Psyche
alle pijlers
Helemaal onderuit door angst herkenbaar voor iemand
woensdag 23 januari 2019 om 17:50
woensdag 23 januari 2019 om 22:34
Eens. Hoe lastig ook maar tis echt wel een kwestie van keuzes maken in het kader van je herstel/eigen belang.
Ik vind het heel verdrietig om allemaal te lezen.
Wellicht dat jouw partner ergens ondersteuning kan krijgen over hoe hij hiermee om kan gaan. Dit lijkt me niet constructief.
woensdag 23 januari 2019 om 22:39
Als hij zo voor dit wegloopt ben je nu ook al alleen..met nog wat extra zorgen erbij.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 22:33Tja ik moet zeggen dat het me enorm raakt had het ook niet verwacht...
Dan ben ik echt helemaal alleen
Maar goed ik weet het niet meer
Overigens ben je echt niet alleen zoals je hier ziet. Er zijn mensen die luisteren en je proberen te helpen.
woensdag 23 januari 2019 om 22:42
Heel herkenbaar. Bij mij begonnen na verandering anticonceptiepil, na stoppen ging het beter. Echter na een jaar begon het weer en viel het op dat het cyclisch was. Hierop doorverwezen naar de vrouwenpoli van PSYQ na gerichte gedragstherapie en met medicatie is het nu goed onder contole.
Is je partner al eens mee geweest naar je psycholoog. Ze hebben mijn man destijds er bij betrokken. Ook werd hem gezegd dat hij voor hulp kon aan kloppen indien nodig.
Is je partner al eens mee geweest naar je psycholoog. Ze hebben mijn man destijds er bij betrokken. Ook werd hem gezegd dat hij voor hulp kon aan kloppen indien nodig.
woensdag 23 januari 2019 om 22:43
Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld
Onbegrijpelijk ik had het niet verwacht van hem na 4 jaar.
Hij zei wat een ongelofelijk kutjaar ik zei ja voor mij ( mijn moeder is overleden)
Ja maar voor hem was het ook niet makkelijk ik zei nee klopt maar toch he is mijn moeder zegt ie ja ja moet het weet over jou gaan...
Onbegrijpelijk ik had het niet verwacht van hem na 4 jaar.
Hij zei wat een ongelofelijk kutjaar ik zei ja voor mij ( mijn moeder is overleden)
Ja maar voor hem was het ook niet makkelijk ik zei nee klopt maar toch he is mijn moeder zegt ie ja ja moet het weet over jou gaan...
woensdag 23 januari 2019 om 22:46
Ja hij is meegeweest maar vooral om zn gelijk te halen dat het niet goed voor me zou zijn om met lotgenoten te praten waar de psycholoog eigenlijk niet op in gingRose210 schreef: ↑23-01-2019 22:42Heel herkenbaar. Bij mij begonnen na verandering anticonceptiepil, na stoppen ging het beter. Echter na een jaar begon het weer en viel het op dat het cyclisch was. Hierop doorverwezen naar de vrouwenpoli van PSYQ na gerichte gedragstherapie en met medicatie is het nu goed onder contole.
Is je partner al eens mee geweest naar je psycholoog. Ze hebben mijn man destijds er bij betrokken. Ook werd hem gezegd dat hij voor hulp kon aan kloppen indien nodig.
woensdag 23 januari 2019 om 22:46
Ja hij is meegeweest maar vooral om zn gelijk te halen dat het niet goed voor me zou zijn om met lotgenoten te praten waar de psycholoog eigenlijk niet op in gingRose210 schreef: ↑23-01-2019 22:42Heel herkenbaar. Bij mij begonnen na verandering anticonceptiepil, na stoppen ging het beter. Echter na een jaar begon het weer en viel het op dat het cyclisch was. Hierop doorverwezen naar de vrouwenpoli van PSYQ na gerichte gedragstherapie en met medicatie is het nu goed onder contole.
Is je partner al eens mee geweest naar je psycholoog. Ze hebben mijn man destijds er bij betrokken. Ook werd hem gezegd dat hij voor hulp kon aan kloppen indien nodig.
woensdag 23 januari 2019 om 22:49
Lieve to, richt je aub op jezelf en ga niet in dergelijke discussies. Je hebt genoeg aan jezelf. Het enige wat je kunt zeggen is dat je begrijpt dat het voor je partner ook lastig is. En als hij dan zegt dat het weer over jou gaat kan je nogmaals zeggen dat je al hebt aangegeven dat je beseft dat het voor hem ook lastig is maar dat je prioriteit bij je eigen gevoel en gezondheid ligt.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 22:43Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld
Onbegrijpelijk ik had het niet verwacht van hem na 4 jaar.
