Psyche
alle pijlers
Hsp-ers anoniem
vrijdag 5 april 2019 om 14:10
Naar aanleiding van een ander topic bedacht ik mij ineens: hoeveel vrouwen hier herkennen zichzelf in het profiel van een hooggevoelig persoon?
Volgens de onderzoeken zou ongeveer 20 procent van de bevolking hsp zijn.
Aangezien de poll anoniem de stemmen telt hoef je niet bang te zijn dat iemand erachter komt wat jij gestemd hebt en kun je dus eerlijk en open je stem uitbrengen in de poll.
Volgens de onderzoeken zou ongeveer 20 procent van de bevolking hsp zijn.
Aangezien de poll anoniem de stemmen telt hoef je niet bang te zijn dat iemand erachter komt wat jij gestemd hebt en kun je dus eerlijk en open je stem uitbrengen in de poll.
zaterdag 13 april 2019 om 18:30
Ik denk dat dat wel verschil maakt, dat je niet van jongsafaan hebt gehoord hoe ‘raar’ je bent.Poppy_del_Rio schreef: ↑13-04-2019 13:35Maar voor mij is dat misschien makkelijker dan voor jou. Mijn overgevoeligheid voor prikkels is ontstaan na ziekte en ik “identificeer” me er dus misschien minder mee dan mensen die het altijd al als karaktertrek hebben gehad.
zaterdag 13 april 2019 om 18:38
Ik ben helemaal niet in staat ‘gewoon’ nee te draaien zonder dat iemand zich aanpast. Wat is er zo verschrikkelijk aan je een beetje aanpassen?Battlebloem schreef: ↑13-04-2019 18:23(ja dus??? leer er dan zo mee om te gaan dat je gewoon mee kunt draaien zonder dat iedereen zich aanpast).
zaterdag 13 april 2019 om 20:56
Als ik haar bericht lees, wil ze dat volgens mij ook wel, maar stuit het label hsp haar tegen de borst en heeft ze liever dat mensen gewoon zeggen dat ze lastig kunnen omgaan met prikkels.
zaterdag 13 april 2019 om 23:57
Ik lees hierin dat jij ervaringen hebt met mensen die zich hsp noemden die over jouw grenzen heengingen en vonden dat jij je maar moest aanpassen?Battlebloem schreef: ↑13-04-2019 18:23Dat vraag ik me dan weer af. Volgens mij staat het willen van een label/naam/stempel totaal los van de klachten. Sommige mensen kunnen pas aan zichzelf werken als ze een verzamelnaam kunnen toekennen. Anderen kunnen aan zichzelf werken zonder label.
De symptomen zijn voor (bijna) iedereen herkenbaar, daarom lukt het mij vooralsnog niet om het label serieus te nemen. Iemand die aangeeft slecht tegen prikkels te kunnen en nog niet te weten hoe er beter mee om te gaan begrijp ik beter dan iemand die zegt : ik heb hsp dus... (ja dus??? leer er dan zo mee om te gaan dat je gewoon mee kunt draaien zonder dat iedereen zich aanpast).
zondag 14 april 2019 om 08:10
Ik zou in het plaatje hsp kunnen passen maar ik heb add en ptss en kan enorm moeilijk prikkels handelen conclusie vaak enorm moe en overprikkeld prikkelbaar en een slechte concentratie. Ik heb ook een hele sterke intuitie en heel goed aangevoeld dat het met iemand in mijn omgeving helemaal niet goed is gegaan na een ingreep dit was iemand bij ons op school en we hadden 7 weken geen contact achteraf klopte me voor gevoel dus ik weet het niet.
Het is lastig te zeggen of het bestaat of niet en wat het is.
Het is lastig te zeggen of het bestaat of niet en wat het is.
zondag 14 april 2019 om 09:20
Helderziendheid heeft niks te maken met hsp.Lavendel2 schreef: ↑14-04-2019 08:10Ik zou in het plaatje hsp kunnen passen maar ik heb add en ptss en kan enorm moeilijk prikkels handelen conclusie vaak enorm moe en overprikkeld prikkelbaar en een slechte concentratie. Ik heb ook een hele sterke intuitie en heel goed aangevoeld dat het met iemand in mijn omgeving helemaal niet goed is gegaan na een ingreep dit was iemand bij ons op school en we hadden 7 weken geen contact achteraf klopte me voor gevoel dus ik weet het niet.
