Psyche
alle pijlers
Hsp-ers anoniem
vrijdag 5 april 2019 om 14:10
Naar aanleiding van een ander topic bedacht ik mij ineens: hoeveel vrouwen hier herkennen zichzelf in het profiel van een hooggevoelig persoon?
Volgens de onderzoeken zou ongeveer 20 procent van de bevolking hsp zijn.
Aangezien de poll anoniem de stemmen telt hoef je niet bang te zijn dat iemand erachter komt wat jij gestemd hebt en kun je dus eerlijk en open je stem uitbrengen in de poll.
Volgens de onderzoeken zou ongeveer 20 procent van de bevolking hsp zijn.
Aangezien de poll anoniem de stemmen telt hoef je niet bang te zijn dat iemand erachter komt wat jij gestemd hebt en kun je dus eerlijk en open je stem uitbrengen in de poll.
zondag 7 april 2019 om 18:22
Ik heb dat al heel erg jong geleerd en later bijgeschaafd volgens mij, ik herinner mij ook vrij veel van de kleuterleeftijd, dus misschien is het daarom dat ik dat denk.
Niet iedereen herinnert zich zoveel van die leeftijd heb ik gemerkt, dus misschien komt het daardoor.
Volgens mij is er geen 1 baby die dat al direct weet, veel baby's lachen gewoon als ze iemand zien huilen, of schrikken of pijn hebben...dat vinden ze soms gewoon erg grappig.
Later pas wordt ergens die link gelegd met dat pijn niet fijn is en dat het niet leuk is om dan te lachen.
Vandaar dat ik denk dat iedereen dat moet leren, alleen zijn we vergeten hoe dat was omdat we toen nog zo jong waren.
Maar misschien heb ik het helemaal mis.
zondag 7 april 2019 om 18:22
Zolang ik nog niet al teveel moest wel. Lagere school vond ik nog best vol te houden. Vanaf het drukke middelbaar ging het bergafwaarts. Wat had ik daar een pesthekel aan! Geen vaste plek en al die drukte. Heb me in mn vrije tijd toen helemaal op de paarden gestort.
zondag 7 april 2019 om 18:29
Ik denk dat je het mis hebt. En dat uit pedagogisch onderzoek juist blijkt dat baby's en kinderen dit vanzelf leren en dat het niet iets is waar ze op moeten oefenen zoals je oefent met autorijden.
Opmerkelijk vind ik het dus dat jij onderscheid wil maken tussen HSP en ASS (prima wat mij betreft!) maar nu juist een aspect noemt dat voor veel ASS'ers geldt en voor de gemiddelde mens niet. En naar ik vermoed óók niet voor de gemiddelde HSP'er (zo die al bestaat).
Mijn eerste herinneringen dateren overigens vanaf dat ik ongeveer 1 à 2 jaar oud ben en heb ook van de jaren direct daarna nog veel herinneringen. Dus dat is wat mij betreft geen verklaring voor het verschil tussen jou en mij.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
zondag 7 april 2019 om 18:34
Dit vraag ik mij ook vaak af. In hoeverre ben ik met mijn zogenaamde hsp-hss een product van mijn opvoeding, onzekerheid, karakter of de maatschappij, en in welke combinatie en wat staat in hoeverre bij aan het totaal plaatje. Ik heb een periode in een Afrikaans land gewoond en gewerkt en daar had ik er aanzienlijk minder 'last' van, maar liep ik wel weet tegen andere aspecten aan die ik moeilijk vind.Poppy_del_Rio schreef: ↑07-04-2019 16:45Maar dan is in mijn visie de onzekerheid het onderliggende probleem en niet de hooggevoeligheid. Het lijkt alsof je jezelf niet accepteert. Om bij die voorbeelden te blijven: je hóeft niet naar zo’n feest. Je kunt ook vrienden zoeken met wie je meer op één lijn ligt. Of met de vrienden die je hebt, dingen doen die bij jou geen energie wegzuigen. .
zondag 7 april 2019 om 19:24
Weet jij dan altijd precies wat iedere gezichtsuitdrulking voor betekenis heeft?Coerage schreef: ↑07-04-2019 18:29Ik denk dat je het mis hebt. En dat uit pedagogisch onderzoek juist blijkt dat baby's en kinderen dit vanzelf leren en dat het niet iets is waar ze op moeten oefenen zoals je oefent met autorijden.
