Psyche
alle pijlers
Hsp-ers anoniem
vrijdag 5 april 2019 om 14:10
Naar aanleiding van een ander topic bedacht ik mij ineens: hoeveel vrouwen hier herkennen zichzelf in het profiel van een hooggevoelig persoon?
Volgens de onderzoeken zou ongeveer 20 procent van de bevolking hsp zijn.
Aangezien de poll anoniem de stemmen telt hoef je niet bang te zijn dat iemand erachter komt wat jij gestemd hebt en kun je dus eerlijk en open je stem uitbrengen in de poll.
Volgens de onderzoeken zou ongeveer 20 procent van de bevolking hsp zijn.
Aangezien de poll anoniem de stemmen telt hoef je niet bang te zijn dat iemand erachter komt wat jij gestemd hebt en kun je dus eerlijk en open je stem uitbrengen in de poll.
zaterdag 6 april 2019 om 19:58
Solomio schreef: ↑06-04-2019 19:50Nee, je plakt linkjes en citeert uitspraken o.a. over autisme waarvan ik al herhaaldelijk heb uitgelegd hoe je dat moet interpreteren.
En vervolgens blijf je maar dingen schrijven over alle autisten.
En dat ik blijkbaar geen standaard autist ben.
Dan gaat het niet meer om een mening, dan heb je gewoon niet begrepen wat ik schrijf.
Besef je wel hoe arrogant je overkomt met dit soort opmerkingen? Jij hebt net zo min de waarheid in pacht als wie dan ook in dit topic
zaterdag 6 april 2019 om 20:07
Maar ik weet duidelijk wel meer van hoe de diagnose autisme gesteld wordt en hoe je die kenmerkenlijstjes moet interpreteren.snorriemorrie schreef: ↑06-04-2019 19:58Besef je wel hoe arrogant je overkomt met dit soort opmerkingen? Jij hebt net zo min de waarheid in pacht als wie dan ook in dit topic
Dat kun je arrogant vinden, het zij zo.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 6 april 2019 om 21:07
Hoe kom je daar toch bij?
Het is niet alleen arrogant om zo te praten en te beweren dat jij het beter weet, het voegt ook nog eens niks toe aan de discussie.
Kom gewoon met argumenten dat is het enige wat telt.
zaterdag 6 april 2019 om 21:34
Koop een taart en ga het vieren zou ik zeggen. Ik heb idee dat je er juist veel te dichtbij staat om nog nuttige dingen bij te dragen aan deze "discussie".
zaterdag 6 april 2019 om 22:13
Argumenten, juist.
Daar zit je blijkbaar niet op te wachten.
Herhaaldelijk post jij kenmerken van van alles: hsp, hoogbegaafdheid, ass. Maar je hebt nog steeds niet door dat al die kenmerken niet typerend zijn.
En als ik je dan uitleg hoe dat in elkaar zit ben ik arrogant.
Right.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 6 april 2019 om 22:15
Ik bekijk het vooral vanuit de DSM-kant, dat is iets wat ik hier mis.snorriemorrie schreef: ↑06-04-2019 21:34Koop een taart en ga het vieren zou ik zeggen. Ik heb idee dat je er juist veel te dichtbij staat om nog nuttige dingen bij te dragen aan deze "discussie".
Proberen zo objectief mogelijk te zijn.
Ja, dat zou wat mij betreft wel een verschil kunnen zijn tussen ass en hsp: voor autisten is het heel belangrijk dat argumenten kloppen.
Voor hsp-ers lijkt dat volstrekt niet ter zake te doen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 6 april 2019 om 22:27
Solomio schreef: ↑06-04-2019 22:15Ik bekijk het vooral vanuit de DSM-kant, dat is iets wat ik hier mis.
Proberen zo objectief mogelijk te zijn.
Ja, dat zou wat mij betreft wel een verschil kunnen zijn tussen ass en hsp: voor autisten is het heel belangrijk dat argumenten kloppen.
Voor hsp-ers lijkt dat volstrekt niet ter zake te doen.
Maar zo objectief is de DSM natuurlijk ook niet, het omschrijft bepaalde eigenschappen, maar het blijft een stukje interpretatie van degene die het diagnose-traject afneemt. Bovendien is de DSM ook al meerdere keren herzien én worden er toch ook wel vooral dingen in opgenomen waar psychiaters dan weer medicatie voor uit kunnen schrijven of waar therapeuten behandeling voor kunnen bieden. Voor HSP, een normale karaktertrek die 20% van de bevolking zou hebben is noch therapie noch medicatie beschikbaar. En een groot gedeelte van de mensen die zo zijn ervaren ook geen problemen. Ik denk dat die problemen ook pas ontstaan als mensen met deze eigenschap als kind niet meekrijgen dat ze er mogen zijn, maar dat ze vooral geen rekening met zichzelf mogen houden, waardoor ze op latere leeftijd heel erg tegen zichzelf aanlopen.
zaterdag 6 april 2019 om 22:54
Nee, de manier waarop jij zegt dat jij gewoon gelijk hebt omdat jij het beter weet volgens jou vind ik arrogant.Solomio schreef: ↑06-04-2019 22:13Argumenten, juist.
Daar zit je blijkbaar niet op te wachten.
Herhaaldelijk post jij kenmerken van van alles: hsp, hoogbegaafdheid, ass. Maar je hebt nog steeds niet door dat al die kenmerken niet typerend zijn.
En als ik je dan uitleg hoe dat in elkaar zit ben ik arrogant.
Right.
Je zegt dat je denkt dat ass en hsp feitelijk hetzelfde zijn en dat het bij allebei voornamelijk aan de prikkelverwerking ligt.
