitten met iemand die uit wanhoop maar moppen gaat vertellen en liedjes gaat zingen...omdat ze niet weet wat te zeggen...dan bel maar gerust..
maandag 9 november 2009 om 04:05
maandag 9 november 2009 om 04:06
Bedankt MM. Ja hier in het noorden woont niemand haha, hier gebeurt nooit wat. Ik moet dinsdag naar m'n psych. Ik hoop dat ik het zo lang uit kan zitten. Deze medicijnen zijn zo niet goed, of ik ben echt eens helemaal geflipt, dat kan natuurlijk ook. Maar je hebt gelijk, een depressie snapt niemand. Vooral niet wanneer je zo geweldig vrolijk bent zoals ik altijd.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 04:10
Oh sorry ik post een beetje na alle reacties. Minny jouw moppen en liedjes zouden mij nu ook goed doen haha! Ik weet niet zo goed of ik wel iemand van jullie wil lastig vallen met gezeik van een onbekende meid. Dat voelt vreemd.
MM Ik pieker, ik heb angst om te piekeren en ik heb angst om m'n facade te verliezen. Ik heb vrij weinig ernstigs meegemaakt, maar ik ben gewoon helemaal kapot, geestelijk. Waarom? als ik dat wist kon ik verder.
MM Ik pieker, ik heb angst om te piekeren en ik heb angst om m'n facade te verliezen. Ik heb vrij weinig ernstigs meegemaakt, maar ik ben gewoon helemaal kapot, geestelijk. Waarom? als ik dat wist kon ik verder.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 04:10
quote:-Bladora- schreef op 09 november 2009 @ 04:06:
Bedankt MM. Ja hier in het noorden woont niemand haha, hier gebeurt nooit wat. Ik moet dinsdag naar m'n psych. Ik hoop dat ik het zo lang uit kan zitten. Deze medicijnen zijn zo niet goed, of ik ben echt eens helemaal geflipt, dat kan natuurlijk ook. Maar je hebt gelijk, een depressie snapt niemand. Vooral niet wanneer je zo geweldig vrolijk bent zoals ik altijd.Nee maar dat is het juist, het is niet dat het mensen niet interesseert hoe jij je voelt, maar meer dat ze het echt niet weten. Herkenbaar hoor, ik ben ook type blijven lachen en doorgaan, ook al gaat het allemaal niet zo goed. Wat krijg ik dan? Mensen die hun schouders ophalen en zeggen "die redt zich wel joh". Dat is niet omdat mensen zich niet interesseren voor mij als persoon, maar omdat ze mij als persoon simpelweg niet echt kennen. Die persoon zit verborgen. Zo ook bij jou?
Bedankt MM. Ja hier in het noorden woont niemand haha, hier gebeurt nooit wat. Ik moet dinsdag naar m'n psych. Ik hoop dat ik het zo lang uit kan zitten. Deze medicijnen zijn zo niet goed, of ik ben echt eens helemaal geflipt, dat kan natuurlijk ook. Maar je hebt gelijk, een depressie snapt niemand. Vooral niet wanneer je zo geweldig vrolijk bent zoals ik altijd.Nee maar dat is het juist, het is niet dat het mensen niet interesseert hoe jij je voelt, maar meer dat ze het echt niet weten. Herkenbaar hoor, ik ben ook type blijven lachen en doorgaan, ook al gaat het allemaal niet zo goed. Wat krijg ik dan? Mensen die hun schouders ophalen en zeggen "die redt zich wel joh". Dat is niet omdat mensen zich niet interesseren voor mij als persoon, maar omdat ze mij als persoon simpelweg niet echt kennen. Die persoon zit verborgen. Zo ook bij jou?
maandag 9 november 2009 om 04:11
@Minny: volgens mij heb ik dat nog, ja.
@Bladora: geflipt ben je niet, hoor. Echt niet. Je zit er even doorheen, je zit stuk, je ziet even geen uitweg meer, en dat doet rare dingen met een mens.
En dat is angstig, verwarrend, voelt aan alsof het nóóit meer overgaat, maar hee, dat gaat écht over. Ik beloof het.
En ik wil je niet pushen, maar ik zou het errug fijn vinden als je mij of een medeforummer belt.
Ik ken dat gevoel van "freaking out" en ik heb zelf een lieve vriendin (ook een forummer btw) bij wie ik dan altijd terecht kan, en ik gun jou datzelfde. Mensen moeten zich niet in hun eentje deep down klote gaan zitten voelen in the middle of the f#cking night.
