Psyche
alle pijlers
hoe je moeder omging met je menstruatie
vrijdag 9 juni 2017 om 08:55
Mijn moeder was boos. Ze schaamde zich en dat was vooral omdat ze nog meer pakken maandverband moest kopen.
Ik mocht niemand iets zeggen want dat deden nette meisjes niet.
Maandverband lag op de 2e verdieping en dat mocht nergens anders naar toe.
Ik was elke keer erg ziek, buik, rugpijn tot aan kotsen toe. Mijn vader viel het wel op maar mijn moeder zei dan dat ik iets verkeerds had gegeten. Dat was dan wel erg vaak vond mijn vader en vond dat ik maar eens naar de huisarts moest.
Dat gebeurde dus niet want moeder was bang dat hij mij zou ontmaagden.
Op mijn 17e ben ik zelf naar een andere huisarts gegaan en heb de pil gevraagd.
Ik moest wel naar een andere ha want wij waren particulier en als ik ging belde mijn moeder daarna op en eiste dat ha vertelde waarom ik was geweest. Niet vertellen was niet betalen dus ik had niks aan mijn ha
Ik mocht niemand iets zeggen want dat deden nette meisjes niet.
Maandverband lag op de 2e verdieping en dat mocht nergens anders naar toe.
Ik was elke keer erg ziek, buik, rugpijn tot aan kotsen toe. Mijn vader viel het wel op maar mijn moeder zei dan dat ik iets verkeerds had gegeten. Dat was dan wel erg vaak vond mijn vader en vond dat ik maar eens naar de huisarts moest.
Dat gebeurde dus niet want moeder was bang dat hij mij zou ontmaagden.
Op mijn 17e ben ik zelf naar een andere huisarts gegaan en heb de pil gevraagd.
Ik moest wel naar een andere ha want wij waren particulier en als ik ging belde mijn moeder daarna op en eiste dat ha vertelde waarom ik was geweest. Niet vertellen was niet betalen dus ik had niks aan mijn ha
vrijdag 9 juni 2017 om 09:01
Mijn moeder: "Shit, we zouden toch naar de sauna?" Dus kreeg ik meteen ultra-super-tampons. Verder geen drukte over gemaakt. Wel moest ik van haar elke keer op de kalender aankruisen wanneer ik het werd. Later begreep ik pas dat dat was om me -indien nodig- vroegtijdig bij de huisarts te krijgen.
Van mijn stiefmoeder kreeg ik een zilveren kettinkje met het vrouwenteken.
Van mijn stiefmoeder kreeg ik een zilveren kettinkje met het vrouwenteken.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 9 juni 2017 om 09:06
dan zat ik elke maand weer bij de huisarts in die tijd, heeft jaaaaren geduurd voor ik enige regelmaat kreegSnoesje666 schreef: ↑09-06-2017 09:01Wel moest ik van haar elke keer op de kalender aankruisen wanneer ik het werd. Later begreep ik pas dat dat was om me -indien nodig- vroegtijdig bij de huisarts te krijgen.
vrijdag 9 juni 2017 om 09:07
zo ging bij ons groep 8 op kamp. Mannelijke leerkracht mee en drie vaders (waaronder mijn echtgenoot). Heb hen op hart gedrukt, dater als er eentje ongesteld werd, ze me konden bellen. (hadden de mannen echt allemaal niet aan gedacht natuurlijk, dat dat prima kan in groep 8).
vrijdag 9 juni 2017 om 09:33
Jeetje zeg, wat verschrikkelijk. Dat snap je toch niet, dat een moeder zich niet een beetje verplaatst in dr dochter.JustcallmeTuT schreef: ↑09-06-2017 08:55Mijn moeder was boos. Ze schaamde zich en dat was vooral omdat ze nog meer pakken maandverband moest kopen.
Ik mocht niemand iets zeggen want dat deden nette meisjes niet.
Maandverband lag op de 2e verdieping en dat mocht nergens anders naar toe.
