Psyche
alle pijlers
Helemaal onderuit door angst herkenbaar voor iemand
woensdag 23 januari 2019 om 17:50
donderdag 24 januari 2019 om 09:05
Uit onderzoek blijkt dat als je dingen doet die je leuk vond voordat je depressief werd dat KAN helpen.Opblaasflamingo schreef: ↑24-01-2019 08:49Tegen mij zeiden ze: je moet iets leuks doen! Ga op een terrasje zitten en een dagje shoppen! Daar knap je van op!
Uh ja..hoe dan? !
Maar dan moet er wel eerst een beetje verbetering zijn. Lijkt mij.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 24 januari 2019 om 09:18
Lieve TO,
Ik wil je veel sterkte wensen en dat je eruit gaat met je hond is positief.
Heb je regelmatig contact met je behandelaar? Zoals je je nu voelt lijkt me eigenlijk wel dat je een soort van crisissituatie hebt.
En ik wil het toch voor je partner opnemen.
Want ik ben ook een partner van iemand met een angststoornis.
Ik ben ook meelevend maar ook soms boos,geïrriteerd en wanhopig omdat je maar weinig kunt doen.
Ik wil je veel sterkte wensen en dat je eruit gaat met je hond is positief.
Heb je regelmatig contact met je behandelaar? Zoals je je nu voelt lijkt me eigenlijk wel dat je een soort van crisissituatie hebt.
En ik wil het toch voor je partner opnemen.
Want ik ben ook een partner van iemand met een angststoornis.
Ik ben ook meelevend maar ook soms boos,geïrriteerd en wanhopig omdat je maar weinig kunt doen.
donderdag 24 januari 2019 om 09:22
Het kan ook zijn dat de waarheid in het midden ligt, of meer dat beide kanten waar zijn.
Je hebt liefde en compassie nodig om deze angst te overwinnen, omdat je met schuldgevoel en boos zijn op jezelf niks gaat oplossen. Daar ga je je inderdaad waardeloos van voelen en dat is verlammend en beangstigend. Je hebt het gevoel dat je niks meer kan en dat de situatie uitzichtloos is. Je hebt écht die warmte en liefde (sorry voor de zweverigheid) nodig om de eerste stappen te gaan zetten en alle gevoelens te gaan verdragen. Die liefde/warmte/acceptatie kan niet alleen van buitenaf komen, maar moet je ook echt zelf in de praktijk gaan brengen.
Tegelijkertijd heeft dit je vriend ook echt wel wat gekost het afgelopen jaar. Je hebt veel zorg nodig gehad en kon zelf weinig geven. Hij voelt zich misschien ook bang en uitzichtloos, maar ook gefrustreerd en boos. Hij wil waarschijnlijk ook verder met het leven en weer leuke dingen met jou kunnen doen. Onder de boosheid is misschien ook angst omdat hij niet weet hoe je hier uit moet komen en hij niet meer weet hoe hij je kan helpen. Dat is ook logisch, toch? Is hij altijd zo of is hij ook wel eens steunend?
Verder sluit ik me aan bij flamingo. Het kan, dat dit je relatie gaat kosten, maar uit eindelijk is de relatie met jezelf het belangrijkst. Als je relatie goed is en jij gaat herstellen door op jezelf te focussen dan wordt je relatie ook weer beter. Als je gaat reageren uit angst je relatie te verliezen, dan ga je jezelf verliezen, daardoor wordt je angst niet beter en je relatie dus ook steeds slechter - self fulfilling prophecy.
Er schrijven hier mensen die weten hoe je je voelt en ik zie ze allemaal hetzelfde schrijven. Stop met oordelen, accepteer je gevoel, bouw op met dingen weer doen. De één zegt het zweveriger dan de ander, maar volgens mij komt de kern van waarheid met elkaar overeen. Sterkte
ik weet waar je doorheen gaat, ik zit er zelf ook middenin momenteel.
