Psyche
alle pijlers
hoe je moeder omging met je menstruatie
donderdag 8 juni 2017 om 16:16
Hunniebunnie schreef: ↑08-06-2017 16:14Ja jeetje, help, vreselijk! Ik weet dat dat bij een vriendin ook zo was! Mijn man kreeg taart na zijn eerste natte droom...
geweldig
donderdag 8 juni 2017 om 16:18
Echt hè...
(Dat ze dus ook zijn lakens controleerde...)
donderdag 8 juni 2017 om 16:18
Ik vind het wel schattig dat je dit hebt gedaan! Kennelijk deed die aandacht je heel goed en had je het nodig!florence13 schreef: ↑08-06-2017 16:09Ik ben opgegroeid in pleeggezinnen, en het is eigenlijk heel slecht van mezelf, maar toen ik voor het eerst ongesteld werd en dat zei tegen die pleegmoeder had die een hele dag voor mij georganiseerd (stad in, taart eten, gesprek over groot worden etc) vond het zo leuk dat ik in een later pleeggezin ook gezegd heb dat het mijn eerste keer was. Kreeg ik weer zo'n dagje van de nieuwe pleegmoeder.....(schaam me nog steeds diep dat ik dat gedaan heb, die tweede vrouw geloofde me ook gewoon)
In beide gezinnen nam de vrouw des huizes gewoon maandverband voor mij mee (beiden waren er schijnbaar van overtuigd dat meisjes van mijn leeftijd echt geen tampons wilden gebruiken) en dat legden ze gewoon in mijn ondergoed la. Dus dat was er altijd, het was ook gewoon bespreekbaar, niks geen schaamte. Vond het alleen vervelend bij die mannen en pleegbroertjes.
Met mijn eigen moeder heb ik er nooit overgesproken.
TO , zo naar daarentegen hoe het bij jou gelopen is!
donderdag 8 juni 2017 om 16:19
Nu weet ik persoonlijk niets van menstruatie af, ben van geboorte al een buitenstaander wat dat betreft, maar weet wel dat dit een onderwerp was dat mijn zus gewoon met mijn moeder kon bespreken.
Wat ik uit jouw verhaal eerder opmaak is dat heel jouw houding en gedrag rondom menstruatie een gevolg is van andere diepere patronen. Voornamelijk de angst om iets fout te doen en het op je tenen lopen om maar niemand tot last te zijn.
Dit bevestigd ook het gedrag van geen aandacht op jezelf willen vestigen. Alhoewel de reactie van jouw moeder heel reëel is, omdat je er tenslotte gewoon om had kunnen vragen en het iets heel gewoons is, was dat vragen voor jou al heel moeilijk want dat zou betekenen dat jij om aandacht moest vragen, en dat was jou juist afgeleerd. En nu werd ook nog eens bevestigd dat je iets verkeerds had gedaan, wat die aandacht in negatieve vorm bracht, waardoor je bevestigd wordt in jouw gevoel om niet om aandacht te vragen. De fout die jouw moeder maakte was dat zij gewoon teveel op zichzelf was gericht zodat ze zich totaal niet realiseerde dat zij een dochter had die gewoon hulp en steun nodig had, een egoïstische instelling. Terwijl gewoon een grijpvoorraad in de badkamer aanwijzen waar iedereen gebruik van kan maken welke ze dan aanvult de meest simplistische niet confronterende mogelijkheid was, of het op het boodschappenlijstje bijschrijven.
Wat ik uit jouw verhaal eerder opmaak is dat heel jouw houding en gedrag rondom menstruatie een gevolg is van andere diepere patronen. Voornamelijk de angst om iets fout te doen en het op je tenen lopen om maar niemand tot last te zijn.
Nu weet ik niet in welke toon dat gezegd werd, maar menstruatie gedurende een vakantie is natuurlijk niet iets dat men graag wil, en wanneer jouw moeder egocentrisch is ingesteld, dan is haar reactie misschien wel vanuit haar gevoel over hoe zij zoiets voor zichzelf zou ervaren, dus als zij zelf ongesteld zou worden gedurende een vakantie zou zij dat zien als een ramp, maar ook wel dat dochter daar nu tijdens een vakantie mee komt. Jouw eerste indruk van zoiets in combinatie van het continue proberen om maar geen aandacht op jezelf te vestigen zet dan de toon.Ik was helaas op vakantie en moest het dus wel vertellen. M'n moeder reageerde "oh meid wat een ramp".