Ik zeg daarop op mijn beurt dat ik denk dat door de jaren heen de criteria voor ass te ruim zijn geworden, waardoor nu inderdaad alles op elkaar is gaan lijken.
Waardoor volgens mij zowel hsp's als hoogbegaafden weleens onterecht de diagnose ass zouden kunnen krijgen en trouwens ook adhd.
zaterdag 6 april 2019 om 22:59
Dat zou kunnen, bij elke persoonlijkheids stoornis lees je dat er meerdere factoren zorgen voor het ontstaan van die persoonlijkheidsstoornis.snorriemorrie schreef: ↑06-04-2019 22:27Maar zo objectief is de DSM natuurlijk ook niet, het omschrijft bepaalde eigenschappen, maar het blijft een stukje interpretatie van degene die het diagnose-traject afneemt. Bovendien is de DSM ook al meerdere keren herzien én worden er toch ook wel vooral dingen in opgenomen waar psychiaters dan weer medicatie voor uit kunnen schrijven of waar therapeuten behandeling voor kunnen bieden. Voor HSP, een normale karaktertrek die 20% van de bevolking zou hebben is noch therapie noch medicatie beschikbaar. En een groot gedeelte van de mensen die zo zijn ervaren ook geen problemen. Ik denk dat die problemen ook pas ontstaan als mensen met deze eigenschap als kind niet meekrijgen dat ze er mogen zijn, maar dat ze vooral geen rekening met zichzelf mogen houden, waardoor ze op latere leeftijd heel erg tegen zichzelf aanlopen.
Een van die factoren die vervolgens wordt genoemd is telkens dat er een bepaalde gevoeligheid al aanwezig is in het karakter van de persoon die later in combinatie met de omgevingsfactoren de persoonlijkheidsstoornis ontwikkelt.
En die gevoeligheid zou logischerwijs best weleens verklaard kunnen worden met hsp.
zondag 7 april 2019 om 09:02
Interessante discussie. Ik vind wel, TO dat je je erg vastklampt aan de etiketjes. Heb je dat zelf ook door?
Ik heb zelf ASS ( milde vorm ) en mijn moeder heeft ook wel eens gedacht aan HSP bij mij. Ik zelf niet. Voor mijn gevoel was het ongeveer vergelijkbaar met ASS. Ik kan slecht met prikkels omgaan. Dat is het grootste struikelblok voor mij. Dat hoort volgens mij bij HSP en ASS.
En ik loop tegen nog wel meer dingen aan, maar ik probeer niet teveel daarvan mijn leven te laten beheersen.
Ik werk zoveel als ik aankan maar besef en heb geaccepteerd dat ik daarin niet alles kan, ik doe leuke dingen maar pak ook mijn rust als het moet.
Ik heb een aquarium aangeschaft omdat ik weet dat naar een visje kijken met Vivaldi op mijn oren mijn prikkels vermindert en ik daar echt baat bij heb.
Met andere woorden: ik probeer zoveel mogelijk om me aan te passen aan de dingen waar ik last van heb.
Van die problemen had ik vroeger al last trouwens. Maar ja ik ben nogal nuchter en denk altijd enorm in oplossingen ipv problemen. Ik ben nogal praktisch en een kei in zorgen voor mezelf wat dat betreft. Handvatten vinden om ermee om te leren gaan, of je nou ASS hebt of HSP is wat dat betreft altijd nuttig.
Ik heb zelf ASS ( milde vorm ) en mijn moeder heeft ook wel eens gedacht aan HSP bij mij. Ik zelf niet. Voor mijn gevoel was het ongeveer vergelijkbaar met ASS. Ik kan slecht met prikkels omgaan. Dat is het grootste struikelblok voor mij. Dat hoort volgens mij bij HSP en ASS.
En ik loop tegen nog wel meer dingen aan, maar ik probeer niet teveel daarvan mijn leven te laten beheersen.
Ik werk zoveel als ik aankan maar besef en heb geaccepteerd dat ik daarin niet alles kan, ik doe leuke dingen maar pak ook mijn rust als het moet.
Ik heb een aquarium aangeschaft omdat ik weet dat naar een visje kijken met Vivaldi op mijn oren mijn prikkels vermindert en ik daar echt baat bij heb.
Met andere woorden: ik probeer zoveel mogelijk om me aan te passen aan de dingen waar ik last van heb.
Van die problemen had ik vroeger al last trouwens. Maar ja ik ben nogal nuchter en denk altijd enorm in oplossingen ipv problemen. Ik ben nogal praktisch en een kei in zorgen voor mezelf wat dat betreft. Handvatten vinden om ermee om te leren gaan, of je nou ASS hebt of HSP is wat dat betreft altijd nuttig.
zondag 7 april 2019 om 10:52
Toch denk ik dat er een groep prikkels is die minder herkenbaar is bij ASS, namelijk de emotionele prikkels. Zo word ik doodmoe van alle 'verhalen' op straat en raak voortdurend 'besmet' met andermans emoties. Wanneer ik mensen zie, dan merk ik hun onderhuidse spanningen, de verhoudingen onderling, hoe iemand zich op dat moment voelt. Ik merk vaak dat een relatie niet meer goed loopt, terwijl mensen aan de buitenkant doen alsof alles koek en ei is. Of als mijn vriend iets probeert te fiksen en het lukt niet, dan kan ik die frustratie niet negeren en mijn eigen ding blijven doen.
