Psyche
alle pijlers
Food for thought
woensdag 21 oktober 2009 om 22:22
Ik heb even getwijfeld of het op lijf en lijn moet, maar dit valt toch meer onder psyche.
Ik ben op. Al heel lang ga ik door op reserve. Ik ben echt op... en ik heb veel nagedacht. Val niet meer af, kom zelfs weer aan, beweeg te weinig vanwege mijn rugblessure. Maar ik kwam tot een best wel vervelende moment. Ik eet teveel, om letterlijk aan mijn energie te komen. Dat was best een confronterende gedachte. Ik heb letterlijk energie nodig om door te kunnen gaan.
Ik weet niet goed hoe dit te stoppen. Betere voedingstoffen en beweging zullen me op doen knappen, maar weet niet hoe te beginnen. Klinkt heel stom, maar ik merk gewoon dat ik best ver heen ben. Kwa oververmoeidheid dan. De geestelijke belasting vs de normale verantwoordelijkheden zijn eigenlijk op dit moment te zwaar. Het liefst zou ik me een maand laten vertroetelen in een kuuroord
Maar goed, mezelf dicht laten groeien is geen optie. Kinderen verminderen is geen optie en minder werken is ook geen optie. Ik heb altijd een grote bek over verantwoordelijkheden, maar neem het eigenlijk niet (meer) over mijn eigen lichaam en geest. En daar wil ik verandering in hebben. Maar ik moet ergens beginnen om mijn batterij weer op te laden. Ik denk dat ik al zeker een jaar of 2 met een te lege batterij rondloop die geen kans krijgt op te laden. Nu ligt de oplossing mijns inziens niet zozeer in verminderen van verplichtingen maar wel het hervatten van het zorgen voor mijn lichaam en geest.
Ik wil dus weer dat slecht eten niet meer mijn oplader is, maar ik mezelf weer voeding geef wat ik echt nodig heb. Om dat te bereiken moet ik een beginpunt zien te vinden, daarna gaat het wel. Ik heb behoefte aan een gezonde dosis Zennnnnnnnn in mijn leven. Rust. Niet slaaprust of zo (nou ja, voldoende slaap is wel belangrijk) maar innerlijke rust.
Wie herkent dit en kan mij van tips voorzien plus een schop onder mijn kont geven met wel hele zachtje slofjes aan
Ik ben op. Al heel lang ga ik door op reserve. Ik ben echt op... en ik heb veel nagedacht. Val niet meer af, kom zelfs weer aan, beweeg te weinig vanwege mijn rugblessure. Maar ik kwam tot een best wel vervelende moment. Ik eet teveel, om letterlijk aan mijn energie te komen. Dat was best een confronterende gedachte. Ik heb letterlijk energie nodig om door te kunnen gaan.
Ik weet niet goed hoe dit te stoppen. Betere voedingstoffen en beweging zullen me op doen knappen, maar weet niet hoe te beginnen. Klinkt heel stom, maar ik merk gewoon dat ik best ver heen ben. Kwa oververmoeidheid dan. De geestelijke belasting vs de normale verantwoordelijkheden zijn eigenlijk op dit moment te zwaar. Het liefst zou ik me een maand laten vertroetelen in een kuuroord
Maar goed, mezelf dicht laten groeien is geen optie. Kinderen verminderen is geen optie en minder werken is ook geen optie. Ik heb altijd een grote bek over verantwoordelijkheden, maar neem het eigenlijk niet (meer) over mijn eigen lichaam en geest. En daar wil ik verandering in hebben. Maar ik moet ergens beginnen om mijn batterij weer op te laden. Ik denk dat ik al zeker een jaar of 2 met een te lege batterij rondloop die geen kans krijgt op te laden. Nu ligt de oplossing mijns inziens niet zozeer in verminderen van verplichtingen maar wel het hervatten van het zorgen voor mijn lichaam en geest.
Ik wil dus weer dat slecht eten niet meer mijn oplader is, maar ik mezelf weer voeding geef wat ik echt nodig heb. Om dat te bereiken moet ik een beginpunt zien te vinden, daarna gaat het wel. Ik heb behoefte aan een gezonde dosis Zennnnnnnnn in mijn leven. Rust. Niet slaaprust of zo (nou ja, voldoende slaap is wel belangrijk) maar innerlijke rust.
