Psyche
alle pijlers
Even op zoek naar een luisterend oor...
maandag 9 november 2009 om 01:16
Ik voel me zo slecht, verdrietig, op, moe en weet ik veel wat.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
Mijn leven is zo simpel, en toch kan ik het niet meer aan.
Ik ben zo moe, ik wil zo veel en het lukt allemaal niet.
Ik heb eraan gewerkt, liep bij psycholoog, doorverwezen naar psychiater en aan de AD gegaan. Nu slaap ik eindelijk beter. Maar m'n gedachten houden maar niet op. Ze blijven me zo dwars zitten.
Ik werk nog wel, om m'n gedachten af te leiden. Dat is het enige wat ik nog kan. Op vrije dagen slaap ik alleen, zodat ik niet m'n dag hoef in te delen. Vanmorgen dacht ik dat ik beter niet kon bestaan. Dat ik als ik er gewoon niet was veel minder pijn zou hebben.
Ik ben opnieuw gekwetst deze week. De man om wie ik zoveel gaf en voor wie ik zoveel moeite heb gedaan heeft een ander. Terwijl hij de enige was die ik vertrouw, de enige was die naar me luisterde, m'n steun en toeverlaat. We hebben geen relatie meer, dat had ik heel graag gewild, maar het werkte niet omdat HIJ zo druk was.
Vrijdag avond ben ik weer eens bij hem om met hem te praten en blijf slapen. Hij maakt avances maar ik haak af omdat dat niet is waarvoor ik kwam. Hij gaat weg naar voetbal met de kids en sluit me per ongeluk op in huis. Ik doorzoek zijn lades naar een reserve sleutel, en vind brieven van een vrouw waarmee hij al blijkbaar zo'n relatie heeft dat ze samen toekomst zien. Ze noemt hem bij koosnaampjes. etc. Al die tijd dat ik dacht dat hij druk was, dat ik medelijden met hem had omdat z'n zaak bijna failliet ging, dat ik hem lieve woordjes toe sprak en zei dat hij ook aan z'n zelf moest denken. Al die tijd heeft hij gewoon tijd voor een ander gehad om een ander te ontmoeten en daar iets mee op te bouwen.
Ondertussen weet hij hoe gek ik op hem ben (en ik dacht dat hij dat ook op mij was) hij weet dat ik aan de grond zit, dat ik het niet meer zie zitten. En nu flikt ie me dit.
En dit is maar zo'n klein stukje van m'n sores. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik wil zo graag gewoon weg zijn van deze wereld, maar weet dat dat niet kan ivm mijn verantwoordelijkheid tegenover m'n familie. Ik sleep me elke dag naar werk en ik ga maar door. Ik val maar af terwijl ik eet bij het leven maar je gaat m'n botten nu zien en dat wil ik niet! Ik ben 25 maar zo ongelukkig. Soms denk ik hoe het is om me tegen een boom te rijden. En gewoon dood te zijn, weg zijn. Maar dan denk ik aan m'n ouders, aan hun verdriet, aan m'n bankschuld die ik ook nog moet af betalen en kan het gewoon niet. Maar leven lukt ook niet meer.
Ik zie m'n psychiater dinsdag weer. Dus misschien moet ik dit helemaal niet schrijven en sorry daarvoor dan. Maar ik kan het bij niemand kwijt, heb geen vrienden die mij begrijpen en hoop hier iets te vinden. Alvast bedankt.
-bladora- wijzigde dit bericht op 09-11-2009 01:17
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:09
Ah zo bedoelde ik het ook weer niet helemaal, in het 'echte leven' besteed ook nooit iemand aandacht aan mij, dus vandaar mijn niemand reageert verhaal..
Ik lees wat je zegt en snap zo goed dat je gelijk hebt, maar ik vind het zo erg dat ik dit soort gedachten heb. Ik snap het gewoon niet. Anti depressiva zou toch kalmerend etc moeten werken. Ik wil echt heel erg graag iets doen om te stoppen, maar aan de andere kant weet ik ook weer heel goed dat ik het niet kan maken. Die gedachte maakt me gek in m'n hoofd. Ik wil wel leven, maar iets zegt dat ik er beter een einde aan maak. Ik word er echt helemaal naar van. Hoezo die tweestrijd ik snap er niks meer van.