Het is lastig te zeggen of het bestaat of niet en wat het is.
zondag 14 april 2019 om 09:45
Ik zeg dan ook nooit dat ik hsp ben. Ik kijk wel uit. Ass is een excuus, want een Echte Diagnose. Hs zijn alleen maar karaktertrekken, dus men denkt dat dat maakbaar is.Poppy_del_Rio schreef: ↑13-04-2019 20:56Als ik haar bericht lees, wil ze dat volgens mij ook wel, maar stuit het label hsp haar tegen de borst en heeft ze liever dat mensen gewoon zeggen dat ze lastig kunnen omgaan met prikkels.
zondag 14 april 2019 om 10:11
Ik ben er ook sinds een tijd achter dat ik afwijkend ben van de norm. Heb mezelf al verschillende labels opgeplakt. Niet omdat ik zo nodig een label wilde hebben (liever niet zelfs), maar omdat het me zou helpen te zoeken naar handvatten om er mee om te gaan. Als je last hebt van je maag ga je tenslotte ook niet zoeken op de term "hoofdpijn". Ook al kun je niet precies omschrijven wát er dan mis is met je maag, je komt in ieder geval dichter in de buurt.
Achter elkaar waren het: introversie, autisme en nu dan HSP. Grote gemene deler is dat ik veel me-time nodig heb, vanaf een bepaald moment overprikkeld raak, mijn hoofd 24/ 7 aanstaat en ik een afkeer van mensenmassa's heb. Misschien vergeet ik nu nog wat.
Wat heb ik er aan gehad mezelf te labelen? Niet ieder label bleef even goed kleven. Echter heb ik wel de nodige tips en trucs verzameld waarmee ik het mijzelf een stuk makkelijker maak tegenwoordig.
Achter elkaar waren het: introversie, autisme en nu dan HSP. Grote gemene deler is dat ik veel me-time nodig heb, vanaf een bepaald moment overprikkeld raak, mijn hoofd 24/ 7 aanstaat en ik een afkeer van mensenmassa's heb. Misschien vergeet ik nu nog wat.
Wat heb ik er aan gehad mezelf te labelen? Niet ieder label bleef even goed kleven. Echter heb ik wel de nodige tips en trucs verzameld waarmee ik het mijzelf een stuk makkelijker maak tegenwoordig.
zondag 14 april 2019 om 10:20
En mijn tips en trucs:
- inderdaad regelmatig tijd inbouwen voor jezelf. Dat hoeft niet veel te zijn. Ik ben er afgelopen week achter gekomen dat als ik thuiskom uit mijn werk, een half uurtje op de bank zitten met mijn ogen dicht weldadig werkt.
- ik ben actief bezig te onderzoeken wat mij overprikkelt. Het is niet zozeer drukte in het algemeen, maar meer een combinatie van zaken die mij overprikkelen. Zo kan ik hevige drukte op het werk goed handelen (inclusief veel mensen om me heen) gedurende een werkdag, mits er niet teveel zaken zijn waar ik de controle niet over heb.
"Gewone" drukte ok, maar als er vier onverwachte dingen gebeuren waarvan ik niet weet hoe ik ze aan moet vliegen loop ik tegen mijn grens.
- tijdsdruk vreet enorm veel energie bij mij en maakt dat ik me op zich al overprikkeld voel. Ik zie dus de noodzaak in van dingen ruim van tevoren plannen. Alles van tevoren al klaarleggen, etc.
- ik heb een plek nodig om naar te kunnen "vluchten". Het is zelfs zo dat ik mijn appartement in de stad verkocht heb en nu in een dorp ben gaan wonen. Alleen al het tragere levensritme maakt me rustiger.
- inderdaad regelmatig tijd inbouwen voor jezelf. Dat hoeft niet veel te zijn. Ik ben er afgelopen week achter gekomen dat als ik thuiskom uit mijn werk, een half uurtje op de bank zitten met mijn ogen dicht weldadig werkt.
