Psyche
alle pijlers
Het leven na een zelfmoordpoging.
zaterdag 1 september 2018 om 14:32
Vorig jaar heb ik na veel ellendige jaren geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt en na de poging ben ik een jaar opgenomen geweest. In dat jaar werden er verschillende diagnoses gesteld; autisme, adhd, ernstige depressie, ptss en er zou sprake zijn van een borderline dynamiek. Ik heb moeite gehad met het accepteren van de diagnose, met name autisme vond ik lastig te accepteren (het idee dat het altijd zo ingewikkeld in mijn hoofd zou blijven en dat is blijkbaar geen fase was).
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
Tijdens mijn opname werd ik nog depressiever dan dat ik al was. Ik heb zelf het idee dat de anti depressiva niet werkt maar volgens mijn psychiater ben ik rustiger dan ervoor. Hij wil dan ook dat ik de medicatie blijf gebruiken. Ikzelf twijfel omdat ik me nog steeds heel erg somber voel, veel zelfmoordgedachten heb en niet echt een toekomstbeeld heb.
Ik heb in de tussentijd een nieuwe huurwoning gehad en ben daar nu een aantal keren geweest. Het is een mooie woning maar ik voel me er erg ongelukkig. Ik denk omdat het een flatje is, erg gehorig en ik ben nogal gevoelig voor prikkels. Over twee weken wordt ik ‘ontslagen’ en mag ik helemaal naar huis.
Ik vind het doodeng. Ik kan alleen maar huilen omdat ik niet naar dat huis wil en heb nog steeds zelfmoordgedachten. In alle somberheid heb ik ook het gevoel dat het nooit meer goed gaat komen. Alles is zwart en het lijkt of ik erin ga verdrinken. Ik weet niet of ik me ooit nog blij ga voelen.
Ik weet niet waarom ik het schrijf, misschien hoop ik dat mensen tips hebben? Mensen die dat gevoel herkennen? Het is fijn om van me af te schrijven in ieder geval.
vrijdag 14 september 2018 om 19:31
Ja, afwisselen met bij m’n ouders zijn is ook een optie. Ik ga inderdaad nog niet direct aan het werk dus heb geen daginvulling nog, buiten twee uurtjes therapie per week. Ik ga woensdag overleggen of ik misschien deeltijd therapie kan doen, dan heb ik een aantal dagen in de week een programma.
FACT ken ik niet maar daar kan ik woensdag naar vragen.
FACT ken ik niet maar daar kan ik woensdag naar vragen.
vrijdag 14 september 2018 om 20:19
Ik weet niet in welke regio je woont, maar ik weet dat sommige BW locaties leegstand hebben. Als je dat wel een optie vindt en daarvoor wel een indicatie krijgt van gemeente is dat het misschien het overwegen waard om uit te zoeken.
Is het misschien mogelijk om via de WMO wel een indicatie voor dagbesteding te krijgen? Of in ieder uitzoeken welke vorm van dagbesteding je aanspreekt. Je bent dan de deur uit, bent bezig en komt andere mensen tegen.
Ik vind het echt rot voor je dat er nog zoveel onduidelijk is over de periode na je ontslag.
Is het misschien mogelijk om via de WMO wel een indicatie voor dagbesteding te krijgen? Of in ieder uitzoeken welke vorm van dagbesteding je aanspreekt. Je bent dan de deur uit, bent bezig en komt andere mensen tegen.
Ik vind het echt rot voor je dat er nog zoveel onduidelijk is over de periode na je ontslag.
Ik doe mijn best
vrijdag 14 september 2018 om 21:26
Ik ben opgenomen geweest en ik heb ook ervaring met een mislukte suicidepoging. Prikkelgevoeligheid herken ik ook wel. Het gaat nu redelijk met me en dat zonder medicijnen. Wel heb ik nog stressklachten en aanleg voor een burnout. Cognitief kwakkel ik nog wel een beetje.
Het belangrijkste is voldoende bewegen (30 minuten per dag ofzo), omgaan met vrienden waar je je goed bij voelt, massages nemen of knuffelen en gezond eten.