Laatst was op mijn werk zomaar ineens een collega vrij. Lekker, vonden de andere collega's. Maar ik vertrouwde het niet, maakte me erg zorgen, ik had al langer de indruk dat het niet goed met haar ging en vroeg me af of ik iets moest doen. Mijn collega's dachten dat er niks aan de hand was. Toen ze terugkwam heb ik het meteen gevraagd en ze vertelde inderdaad dat ze vrij had genomen, om even bij te komen.
Ik werk nu als interim en zit vaak aan andermans bureau, maar dat werkt echt totaal niet voor me. Ik heb het idee dat ik op dat moment die andere persoon 'ben' en kan alle kattenbelletjes en persoonlijke voorwerpen niet negeren. Het leidt me enorm af.
Laatst stond ik in de trein tegenover iemand die zichtbaar zenuwachtig was: hij keek de hele tijd op zijn telefoon en op de schermpjes in de trein en bewoog onrustig. Dan word ik ook helemaal gestrest en onrustig.
Dat lijkt me toch niet typerend voor ASS?
Laatst was op mijn werk zomaar ineens een collega vrij. Lekker, vonden de andere collega's. Maar ik vertrouwde het niet, maakte me erg zorgen, ik had al langer de indruk dat het niet goed met haar ging en vroeg me af of ik iets moest doen. Mijn collega's dachten dat er niks aan de hand was. Toen ze terugkwam heb ik het meteen gevraagd en ze vertelde inderdaad dat ze vrij had genomen, om even bij te komen.
Ik werk nu als interim en zit vaak aan andermans bureau, maar dat werkt echt totaal niet voor me. Ik heb het idee dat ik op dat moment die andere persoon 'ben' en kan alle kattenbelletjes en persoonlijke voorwerpen niet negeren. Het leidt me enorm af.
Laatst stond ik in de trein tegenover iemand die zichtbaar zenuwachtig was: hij keek de hele tijd op zijn telefoon en op de schermpjes in de trein en bewoog onrustig. Dan word ik ook helemaal gestrest en onrustig.
Dat lijkt me toch niet typerend voor ASS?
zondag 7 april 2019 om 10:58
Daar zou ik ook overprikkeld van worden, maar het interesseert me dan weer geen biet waarom diegene voor me zulke zenuwtrekjes heeft. Ik denk alleen maar: opbokken!Luistervink schreef: ↑07-04-2019 10:52Toch denk ik dat er een groep prikkels is die minder herkenbaar is bij ASS, namelijk de emotionele prikkels. Zo word ik doodmoe van alle 'verhalen' op straat en raak voortdurend 'besmet' met andermans emoties. Wanneer ik mensen zie, dan merk ik hun onderhuidse spanningen, de verhoudingen onderling, hoe iemand zich op dat moment voelt. Ik merk vaak dat een relatie niet meer goed loopt, terwijl mensen aan de buitenkant doen alsof alles koek en ei is. Of als mijn vriend iets probeert te fiksen en het lukt niet, dan kan ik die frustratie niet negeren en mijn eigen ding blijven doen.
Laatst was op mijn werk zomaar ineens een collega vrij. Lekker, vonden de andere collega's. Maar ik vertrouwde het niet, maakte me erg zorgen, ik had al langer de indruk dat het niet goed met haar ging en vroeg me af of ik iets moest doen. Mijn collega's dachten dat er niks aan de hand was. Toen ze terugkwam heb ik het meteen gevraagd en ze vertelde inderdaad dat ze vrij had genomen, om even bij te komen.
Ik werk nu als interim en zit vaak aan andermans bureau, maar dat werkt echt totaal niet voor me. Ik heb het idee dat ik op dat moment die andere persoon 'ben' en kan alle kattenbelletjes en persoonlijke voorwerpen niet negeren. Het leidt me enorm af.
Laatst stond ik in de trein tegenover iemand die zichtbaar zenuwachtig was: hij keek de hele tijd op zijn telefoon en op de schermpjes in de trein en bewoog onrustig. Dan word ik ook helemaal gestrest en onrustig.
Dat lijkt me toch niet typerend voor ASS?
zondag 7 april 2019 om 11:01
Wat Asperger schrijft sluit nog het meest aan bij mij, jammer juist dat ze die specifieike diagnose geschrapt hebben.tantejans schreef: ↑06-04-2019 19:52Om uit te leggen wat ik eerder bedoelde maar niet zo goed wist te verwoorden volgt hier een artikel met de titel: diagnose autisme is verwaterd:
Medisch Contact (1945 - heden)
Arts in spe
Francisca Scholte
10 januari 2017 7 minuten leestijd
psychiatrie
Diagnose autisme is verwaterd
Er vallen te veel mensen onder de diagnose autismespectrumstoornis
In DSM-5 zijn de criteria voor autismespectrumstoornissen (ASS) zo ruim dat bijna iedereen eronder valt. Dat is contraproductief, in de eerste plaats voor degenen die als zodanig gediagnosticeerd worden. Hoog tijd voor aanscherping.
ADVERTENTIE
Het aantal mensen met een autismespectrumstoornis (ASS) neemt al jaren toe. Waren in 1966 2,5 op de 10.000 mensen autistisch, in 1990 was dat opgelopen tot 4,5 op de 10.000. Vanaf 1990 neemt het aantal gediagnosticeerden snel toe: in 2006 56 op de 10.000 en in 2010 100 op de 10.000.