Ik was elke keer erg ziek, buik, rugpijn tot aan kotsen toe. Mijn vader viel het wel op maar mijn moeder zei dan dat ik iets verkeerds had gegeten. Dat was dan wel erg vaak vond mijn vader en vond dat ik maar eens naar de huisarts moest.
Dat gebeurde dus niet want moeder was bang dat hij mij zou ontmaagden.
Op mijn 17e ben ik zelf naar een andere huisarts gegaan en heb de pil gevraagd.
Ik moest wel naar een andere ha want wij waren particulier en als ik ging belde mijn moeder daarna op en eiste dat ha vertelde waarom ik was geweest. Niet vertellen was niet betalen dus ik had niks aan mijn ha
En dat van die huisarts herken ik ook. Ik ben uiteindelijk pas aan de pil gegaan toen ik m'n eigen huisarts had toen ik op kamers ging.
vrijdag 9 juni 2017 om 11:21
Wow.. dat moet echt heel naar voor je geweest zijnJustcallmeTuT schreef: ↑09-06-2017 08:55Mijn moeder was boos. Ze schaamde zich en dat was vooral omdat ze nog meer pakken maandverband moest kopen.
Ik mocht niemand iets zeggen want dat deden nette meisjes niet.
Maandverband lag op de 2e verdieping en dat mocht nergens anders naar toe.
Ik was elke keer erg ziek, buik, rugpijn tot aan kotsen toe. Mijn vader viel het wel op maar mijn moeder zei dan dat ik iets verkeerds had gegeten. Dat was dan wel erg vaak vond mijn vader en vond dat ik maar eens naar de huisarts moest.
Dat gebeurde dus niet want moeder was bang dat hij mij zou ontmaagden.
Op mijn 17e ben ik zelf naar een andere huisarts gegaan en heb de pil gevraagd.
Ik moest wel naar een andere ha want wij waren particulier en als ik ging belde mijn moeder daarna op en eiste dat ha vertelde waarom ik was geweest. Niet vertellen was niet betalen dus ik had niks aan mijn ha
vrijdag 9 juni 2017 om 11:53
Jeetje, ik vond het al vervelend toen we ijsjes gingen eten 'omdat ik vrouw geworden was'. Ik wou helemaal niet dat mijn vader het wist want ik schaamde mij en mijn broer - die jonger is - had helemaal niet door waarom we nu ijsjes gingen eten om iets van mij te vieren, het was toch helemaal niet mijn verjaardag... Bah, ook zo'n nare herinnering, maar lang niet zoals bij jou. Jouw moeder moest daar helemaal anders mee omgegaan zijn, niet moeilijk dat het je blijft achtervolgen. Mijn dochter is 8 en ik ben heel open naar haar toe. Vroeger was dat natuurlijk veel minder de gewoonte. Ik sprak er ook niet graag over met mijn moeder. Ik had al effe mijn maandstonden toen mijn moeder mij liet zien hoe je maandverband moest gebruiken... Wist zij veel dat ik toen allang tampons gebruikte. Ik was vrij zelfstandig op dat gebied. Ik had wel de mogelijkheid om het zelf te kopen, gelukkig maar. Jammer dat jouw moeder ernaar verwees als 'een ramp'.
vrijdag 9 juni 2017 om 13:04
JustcallmeTuT schreef: ↑09-06-2017 10:51Sommige moeders vinden dochters gewoon heel vervelend en mijn moeder was er zo 1.
Helaas. Na jaren therapie ondervind ik daar nog steeds de gevolgen van en ik ben 50+.
vrijdag 9 juni 2017 om 15:37
Snoesje666 schreef: ↑09-06-2017 09:01Mijn moeder: "Shit, we zouden toch naar de sauna?" Dus kreeg ik meteen ultra-super-tampons. Verder geen drukte over gemaakt. Wel moest ik van haar elke keer op de kalender aankruisen wanneer ik het werd. Later begreep ik pas dat dat was om me -indien nodig- vroegtijdig bij de huisarts te krijgen.