Ik lees wat je zegt en snap zo goed dat je gelijk hebt, maar ik vind het zo erg dat ik dit soort gedachten heb. Ik snap het gewoon niet. Anti depressiva zou toch kalmerend etc moeten werken. Ik wil echt heel erg graag iets doen om te stoppen, maar aan de andere kant weet ik ook weer heel goed dat ik het niet kan maken. Die gedachte maakt me gek in m'n hoofd. Ik wil wel leven, maar iets zegt dat ik er beter een einde aan maak. Ik word er echt helemaal naar van. Hoezo die tweestrijd ik snap er niks meer van.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:19
Vraag je aandacht? Ik bedoel, weet men wel dat jij ook graag aandacht zou willen? En is jouw behoefte aan aandacht wellicht de reden dat je je vastklampt aan iemand die lief tegen je doet? Waardoor je de verkeerde mannen treft?
Ik denk dat vrijwel ieder persoon zo nu en dan de neiging heeft om er mee op te houden, als alles tegen zit. Oke, niet allemaal dmv helemaal te stoppen met het leven, dat is waar. Maar opgeven willen veel mensen van tijd tot tijd. Zeker als het verdriet een grotere last lijkt dan men dragen kan.
Je zit waarschijnlijk in tweestrijd omdat een deel van jou nog hoop koestert. Hoop dat het ooit beter wordt, dat je ooit weer echt kan leven ipv te doen alsof. En die hoop is gegrond, echt waar. Ook al denk je nu van niet.
Zo, en nou slapen dame, je zal zien dat je in de ochtend de wereld met meer moed kan bezien dan nu.
Ik denk dat vrijwel ieder persoon zo nu en dan de neiging heeft om er mee op te houden, als alles tegen zit. Oke, niet allemaal dmv helemaal te stoppen met het leven, dat is waar. Maar opgeven willen veel mensen van tijd tot tijd. Zeker als het verdriet een grotere last lijkt dan men dragen kan.
Je zit waarschijnlijk in tweestrijd omdat een deel van jou nog hoop koestert. Hoop dat het ooit beter wordt, dat je ooit weer echt kan leven ipv te doen alsof. En die hoop is gegrond, echt waar. Ook al denk je nu van niet.
Zo, en nou slapen dame, je zal zien dat je in de ochtend de wereld met meer moed kan bezien dan nu.
maandag 9 november 2009 om 03:19
Ik heb een telefoon nr. Maar ze zeiden gisteren al tegen me dat ik het maandag weer kon proberen bij m'n huisarts. Ik weet dat dit soort gevoelens bijwerking zijn in het begin van m'n medicijnen maar slik ze al een paar weken! Dus ik weet dat het niet klopt ik weet dat het niet kan, ik weet dat het gewoon triest is. Maar ik voel ineens echt dat ik beter voor altijd kan gaan slapen. En die gedachte is zo aantrekkelijk! Maar ik weet dat ik het gewoon niet kan maken. Maar het is overheersend. Word ik nu gek door mezelf of door m'n AD. ik vat het niet meer.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:20
Ha Bladora, ook van mij even een Ik begrijp je wanhoop, je verdriet, je pijn, en ik ga je dus ook niet sussen met "stoplapjes" als: "Morgen ziet de wereld er beter uit, blablabla."
Het is een feit dat middenin de nacht in je up zitten met alleen je ellende als gezelschap enórm deprimerend is, maar het is net zo goed een feit dat je misère naar alle waarschijnlijkheid niet morgenochtend bij toverslag verdwenen is.
Maar. Na morgen komt er wéér een dag, en wéér één, en wéér één. Zoals er ook een dag komt waarop je je weer wat beter gaat voelen, je de zon weer kan zien schijnen- ook al is het in het begin maar een bleek, klein, waterig zonnetje.
Ik kan me voorstellen dat je er behoorlijk doorheen zit, en ik denk (en hoop!) dat je niet zozeer dood wil, alswel even een tijdje "pauze" van dit leven, van alles waar je nu mee worstelt. Even de boel 'on hold' zeg maar, er gewoon even níet zijn.