De verdubbeling tussen 1966 en 1990 zou kunnen samenhangen met een verbetering van onderzoek en diagnostiek. Maar tussen 1990 tot 2010 stijgt het aantal gediagnosticeerden met een factor 20. Ook is er duidelijk een verandering in de patiëntenpopulatie. Uit onderzoek van Grinker blijkt dat 75 procent van de ASS-patiënten vóór 1990 niet als zodanig gediagnosticeerd zou zijn. Frappant is verder dat vóór 1990 slechts 20 procent een IQ hoger heeft dan 100, tegen nu 80 procent; onder de ‘nieuwe’ ASS-patiënten bevinden zich veel hoogbegaafden. Dat deze omslag verband houdt met de verruiming van de diagnostische criteria van de DSM-IV staat inmiddels nauwelijks nog ter discussie. Maar de conclusie dat veel mensen dus ten onrechte als ASS-patiënt zijn gediagnosticeerd, trekken de meeste autismedeskundigen vooralsnog niet.
Geen contact
De Oostenrijkse kinderarts Hans Asperger (1906-1980) gebruikte voor zowel hoogintelligente als voor ontwikkelingsgestoorde patiënten hetzelfde woord: ‘autistisch’. De term had echter voor beide groepen een andere betekenis. Zijn intelligente patiënten gedragen zich autonoom, ze gaan uit van hun eigen ervaringen en observaties. Ze hebben ‘afstand nodig tot de wereld’ om scheppend bezig te kunnen zijn. Asperger stelt dat zijn hoogintelligente patiënten weliswaar weinig contact hebben, maar dat het contact rijk kan zijn. Zijn ontwikkelingsgestoorde patiënten daarentegen zijn moeizaam of niet in staat om contact te maken met de hen omringende wereld.
Hoogbegaafden worden veelvuldig gezien als autistisch
Autismedeskundige Lorna Wing twijfelt aan de observaties van Asperger en zegt dat zijn patiënten niet in staat zijn tot creativiteit en originaliteit; ze hebben slechts een goed geheugen. Asperger zei ook dat zijn hoogintelligente patiënten niet gebaat zijn bij een gestructureerde omgeving en routine, zoals kinderen met een pervasieve ontwikkelingsstoornis in casu autisme die nodig hebben. Ze hebben vrijheid nodig om zich te kunnen ontwikkelen en relaties gebaseerd op gelijkwaardigheid. Ook deze opvatting van Asperger bestrijdt Wing. Hoogbegaafden worden sindsdien veelvuldig gezien als autistisch in de zin van ontwikkelingsgestoord. Als ze niet goed functioneren in groepen omdat ze hun gelijken niet ontmoeten en daardoor niet sociaal vaardig kunnen worden, zijn ze autistisch en kunnen ze zich niet inleven in anderen. Als ze wel goed functioneren zijn ze ook autistisch, maar camoufleren zij hun moeilijkheden, of imiteren ze slechts de sociale codes.
Verwaterde criteria
De criteria om in DSM-IV de ‘stoornis van Asperger’ vast te stellen zijn ten opzichte van eerdere opvattingen over autisme verwaterd. Zo staan ‘ontwikkelingsachterstanden aangaande cognitie (praktische vaardigheden en nieuwsgierigheid) en taal, tot de leeftijd van 3 jaar’, niet meer in de DSM-IV, omdat ze niet zijn aangetoond in de klinische situatie. Het concept een ‘triade van incompetenties’, is nog wel intact. De triade is een schema dat de ontwikkelingsproblematiek samenvat in drie hoofdcategorieën: ‘sociale interactie en communicatie’, ‘verbeelding’ en ‘gedrag’. Het triadeaspect ‘gebrekkige verbeelding’ veroorzaakt problemen bij ‘inleving’ en leidt tot ‘niet-functionele interesses en routines’.
Na 1994 komt er opnieuw onderzoek naar de ‘stoornis van Asperger’. Onder meer Van Roekel liet zien dat als autistisch gediagnosticeerde hoogbegaafden en ook de gemiddeld intelligente cliënten zich wel degelijk kunnen inleven en een (boven)gemiddeld inzicht hebben in sociale interactie. Daardoor is het criterium ‘kwalitatieve beperkingen in de sociale interactie en communicatie’ veranderd in ‘beperkingen in de communicatie’. Ook blijken ze verbeeldingskracht te bezitten en taalvaardig te zijn, wat leidt tot het afschaffen van het belangrijke criterium ‘ontwikkelingsachterstanden aangaande verbeelding, cognitie en taal’. Ten slotte zijn ze niet per definitie dwangmatig of routinematig bezig, daarom verandert het criterium ‘niet-functionele, eenzijdige interesses’ in ‘specifieke interesses’ en ‘beperkend repetitief gedrag’ in ‘repetitief gedrag’. Met deze nieuwe criteria in de DSM-5 kun je het label ASS plakken op zoveel mensen als je maar wilt, iets waarvoor de voorzitter van de DSM-IV, Allen Francis, waarschuwt, als hij spreekt over een ‘iatrogene epidemie’.
Nadelige effecten
De vraag is of dit erg is, want als ASS-patiënt krijg je thuis, op school en op het werk begeleiding en financiële ondersteuning. Dit kan echter ook nadelig uitpakken.