Van mijn stiefmoeder kreeg ik een zilveren kettinkje met het vrouwenteken.
mmmm, is het erg dat ik dit eigenlijk wel een goede vind? Die kruisjes op de kalender? Om 'in privacy' toch een beetje je dochter 'in de gaten te houden'?
Of is dit een brug te ver? Ben nog niet zover met dochter van 9, maar toch. Sorry voor off topic gaan...is oprechte vraag...
vrijdag 9 juni 2017 om 15:42
Ja! Je kunt je dochter wel adviseren dat te doen zodat ze weet wanneer ze weer aan de beurt is.Kersenpitje schreef: ↑09-06-2017 15:37mmmm, is het erg dat ik dit eigenlijk wel een goede vind? Die kruisjes op de kalender? Om 'in privacy' toch een beetje je dochter 'in de gaten te houden'?
Of is dit een brug te ver? Ben nog niet zover met dochter van 9, maar toch. Sorry voor off topic gaan...is oprechte vraag...
Of een app downloaden die een melding geeft van te voren. Ik heb er helaas nog geen een voor tieners gevonden. In die van mij kun je ook je 'intimiteiten' bijhouden.
vrijdag 9 juni 2017 om 15:44
Ik vind het ook slim. Als het normaal wordt besproken en het gewoon een handigheidje is? Mijn oudsten jongens weten inmiddels ook van de hoed en de rand wat menstruatie betreft ( 11 en 13) ze geven gewoon maandverband aan als ik het vergeet mee te nemen naar het toilet. Niks geheimzinnigs aan hier.Kersenpitje schreef: ↑09-06-2017 15:37mmmm, is het erg dat ik dit eigenlijk wel een goede vind? Die kruisjes op de kalender? Om 'in privacy' toch een beetje je dochter 'in de gaten te houden'?
Of is dit een brug te ver? Ben nog niet zover met dochter van 9, maar toch. Sorry voor off topic gaan...is oprechte vraag...
vrijdag 9 juni 2017 om 16:01
Waarschijnlijk zal ze dat wel zijn als jij ook open, eerlijk en " normaal" over jouw menstruatie praat.
vrijdag 9 juni 2017 om 16:14
Wat naar om te lezen zeg, al die vervelende ervaringen met moeders.. Je zou denken dat juist zij weten wat je doormaakt, zeker als jong meisje.
Hier was ik 11, bijna 12. Midden in de zomervakantie, tijdens een zondagmiddag bij mijn opa en oma werd ik ongesteld. Mijn moeder had me al eens voorbereid, op school hadden we al de nodige informatie te horen gekregen ( seksuele voorlichten en daarbij dus ook menstruatie etc.). Een hele grote verrassing was het niet, maar stom en vies vond ik het wel.
Mijn moeder moest direct komen, mijn oma ook. Beiden bevestigden wat ik al dacht en de volgende dag heeft mijn moeder een klein cadeautje gekocht ( ik dacht een geurtje). Als troost, want ik had er echt last van, maar ook als mijlpaalviering denk ik.
Mijn zusje kreeg dezelfde behandeling
Maandverband werd gekocht ( ik schaamde me dood als ik het zelf moest halen, dus nam mijn moeder het altijd mee, precies wat ik op dat moment wilde hebben) , tampons eerst in een minimaatje, want ik moest niet te gek doen volgens mijn moeder
Eerst maar eens wennen aan het feit dat ik menstueerde.
Geen nare ervaringen wat dat betreft en nog steeds kan ik altijd bij mijn moeder aankloppen met zoals zij het noemt 'vrouwenkwaaltjes'. Ze bedoelt het goed en af en toe maak ik er gebruik van, zeker nu ik zwanger ben
Lijkt me echt naar om je niet veilig te voelen bij je eigen moeder TO. Wat rot voor jou en voor je zelfbeeld.. Totaal niet nodig geweest en wat knap dat je al zover bent gekomen!
Hier was ik 11, bijna 12. Midden in de zomervakantie, tijdens een zondagmiddag bij mijn opa en oma werd ik ongesteld. Mijn moeder had me al eens voorbereid, op school hadden we al de nodige informatie te horen gekregen ( seksuele voorlichten en daarbij dus ook menstruatie etc.). Een hele grote verrassing was het niet, maar stom en vies vond ik het wel.