Opmerkelijk vind ik het dus dat jij onderscheid wil maken tussen HSP en ASS (prima wat mij betreft!) maar nu juist een aspect noemt dat voor veel ASS'ers geldt en voor de gemiddelde mens niet. En naar ik vermoed óók niet voor de gemiddelde HSP'er (zo die al bestaat).
Mijn eerste herinneringen dateren overigens vanaf dat ik ongeveer 1 à 2 jaar oud ben en heb ook van de jaren direct daarna nog veel herinneringen. Dus dat is wat mij betreft geen verklaring voor het verschil tussen jou en mij.
Ik merk dat als mensen boos of moeilijk kijken het net zo goed kan zijn dat ze hongerig zijn of moe, of gespannen, of dat ze ergens pijn hebben.
En als ze er moe uitzien kan dat komen omdat ze verdrietig zijn.
Sommige mensen hebben een moeilijk te lezen gezicht, een pokerface, anderen zijn een open boek.
Met blijdschap heb je dat niet zo, blij is blij, volgens mij kan ik wel zien of de blijdschap écht is.
Daar heb je trouwens hele programma's voor en cursussen, lichaamstaal begrijpen, de menselijke leugendetector, toneel.
Je hoeft helemaal niet autistisch te zijn om om de tuin geleid te worden als degene die liegt maar gewoon heel erg goed is in liegen, óf in zijn eigen leugens gelooft.
Ik weet niet of het echt zo'n goed kenmerk is om autisme aan af te meten of je gezichtsuitdrukkingen goed oppikt.
Je moet ze eerst zien en lezen en daarna ook nog op de juiste manier interpreteren.
Misschien zijn mensen met klassiek autisme van de oude stempel gewoon veel minder op de ander gericht om er hun best voor te willen doen.
Een andere theorie is dat ze spiegelneuronen missen, zodat ze de gezichtsuitdrukkingen niet spiegelen bij zichzelf en ze daardoor niet zo snel leren als ik het goed heb begrepen.
Ik vind het lastige materie.
zondag 7 april 2019 om 19:50
Scherp opgemerkt, Tuinhek en ik snap je zorg. Alleen ben ik van de 'leer' van Elaine Aron en geloof ik (net als zij) niet dat je hsp kan ontwikkelen door trauma, omdat hsp een karaktertrek is. Je hebt het of je hebt het niet. Mijn zus herkent zich totaal niet in hsp, terwijl ze dezelfde opvoeding had (en nu onder behandeling is voor ptss vanwege vroeger, iets wat ik weer niet herken). Toen ik haar er een jaar geleden naar hsp vroeg, herkende ze in mijn omschrijving wel meteen haar dochter, wat weer lijkt te kloppen met het feit dat hsp erfelijk is (voor 40%). Haar dochter is sowieso een spitting image van mij, in uiterlijk, creativiteit en karakter (en felle schrikreacties).tu1nhek schreef: ↑07-04-2019 17:58.
Ook onder psychologen zul je merken dat de één wel werkt met iets aanduiden als 'HSP' en de ander niet. Net als onder de gewone mensen. Wat mij betreft heeft het dus niet meer betekenis als een psycholoog het zegt of iemand anders.
@luistervink
Wat als je hebt geleerd dat jouw gevoelens en belevingen niet belangrijk genoeg waren om serieus te nemen en je daardoor niet hebt geleerd om daar serieus mee om te gaan waardoor je extra gevoelig voor allerlei zaken bent geworden zoals meer gevoelig voor stress en burnout? Wat als dat samenhangt met je pleasende en perfectionistische eigenschappen en niet voldoende voor jezelf op kunnen komen wat steeds leidt tot herhalende (en dus overtuigingbevestigende) situaties? In je herinnering zal je misschien denken 'ja, maar zo was ik en daar reageerde mijn omgeving op?' maar wat als je zo was juist door hoe je omgeving met je omging wat dit betreft?