Maar, hoe erg goed ik dat ook begrijp: werk niet al die AD's naar binnen. ECHT NIET.
Om te beginnen word je er naar alle waarschijnlijkheid 'alleen maar' Heel Erg Ziek van (serotoninesyndroom enzo). Voel je je straks nog net zo ellendig als nu, maar dan met een leeggepompte maag in een gecapitonneerde cel in het plaatselijk APZ.
Dat moet je niet willen, en dat gá je niet willen.
Daarnaast vermoed ik, nogmaals, dat je eigenlijk niet eens zozeer een doodswens hebt. Je zit er doorheen, je ziet het niet zitten, je bent depressief, verward en moedeloos, maar je lééft. Wat dat laatste betreft: Hou Dat Zo.
Ik hoop dat je inmiddels een luisterend oor hebt gevonden, oftewel dat je het 06-aanbod van die ene lieve medeforummer hebt aangenomen.
Als dat niet zo is, of als je liever live bij iemand wilt zijn en je woont toevallig in mijn buurt: just let me know.
Ik ben nog wel eventjes wakker.
Het is een feit dat middenin de nacht in je up zitten met alleen je ellende als gezelschap enórm deprimerend is, maar het is net zo goed een feit dat je misère naar alle waarschijnlijkheid niet morgenochtend bij toverslag verdwenen is.
Maar. Na morgen komt er wéér een dag, en wéér één, en wéér één. Zoals er ook een dag komt waarop je je weer wat beter gaat voelen, je de zon weer kan zien schijnen- ook al is het in het begin maar een bleek, klein, waterig zonnetje.
Ik kan me voorstellen dat je er behoorlijk doorheen zit, en ik denk (en hoop!) dat je niet zozeer dood wil, alswel even een tijdje "pauze" van dit leven, van alles waar je nu mee worstelt. Even de boel 'on hold' zeg maar, er gewoon even níet zijn.
Maar, hoe erg goed ik dat ook begrijp: werk niet al die AD's naar binnen. ECHT NIET.
Om te beginnen word je er naar alle waarschijnlijkheid 'alleen maar' Heel Erg Ziek van (serotoninesyndroom enzo). Voel je je straks nog net zo ellendig als nu, maar dan met een leeggepompte maag in een gecapitonneerde cel in het plaatselijk APZ.
Dat moet je niet willen, en dat gá je niet willen.
Daarnaast vermoed ik, nogmaals, dat je eigenlijk niet eens zozeer een doodswens hebt. Je zit er doorheen, je ziet het niet zitten, je bent depressief, verward en moedeloos, maar je lééft. Wat dat laatste betreft: Hou Dat Zo.
Ik hoop dat je inmiddels een luisterend oor hebt gevonden, oftewel dat je het 06-aanbod van die ene lieve medeforummer hebt aangenomen.
Als dat niet zo is, of als je liever live bij iemand wilt zijn en je woont toevallig in mijn buurt: just let me know.
Ik ben nog wel eventjes wakker.
maandag 9 november 2009 om 03:26
quote:-Bladora- schreef op 09 november 2009 @ 03:19:
Ik heb een telefoon nr. Maar ze zeiden gisteren al tegen me dat ik het maandag weer kon proberen bij m'n huisarts. Ik weet dat dit soort gevoelens bijwerking zijn in het begin van m'n medicijnen maar slik ze al een paar weken! Dus ik weet dat het niet klopt ik weet dat het niet kan, ik weet dat het gewoon triest is. Maar ik voel ineens echt dat ik beter voor altijd kan gaan slapen. En die gedachte is zo aantrekkelijk! Maar ik weet dat ik het gewoon niet kan maken. Maar het is overheersend. Word ik nu gek door mezelf of door m'n AD. ik vat het niet meer.Je hebt verdriet, liefdesverdriet, en dat is voor mensen zonder andere klachten al heel zwaar om te dragen. Daarbij ben je rond dit tijdstip waarschijnlijk hartstikke vermoeid. Dat je je niet serieus genomen voelt door de huisartsenpost werkt ook niet bepaald mee.
