Psyche
alle pijlers
Ik ben Gaia.
dinsdag 17 juni 2008 om 23:27
Ik ben Gaia, en je ziet het misschien niet.
Ik ben Gaia, en ik studeer en woon in onze hoofdstad.
Ik ben Gaia, en ik maak plezier, ga uit, drink te veel en ben altijd in voor een feestje.
Ik ben Gaia, ik sta altijd voor iedereen klaar.
Ik ben Gaia, ik heb een druk sociaal leven.
Ik ben Gaia, gek op kleren en verslaafd aan schoenen.
Ik ben Gaia, ik wil dokter worden.
Ik ben Gaia, en ik ben me toch zo sterk!
Ik ben Gaia, en ik vecht.
Je ziet het misschien niet. Het valt niet heel erg op dat die ene spijkerbroek de ene week te strak zit, en 2 weken later veel te los.
Je ziet het misschien niet, want in gezelschap eet ik heel gewoon en iedereen weet hoeveel ik van eten houd!
Je ziet niet dat ik mezelf vol prop met alles dat ik maar kan vinden.
Je weet niet dat ik in een half uur tijd 2000 calorieen naar binnen werk. En niemand weet hoe dik ik mezelf voel.
En mama, je weet niet hoe moeilijk ik het heb met het op mezelf wonen. Mama, ik ben helemaal niet 'beter'. En mama, al vind iedereen me mooi; ik vind mezelf zo vet.
Die bloeduitstortinkjes op mijn gezicht komen niet van de buikgriep. En als ik me niet sterk voel, heb ik niet last van mijn maag. Als ik spuug, is het niet omdat ik ziek ben. Het liegen gaat me veel te makkelijk af.
Ik ben Gaia, 1 meter 72 en weeg netjes 64 kilo.
Ik ben Gaia, eigenlijk gaat het helemaal niet goed.
En ik vecht nu al zo lang.
Ik ben Gaia, en ik studeer en woon in onze hoofdstad.
Ik ben Gaia, en ik maak plezier, ga uit, drink te veel en ben altijd in voor een feestje.
Ik ben Gaia, ik sta altijd voor iedereen klaar.
Ik ben Gaia, ik heb een druk sociaal leven.
Ik ben Gaia, gek op kleren en verslaafd aan schoenen.
Ik ben Gaia, ik wil dokter worden.
Ik ben Gaia, en ik ben me toch zo sterk!
Ik ben Gaia, en ik vecht.
Je ziet het misschien niet. Het valt niet heel erg op dat die ene spijkerbroek de ene week te strak zit, en 2 weken later veel te los.
Je ziet het misschien niet, want in gezelschap eet ik heel gewoon en iedereen weet hoeveel ik van eten houd!
Je ziet niet dat ik mezelf vol prop met alles dat ik maar kan vinden.
Je weet niet dat ik in een half uur tijd 2000 calorieen naar binnen werk. En niemand weet hoe dik ik mezelf voel.
En mama, je weet niet hoe moeilijk ik het heb met het op mezelf wonen. Mama, ik ben helemaal niet 'beter'. En mama, al vind iedereen me mooi; ik vind mezelf zo vet.
Die bloeduitstortinkjes op mijn gezicht komen niet van de buikgriep. En als ik me niet sterk voel, heb ik niet last van mijn maag. Als ik spuug, is het niet omdat ik ziek ben. Het liegen gaat me veel te makkelijk af.
Ik ben Gaia, 1 meter 72 en weeg netjes 64 kilo.
Ik ben Gaia, eigenlijk gaat het helemaal niet goed.
En ik vecht nu al zo lang.
maandag 30 juni 2008 om 08:29
He Iry,
Goed dat je tegen ons aankletst. Is toch een manier om woorden te vinden.
Kan me voorstellen hoor, dat je boos bent. Dat je de boel constant maar hoog houdt, het niet laat overnemen door een ander. En dat dat z'n tol eist. Boos dat het niet lukt, boos dat je je zo alleen maakt.