De stellingen die je plakte, zo veel mensen kunnen zich daarin herkennen. Vooral ook mensen die hun gevoelswereld zo beleven doordat er niet adequaat met hun behoeftes en gevoelens is omgegaan als kind - ook al leek het voor de buitenwereld wel adequaat.
Wat ik beslist niet wil zeggen is dat jij de dingen niet beleeft zoals je doet, maar ik vraag me echt af of je niet iets mist door het als HSP te bestempelen. Zoals uit dit topic blijkt zijn er volgens mij nog altijd meerdere hypotheses die dat wat mensen als 'HSP' bestempelen zouden kunnen verklaren. En waarschijnlijk gelden verschillende oorzaken voor de kenmerken van mensen die zichzelf nu onder 'HSP' scharen. Wat ook geldt voor iedereen met een 'stempeltje' alleen zijn de andere 'stempeltjes' wat meer uitgewerkt.
Het trauma zou kunnen verklaren dat ik extra alert ben en probeer te ontdekken wat anderen denken. Maar dat zou niet betekenen dat ik ook echt mee zou voelen met anderen, dat is dan helemaal niet nodig: begrijpen, alert zijn en op eieren lopen is genoeg. Terwijl dat meevoelen echt iets is wat ik nu sterk ervaar, maar dat zou vanuit mijn jeugd helemaal niet gewaardeerd worden, want mijn ouders zijn bang voor emoties. Als kind herkende ik emoties juist slechter, bij mezelf en bij anderen, omdat ik ze niet mocht voelen. Ik voelde toen vaak leegte. En ik ervaar ook de positieve kanten van hsp: grote verbanden zien, schoonheid van kleine dingen zien en daar enorm blij van worden, diepe concentratie, veel nieuwe ideeën, creatief, oog voor detail (doe met mij een stadsspeurtocht en je wint geheid), een rijke fantasie, dat krijg je niet van trauma.
Ik lees juist wel veel over emotionele verwaarlozing bij hsp, ik ga ervan uit dat ik een hsp'er ben met jeugdtrauma en dat ik daardoor meer schade heb opgelopen. Hsp'er floreren meer in een goede omgeving en lijden erger in een slechte omgeving. Het zou ook verklaren waarom ik 20 jaar geleden al ben begonnen met mijn jeugd verwerken, terwijl mijn siblings daar nu pas net mee beginnen (of niet). Onze jeugd had op mij misschien wel meer impact, dus liep ik sneller vast. Het handboek van Elaine Aron biedt ook handvatten voor trauma door emotionele verwaarlozing. Dus ik heb niet echt het idee dat ik mezelf hulp ontzeg oid. En ik denk ook niet dat mijn gevoeligheid weg zou kunnen gaan, dan zou ik er twintig jaar geleden meer last van moeten hebben gehad dan nu, terwijl ik nu pas mijn emoties beter leer voelen en begrijpen, omdat ze er mogen zijn en ik nog even hard schrik van harde geluiden als toen ik kind was. (Vonden mijn siblings vroeger erg leuk, om me daar mee te pesten.)
zondag 7 april 2019 om 20:13
Ik had helemaal geen last van hsp-hss toen ik studeerde. Toen ging ik vrolijk met mijn ov-kaart heel NL door om museums en feestjes te bezoeken, en 4 keer per week uit en naar bandjes en films, om vervolgens naar hartelust uit te slapen en uit het raam te staren. Ik had geen mobiel, tv of computer, dus ik was heel goed in rust pakken. Ging ik doodleuk een legpuzzel doen op mijn kamer. Of gewoon niks. Als ik aan het studeren was, zat ik vaak na 3 uur lezen 'vol' en ging ik weer slapen. Ik weet nog precies waar ik was op 9/11 of toen Pim Fortuyn werd vermoord: overdag in bedKraaienpootje schreef: ↑07-04-2019 18:34Dit vraag ik mij ook vaak af. In hoeverre ben ik met mijn zogenaamde hsp-hss een product van mijn opvoeding, onzekerheid, karakter of de maatschappij, en in welke combinatie en wat staat in hoeverre bij aan het totaal plaatje. Ik heb een periode in een Afrikaans land gewoond en gewerkt en daar had ik er aanzienlijk minder 'last' van, maar liep ik wel weet tegen andere aspecten aan die ik moeilijk vind.