Ten eerste op het individuele niveau: studenten met de diagnose ASS kunnen eerst jarenlang door Stumass (Studeren met ASS) worden begeleid bij wonen, studeren en leven. En als ze afgestudeerd zijn, kan de begeleiding worden overgenomen door IVA (In voor Autisme). Ze worden hierdoor in een afhankelijke, geïsoleerde positie geplaatst, niet op waarde geschat en voortdurend ontzien. Afhankelijkheid, faalangst maar ook agressie, zijn het gevolg. Daarbij interpreteert de omgeving – hulpverleners, docenten en familie – voortdurend het gedrag van de gediagnosticeerde naar de oorspronkelijke criteria van de diagnose. Een voorbeeld: als iemand met onverschilligheid reageert op pesterijen, in een poging tot zelfhandhaving, duidt dat op sociaal inzicht. Bij iemand met ASS is de verklaring voor dit gedrag juist tegenovergesteld: de jongere begrijpt de pester niet en hij ervaart de impact van het pesten niet. Het uiteindelijke resultaat is dat iemand met ASS zich steeds meer identificeert met het label en zich ernaar gaat gedragen. Er ontstaat een dubbelhartige verhouding tot de diagnose. Enerzijds verzet de patiënt zich ertegen, anderzijds koestert hij deze. Jongeren met ASS krijgen te horen dat ze een levenslange beperking hebben; tegelijkertijd horen ze dat ze niet ondanks, maar vreemd genoeg dankzij hun beperking uitzonderlijke talenten hebben, zoals een fenomenale gedetailleerde waarneming. Ze hebben echter geen moeite met het zien van gehelen en verbanden; zo wordt het inzoomen op losse, onbelangrijke details verward met gedetailleerd kunnen waarnemen en daarbij de context niet uit het oog verliezen.
Studenten met de diagnose ASS worden voortdurend ontzien
Een tweede nadelig effect ligt op het gebied van de diagnostiek: door het grote aantal meldingen is het ondoenlijk de diagnose multidisciplinair vast te stellen, zoals het protocol vraagt. Dit leidt ertoe dat meer dan de helft van de nieuwe diagnoses vermoedelijk fout is. Nu gebeurt de uitvoering en interpretatie van het testonderzoek nogal eens door onervaren psychologen, terwijl multidisciplinaire samenwerking noodzakelijk is om de diagnose te stellen.
Het derde effect ligt op het gebied van onderzoek: de resultaten daarvan zijn tegenstrijdig, omdat met vervuilde onderzoeksgroepen wordt gewerkt. Zo onderzocht Vandenbroucke dertig hoogopgeleide ‘autisten’ en kwam tot de conclusie dat deze juist meer emoties onderscheiden op gezichten en dat het probleem niet zit in het zich niet kunnen verplaatsen in de emoties van anderen. Haar conclusie was dat autisme op dit punt tegenovergesteld is van wat er altijd gedacht werd. Ook neurowetenschapper Goddard signaleert in haar promotieonderzoek tegenstrijdigheden, bijvoorbeeld dat er bij sommige mensen met autisme minder verbindingen zijn tussen de neuronen en bij anderen juist meer, maar ook zij trekt niet de conclusie dat sommige mensen onterecht de diagnose autisme hebben. Dat hoogbegaafdheid een reden kan zijn voor de verschillen wordt niet opgemerkt. Dit is temeer jammer omdat Asperger in een in 1982 verschenen publicatie zijn cliënten voor het eerst ‘hoogbegaafd’ noemt en vindt dat zij niet als autisten behandeld moeten worden.
Om helderheid in de boven beschreven situatie te scheppen moeten we het criterium ‘ontwikkelingsachterstanden in verbeelding, cognitie en taal’ opnieuw opnemen. Het is onlosmakelijk verbonden met de twee andere probleemdomeinen, ‘gebrekkige communicatie en inleving’ en ‘niet-functionele interesses en gedragingen’. Samen vormen zij het kennistheoretisch concept van de pervasieve ontwikkelingsstoornis autisme. Herijking van de classificatie biedt de mogelijkheid gediagnosticeerde patiënten opnieuw te beoordelen. Het teveel aan (verkeerde) begeleiding die het zelfvertrouwen en de eigenwaarde ondermijnen, kan dan veranderen in een op het (begaafde) individu en zijn achtergrond toegesneden begeleiding naar zelfstandigheid en zinvol werk op niveau.
auteur
Francisca Scholte
ME, MA docent speciaal onderwijs, creatief therapeut, supervisor en onderzoeker, Wageningen
zondag 7 april 2019 om 13:49
Asperger had het in feite over hoogbegaafde/zeer intelligente mensen, die door hun hoge intelligentie autistiforme trekken vertonen, maar die dus eigenlijk niet autistisch zijn.redbulletje schreef: ↑07-04-2019 11:01Wat Asperger schrijft sluit nog het meest aan bij mij, jammer juist dat ze die specifieike diagnose geschrapt hebben.
Alleen in de omgang met meer gemiddelde mensen lijken ze voor die mensen die weinig of of geen verstand hebben van hoogbegaafdheid een beetje raar over te komen en krijgen ze om die reden de diagnose asperger/autisme.
Volgend filmpje legt het heel mooi beeldend uit: https://youtu.be/U7MAtf_nTOA
zondag 7 april 2019 om 14:07
Al die dingen die jij omschrijft heb ik ook. Ik ben heel intuitief met mensen om me heen. Kan ze prima lezen. Al is het bij mij meer observeren dan dat ik het voel denk ik.Luistervink schreef: ↑07-04-2019 10:52Toch denk ik dat er een groep prikkels is die minder herkenbaar is bij ASS, namelijk de emotionele prikkels. Zo word ik doodmoe van alle 'verhalen' op straat en raak voortdurend 'besmet' met andermans emoties. Wanneer ik mensen zie, dan merk ik hun onderhuidse spanningen, de verhoudingen onderling, hoe iemand zich op dat moment voelt. Ik merk vaak dat een relatie niet meer goed loopt, terwijl mensen aan de buitenkant doen alsof alles koek en ei is. Of als mijn vriend iets probeert te fiksen en het lukt niet, dan kan ik die frustratie niet negeren en mijn eigen ding blijven doen.