Je hebt liefde en compassie nodig om deze angst te overwinnen, omdat je met schuldgevoel en boos zijn op jezelf niks gaat oplossen. Daar ga je je inderdaad waardeloos van voelen en dat is verlammend en beangstigend. Je hebt het gevoel dat je niks meer kan en dat de situatie uitzichtloos is. Je hebt écht die warmte en liefde (sorry voor de zweverigheid) nodig om de eerste stappen te gaan zetten en alle gevoelens te gaan verdragen. Die liefde/warmte/acceptatie kan niet alleen van buitenaf komen, maar moet je ook echt zelf in de praktijk gaan brengen.
Tegelijkertijd heeft dit je vriend ook echt wel wat gekost het afgelopen jaar. Je hebt veel zorg nodig gehad en kon zelf weinig geven. Hij voelt zich misschien ook bang en uitzichtloos, maar ook gefrustreerd en boos. Hij wil waarschijnlijk ook verder met het leven en weer leuke dingen met jou kunnen doen. Onder de boosheid is misschien ook angst omdat hij niet weet hoe je hier uit moet komen en hij niet meer weet hoe hij je kan helpen. Dat is ook logisch, toch? Is hij altijd zo of is hij ook wel eens steunend?
Verder sluit ik me aan bij flamingo. Het kan, dat dit je relatie gaat kosten, maar uit eindelijk is de relatie met jezelf het belangrijkst. Als je relatie goed is en jij gaat herstellen door op jezelf te focussen dan wordt je relatie ook weer beter. Als je gaat reageren uit angst je relatie te verliezen, dan ga je jezelf verliezen, daardoor wordt je angst niet beter en je relatie dus ook steeds slechter - self fulfilling prophecy.
Er schrijven hier mensen die weten hoe je je voelt en ik zie ze allemaal hetzelfde schrijven. Stop met oordelen, accepteer je gevoel, bouw op met dingen weer doen. De één zegt het zweveriger dan de ander, maar volgens mij komt de kern van waarheid met elkaar overeen. Sterkte
ik weet waar je doorheen gaat, ik zit er zelf ook middenin momenteel.
donderdag 24 januari 2019 om 12:59
Niemand is constant in paniek. Een paniekaanval heeft een beperkte tijdspanne van max anderhalf uur. Afleiding en je aandacht op andere dingen richten kan hierbij goed helpen. (Intensief) sporten is nog beter. Niet vermijden, maar (ook met angst) dingen blijven ondernemen en ervaren dat die angst àltijd weer zakt! Er is maar één weg uit de angst en dat is er doorheen.
Maar goed, TO heeft therapie dus zal hier ongetwijfeld van op de hoogte zijn en eraan werken, neem ik aan.
donderdag 24 januari 2019 om 13:05
Ik heb het niet over bevestiging geven en al helemaal niet over voortdurend.
Ik denk dat het goed voor TO is om samen met haar vriend dingen te ondernemen. Gewoon, leuke dingen die ontspannend werken.
Dat geeft goede afleiding, stopt het navelstaren en kan positief werken op haar relatie. 3x win.
Zeggen dat je blij bent met je partner doe je uiteraard alleen als dat uit je hart komt. Dat is geen bevestiging geven, maar het uiten van je liefde en waardering. Gewone, basale dingen die een relatie af ten toe nodig heeft, zeker als die al een jaar onder druk staat.
donderdag 24 januari 2019 om 15:13
Ik was naar psycholoog heerlijk zou ieder dag wel willen,
Net honden uitgelaten ff bij buurvrouw geweesr en wat voelde ik me rot en zenuwachtig vreselijk pff wat duren de dagen lang zo
Tuinhekje hoe kom je de dagen door op het moment en de rest vsn jullie als je zo voelt .....
Als ik wakker wordt denk ik al weeer een dag vol angst
Net honden uitgelaten ff bij buurvrouw geweesr en wat voelde ik me rot en zenuwachtig vreselijk pff wat duren de dagen lang zo
Tuinhekje hoe kom je de dagen door op het moment en de rest vsn jullie als je zo voelt .....