Wie herkent dit en kan mij van tips voorzien plus een schop onder mijn kont geven met wel hele zachtje slofjes aan
maandag 2 november 2009 om 09:25
Hehehe, ik zie het helemaal voor me bij jou. Lastig, maar je weet het iig! Hoe is het vandaag met je? Rug alweer wat beter? Nog een beetje kunnen ontspannen? Probeer die techniek is met 5 sec uitademen en 5 sec in, het werkt echt goed om te ontspannen als je het een paar minuten volhoudt.
Ik heb zaterdag een fijn gesprek gehad met een vriendin, ben er nog een beetje van vanslag dus geen lange verhalen vandaag.
Ik heb zaterdag een fijn gesprek gehad met een vriendin, ben er nog een beetje van vanslag dus geen lange verhalen vandaag.
Het is zoals het is
maandag 2 november 2009 om 16:44
Ik heb af en toe delen gelezen van dit topic, en nu wil ik toch even reageren, hoewel ik nog niet compleet bijgelezen ben.
Ik vroeg me iets af n.a.v. een post van je op pagina 3... Je wilde niet je dure Ici-Paris-dingetjes gebruiken omdat je dat pas mag als je het jezelf weer waard vindt. In hoeverre associeer jij dingen die je graag hebt/doet met wat je volgens jezelf waard bent? En kun je het ook omdraaien, dus dat je juist extra lief mag zijn voor jezelf op momenten dat je dat vanwege een dip in een ander gebied niet ´mag´? Het is heel simpel gedacht hoor, ik weet het, maar ik merk dat het voor mezelf helpt. Als ik me fysiek of juist mentaal slecht voelt, helpt het enorm om juist eens iets te doen wat ik voor mijn gevoel helemaal niet 'verdiend' heb, maar waar ik wel enorm van geniet. Misschien geldt dat voor jou ook. Omdat je eigenlijk altijd wel iets liefs verdient, gewoon omdat je een stoere vrouw bent met veel kwaliteiten en vaardigheden. En dat je soms in een kleine of grotere dip zit, brengt daar geen verandering in. De enige valkuil zit hem dan wel in de vicieuze cirkel (b.v. 'omdat ik me slecht voel, mag ik nu wel een schaaltje chocolaatjes leegeten' terwijl je probeert om gezonder te gaan eten). Maar buiten dat mag alles. Als je jezelf niet kietelt, dan lach je niet, zei mijn oma altijd (maar dan in het plat Brabants, haha).
Over het wandelen en lezen... hou je wel van verhalen? Je kunt ook luisterboeken installeren op je iPod, dan ga je elke dag een hoofdstuk (of 2, 3, 8) wandelen zodra je rug dat weer toelaat. Ik geloof trouwens enorm in de relatie tussen fysiek en psychisch. Als je het voor je gevoel niet meer aankan, maar je stopt toch niet... dan roept je lichaam je wel een tijdelijk halt toe.
Ik ken je niet zo goed, maar ik krijg uit dit topic (en ook uit andere posts van jou) de indruk dat je een enorm sterke en bewonderenswaardige vrouw bent. Sterk, in de zin van dat je veel aankunt. Ook zwakte. Nu alleen nog de balans daarin vinden.
Oh en daarnaast wil ik graag Dubiootje bedanken voor haar moodboardidee. Ik ben zelf alweer dagen aan het knippen en geniet er enorm van!
