Psyche
alle pijlers
Helemaal onderuit door angst herkenbaar voor iemand
woensdag 23 januari 2019 om 17:50
woensdag 23 januari 2019 om 18:09
Je berichtje is nogal summier waardoor ik de hele situatie niet zo goed kan inschatten.
Is je therapeut ook op de hoogte van de ernst van je klachten?
Zit er wel vooruitgang in sinds de therapie en de hele mikmak of heb je het gevoel dat het alleen maar slechter met je gaat?
Zijn er mensen in je omgeving met wie je erover kunt praten? Helpt dat?
Is je therapeut ook op de hoogte van de ernst van je klachten?
Zit er wel vooruitgang in sinds de therapie en de hele mikmak of heb je het gevoel dat het alleen maar slechter met je gaat?
Zijn er mensen in je omgeving met wie je erover kunt praten? Helpt dat?
woensdag 23 januari 2019 om 18:14
Hey dank jullie wel voor de reactie, zij weten ervan en proberen samen weer op de been te komen.
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat je je zo rot en bang kan voelen de hele dag,
Zij zeggen dat het tijd nodig heeft en dat het weer overgaat maar ik ben zo bang dat ik me zo blijf voelen ... veel huilen veel angst alles wat ik normaal leuk vind boeit me niks meer
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat je je zo rot en bang kan voelen de hele dag,
Zij zeggen dat het tijd nodig heeft en dat het weer overgaat maar ik ben zo bang dat ik me zo blijf voelen ... veel huilen veel angst alles wat ik normaal leuk vind boeit me niks meer
woensdag 23 januari 2019 om 18:17
Ik probeer van alles ademhalingsoefeningen maar het lijkt niet veel re doenOpblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 18:10Kun je ademhalingsoefeningen doen?
Is er iemand waar je even tegenaan kan praten?
En tegen mensen praten tja ze zijn er nu wel klaar mee na 6 weken merk ik ....
woensdag 23 januari 2019 om 18:25
Dan praat hier! Genoeg mensen hier die een luisterend oor biedenEngelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 18:17Ik probeer van alles ademhalingsoefeningen maar het lijkt niet veel re doen
En tegen mensen praten tja ze zijn er nu wel klaar mee na 6 weken merk ik ....
Ik heb er helaas ervaring mee, bij mij is het overgegaan..ik herkende ook mezelf niet..het is verschrikkelijk en het is ontzettend eenzaam.
woensdag 23 januari 2019 om 18:26
Ja, ik herken het wel, hoewel ik natuurlijk niet kan inschatten of het net zo erg is of minder of meer.
Ik heb ooit een periode gehad dat ik de straat niet op durfde en was ook idd verbaasd over mezelf.
Inmiddels ben ik 30 jaar verder, kamp ik af en toe met een depressie waar dan ook angst bij komt.
Ik kan dat inmiddels aardig onder controle houden, maar ik slik er heel af en toe een oxazepam voor.
Daarmee gaat het eigenlijk prima.
Ik heb ooit een periode gehad dat ik de straat niet op durfde en was ook idd verbaasd over mezelf.
Inmiddels ben ik 30 jaar verder, kamp ik af en toe met een depressie waar dan ook angst bij komt.
Ik kan dat inmiddels aardig onder controle houden, maar ik slik er heel af en toe een oxazepam voor.
Daarmee gaat het eigenlijk prima.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 23 januari 2019 om 18:28
Ik heb het gevoel dat er veel onbegrip aanwezig is. Waarom overkomt mij dit? Hoe kan het dat ik me zo voel?
Heb je een idee/praat je over het ontstaan van deze angst?
Ik denk dat het van belang is dat je er achter komt waar deze angst vandaan komt, waardoor het in stand gehouden wordt en wat de angst triggert zodat je jezelf wat beter leert kennen en oplossingen leert vinden, maar wellicht dat je daar met je psycholoog over praat (?).
Heb je een idee/praat je over het ontstaan van deze angst?