Er kon ook helemaal niet zo veel: ik wilde gitaar leren spelen, maar ik had geen geld en kende niemand die het me kon leren. Nu kun je alles via Youtube doen, weet je precies welke feestjes je mist en heb je nooit meer rust.
zondag 7 april 2019 om 20:22
tantejans schreef: ↑07-04-2019 19:24Weet jij dan altijd precies wat iedere gezichtsuitdrulking voor betekenis heeft?
Ik merk dat als mensen boos of moeilijk kijken het net zo goed kan zijn dat ze hongerig zijn of moe, of gespannen, of dat ze ergens pijn hebben.
En als ze er moe uitzien kan dat komen omdat ze verdrietig zijn.
Sommige mensen hebben een moeilijk te lezen gezicht, een pokerface, anderen zijn een open boek.
Met blijdschap heb je dat niet zo, blij is blij, volgens mij kan ik wel zien of de blijdschap écht is.
Daar heb je trouwens hele programma's voor en cursussen, lichaamstaal begrijpen, de menselijke leugendetector, toneel.
Je hoeft helemaal niet autistisch te zijn om om de tuin geleid te worden als degene die liegt maar gewoon heel erg goed is in liegen, óf in zijn eigen leugens gelooft.
Natuurlijk weet een 'gemiddeld mens' - en daar schaar ik me nu even onder - niet alle gezichtsuitdrukkingen juist te interpreteren. Wat mij gewoon opviel was dat je zei dat iedereen dit moet leren, net als autorijden. En dat is natuurlijk niet waar. Je leert dit over het algemeen vanzelf als baby-kleuter-kind door de sociale interacties met je omgeving. Om te leren lezen, schrijven of autorijden moet je naar school. Het leren lezen van iemands gezicht is voor de meeste mensen automatisch. Pappa of mamma vertellen je niet dat 'oma' boos kijkt of opa 'verdrietig'. Snap je?
Vind je het zelf ook niet raar dat je zei dat iedereen dit moet leren, oefenen en vergelijken met zichzelf voordat het 'geautomatiseerd' wordt?
Misschien heb je er iets aan om te weten dat hoe jij dit ervaart, niet binnen het 'gemiddelde' valt.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
zondag 7 april 2019 om 21:05
https://hoogsensitief.nl/hsp-brein-versus-ass-brein/
Dit is een uitleg over het verschil tussen hoogsensitiviteit en autisme volgens wetenschappelijk onderzoek.
Opvallend en best grappig vond ik de zin in het stukje over empathie over hoe dat op Nederlandse fora in twijfel wordt getrokken.
Wat mij nog meer opviel is dat er voor deze onderzoeken geen gebruik is gemaakt van high functioning autisten.
Wat zegt dat?
Aan de ene kant denk ik dan: dat er op die manier geen vervuiling kan zijn van de onderzochte groep met hoogbegaafden die misschien de verkeerde diagnose hebben gehad.
Maar aan de andere kant...Misschien had een groep van mensen met high functioning autisme wel een ander beeld laten zien?
Dit is een uitleg over het verschil tussen hoogsensitiviteit en autisme volgens wetenschappelijk onderzoek.
Opvallend en best grappig vond ik de zin in het stukje over empathie over hoe dat op Nederlandse fora in twijfel wordt getrokken.
Wat mij nog meer opviel is dat er voor deze onderzoeken geen gebruik is gemaakt van high functioning autisten.
Wat zegt dat?
Aan de ene kant denk ik dan: dat er op die manier geen vervuiling kan zijn van de onderzochte groep met hoogbegaafden die misschien de verkeerde diagnose hebben gehad.