Hij zei wat een ongelofelijk kutjaar ik zei ja voor mij ( mijn moeder is overleden)
Ja maar voor hem was het ook niet makkelijk ik zei nee klopt maar toch he is mijn moeder zegt ie ja ja moet het weet over jou gaan...
woensdag 23 januari 2019 om 22:50
Ja zo fijnOpblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 22:39Als hij zo voor dit wegloopt ben je nu ook al alleen..met nog wat extra zorgen erbij.
Overigens ben je echt niet alleen zoals je hier ziet. Er zijn mensen die luisteren en je proberen te helpen.
woensdag 23 januari 2019 om 22:53
Heb ik precies zo gezegd vandaag antwoord was dat ik ervan naar de klote ga boeit je dus nietOpblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 22:49Lieve to, richt je aub op jezelf en ga niet in dergelijke discussies. Je hebt genoeg aan jezelf. Het enige wat je kunt zeggen is dat je begrijpt dat het voor je partner ook lastig is. En als hij dan zegt dat het weer over jou gaat kan je nogmaals zeggen dat je al hebt aangegeven dat je beseft dat het voor hem ook lastig is maar dat je prioriteit bij je eigen gevoel en gezondheid ligt.
woensdag 23 januari 2019 om 22:57
Waarom is hij (nog) leuk? Met zo iemand heb je geen vijanden nodig. Verschrikkelijk.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 22:46Ja hij is meegeweest maar vooral om zn gelijk te halen dat het niet goed voor me zou zijn om met lotgenoten te praten waar de psycholoog eigenlijk niet op in ging
woensdag 23 januari 2019 om 23:05
Daar kun jij niets mee verder.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 22:53Heb ik precies zo gezegd vandaag antwoord was dat ik ervan naar de klote ga boeit je dus niet
woensdag 23 januari 2019 om 23:12
Nee maar voel me dan toch heel schuldig
woensdag 23 januari 2019 om 23:13
Je bent zeker niet alleen. Ik heb een paniekstoornis dus weet waar je doorheen gaat.
Onbegrip bij je partner kan ook worden veroorzaakt door dat hij niet weet hoe hij je kan helpen. Iedereen reageert weer anders op situaties. Mijn man wist het ook niet en kon ook fel reageren maar uiteindelijk hebben we daar een modus in gevonden.
Mijn psych zegt ook laat maar komen die angst....hoe harder je vecht hoe sneller het komt. Rationeel weet ik dat hij gelijk heeft maar dat omarmen gaat niet zo gemakkelijk.
Ik probeer met training er uit te komen en met af en toe een oxazepam. Maar het is een verschrikkelijk gevoel. Sterkte.
Onbegrip bij je partner kan ook worden veroorzaakt door dat hij niet weet hoe hij je kan helpen. Iedereen reageert weer anders op situaties. Mijn man wist het ook niet en kon ook fel reageren maar uiteindelijk hebben we daar een modus in gevonden.
Mijn psych zegt ook laat maar komen die angst....hoe harder je vecht hoe sneller het komt. Rationeel weet ik dat hij gelijk heeft maar dat omarmen gaat niet zo gemakkelijk.
Ik probeer met training er uit te komen en met af en toe een oxazepam. Maar het is een verschrikkelijk gevoel. Sterkte.
woensdag 23 januari 2019 om 23:20
Natuurlijk is het normaal wel fijn. Maar de echte waarde/toevoeging zit toch in de mindere tijden. (Wat mij betreft)Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 23:01Haha ja als ik zo lees komt het wel zo over he... normaal hebben we het fijn samen maar blijkbaar kunnen hier niet mee dealen
Geluk kun je met iedereen delen maar wie vangt je op als je dat nodig hebt?
Overigens ging het hier ook niet vanzelf. Zowel mijn partner als ik waren totaal niet ervaren qua angst/paniek en alles wat daarbij komt kijken. En ineens (nou ja dat lijkt zo op dat moment) viel ik uit en kon ik weinig tot niets bijdragen aan ons gezin en functioneerde ik totaal anders. Dat snapte ikzelf niet maar mijn partner ook niet. Het is gewoon heel lastig.
woensdag 23 januari 2019 om 23:23
Hoezo? Is dit een bewuste keuze van je die jezelf aan kan rekenen: morgen ga ik eens lekker niet functioneren, op de bank liggen huilen en angstig zijn?