Ik vroeg me iets af n.a.v. een post van je op pagina 3... Je wilde niet je dure Ici-Paris-dingetjes gebruiken omdat je dat pas mag als je het jezelf weer waard vindt. In hoeverre associeer jij dingen die je graag hebt/doet met wat je volgens jezelf waard bent? En kun je het ook omdraaien, dus dat je juist extra lief mag zijn voor jezelf op momenten dat je dat vanwege een dip in een ander gebied niet ´mag´? Het is heel simpel gedacht hoor, ik weet het, maar ik merk dat het voor mezelf helpt. Als ik me fysiek of juist mentaal slecht voelt, helpt het enorm om juist eens iets te doen wat ik voor mijn gevoel helemaal niet 'verdiend' heb, maar waar ik wel enorm van geniet. Misschien geldt dat voor jou ook. Omdat je eigenlijk altijd wel iets liefs verdient, gewoon omdat je een stoere vrouw bent met veel kwaliteiten en vaardigheden. En dat je soms in een kleine of grotere dip zit, brengt daar geen verandering in. De enige valkuil zit hem dan wel in de vicieuze cirkel (b.v. 'omdat ik me slecht voel, mag ik nu wel een schaaltje chocolaatjes leegeten' terwijl je probeert om gezonder te gaan eten). Maar buiten dat mag alles. Als je jezelf niet kietelt, dan lach je niet, zei mijn oma altijd (maar dan in het plat Brabants, haha).
Over het wandelen en lezen... hou je wel van verhalen? Je kunt ook luisterboeken installeren op je iPod, dan ga je elke dag een hoofdstuk (of 2, 3, 8) wandelen zodra je rug dat weer toelaat. Ik geloof trouwens enorm in de relatie tussen fysiek en psychisch. Als je het voor je gevoel niet meer aankan, maar je stopt toch niet... dan roept je lichaam je wel een tijdelijk halt toe.
Ik ken je niet zo goed, maar ik krijg uit dit topic (en ook uit andere posts van jou) de indruk dat je een enorm sterke en bewonderenswaardige vrouw bent. Sterk, in de zin van dat je veel aankunt. Ook zwakte. Nu alleen nog de balans daarin vinden
. Oh en daarnaast wil ik graag Dubiootje bedanken voor haar moodboardidee. Ik ben zelf alweer dagen aan het knippen en geniet er enorm van!
maandag 2 november 2009 om 18:06
Wat een lieve post! Dank je wel
Het is een raar iets van mezelf, niet mezelf gunnen omdat ik het dan niet waard ben. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet aangekomen. Hoewel ik nu dus ook met mijn rug zit.
Het gevaar bij mij zit wel dat ik erg graag geld uitgeef als ik niet lekker in mijn vel zit. Doet erg veel ter compensatie . Zo heb ik net een mooie pc voor mezelf gekocht *kuch* had een bonusje, dus kon er weer van af
Je idee van luisterboeken is wel leuk! Niet alleen voor het lopen, juist ook nu ik weinig kan. En in de auto om toch zo een moment van ontspanning te krijgen, zonder dat ik er veel tijd voor in hoef te leveren. Fantastisch idee
Jij komt me over als een heel positief persoon, das best lekker ontnuchterend. Dank je wel
He Youk!
Heeft het gesprek met die vriendin wel een beetje opgelucht of eigenlijk helemaal niet? Een moment dat je wat langer er over moet nadenken en bezinken... geeft ook niet dat je dan wat korter van stof bent. Soms is een ander topic dan ook weer lekker waar je niet over jezelf na hoeft te denken.
Mijn rug is ruk. Heb een hernia dus daar ben ik nog wel even zoet mee
Maar eerlijk is eerlijk, ik kom wel heeeeerlijk tot rust. Vivaforum me suf, pctje aangeschaft, blaadjes lezen, de meest wezenloze tv programma's kijken. Lekker hoor.
Doe rustig aan, kom ook een beetje bij. Probeer naast zware gesprekken iets te doen waar je niet zo over na hoeft te denken om een beetje bij te komen, of het te laten zakken.
Het is een raar iets van mezelf, niet mezelf gunnen omdat ik het dan niet waard ben. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet aangekomen. Hoewel ik nu dus ook met mijn rug zit.
Het gevaar bij mij zit wel dat ik erg graag geld uitgeef als ik niet lekker in mijn vel zit. Doet erg veel ter compensatie . Zo heb ik net een mooie pc voor mezelf gekocht *kuch* had een bonusje, dus kon er weer van af
Je idee van luisterboeken is wel leuk! Niet alleen voor het lopen, juist ook nu ik weinig kan. En in de auto om toch zo een moment van ontspanning te krijgen, zonder dat ik er veel tijd voor in hoef te leveren. Fantastisch idee
Jij komt me over als een heel positief persoon, das best lekker ontnuchterend. Dank je wel
He Youk!