- ik ben actief bezig te onderzoeken wat mij overprikkelt. Het is niet zozeer drukte in het algemeen, maar meer een combinatie van zaken die mij overprikkelen. Zo kan ik hevige drukte op het werk goed handelen (inclusief veel mensen om me heen) gedurende een werkdag, mits er niet teveel zaken zijn waar ik de controle niet over heb.
"Gewone" drukte ok, maar als er vier onverwachte dingen gebeuren waarvan ik niet weet hoe ik ze aan moet vliegen loop ik tegen mijn grens.
- tijdsdruk vreet enorm veel energie bij mij en maakt dat ik me op zich al overprikkeld voel. Ik zie dus de noodzaak in van dingen ruim van tevoren plannen. Alles van tevoren al klaarleggen, etc.
- ik heb een plek nodig om naar te kunnen "vluchten". Het is zelfs zo dat ik mijn appartement in de stad verkocht heb en nu in een dorp ben gaan wonen. Alleen al het tragere levensritme maakt me rustiger.
zondag 14 april 2019 om 10:22
Ik vind het mooi te lezen dat dit besef er is. Ik heb een kind met een deel van de symptomen en dat vind ik als moeder een moeilijk deel: wat kan hij van de omgeving vragen en hoe houdt hij zijn eigen grenzen hierbij in de gaten.Luistervink schreef: ↑13-04-2019 23:57Ik lees hierin dat jij ervaringen hebt met mensen die zich hsp noemden die over jouw grenzen heengingen en vonden dat jij je maar moest aanpassen?
Naast alle andere zaken waar hij kast van heeft (negativiteit, angsten) vind ik het heel sneu maar ook nodig dat hij ook dat deel leert.
Maw: hij heeft al veel op zijn bordje en dat is nog iets extra's.
zondag 14 april 2019 om 10:25
Haha ik zeg niet dat ik helderziend ben toch ik heb dit gewoon eens meegemaakt het vond het gewoon bijzonder en wat eng.
Verder heb ik gewoon add hoor.
zondag 14 april 2019 om 10:45
Het lijkt wel alsof je ook een Echte Diagnose of een excuus zou willen hebben. Dat blijft mij verbazen. Waarom zou je een excuus nodig hebben voor gedrag dat binnen het normale valt? Ik zie prikkelgevoeligheid als een schaal, waarop ik zelf aan een van de uiteinden zit en (bijvoorbeeld) mijn beste vriendin of schoonmoeder aan het andere uiteinde. Ik zou eerlijk gezegd ook totaal niet met hen willen ruilen, hoezeer ik soms ook baal van mijn lage prikkelbelastbaarheid.
Maakbaar, ik vind deels van wel ja.
Ik ben toch echt zelf degene die mijn leven inricht en indeelt op een manier waarop ik kan functioneren. Op mijn werk heb ik bijvoorbeeld gezegd dat ik een kamer voor mezelf nodig heb, wil ik optimaal kunnen functioneren. Ik werk op onregelmatige tijden zodat ik meestal niet in de spits reis. Dat is voor mij echt al jaren een criterium bij werk: als ik elke dag van 9-18 moet werken, ga ik sowieso niet voor die baan. Buitenshuis draag ik vaak een zonnebril en/of heb ik oortjes in. De tv of radio staan hier thuis nooit te tetteren. Mijn man en vrienden weten dat ik niet meega naar feestjes, tenzij heel erg belangrijk voor de betrokkene en dan neem ik ervoor en erna veel extra rust. Zuigende mensen heb ik zo veel mogelijk uit mijn leven gebannen (maar dat deed ik eigenlijk altijd al). Ik doe geen boodschappen, want winkelen kost mij bovenmatig veel energie, en mijn man doet doorgaans de kindgerelateerde dingen die met overmatige drukte en prikkels gepaard gaan. Of ik ga kort met ze mee en haak daarna af.