Zo ja..voel je schuldig.
Zo nee..voel je niet schuldig.
woensdag 23 januari 2019 om 23:30
Goed, de meesten zullen het niet met me eens zijn waarschijnlijk, maar ik ga het toch voor je vriend opnemen.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 22:23Omdat hij vandaag zei alles draait om jou je hebt totaal geen oog voor mij niks , je bent alleen maar met jezelf bezig ik denk dat de meeste mannen ql weg waren geweest ........
Nou dat zegt wel genoeg toch
Je zit al een jaar min of meer in deze situatie Spikkels. Ik heb je veel van je posts gelezen.
Het is een persoonlijke ramp om je moeder te verliezen en absoluut extra belastend als je een angststoornis hebt. Dat is zwaar en vergt veel van je, dat is waar en dat weet je vriend ook.
Toch, het afgelopen jaar heeft inderdaad alles om jou gedraaid. Er was nauwelijks oog voor hem, zover ik dat kon lezen. Je hebt vaak om hulp gevraagd hier op het forum. Je wanhoop geuit, je nood geklaagd.
Nu ben je een jaar verder en hoe sta je ervoor? Wat doe je zelf om je situatie te verbeteren?
Weet je, het klinkt misschien gek, maar het zou je wel eens heel erg kunnen helpen als je je blik eens van jezelf afhaalt en naar hem richt. Je aandacht ergens anders op richt dan jezelf. Luister eens naar je vriend en zijn boodschap naar jou.
Je zegt dat hij in therapie aangaf dat je beter niet met lotgenoten zou kunnen praten. Waarom niet denk je? Kan het zijn dat hij jou zo goed kent dat hij weet dat zoiets je geen goed doet? Dat je je hun verdriet aantrekt en het je mogelijk verder in de somberheid brengt?
Ik heb veel posts van je gelezen Spikkels en ik moet concluderen dat er vaak om jou draaide. Dat jouw angsten een prominente plek in je leven innemen die je leven behoorlijk bepalen. Dat jouw aandacht vooral op jezelf gericht is en je gedachten maar in kringetjes blijven draaien.
Waar was de aandacht voor hem? De liefde, de zorg.... die ieder mens nodig heeft, ook hij. Het lijkt erop dat hij, na een zwaar jaar, op een breekpunt is gekomen en het is aan jou wat je daarmee gaat doen. Luister je naar hem? Zie je hem? Of zie je alleen je eigen angsten en wat ze met je doen?
Luister eens echt naar hem en wat hij je te zeggen heeft. Wie weet is hij wijzer dan je denkt en heeft hij een belangrijke sleutel voor jou in handen. Als hij je lief is dan is dat het minste wat je kunt doen.
woensdag 23 januari 2019 om 23:30
Is ook zo k begrijp ook echt niet waarom hij zo doetOpblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 23:23Hoezo? Is dit een bewuste keuze van je die jezelf aan kan rekenen: morgen ga ik eens lekker niet functioneren, op de bank liggen huilen en angstig zijn?
Zo ja..voel je schuldig.
Zo nee..voel je niet schuldig.
woensdag 23 januari 2019 om 23:38
Ook met een angststoornis kun je keuzes maken, dat zal je ook in therapie geleerd worden: kies je voor de angst of voor je gezonde zelf?Opblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 23:23Hoezo? Is dit een bewuste keuze van je die jezelf aan kan rekenen: morgen ga ik eens lekker niet functioneren, op de bank liggen huilen en angstig zijn?
Zo ja..voel je schuldig.
Zo nee..voel je niet schuldig.
Je bent geen slaaf van je angsten, je hebt, zelfs binnen beperkte mogelijkheden, altijd nog keuzes die je inderdaad bewust kan nemen!
donderdag 24 januari 2019 om 00:00
Dan lijkt het me daar nu weer tijd voor!Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 23:57Ik hoor wat je zegt Oopjen en begrijp het ook maar het is niet zo dat het hele jaar ellende is geweesr en we hebben ook vaak samen leuke dingen gedaan ook heb ik vaak uitgesproken dat ik blij was met hem ...
heb je goed geslapen?
donderdag 24 januari 2019 om 08:05
Want dat lukt ook echt als je constant in paniek bent.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 24 januari 2019 om 08:08
Want?
Je partner voortdurend bevestiging oefen geven lijkt me doodvermoeiend.