Zorg dat je voldoende vitamine D, B12, zink, magnesium en omega 3 vetzuren binnen krijgt. Multivitaminen zijn meestal onvoldoende voor therapeutische doeleinden en bijna iedereen heeft een tekort van die stoffen. Deze voedingstoffen zijn essentieel voor de aanmaak van serotonine (gelukshormoon) en serotonine is nodig voor de aanmaak van melatonine, het slaaphormoon. De psychiater kijkt helemaal niet naar tekorten die je kunt hebben, maar hij schrijft gewoon antidepressiva en slaappillen voor.
En als iemand je pest, gemeen is of kritiek heeft: fuck hun (middelvinger en vooral keihard terug pesten etc). Gewoon overal lak aan hebben en niet te hard zijn voor jezelf.
Mocht je in de buurt van Utrecht wonen dan kom ik desnoods naar je toe als je het fijn vind om te praten met iemand die precies weet waar je doorheen gaat.
Het belangrijkste is voldoende bewegen (30 minuten per dag ofzo), omgaan met vrienden waar je je goed bij voelt, massages nemen of knuffelen en gezond eten.
Zorg dat je voldoende vitamine D, B12, zink, magnesium en omega 3 vetzuren binnen krijgt. Multivitaminen zijn meestal onvoldoende voor therapeutische doeleinden en bijna iedereen heeft een tekort van die stoffen. Deze voedingstoffen zijn essentieel voor de aanmaak van serotonine (gelukshormoon) en serotonine is nodig voor de aanmaak van melatonine, het slaaphormoon. De psychiater kijkt helemaal niet naar tekorten die je kunt hebben, maar hij schrijft gewoon antidepressiva en slaappillen voor.
En als iemand je pest, gemeen is of kritiek heeft: fuck hun (middelvinger en vooral keihard terug pesten etc). Gewoon overal lak aan hebben en niet te hard zijn voor jezelf.
Mocht je in de buurt van Utrecht wonen dan kom ik desnoods naar je toe als je het fijn vind om te praten met iemand die precies weet waar je doorheen gaat.
vrijdag 14 september 2018 om 23:50
Bas1986 schreef: ↑14-09-2018 21:26De psychiater kijkt helemaal niet naar tekorten die je kunt hebben, maar hij schrijft gewoon antidepressiva en slaappillen voor.
En als iemand je pest, gemeen is of kritiek heeft: fuck hun (middelvinger en vooral keihard terug pesten etc). Gewoon overal lak aan hebben en niet te hard zijn voor jezelf.
Ik heb meerdere psychiaters gehad in mijn leven (denk ergens tussen de 10-15) en bij allen werd er eerst bloed geprikt, hartslag opgemeten etc voordat er aan medicijnen werd begonnen. Ook tussendoor werd ik lichamelijk gecontroleerd. Dus wat jij beschrijft herken ik niet. Toen ik werd opgenomen werd ik ook met enige regelmaat lichamelijk gecontroleerd (bloed, hart, gewicht).
Mensen terug pesten lijkt me ook geen goed idee. Dat is olie op het vuur gooien en kost alleen maar energie. Besteed die energie liever aan jezelf, wat je al eerder zei: door lief te zijn voor jezelf
zaterdag 15 september 2018 om 00:26
TO, biedt de instelling waar jij zit geen dagbesteding? Ik zie regelmatig mensen die ik uit een opname ken op het terrein bezig, bijvoorbeeld in het winkeltje of bij de fietsenreparatie. Die zijn dan niet meer opgenomen, maar hebben nog wel een aantal uren dagbesteding daar.
Waar ik zit, hebben ze ook een soort opname vervangende deeltijdbehandeling van 3 dagen in de week. Ik was er ook voor geïndiceerd maar kan dat lichamelijk niet goed aan. Zoiets misschien..?
Waar ik zit, hebben ze ook een soort opname vervangende deeltijdbehandeling van 3 dagen in de week. Ik was er ook voor geïndiceerd maar kan dat lichamelijk niet goed aan. Zoiets misschien..?
zaterdag 15 september 2018 om 10:00
ik woon in belgie en heb 2 psychiaters gezien in mijn leven maar geen fysisch onderzoek gehad .Vixxen schreef: ↑14-09-2018 23:50Ik heb meerdere psychiaters gehad in mijn leven (denk ergens tussen de 10-15) en bij allen werd er eerst bloed geprikt, hartslag opgemeten etc voordat er aan medicijnen werd begonnen. Ook tussendoor werd ik lichamelijk gecontroleerd. Dus wat jij beschrijft herken ik niet. Toen ik werd opgenomen werd ik ook met enige regelmaat lichamelijk gecontroleerd (bloed, hart, gewicht).
