Psyche
alle pijlers
Food for thought
woensdag 21 oktober 2009 om 22:22
Ik heb even getwijfeld of het op lijf en lijn moet, maar dit valt toch meer onder psyche.
Ik ben op. Al heel lang ga ik door op reserve. Ik ben echt op... en ik heb veel nagedacht. Val niet meer af, kom zelfs weer aan, beweeg te weinig vanwege mijn rugblessure. Maar ik kwam tot een best wel vervelende moment. Ik eet teveel, om letterlijk aan mijn energie te komen. Dat was best een confronterende gedachte. Ik heb letterlijk energie nodig om door te kunnen gaan.
Ik weet niet goed hoe dit te stoppen. Betere voedingstoffen en beweging zullen me op doen knappen, maar weet niet hoe te beginnen. Klinkt heel stom, maar ik merk gewoon dat ik best ver heen ben. Kwa oververmoeidheid dan. De geestelijke belasting vs de normale verantwoordelijkheden zijn eigenlijk op dit moment te zwaar. Het liefst zou ik me een maand laten vertroetelen in een kuuroord
Maar goed, mezelf dicht laten groeien is geen optie. Kinderen verminderen is geen optie en minder werken is ook geen optie. Ik heb altijd een grote bek over verantwoordelijkheden, maar neem het eigenlijk niet (meer) over mijn eigen lichaam en geest. En daar wil ik verandering in hebben. Maar ik moet ergens beginnen om mijn batterij weer op te laden. Ik denk dat ik al zeker een jaar of 2 met een te lege batterij rondloop die geen kans krijgt op te laden. Nu ligt de oplossing mijns inziens niet zozeer in verminderen van verplichtingen maar wel het hervatten van het zorgen voor mijn lichaam en geest.
Ik wil dus weer dat slecht eten niet meer mijn oplader is, maar ik mezelf weer voeding geef wat ik echt nodig heb. Om dat te bereiken moet ik een beginpunt zien te vinden, daarna gaat het wel. Ik heb behoefte aan een gezonde dosis Zennnnnnnnn in mijn leven. Rust. Niet slaaprust of zo (nou ja, voldoende slaap is wel belangrijk) maar innerlijke rust.
Wie herkent dit en kan mij van tips voorzien plus een schop onder mijn kont geven met wel hele zachtje slofjes aan
Ik ben op. Al heel lang ga ik door op reserve. Ik ben echt op... en ik heb veel nagedacht. Val niet meer af, kom zelfs weer aan, beweeg te weinig vanwege mijn rugblessure. Maar ik kwam tot een best wel vervelende moment. Ik eet teveel, om letterlijk aan mijn energie te komen. Dat was best een confronterende gedachte. Ik heb letterlijk energie nodig om door te kunnen gaan.
Ik weet niet goed hoe dit te stoppen. Betere voedingstoffen en beweging zullen me op doen knappen, maar weet niet hoe te beginnen. Klinkt heel stom, maar ik merk gewoon dat ik best ver heen ben. Kwa oververmoeidheid dan. De geestelijke belasting vs de normale verantwoordelijkheden zijn eigenlijk op dit moment te zwaar. Het liefst zou ik me een maand laten vertroetelen in een kuuroord
Maar goed, mezelf dicht laten groeien is geen optie. Kinderen verminderen is geen optie en minder werken is ook geen optie. Ik heb altijd een grote bek over verantwoordelijkheden, maar neem het eigenlijk niet (meer) over mijn eigen lichaam en geest. En daar wil ik verandering in hebben. Maar ik moet ergens beginnen om mijn batterij weer op te laden. Ik denk dat ik al zeker een jaar of 2 met een te lege batterij rondloop die geen kans krijgt op te laden. Nu ligt de oplossing mijns inziens niet zozeer in verminderen van verplichtingen maar wel het hervatten van het zorgen voor mijn lichaam en geest.
Ik wil dus weer dat slecht eten niet meer mijn oplader is, maar ik mezelf weer voeding geef wat ik echt nodig heb. Om dat te bereiken moet ik een beginpunt zien te vinden, daarna gaat het wel. Ik heb behoefte aan een gezonde dosis Zennnnnnnnn in mijn leven. Rust. Niet slaaprust of zo (nou ja, voldoende slaap is wel belangrijk) maar innerlijke rust.
Wie herkent dit en kan mij van tips voorzien plus een schop onder mijn kont geven met wel hele zachtje slofjes aan
maandag 26 oktober 2009 om 21:57
Hee DNM!
Klinkt heel okee, je weekendje.
Hoeft ook niet, alles tegelijk. Zolang dat sluipmoordenaartje maar niet in je achterhoofd gaat zitten, als je begrijpt wat ik bedoel.
Tsja met mij..
Ik wil teveel, alles in 1 keer en het liefst dus ook snel.
Geloof me, dat gaat zo tegenwerken.
Conclusie is dat ik ongelofelijk hard voor mezelf ben, me nog steeds ontzettend rot voel en maar moe moe moe blijf..
Klinkt heel okee, je weekendje.
Hoeft ook niet, alles tegelijk. Zolang dat sluipmoordenaartje maar niet in je achterhoofd gaat zitten, als je begrijpt wat ik bedoel.
Tsja met mij..
Ik wil teveel, alles in 1 keer en het liefst dus ook snel.
Geloof me, dat gaat zo tegenwerken.
Conclusie is dat ik ongelofelijk hard voor mezelf ben, me nog steeds ontzettend rot voel en maar moe moe moe blijf..
maandag 26 oktober 2009 om 22:04
Niet alles tegelijk geldt ook voor jou he?
Dat moe zijn, pfff ja, vindt je het gek. Je komt geestelijk ook niet tot rust. Soms kijk ik wel eens naar mensen met een compleet lege blik in hun ogen die ongetwijfeld op dat moment nergens aan denken en bedenk ik me dat het heerlijk moet zijn.
Vaak gezegd dat ik wilde dat ik mijn hoofd eraf zou kunnen schroeven om maar even niet na te hoeven denken.