Als ik wakker wordt denk ik al weeer een dag vol angst
donderdag 24 januari 2019 om 15:15
Ja inderdaad pfff alsof je dat niet zou willen leuk vind om je zo te voelenOpblaasflamingo schreef: ↑24-01-2019 08:49Tegen mij zeiden ze: je moet iets leuks doen! Ga op een terrasje zitten en een dagje shoppen! Daar knap je van op!
Uh ja..hoe dan? !
donderdag 24 januari 2019 om 15:17
Lieve Spikkels, één reminder die ik ook ooit van iemand kreeg en nog vaak gebruik bij negatieve gedachten:Engelsdropspikkels schreef: ↑24-01-2019 15:13Als ik wakker wordt denk ik al weeer een dag vol angst
De dag eindigt nooit zoals hij begint!
donderdag 24 januari 2019 om 15:18
Als je in paniek raakt als je naar buiten gaat is er weinig leuks aan dat ondernemen lijkt me.OopjenCoppit schreef: ↑24-01-2019 13:05Ik heb het niet over bevestiging geven en al helemaal niet over voortdurend.
Ik denk dat het goed voor TO is om samen met haar vriend dingen te ondernemen. Gewoon, leuke dingen die ontspannend werken.
Dat geeft goede afleiding, stopt het navelstaren en kan positief werken op haar relatie. 3x win.
Zeggen dat je blij bent met je partner doe je uiteraard alleen als dat uit je hart komt. Dat is geen bevestiging geven, maar het uiten van je liefde en waardering. Gewone, basale dingen die een relatie af ten toe nodig heeft, zeker als die al een jaar onder druk staat.
donderdag 24 januari 2019 om 15:18
Natuurlijk niet.Engelsdropspikkels schreef: ↑24-01-2019 15:15Ja inderdaad pfff alsof je dat niet zou willen leuk vind om je zo te voelen
Maar het is oefenen, oefenen...doorzetten en volhouden om je uiteindelijk wèl beter te gaan voelen!
donderdag 24 januari 2019 om 15:18
Wat een dooddoener.OopjenCoppit schreef: ↑24-01-2019 15:17Lieve Spikkels, één reminder die ik ook ooit van iemand kreeg en nog vaak gebruik bij negatieve gedachten:
De dag eindigt nooit zoals hij begint!
donderdag 24 januari 2019 om 15:20
Nee, maar dat is het doel ook niet.
Iets doen is al positiever dan niets doen.
Iets doen kan je -na afloop- beter doen voelen.
Iets doen is tègen de angst ingaan en dat werkt op termijn.
Zie het als een investering: tegen de angst, voor jezelf en je relatie.
Het 'leuk moeten zijn' is iets wat je moet loslaten. En tòch...wèl doen!
donderdag 24 januari 2019 om 15:22
In dooddoeners zit vaak een hoop waarheid.
En dan nog: je mag het verwerpen hoor. Het staat je vrij om het negatief te benaderen.
Als dat je helpt...
En dan nog: het was een positieve geste bedoeld voor Spikkels. Wellicht kan zij er wèl iets mee.
donderdag 24 januari 2019 om 16:10
Leuk voor je partner dan ook, als dat de definitie wordt van leuk samen uit en je relatie zou moeten redden.OopjenCoppit schreef: ↑24-01-2019 15:20Nee, maar dat is het doel ook niet.
Iets doen is al positiever dan niets doen.
Iets doen kan je -na afloop- beter doen voelen.
Iets doen is tègen de angst ingaan en dat werkt op termijn.
Zie het als een investering: tegen de angst, voor jezelf en je relatie.
Het 'leuk moeten zijn' is iets wat je moet loslaten. En tòch...wèl doen!
Verder zou ik vooral doen wat de behandelaar adviseert.
Bovendien doet TO al, ze gaat meerder keren per dag met de hond uit. Loopt vriendlief gewoon gezellig een rondje mee
donderdag 24 januari 2019 om 16:11
Dat dan dan zo’n overwinning kan zijn he? Mag je best trots op zijnEngelsdropspikkels schreef: ↑24-01-2019 15:58Psych zei wat goed dat je wandelt echt zo knap ze deed heel blij voelde me net een kind en wat goed dat je wat eet!