Dat je je rot voelt is echt niet raar of abnormaal of een persoonlijk falen. Dat is menselijk. Je bent een men, met gevoel. En op dit moment een mens met een rotgevoel. Dat betekent niet dat er iets mis met je is. Je kán nog voelen, dat is positief
Ik heb een telefoon nr. Maar ze zeiden gisteren al tegen me dat ik het maandag weer kon proberen bij m'n huisarts. Ik weet dat dit soort gevoelens bijwerking zijn in het begin van m'n medicijnen maar slik ze al een paar weken! Dus ik weet dat het niet klopt ik weet dat het niet kan, ik weet dat het gewoon triest is. Maar ik voel ineens echt dat ik beter voor altijd kan gaan slapen. En die gedachte is zo aantrekkelijk! Maar ik weet dat ik het gewoon niet kan maken. Maar het is overheersend. Word ik nu gek door mezelf of door m'n AD. ik vat het niet meer.Je hebt verdriet, liefdesverdriet, en dat is voor mensen zonder andere klachten al heel zwaar om te dragen. Daarbij ben je rond dit tijdstip waarschijnlijk hartstikke vermoeid. Dat je je niet serieus genomen voelt door de huisartsenpost werkt ook niet bepaald mee.
Dat je je rot voelt is echt niet raar of abnormaal of een persoonlijk falen. Dat is menselijk. Je bent een men, met gevoel. En op dit moment een mens met een rotgevoel. Dat betekent niet dat er iets mis met je is. Je kán nog voelen, dat is positief
maandag 9 november 2009 om 03:30
Overigens (klinkt beetje kil en klinisch, maar zo bedoel ik het absoluut niet!!) kan het best een tijdje duren voordat AD werken, circa een maand is écht heel normaal. De bijwerkingen krijg je helaas eerder... dus het kán zijn dat je klachten de eerste weken alleen maar verergeren. Ik spreek uit ervaring (zowel Seroxat als Efexor)
maandag 9 november 2009 om 03:32
quote:minny schreef op 09 november 2009 @ 03:29:
Nou MM, naar mijn ervaring ziet de wereld er ook een stuk beter uit 's ochtends na wat uren slaap, dan midden in de nacht met een rotgevoel.
Maf.. bij mij precies andersom. Maar ik weet wel dat de meeste mensen het juist hetzelfde hebben als jij, daarom zei ik dit ook tegen Bladora.
Ik ben een nachtmens, ik voel me 's nachts altijd beter. 's Morgens als ik wakker word is juist een van mijn "darkest moments", net zoals wanneer de schemering invalt.
Nou MM, naar mijn ervaring ziet de wereld er ook een stuk beter uit 's ochtends na wat uren slaap, dan midden in de nacht met een rotgevoel.
Maf.. bij mij precies andersom. Maar ik weet wel dat de meeste mensen het juist hetzelfde hebben als jij, daarom zei ik dit ook tegen Bladora.
Ik ben een nachtmens, ik voel me 's nachts altijd beter. 's Morgens als ik wakker word is juist een van mijn "darkest moments", net zoals wanneer de schemering invalt.
maandag 9 november 2009 om 03:33
Tranen met tuiten hier nu. Minny ik ga morgen wel wat schrijven. Ik beloof het!