Mensen terug pesten lijkt me ook geen goed idee. Dat is olie op het vuur gooien en kost alleen maar energie. Besteed die energie liever aan jezelf, wat je al eerder zei: door lief te zijn voor jezelf
terug pesten lijkt me idd een heel slecht idee , daar win je niks mee en je maakt het alleen maar erger , focussen op het goede en de tussen de mensen zijn die je wel aardig vind lijkt me een veel beter plan!
zaterdag 15 september 2018 om 10:12
Lichamelijk onderzoek heb ik al een paar keer gehad, vitamine D tekort wordt aangevuld met tabletten, verder waren al mijn waardes prima.
Waar ik nu zit bieden ze geen dagbesteding, alleen deeltijdtherapie. Dat wil ik woensdag gaan vragen, of ik daarbij mag aansluiten.
Verder wordt ik niet echt gepest ofzo, dus dat is niet op mij van toepassing. Ik zou ook nooit terugpesten, geloof niet dat dat veel resultaat heeft.
Ik ga zo op verlof naar mijn ouders, zie er wel een beetje tegenop (verveling) maar het is denk ik beter dan het weekend hier blijven. Bovendien moet ik toch oefenen met ergens anders zijn. Ik zou alleen willen dat ik me niet zo verschrikkelijk down voelde op dit moment.
Waar ik nu zit bieden ze geen dagbesteding, alleen deeltijdtherapie. Dat wil ik woensdag gaan vragen, of ik daarbij mag aansluiten.
Verder wordt ik niet echt gepest ofzo, dus dat is niet op mij van toepassing. Ik zou ook nooit terugpesten, geloof niet dat dat veel resultaat heeft.
Ik ga zo op verlof naar mijn ouders, zie er wel een beetje tegenop (verveling) maar het is denk ik beter dan het weekend hier blijven. Bovendien moet ik toch oefenen met ergens anders zijn. Ik zou alleen willen dat ik me niet zo verschrikkelijk down voelde op dit moment.
zaterdag 15 september 2018 om 11:44
Misschien een project verzinnen voor bij je ouders? Iedere keer dat jij daar bent, kook jij een maaltijd ‘from scratch’, of je gaat iets lekkers bakken. Recept uitzoeken, boodschappen doen, het maken zelf... en uiteraard twee blije ouders die jouw maaksel heel lekker vinden 
Meteen ook een goede voorbereiding op het zelfstandig wonen!
Of ga een collega maken voor een inrichting voor je huis. Plaatjes zoeken, uitknippen, opplakken... of maak er een pinterest-bord van.
Meteen ook een goede voorbereiding op het zelfstandig wonen! Of ga een collega maken voor een inrichting voor je huis. Plaatjes zoeken, uitknippen, opplakken... of maak er een pinterest-bord van.
zaterdag 15 september 2018 om 12:29
da's een super idee!
Zeker als je het graag doet , dan heb je een aangenaam tijdverdrijf , je maakt iets voor je ouders dus hebt het gevoel dat je iets terug doet voor hen en je hebt natuurlijk ook zelf wat lekkers te ten .
Celaena je bent geniaal
zaterdag 15 september 2018 om 12:33
Ik heb zo mijn momenten. Met name rondom simpele oplossingen en eten. Vooral eten
zaterdag 15 september 2018 om 12:39
geniaal en nog goede humor ook , ben jij nog vrijgezel? ik ben een m34 .....Celaena_Aelin schreef: ↑15-09-2018 12:33
Ik heb zo mijn momenten. Met name rondom simpele oplossingen en eten. Vooral eten
zaterdag 15 september 2018 om 14:00
Ik ga brownies bakken, en een red velvet cake. Het weekend valt me tot nu toe best zwaar, al die terugkerende gedachten steeds.
De psychiater die gisteren bij het gesprek zat noemde me chronisch suicidaal? Ik mag hopen dat dit weggaat anders trek ik het écht niet. Ik heb wel besloten om me deze week aan te melden bij de levenseinde kliniek, voor mijn gevoel heb ik dan in ieder geval iets met mijn wens gedaan, ookal kom ik (nog) niet in aanmerking.