Raar he zulke gewone dingen
donderdag 24 januari 2019 om 17:44
Dat verbaasd zijn over jezelf... Dat vind ik zó herkenbaar! Ik ken mezelf af en tie niet terug, en daar word ik dan achteraf verdrietig maar ook wéér angstig van.
Vannacht een enorme angst/paniekaanval met hyperventilatie. Krijg mezelf zo moeilijk weer rustig dan, en mijn partner valt ook een beetje stil als ik zo "heftig" ben. Op dat moment vind ik dat lastig, omdat ik zelf niet goed kan denken en beslissen en graag wil dat zij dat voor me doet. Eerst werd ik dan boos, maar inmiddels weet ik ook wel dat ik het zekf moet doen en ben ik vooral héél blij dat ze er heel vaak wel is.
Bij mij duurt het al 1,5 jaar met ups en downs. Na best een grote up nu dus sinds een dag of 3 grote down. En dat vind ik zó eng, waaaaar is het eind van die tunnel.
Ben nog steeds niet begonnen met anti-depressiva, vannacht wel voor 't eerst een oxazepam genomen. Die heb ik al anderhalf jaar liggen, maar heb zo'n enorme drang om "het zelf te doen" dat ik ze nooit nam.
Wat ik verder doe is wandelen wandelen wandelen. Dat helpt mij zo enorm. Eerst kreeg ik me af en toe de deur niet uit, maar nu ga ik, hoe ik me ook voel.
En we hebben ook dingen gevonden om het thuis fijn te maken, want samen ergens heen lukt al heel lang niet. Dus we halen broodjes en lunchen gezellig thuis, we halen films bij de bieb en maken er wat lekkers bij, we nemen thee mee naar het bos, we doen een spelletje etc.En ik moedig mijn partner echt aan om met anderen leuke dingen te gaan doen, ook al voel ik dan angst voor het alleen zijn en ben ik op fie momenten extra in paniek. Het gaat héél vaak over mij, maar ik heb wel ingezien dat er eigenlijk 2 mensen lijden onder mijn angststoornis.
Maar moeilijk is het wel, want soms zit je zo in je angstbubbel dat je anderen niet meer zo goed ziet he! Snap ik helemaal.
Mag ik vragen of jullie medicatie gebruiken en wat je er voor effect van merkt?
Ik moet er van mijn behandelaar over nadenken, heb er veel angst/weerstand voor die hij begrijpt, maar hij denkt ook dat ik door medicatie net wat beter overeind blijf.
Alleen lees ik zoveel nare verhalen én lees ik dat mensen met medicatie nog steeds angstig /in paniek zijn.
Vannacht een enorme angst/paniekaanval met hyperventilatie. Krijg mezelf zo moeilijk weer rustig dan, en mijn partner valt ook een beetje stil als ik zo "heftig" ben. Op dat moment vind ik dat lastig, omdat ik zelf niet goed kan denken en beslissen en graag wil dat zij dat voor me doet. Eerst werd ik dan boos, maar inmiddels weet ik ook wel dat ik het zekf moet doen en ben ik vooral héél blij dat ze er heel vaak wel is.
Bij mij duurt het al 1,5 jaar met ups en downs. Na best een grote up nu dus sinds een dag of 3 grote down. En dat vind ik zó eng, waaaaar is het eind van die tunnel.
Ben nog steeds niet begonnen met anti-depressiva, vannacht wel voor 't eerst een oxazepam genomen. Die heb ik al anderhalf jaar liggen, maar heb zo'n enorme drang om "het zelf te doen" dat ik ze nooit nam.
Wat ik verder doe is wandelen wandelen wandelen. Dat helpt mij zo enorm. Eerst kreeg ik me af en toe de deur niet uit, maar nu ga ik, hoe ik me ook voel.
En we hebben ook dingen gevonden om het thuis fijn te maken, want samen ergens heen lukt al heel lang niet. Dus we halen broodjes en lunchen gezellig thuis, we halen films bij de bieb en maken er wat lekkers bij, we nemen thee mee naar het bos, we doen een spelletje etc.En ik moedig mijn partner echt aan om met anderen leuke dingen te gaan doen, ook al voel ik dan angst voor het alleen zijn en ben ik op fie momenten extra in paniek. Het gaat héél vaak over mij, maar ik heb wel ingezien dat er eigenlijk 2 mensen lijden onder mijn angststoornis.