Heeft het gesprek met die vriendin wel een beetje opgelucht of eigenlijk helemaal niet? Een moment dat je wat langer er over moet nadenken en bezinken... geeft ook niet dat je dan wat korter van stof bent. Soms is een ander topic dan ook weer lekker waar je niet over jezelf na hoeft te denken.
Mijn rug is ruk. Heb een hernia dus daar ben ik nog wel even zoet mee
Maar eerlijk is eerlijk, ik kom wel heeeeerlijk tot rust. Vivaforum me suf, pctje aangeschaft, blaadjes lezen, de meest wezenloze tv programma's kijken. Lekker hoor.
Doe rustig aan, kom ook een beetje bij. Probeer naast zware gesprekken iets te doen waar je niet zo over na hoeft te denken om een beetje bij te komen, of het te laten zakken.
dinsdag 3 november 2009 om 01:20
dinsdag 3 november 2009 om 11:41
Hihi, 'andere topics waar je niet over jezelf na hoeft te denken'. Dat deed ik gisteren inderdaad en ik zag jou ook af en toe langsvliegen! Heerlijk toch, lekker forummen, je ergeren aan gekken mensen, niet nadenken en een beetje genieten. Fijn om te horen dat je tot rust komt. Ik hoop dat je er goed de tijd voor neemt en niet zo snel mogelijk weer zoveel mogelijk gaat doen.
Het gesprek met mijn vriendin heeft zeker opgelucht en ik heb gisteren de tijd genomen om dingen te verwerken, in plaats van te denken: dat moet ik nu toch wel weten. Dus allemaal erg positief.
Nu kom ik net van de fysio en dat is altijd een fijn moment in de week. We hebben een trainingsschema opgesteld voor deze week en zometeen ga ik bedenken wat ik voor mezelf ga doen als beloning als het me helemaal lukt.
Ik heb ook nog nagedacht over het hele eet-item. Wel een beetje ingewikkeld want bij werkt het dus net andersom, maar ik denk dat als je het een beetje omdraait dat het dan wel overeenkomt.
Toen ik nog werkte had ik altijd het probleem dat ik te weinig at op een dag. Dat wist ik ook wel, dus ik nam me altijd voor om meer te eten. Echter, ik haalde niets uit mijn schema, alles bleef staan en daarbij moest ik ook meer eten. Dat lukte natuurlijk niet dus was ik elke keer teleurgesteld én werd eten een steeds groter issue.
Als ik terug kijk dan denk ik dat ik er tijd voor had moeten maken. Desnoods had ik om een tussenuur per dag moeten vragen (ik gaf les) zodat ik meer tijd had om te eten, maar dat deed ik niet want ik vond dat ik dat 'gewoon moest kunnen'.
Ik denk dat het met gezonder eten ook zo werkt, dat kost je toch moeite, zeker in het begin, maar je vindt dat je dat er bij moet doen én dat je leuke dingen niet mag tot het gelukt is. Dat gaat nooit werken. Ik denk dat het wel kan werken als je een concreet lijstje maakt van dingen die je zou willen (weet ik veel: een dag geen chocolade eten, twee stuks fruit eten op een dag, zoiets) en dan op een dag één zo'n doel nemen en jezelf belonen als het lukt (niet met eten natuurlijk)
Genoeg getyped nu, ik ga wat dingetjes doen en de rest van mijn dag plannen.
Het gesprek met mijn vriendin heeft zeker opgelucht en ik heb gisteren de tijd genomen om dingen te verwerken, in plaats van te denken: dat moet ik nu toch wel weten. Dus allemaal erg positief.
Nu kom ik net van de fysio en dat is altijd een fijn moment in de week. We hebben een trainingsschema opgesteld voor deze week en zometeen ga ik bedenken wat ik voor mezelf ga doen als beloning als het me helemaal lukt.
Ik heb ook nog nagedacht over het hele eet-item. Wel een beetje ingewikkeld want bij werkt het dus net andersom, maar ik denk dat als je het een beetje omdraait dat het dan wel overeenkomt.
Toen ik nog werkte had ik altijd het probleem dat ik te weinig at op een dag. Dat wist ik ook wel, dus ik nam me altijd voor om meer te eten. Echter, ik haalde niets uit mijn schema, alles bleef staan en daarbij moest ik ook meer eten. Dat lukte natuurlijk niet dus was ik elke keer teleurgesteld én werd eten een steeds groter issue.