Alles in 1 keer. Je bent niet de enige. Heel tellsell verkoop is er op gebaseerd. Echter bij tellsell werkt het niet en bij ons ook niet. Helaas
Wat zou jou nou, denk je, helpen een stapje verder te komen?
Dat moe zijn, pfff ja, vindt je het gek. Je komt geestelijk ook niet tot rust. Soms kijk ik wel eens naar mensen met een compleet lege blik in hun ogen die ongetwijfeld op dat moment nergens aan denken en bedenk ik me dat het heerlijk moet zijn.
Vaak gezegd dat ik wilde dat ik mijn hoofd eraf zou kunnen schroeven om maar even niet na te hoeven denken.
Alles in 1 keer. Je bent niet de enige. Heel tellsell verkoop is er op gebaseerd. Echter bij tellsell werkt het niet en bij ons ook niet. Helaas
Wat zou jou nou, denk je, helpen een stapje verder te komen?
dinsdag 27 oktober 2009 om 11:50
Het klinkt alsof je er goed over nadenkt DNM, maar nog moeite hebt met de uitvoering af en toe.
Mijn verjaardag was heel leuk, maar alles bij elkaar toch te veel denk ik, vannacht ziek geweest en nu heel slap. Klote dat ik steeds zo hard 'gestraft' wordt als ik te veel doe. Nu weer erg rustig aan doen en vertrouwen dat het weer goed komt.
DNM: welke bal zou je kunnen laten vallen? (of rustig neer kunnen leggen?)
Mijn verjaardag was heel leuk, maar alles bij elkaar toch te veel denk ik, vannacht ziek geweest en nu heel slap. Klote dat ik steeds zo hard 'gestraft' wordt als ik te veel doe. Nu weer erg rustig aan doen en vertrouwen dat het weer goed komt.
DNM: welke bal zou je kunnen laten vallen? (of rustig neer kunnen leggen?)
Het is zoals het is
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:19
quote:domnaiefmutsje schreef op 26 oktober 2009 @ 21:40:
[...]
Hi Dubiootje, ik heb een heerlijk relaxed weekend gehad. Mijn eetpatroontje gaat nog niet zo lekker, maar de rust wel. Geen moodboards ook nog (denk dat ik er voorlopig ook niet aan toekom) Positief? Dat ik alles ff heb losgelaten dit weekend en vandaag heb ik een fijne werkdag gehad en een goed gesprek met mijn zoon
Balen dat je zo een rotweekend hebt gehad
Vandaag een beetje ok?
Fijn dat je een relaxed weekend hebt gehad! Dan kun je er hopelijk deze week weer tegenaan Die moodboards van ons komen wel hoor. Ik ben bezig een project op te zetten op mijn werk dat ik heel leuk vind maar waarbij ik (juist omdat ik het heel leuk vind ) nu alweer geneigd ben te veel hooi op mijn vork te nemen. Gisteren een fijn gesprek gehad met een vriendin (met wie ik ook samenwerk aan het project). Zij heeft me erop gewezen dat er nu nog niets hoeft behalve leuke ideeën bedenken en steeds kleine stapjes nemen. Het project zit nu nog in de planningsfase en dan denk ik steeds dat ik niets doe. Terwijl een goede planning de basis voor het hele project is.
Dit om aan te geven dat ik ook geneigd ben veel van mezelf te eisen en dus ontevreden over mezelf te zijn, zelfs als ik veel heb gedaan. Op dit moment komt er nogal wat op me af wat gewoon de dagelijkse dingen betreft. Daar heb ik mijn handen dus al meer dan vol aan. En daar moet ik mezelf dus ook mee complimenteren, dat een dag goed verloopt en dat alles gedaan wordt wat gedaan moet worden. Ook als er dingen blijven liggen.
Zou het helpen als je dat eten eens een beetje loslaat en je vooral gaat concentreren op wat je wel wilt doen? Eten heeft (letterlijk) een "vullende" functie. Het vervult een emotionele behoefte. Misschien eerst eens naar die emotionele behoefte gaan kijken en zien hoe je die kan opvullen, met dingen die goed en gezond voor jou zijn en waar je (vooral!) plezier in hebt. Als je stopt met eten zonder dat gat op te vullen, is het een kwestie van tijd dat je weer terugvalt.
Denk dus even niet rationeel maar ga puur op je gevoel af: waar heb ik zín in? Waar krijg ik een goed gevoel van? Wat geeft me voldoening (vooral dat)? Wat mis ik? Waarom mis ik dat? Grijp terug naar momenten uit het verleden waarop je je geweldig voelde. Waarom voelden die momenten zo goed?
[...]
Hi Dubiootje, ik heb een heerlijk relaxed weekend gehad. Mijn eetpatroontje gaat nog niet zo lekker, maar de rust wel. Geen moodboards ook nog (denk dat ik er voorlopig ook niet aan toekom) Positief? Dat ik alles ff heb losgelaten dit weekend en vandaag heb ik een fijne werkdag gehad en een goed gesprek met mijn zoon
Balen dat je zo een rotweekend hebt gehad
Vandaag een beetje ok?
Fijn dat je een relaxed weekend hebt gehad! Dan kun je er hopelijk deze week weer tegenaan
Die moodboards van ons komen wel hoor. Ik ben bezig een project op te zetten op mijn werk dat ik heel leuk vind maar waarbij ik (juist omdat ik het heel leuk vind ) nu alweer geneigd ben te veel hooi op mijn vork te nemen. Gisteren een fijn gesprek gehad met een vriendin (met wie ik ook samenwerk aan het project). Zij heeft me erop gewezen dat er nu nog niets hoeft behalve leuke ideeën bedenken en steeds kleine stapjes nemen. Het project zit nu nog in de planningsfase en dan denk ik steeds dat ik niets doe. Terwijl een goede planning de basis voor het hele project is.Dit om aan te geven dat ik ook geneigd ben veel van mezelf te eisen en dus ontevreden over mezelf te zijn, zelfs als ik veel heb gedaan. Op dit moment komt er nogal wat op me af wat gewoon de dagelijkse dingen betreft. Daar heb ik mijn handen dus al meer dan vol aan. En daar moet ik mezelf dus ook mee complimenteren, dat een dag goed verloopt en dat alles gedaan wordt wat gedaan moet worden. Ook als er dingen blijven liggen.