En dan knapt af en toe de boel. Is niet leuk maar de wereld vergaat ook niet. Je even terugtrekken met joggingbroek en dekentje lijkt mij een goed idee. Of een wandeling in het bos, even de zintuigen prikkelen.
Herrie in je hoofd. Lastig. Ook zo klote dat die eetstoornis zo het beeld bepaalt, dat hulpverlenerers zich niet daaraan of aan de rest willen branden.
Hoop dat je een beetje geslapen hebt. Ik heb ook de oplossing niet, maar kan altijd met je meelezen. Virtueel wat liefde sturen. Je niet voor gek verklaren. En je niet zielig vinden, hoe zwaar je het ook hebt. Want ik geloof dat je een mooie, bijzondere vrouw bent. Hoe liefdevol jij over je naasten schrijft raakt me.
Dat tijdje vrij nemen van daffodil vind ik een goede tip. Probeer zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen. Dat is voor de mensen om je heen ook het fijnst om te zien.
Dikke knuf, Hanke
Goed dat je tegen ons aankletst. Is toch een manier om woorden te vinden.
Kan me voorstellen hoor, dat je boos bent. Dat je de boel constant maar hoog houdt, het niet laat overnemen door een ander. En dat dat z'n tol eist. Boos dat het niet lukt, boos dat je je zo alleen maakt.
En dan knapt af en toe de boel. Is niet leuk maar de wereld vergaat ook niet. Je even terugtrekken met joggingbroek en dekentje lijkt mij een goed idee. Of een wandeling in het bos, even de zintuigen prikkelen.
Herrie in je hoofd. Lastig. Ook zo klote dat die eetstoornis zo het beeld bepaalt, dat hulpverlenerers zich niet daaraan of aan de rest willen branden.
Hoop dat je een beetje geslapen hebt. Ik heb ook de oplossing niet, maar kan altijd met je meelezen. Virtueel wat liefde sturen. Je niet voor gek verklaren. En je niet zielig vinden, hoe zwaar je het ook hebt. Want ik geloof dat je een mooie, bijzondere vrouw bent. Hoe liefdevol jij over je naasten schrijft raakt me.
Dat tijdje vrij nemen van daffodil vind ik een goede tip. Probeer zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen. Dat is voor de mensen om je heen ook het fijnst om te zien.
Dikke knuf, Hanke
maandag 30 juni 2008 om 10:41
Iry, lieve lieve meid, ik heb moeite om op dit moment de juiste woorden voor je te vinden en tegelijkertijd vraag ik me af of er goede woorden zijn.Ik hoop dat het een beetje geholpen heeft om je verhaal op te schrijven vannacht, dat het je een beetje lucht heeft gegeven. Als je de tekst weg wil halen, doe dat, maar er staat niets in waar je je voor moet schamen 
Maak er vandaag een rustige dag van, zorg een beetje goed voor jezelf en probeer in ieder geval je gezinnetje een beetje binnen te laten, hoe moeilijk het ook voor je is. Jij hoeft niet altijd de sterkste te zijn, zij zijn sterk genoeg om af en toe de last van je over te nemen
Bianca, dank je voor de knuffel, kan hem goed gebruiken nu, een knuffel terug
Maak er vandaag een rustige dag van, zorg een beetje goed voor jezelf en probeer in ieder geval je gezinnetje een beetje binnen te laten, hoe moeilijk het ook voor je is. Jij hoeft niet altijd de sterkste te zijn, zij zijn sterk genoeg om af en toe de last van je over te nemen
Bianca, dank je voor de knuffel, kan hem goed gebruiken nu, een knuffel terug
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 30 juni 2008 om 10:42
Oh lieve Iry je verhaal komt recht bij me binnen. Vooral wat je zegt over levenslang, ik zal niets quoten omdat je het weer gaat weghalen, maar ik ken het zelf ook...... wat een worsteling.