Als ik terug kijk dan denk ik dat ik er tijd voor had moeten maken. Desnoods had ik om een tussenuur per dag moeten vragen (ik gaf les) zodat ik meer tijd had om te eten, maar dat deed ik niet want ik vond dat ik dat 'gewoon moest kunnen'.
Ik denk dat het met gezonder eten ook zo werkt, dat kost je toch moeite, zeker in het begin, maar je vindt dat je dat er bij moet doen én dat je leuke dingen niet mag tot het gelukt is. Dat gaat nooit werken. Ik denk dat het wel kan werken als je een concreet lijstje maakt van dingen die je zou willen (weet ik veel: een dag geen chocolade eten, twee stuks fruit eten op een dag, zoiets) en dan op een dag één zo'n doel nemen en jezelf belonen als het lukt (niet met eten natuurlijk
)Genoeg getyped nu, ik ga wat dingetjes doen en de rest van mijn dag plannen.
Het is zoals het is
dinsdag 3 november 2009 om 13:59
quote:dubiootje schreef op 03 november 2009 @ 01:20:
Leuk om te horen Fiorah! Ik ben er vandaag met mijn dochter weer aan verder gegaan (het ding lag er al een paar maanden onafgemaakt...). Het is echt leuk om te doen! Morgen komt hij af! DNM, krijg je ook al zin? Tijd zat, tenslotte?
Hahaha op zich wel, maar zo lastig als ik plat lig
Ik heb wel alle tijd om na te denken. Ik weet niet of ik het licht zie of dat ik stijf sta van de medicijnen maar ben ik een aardige milde bui naar mezelf toe.
Leuk om te horen Fiorah! Ik ben er vandaag met mijn dochter weer aan verder gegaan (het ding lag er al een paar maanden onafgemaakt...). Het is echt leuk om te doen! Morgen komt hij af! DNM, krijg je ook al zin? Tijd zat, tenslotte?
Hahaha op zich wel, maar zo lastig als ik plat lig
Ik heb wel alle tijd om na te denken. Ik weet niet of ik het licht zie of dat ik stijf sta van de medicijnen maar ben ik een aardige milde bui naar mezelf toe.
dinsdag 3 november 2009 om 14:09
quote:Youk79 schreef op 03 november 2009 @ 11:41:
Hihi, 'andere topics waar je niet over jezelf na hoeft te denken'. Dat deed ik gisteren inderdaad en ik zag jou ook af en toe langsvliegen! Heerlijk toch, lekker forummen, je ergeren aan gekken mensen, niet nadenken en een beetje genieten. Fijn om te horen dat je tot rust komt. Ik hoop dat je er goed de tijd voor neemt en niet zo snel mogelijk weer zoveel mogelijk gaat doen.
Vooral die rete goede adviezen geven waar ik zelf nog een hoop van kan leren, heerlijk
Het gesprek met mijn vriendin heeft zeker opgelucht en ik heb gisteren de tijd genomen om dingen te verwerken, in plaats van te denken: dat moet ik nu toch wel weten. Dus allemaal erg positief.
Nu kom ik net van de fysio en dat is altijd een fijn moment in de week. We hebben een trainingsschema opgesteld voor deze week en zometeen ga ik bedenken wat ik voor mezelf ga doen als beloning als het me helemaal lukt.
Dat is inderdaad wel fijn ja. Ga je dan meerdere keren trainen met de fysiotherapeut of op eigen houtje?
Ik heb ook nog nagedacht over het hele eet-item. Wel een beetje ingewikkeld want bij werkt het dus net andersom, maar ik denk dat als je het een beetje omdraait dat het dan wel overeenkomt.
Toen ik nog werkte had ik altijd het probleem dat ik te weinig at op een dag. Dat wist ik ook wel, dus ik nam me altijd voor om meer te eten. Echter, ik haalde niets uit mijn schema, alles bleef staan en daarbij moest ik ook meer eten. Dat lukte natuurlijk niet dus was ik elke keer teleurgesteld én werd eten een steeds groter issue.