Ondanks de aanpassingen heb ik het idee dat ik een normaal leven leid.
zondag 14 april 2019 om 10:59
Het is altijd geven en nemen en iedereen zou natuurlijk een beetje water bij de wijn kunnen doen.Battlebloem schreef: ↑13-04-2019 18:23Dat vraag ik me dan weer af. Volgens mij staat het willen van een label/naam/stempel totaal los van de klachten. Sommige mensen kunnen pas aan zichzelf werken als ze een verzamelnaam kunnen toekennen. Anderen kunnen aan zichzelf werken zonder label.
De symptomen zijn voor (bijna) iedereen herkenbaar, daarom lukt het mij vooralsnog niet om het label serieus te nemen. Iemand die aangeeft slecht tegen prikkels te kunnen en nog niet te weten hoe er beter mee om te gaan begrijp ik beter dan iemand die zegt : ik heb hsp dus... (ja dus??? leer er dan zo mee om te gaan dat je gewoon mee kunt draaien zonder dat iedereen zich aanpast).
Maar er wordt verwacht dat de minderheid zich aanpast aan de meerderheid.
En dat is dus juist het nadeel van het in de minderheid zijn.
Eén vijfde met hsp is best veel, maar het is nog altijd wel een minderheid.
zondag 14 april 2019 om 11:02
Het-groepje schreef: ↑14-04-2019 10:22Ik vind het mooi te lezen dat dit besef er is. Ik heb een kind met een deel van de symptomen en dat vind ik als moeder een moeilijk deel: wat kan hij van de omgeving vragen en hoe houdt hij zijn eigen grenzen hierbij in de gaten.
Naast alle andere zaken waar hij kast van heeft (negativiteit, angsten) vind ik het heel sneu maar ook nodig dat hij ook dat deel leert.
Maw: hij heeft al veel op zijn bordje en dat is nog iets extra's.
Wat mij heel erg geholpen heeft is de bewustwording dat er keuzes zijn en compomissen. Ik kan er zelf voor kiezen me in een bepaalde situatie te begeven die veel energie van me vergt. Ik kan het compromis sluiten dat ik wel naar een feestje ga, maar van tevoren aangeef dat ik dan na een uur weer wegga. Mensen accepteren dit soort compromissen vaak zonder problemen, omdat je laat zien dat je hiermee de verantwoording neemt voor je eigen "afwijking". Mensen die dit niet (kunnen/ willen) accepteren verdwijnen geruisloos uit mijn leven.
Wat ik wil zeggen: ik denk dat als je jouw kind iets wil meegeven op dit gebied, je hem het beste kunt leren dat je mág kiezen. Dat hij belangrijk genoeg is om voor zichzelf te mogen kiezen. Ook al raakt hij daarmee mensen kwijt. Er komen altijd anderen weer voor terug.
zondag 14 april 2019 om 11:06
Zo werkt dat dus niet in deze maatschappij. Als ik voor mezelf had mogen kiezen was ik uberhaupt niet naar de middelbare school gegaan bijv. Dát is pas een rampgebied voor overprikkelden: je hebt geen eigen plekje meer in 'n klas, je bent enorm ontheemd door elke keer tussen die drukke pubers door zo'n gevangenis naar de andere cel te lopen waar je weer moet vechten voor dat plekje achterin bij het raam zodat je je zoveel mogelijk kunt afsluiten. School vind ik écht de hel op aarde; het is gewoon detentie!Dymphnatam schreef: ↑14-04-2019 11:02Wat mij heel erg geholpen heeft is de bewustwording dat er keuzes zijn en compomissen. Ik kan er zelf voor kiezen me in een bepaalde situatie te begeven die veel energie van me vergt. Ik kan het compromis sluiten dat ik wel naar een feestje ga, maar van tevoren aangeef dat ik dan na een uur weer wegga. Mensen accepteren dit soort compromissen vaak zonder problemen, omdat je laat zien dat je hiermee de verantwoording neemt voor je eigen "afwijking". Mensen die dit niet (kunnen/ willen) accepteren verdwijnen geruisloos uit mijn leven.