Zou het helpen als je dat eten eens een beetje loslaat en je vooral gaat concentreren op wat je wel wilt doen? Eten heeft (letterlijk) een "vullende" functie. Het vervult een emotionele behoefte. Misschien eerst eens naar die emotionele behoefte gaan kijken en zien hoe je die kan opvullen, met dingen die goed en gezond voor jou zijn en waar je (vooral!) plezier in hebt. Als je stopt met eten zonder dat gat op te vullen, is het een kwestie van tijd dat je weer terugvalt.
Denk dus even niet rationeel maar ga puur op je gevoel af: waar heb ik zín in? Waar krijg ik een goed gevoel van? Wat geeft me voldoening (vooral dat)? Wat mis ik? Waarom mis ik dat? Grijp terug naar momenten uit het verleden waarop je je geweldig voelde. Waarom voelden die momenten zo goed?
Ga in therapie!
woensdag 28 oktober 2009 om 10:29
woensdag 28 oktober 2009 om 10:36
quote:Youk79 schreef op 27 oktober 2009 @ 11:50:
Het klinkt alsof je er goed over nadenkt DNM, maar nog moeite hebt met de uitvoering af en toe.
Mijn verjaardag was heel leuk, maar alles bij elkaar toch te veel denk ik, vannacht ziek geweest en nu heel slap. Klote dat ik steeds zo hard 'gestraft' wordt als ik te veel doe. Nu weer erg rustig aan doen en vertrouwen dat het weer goed komt.
DNM: welke bal zou je kunnen laten vallen? (of rustig neer kunnen leggen?)
He Youk, vervelend dat je ziek bent. Gaat het alweer wat beter?
Klopt hoor, het bedenken gaat me uitermate goed af. Moeilijke vraag, welke ballen.. weet ik niet. Misschien juist dat ik het balletje van beheersing (voeding/sport) er juist wel weer bij wil. De andere ballen kan ik niet laten vallen, maar misschien anders invullen. Nu zit ik ook einde kwartaal van mijn werk en loop ik over hoor. Volgend kwartaal zal het wel wat makkelijker worden.
Het klinkt alsof je er goed over nadenkt DNM, maar nog moeite hebt met de uitvoering af en toe.
Mijn verjaardag was heel leuk, maar alles bij elkaar toch te veel denk ik, vannacht ziek geweest en nu heel slap. Klote dat ik steeds zo hard 'gestraft' wordt als ik te veel doe. Nu weer erg rustig aan doen en vertrouwen dat het weer goed komt.
DNM: welke bal zou je kunnen laten vallen? (of rustig neer kunnen leggen?)
He Youk, vervelend dat je ziek bent. Gaat het alweer wat beter?
Klopt hoor, het bedenken gaat me uitermate goed af. Moeilijke vraag, welke ballen.. weet ik niet. Misschien juist dat ik het balletje van beheersing (voeding/sport) er juist wel weer bij wil. De andere ballen kan ik niet laten vallen, maar misschien anders invullen. Nu zit ik ook einde kwartaal van mijn werk en loop ik over hoor. Volgend kwartaal zal het wel wat makkelijker worden.
woensdag 28 oktober 2009 om 10:42
quote:dubiootje schreef op 27 oktober 2009 @ 12:19:
[...]
Fijn dat je een relaxed weekend hebt gehad! Dan kun je er hopelijk deze week weer tegenaan Die moodboards van ons komen wel hoor. Ik ben bezig een project op te zetten op mijn werk dat ik heel leuk vind maar waarbij ik (juist omdat ik het heel leuk vind ) nu alweer geneigd ben te veel hooi op mijn vork te nemen. Gisteren een fijn gesprek gehad met een vriendin (met wie ik ook samenwerk aan het project). Zij heeft me erop gewezen dat er nu nog niets hoeft behalve leuke ideeën bedenken en steeds kleine stapjes nemen. Het project zit nu nog in de planningsfase en dan denk ik steeds dat ik niets doe. Terwijl een goede planning de basis voor het hele project is.
Hahaha dat klinkt bekend. Die leuke dingen brengen natuurlijk ook een hoop energie met zich mee, echter gaat het energie kosten zodra het veel tijd gaat kosten. Dat is echt een grote valkuil. Lief van je vriendin dat ze een beetje op je let
Trouwens, toevallig had mijn dochter zo'n moodboard op school gemaakt. Grappig, het heeft nu ook een mooi plekje in de woonkamer met extra betekenis Dit om aan te geven dat ik ook geneigd ben veel van mezelf te eisen en dus ontevreden over mezelf te zijn, zelfs als ik veel heb gedaan. Op dit moment komt er nogal wat op me af wat gewoon de dagelijkse dingen betreft. Daar heb ik mijn handen dus al meer dan vol aan. En daar moet ik mezelf dus ook mee complimenteren, dat een dag goed verloopt en dat alles gedaan wordt wat gedaan moet worden. Ook als er dingen blijven liggen.
Hier ook veel erkenning. Je zal hetzelfde hebben met die ballen in de lucht houden en de onmogelijkheid ze te laten vallen. (of te wel controle verlies wat gelijk staat aan verschrikkelijk) Toch doe je het allemaal en loopt het. En dat is een complimentje waard. Geldt voor ons allemaal die met hetzelfde zitten hier op dit topic natuurlijk.
Zou het helpen als je dat eten eens een beetje loslaat en je vooral gaat concentreren op wat je wel wilt doen? Eten heeft (letterlijk) een "vullende" functie. Het vervult een emotionele behoefte. Misschien eerst eens naar die emotionele behoefte gaan kijken en zien hoe je die kan opvullen, met dingen die goed en gezond voor jou zijn en waar je (vooral!) plezier in hebt. Als je stopt met eten zonder dat gat op te vullen, is het een kwestie van tijd dat je weer terugvalt.