Waarna ik weer door de grond ging, ik deed het allemaal fout.
Dit bevestigd ook het gedrag van geen aandacht op jezelf willen vestigen. Alhoewel de reactie van jouw moeder heel reëel is, omdat je er tenslotte gewoon om had kunnen vragen en het iets heel gewoons is, was dat vragen voor jou al heel moeilijk want dat zou betekenen dat jij om aandacht moest vragen, en dat was jou juist afgeleerd. En nu werd ook nog eens bevestigd dat je iets verkeerds had gedaan, wat die aandacht in negatieve vorm bracht, waardoor je bevestigd wordt in jouw gevoel om niet om aandacht te vragen. De fout die jouw moeder maakte was dat zij gewoon teveel op zichzelf was gericht zodat ze zich totaal niet realiseerde dat zij een dochter had die gewoon hulp en steun nodig had, een egoïstische instelling. Terwijl gewoon een grijpvoorraad in de badkamer aanwijzen waar iedereen gebruik van kan maken welke ze dan aanvult de meest simplistische niet confronterende mogelijkheid was, of het op het boodschappenlijstje bijschrijven.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
donderdag 8 juni 2017 om 16:19
Toen onze oudste voor het eerst ongesteld werd, had ik zelf (als moeder) wel erg de neiging het te vieren. Toch een mijlpaal. Vooral niet gedaan omdat ze me zou villen (nee erger nog, ze zou in stilte boven gaan zitten en me niet meer aankijken)Ana_Isabel_ schreef: ↑08-06-2017 16:15Mijn vader trok een champagne fles open. ( Vokgens mij had die hem al 12 jaar in bewaring voor de " grote dag") was ook uh..awkward..maar super lief natuurlijk.
En ik merk het aan vriendinnen ook, ik krijg appjes van vriendinnen met dochters die voor het eerst ongesteld worden.
donderdag 8 juni 2017 om 16:19
Wij hadden trouwens wel taart op de dag dat dochter voor het eerst menstrueerde. Dat kwam omdat het zoons elfde verjaardag was. Kind wilde niet meer naar beneden komen dus heb ik thee en taart naar boven gebracht.
Hele huiskamer wist al aan de vraag 'Mam, kun je even komen,' een haar gezicht daarbij wat er speelde maar toch.....
Hele huiskamer wist al aan de vraag 'Mam, kun je even komen,' een haar gezicht daarbij wat er speelde maar toch.....
donderdag 8 juni 2017 om 16:19
Mja, echt inlevend was ze niet. Thuis werd er sowieso onderling met veel stemverheffingen gesproken over en weer. Toen ik een vriendinnetje kwijt raakte en op een bepaald moment ook iets schreeuwde (wat ik alleen thuis deed, daarbuiten tegen anderen nooit), snauwde ze dat ze wel begreep waarom dat vriendinnetje me niet meer wilde zien en dat als ik zo doorging ik helemaal niet meer zou overhouden.Hunniebunnie schreef: ↑08-06-2017 16:12
Nooit bedacht dat het een bron van verwarring en verdriet kan zijn, TO. Was dat met meer zaken zo bij haar?
Ik denk dat ik 14 of 15 was.
En zo waren er wel meer dingen, maar vooral geen oprechte aandacht, anderen gingen altijd voor.
donderdag 8 juni 2017 om 16:20
Nu ik een dochter heb, heb ik ook wel de neiging om er later iets mee te doen... zo slecht... maar vriendinnen erover appen??? Bizar.lilalinda schreef: ↑08-06-2017 16:19Toen onze oudste voor het eerst ongesteld werd, had ik zelf (als moeder) wel erg de neiging het te vieren. Toch een mijlpaal. Vooral niet gedaan omdat ze me zou villen (nee erger nog, ze zou in stilte boven gaan zitten en me niet meer aankijken)
En ik merk het aan vriendinnen ook, ik krijg appjes van vriendinnen met dochters die voor het eerst ongesteld worden.
donderdag 8 juni 2017 om 16:22
Oh, daar word ik wel even stil van. Zo'n klote-opmerking... Hoe onzeker wil je iemand maken, je eigen dochter!gwenstar schreef: ↑08-06-2017 16:19Mja, echt inlevend was ze niet. Thuis werd er sowieso onderling met veel stemverheffingen gesproken over en weer. Toen ik een vriendinnetje kwijt raakte en op een bepaald moment ook iets schreeuwde (wat ik alleen thuis deed, daarbuiten tegen anderen nooit), snauwde ze dat ze wel begreep waarom dat vriendinnetje me niet meer wilde zien en dat als ik zo doorging ik helemaal niet meer zou overhouden.