Wat ik wil zeggen: ik denk dat als je jouw kind iets wil meegeven op dit gebied, je hem het beste kunt leren dat je mág kiezen. Dat hij belangrijk genoeg is om voor zichzelf te mogen kiezen. Ook al raakt hij daarmee mensen kwijt. Er komen altijd anderen weer voor terug.
zondag 14 april 2019 om 11:12
Ik reageer alleen maar op de eerdere discussie in dit topic.Poppy_del_Rio schreef: ↑14-04-2019 10:45Het lijkt wel alsof je ook een Echte Diagnose of een excuus zou willen hebben.
zondag 14 april 2019 om 11:25
Ik denk dat het echt een verschil is dat het bij jou na ziekte is gekomen. Jij weet hoe je eerst was en je hebt ontdekt dat er iets veranderd is. Ik ben altijd al zo geweest en heb alleen maar gezien dat het bij de meeste mensen anders werkt.Poppy_del_Rio schreef: ↑14-04-2019 10:45Maakbaar, ik vind deels van wel ja.
Ik ben toch echt zelf degene die mijn leven inricht en indeelt op een manier waarop ik kan functioneren.
Ik heb in de loop van mijn leven gemerkt dat het me niet lukt om mee te doen met dingen die anderen heel gewoon vinden en me heel vaak afgevraagd wat ik daaraan zou kunnen veranderen.
Ik wist bijvoorbeeld niet dat er andere mensen ook moeite hebben met boodschappen doen. Ik beschouw dat nog steeds als iets wat ik moet zien op te lossen. Tot nu toe was ik er zelfs niet eens opgekomen dat dat ook met prikkelgevoeligheid te maken kon hebben.
Zo zijn er tientallen kleine en grote dingen in mijn leven die niet ‘gewoon’ gaan en bij elk ding moet ik me afvragen: moet ik het accepteren of kan ik het veranderen? Moet ik me aanpassen of een grens trekken? Moet ik naar de dokter of naar de psycholoog of is dit gewoon wie ik ben?
zondag 14 april 2019 om 11:50
Ik realiseer me steeds meer dat ik het heel moeilijk van mezelf kan accepteren dat ik niet ‘gewoon’ meedoe. Okee, dat ik geen drie vergaderingen op een dag moet plannen en dat ik niet mee ga naar feestjes - het zij zo. Maar dat ik over zoveel dingen na moet denken omdat anders mijn energie op is, daarvan heb ik nog steeds het idee dat het op een dag over zal zijn.Poppy_del_Rio schreef: ↑14-04-2019 11:38Oké, ik dacht dat je het over jezelf had. Maar wat vind je van de rest van mijn reactie?
zondag 14 april 2019 om 12:02
Ja, dat laatste heb ik ook gedacht. Vooral ook omdat ik weet dat ik “van nature” niet zo was. Maar langzaam maar zeker heb ik me erbij neergelegd. Is echt een proces van jaren geweest waarin ook mijn man flink wat (denk)stappen heeft moeten zetten.stroman schreef: ↑14-04-2019 11:50Ik realiseer me steeds meer dat ik het heel moeilijk van mezelf kan accepteren dat ik niet ‘gewoon’ meedoe. Okee, dat ik geen drie vergaderingen op een dag moet plannen en dat ik niet mee ga naar feestjes - het zij zo. Maar dat ik over zoveel dingen na moet denken omdat anders mijn energie op is, daarvan heb ik nog steeds het idee dat het op een dag over zal zijn.
Maar dat hele proces is hier niet zo van belang, omdat mijn situatie inderdaad anders is dan die van de anderen die hier meeschrijven.
Toch hoop ik hier wat te mogen bijdragen en ook te leren van ervaringen van anderen.
zondag 14 april 2019 om 12:12
Klopt en mijn kinderen zijn in mijn geval dan ook de trigger geweest om mijn problemen te onderkennen. Ik heb binnen anderhalf jaar twee kinderen gekregen en pas daarna bleek dat ik het totaal niet kon bolwerken. Ik had voordien totaal niet in de gaten dat mijn leefritme cruciaal voor mij was om te functioneren en dat dat leefritme eigenlijk niet te verenigen was met kinderen. Aangezien je kinderen niet kunt terugbrengen en ik als kostwinner ook mijn werk niet kon opgeven, had ik simpelweg geen andere keuze dan mijn grenzen aangeven.redbulletje schreef: ↑14-04-2019 12:04Wat ik dan weer niet kan rijmen is dat veel mensen die al levenslang overprikkeld zeggen te zijn, kinderen hebben genomen. Als er iets een contante stoorzender is dan is dat het wel.