Klopt als een hele grote bus. Niet eerder over nagedacht... stom eigenlijk. Wel woorden wat bijna als last van mijn schouders afneemt.
Denk dus even niet rationeel maar ga puur op je gevoel af: waar heb ik zín in? Waar krijg ik een goed gevoel van? Wat geeft me voldoening (vooral dat)? Wat mis ik? Waarom mis ik dat? Grijp terug naar momenten uit het verleden waarop je je geweldig voelde. Waarom voelden die momenten zo goed?*Snif* hier ga ik even verder over nadenken
[...]
Fijn dat je een relaxed weekend hebt gehad! Dan kun je er hopelijk deze week weer tegenaan
Die moodboards van ons komen wel hoor. Ik ben bezig een project op te zetten op mijn werk dat ik heel leuk vind maar waarbij ik (juist omdat ik het heel leuk vind ) nu alweer geneigd ben te veel hooi op mijn vork te nemen. Gisteren een fijn gesprek gehad met een vriendin (met wie ik ook samenwerk aan het project). Zij heeft me erop gewezen dat er nu nog niets hoeft behalve leuke ideeën bedenken en steeds kleine stapjes nemen. Het project zit nu nog in de planningsfase en dan denk ik steeds dat ik niets doe. Terwijl een goede planning de basis voor het hele project is.Hahaha dat klinkt bekend. Die leuke dingen brengen natuurlijk ook een hoop energie met zich mee, echter gaat het energie kosten zodra het veel tijd gaat kosten. Dat is echt een grote valkuil. Lief van je vriendin dat ze een beetje op je let
Trouwens, toevallig had mijn dochter zo'n moodboard op school gemaakt. Grappig, het heeft nu ook een mooi plekje in de woonkamer met extra betekenis Dit om aan te geven dat ik ook geneigd ben veel van mezelf te eisen en dus ontevreden over mezelf te zijn, zelfs als ik veel heb gedaan. Op dit moment komt er nogal wat op me af wat gewoon de dagelijkse dingen betreft. Daar heb ik mijn handen dus al meer dan vol aan. En daar moet ik mezelf dus ook mee complimenteren, dat een dag goed verloopt en dat alles gedaan wordt wat gedaan moet worden. Ook als er dingen blijven liggen.
Hier ook veel erkenning. Je zal hetzelfde hebben met die ballen in de lucht houden en de onmogelijkheid ze te laten vallen. (of te wel controle verlies wat gelijk staat aan verschrikkelijk) Toch doe je het allemaal en loopt het. En dat is een complimentje waard. Geldt voor ons allemaal die met hetzelfde zitten hier op dit topic natuurlijk.
Zou het helpen als je dat eten eens een beetje loslaat en je vooral gaat concentreren op wat je wel wilt doen? Eten heeft (letterlijk) een "vullende" functie. Het vervult een emotionele behoefte. Misschien eerst eens naar die emotionele behoefte gaan kijken en zien hoe je die kan opvullen, met dingen die goed en gezond voor jou zijn en waar je (vooral!) plezier in hebt. Als je stopt met eten zonder dat gat op te vullen, is het een kwestie van tijd dat je weer terugvalt.
Klopt als een hele grote bus. Niet eerder over nagedacht... stom eigenlijk. Wel woorden wat bijna als last van mijn schouders afneemt.
Denk dus even niet rationeel maar ga puur op je gevoel af: waar heb ik zín in? Waar krijg ik een goed gevoel van? Wat geeft me voldoening (vooral dat)? Wat mis ik? Waarom mis ik dat? Grijp terug naar momenten uit het verleden waarop je je geweldig voelde. Waarom voelden die momenten zo goed?*Snif* hier ga ik even verder over nadenken
woensdag 28 oktober 2009 om 10:46
quote:Sterretjee schreef op 28 oktober 2009 @ 10:29:
Dat is een hele goede vraag DNM.
Ik moet eerst uit deze hel van destructieve gedachten, me enorm rot en moe voelen..
Ben nu het boek: uit de ban van eetbuien aan het lezen. Schijnt wel goed te zijn.
Ben 7 kilo aangekomen afgelopen maanden.
Ook voor jou waarschijnlijk hetzelfde... het wel/niet eten brengt iets ter compensatie. Energie, controle... pfff... vermoeiend.
Je hebt gelijk, prio is van die gedachtes af te komen. Je bent al blij als je jezelf neutraal voelt waarschijnlijk. Ik las wel dat je gister (geloof ik?) een 6 had gegeven voor je dag. Bracht wel een glimlach moet ik zeggen. Een 6 is een voldoende en dat is voor nu goed genoeg.
Je komt er wel hoor, dagen worden minder zwart of iig meer grijstinten en zelfs lichtpuntjes. Alleen dat is nu moeilijk te zien. Ik beloof je wel dat je hier super sterk uitkomt, echt. Als jij hier door heen bent gekomen zal je echt ervaren hebben dat je dit op eigen kracht hebt gedaan en in feite niemand meer nodig zal hebben dan jezelf.
Dat is een hele goede vraag DNM.
Ik moet eerst uit deze hel van destructieve gedachten, me enorm rot en moe voelen..
Ben nu het boek: uit de ban van eetbuien aan het lezen. Schijnt wel goed te zijn.
Ben 7 kilo aangekomen afgelopen maanden.
Ook voor jou waarschijnlijk hetzelfde... het wel/niet eten brengt iets ter compensatie. Energie, controle... pfff... vermoeiend.
Je hebt gelijk, prio is van die gedachtes af te komen. Je bent al blij als je jezelf neutraal voelt waarschijnlijk. Ik las wel dat je gister (geloof ik?) een 6 had gegeven voor je dag. Bracht wel een glimlach moet ik zeggen. Een 6 is een voldoende en dat is voor nu goed genoeg.