Ik denk dat het van belang is dat je er achter komt waar deze angst vandaan komt, waardoor het in stand gehouden wordt en wat de angst triggert zodat je jezelf wat beter leert kennen en oplossingen leert vinden, maar wellicht dat je daar met je psycholoog over praat (?).
woensdag 23 januari 2019 om 18:28
Opblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 18:25Dan praat hier! Genoeg mensen hier die een luisterend oor bieden
Ik heb er helaas ervaring mee, bij mij is het overgegaan..ik herkende ook mezelf niet..het is verschrikkelijk en het is ontzettend eenzaam.
moet alweer huilen voel me idd zo eenzaam en verloren .... hoe is het bij jou overgegaan
woensdag 23 januari 2019 om 18:30
Niks meer doe lig maar wat me zo verdrietig en bang te voelen vooral bang dat ik zo blijfvivajaline schreef: ↑23-01-2019 18:25Hoi
Ik ken het. Heel naar die angst
Maar ga je letterlijk onderuit?
Of dat je niks meer doet en ervaart behalve angst? Dat laatste ken ik helaas
Ik heb ook geen oplossing
Sterkte!!
woensdag 23 januari 2019 om 18:30
Niks meer doe lig maar wat me zo verdrietig en bang te voelen vooral bang dat ik zo blijfvivajaline schreef: ↑23-01-2019 18:25Hoi
Ik ken het. Heel naar die angst
Maar ga je letterlijk onderuit?
Of dat je niks meer doet en ervaart behalve angst? Dat laatste ken ik helaas
Ik heb ook geen oplossing
Sterkte!!
woensdag 23 januari 2019 om 18:35
Ik heb eerst op de bank gezeten en gehuild tot ik niet meer kon. Ik was door de angst continu in paniek en ook bang dat dit vanaf dat moment de rest van mijn leven zou duren.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 18:28moet alweer huilen voel me idd zo eenzaam en verloren .... hoe is het bij jou overgegaan
Los van de gesprekken met de psycholoog...ben ik uiteindelijk naar buiten gegaan. De natuur in met een meditatie app op. Dat ben ik steeds verder op gaan bouwen..dus steeds verder. Daarnaast ben ik gaan sporten. Iedere stapje wat ik deed was voor mij een bevestiging dat ik het kon en dat er dus niets zou gebeuren ook al voelde dat anders. Klinkt makkelijk zoals ik het opschrijf maar was het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
Die alles verlammende angst is verschrikkelijk.
Ik vind het echt rot voor je dat je zo verdrietig bent en je je zo voelt!
woensdag 23 januari 2019 om 18:50
Zo verlammend idd vreselijk zoveel verdriet, zo verbazingwekkend ook hoe je kan afzakken.Opblaasflamingo schreef: ↑23-01-2019 18:35Ik heb eerst op de bank gezeten en gehuild tot ik niet meer kon. Ik was door de angst continu in paniek en ook bang dat dit vanaf dat moment de rest van mijn leven zou duren.
Los van de gesprekken met de psycholoog...ben ik uiteindelijk naar buiten gegaan. De natuur in met een meditatie app op. Dat ben ik steeds verder op gaan bouwen..dus steeds verder. Daarnaast ben ik gaan sporten. Iedere stapje wat ik deed was voor mij een bevestiging dat ik het kon en dat er dus niets zou gebeuren ook al voelde dat anders. Klinkt makkelijk zoals ik het opschrijf maar was het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
Die alles verlammende angst is verschrikkelijk.
Ik vind het echt rot voor je dat je zo verdrietig bent en je je zo voelt!
Daarom moest ik vooral gaan wandelen maar man man wat kost het een moeite zelfs douchen is een hele opgave
woensdag 23 januari 2019 om 18:53
Ik herken het ook en vooral dat je jezelf en de gedachten die door je hoofd gaan niet meer terug kent. Die verbazing herken ik inderdaad. Daarnaast de angst dat je er niet meer uit komt.
Het antwoord is wel blijven doen, zoals flamingo schrijft. Stap voor stap opbouwen. Alleen binnen maakt het erger en erger. Maak ook een plan met je psycholoog voor de week. Hou contact met mensen. En werk aan zelfliefde en zelfcompassie. Het klinkt zoetsappig, maar het kan best iets zijn wat je hard nodig hebt.