@Bladora: geflipt ben je niet, hoor. Echt niet. Je zit er even doorheen, je zit stuk, je ziet even geen uitweg meer, en dat doet rare dingen met een mens.
En dat is angstig, verwarrend, voelt aan alsof het nóóit meer overgaat, maar hee, dat gaat écht over. Ik beloof het.
En ik wil je niet pushen, maar ik zou het errug fijn vinden als je mij of een medeforummer belt.
Ik ken dat gevoel van "freaking out" en ik heb zelf een lieve vriendin (ook een forummer btw) bij wie ik dan altijd terecht kan, en ik gun jou datzelfde. Mensen moeten zich niet in hun eentje deep down klote gaan zitten voelen in the middle of the f#cking night.
maandag 9 november 2009 om 04:15
quote:-Bladora- schreef op 09 november 2009 @ 04:10:
Oh sorry ik post een beetje na alle reacties. Minny jouw moppen en liedjes zouden mij nu ook goed doen haha! Ik weet niet zo goed of ik wel iemand van jullie wil lastig vallen met gezeik van een onbekende meid. Dat voelt vreemd.
Heftige gevoelens zijn geen gezeik. Nooit.
MM Ik pieker, ik heb angst om te piekeren en ik heb angst om m'n facade te verliezen.
Als je je facade verliest, verlies je alleen je 'laagje'. Je houdt er aan de andere kant wellicht jezelf, je ware zelf dus, aan over.
Ik heb vrij weinig ernstigs meegemaakt, maar ik ben gewoon helemaal kapot, geestelijk. Waarom? als ik dat wist kon ik verder.
Dat lijkt me ernstig genoeg... Jou niet dan?
Oh sorry ik post een beetje na alle reacties. Minny jouw moppen en liedjes zouden mij nu ook goed doen haha! Ik weet niet zo goed of ik wel iemand van jullie wil lastig vallen met gezeik van een onbekende meid. Dat voelt vreemd.
Heftige gevoelens zijn geen gezeik. Nooit.
MM Ik pieker, ik heb angst om te piekeren en ik heb angst om m'n facade te verliezen.
Als je je facade verliest, verlies je alleen je 'laagje'. Je houdt er aan de andere kant wellicht jezelf, je ware zelf dus, aan over.
Ik heb vrij weinig ernstigs meegemaakt, maar ik ben gewoon helemaal kapot, geestelijk. Waarom? als ik dat wist kon ik verder.
Dat lijkt me ernstig genoeg... Jou niet dan?
maandag 9 november 2009 om 04:15
maandag 9 november 2009 om 04:19
maandag 9 november 2009 om 04:26
Is al tegen je gezegd geloof ik. Maar drank en AD samen is niet echt de allerbeste combi.
Je voelt je nu kut, dat mag ook. Een depressie is ook niet niets, maar weet ook, ook al lijkt het nu nog heel ver weg. Er komt een dag dat je je stukje bij beetje weer wat beter gaat voelen.
Sommige dingen hebben tijd nodig.
Misschien wel fijn om nu met mastermind te praten, ook omdat zoals is het lees (toch?) min of meer hetzelfde heeft meegemaakt.
Je voelt je nu kut, dat mag ook. Een depressie is ook niet niets, maar weet ook, ook al lijkt het nu nog heel ver weg. Er komt een dag dat je je stukje bij beetje weer wat beter gaat voelen.
Sommige dingen hebben tijd nodig.
Misschien wel fijn om nu met mastermind te praten, ook omdat zoals is het lees (toch?) min of meer hetzelfde heeft meegemaakt.
maandag 9 november 2009 om 04:30
Lieverd....erken eerst zelf die kutgevoelens, gewoon omdat JIJ je rot voelt en die buitenwereld die jouw anders wel zal kunnen begrijpen....Pfff ... ik verwacht daar ook niet zo veel meer van.
Geloof daar niet meer in.
Alleen mensen, ook zomaar hier op het forum die dat dal herkennen....voelen en luisteren mee.
Durf MM te benaderen...zij zegt hier zoveel waardevols!
Geloof daar niet meer in.
Alleen mensen, ook zomaar hier op het forum die dat dal herkennen....voelen en luisteren mee.
Durf MM te benaderen...zij zegt hier zoveel waardevols!
