Psyche
alle pijlers
hoe je moeder omging met je menstruatie
donderdag 8 juni 2017 om 15:55
Je moeder had er ten eerste voor moeten zorgen dat jij je veilig genoeg voelde om het gewoon te vertellen. En natuurlijk had ze voor maandverband moeten zorgen. Mijn dochter is nu sinds een jaar ongesteld en ik zorg altijd dat er genoeg ligt, vraag wel eens welk merk ze fijner vindt als ik twee verschillende heb en heb ook aangegeven dat ze gewoon om tampons kan vragen als ze die wil proberen. Ik heb ook de eerste keer uitgelegd hoe het allemaal werkte. Ze heeft er geen moeite mee om het erover te hebben.
Mijn eigen moeder deed er ook nooit moeilijk over, ik weet nog dat ik het als klein meisje leuk vond om die plakstrip van haar maandverband af te halen
Misschien ben jij een gesloten type dat er sowieso niet graag over had gepraat, zo was ik zelf ook een beetje vroeger. Maar je moeder had op er zijn minst normaal over kunnen doen en je van maandverband én zakgeld kunnen voorzien. Ik vind het zeker verwaarlozing dat jij je maandverband bij elkaar moest sprokkelen in wc's.
Mijn eigen moeder deed er ook nooit moeilijk over, ik weet nog dat ik het als klein meisje leuk vond om die plakstrip van haar maandverband af te halen
Misschien ben jij een gesloten type dat er sowieso niet graag over had gepraat, zo was ik zelf ook een beetje vroeger. Maar je moeder had op er zijn minst normaal over kunnen doen en je van maandverband én zakgeld kunnen voorzien. Ik vind het zeker verwaarlozing dat jij je maandverband bij elkaar moest sprokkelen in wc's.
donderdag 8 juni 2017 om 16:00
Dat mag je zeker. Jij voelt je zo, dat komt ergens vandaan. Wel vraag ik me af wat er was gebeurd als je er gewoon om had gevraagd. Had ze dan ook raar gereageerd denk je?
donderdag 8 juni 2017 om 16:00
Het was vast hartstikke naar (ik herinner me die leeftijd ook als een tijd van schaamte en ongemakkelijkheid), maar ze gaf toch aan dat je er om mocht vragen en dat het normaal was?
Ik zie dit meer als jouw eigen angst en schaamte uit die tijd dan echt een grove fout van je moeder (ik weet natuurlijk niet wat er nog meer allemaal voorgevallen is).
Ik zie dit meer als jouw eigen angst en schaamte uit die tijd dan echt een grove fout van je moeder (ik weet natuurlijk niet wat er nog meer allemaal voorgevallen is).
donderdag 8 juni 2017 om 16:02
Dan had haar moeder dat op een andere manier moeten zeggen in plaats van boos te worden. Enig inlevingsvermogen was wel op zijn plaats geweest.jellybelly schreef: ↑08-06-2017 16:00Het was vast hartstikke naar (ik herinner me die leeftijd ook als een tijd van schaamte en ongemakkelijkheid), maar ze gaf toch aan dat je er om mocht vragen en dat het normaal was?
Ik zie dit meer als jou eigen angst en schaamte uit die tijd dan echt een grove fout van je moeder (ik weet natuurlijk niet wat er nog meer allemaal voorgevallen is).
donderdag 8 juni 2017 om 16:05
donderdag 8 juni 2017 om 16:05
Nou ja, als iemand tegen je schreeuwt dat het normaal is, kreeg ik er toen niet echt een veilig gevoel bij. Zeker niet omdat het "zo'n ramp was".jellybelly schreef: ↑08-06-2017 16:00Het was vast hartstikke naar (ik herinner me die leeftijd ook als een tijd van schaamte en ongemakkelijkheid), maar ze gaf toch aan dat je er om mocht vragen en dat het normaal was?
Ik zie dit meer als jou eigen angst en schaamte uit die tijd dan echt een grove fout van je moeder (ik weet natuurlijk niet wat er nog meer allemaal voorgevallen is).
Maar wat je zegt, er was meer dan dat. Of eigenlijk was er niet zo veel. Ik bestond voor m'n gevoel vaak niet en er was geen echte aandacht voor mij. Het is moeilijk uit te leggen in een paar zinnen eigenlijk. Emotionele verwaarlozing is met name wat er niet was dan dat er iets voor viel.