Je komt er wel hoor, dagen worden minder zwart of iig meer grijstinten en zelfs lichtpuntjes. Alleen dat is nu moeilijk te zien. Ik beloof je wel dat je hier super sterk uitkomt, echt. Als jij hier door heen bent gekomen zal je echt ervaren hebben dat je dit op eigen kracht hebt gedaan en in feite niemand meer nodig zal hebben dan jezelf.
woensdag 28 oktober 2009 om 11:20
Maar wat brengt nou dat ik me opeens beter voel?
Is dat de tijd?
Ik snap zo weinig van mezelf.
Jaaa gister een zes! Zit er vandaag ook niet ver vandaan.
Geniet ervan.
Heb sinds de zomer al dat ik zo rete depressief ben dat wat verlichting errug welkom is!
Vind je laatste zin mooi. Dat is dan ook mijn streven.
Heb je komende week nog wat momentjes voor jezelf ingepland? Qualitytime met jezelf zeg maar.
Is dat de tijd?
Ik snap zo weinig van mezelf.
Jaaa gister een zes! Zit er vandaag ook niet ver vandaan.
Geniet ervan.
Heb sinds de zomer al dat ik zo rete depressief ben dat wat verlichting errug welkom is!
Vind je laatste zin mooi. Dat is dan ook mijn streven.
Heb je komende week nog wat momentjes voor jezelf ingepland? Qualitytime met jezelf zeg maar.
woensdag 28 oktober 2009 om 11:24
Misschien door proberen los te laten dat het NU beter moet gaan? En 'gewoon' te leven en te dealen met hier en nu ipv de toekomst. Mount Everest in etappes nemen zeg maar..
Lekker hoor die zesjes Wat was de aanleiding eigenlijk voor jou? Of is dat zo er in geslopen?
Complimentjes voor mezelf... hmmm... jawel. Ik ben met vlagen best trots op mezelf dat ik de boel draaiende hou
Lekker hoor die zesjes Wat was de aanleiding eigenlijk voor jou? Of is dat zo er in geslopen?
Complimentjes voor mezelf... hmmm... jawel. Ik ben met vlagen best trots op mezelf dat ik de boel draaiende hou
woensdag 28 oktober 2009 om 13:49
[quote]domnaiefmutsje schreef op 28 oktober 2009 @ 10:36:
[...]
De andere ballen kan ik niet laten vallen, /quote]
Dat dacht ik ook altijd: ik kan al die dingen niet niet doen. En ik snap ook heel goed dat je dat denkt en dat het tot op zekere hoogte zo is. Sinds ik ingestort ben (of een burn out kreeg of hoe je het wil noemen, in ieder geval werd ik ziek) blijkt dat er toch wel mogelijkheden zijn, maar dat ik er moeite mee heb om dingen uit handen te geven. Ik vind dat nogsteeds moeilijk maar het lukt me steeds beter.
Ik denk dat het af en toe goed is om eens te denken over wat je zou willen als alles kon. Niet dat dat dan kan, maar het geeft vaak wel veel informatie over wat je wil en een paar van die dingen zijn wellicht in aangespaste vorm wel haalbaar.
Als je sport en beter eten erbij neemt als 'bal' denk ik dat de slagingskans niet zo hoog is. Het zou beter zijn als je minder moest en meer kon doen wat je leuk vond, dan is het ook makkelijker om je aan moeilijke voornemens (beter eten, meer sporten) te houden. Als je al over loopt en je neemt die dingen erbij wordt het alleen maar zwaarder.
Wat zou je zelf graag willen doen om weer op te laden? Ook al denk je eerst 'dat kan toch niet', denk er toch eens over na.
Wat mijzelf betreft: ik wil een baan die ik aankan en leuk vindt! En vandaag heb ik een stapje in die richting gezet door een orrienterend gesprek te voeren met een re-integratie bedrijf. Ik hoop dat het gaat lukken! Verder voel ik me weer wat beter, wel gefrustreerd over dat ik toch te veel gedaan heb. Moet nu ontspannen maar dat vind ik moeilijk, al weet ik nu gelukkig wel hoe het moet, dat scheelt al weer.
Leuk ding: ik geniet heel erg van de herfstkleuren!
[...]
De andere ballen kan ik niet laten vallen, /quote]
Dat dacht ik ook altijd: ik kan al die dingen niet niet doen. En ik snap ook heel goed dat je dat denkt en dat het tot op zekere hoogte zo is. Sinds ik ingestort ben (of een burn out kreeg of hoe je het wil noemen, in ieder geval werd ik ziek) blijkt dat er toch wel mogelijkheden zijn, maar dat ik er moeite mee heb om dingen uit handen te geven. Ik vind dat nogsteeds moeilijk maar het lukt me steeds beter.
Ik denk dat het af en toe goed is om eens te denken over wat je zou willen als alles kon. Niet dat dat dan kan, maar het geeft vaak wel veel informatie over wat je wil en een paar van die dingen zijn wellicht in aangespaste vorm wel haalbaar.
Als je sport en beter eten erbij neemt als 'bal' denk ik dat de slagingskans niet zo hoog is. Het zou beter zijn als je minder moest en meer kon doen wat je leuk vond, dan is het ook makkelijker om je aan moeilijke voornemens (beter eten, meer sporten) te houden. Als je al over loopt en je neemt die dingen erbij wordt het alleen maar zwaarder.
Wat zou je zelf graag willen doen om weer op te laden? Ook al denk je eerst 'dat kan toch niet', denk er toch eens over na.
Wat mijzelf betreft: ik wil een baan die ik aankan en leuk vindt! En vandaag heb ik een stapje in die richting gezet door een orrienterend gesprek te voeren met een re-integratie bedrijf. Ik hoop dat het gaat lukken! Verder voel ik me weer wat beter, wel gefrustreerd over dat ik toch te veel gedaan heb. Moet nu ontspannen maar dat vind ik moeilijk, al weet ik nu gelukkig wel hoe het moet, dat scheelt al weer.
Leuk ding: ik geniet heel erg van de herfstkleuren!