Weet dat je gezien en gehoord wordt, en dat je goed bent zoals je bent. Goed dat je van je afschrijft. Ik hoop dat het je een beetje lucht en nieuwe moed heeft gegeven.
je verhaal komt recht bij me binnen. Vooral wat je zegt over levenslang, ik zal niets quoten omdat je het weer gaat weghalen, maar ik ken het zelf ook...... wat een worsteling.Weet dat je gezien en gehoord wordt, en dat je goed bent zoals je bent. Goed dat je van je afschrijft. Ik hoop dat het je een beetje lucht en nieuwe moed heeft gegeven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 30 juni 2008 om 10:50
Lieve Iry,
Wat een noodkreet van jou vannacht.... Je klinkt zo helder en tegelijk zo verward. Je weet precies de vinger op de zere plekken te leggen, en toch heb je volgens mij geen idee waar je moet beginnen om deze chaos te lijf te gaan. Chaos in je lijf, je hoofd, je huis...
Het is niet erg dat je dat niet weet. Zo te horen heb je heel wat demonen om tegen te vechten.... Hulp heb je nodig! Je trekt jezelf uit dit moeras, daar heb je de kracht voor, maar je hebt een arm nodig die je op de kant helpt. Waarom is er geen hulp voor jou, lieve Iry?
En meissie, wil je alsjeblieft een beetje liever voor jezelf zijn? Je eist volgens mij vreselijk veel van jezelf, je voelt je schuldig tegenover iedereen die je lief is. Maar je hebt ook verplichtingen aan jezelf, weet je dat? Misschien moet je eerst die schuld eens gaan inlossen en kun je dan pas voor die anderen zijn wat je wil zijn. Tot die tijd ben je gewoon wat je kán zijn, en dat is voor nu écht genoeg!
een
dubio
Wat een noodkreet van jou vannacht.... Je klinkt zo helder en tegelijk zo verward. Je weet precies de vinger op de zere plekken te leggen, en toch heb je volgens mij geen idee waar je moet beginnen om deze chaos te lijf te gaan. Chaos in je lijf, je hoofd, je huis...
Het is niet erg dat je dat niet weet. Zo te horen heb je heel wat demonen om tegen te vechten.... Hulp heb je nodig! Je trekt jezelf uit dit moeras, daar heb je de kracht voor, maar je hebt een arm nodig die je op de kant helpt. Waarom is er geen hulp voor jou, lieve Iry?
En meissie, wil je alsjeblieft een beetje liever voor jezelf zijn? Je eist volgens mij vreselijk veel van jezelf, je voelt je schuldig tegenover iedereen die je lief is. Maar je hebt ook verplichtingen aan jezelf, weet je dat? Misschien moet je eerst die schuld eens gaan inlossen en kun je dan pas voor die anderen zijn wat je wil zijn. Tot die tijd ben je gewoon wat je kán zijn, en dat is voor nu écht genoeg!
een
dubio
Ga in therapie!
maandag 30 juni 2008 om 12:24
Lieve Iry, Ik denk aan je meid en ik snap heel goed dat je er doorheen zit. Daarbij snap ik ook dat je je posting weg wil halen morgen. Doe maar gewoon wat jouw goeddunkt....
Wat zegt je man van dit alles? Heb je steun aan hem? Het lijkt me namelijk heel moeilijk als je bij alles waar je doorheen gaat het gevoel hebt dat je er alleen voor staat.
Een hele dikke knuffel
Leo
Wat zegt je man van dit alles? Heb je steun aan hem? Het lijkt me namelijk heel moeilijk als je bij alles waar je doorheen gaat het gevoel hebt dat je er alleen voor staat.
Een hele dikke knuffel
Leo
maandag 30 juni 2008 om 13:52
Hoi lieve dames.
Ik ben net boven water en lees jullie lieve berichtjes.
Ik moet vreselijk huilen maar het doet mij goed.
Heel fijn om de warmte te ontvangen die jullie uitstralen in jullie berichtjes.
Ik laat mijn berichtje vandaag nog eventjes staan.
Schrijf later op de dag nog.