Laatst was op mijn werk zomaar ineens een collega vrij. Lekker, vonden de andere collega's. Maar ik vertrouwde het niet, maakte me erg zorgen, ik had al langer de indruk dat het niet goed met haar ging en vroeg me af of ik iets moest doen. Mijn collega's dachten dat er niks aan de hand was. Toen ze terugkwam heb ik het meteen gevraagd en ze vertelde inderdaad dat ze vrij had genomen, om even bij te komen.
Ik werk nu als interim en zit vaak aan andermans bureau, maar dat werkt echt totaal niet voor me. Ik heb het idee dat ik op dat moment die andere persoon 'ben' en kan alle kattenbelletjes en persoonlijke voorwerpen niet negeren. Het leidt me enorm af.
Laatst stond ik in de trein tegenover iemand die zichtbaar zenuwachtig was: hij keek de hele tijd op zijn telefoon en op de schermpjes in de trein en bewoog onrustig. Dan word ik ook helemaal gestrest en onrustig.
Dat lijkt me toch niet typerend voor ASS?
Ik kijk gewoon naar het gedrag en merk dan dingen op. Meer dan gevoelsmatig. Maar ik heb zeker vaak dat ik zie dat mensen ongelukkig zijn terwijl ze doen alsof alles koek en ei is.
Dus ook ik als ASS'er heb dat.
zondag 7 april 2019 om 14:22
Omdat het thema van dit topic nogal ruim is vind ik het logisch dat er gaandeweg regelmatig om kaders en definiëring gevraagd wordt.Madrid87 schreef: ↑07-04-2019 09:02Interessante discussie. Ik vind wel, TO dat je je erg vastklampt aan de etiketjes. Heb je dat zelf ook door?
Ik heb zelf ASS ( milde vorm ) en mijn moeder heeft ook wel eens gedacht aan HSP bij mij. Ik zelf niet. Voor mijn gevoel was het ongeveer vergelijkbaar met ASS. Ik kan slecht met prikkels omgaan. Dat is het grootste struikelblok voor mij. Dat hoort volgens mij bij HSP en ASS.
En ik loop tegen nog wel meer dingen aan, maar ik probeer niet teveel daarvan mijn leven te laten beheersen.
Ik werk zoveel als ik aankan maar besef en heb geaccepteerd dat ik daarin niet alles kan, ik doe leuke dingen maar pak ook mijn rust als het moet.
Ik heb een aquarium aangeschaft omdat ik weet dat naar een visje kijken met Vivaldi op mijn oren mijn prikkels vermindert en ik daar echt baat bij heb.
Met andere woorden: ik probeer zoveel mogelijk om me aan te passen aan de dingen waar ik last van heb.
Van die problemen had ik vroeger al last trouwens. Maar ja ik ben nogal nuchter en denk altijd enorm in oplossingen ipv problemen. Ik ben nogal praktisch en een kei in zorgen voor mezelf wat dat betreft. Handvatten vinden om ermee om te leren gaan, of je nou ASS hebt of HSP is wat dat betreft altijd nuttig.
Ik vind het zelf ook sowieso erg interessant om het over overeenkomsten en verschillen te hebben als het gaat om diagnoses, persoonlijkheidskenmerken, karaktertrekken en psychologische aspecten.
Het onderwerp nodigt daartoe uit vind ik evenals een aantal reacties.
Dat komt natuurlijk mede omdat psychologie geen exacte wetenschap is en mensen nu eenmaal gecompliceerde wezens zijn.
Natuurlijk kun je altijd bij alles zeggen: wat maakt het uit hoe het heet, als je maar met jezelf om kan gaan en van de ene kant is dat wel waar, maar dan ben je natuurlijk direct uitgepraat en ik denk dat er ook nog een andere kant is.
En dat is de kant van de misdiagnoses waarbij mensen te snel in een verkeerd hokje worden gezet en daardoor juist niet de juiste hulp krijgen.
Eerst keek ik daar wat anders tegenaan en dacht ik: iedere vorm van hulp is beter dan helemaal geen hulp, maar naar aanleiding van mijn vorige topic over onder andere misdiagnoses ben ik daar op teruggekomen.
Nu denk ik dat een verkeerde diagnose erg verstikkend kan werken en mensen in een zwakkere positie plaatst waardoor ze niet het beste uit zichzelf halen omdat ze denken dat er iets mis is met ze.
Daarom vond ik hsp ook erg interessant en ook hoogbegaafdheid; het verklaart dat je je als mens anders kunt voelen en gedragen dan gemiddeld en tegen bepaalde problemen aan kunt lopen vanuit neurodiversiteit en dus zónder het idee dat er iets mis is met je.
Én daarnaast geeft het je meteen een paar handvatten over hoe je beter met jezelf om zou kunnen gaan zodat je minder last hebt van je negatieve kanten en je sterke punten beter naar voren kunnen komen.
In elk geval herkennen toch heel wat mensen zich in hsp, dus geen wonder dat er een woord voor is bedacht, voor due groep mensen.
Het is maatschappelijk helaas niet zo geaccepteerd om jezelf hsp te noemen, dat wordt vaak gezien als aanstellerij, terwijl we allerlei soorten mensen nodig hebben om een goed functionerende samenleving vorm te kunnen geven en inderdaad zijn hsp's op sommge manieren extra kwetsbaar, maar ze zijn op andere punten juist heel sterk.
Hopelijk komen mensen tot een betere acceptatie van de neurodiversiteit onder mensen en wordt iedereen in zijn waarde gelaten én op weg geholpen in het leven zónder meteen een label nodig te hebben wat zegt: er is iets mis met je, want dat werkt naar mijn herziene mening uiteindelijk verlammend.
zondag 7 april 2019 om 15:27
Hier een link naar een artikel over het verschil tussen hooggevoeligheid en hoogsensitiviteit: https://www.happywork.be/verschil-hoogg ... itief-hsp/
Er staat onder andere bij dat hoogsensitiviteit (hsp) niet samen kan gaan met autisme en borderline, hooggevoeligheid wél.