Het is zoals het is
donderdag 29 oktober 2009 om 23:33
DNM, zijn er ook dingen die je op een dag doet die je wel kan missen? Lig je 's avonds uitgeblust op de bank tv te kijken? Ben je tijd kwijt aan dingen die je niet belangrijk vindt, die je zonder nadenken doet of uit verplichting tegenover "derden" (ik bedoel hiermee mensen die je niet heel erg na staan)?
Vaak gaat een dag zomaar voorbij en besteed je zonder erg tijd aan dingen die je eigenlijk "zonde van je tijd" vindt. En energie... waar besteed je energie aan? Wat levert je positieve energie op en wat zuigt negatieve energie? Hoe je je energie besteedt is zeker zo belangrijk als je tijd.
Sterretjee, waarom weeg je jezelf? Het klinkt alsof het je behoorlijk wat stress oplevert.
Vaak gaat een dag zomaar voorbij en besteed je zonder erg tijd aan dingen die je eigenlijk "zonde van je tijd" vindt. En energie... waar besteed je energie aan? Wat levert je positieve energie op en wat zuigt negatieve energie? Hoe je je energie besteedt is zeker zo belangrijk als je tijd.
Sterretjee, waarom weeg je jezelf? Het klinkt alsof het je behoorlijk wat stress oplevert.
Ga in therapie!
vrijdag 30 oktober 2009 om 00:06
domnaiefmutsje 28-10-2009, 10:42Klopt als een hele grote bus. Niet eerder over nagedacht... stom eigenlijk. Wel woorden wat bijna als last van mijn schouders afneemt.quote:domnaiefmutsje schreef op 29 oktober 2009 @ 09:22:
ik reageer later weer. Mijn rug op slot en kan nu helemaal niks meer
Ik zie een link...
(Of ben ik nu te snel met mijn conclusie.. Sorry in dat geval!)
Sterkte!
Of eigenlijk wens ik je toe dat je een keertje niet zo sterk hoeft te zijn. Een poosje. Even bijtanken.
ik reageer later weer. Mijn rug op slot en kan nu helemaal niks meer
Ik zie een link...
(Of ben ik nu te snel met mijn conclusie.. Sorry in dat geval!)
Sterkte!
Of eigenlijk wens ik je toe dat je een keertje niet zo sterk hoeft te zijn. Een poosje. Even bijtanken.
vrijdag 30 oktober 2009 om 09:07
Scherp gezien, nieuwsgierigmeisje! Je kunt daar zeker een symboliek in zien. Misschien moet je rug herstellen van het torsen van die last. Want ja, het is letterlijk een extra gewicht dat je meetorst om die leegte maar niet te hoeven voelen. En ondertussen maar steeds je rug recht houden, sterk blijven.
Ik denk dat je lichaam (net als wij) zegt dat je nu eens lief voor jezelf moet zijn en voor jezelf moet zorgen. Je mag je last ook wel eens neerleggen en uitrusten. Heb je er wel eens bij stilgestaan dat het tamelijk onverantwoordelijk is om zo veel op je schouders te nemen? Als jij het niet meer redt en instort, wie gaat die plichten dan allemaal op zich nemen? En wie gaat er dan voor jou zorgen?
Je eerste plicht is in feite voor jezelf zorgen. Het is zoals in het vliegtuig: eerst je eigen masker op, dan pas dat van je kind.
Ik denk dat je lichaam (net als wij) zegt dat je nu eens lief voor jezelf moet zijn en voor jezelf moet zorgen. Je mag je last ook wel eens neerleggen en uitrusten. Heb je er wel eens bij stilgestaan dat het tamelijk onverantwoordelijk is om zo veel op je schouders te nemen? Als jij het niet meer redt en instort, wie gaat die plichten dan allemaal op zich nemen? En wie gaat er dan voor jou zorgen?
Je eerste plicht is in feite voor jezelf zorgen. Het is zoals in het vliegtuig: eerst je eigen masker op, dan pas dat van je kind.
Ga in therapie!
vrijdag 30 oktober 2009 om 13:31
quote:Youk79 schreef op 28 oktober 2009 @ 13:49:
[quote]domnaiefmutsje schreef op 28 oktober 2009 @ 10:36:
[...]
De andere ballen kan ik niet laten vallen, /quote]
Dat dacht ik ook altijd: ik kan al die dingen niet niet doen. En ik snap ook heel goed dat je dat denkt en dat het tot op zekere hoogte zo is. Sinds ik ingestort ben (of een burn out kreeg of hoe je het wil noemen, in ieder geval werd ik ziek) blijkt dat er toch wel mogelijkheden zijn, maar dat ik er moeite mee heb om dingen uit handen te geven. Ik vind dat nogsteeds moeilijk maar het lukt me steeds beter.
Ik denk dat het af en toe goed is om eens te denken over wat je zou willen als alles kon. Niet dat dat dan kan, maar het geeft vaak wel veel informatie over wat je wil en een paar van die dingen zijn wellicht in aangespaste vorm wel haalbaar.
Als je sport en beter eten erbij neemt als 'bal' denk ik dat de slagingskans niet zo hoog is. Het zou beter zijn als je minder moest en meer kon doen wat je leuk vond, dan is het ook makkelijker om je aan moeilijke voornemens (beter eten, meer sporten) te houden. Als je al over loopt en je neemt die dingen erbij wordt het alleen maar zwaarder.
Wat zou je zelf graag willen doen om weer op te laden? Ook al denk je eerst 'dat kan toch niet', denk er toch eens over na.
Wat mijzelf betreft: ik wil een baan die ik aankan en leuk vindt! En vandaag heb ik een stapje in die richting gezet door een orrienterend gesprek te voeren met een re-integratie bedrijf. Ik hoop dat het gaat lukken! Verder voel ik me weer wat beter, wel gefrustreerd over dat ik toch te veel gedaan heb. Moet nu ontspannen maar dat vind ik moeilijk, al weet ik nu gelukkig wel hoe het moet, dat scheelt al weer.