Als ik terug kijk dan denk ik dat ik er tijd voor had moeten maken. Desnoods had ik om een tussenuur per dag moeten vragen (ik gaf les) zodat ik meer tijd had om te eten, maar dat deed ik niet want ik vond dat ik dat 'gewoon moest kunnen'.
Ik denk dat het met gezonder eten ook zo werkt, dat kost je toch moeite, zeker in het begin, maar je vindt dat je dat er bij moet doen én dat je leuke dingen niet mag tot het gelukt is. Dat gaat nooit werken. Ik denk dat het wel kan werken als je een concreet lijstje maakt van dingen die je zou willen (weet ik veel: een dag geen chocolade eten, twee stuks fruit eten op een dag, zoiets) en dan op een dag één zo'n doel nemen en jezelf belonen als het lukt (niet met eten natuurlijk)
Jammer, vond de beloning voor jou een reep chocola met hazelnootjes zo een goed idee
Maar het klopt wat je schrijft. Eigenlijk werkt het hetzelfde. Allemaal een kwestie van niet goed voor jezelf zorgen. Of het nu teveel of te weinig eten is. De tijd nemen voor een maaltijd doe ik eigenlijk veel te weinig. Het kost me inderdaad ook heel veel moeite en word al moe als ik er aan denk. Dat is gewoon een gevoel wat ik erbij krijg wat bijgesteld kan worden.
Ik merk dat ik moeite heb met alles wat naar verplichting ruikt, terwijl ik dat eigenlijk heel sterk nodig heb. Ik krijg dan automatisch een hakken in het zand gevoel. Misschien omdat ik al zoveel moet, hoewel ik dit altijd al heb gehad.
Genoeg getyped nu, ik ga wat dingetjes doen en de rest van mijn dag plannen.
Goed idee Mijn dag is overzichtelijk. Liggen en af en toe een rondje lopen. En ik denk dus veel na op het moment en sta stijf van de slaapverwekkende pillen.
Nu ik er zo over nadenk, alles wat eigenlijk een verplichting zou moeten zijn bij mezelf vlucht ik voor weg en ga graag andere verplichtingen aan. Ik denk dat er een groot stuk onvrede zit en iets waar ik niet aan wil en dat het zo nu en dan om de hoek komt drijven. Ik ben ook hard voor mezelf, maar hard in die zin van HOP kom op, doorgaan ipv stilstaan en echt doen wat goed voor me is. Er zit een hoop onrust in me merk ik nu wel.
Food for thought weer..
Hihi, 'andere topics waar je niet over jezelf na hoeft te denken'. Dat deed ik gisteren inderdaad en ik zag jou ook af en toe langsvliegen! Heerlijk toch, lekker forummen, je ergeren aan gekken mensen, niet nadenken en een beetje genieten. Fijn om te horen dat je tot rust komt. Ik hoop dat je er goed de tijd voor neemt en niet zo snel mogelijk weer zoveel mogelijk gaat doen.
Vooral die rete goede adviezen geven waar ik zelf nog een hoop van kan leren, heerlijk
Het gesprek met mijn vriendin heeft zeker opgelucht en ik heb gisteren de tijd genomen om dingen te verwerken, in plaats van te denken: dat moet ik nu toch wel weten. Dus allemaal erg positief.
Nu kom ik net van de fysio en dat is altijd een fijn moment in de week. We hebben een trainingsschema opgesteld voor deze week en zometeen ga ik bedenken wat ik voor mezelf ga doen als beloning als het me helemaal lukt.
Dat is inderdaad wel fijn ja. Ga je dan meerdere keren trainen met de fysiotherapeut of op eigen houtje?
Ik heb ook nog nagedacht over het hele eet-item. Wel een beetje ingewikkeld want bij werkt het dus net andersom, maar ik denk dat als je het een beetje omdraait dat het dan wel overeenkomt.
Toen ik nog werkte had ik altijd het probleem dat ik te weinig at op een dag. Dat wist ik ook wel, dus ik nam me altijd voor om meer te eten. Echter, ik haalde niets uit mijn schema, alles bleef staan en daarbij moest ik ook meer eten. Dat lukte natuurlijk niet dus was ik elke keer teleurgesteld én werd eten een steeds groter issue.