Mijn moeder moest direct komen, mijn oma ook. Beiden bevestigden wat ik al dacht en de volgende dag heeft mijn moeder een klein cadeautje gekocht ( ik dacht een geurtje). Als troost, want ik had er echt last van, maar ook als mijlpaalviering denk ik.
Mijn zusje kreeg dezelfde behandeling
Maandverband werd gekocht ( ik schaamde me dood als ik het zelf moest halen, dus nam mijn moeder het altijd mee, precies wat ik op dat moment wilde hebben) , tampons eerst in een minimaatje, want ik moest niet te gek doen volgens mijn moeder
Eerst maar eens wennen aan het feit dat ik menstueerde. Geen nare ervaringen wat dat betreft en nog steeds kan ik altijd bij mijn moeder aankloppen met zoals zij het noemt 'vrouwenkwaaltjes'. Ze bedoelt het goed en af en toe maak ik er gebruik van, zeker nu ik zwanger ben
Lijkt me echt naar om je niet veilig te voelen bij je eigen moeder TO. Wat rot voor jou en voor je zelfbeeld.. Totaal niet nodig geweest en wat knap dat je al zover bent gekomen!
vrijdag 9 juni 2017 om 16:18
Hier ook niet hoor. Zoon gaat ook doodgemoedereerd naar de winkel om maandverband/tampons te halen, als dat zo te pas komt.Ana_Isabel_ schreef: ↑09-06-2017 15:44Ik vind het ook slim. Als het normaal wordt besproken en het gewoon een handigheidje is? Mijn oudsten jongens weten inmiddels ook van de hoed en de rand wat menstruatie betreft ( 11 en 13) ze geven gewoon maandverband aan als ik het vergeet mee te nemen naar het toilet. Niks geheimzinnigs aan hier.
vrijdag 9 juni 2017 om 17:11
Precies. Geweldig toch? Wat voor jou als ouder normaal is, nemen ze vanzelf als normaal aan.Lady_Voldemort schreef: ↑09-06-2017 16:18Hier ook niet hoor. Zoon gaat ook doodgemoedereerd naar de winkel om maandverband/tampons te halen, als dat zo te pas komt.
vrijdag 9 juni 2017 om 17:20
Ik herken wel dat ik er niet zelf om durfde te vragen, ik kocht mijn eigen tampons ed. Of pikte ze soms bij mijn moeder of vriendinnen. Er zat veel schaamte op, maar niet direct door iets wat ze gezegd hadden. Nu was ik in veel dingen een verlegen en omdat ik dingen moeilijk durfde te vragen ook een stiekem kind. Gelukkig werd ik pas op mijn 15e ongesteld...
vrijdag 9 juni 2017 om 19:56
Kersenpitje schreef: ↑09-06-2017 15:37mmmm, is het erg dat ik dit eigenlijk wel een goede vind? Die kruisjes op de kalender? Om 'in privacy' toch een beetje je dochter 'in de gaten te houden'?
Of is dit een brug te ver? Ben nog niet zover met dochter van 9, maar toch. Sorry voor off topic gaan...is oprechte vraag...
Ik vind die kruisjes juist heel raar, dat dochter het zelf in haar agenda bijhoudt - natuurlijk, maar als moeder de menstruatie in de gaten houden?
Is voor mij een brug te ver...
Mijn dochter is ook 9, maar omdat ik zelf 10 was, en dochter erg lang voor haar leeftijd is, heb ik haar (en mezelf) wel voorbereid.
Ik was zelf nog zo'n kind, net als mijn dochter nu, het breekt mijn hart dus ik hoop dat het nog even duurt...
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
vrijdag 9 juni 2017 om 20:41
"Het breekt mijn hart" werkelijk? Het is gewoon de natuur hoor. Natuurlijk is het nietvandale schreef: ↑09-06-2017 19:56Ik vind die kruisjes juist heel raar, dat dochter het zelf in haar agenda bijhoudt - natuurlijk, maar als moeder de menstruatie in de gaten houden?