Leuk ding: ik geniet heel erg van de herfstkleuren!
Even weer reageren. Heb dat even niet gedaan omdat ik hier echt nadenk over mezelf en dat is nu heel vermoeiend
Hoe is het gegaan dat gesprek? Is het goed gegaan?
Dat teveel hooi op je vork nemen gaat zo goed als automatisch natuurlijk. Wel fijn dat jij eruit kan komen.
Ik begrijp heel goed wat je zegt hoor. Nog meer hooi op mijn vork is niet goed. Maar goed, de oplossing diende zich gisterochtend aan. Weer door mijn rug. Waarschijnlijk een hernia en nu lig ik plat. Gedwongen relaxen
Ik ga uit deze tijd halen dat ik meer fysio ga doen, dus automatisch sport en laat het huishouden voor zoveel mogelijk voor wat het is en wat rustiger aan met mijn werk. Dat is wel goed voor me denk ik. Burn out, had ik tijdens mijn zwangerschap anderhalf jaar terug... pfff.. over vermoeiend gesproken.
[quote]domnaiefmutsje schreef op 28 oktober 2009 @ 10:36:
[...]
De andere ballen kan ik niet laten vallen, /quote]
Dat dacht ik ook altijd: ik kan al die dingen niet niet doen. En ik snap ook heel goed dat je dat denkt en dat het tot op zekere hoogte zo is. Sinds ik ingestort ben (of een burn out kreeg of hoe je het wil noemen, in ieder geval werd ik ziek) blijkt dat er toch wel mogelijkheden zijn, maar dat ik er moeite mee heb om dingen uit handen te geven. Ik vind dat nogsteeds moeilijk maar het lukt me steeds beter.
Ik denk dat het af en toe goed is om eens te denken over wat je zou willen als alles kon. Niet dat dat dan kan, maar het geeft vaak wel veel informatie over wat je wil en een paar van die dingen zijn wellicht in aangespaste vorm wel haalbaar.
Als je sport en beter eten erbij neemt als 'bal' denk ik dat de slagingskans niet zo hoog is. Het zou beter zijn als je minder moest en meer kon doen wat je leuk vond, dan is het ook makkelijker om je aan moeilijke voornemens (beter eten, meer sporten) te houden. Als je al over loopt en je neemt die dingen erbij wordt het alleen maar zwaarder.
Wat zou je zelf graag willen doen om weer op te laden? Ook al denk je eerst 'dat kan toch niet', denk er toch eens over na.
Wat mijzelf betreft: ik wil een baan die ik aankan en leuk vindt! En vandaag heb ik een stapje in die richting gezet door een orrienterend gesprek te voeren met een re-integratie bedrijf. Ik hoop dat het gaat lukken! Verder voel ik me weer wat beter, wel gefrustreerd over dat ik toch te veel gedaan heb. Moet nu ontspannen maar dat vind ik moeilijk, al weet ik nu gelukkig wel hoe het moet, dat scheelt al weer.
Leuk ding: ik geniet heel erg van de herfstkleuren!
Even weer reageren. Heb dat even niet gedaan omdat ik hier echt nadenk over mezelf en dat is nu heel vermoeiend
Hoe is het gegaan dat gesprek? Is het goed gegaan?
Dat teveel hooi op je vork nemen gaat zo goed als automatisch natuurlijk. Wel fijn dat jij eruit kan komen.
Ik begrijp heel goed wat je zegt hoor. Nog meer hooi op mijn vork is niet goed. Maar goed, de oplossing diende zich gisterochtend aan. Weer door mijn rug. Waarschijnlijk een hernia en nu lig ik plat. Gedwongen relaxen
Ik ga uit deze tijd halen dat ik meer fysio ga doen, dus automatisch sport en laat het huishouden voor zoveel mogelijk voor wat het is en wat rustiger aan met mijn werk. Dat is wel goed voor me denk ik. Burn out, had ik tijdens mijn zwangerschap anderhalf jaar terug... pfff.. over vermoeiend gesproken.
vrijdag 30 oktober 2009 om 13:34
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 30 oktober 2009 @ 00:06:
domnaiefmutsje 28-10-2009, 10:42Klopt als een hele grote bus. Niet eerder over nagedacht... stom eigenlijk. Wel woorden wat bijna als last van mijn schouders afneemt.
[...]
Ik zie een link...
(Of ben ik nu te snel met mijn conclusie.. Sorry in dat geval!)
Sterkte!
Of eigenlijk wens ik je toe dat je een keertje niet zo sterk hoeft te zijn. Een poosje. Even bijtanken.
Klopt wel hoor. Mijn lichaam geeft denk ik aan dat het niet meer kan zo. Ik moet nu rustig aan doen. Hoewel frustrerend is het ook wel eens goed.
Dank je wel
domnaiefmutsje 28-10-2009, 10:42Klopt als een hele grote bus. Niet eerder over nagedacht... stom eigenlijk. Wel woorden wat bijna als last van mijn schouders afneemt.
[...]
Ik zie een link...
(Of ben ik nu te snel met mijn conclusie.. Sorry in dat geval!)
Sterkte!
Of eigenlijk wens ik je toe dat je een keertje niet zo sterk hoeft te zijn. Een poosje. Even bijtanken.
Klopt wel hoor. Mijn lichaam geeft denk ik aan dat het niet meer kan zo. Ik moet nu rustig aan doen. Hoewel frustrerend is het ook wel eens goed.
Dank je wel
vrijdag 30 oktober 2009 om 13:36
quote:dubiootje schreef op 30 oktober 2009 @ 09:07:
Scherp gezien, nieuwsgierigmeisje! Je kunt daar zeker een symboliek in zien. Misschien moet je rug herstellen van het torsen van die last. Want ja, het is letterlijk een extra gewicht dat je meetorst om die leegte maar niet te hoeven voelen. En ondertussen maar steeds je rug recht houden, sterk blijven.