Ik denk dat ik 14 of 15 was.
En zo waren er wel meer dingen, maar vooral geen oprechte aandacht, anderen gingen altijd voor.
donderdag 8 juni 2017 om 16:23
Echt? Daar kan ik me nou niets bij voorstellen. Dat bedoel ik niet als 'kijk mij nou', maar ik wist werkelijk niet het nog als een 'ding', een mijlpaal gezien werd?lilalinda schreef: ↑08-06-2017 16:19Toen onze oudste voor het eerst ongesteld werd, had ik zelf (als moeder) wel erg de neiging het te vieren. Toch een mijlpaal. Vooral niet gedaan omdat ze me zou villen (nee erger nog, ze zou in stilte boven gaan zitten en me niet meer aankijken)
En ik merk het aan vriendinnen ook, ik krijg appjes van vriendinnen met dochters die voor het eerst ongesteld worden.
donderdag 8 juni 2017 om 16:23
Ik zeg goede analysejaw schreef: ↑08-06-2017 16:19Nu weet ik persoonlijk niets van menstruatie af, ben van geboorte al een buitenstaander wat dat betreft, maar weet wel dat dit een onderwerp was dat mijn zus gewoon met mijn moeder kon bespreken.
Wat ik uit jouw verhaal eerder opmaak is dat heel jouw houding en gedrag rondom menstruatie een gevolg is van andere diepere patronen. Voornamelijk de angst om iets fout te doen en het op je tenen lopen om maar niemand tot last te zijn.
Nu weet ik niet in welke toon dat gezegd werd, maar menstruatie gedurende een vakantie is natuurlijk niet iets dat men graag wil, en wanneer jouw moeder egocentrisch is ingesteld, dan is haar reactie misschien wel vanuit haar gevoel over hoe zij zoiets voor zichzelf zou ervaren, dus als zij zelf ongesteld zou worden gedurende een vakantie zou zij dat zien als een ramp, maar ook wel dat dochter daar nu tijdens een vakantie mee komt. Jouw eerste indruk van zoiets in combinatie van het continue proberen om maar geen aandacht op jezelf te vestigen zet dan de toon.
Dit bevestigd ook het gedrag van geen aandacht op jezelf willen vestigen. Alhoewel de reactie van jouw moeder heel reëel is, omdat je er tenslotte gewoon om had kunnen vragen en het iets heel gewoons is, was dat vragen voor jou al heel moeilijk want dat zou betekenen dat jij om aandacht moest vragen, en dat was jou juist afgeleerd. En nu werd ook nog eens bevestigd dat je iets verkeerds had gedaan, wat die aandacht in negatieve vorm bracht, waardoor je bevestigd wordt in jouw gevoel om niet om aandacht te vragen. De fout die jouw moeder maakte was dat zij gewoon teveel op zichzelf was gericht zodat ze zich totaal niet realiseerde dat zij een dochter had die gewoon hulp en steun nodig had, een egoïstische instelling. Terwijl gewoon een grijpvoorraad in de badkamer aanwijzen waar iedereen gebruik van kan maken welke ze dan aanvult de meest simplistische niet confronterende mogelijkheid was, of het op het boodschappenlijstje bijschrijven.
Ik hunkerde naar aandacht, maar het was er gewoon niet. Of in ieder geval niet genoeg. Dat realiseer ik me inmiddels heel goed. Daar heb ik wel jaren over gedaan, want ik vond altijd maar dat ik me aanstelde en niet zo moest zeuren.