De psychiater die gisteren bij het gesprek zat noemde me chronisch suicidaal? Ik mag hopen dat dit weggaat anders trek ik het écht niet. Ik heb wel besloten om me deze week aan te melden bij de levenseinde kliniek, voor mijn gevoel heb ik dan in ieder geval iets met mijn wens gedaan, ookal kom ik (nog) niet in aanmerking.
aww wat een romantische bedoeling wordt het hier
zaterdag 15 september 2018 om 15:00
Ik ben ook chronisch suïcidaal, klote is dat.Morsmordre schreef: ↑15-09-2018 14:00Ik ga brownies bakken, en een red velvet cake. Het weekend valt me tot nu toe best zwaar, al die terugkerende gedachten steeds.
De psychiater die gisteren bij het gesprek zat noemde me chronisch suicidaal? Ik mag hopen dat dit weggaat anders trek ik het écht niet. Ik heb wel besloten om me deze week aan te melden bij de levenseinde kliniek, voor mijn gevoel heb ik dan in ieder geval iets met mijn wens gedaan, ookal kom ik (nog) niet in aanmerking.
Klinkt lekker wat je gaat bakken!
zaterdag 15 september 2018 om 15:45
Lekker!! Gebruik je een pakje of maak je het ‘from scratch’?Morsmordre schreef: ↑15-09-2018 14:00Ik ga brownies bakken, en een red velvet cake. Het weekend valt me tot nu toe best zwaar, al die terugkerende gedachten steeds.
En mijn truc tegen terugkerende gedachtes: luisterboek. Gewoon een luisterboek aanzetten. Beetje vrolijk en iets wat je nog niet (heel goed) kent. Dan moet je je focussen op het verhaal, en kunnen de gedachtes niet op de voorgrond komen.
Heb je Storytel? Kun je twee weken gratis proberen, en bevat enorm veel luisterboeken.
zaterdag 15 september 2018 om 15:56
Gewoon uit een pakje, heb niet echt de concentratie en het geduld om het ‘from sketch’ te doen.
Ik heb geen Storytel (ook geen geld voor) dus ik moet het doen met de luisterboeken die ik heb. Ik kan daar eigenlijk alleen rustig van worden als ik naar bed ga, overdag en aan het begin van de avond niet echt.
Ik zou willen dat al die gedachten eens weg gingen. Continu nadenken over de dood maakt me steeds zo somber. En moe. Maar die gedachten komen vanzelf naar boven, heb er vandaag ook veel last van.
Ik heb geen Storytel (ook geen geld voor) dus ik moet het doen met de luisterboeken die ik heb. Ik kan daar eigenlijk alleen rustig van worden als ik naar bed ga, overdag en aan het begin van de avond niet echt.
Ik zou willen dat al die gedachten eens weg gingen. Continu nadenken over de dood maakt me steeds zo somber. En moe. Maar die gedachten komen vanzelf naar boven, heb er vandaag ook veel last van.
zaterdag 15 september 2018 om 16:23
Inderdaad heel erg klote, voor jou ook. Heb je er allang last van? Worden die gedachten minder aanwezig?strontvlieg schreef: ↑15-09-2018 15:00Ik ben ook chronisch suïcidaal, klote is dat.
Klinkt lekker wat je gaat bakken!
zaterdag 15 september 2018 om 16:39
Ik heb het al een aantal jaren. Er zijn wel betere periodes geweest. De afgelopen 3 weken was het best redelijk maar nu komt het in alle heftigheid weer terug. Ik moet ermee leren dealen maar dat is heel moeilijk. Ik heb verschillende opnames gehad, gedwongen en vrijwillig maar dat helpt eigenlijk helemaal niet, ik word er niet minder suïcidaal van. (…)Weet ook niet zo goed wat ik ervan moet vinden en weet ook nog niet zo goed of het helpt.Morsmordre schreef: ↑15-09-2018 16:23Inderdaad heel erg klote, voor jou ook. Heb je er allang last van? Worden die gedachten minder aanwezig?
anoniem_370089 wijzigde dit bericht op 15-09-2018 17:27
33.08% gewijzigd