Er staat onder andere bij dat hoogsensitiviteit (hsp) niet samen kan gaan met autisme en borderline, hooggevoeligheid wél.
zondag 7 april 2019 om 15:57
Ik denk dat dat het verschil is; het gevoel wat erbij komt. Ik raak erg snel van slag door emoties van anderen.Madrid87 schreef: ↑07-04-2019 14:07Al die dingen die jij omschrijft heb ik ook. Ik ben heel intuitief met mensen om me heen. Kan ze prima lezen. Al is het bij mij meer observeren dan dat ik het voel denk ik.
Ik kijk gewoon naar het gedrag en merk dan dingen op. Meer dan gevoelsmatig. Maar ik heb zeker vaak dat ik zie dat mensen ongelukkig zijn terwijl ze doen alsof alles koek en ei is.
Dus ook ik als ASS'er heb dat.
Ik kan niet zeggen dat ik hierbij observaties doe, ik beleef dit. Ik bleek juist uitermate slecht in een test met gezichtsuitdrukkingen van foto's herkennen, terwijl een collega van mij hier supergoed in was, omdat ze vertelde dat ze hierin had geoefend. Ze wist precies wat welke stand van ogen en mond betekende. Ik denk dat dat ook is wat je als ASS'er kan. Regels toepassen en herkennen. Tenminste, zo deed mijn ex het ook.
Herkennen mensen met ASS zich in deze stellingen? Deze komen uit de hsp-test en lijken me juist kenmerken waarop hsp van ass verschilt:
- Heeft de stemming van andere mensen invloed op jouw stemming?
- Heb je een rijke en complexe innerlijke belevingswereld?
- Raak je diep ontroerd door kunst of muziek?
- Wil je graag dingen volgens je geweten doen?
- Heb je snel door wat er moet veranderen als mensen zich niet prettig voelen in een fysieke omgeving (bijvoorbeeld het licht dimmen)?
- Vermijd je gewelddadige films of series?
- Vallen verfijnde geuren, smaken, geluiden of kunstwerken je op en geniet je daarvan?
luistervink wijzigde dit bericht op 07-04-2019 15:58
2.35% gewijzigd
zondag 7 april 2019 om 15:58
Interessant onderscheid wordt daar gemaakt Tantejans; ik had nog niet zo stilgestaan bij het onderscheid tussen hooggevoelig en hoogsensitief en dat ook de vertaling van de originele termen vanuit het Engels naar het Nederlands een rol speelt.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
zondag 7 april 2019 om 15:58
Erg verhelderend.tantejans schreef: ↑07-04-2019 15:27Hier een link naar een artikel over het verschil tussen hooggevoeligheid en hoogsensitiviteit: https://www.happywork.be/verschil-hoogg ... itief-hsp/
Er staat onder andere bij dat hoogsensitiviteit (hsp) niet samen kan gaan met autisme en borderline, hooggevoeligheid wél.
zondag 7 april 2019 om 16:06
Maar je plakt er zelf wel een label op, namelijk hsp, waarmee je toch zelf de eigenschap hooggevoeligheid eruit licht en die ‘problematiseert’? Kennelijk (dat lees ik in dit topic) heeft 20% van de bevolking deze eigenschap en is het dus niet heel afwijkend om die karaktertrek te hebben.tantejans schreef: ↑07-04-2019 14:22
In elk geval herkennen toch heel wat mensen zich in hsp, dus geen wonder dat er een woord voor is bedacht, voor due groep mensen.
Het is maatschappelijk helaas niet zo geaccepteerd om jezelf hsp te noemen, dat wordt vaak gezien als aanstellerij, terwijl we allerlei soorten mensen nodig hebben om een goed functionerende samenleving vorm te kunnen geven en inderdaad zijn hsp's op sommge manieren extra kwetsbaar, maar ze zijn op andere punten juist heel sterk.
Hopelijk komen mensen tot een betere acceptatie van de neurodiversiteit onder mensen en wordt iedereen in zijn waarde gelaten én op weg geholpen in het leven zónder meteen een label nodig te hebben wat zegt: er is iets mis met je, want dat werkt naar mijn herziene mening uiteindelijk verlammend.
Ik bedoel, de 20% (of wat dan ook) van de bevolking die risicomijdend is, of impulsief, of überserieus, of huiselijk of welke karaktertrek ook die je dagelijks leven beïnvloedt, plakt daar ook geen label op. Die geven hun leven zodanig vorm dat ze met die karaktertrek uit de voeten kunnen.
Maar waarom zou je überhaupt al denken dat er iets mis met je is. Dat snap ik niet aan deze hele discussie. Mensen zijn verschillend en hebben verschillende karaktertrekken. Wat dat betreft snap ik Solomio wel. Mij lijkt dat als de hooggevoeligheid je leven in negatieve zin beheerst, er ofwel iets anders onder zit, ofwel je je leven niet dusdanig georganiseerd hebt dat je optimaal uit de verf komt.het verklaart dat je je als mens anders kunt voelen en gedragen dan gemiddeld en tegen bepaalde problemen aan kunt lopen vanuit neurodiversiteit en dus zónder het idee dat er iets mis is met je.
zondag 7 april 2019 om 16:10
Dit herken ik. Dat deed ik al ver voordat ik wist dat ik ASS-er was, omdat ik onbewust wel wist dat ik 'iets' miste. Mijn aangeleerde objectieve herkenning is soms acurater dan de intuitie van zogenaamde gevoelsmensen.Luistervink schreef: ↑07-04-2019 15:57Ik denk dat dat het verschil is; het gevoel wat erbij komt. Ik raak erg snel van slag door emoties van anderen.