Als ik terug kijk dan denk ik dat ik er tijd voor had moeten maken. Desnoods had ik om een tussenuur per dag moeten vragen (ik gaf les) zodat ik meer tijd had om te eten, maar dat deed ik niet want ik vond dat ik dat 'gewoon moest kunnen'.
Ik denk dat het met gezonder eten ook zo werkt, dat kost je toch moeite, zeker in het begin, maar je vindt dat je dat er bij moet doen én dat je leuke dingen niet mag tot het gelukt is. Dat gaat nooit werken. Ik denk dat het wel kan werken als je een concreet lijstje maakt van dingen die je zou willen (weet ik veel: een dag geen chocolade eten, twee stuks fruit eten op een dag, zoiets) en dan op een dag één zo'n doel nemen en jezelf belonen als het lukt (niet met eten natuurlijk
)Jammer, vond de beloning voor jou een reep chocola met hazelnootjes zo een goed idee
Maar het klopt wat je schrijft. Eigenlijk werkt het hetzelfde. Allemaal een kwestie van niet goed voor jezelf zorgen. Of het nu teveel of te weinig eten is. De tijd nemen voor een maaltijd doe ik eigenlijk veel te weinig. Het kost me inderdaad ook heel veel moeite en word al moe als ik er aan denk. Dat is gewoon een gevoel wat ik erbij krijg wat bijgesteld kan worden.
Ik merk dat ik moeite heb met alles wat naar verplichting ruikt, terwijl ik dat eigenlijk heel sterk nodig heb. Ik krijg dan automatisch een hakken in het zand gevoel. Misschien omdat ik al zoveel moet, hoewel ik dit altijd al heb gehad.
Genoeg getyped nu, ik ga wat dingetjes doen en de rest van mijn dag plannen.
Goed idee Mijn dag is overzichtelijk. Liggen en af en toe een rondje lopen. En ik denk dus veel na op het moment en sta stijf van de slaapverwekkende pillen.
Nu ik er zo over nadenk, alles wat eigenlijk een verplichting zou moeten zijn bij mezelf vlucht ik voor weg en ga graag andere verplichtingen aan. Ik denk dat er een groot stuk onvrede zit en iets waar ik niet aan wil en dat het zo nu en dan om de hoek komt drijven. Ik ben ook hard voor mezelf, maar hard in die zin van HOP kom op, doorgaan ipv stilstaan en echt doen wat goed voor me is. Er zit een hoop onrust in me merk ik nu wel.
Food for thought weer..
dinsdag 3 november 2009 om 15:31
Ik snap wat je zegt, DNM. Je ziet het nog te veel als een verplichting om goed voor jezelf te zorgen en lief voor jezelf te zijn en niet als iets wat je verdient.
Begin je ook zo veel zinnen met "ik moet"? Kun je proberen je zinnen wat vaker te beginnen met "ik wil"?
PS Moodboard wordt mooooi! Echt inspirerend en zo leuk om creatief bezig te zijn!
Begin je ook zo veel zinnen met "ik moet"? Kun je proberen je zinnen wat vaker te beginnen met "ik wil"?
PS Moodboard wordt mooooi! Echt inspirerend en zo leuk om creatief bezig te zijn!
Ga in therapie!
dinsdag 3 november 2009 om 16:13
zaterdag 7 november 2009 om 12:27
Ik wil je wel een fotootje sturen hoor, als hij af is Ik heb een combinatie van mooie plaatjes en woorden die iets voor me betekenen gebruikt. Geeft een heel mooie effect!
Ja stom ja. Maar ja, we doen allemaal wel dingen uit gewoonte of omdat we ze zo aangeleerd hebben die stom zijn of niet goed voor ons. Maar nu zijn we gelukkig groot en kunnen we ze weer afleren
Hoe gaat het met je rug? Is je gedachtentrein al wat opgeschoten?
Ja stom ja. Maar ja, we doen allemaal wel dingen uit gewoonte of omdat we ze zo aangeleerd hebben die stom zijn of niet goed voor ons. Maar nu zijn we gelukkig groot en kunnen we ze weer afleren
Hoe gaat het met je rug? Is je gedachtentrein al wat opgeschoten?
Ga in therapie!