Ik denk dat je lichaam (net als wij) zegt dat je nu eens lief voor jezelf moet zijn en voor jezelf moet zorgen. Je mag je last ook wel eens neerleggen en uitrusten. Heb je er wel eens bij stilgestaan dat het tamelijk onverantwoordelijk is om zo veel op je schouders te nemen? Als jij het niet meer redt en instort, wie gaat die plichten dan allemaal op zich nemen? En wie gaat er dan voor jou zorgen?
Je eerste plicht is in feite voor jezelf zorgen. Het is zoals in het vliegtuig: eerst je eigen masker op, dan pas dat van je kind.
Jullie hebben allemaal gelijk. En het grappige is dat werk en alles toch heus wel doorgaat ondanks dat ik het nu even niet kan. Controle opgeven, bleh.
Ik verga van de pijn, maar ergens geniet ik ook wel van een heel leeg huis (kinderen bij oppas) geen werk en absolute rust.
Ik laat op jullie advies (vond ik namelijk wel zinnig) mijn eet dingetjes op zijn beloop en ga eerst maar eens zorgen dat ik weer letterlijk op de been kom en weer geestelijk wat rust krijg.
:hug; voor allemaal
Scherp gezien, nieuwsgierigmeisje! Je kunt daar zeker een symboliek in zien. Misschien moet je rug herstellen van het torsen van die last. Want ja, het is letterlijk een extra gewicht dat je meetorst om die leegte maar niet te hoeven voelen. En ondertussen maar steeds je rug recht houden, sterk blijven.
Ik denk dat je lichaam (net als wij) zegt dat je nu eens lief voor jezelf moet zijn en voor jezelf moet zorgen. Je mag je last ook wel eens neerleggen en uitrusten. Heb je er wel eens bij stilgestaan dat het tamelijk onverantwoordelijk is om zo veel op je schouders te nemen? Als jij het niet meer redt en instort, wie gaat die plichten dan allemaal op zich nemen? En wie gaat er dan voor jou zorgen?
Je eerste plicht is in feite voor jezelf zorgen. Het is zoals in het vliegtuig: eerst je eigen masker op, dan pas dat van je kind.
Jullie hebben allemaal gelijk. En het grappige is dat werk en alles toch heus wel doorgaat ondanks dat ik het nu even niet kan. Controle opgeven, bleh.
Ik verga van de pijn, maar ergens geniet ik ook wel van een heel leeg huis (kinderen bij oppas) geen werk en absolute rust.
Ik laat op jullie advies (vond ik namelijk wel zinnig) mijn eet dingetjes op zijn beloop en ga eerst maar eens zorgen dat ik weer letterlijk op de been kom en weer geestelijk wat rust krijg.
:hug; voor allemaal
vrijdag 30 oktober 2009 om 15:41
Wat goed DNM!! Ik was bang dat je zou roepen 'dat die rug er echt niets mee te maken heeft'. Dat zou ik denk ik zelf gedaan hebben een tijdje geleden
Goed dat je rust neemt en ontspant en fysio gaat doen. Misschien een extra massage voor de lekker ergens regelen?
Ja, dat opgeven van controle, daar ben ik ook zo goed in .... Nu moet ik dus eigenlijk wel want ik kan zelf heel weinig want ik ben doorlopend moeoeoeoeoeoeoeo. De laatste tijd gaat het wat beter, maar als ik dan weer wat terug val (zoals nu) dan kan ik dat heel moeilijk accepteren.
Geniet maar zoveel mogelijk van de rust. Wat ik begrepen heb van de fysio is genieten in dit soort situaties een héél belangrijk medicijn!
Goed dat je rust neemt en ontspant en fysio gaat doen. Misschien een extra massage voor de lekker ergens regelen?
Ja, dat opgeven van controle, daar ben ik ook zo goed in .... Nu moet ik dus eigenlijk wel want ik kan zelf heel weinig want ik ben doorlopend moeoeoeoeoeoeoeo. De laatste tijd gaat het wat beter, maar als ik dan weer wat terug val (zoals nu) dan kan ik dat heel moeilijk accepteren.
Geniet maar zoveel mogelijk van de rust. Wat ik begrepen heb van de fysio is genieten in dit soort situaties een héél belangrijk medicijn!
Het is zoals het is
vrijdag 30 oktober 2009 om 16:46
Kijk youk, voor ons beiden geldt denk ik wel dat die controle ons ergens heeft gebracht. Daarom zit het er zo hardnekkig in. Nu de kunst te beseffen dat het niet meer nodig is. En hoewel ik vaak denk dat ik dat wel onder controle heb ( )heb ik dat dus niet.
Enne, vallen en opstaan he? De laatste tijd gaat het beter. In een stijgende lijn zit vaak wel een dipje, dus niet laten intimideren daardoor. Ik denk dat we beiden een beetje het leven moeten nemen zoals het komt en niet zo druk maken over wat allemaal moet,
Enne, vallen en opstaan he? De laatste tijd gaat het beter. In een stijgende lijn zit vaak wel een dipje, dus niet laten intimideren daardoor. Ik denk dat we beiden een beetje het leven moeten nemen zoals het komt en niet zo druk maken over wat allemaal moet,
vrijdag 30 oktober 2009 om 18:28
quote:domnaiefmutsje schreef op 30 oktober 2009 @ 16:46:
Ik denk dat we beiden een beetje het leven moeten nemen zoals het komt en niet zo druk maken over wat allemaal moet, Je hebt helemaal gelijk! En ook over dat die controle je wel iets heeft gebracht maar nu niet nodig is. Klopt helemaal. Ik wilde alleen dat het makkelijker was om het ook in de praktijk uit te voeren. Maar ja, zie mijn motto...
Ik denk dat we beiden een beetje het leven moeten nemen zoals het komt en niet zo druk maken over wat allemaal moet, Je hebt helemaal gelijk! En ook over dat die controle je wel iets heeft gebracht maar nu niet nodig is. Klopt helemaal. Ik wilde alleen dat het makkelijker was om het ook in de praktijk uit te voeren. Maar ja, zie mijn motto...
Het is zoals het is