Hoe het gaat,antwoord op jullie berichtjes.
Ik ga even een beetje spanning weg douchen.
Het zonnetje schijnt,ik ga vanmiddag lekker met frummeltje in de tuin tuttelen ( met joggingbroek,niemand die het ziet).
Liefs en dikke knuffel terug voor de lieverds hier die hem net zo hard kunnen gebruiken.
Ik ben net boven water en lees jullie lieve berichtjes.
Ik moet vreselijk huilen maar het doet mij goed.
Heel fijn om de warmte te ontvangen die jullie uitstralen in jullie berichtjes.
Ik laat mijn berichtje vandaag nog eventjes staan.
Schrijf later op de dag nog.
Hoe het gaat,antwoord op jullie berichtjes.
Ik ga even een beetje spanning weg douchen.
Het zonnetje schijnt,ik ga vanmiddag lekker met frummeltje in de tuin tuttelen ( met joggingbroek,niemand die het ziet).
Liefs en dikke knuffel terug voor de lieverds hier die hem net zo hard kunnen gebruiken.
maandag 30 juni 2008 om 19:55
Lieve Iry,
Wees alsjeblieft niet zo hard voor jezelf.
Geef aan dat je het niet meer alleen kan.
Soms kun je het niet alleen...
Volgens mij ben jij een heel krachtige vrouw en je verhaal is heel intens.. Wat verdrietig dat je zo'n pijn hebt.
Nog lekker in de tuin 'gefrummeld'...?
Ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen, ik wens je gewoon heel veel liefs toe...
Dikke knuffel,
Gaia.
(ps ik ben een paar dagen naar familie op Ibiza geweest/gevlucht, vandaar tot nu toe geen reacties van mijn kant. Sorry)
Wees alsjeblieft niet zo hard voor jezelf.
Geef aan dat je het niet meer alleen kan.
Soms kun je het niet alleen...
Volgens mij ben jij een heel krachtige vrouw en je verhaal is heel intens.. Wat verdrietig dat je zo'n pijn hebt.
Nog lekker in de tuin 'gefrummeld'...?
Ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen, ik wens je gewoon heel veel liefs toe...
Dikke knuffel,
Gaia.
(ps ik ben een paar dagen naar familie op Ibiza geweest/gevlucht, vandaar tot nu toe geen reacties van mijn kant. Sorry)
maandag 30 juni 2008 om 20:51
Hoi Hanke,
Oh het was heerlijk. Zon, zee, strand.
's Avonds lekker uit eten. Heel veel vis gegeten:)
Paardgereden, uitgegaan en gewoon even mijn verstand op 0.
Mijn ouders hadden zonder dat ik het wist mijn vlucht geboekt en daar ging ik.
Hoe gaat het met jou?
Ik ga eventjes bij mijn ouders zitten en vanavond de berichten doorwerken. Wat super dat hier zo geschreven wordt en er steun aan elkaar verleend wordt. Is bijzonder!
Fijne avond iedereen,
Gaia
Oh het was heerlijk. Zon, zee, strand.
's Avonds lekker uit eten. Heel veel vis gegeten:)
Paardgereden, uitgegaan en gewoon even mijn verstand op 0.
Mijn ouders hadden zonder dat ik het wist mijn vlucht geboekt en daar ging ik.
Hoe gaat het met jou?
Ik ga eventjes bij mijn ouders zitten en vanavond de berichten doorwerken. Wat super dat hier zo geschreven wordt en er steun aan elkaar verleend wordt. Is bijzonder!
Fijne avond iedereen,
Gaia
maandag 30 juni 2008 om 21:11
Hoi Gaia,
Mooie nick is dat trouwens. Is Gaia niet de godin van de aarde?
Wat lief van je ouders dat ze die vlucht voor je geboekt hebben. En echt fijn dat je er van genoten hebt. Ben je een beetje bruin geworden?
Met mij gaat het goed. Ben vrolijk, vrijwilligerswerk ging goed. Alleen het indisch eten van gister beviel mijn darmen niet echt. Houd het vandaag bij fruit, brood en water. En ik ben heel blij dat ik nét op tijd de wc haalde...