Maar aan de andere kant...Misschien had een groep van mensen met high functioning autisme wel een ander beeld laten zien?
zondag 7 april 2019 om 21:12
Grappig. Hier wordt precies dit punt als verschil tussen ASS en HSP genoemd (https://mandyverleijsdonk.wordpress.com ... sp-en-ass/):Coerage schreef: ↑07-04-2019 20:22Natuurlijk weet een 'gemiddeld mens' - en daar schaar ik me nu even onder - niet alle gezichtsuitdrukkingen juist te interpreteren. Wat mij gewoon opviel was dat je zei dat iedereen dit moet leren, net als autorijden. En dat is natuurlijk niet waar. Je leert dit over het algemeen vanzelf als baby-kleuter-kind door de sociale interacties met je omgeving. Om te leren lezen, schrijven of autorijden moet je naar school. Het leren lezen van iemands gezicht is voor de meeste mensen automatisch. Pappa of mamma vertellen je niet dat 'oma' boos kijkt of opa 'verdrietig'. Snap je?
Vind je het zelf ook niet raar dat je zei dat iedereen dit moet leren, oefenen en vergelijken met zichzelf voordat het 'geautomatiseerd' wordt?
Misschien heb je er iets aan om te weten dat hoe jij dit ervaart, niet binnen het 'gemiddelde' valt.
"HSP draait o.a. om het hooggevoelig zijn ten opzichte van gevoelens van anderen, terwijl ASS-ers hier juist vaak moeite mee hebben. Lichaamstaal lezen en inlevingsvermogen (goede theory of mind) gaan vanzelf bij iemand met HSP terwijl het bij ASS denkkracht vergt."
Dit is ook een informatief artikel, met helemaal onderaan uitleg waarom vrouwen met autisme vaak hoog scoren op hsp-tests en hoe je dat kan omzeilen. http://www.autsider.net/nl/Levenmetauti ... e-hsp.html
"In elke HSP-test staan echter een paar kardinale vragen, die door de autistische vrouw met 'nee' zullen worden beantwoord. Vragen die juist cruciaal zijn als het gaat om wel of geen HSP. Wanneer je deze met 'nee' beantwoordt kun je namelijk haast geen HSP-er zijn. Omdat het bij HSP daarom draait:
Ik ben me bewust van subtiele signalen in mijn omgeving
Ik word beïnvloed door de stemmingen van anderen
Wanneer ik een kamer binnenstap voel ik meteen aan welke sfeer er hangt
Wanneer ik een ruimte binnen ga, voel ik meteen wat er veranderd zou moeten worden om een warme sfeer te scheppen
Misschien zou het goed zijn, iemand alleen het etiket HSP te geven, als deze vragen met 'ja' beantwoord worden. Wellicht dat er in dat geval minder vrouwen met autisme onterecht dit etiket opgeplakt krijgen."
zondag 7 april 2019 om 21:15
Ja ik heb dat volgens mij toch ook wel onbewust en automatisch geleerd, alleen ik analyseer daarbij óók altijd alles en dat deed ik al heel erg jong.Coerage schreef: ↑07-04-2019 20:22Natuurlijk weet een 'gemiddeld mens' - en daar schaar ik me nu even onder - niet alle gezichtsuitdrukkingen juist te interpreteren. Wat mij gewoon opviel was dat je zei dat iedereen dit moet leren, net als autorijden. En dat is natuurlijk niet waar. Je leert dit over het algemeen vanzelf als baby-kleuter-kind door de sociale interacties met je omgeving. Om te leren lezen, schrijven of autorijden moet je naar school. Het leren lezen van iemands gezicht is voor de meeste mensen automatisch. Pappa of mamma vertellen je niet dat 'oma' boos kijkt of opa 'verdrietig'. Snap je?
Vind je het zelf ook niet raar dat je zei dat iedereen dit moet leren, oefenen en vergelijken met zichzelf voordat het 'geautomatiseerd' wordt?