Maar praten over emoties of bv een menstruatie bestond niet. En vaak wilde ik het wel vragen, maar de angst was te groot. Angst voor de reactie dat ik weer voor m'n gevoel iets fout deed. Nu kan ik wel zien dat dat niet reeel is, maar als 12 jarig meisje zie je dat toch anders.
donderdag 8 juni 2017 om 16:06
Wat spijtig om dit te horen! 
Mijn moeder maakte er een feestje van! We hadden s'avonds taart, om te vieren dat ik nu een 'echte' vrouw was geworden.
Volgens mij was er ook een vriendje van mijn broertje erbij, die de reden ook hoorde....iets minder, maar ja, haha!
Verder steunde ze me bij de maandelijkse ongemakken, zoals creperen van de rugpijn, en erge bloedingen. Terugkijkend voelde het gewoon goed, en niet akward ofzo...Ik wil dit ook overbrengen naar mijn dochters, gewoon normaal en relaxed erover doen.
Gelukkig voor mij duurt dit nog wel even
Mijn moeder maakte er een feestje van! We hadden s'avonds taart, om te vieren dat ik nu een 'echte' vrouw was geworden.
Volgens mij was er ook een vriendje van mijn broertje erbij, die de reden ook hoorde....iets minder, maar ja, haha!
Verder steunde ze me bij de maandelijkse ongemakken, zoals creperen van de rugpijn, en erge bloedingen. Terugkijkend voelde het gewoon goed, en niet akward ofzo...Ik wil dit ook overbrengen naar mijn dochters, gewoon normaal en relaxed erover doen.
Gelukkig voor mij duurt dit nog wel even
donderdag 8 juni 2017 om 16:06
Zo las ik het ook inderdaad. Ik lees geen heke rare dingen.jellybelly schreef: ↑08-06-2017 16:00Het was vast hartstikke naar (ik herinner me die leeftijd ook als een tijd van schaamte en ongemakkelijkheid), maar ze gaf toch aan dat je er om mocht vragen en dat het normaal was?
Ik zie dit meer als jouw eigen angst en schaamte uit die tijd dan echt een grove fout van je moeder (ik weet natuurlijk niet wat er nog meer allemaal voorgevallen is).
We weten inderdaad niet wat er nog meer speelde destijds.
donderdag 8 juni 2017 om 16:09
Ik ben opgegroeid in pleeggezinnen, en het is eigenlijk heel slecht van mezelf, maar toen ik voor het eerst ongesteld werd en dat zei tegen die pleegmoeder had die een hele dag voor mij georganiseerd (stad in, taart eten, gesprek over groot worden etc) vond het zo leuk dat ik in een later pleeggezin ook gezegd heb dat het mijn eerste keer was. Kreeg ik weer zo'n dagje van de nieuwe pleegmoeder.....(schaam me nog steeds diep dat ik dat gedaan heb, die tweede vrouw geloofde me ook gewoon)
In beide gezinnen nam de vrouw des huizes gewoon maandverband voor mij mee (beiden waren er schijnbaar van overtuigd dat meisjes van mijn leeftijd echt geen tampons wilden gebruiken) en dat legden ze gewoon in mijn ondergoed la. Dus dat was er altijd, het was ook gewoon bespreekbaar, niks geen schaamte. Vond het alleen vervelend bij die mannen en pleegbroertjes.
Met mijn eigen moeder heb ik er nooit overgesproken.
In beide gezinnen nam de vrouw des huizes gewoon maandverband voor mij mee (beiden waren er schijnbaar van overtuigd dat meisjes van mijn leeftijd echt geen tampons wilden gebruiken) en dat legden ze gewoon in mijn ondergoed la. Dus dat was er altijd, het was ook gewoon bespreekbaar, niks geen schaamte. Vond het alleen vervelend bij die mannen en pleegbroertjes.
Met mijn eigen moeder heb ik er nooit overgesproken.
florence13 wijzigde dit bericht op 08-06-2017 16:11
25.10% gewijzigd
donderdag 8 juni 2017 om 16:10
Ik heb het zo met je te doen TO. Je zou denken dat een moeder weet wat haar dochter doormaakt...
Zelf heb ik niet zo'n heel warme band opgebouwd met mijn moeder, maar met dit soort zaken was ze er altijd voor me. Ze heeft me voorbereid dat het kon komen en toen het zover was uitgelegd hoe het moest en kocht altijd alles op tijd voor me. Iedere maand had ik migraine en zeer ernstige buikkrampen, net als mijn moeder ze zelf had toen zij zo jong was. Niemand begreep er echt wat van in mijn klas, juist toen was haar begrip en steun zo fijn (ik mocht altijd naar huis komen van school en thuisblijven als het moest).