Mooie nick is dat trouwens. Is Gaia niet de godin van de aarde?
Wat lief van je ouders dat ze die vlucht voor je geboekt hebben. En echt fijn dat je er van genoten hebt. Ben je een beetje bruin geworden?
Met mij gaat het goed. Ben vrolijk, vrijwilligerswerk ging goed. Alleen het indisch eten van gister beviel mijn darmen niet echt. Houd het vandaag bij fruit, brood en water. En ik ben heel blij dat ik nét op tijd de wc haalde...
maandag 30 juni 2008 om 21:15
maandag 30 juni 2008 om 21:43
Ik ben heerlijk bruin geworden haha.
Wat vervelend dat je niet zo lekker was van het eten:s Heeft het wel gesmaakt?
Ik heb even gemist wat voor vrijwilligerswerk je doet.. Mijn excuses! Het is nu ook veel overlezen, maar ik doe mijn best.
Ik heb zelf nooit laxeermiddelen gebruikt, dus ik zou het niet weten. Ik weet wel dat suikervrije snoepjes een laxerend effect hebben. Hier ben ik op vervelende wijze vorige week achter gekomen. 1 tip; eet nooit een heel zakje leeg.
Oh en Gaia betekent inderdaad Godin van de aarde. In ieder geval iets in die richting. Ik zou de naam is googlen, zit een hele mooie mythe achter.
Mijn moeder heeft mijn naam gekozen.
Liefs
Wat vervelend dat je niet zo lekker was van het eten:s Heeft het wel gesmaakt?
Ik heb even gemist wat voor vrijwilligerswerk je doet.. Mijn excuses! Het is nu ook veel overlezen, maar ik doe mijn best.
Ik heb zelf nooit laxeermiddelen gebruikt, dus ik zou het niet weten. Ik weet wel dat suikervrije snoepjes een laxerend effect hebben. Hier ben ik op vervelende wijze vorige week achter gekomen. 1 tip; eet nooit een heel zakje leeg.
Oh en Gaia betekent inderdaad Godin van de aarde. In ieder geval iets in die richting. Ik zou de naam is googlen, zit een hele mooie mythe achter.
Mijn moeder heeft mijn naam gekozen.
Liefs
maandag 30 juni 2008 om 21:59
Ik had ook helemaal niet verteld dat ik vrijwilligerswerk doe. Dus geen sorry zeggen als dat niet nodig is 
Je hoeft je echt niet voor alles te verontschuldigen.
Ja leuk he, buitensporige zoetstoffen. Heb ook wel eens heel veel sinaasappelsap op een dag gedronken. Heeft ook zo'n werking.
De indische groenten waren niet bijzonder, maar ik had geen zin om te koken en een heel menu was maar 5 euro tjes.
Wat vind je van het topic trouwens? Je brengt wel wat teweeg joh! Herken je wat, in wat er voor je geschreven is. Over dat positief en negatief tegelijk aanwezig is maar allebei zo extreem dat je er een beetje maf van wordt?
Je hoeft je echt niet voor alles te verontschuldigen.Ja leuk he, buitensporige zoetstoffen. Heb ook wel eens heel veel sinaasappelsap op een dag gedronken. Heeft ook zo'n werking.
De indische groenten waren niet bijzonder, maar ik had geen zin om te koken en een heel menu was maar 5 euro tjes.
Wat vind je van het topic trouwens? Je brengt wel wat teweeg joh! Herken je wat, in wat er voor je geschreven is. Over dat positief en negatief tegelijk aanwezig is maar allebei zo extreem dat je er een beetje maf van wordt?
maandag 30 juni 2008 om 22:26
Oh okay haha. SORRY zal het niet meer zeggen.
Jeetje wat ik vind van het topic.. Ik vind het heel fijn om te lezen dat mensen zich openstellen en men elkaar steunt.