Misschien heb je er iets aan om te weten dat hoe jij dit ervaart, niet binnen het 'gemiddelde' valt.
maandag 8 april 2019 om 08:01
Het is maar een theorie maar zou dat ook kunnen komen omdat je daar misschien minder prikkels ervaart dan hier in de drukke maatschappij waar alles snel, snel, snel moet? Waar we constant op de telefoon kijken, altijd schermen aan hebben om ons heen? Ik geloof echt dat als ik in een andere tijd had geleefd, ik veel minder overprikkeld zou zijn als nu.Kraaienpootje schreef: ↑07-04-2019 18:34Dit vraag ik mij ook vaak af. In hoeverre ben ik met mijn zogenaamde hsp-hss een product van mijn opvoeding, onzekerheid, karakter of de maatschappij, en in welke combinatie en wat staat in hoeverre bij aan het totaal plaatje. Ik heb een periode in een Afrikaans land gewoond en gewerkt en daar had ik er aanzienlijk minder 'last' van, maar liep ik wel weet tegen andere aspecten aan die ik moeilijk vind.
Laatst heb ik de hele zondag op de bank een boek liggen lezen ipv de hele dag TV te kijken of op de laptop te zitten. Wat een rust gaf dat zeg. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toen ik klein was speelde ik gewoon elke dag met mijn barbies, mocht ik een half uur TV kijken per dag en was ik een harstikke vrolijk, relaxt kind.
Ik heb echt het gevoel dat de schermtijd niet echt meewerkt voor mensen die slecht tegen prikkels kunnen. Vorig jaar was mijn telefoon verdronken en heb ik vier dagen moeten wachten op een nieuwe. Ik had me in geen tijden zo kalm gevoeld. Bovendien had ik mijn telefoon amper gemist.
En toch, toen de nieuwe weer binnen kwam keek ik er weer net zo vaak op als daarvoor. Al probeer ik wel echt bewust minder online te zijn. Ik doe eens per week ene wifi loze dag. Dus geen laptop, geen telefoon. Alleen met de TV heb ik moeite, want ik kijk graag en veel TV. Op mijn werk laat ik tijdens de pauze mijn telefoon altijd links liggen, helaas doen mijn collega's dat zelden dus echt gezellig lunchen is het niet.
Ik denk zomaar dat mensen veel last hebben van de prikkels dankzij de telefoons die constant aan staan en gebruikt worden.
Maar nogmaals: dat is maar een theorie.
maandag 8 april 2019 om 09:40
Dat klinkt toch echt helemaal niet zo nuchter.Madrid87 schreef: ↑07-04-2019 16:52Dat is het tegenovergestelde van mij dan ja. Ik beleef het niet. Met mijn oma had ik wel een hele hechte band, als zij ergens pijn had kon ik dat bijvoorbeeld ook voelen van grote afstand. Maar verder heb ik dat nooit, dat ik van slag raak door andermans emoties.
Ik moet dan ook nee antwoorden bij al die vragen die je post. Ik vind kunst erg mooi maar raak er niet geroerd door, ik kijk constant gewelddadige films en series en mijn gewetenskompas is nogal grijs getint. Ik hou wel van muziek en er kan wel een liedje bij zitten dat me emotioneel maakt hoor, maar niet zo vaak.
Verder ben ik vrees ik gewoon echt te nuchter om HSP te begrijpen. Ik herken me dan ook meer in de nuchtere posts van Solomio, Poppy en Kraaienpootjes. Sorry.
Boeiend vind ik het wel hoor.
Ik heb erg veel moeite om in zulke dingen waarvoor geen logische verklaring is te geloven.
Kan het niet gewoon toeval zijn geweest?
maandag 8 april 2019 om 10:19
Tegelijkertijd signaleert diezelfde Mandy Verleijsdonk dat autisme bij vrouwen en meisjes juist vaak niet wordt gesignaleerd totdat ze vastlopen. Zie zo ongeveer alle artikelen op dit lijstje:Luistervink schreef: ↑07-04-2019 21:12Wellicht dat er in dat geval minder vrouwen met autisme onterecht dit etiket opgeplakt krijgen.
https://mandyverleijsdonk.wordpress.com ... artikelen/
maandag 8 april 2019 om 10:35
Ik ben toch echt de meest nuchtere meid die ik ken.