Mastermind. Ik wil denk ik idd niet dood. Maar het het is even zo'n makkelijke oplossing. Als ik niet meer hoef te voelen doet niets meer zo zeer. Morgen moet ik gewoon weer werken en dat is het moment waarop ik altijd m'n leuke masker opzet. Maar toen ik terug naar huis reed vannacht had ik me serieus al bijna tegen een boom geparkeerd. De bocht iets te wijd nemen, per ongeluk, zo makkelijk leek het. maar ik kon het toch niet. En dat lijkt dan ook weer zo laf. Alsof helemaal niets lukt. Ik weet gewoon niet meer waar al die onmacht en verdriet vandaan komt bij me. Waarom werkt de AD dit keer niet goed? Ik wil me zo graag weer in m'n verdoofde waas voelen. Zoals eerder het geval was toen ik AD slikte. Kunnen na een paar weken dit soort bijwerkingen ineens toch optreden. Ik ga nu maar aan de wijn. misschien krijgt dat me toch rustig
Mastermind. Ik wil denk ik idd niet dood. Maar het het is even zo'n makkelijke oplossing. Als ik niet meer hoef te voelen doet niets meer zo zeer. Morgen moet ik gewoon weer werken en dat is het moment waarop ik altijd m'n leuke masker opzet. Maar toen ik terug naar huis reed vannacht had ik me serieus al bijna tegen een boom geparkeerd. De bocht iets te wijd nemen, per ongeluk, zo makkelijk leek het. maar ik kon het toch niet. En dat lijkt dan ook weer zo laf. Alsof helemaal niets lukt. Ik weet gewoon niet meer waar al die onmacht en verdriet vandaan komt bij me. Waarom werkt de AD dit keer niet goed? Ik wil me zo graag weer in m'n verdoofde waas voelen. Zoals eerder het geval was toen ik AD slikte. Kunnen na een paar weken dit soort bijwerkingen ineens toch optreden. Ik ga nu maar aan de wijn. misschien krijgt dat me toch rustig
-bladora- wijzigde dit bericht op 09-11-2009 03:35
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:33
Bladora, die gedachte om voor altijd te gaan slapen is NIET aantrekkelijk, echt niet lieverd...daar niet aan denken nu...het is nu nacht en zo donker en eenzaam.
Wat mastermind zegt...morgen, overmorgen of een andere dag...ergens/later dan nu..... zie je weer een klein lichtje ergens schijnen!
Lieverd, bel dat 06 nummer!
Wat mastermind zegt...morgen, overmorgen of een andere dag...ergens/later dan nu..... zie je weer een klein lichtje ergens schijnen!
Lieverd, bel dat 06 nummer!
maandag 9 november 2009 om 03:37
Het is idd waar dat het even duurt voordat AD gaat werken. Wat gebruik je, hoelang precies, en is is er misschien de laatste tijd nog opgehoogd of verlaagd?
Toen je belde naar de huisartstenpost heb je toen ook aangeven wat je nu hier neerzet? En de psychiater waar je nu heen gaat, zit zij verbonden aan een instelling? Als dat zo is hebben ze daar vaak ook wel een telefoonnummer (crissisnummer) waar je heen kan bellen.
Toen je belde naar de huisartstenpost heb je toen ook aangeven wat je nu hier neerzet? En de psychiater waar je nu heen gaat, zit zij verbonden aan een instelling? Als dat zo is hebben ze daar vaak ook wel een telefoonnummer (crissisnummer) waar je heen kan bellen.
maandag 9 november 2009 om 03:38
quote:mastermind schreef op 09 november 2009 @ 03:32:
[...]
Maf.. bij mij precies andersom. Maar ik weet wel dat de meeste mensen het juist hetzelfde hebben als jij, daarom zei ik dit ook tegen Bladora.
Ik ben een nachtmens, ik voel me 's nachts altijd beter. 's Morgens als ik wakker word is juist een van mijn "darkest moments", net zoals wanneer de schemering invalt.Oh ik ben absoluut een nachtmens. Ben dol op de nacht. Echter, als ik me rot voel, dan is de nacht niet mijn beste vriend. Dan is alles letterlijk donkerder dan normaal. Dan kan ik zwelgen en vergroten, helemaal in mijn eentje in de stilte. Vooral als oververmoeidheid mij in de greep krijgt, lijkt mijn last zwaarder dan ik kan dragen. Kan ik twee dingen doen, mezelf tot totale uitputting wakker houden en steeds verder wegzakken in dat gevoel, of gaan slapen en met meer energie de dag tegemoet zien.
[...]
Maf.. bij mij precies andersom. Maar ik weet wel dat de meeste mensen het juist hetzelfde hebben als jij, daarom zei ik dit ook tegen Bladora.