Is voor mij een brug te ver...
Mijn dochter is ook 9, maar omdat ik zelf 10 was, en dochter erg lang voor haar leeftijd is, heb ik haar (en mezelf) wel voorbereid.
Ik was zelf nog zo'n kind, net als mijn dochter nu, het breekt mijn hart dus ik hoop dat het nog even duurt...
leuk , maar zo dramatisch nou ook weer niet als je je kind goed voorbereid en helpt.
Hopelijk projecteer je niet jouw gevoelens op haar, want dan wordt het voor haar een probleem, zonder te weten waarom.
vrijdag 9 juni 2017 om 20:44
Hoezo breekt het je hart? Serieuze vraag hoor, ik begrijp het even niet. Natuurlijk zou ze erg jong zijn als ze op haar 9e of 10e ongesteld wordt, maar ze is echt niet de enige, en het is dan eenmaal niet anders.
vrijdag 9 juni 2017 om 20:47
Wel heel treurig dat het voor veel vrouwen zo'n taboe onderwerp is geweest in hun jeugd. Ik ging voor paracetamol tegen buikpijn tijdens menstruatie naar mijn vader en vroeg om extra zakgeld als ik maandverband nodig had. Hij moest dan lachen en zei:'Moet je hier niet mee naar je moeder?". Maar nee, ik ging liever naar mijn Spaanse conservatieve vadertje. Hij had er nog verstand van ook. Had zich helemaal ingelezen voor als het ooit zou gebeuren. 
vrijdag 9 juni 2017 om 20:53
Hier ook systeem met kruisjes en rondjes op de kalender. Bij ongesteld worden zette ik een rondje precies vier weken later, en een kruisje als ik het daadwerkelijk was geworden. Omdat er soms een dagje verschil in kon zitten hield ik precies 28 dagen als gemiddeld aan en wist ik wanneer het eraan zat te komen. Inmiddels kan ik om de 23 dagen rondjes zetten. 
zaterdag 10 juni 2017 om 00:51
Ik had ook zo'n moeder die nooit een dochter had willen hebben.
En altijd op die boze manier reageerde, of ik nu wel iets zei of niet; ze was altijd boos op me, ik deed nooit iets goed.
Toen ik ongesteld werd (ben jouw leeftijd) wist ik niet wat het was. Aan nuttige voorlichting werd niet gedaan. Ik dacht dat het één drupje per maand was. Toen ik wakker werd en opstond en mijn vagina bloed huilde tot aan mijn voeten aan toe dacht ik dat ik een intens dodelijke ziekte had...
Mijn ma heeft wél meteen uitgelegd wat maandverband was en hoe tampons werkte, kocht ze ook, maar verder ok doei! Veel succes er mee!
4 jaar later werd iedereen in de klas ongesteld en die kregen allemaal taart en feestjes en zo. Dat deed me eigenlijk wel wat. Dat het bij mij zo koud ging. Maar ze had in ieder geval verteld wat maandverband en tampons waren op een zakelijke manier, en kocht ze ook. Ik kan me voorstellen dat als een moeder (die altijd al zo'n toon tegen je aanslaat dat je nooit iets goed doet) dié moeite niet eens neem je helemaal alleen voelt.
Sterkte TS.
Ik heb het vermoeden dat hoe je ma je heeft behandelt het grootste probleem is, en dat is een klote probleem om mee te dealen.
Ik herken ook je vraag; je neemt als kind aan dat alles wat je ouders doen normaal is; Je weet op een gegeven moment dat ze niet de beste ma was, pas veel later kom je achter deze kleine dingen bij andere mensen héél anders gingen. Ze lijken voor andere mensen niet zo significant mogelijk, maar dat zijn ze voor jou wel omdat jij zoekende bent naar welk beeld je van je ma je bij jezelf moet aannemen in hoeverre ze in je opvoeding nu wél of niet normaal was. Ben je nu wél of niet onheus behandelt/mishandelt en mag je boos op haar zijn of moet je 'gewoon niet zo zeuren, niet elke ouder is perfect' en coulance tonen?