zondag 14 april 2019 om 12:16
Ik heb zoveel te horen gekregen dat ik me niet moet aanstellen en anderen niet tot last moet zijn, dat ik zelf ook vind dat ik mezelf niet moet aanstellen. Het komt dus niet in me op om me af te vragen of ik misschien wat minder kan vergaderen, te vragen of ik buiten de spits mag reizen of een eigen kantoor te eisen. Ik moet gewoon normaal doen, net als iedereen. Kom op zeg, schop onder de kont. 'Als iedereen dit kan, dan kan jij dit ook.'Poppy_del_Rio schreef: ↑14-04-2019 12:02Ja, dat laatste heb ik ook gedacht. Vooral ook omdat ik weet dat ik “van nature” niet zo was. Maar langzaam maar zeker heb ik me erbij neergelegd. Is echt een proces van jaren geweest waarin ook mijn man flink wat (denk)stappen heeft moeten zetten.
Maar dat hele proces is hier niet zo van belang, omdat mijn situatie inderdaad anders is dan die van de anderen die hier meeschrijven.
Toch hoop ik hier wat te mogen bijdragen en ook te leren van ervaringen van anderen.
En ik zou het ook gek vinden om allerlei eisen te stellen aan mijn baas, omdat ik dan beter zou functioneren. 'Hoezo denk jij dat jij een voorkeursbehandeling krijgt? Je bent net als iedereen.'
zondag 14 april 2019 om 12:21
In het kleine bedrijfje waar ik 16 jaar gewerkt had heb ik een eigen kantoor kunnen eisen, omdat de rest rookte! En daar kon ik dus écht niet tegen. Ik zat dus heerlijk alleen en 2-5 anderen zaten in 'n soort kantoortuin. Dat was voor mij toen nog niet bekende autisme natuurlijk ook 'n zegen.Luistervink schreef: ↑14-04-2019 12:16Ik heb zoveel te horen gekregen dat ik me niet moet aanstellen en anderen niet tot last moet zijn, dat ik zelf ook vind dat ik mezelf niet moet aanstellen. Het komt dus niet in me op om me af te vragen of ik misschien wat minder kan vergaderen, te vragen of ik buiten de spits mag reizen of een eigen kantoor te eisen. Ik moet gewoon normaal doen, net als iedereen. Kom op zeg, schop onder de kont. 'Als iedereen dit kan, dan kan jij dit ook.'
En ik zou het ook gek vinden om allerlei eisen te stellen aan mijn baas, omdat ik dan beter zou functioneren. 'Hoezo denk jij dat jij een voorkeursbehandeling krijgt? Je bent net als iedereen.'
zondag 14 april 2019 om 12:21
Dat zal dan misschien net dat stukje zijn waardoor ik mij niet als HSP identificeer. Ik redeneer op zo’n moment vanuit mijzelf en ik zie dan wel of de ander daarin meegaat. Eisen of afdwingen is sowieso niet aan de orde, want mijn baas is de baas en niet ik.Luistervink schreef: ↑14-04-2019 12:16Ik heb zoveel te horen gekregen dat ik me niet moet aanstellen en anderen niet tot last moet zijn, dat ik zelf ook vind dat ik mezelf niet moet aanstellen. Het komt dus niet in me op om me af te vragen of ik misschien wat minder kan vergaderen, te vragen of ik buiten de spits mag reizen of een eigen kantoor te eisen. Ik moet gewoon normaal doen, net als iedereen. Kom op zeg, schop onder de kont. 'Als iedereen dit kan, dan kan jij dit ook.'
En ik zou het ook gek vinden om allerlei eisen te stellen aan mijn baas, omdat ik dan beter zou functioneren. 'Hoezo denk jij dat jij een voorkeursbehandeling krijgt? Je bent net als iedereen.'