Ik ben een nachtmens, ik voel me 's nachts altijd beter. 's Morgens als ik wakker word is juist een van mijn "darkest moments", net zoals wanneer de schemering invalt.Oh ik ben absoluut een nachtmens. Ben dol op de nacht. Echter, als ik me rot voel, dan is de nacht niet mijn beste vriend. Dan is alles letterlijk donkerder dan normaal. Dan kan ik zwelgen en vergroten, helemaal in mijn eentje in de stilte. Vooral als oververmoeidheid mij in de greep krijgt, lijkt mijn last zwaarder dan ik kan dragen. Kan ik twee dingen doen, mezelf tot totale uitputting wakker houden en steeds verder wegzakken in dat gevoel, of gaan slapen en met meer energie de dag tegemoet zien.
maandag 9 november 2009 om 03:40
quote:-Bladora- schreef op 09 november 2009 @ 03:33:
Tranen met tuiten hier nu. Minny ik ga morgen wel wat schrijven. Ik beloof het!
Mastermind. Ik wil denk ik idd niet dood. Maar het het is even zo'n makkelijke oplossing. Als ik niet meer hoef te voelen doet niets meer zo zeer. Morgen moet ik gewoon weer werken en dat is het moment waarop ik altijd m'n leuke masker opzet. Maar toen ik terug naar huis reed vannacht had ik me serieus al bijna tegen een boom geparkeerd. De bocht iets te wijd nemen, per ongeluk, zo makkelijk leek het. maar ik kon het toch niet. En dat lijkt dan ook weer zo laf. Alsof helemaal niets lukt. Ik weet gewoon niet meer waar al die onmacht en verdriet vandaan komt bij me. Waarom werkt de AD dit keer niet goed? Ik wil me zo graag weer in m'n verdoofde waas voelen. Zoals eerder het geval was toen ik AD slikte. Kunnen na een paar weken dit soort bijwerkingen ineens toch optreden. Ik ga nu maar aan de wijn. misschien krijgt dat me toch rustigHey, niet opgeven is dus totaal niet laf!
Maar ehm....is drinken wel zo'n goed idee nu? En dan ook nog in combinatie met AD pillen? Oprechte vraag want ik heb daar allemaal echt geen verstand van.
Tranen met tuiten hier nu. Minny ik ga morgen wel wat schrijven. Ik beloof het!
Mastermind. Ik wil denk ik idd niet dood. Maar het het is even zo'n makkelijke oplossing. Als ik niet meer hoef te voelen doet niets meer zo zeer. Morgen moet ik gewoon weer werken en dat is het moment waarop ik altijd m'n leuke masker opzet. Maar toen ik terug naar huis reed vannacht had ik me serieus al bijna tegen een boom geparkeerd. De bocht iets te wijd nemen, per ongeluk, zo makkelijk leek het. maar ik kon het toch niet. En dat lijkt dan ook weer zo laf. Alsof helemaal niets lukt. Ik weet gewoon niet meer waar al die onmacht en verdriet vandaan komt bij me. Waarom werkt de AD dit keer niet goed? Ik wil me zo graag weer in m'n verdoofde waas voelen. Zoals eerder het geval was toen ik AD slikte. Kunnen na een paar weken dit soort bijwerkingen ineens toch optreden. Ik ga nu maar aan de wijn. misschien krijgt dat me toch rustigHey, niet opgeven is dus totaal niet laf!
Maar ehm....is drinken wel zo'n goed idee nu? En dan ook nog in combinatie met AD pillen? Oprechte vraag want ik heb daar allemaal echt geen verstand van.
maandag 9 november 2009 om 03:42
Crosspost.
Bladora, je hebt dus al eerder AD geslikt? Welke toen, en welke nu? Bij mij werkte Seroxat de tweede keer niet meer, vandaar de switch naar Efexor... Als je vorige keer eerder effect merkte van de AD, is het dan geen idee om dit met je psych te bespreken?
Je moet morgen werken zeg je... Natuurlijk is het goed om een ritme te hebben, een dagelijkse bezigheid, maar gaat het je lukken om de hele dag toneel te spelen? Ik kan me indenken dat je je daar alleen maar "alleniger" van gaat voelen... Heb je dit ook met je psych besproken, het blijven werken bedoel ik?
Enne... wijn en AD is écht geen goeie combi.
Het verdoven zal je eventjes wel lukken, maar dan wel omdat je binnen de kortste keren zo dronken als een toeter bent. Ga je morgen spijt van hebben, en dan heb ik het nog niet over het gevaar van dronkemanstranen, die slepende melancholie, afijn je kent het denk ik wel.