Maar moeilijk is het wel, want soms zit je zo in je angstbubbel dat je anderen niet meer zo goed ziet he! Snap ik helemaal.
Mag ik vragen of jullie medicatie gebruiken en wat je er voor effect van merkt?
Ik moet er van mijn behandelaar over nadenken, heb er veel angst/weerstand voor die hij begrijpt, maar hij denkt ook dat ik door medicatie net wat beter overeind blijf.
Alleen lees ik zoveel nare verhalen én lees ik dat mensen met medicatie nog steeds angstig /in paniek zijn.
donderdag 24 januari 2019 om 17:47
donderdag 24 januari 2019 om 17:51
Precies Spikkels, zo werkt dat!Engelsdropspikkels schreef: ↑24-01-2019 15:58Psych zei wat goed dat je wandelt echt zo knap ze deed heel blij voelde me net een kind en wat goed dat je wat eet!
Raar he zulke gewone dingen
Iets doen, iets ondernemen kan je trots en blij maken.
Fijn dat je psych dat ook ziet en benoemt.
Het mogen dan 'gewone' dingen zijn, voor jou zijn dat ze momenteel helemaal niet gewoon.
Ik hoop dat je overwinning je motiveert om je wereld en activiteiten stukje bij beetje te vergroten.
Zodat je elke keer weer trots kan zijn. Zet 'm op meid!
donderdag 24 januari 2019 om 17:56
Fijn is dat he!! Dan zit je denk ik in ieder geval op de goede plek! En nou en, dat je je een kind voeltEngelsdropspikkels schreef: ↑24-01-2019 15:58Psych zei wat goed dat je wandelt echt zo knap ze deed heel blij voelde me net een kind en wat goed dat je wat eet!
Raar he zulke gewone dingen
het is toch ook supergoed dat je ging wandelen! Ik weet hoe enorm moeilijk dat kan zijn, om jezelf ertoe te zetten.
donderdag 24 januari 2019 om 17:59
donderdag 24 januari 2019 om 18:39
Heb je fijne ademhalingsoefeningen ?Opblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 18:10Kun je ademhalingsoefeningen doen?
Is er iemand waar je even tegenaan kan praten?
donderdag 24 januari 2019 om 18:40
Hoe gaat her met je?tu1nhek schreef: ↑24-01-2019 09:22Het kan ook zijn dat de waarheid in het midden ligt, of meer dat beide kanten waar zijn.
Je hebt liefde en compassie nodig om deze angst te overwinnen, omdat je met schuldgevoel en boos zijn op jezelf niks gaat oplossen. Daar ga je je inderdaad waardeloos van voelen en dat is verlammend en beangstigend. Je hebt het gevoel dat je niks meer kan en dat de situatie uitzichtloos is. Je hebt écht die warmte en liefde (sorry voor de zweverigheid) nodig om de eerste stappen te gaan zetten en alle gevoelens te gaan verdragen. Die liefde/warmte/acceptatie kan niet alleen van buitenaf komen, maar moet je ook echt zelf in de praktijk gaan brengen.
Tegelijkertijd heeft dit je vriend ook echt wel wat gekost het afgelopen jaar. Je hebt veel zorg nodig gehad en kon zelf weinig geven. Hij voelt zich misschien ook bang en uitzichtloos, maar ook gefrustreerd en boos. Hij wil waarschijnlijk ook verder met het leven en weer leuke dingen met jou kunnen doen. Onder de boosheid is misschien ook angst omdat hij niet weet hoe je hier uit moet komen en hij niet meer weet hoe hij je kan helpen. Dat is ook logisch, toch? Is hij altijd zo of is hij ook wel eens steunend?