Daar een stelling in nemen is belangrijk om de vervelende gevolgen van je opvoeding aan te pakken. Dus stel a.u.b. zoveel mogelijk van deze vragen; hoort bij je proces naar genezing.
En altijd op die boze manier reageerde, of ik nu wel iets zei of niet; ze was altijd boos op me, ik deed nooit iets goed.
Toen ik ongesteld werd (ben jouw leeftijd) wist ik niet wat het was. Aan nuttige voorlichting werd niet gedaan. Ik dacht dat het één drupje per maand was. Toen ik wakker werd en opstond en mijn vagina bloed huilde tot aan mijn voeten aan toe dacht ik dat ik een intens dodelijke ziekte had...
Mijn ma heeft wél meteen uitgelegd wat maandverband was en hoe tampons werkte, kocht ze ook, maar verder ok doei! Veel succes er mee!
4 jaar later werd iedereen in de klas ongesteld en die kregen allemaal taart en feestjes en zo. Dat deed me eigenlijk wel wat. Dat het bij mij zo koud ging. Maar ze had in ieder geval verteld wat maandverband en tampons waren op een zakelijke manier, en kocht ze ook. Ik kan me voorstellen dat als een moeder (die altijd al zo'n toon tegen je aanslaat dat je nooit iets goed doet) dié moeite niet eens neem je helemaal alleen voelt.
Sterkte TS.
Ik heb het vermoeden dat hoe je ma je heeft behandelt het grootste probleem is, en dat is een klote probleem om mee te dealen.
Ik herken ook je vraag; je neemt als kind aan dat alles wat je ouders doen normaal is; Je weet op een gegeven moment dat ze niet de beste ma was, pas veel later kom je achter deze kleine dingen bij andere mensen héél anders gingen. Ze lijken voor andere mensen niet zo significant mogelijk, maar dat zijn ze voor jou wel omdat jij zoekende bent naar welk beeld je van je ma je bij jezelf moet aannemen in hoeverre ze in je opvoeding nu wél of niet normaal was. Ben je nu wél of niet onheus behandelt/mishandelt en mag je boos op haar zijn of moet je 'gewoon niet zo zeuren, niet elke ouder is perfect' en coulance tonen?
Daar een stelling in nemen is belangrijk om de vervelende gevolgen van je opvoeding aan te pakken. Dus stel a.u.b. zoveel mogelijk van deze vragen; hoort bij je proces naar genezing.
zaterdag 10 juni 2017 om 09:13
Ik word een beetje verdrietig van dit topic. Ik herken zoveel van het gevoel dat je beschrijft dat het me raakt. Alles rondom menstruatie is dan natuurlijk maar 1 voorbeeld.
Ik ben ook in therapie en dat gaat moeizaam. Ook omdat ik steeds denk dat er genoeg mensen zijn die een zwaardere jeugd hebben gehad met bv een overleden ouder of die lichamelijk mishandeld zijn en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat maakt dat ik me een aansteller voel als ik hier zo over praat. Ook omdat ik denk dat mijn moeder gewoon niet beter weet of anders kan. Jij laat me inzien dat mijn gevoel er ook mag zijn en dat emotionele verwaarlozing ook erg is. Dus ook al word ik er verdrietig van. Ik wil je ook bedanken voor het openen van dit topic.
Ik ben ook in therapie en dat gaat moeizaam. Ook omdat ik steeds denk dat er genoeg mensen zijn die een zwaardere jeugd hebben gehad met bv een overleden ouder of die lichamelijk mishandeld zijn en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat maakt dat ik me een aansteller voel als ik hier zo over praat. Ook omdat ik denk dat mijn moeder gewoon niet beter weet of anders kan. Jij laat me inzien dat mijn gevoel er ook mag zijn en dat emotionele verwaarlozing ook erg is. Dus ook al word ik er verdrietig van. Ik wil je ook bedanken voor het openen van dit topic.