JA,
die bijwerkingen kunnen na een paar weken ineens optreden ja.
Sowieso is depressief zijn een behoorlijke aanslag op je lichaam, ook je geest raakt uitgeput.
En die uitputting verergert weer je depressie.. helaas.
Ik weet niet of je iets hebt om die gedachtenmolen een beetje stop te zetten, iets als Oxazepam ofzo, heeft de psych en/of huisarts je niets gegeven?
Ook van mijn kant uit geldt: 06-nummer kan je krijgen, en zoals ik al zei, mocht je in de buurt wonen wees welkom. Sociaal gewenst gedrag niet verplicht
Bladora, je hebt dus al eerder AD geslikt? Welke toen, en welke nu? Bij mij werkte Seroxat de tweede keer niet meer, vandaar de switch naar Efexor... Als je vorige keer eerder effect merkte van de AD, is het dan geen idee om dit met je psych te bespreken?
Je moet morgen werken zeg je... Natuurlijk is het goed om een ritme te hebben, een dagelijkse bezigheid, maar gaat het je lukken om de hele dag toneel te spelen? Ik kan me indenken dat je je daar alleen maar "alleniger" van gaat voelen... Heb je dit ook met je psych besproken, het blijven werken bedoel ik?
Enne... wijn en AD is écht geen goeie combi.
Het verdoven zal je eventjes wel lukken, maar dan wel omdat je binnen de kortste keren zo dronken als een toeter bent. Ga je morgen spijt van hebben, en dan heb ik het nog niet over het gevaar van dronkemanstranen, die slepende melancholie, afijn je kent het denk ik wel.
JA,
die bijwerkingen kunnen na een paar weken ineens optreden ja.
Sowieso is depressief zijn een behoorlijke aanslag op je lichaam, ook je geest raakt uitgeput.
En die uitputting verergert weer je depressie.. helaas.
Ik weet niet of je iets hebt om die gedachtenmolen een beetje stop te zetten, iets als Oxazepam ofzo, heeft de psych en/of huisarts je niets gegeven?
Ook van mijn kant uit geldt: 06-nummer kan je krijgen, en zoals ik al zei, mocht je in de buurt wonen wees welkom. Sociaal gewenst gedrag niet verplicht
maandag 9 november 2009 om 03:45
Ik slik Mirtazpine activatis 15mg voor 2 weken nu. Daarvoor was ik aan de citalopram 40mg. Die werkte niet goed op m'n nachtrust. Maar deze gevoelens zijn ook niet normaal denk ik. Mijn psych is een particulier en heb geen crisis nummer. Behalve haar mobile maar dat neemt ze dus niet op. Ik heb haar ook net nieuw dus het is afwachten. Ik ben zo kapot. Maar slapen lukt niet. De wijn valt ok denk ik. Ik ben echt in de war, heel erg denk ik.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 9 november 2009 om 03:47
Oh en als het je gaat om misplaatste schaamte ofzo:
Been there, done that.
Na twee keer een major depressie weet ik hoe het is om zo diep te zitten, dus schijn ophouden hoeft niet en als je alleen maar tegen iemand wilt aanhuilen is dat ook prima.
Hell, al zeg je helemaal niets en wil je alleen maar iemand aan de andere kant van die foon hebben dan wil ik die iemand wel voor je zijn nu.
Been there, done that.
Na twee keer een major depressie weet ik hoe het is om zo diep te zitten, dus schijn ophouden hoeft niet en als je alleen maar tegen iemand wilt aanhuilen is dat ook prima.
Hell, al zeg je helemaal niets en wil je alleen maar iemand aan de andere kant van die foon hebben dan wil ik die iemand wel voor je zijn nu.
maandag 9 november 2009 om 03:51
Wat een lieve reacties. En dan te bedenken dat ik van m'n 'vrienden' hoor dat ik me niet zo moet aanstellen, dat ik t toch zo goed heb. Ik voel me even helemaal alleen gelaten door de zorg instellingen hier. Misschien komt dat omdat ik net naar van alles geswitched ben. Ik woon in het noorden. Bedankt voor jullie aanbiedingen, zo lief, maar voel me tegelijkertijd weer zo zielig dat ik niet eigen vrienden heb die me steunen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