anoniem_304633 wijzigde dit bericht op 09-04-2019 11:44
Reden: privacy
Reden: privacy
63.96% gewijzigd
maandag 8 april 2019 om 19:07
Klopt, dat is ook precies wat ze in mijn artikel ook zegt. Met 'dit etiket' bedoelt ze ook hsp. Het artikel dat ik aanhaalde is een betoog dat vrouwen met autisme vaak ten onrechte aangezien worden als hsp en hoe je dat kunt voorkomen.Poppy_del_Rio schreef: ↑08-04-2019 10:19Tegelijkertijd signaleert diezelfde Mandy Verleijsdonk dat autisme bij vrouwen en meisjes juist vaak niet wordt gesignaleerd totdat ze vastlopen. Zie zo ongeveer alle artikelen op dit lijstje:
https://mandyverleijsdonk.wordpress.com ... artikelen/
maandag 8 april 2019 om 19:34
O, dan las ik het verkeerd. Ja, in dat geval zijn we het helemaal eens.Luistervink schreef: ↑08-04-2019 19:07Klopt, dat is ook precies wat ze in mijn artikel ook zegt. Met 'dit etiket' bedoelt ze ook hsp. Het artikel dat ik aanhaalde is een betoog dat vrouwen met autisme vaak ten onrechte aangezien worden als hsp en hoe je dat kunt voorkomen.
Ik ken (voor zover ik weet) geen autistische vrouwen, maar ik heb veel gelezen over autisme in mijn zoektocht naar hoe het toch komt dat ik na mijn ziekte ineens zo overgevoelig voor prikkels ben geworden. Een antwoord heb ik daar natuurlijk niet gevonden, maar het onderwerp autisme bij vrouwen heeft wel mijn interesse gekregen.
dinsdag 9 april 2019 om 10:02
Vrouwen met autisme schijnen ook vaak aangezien te worden voor borderline.Luistervink schreef: ↑08-04-2019 19:07Klopt, dat is ook precies wat ze in mijn artikel ook zegt. Met 'dit etiket' bedoelt ze ook hsp. Het artikel dat ik aanhaalde is een betoog dat vrouwen met autisme vaak ten onrechte aangezien worden als hsp en hoe je dat kunt voorkomen.
dinsdag 9 april 2019 om 10:23
ADHD en ADD, maar ook hoogbegaafdheid, zijn tevens dingen die bij meisjes en vrouwen vaak niet worden gesignaleerd of foutief worden gediagnosticeerd. Je gaat je echt afvragen waarom de psychologie (?) / gezondheidszorg zich zo focust op de mannelijke verschijningsvormen van deze aandoeningen of hoe je het ook moet noemen.
dinsdag 9 april 2019 om 10:27
Mijn huisarts waar ik al zeker 35 jaar kom die wist ook dat er iets 'off' was maar niet wat en hij was helemaal enthousiast toen ik hem mijn autismediagnose kwam vertellen.Poppy_del_Rio schreef: ↑09-04-2019 10:23ADHD en ADD, maar ook hoogbegaafdheid, zijn tevens dingen die bij meisjes en vrouwen vaak niet worden gesignaleerd of foutief worden gediagnosticeerd. Je gaat je echt afvragen waarom de psychologie (?) / gezondheidszorg zich zo focust op de mannelijke verschijningsvormen van deze aandoeningen of hoe je het ook moet noemen.
dinsdag 9 april 2019 om 11:30
Dat geldt overigens voor meer medische aandoeningen.Poppy_del_Rio schreef: ↑09-04-2019 10:23ADHD en ADD, maar ook hoogbegaafdheid, zijn tevens dingen die bij meisjes en vrouwen vaak niet worden gesignaleerd of foutief worden gediagnosticeerd. Je gaat je echt afvragen waarom de psychologie (?) / gezondheidszorg zich zo focust op de mannelijke verschijningsvormen van deze aandoeningen of hoe je het ook moet noemen.
Zo heeft het langer geduurd voordat hartklachten bij vrouwen beter herkend werden.