Het antwoord is wel blijven doen, zoals flamingo schrijft. Stap voor stap opbouwen. Alleen binnen maakt het erger en erger. Maak ook een plan met je psycholoog voor de week. Hou contact met mensen. En werk aan zelfliefde en zelfcompassie. Het klinkt zoetsappig, maar het kan best iets zijn wat je hard nodig hebt.
woensdag 23 januari 2019 om 18:56
Ook meegemaakt ? Ook veel in bed gelegen ?tu1nhek schreef: ↑23-01-2019 18:53Ik herken het ook en vooral dat je jezelf en de gedachten die door je hoofd gaan niet meer terug kent. Die verbazing herken ik inderdaad. Daarnaast de angst dat je er niet meer uit komt.
Het antwoord is wel blijven doen, zoals flamingo schrijft. Stap voor stap opbouwen. Alleen binnen maakt het erger en erger. Maak ook een plan met je psycholoog voor de week. Hou contact met mensen. En werk aan zelfliefde en zelfcompassie. Het klinkt zoetsappig, maar het kan best iets zijn wat je hard nodig hebt.
woensdag 23 januari 2019 om 18:59
Zelfcompassie en zelfliefde inderdaad.tu1nhek schreef: ↑23-01-2019 18:53Ik herken het ook en vooral dat je jezelf en de gedachten die door je hoofd gaan niet meer terug kent. Die verbazing herken ik inderdaad. Daarnaast de angst dat je er niet meer uit komt.
Het antwoord is wel blijven doen, zoals flamingo schrijft. Stap voor stap opbouwen. Alleen binnen maakt het erger en erger. Maak ook een plan met je psycholoog voor de week. Hou contact met mensen. En werk aan zelfliefde en zelfcompassie. Het klinkt zoetsappig, maar het kan best iets zijn wat je hard nodig hebt.
Ik was zo boos op mezelf omdat ik nooit verwacht had dat dat mij zou overkomen. In begin was het vooral een gevecht met mezelf...doe niet zo stom..doe normaal..doe dit doe dat..en dat maakte het alleen maar erger.
Totdat je beseft dat je het jezelf niet kwalijk kan en mag nemen en dat je lief voor jezelf moet zijn. En dat vind ik ook zoetsappig
maar het maakt echt een verschil.Enne..mijn psycholoog wees me erop dat ik vooral moest huilen als dat nodig was. Zonder enige verontschuldiging.dingen niet wegstoppen maar toe laten..het moet er toch uit.
woensdag 23 januari 2019 om 19:06
Er zijn heel veel artikelen en boeken over te vinden die wellicht voor je partner goed zijn om te lezen. Het is lastig als op onbegrip stuit.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 18:58Partner krijgt er genoeg van wordt boos en geïrriteerd en daardoor voel me helemaal waardeloos en eenzaam.
Soms tril ik de hele dag vooral smorgens sherkenbaar?
Je bent niet waardeloos! Stop met dat tegen jezelf zeggen.
woensdag 23 januari 2019 om 19:24
Jij doet je best toch? Je zoekt nu ervaringsverhalen/steun op internet. Je stelt je kwetsbaar op. Je bent onder behandeling begrijp ik. Naar alle waarschijnlijkheid krijg je jezelf er echt wel bovenop, je kan het alleen niet afdwingen. Je kan niet even een schakelaar omzetten (neem dat van me aan, dat scheelt jou een hoop energie en frustratie) het heeft tijd nodig. En rust/beweging en een goede psycholoog. begrip van jezelf (van je omgeving is ook fijn) en vertrouwen.Engelsdropspikkels schreef: ↑23-01-2019 19:13Voel me zo ontzettend waardeloos vreselijk dat ik mezelf niet uit krijg
woensdag 23 januari 2019 om 19:32
Het kan zijn dat je als kind in een zeer stressvolle situatie verzeild zat . Waardoor je cortisol gehalte hoog was . Daardoor werden sommige herinneringen niet bewaard in je bewustzijn . Je ervaart nu nog de angst en paniek van toen maar je kan geen reden vinden wat de aanzet ertoe is. Het is niet nodig om angstig te zijn , daarom is de angst een illusie. Makkelijk gezegd natuurlijk, je ervaart wel de angst. Komt de angst bij het gevoel waardeloos te zijn?