Het moge duidelijk zijn dat ik het met mijn dochters ook zo doe later. En zo had het ook voor jou moeten zijn TO.
Zelf heb ik niet zo'n heel warme band opgebouwd met mijn moeder, maar met dit soort zaken was ze er altijd voor me. Ze heeft me voorbereid dat het kon komen en toen het zover was uitgelegd hoe het moest en kocht altijd alles op tijd voor me. Iedere maand had ik migraine en zeer ernstige buikkrampen, net als mijn moeder ze zelf had toen zij zo jong was. Niemand begreep er echt wat van in mijn klas, juist toen was haar begrip en steun zo fijn (ik mocht altijd naar huis komen van school en thuisblijven als het moest).
Het moge duidelijk zijn dat ik het met mijn dochters ook zo doe later. En zo had het ook voor jou moeten zijn TO.
donderdag 8 juni 2017 om 16:10
Maar dat is dan ook mijn twijfel.
Ik kan me voorstellen dat als ik een dochter zou hebben en zou merken dat ze dat moeilijk vind, ik zou zeggen (op een rustige manier) dat ongesteld zijn iets normaals is, dat het soms pijn kan doen en dat het is omdat je nu een vrouw bent. Het misschien zelfs kort uitleggen dat er maandverband is en tampons. En dat als ze vragen heeft, ze altijd naar me toe mag komen.
En het dan bv op het toilet leggen of af en toe zelf ik haar kast kijken of er nog genoeg is.
Of zeg ik nou wat raars (ik heb dan ook geen kinderen
)
Ik kan me voorstellen dat als ik een dochter zou hebben en zou merken dat ze dat moeilijk vind, ik zou zeggen (op een rustige manier) dat ongesteld zijn iets normaals is, dat het soms pijn kan doen en dat het is omdat je nu een vrouw bent. Het misschien zelfs kort uitleggen dat er maandverband is en tampons. En dat als ze vragen heeft, ze altijd naar me toe mag komen.
En het dan bv op het toilet leggen of af en toe zelf ik haar kast kijken of er nog genoeg is.
Of zeg ik nou wat raars (ik heb dan ook geen kinderen
)
donderdag 8 juni 2017 om 16:10
dat had ik als kind dramatisch gevonden! (erg genoeg om 30 jaar later een topic over te openenKersenpitje schreef: ↑08-06-2017 16:06
Mijn moeder maakte er een feestje van! We hadden s'avonds taart, om te vieren dat ik nu een 'echte' vrouw was geworden.
)
donderdag 8 juni 2017 om 16:10
Wat een ramp!
Je moeder dan, niet jij, en ook niet je menstruatie hoor.
Verder eens met Pamela C.
Hier is het al heel wat jaren geleden dat dochter begon, maar nooit moeilijk over gedaan. Ze had het er zelf wel heel moeilijk mee om er om te vragen dus zorgde ik dat er altijd genoeg in voorraad was. En nog, ze is 19, maar wat er in huis is, is ook voor haar. De la in de badkamer ligt altijd meer dan vol. Pas sinds kort gebruikt ze ook tampons, die haalt ze opvallend genoeg wel zelf. Ik haal altijd huismerk, zij heeft liever OB.
Ik heb altijd rekening gehouden met haar gevoelens, eerst mochten haar broertjes het niet weten. Nu vertelt ze het gerust zelf.
anoniem_304245 wijzigde dit bericht op 08-06-2017 16:14
0.30% gewijzigd
donderdag 8 juni 2017 om 16:12
Je moeders gedrag was ook niet bepaald congruent: ze zei wel dat het normaal was, maar in haar gedrag liet ze je zien dat het dat niet was. Dus ik begrijp wel dat jij daar ook weer op reageerde.
Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Bij ons was het gewoon nul taboe. In de badkamerkast stonden manden met maandverband en inlegkruisjes (meidenhuishouding) en mijn moeder vertelde dat ook. Ook over hoe een tampon werkte. Ik weet nog dat ik voor het eerst ongesteld was en dat mijn moeder vroeg of ik hulp nodig had. Ik zei 'nee' en ging naar boven. Toen vroeg ze later wel wat ik had gepakt. 'Nou, zo'n kleintje, die grote zijn voor grote vrouwen' (ik was pas 11). Toen moest mijn moeder wel even grinniken en legde nogmaals het verschil tussen een maandverband en een inlegkruisje uit.