Verder sluit ik me aan bij flamingo. Het kan, dat dit je relatie gaat kosten, maar uit eindelijk is de relatie met jezelf het belangrijkst. Als je relatie goed is en jij gaat herstellen door op jezelf te focussen dan wordt je relatie ook weer beter. Als je gaat reageren uit angst je relatie te verliezen, dan ga je jezelf verliezen, daardoor wordt je angst niet beter en je relatie dus ook steeds slechter - self fulfilling prophecy.
Er schrijven hier mensen die weten hoe je je voelt en ik zie ze allemaal hetzelfde schrijven. Stop met oordelen, accepteer je gevoel, bouw op met dingen weer doen. De één zegt het zweveriger dan de ander, maar volgens mij komt de kern van waarheid met elkaar overeen. Sterkte
donderdag 24 januari 2019 om 18:42
Hoi allemaal,
Ik heb niet alle berichten gelezen maar wou even melden dat ik het probleem ook herken. Op dit moment functioneer ik ook niet door angsten en zit ik grotendeels van de tijd thuis. Ik krijg specialistische hulp en stukje bij beetje merk ik dat bepaalde dingen makkelijker gaan. Dat gewone dingen heel lastig kunnen zijn herken ik ook. Omdat ik nog jong ben en ik veel dingen als vanzelfsprekend zie (bv naar de supermarkt gaan, stukje wandelen, fietsen etc. want ik ben nog jong en gezond en dat moet ik "gewoon" kunnen toch?) , kan ik mezelf helemaal naar beneden praten (hoezo lukt mij dat niet? Ik ben nog jong dus ik moet dat kunnen.) Frustrerend is dat. Ik wil zoveel maar die stomme angsten zitten in de weg.
Vanuit mijn therapie wordt gezegd dat je angsten overwint door ze aan te gaan en op te zoeken. Ik heb last van paniekaanvallen en heb nooit ontspanningsoefeningen gekregen maar moest de paniek juist opzoeken door hyperventilatie op te gaan zoeken en express mijn lichaam te gaan ontregelen. Doodeng vind ik het nog steeds maar het zou op lange termijn moeten helpen. De behandeling van angststoornissen is ook wel erg afhankelijk van welk soort angststoornis het betreft trouwens.
En dat zo'n angststoornis invloed heeft op een relatie snap ik heel goed. Voor de partner is het ook niet makkelijk. Bij de therapie die ik volg is het mogelijk om je partner erbij te betrekken en heb van sommige mede-cliënten gehoord dat het voor hun relatie wel echt heeft geholpen.
Ik heb niet alle berichten gelezen maar wou even melden dat ik het probleem ook herken. Op dit moment functioneer ik ook niet door angsten en zit ik grotendeels van de tijd thuis. Ik krijg specialistische hulp en stukje bij beetje merk ik dat bepaalde dingen makkelijker gaan. Dat gewone dingen heel lastig kunnen zijn herken ik ook. Omdat ik nog jong ben en ik veel dingen als vanzelfsprekend zie (bv naar de supermarkt gaan, stukje wandelen, fietsen etc. want ik ben nog jong en gezond en dat moet ik "gewoon" kunnen toch?) , kan ik mezelf helemaal naar beneden praten (hoezo lukt mij dat niet? Ik ben nog jong dus ik moet dat kunnen.) Frustrerend is dat. Ik wil zoveel maar die stomme angsten zitten in de weg.
Vanuit mijn therapie wordt gezegd dat je angsten overwint door ze aan te gaan en op te zoeken. Ik heb last van paniekaanvallen en heb nooit ontspanningsoefeningen gekregen maar moest de paniek juist opzoeken door hyperventilatie op te gaan zoeken en express mijn lichaam te gaan ontregelen. Doodeng vind ik het nog steeds maar het zou op lange termijn moeten helpen. De behandeling van angststoornissen is ook wel erg afhankelijk van welk soort angststoornis het betreft trouwens.
En dat zo'n angststoornis invloed heeft op een relatie snap ik heel goed. Voor de partner is het ook niet makkelijk. Bij de therapie die ik volg is het mogelijk om je partner erbij te betrekken en heb van sommige mede-cliënten gehoord dat het voor hun relatie wel echt heeft geholpen.