Er valt nog wel wat te emanciperen en de gezondheidszorg.
dinsdag 9 april 2019 om 12:18
Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel. In de huidige maatschappij krijgen we zoveel prikkels te verwerken. Niet alleen telefoons (hoewel volgens mij wel een grote boosdoener), maar ook constant, tv, radio, verkeersdrukte en borden etc. Dat in combinatie met de prestratiedrang die er vaak is, maakt het in mijn ogen helemaal niet raar dat zoveel mensen 'overprikkeld' raken. Volgens mij zijn wij niet overprikkeld of raar, maar zit er een steekje los in de maatschappij waarin we leven.Madrid87 schreef: ↑08-04-2019 08:01Het is maar een theorie maar zou dat ook kunnen komen omdat je daar misschien minder prikkels ervaart dan hier in de drukke maatschappij waar alles snel, snel, snel moet? Waar we constant op de telefoon kijken, altijd schermen aan hebben om ons heen? Ik geloof echt dat als ik in een andere tijd had geleefd, ik veel minder overprikkeld zou zijn als nu.
Ik denk zomaar dat mensen veel last hebben van de prikkels dankzij de telefoons die constant aan staan en gebruikt worden.
Maar nogmaals: dat is maar een theorie.
Als kind wordt je al op de basisschool publiekelijk ingedeeld in verschillende klassen van slim tot niet slim (en de hele klas weet tot welk clubje je hoort), je bent net tiener en moet al een profiel kiezen wat invloed heeft op de rest van je leven (voor je gevoel in ieder geval), vervolgens krijg je als tiener de ene keuze na de andere terwijl je ook nog moet presteren en tegelijkertijd zie je op social media zoveel geluksplaatjes en succesverhalen voorbij komen, waardoor het lijkt alsof het hoogst haalbare doodnormaal is. En als volwassene wordt het er eigenlijk niet veel beter op.... En dat allemaal conform een mooi systeem waar onze maatschappij op draait en waar iedereen maar in moet passen en in mee moet gaan. En als dat allemaal niet lukt doordat je niet in 'het systeem' past, doordraait van alle prikkels, verwachtingen of keuze stress, krijg je een mooi etiketje of labeltje. Wat meestal eigenlijk niet meer zegt als: je past niet zo goed in 'het systeem'. Maar inmiddels zijn er volgens mij meer mensen met als zonder labeltje (al dan niet wetenschappellijk aangetoond). Dus eigenlijk passen er meer mensen niet is het systeem als wel in het systeem. Kloppen wij dan niet, of klopt ons systeem dan niet?
Hmm volgens mij is dit een warrig verhaal geworden.....
dinsdag 9 april 2019 om 14:30
Wat het voor jou ook een opluchting dat je eindelijk wist wat er aan de hand was?redbulletje schreef: ↑09-04-2019 10:27Mijn huisarts waar ik al zeker 35 jaar kom die wist ook dat er iets 'off' was maar niet wat en hij was helemaal enthousiast toen ik hem mijn autismediagnose kwam vertellen.
En had je zelf ook altijd het hevoel dat er iets "off" was?
Zelf heb ik al mijn hele leven het gevoel dat er iets "off" is bij mij, vandaar mijn nieuwsgierigheid.
Maar ik kan er telkens maar de vinger niet op leggen.
Ook de psychologen niet.
Het is nét alsof ik niet helemaal volwassen ben op een bepaalde manier, ik kan niet echt meekomen met de "normale" mensen terwijl ik toch wat intelligentie betreft best goed meekom.
Op een gegeven moment gaf ik het op om te proberen normaal te zijn en ben ik voornamelijk gaan omgaan met mensen die een beetje aan de zelfkant van de samenleving zaten, die ook niet helemaal meekwamen in deze maatschappij zodat ik mij tussen hen wel redelijk normaal en geaccepteerd kon voelen.
Ook heb ik een aantal jaren mijn anders-zijn juist omarmd.
Van die groep mensen zijn er nu behoorlijk veel depressief of zoiets.
En ik zelf merk ook dat het lastiger wordt om me goed te voelen naarmate ik ouder word, want goed voelen is hard werken en ik merk dat ik minder energie heb dan vroeger.
Ook valt het steeds meer op dat ik een soort van kinderlijk blijf op een bepaalde manier, maar dat klopt ook niet helemaal, ik gebruik het woord kinderlijk alleen maar bij gebrek aan een beter woord.
Wat prikkels betreft kan ik zowel over als ondergevoelig reageren, volgens mij hangt dat mede af van hoeveel energie ik heb.