Erg bijzonder. Ik vond mezelf altijd zo zeuren, maar nu zie je pas hoeveel mensen zelf kampen met problemen rond eten..
Ik herken dingen, maar ik heb nu ook een beetje een idee dat het met mij 'nog zo erg' niet is.
Begrijp me niet verkeerd, in een slechte periode ben ik totally crazy met eten, sporten. Als ik dan op een dag meer dan 600 calorieën tot me neem, is het veel.
Ik klim er alleen ook wel eens uit. Ik kan niet ontkennen dat ik 24/7 met eten bezig ben, dus misschien zit ik nog wat meer in de denial fase...
Apart, wat eten met een mens in deze welvaartmaatschappij doet.
Hoe kijk jij er op? Herken jij veel?
Jeetje wat ik vind van het topic.. Ik vind het heel fijn om te lezen dat mensen zich openstellen en men elkaar steunt.
Erg bijzonder. Ik vond mezelf altijd zo zeuren, maar nu zie je pas hoeveel mensen zelf kampen met problemen rond eten..
Ik herken dingen, maar ik heb nu ook een beetje een idee dat het met mij 'nog zo erg' niet is.
Begrijp me niet verkeerd, in een slechte periode ben ik totally crazy met eten, sporten. Als ik dan op een dag meer dan 600 calorieën tot me neem, is het veel.
Ik klim er alleen ook wel eens uit. Ik kan niet ontkennen dat ik 24/7 met eten bezig ben, dus misschien zit ik nog wat meer in de denial fase...
Apart, wat eten met een mens in deze welvaartmaatschappij doet.
Hoe kijk jij er op? Herken jij veel?
maandag 30 juni 2008 om 23:00
Ik heb geen eetverslaving (thank God!!), maar ben wel een emo eter. Heb de neiging passief te worden en graai dan naar gemaksvoedsel. Maar 24/7 met eten bezig zijn heb ik dus helemaal niet.
Het destructieve, hoe je met jezelf, je talenten en je zelfverwijten omgaat, dát herken ik wel. Het bijzonder willen zijn, het er toe willen doen. Het niet kunnen omgaan met agressie. Je achter iets verschuilen. De angst. De eenzaamheid. De herrie in je hoofd. Dat herken ik wel. Al ben ik zelf al weer een heel stuk verder wat betreft beter worden.
Ik weet dat mijn directe toon best wat oproept hier en in andere topics. In real life ben ik ook zo. Maar ik ben ook heel lief hoor.
Het destructieve, hoe je met jezelf, je talenten en je zelfverwijten omgaat, dát herken ik wel. Het bijzonder willen zijn, het er toe willen doen. Het niet kunnen omgaan met agressie. Je achter iets verschuilen. De angst. De eenzaamheid. De herrie in je hoofd. Dat herken ik wel. Al ben ik zelf al weer een heel stuk verder wat betreft beter worden.
Ik weet dat mijn directe toon best wat oproept hier en in andere topics. In real life ben ik ook zo. Maar ik ben ook heel lief hoor.
dinsdag 1 juli 2008 om 00:01
Lueverds.
Het is een zware dag geweest,maar toch niet zo zwaar als ik dacht.
Ik ga nu eens een keer vroeg mijn bed in.
Even wat lichamelijke rust nemen en lekker tegen vriend aankruipen.
Sorry dat ik mijn belofte daarom even niet nakom om nog wat te antwoorden hier en te schrijven naar jullie.
Liefs!
Het is een zware dag geweest,maar toch niet zo zwaar als ik dacht.
Ik ga nu eens een keer vroeg mijn bed in.
Even wat lichamelijke rust nemen en lekker tegen vriend aankruipen.
Sorry dat ik mijn belofte daarom even niet nakom om nog wat te antwoorden hier en te schrijven naar jullie.
Liefs!
dinsdag 1 juli 2008 om 01:49
Lieve Iry,
Ik ben blij met je laatste berichtje na je emotionele bericht van afgelopen nacht.