Nooit bedacht dat het een bron van verwarring en verdriet kan zijn, TO. Was dat met meer zaken zo bij haar?
Ik kan me er zelf niets bij voorstellen. Bij ons was het gewoon nul taboe. In de badkamerkast stonden manden met maandverband en inlegkruisjes (meidenhuishouding) en mijn moeder vertelde dat ook. Ook over hoe een tampon werkte. Ik weet nog dat ik voor het eerst ongesteld was en dat mijn moeder vroeg of ik hulp nodig had. Ik zei 'nee' en ging naar boven. Toen vroeg ze later wel wat ik had gepakt. 'Nou, zo'n kleintje, die grote zijn voor grote vrouwen' (ik was pas 11). Toen moest mijn moeder wel even grinniken en legde nogmaals het verschil tussen een maandverband en een inlegkruisje uit.
Nooit bedacht dat het een bron van verwarring en verdriet kan zijn, TO. Was dat met meer zaken zo bij haar?
donderdag 8 juni 2017 om 16:13
Misschien komt je moeder uit een generatie of een cultuur waar over dat soort zaken heel moeilijk gesproken werd?gwenstar schreef: ↑08-06-2017 16:10Maar dat is dan ook mijn twijfel.
Ik kan me voorstellen dat als ik een dochter zou hebben en zou merken dat ze dat moeilijk vind, ik zou zeggen (op een rustige manier) dat ongesteld zijn iets normaals is, dat het soms pijn kan doen en dat het is omdat je nu een vrouw bent. Het misschien zelfs kort uitleggen dat er maandverband is en tampons. En dat als ze vragen heeft, ze altijd naar me toe mag komen.
En het dan bv op het toilet leggen of af en toe zelf ik haar kast kijken of er nog genoeg is.
(niet om het te vergoelijken, slechts om het te begrijpen)
donderdag 8 juni 2017 om 16:13
Ik lees nu hoe je moeder destijds antwoord gaf. Logisch dat je daardoor onzeker werd. Als iemand tegen je schreeuwt dat iets hardstikke normaal is, voelt het net alsof je zelf beter had moeten weten en dat je wel heel erg dom moet zijn om zoiets te vragen. Naar hoor. Als zelfs je eigen moeder, die het dichtst bij je hoort te staan, zo met je omgaat. Wellicht heeft zij ook nooit een voorbeeld gehad en wist zij ook niet hoe ze ermee om moest gaan. Had ze het geduld niet of het vermogen om zich in te leven in een jong meisje wat net " vrouw" was geworden. Zo krijgen mijpalen een hele nare betekenis.
donderdag 8 juni 2017 om 16:13
Het probleem ligt echt bij je zelf. Je moeder gaf aan dat je er gewoon om kon vragen en dat het heel normaal is. Dat heb ik met mijn dochter ook. Ze gebruikt wat anders dan ik en bewaart het op haar kamer. Ik weet niet wanneer het op is dus dat moet ze zelf aangeven. Als ik tijd heb haal ik nieuwe en anders krijgt ze geld dat ze het zelf ff haalt.
donderdag 8 juni 2017 om 16:13
donderdag 8 juni 2017 om 16:15
Ik wist al wel zo ongeveer wat het was, ongesteld worden dus toen het bij mij zo ver was nam ik mijn moeder even bij mij in de badkamer, legde het uit en vroeg haar of ze dacht dat ik nu ongesteld was. Dat bleek dus zo te zijn. Vervolgens het gesprekje over wat ik liever had, maandverband of tampons en toen werd het gewoon meegenomen met de wekelijkse boodschappen en dat was het verder eigenlijk.
Geen schaamte maar ook niet overdreven interesse of er moeilijk over doen, van geen van beide kanten eigenlijk, ik was ongesteld en dat was het, punt
Geen schaamte maar ook niet overdreven interesse of er moeilijk over doen, van geen van beide kanten eigenlijk, ik was ongesteld en dat was het, punt
donderdag 8 juni 2017 om 16:15
Mijn vader trok een champagne fles open. ( Volgens mij had die hem al 12 jaar in bewaring voor de " grote dag") was ook uh..awkward..maar super lief natuurlijk.
anoniem_341161 wijzigde dit bericht op 08-06-2017 16:17
0.29% gewijzigd