En nu durf ik steeds meer te zien hoe het echt was, maak mezelf niet meer wijs dat alles goed en leuk was. En in dat proces komt dus dat met ongesteld zijn ook "even" langs.
donderdag 8 juni 2017 om 16:25
Ja, ik had dat wel. (en dat had ik van mezelf nooit gedacht) Dochter is een vrouw, de levenscyclus oidHunniebunnie schreef: ↑08-06-2017 16:23Echt? Daar kan ik me nou niets bij voorstellen. Dat bedoel ik niet als 'kijk mij nou', maar ik wist werkelijk niet het nog als een 'ding', een mijlpaal gezien werd?
Kan niet verklaren waarom het me iets deed, maar het deed me wel wat.
donderdag 8 juni 2017 om 16:26
ach, toen ze kleiner waren appten als ze een ´badje´ hoger mochten bij zwemles. Dan is de eerste menstruatie toch bijzonderder
donderdag 8 juni 2017 om 16:26
Misschien is dat persoonlijk? Of wat je van huis uit gewend bent. Ik ben ook wel zo'n emotionele trut die dan denkt :" oh , nu kan ze MISSCHIEN ooit kinderen krijgen. ( Als ze zou willen.) Dat zeg ik met nadruk erbij voor ik het forum over mij heen krijgHunniebunnie schreef: ↑08-06-2017 16:23Echt? Daar kan ik me nou niets bij voorstellen. Dat bedoel ik niet als 'kijk mij nou', maar ik wist werkelijk niet het nog als een 'ding', een mijlpaal gezien werd?
donderdag 8 juni 2017 om 16:28
Ik heb eigenlijk lang dingen vanuit haar standpunt proberen te bekijken. Dus menstrueren was voor haar een ramp denk ik, dus daarom zei ze dat.Hunniebunnie schreef: ↑08-06-2017 16:22Oh, daar word ik wel even stil van. Zo'n klote-opmerking... Hoe onzeker wil je iemand maken, je eigen dochter!
Dat schreeuwen vond ze waarschijnlijk ook niet leuk en deed haar pijn, dus daarom zei ze dat. Ik vond mezelf eigenlijk een heel slechte dochter hierdoor en door andere dingen. Ik was een last.
Nu zie ik dat ik als kind ook behoeftes had en dat je van een moeder wel wat empathie mag verwachten. (En dat is al weer een stap voor mij)
donderdag 8 juni 2017 om 16:29
Ik vond, een vind nog steeds, dat kinderen het veel te vroeg worden. Dochter was nog net geen dertien, maar ik hoor ook van meisjes van elf en soms nog jonger. Waarom niet pas met 15? Brugklas is al zo'n ding en dan ook dit nog. En denken dat je de enige bent want niemand spreekt erover.
Het deed mij dus ook heel veel.
anoniem_304245 wijzigde dit bericht op 08-06-2017 16:31
Reden: Aanvullende informatie
Reden: Aanvullende informatie
2.94% gewijzigd
donderdag 8 juni 2017 om 16:31
Hè, ik wou de popcorn er al bij halen...Ana_Isabel_ schreef: ↑08-06-2017 16:26Misschien is dat persoonlijk? Of wat je van huis uit gewend bent. Ik ben ook wel zo'n emotionele trut die dan denkt :" oh , nu kan ze MISSCHIEN ooit kinderen krijgen. ( Als ze zou willen.) Dat zeg ik met nadruk erbij voor ik het forum over mij heen krijg
donderdag 8 juni 2017 om 16:31
Ik ben al lange tijd bezig, maar sinds begin dit jaar heb ik een nieuwe therapeut (ik had een tijdje even niks) die me uitlegde dat het een trauma is. Dat an sich opende al weer ogen.
We gaan met EMDR aan de slag. Paar maanden geleden dat paar sessies gedaan, maar nu eerst nog ietsje stabieler worden.
En het voelt goed. Het duurde even, maar ik vertrouw haar soort van wel (en uit mijn mond betekent dat dat ik haar meer dan wie dan ook eerder vertrouw)
donderdag 8 juni 2017 om 16:32
13 is toch niet te jong? Gemiddelde leeftijd lijkt mij. Wij hadden het op die leeftijd gewoon over hoor.sssssst schreef: ↑08-06-2017 16:29Ik vond, een vind nog steeds, dat kinderen het veel te vroeg worden. Dochter was nog net geen dertien, maar ik hoor ook van meisjes van elf en soms nog jonger. Waarom niet pas met 15? Brugklas is al zo'n ding en dan ook dit nog. En denken dat je de enige bent want niemand spreekt erover.