Heel goed dat je vroeg naar bed bent gegaan en jezelf in ieder geval lichamelijk wat rust gunt.
Hopelijk voel je je straks als je opstaat iets meer opgewassen tegen de dag die voor je ligt.
Dit topic komt enorm bij me binnen, ik denk door de enorme openheid van meerdere lieve vrouwen hier.
Zelf snoep ik wel teveel en ben veel aangekomen maar heb medisch gezien geen overgewicht en ook geen eetstoornis.
En toch triggert dit topic me enorm en ik kan eigenlijk niet goed onder woorden brengen waarom dat precies is.
Ik vind het zo knap dat jullie je gevoelens zo goed kunnen opschrijven, mij lukt dat op de één of andere manier niet.
Vroeger schreef ik alles op, dagboeken vol heb ik van honderden pagina's dik, maar in de loop der tijd lukt gaat het uiten via woorden me steeds slechter af.
En dat terwijl mijn hoofd zó vol zit dat het vaak voelt alsof het uit elkaar knalt.
Op dit forum lees ik zoveel dat me raakt, alles om me heen komt zo binnen en het maakt de chaos in m'n hoofd alleen maar groter.
Ik leef mee, denk en droom over dingen die mensen op het forum schrijven, krijg er vaak een brok van in m'n keel of moet echt huilen.
Het vermengt zich met de gevoelens van mezelf en dan wordt alles opgeblazen tot een niet te overzien geheel.
Maar als ik dan hier voor de pc zit en iets zinnigs wil zeggen, een helpende hand toe wil steken, ervaringen en inzichten wil delen, dan lijkt het wel alsof ik in een cocon zit en dan kan ik niet uiten wat ik van binnen voel.
Is dat voor iemand herkenbaar?
Bij gebrek aan woorden geef ik iedereen in dit topic een hele warme sterkte-.
Meelezen blijf ik zeker doen en wellicht kom ik nog een keer met iets inhoudelijk zinnigs op de proppen......
Ik ben blij met je laatste berichtje na je emotionele bericht van afgelopen nacht.
Heel goed dat je vroeg naar bed bent gegaan en jezelf in ieder geval lichamelijk wat rust gunt.
Hopelijk voel je je straks als je opstaat iets meer opgewassen tegen de dag die voor je ligt.
Dit topic komt enorm bij me binnen, ik denk door de enorme openheid van meerdere lieve vrouwen hier.
Zelf snoep ik wel teveel en ben veel aangekomen maar heb medisch gezien geen overgewicht en ook geen eetstoornis.
En toch triggert dit topic me enorm en ik kan eigenlijk niet goed onder woorden brengen waarom dat precies is.
Ik vind het zo knap dat jullie je gevoelens zo goed kunnen opschrijven, mij lukt dat op de één of andere manier niet.
Vroeger schreef ik alles op, dagboeken vol heb ik van honderden pagina's dik, maar in de loop der tijd lukt gaat het uiten via woorden me steeds slechter af.
En dat terwijl mijn hoofd zó vol zit dat het vaak voelt alsof het uit elkaar knalt.
Op dit forum lees ik zoveel dat me raakt, alles om me heen komt zo binnen en het maakt de chaos in m'n hoofd alleen maar groter.
Ik leef mee, denk en droom over dingen die mensen op het forum schrijven, krijg er vaak een brok van in m'n keel of moet echt huilen.
Het vermengt zich met de gevoelens van mezelf en dan wordt alles opgeblazen tot een niet te overzien geheel.
Maar als ik dan hier voor de pc zit en iets zinnigs wil zeggen, een helpende hand toe wil steken, ervaringen en inzichten wil delen, dan lijkt het wel alsof ik in een cocon zit en dan kan ik niet uiten wat ik van binnen voel.
Is dat voor iemand herkenbaar?
Bij gebrek aan woorden geef ik iedereen in dit topic een hele warme sterkte-
.Meelezen blijf ik zeker doen en wellicht kom ik nog een keer met iets inhoudelijk zinnigs op de proppen......
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