Ik kan niet zeggen dat ik hierbij observaties doe, ik beleef dit. Ik bleek juist uitermate slecht in een test met gezichtsuitdrukkingen van foto's herkennen, terwijl een collega van mij hier supergoed in was, omdat ze vertelde dat ze hierin had geoefend. Ze wist precies wat welke stand van ogen en mond betekende. Ik denk dat dat ook is wat je als ASS'er kan. Regels toepassen en herkennen. Tenminste, zo deed mijn ex het ook.
-De stemming van andere mensen boeit mij vooral als ik er zelf last van ondervind als ze uit hun normale doen zijn.Herkennen mensen met ASS zich in deze stellingen? Deze komen uit de hsp-test en lijken me juist kenmerken waarop hsp van ass verschilt:
- Heeft de stemming van andere mensen invloed op jouw stemming?
- Heb je een rijke en complexe innerlijke belevingswereld?
- Raak je diep ontroerd door kunst of muziek?
- Wil je graag dingen volgens je geweten doen?
- Heb je snel door wat er moet veranderen als mensen zich niet prettig voelen in een fysieke omgeving (bijvoorbeeld het licht dimmen)?
- Vermijd je gewelddadige films of series?
- Vallen verfijnde geuren, smaken, geluiden of kunstwerken je op en geniet je daarvan?
-In mijn innerlijke belevingswereld kan ik wel rijker zijn, niet jonger, niet knapper/sexier etc. Het heeft wel 'n realistisch uitgangspunt (waarbij de staatsloterij winnen wel als zeldzaam maar mogelijk wordt gezien, maar een slank en strak maatje 38 krijgen als zeer onrealistisch)
-Ik raak niet ontroerd door muziek of kunst. Kan wel knappe dingen zien en dan baal ik dat ik dat niet heb bedacht en er geld mee had kunnen maken.
-Ik ben zelf degene die het licht dimt of vraag of het geluid van de muziek zachter mag.
-Geweldfilms vind ik vooral te lawaaierig, maar massaslachtingen raken me niet omdat er geen band wordt gecreeerd. Werk in een film liever toe naar symphatie krijgen voor een hoofdpersoon die later in de film sterft, dan raakt het me wel.
-Ik proef of hoor de dissonant, maar heb er doorgaans geen feeling voor te zeggen wat ik precies mis.
zondag 7 april 2019 om 16:18
Ik ben een aantal jaar geleden door een relatie therapeut 'gediagnostiseerd' als HSS'er. Op aanraden van haar ging ik eens kijken op een 'lotgenoten' website. Ik heb nog nooit zoveel negatief ingestelde slachtoffers bij elkaar gezien. De 'lotgenoten' bevestigden elkaar vooral in hoe zielig ze allemaal wel niet waren, dat de maatschappij allemaal echt niet aankonden en vooral niet al te veel moesten proberen. Elkaar vooral lekker 'ziek' praten.
Bij mij is het volgens mij ook gewoon een karakter trek. Ja ik ben snel overprikkeld, heb geen concentratie en ben een emotionele jankbal. Maar dat is een kwestie van grenzen leren kennen, sommige situaties niet opzoeken en soms een pas op de plaats nemen. Ik vind het zeker geen labeltjes waard, dan kun je overal wel labeltjes op gaan plakken.
Bij mij is het volgens mij ook gewoon een karakter trek. Ja ik ben snel overprikkeld, heb geen concentratie en ben een emotionele jankbal. Maar dat is een kwestie van grenzen leren kennen, sommige situaties niet opzoeken en soms een pas op de plaats nemen. Ik vind het zeker geen labeltjes waard, dan kun je overal wel labeltjes op gaan plakken.
zondag 7 april 2019 om 16:32
[quote=redbulletje post_id=29786806 time=1554646218 user_id=109047]
Dit herken ik. Dat deed ik al ver voordat ik wist dat ik ASS-er was, omdat ik onbewust wel wist dat ik 'iets' miste. Mijn aangeleerde objectieve herkenning is soms acurater dan de intuitie van zogenaamde gevoelsmensen.
/quote]
Maar dat doet toch iedereen?
Je leert gaandeweg in je leven door observatie hoe je bepaalde gezichtsuitdrukkingen moet interpreteren en door veel te oefenen en ook te vergelijken met jezelf automatiseer je dat...net als autorijden, is er dan een andere manier?
Volgens mij niet, volgens mij doet iedereen dat, alleen autisten die blijven er onhandig in omdat ze niet terugkoppelen of die leren het nooit omdat ze te weinig op anderen gericht zijn.
Dit herken ik. Dat deed ik al ver voordat ik wist dat ik ASS-er was, omdat ik onbewust wel wist dat ik 'iets' miste. Mijn aangeleerde objectieve herkenning is soms acurater dan de intuitie van zogenaamde gevoelsmensen.
/quote]
Maar dat doet toch iedereen?
Je leert gaandeweg in je leven door observatie hoe je bepaalde gezichtsuitdrukkingen moet interpreteren en door veel te oefenen en ook te vergelijken met jezelf automatiseer je dat...net als autorijden, is er dan een andere manier?
Volgens mij niet, volgens mij doet iedereen dat, alleen autisten die blijven er onhandig in omdat ze niet terugkoppelen of die leren het nooit omdat ze te weinig op anderen gericht zijn.