donderdag 8 juni 2017 om 16:32
Ik zat in de 6e klas van de lagere school (groep 8 dus nu) en ik was de enige. Dat vond ik vreselijk. Maar dat was school, niet thuis. Daar had ik er geen problemen mee. Je hebt nu eenmaal niets over je lichaam te zeggen, want dat betreft.sssssst schreef: ↑08-06-2017 16:29Ik vond, een vind nog steeds, dat kinderen het veel te vroeg worden. Dochter was nog net geen dertien, maar ik hoor ook van meisjes van elf en soms nog jonger. Waarom niet pas met 15? Brugklas is al zo'n ding en dan ook dit nog. En denken dat je de enige bent want niemand spreekt erover.
donderdag 8 juni 2017 om 16:33
Ana_Isabel_ schreef: ↑08-06-2017 16:3213 is toch niet te jong? Gemiddelde leeftijd lijkt mij. Wij hadden het op die leeftijd gewoon over hoor. Liegen dat je ongesteld was om zo onder gym uit te komen..
donderdag 8 juni 2017 om 16:33
Het ligt niet aan jou hoor. Dat menstruatiegedoe is natuurlijk alleen maar een voorbeeld, maar wel een heel sprekend voorbeeld. Gemixte signalen, geen empathie, geen aandacht. Ik bedoel, in al die tijd dat jij je eigen maandverband bij elkaar sprokkelde had je moeder zich allicht eens af kunnen vragen waarom jij dat spul maar nooit nodig scheen te hebben. En dat ze dat niet deed is echt jouw schuld niet.
donderdag 8 juni 2017 om 16:34
Ik vraag me af of je moeder wel echt "een ramp" heeft bedoeld en niet meer iets in trand van: naar voor je. Dit omdat ze later vraagt om gewoon om maandverband te gaan vragen.
In mijn jeugd was een menstruatie ook iets waar nog geheimzinnig over gedaan werd. Dat lag niet aan mijn ouders maar meer aan het algemeen heersende beeld van een menstruatie. Later bij mijn dochter reageerde mijn vader al meer betrokken maar nog steeds (bijna aandoenlijk) onhandig. Mijn kinderen zouden het totaal niet tof vinden om een eerste menstruatie te vieren. Het voorhanden hebben van materiaal als maandverband en tampons is altijd handig (ook voor bezoek) maar voor hen genoeg. Hier hoeft niemand om te vragen maar kun je gewoon pakken. Zo kan een kind gewoon privé ongesteld zijn en als ze er behoefte aan hebben, kunnen ze het melden. Bij mijn oudste dochter was dat dezelfde dag. Deze zat ook al ongeduldig te wachten tot het eindelijk eens kwam. Mijn jongste meldde het maanden later... .oh ja, ik moet je ook nog s iets vertellen
Dat het voor jouw zo overgekomen is (een ramp!) is wel super vervelend. Misschien kun je er nog eens met je moeder over hebben?
In mijn jeugd was een menstruatie ook iets waar nog geheimzinnig over gedaan werd. Dat lag niet aan mijn ouders maar meer aan het algemeen heersende beeld van een menstruatie. Later bij mijn dochter reageerde mijn vader al meer betrokken maar nog steeds (bijna aandoenlijk) onhandig. Mijn kinderen zouden het totaal niet tof vinden om een eerste menstruatie te vieren. Het voorhanden hebben van materiaal als maandverband en tampons is altijd handig (ook voor bezoek) maar voor hen genoeg. Hier hoeft niemand om te vragen maar kun je gewoon pakken. Zo kan een kind gewoon privé ongesteld zijn en als ze er behoefte aan hebben, kunnen ze het melden. Bij mijn oudste dochter was dat dezelfde dag. Deze zat ook al ongeduldig te wachten tot het eindelijk eens kwam. Mijn jongste meldde het maanden later... .oh ja, ik moet je ook nog s iets vertellen
Dat het voor jouw zo overgekomen is (een ramp!) is wel super vervelend. Misschien kun je er nog eens met je moeder over hebben?
anoniem_63a0a8fa7b4b3 wijzigde dit bericht op 08-06-2017 16:43
Reden: schrijffout
Reden: schrijffout
0.09% gewijzigd
