Psyche
alle pijlers
Ik en mijn omgang met andere mensen
maandag 29 oktober 2018 om 23:41
Ik weet niet precies waar dit topic onder valt, maar ik plaats het maar onder psyche.
Op dit moment ben ik nogal verdrietig over mijn omgang met andere mensen. Ik ben midden veertig en ik heb geen goede vrienden.
Mijn dagen zijn best gevuld, ik heb een leuke fulltime baan, een relatie en huisdieren maar toch voel ik me erg eenzaam.
Het is vooral dat ik verbinding met iemand mis.
Ik heb al veel geprobeerd om hier verandering in te brengen; aangesloten bij clubjes, doen aan sport, zelf mensen uitgenodigd voor een uitje o.i.d. en online vriendschap gezocht maar helaas lukt het me niet om een goede band met iemand op te bouwen, dit geldt zelfs voor mijn eigen familie,
In aanwezigheid van anderen heb ik vaak het gevoel niet goed genoeg te zijn en ik weet dat dat er veel mee te maken heeft maar ook daar kan ik maar niet van afkomen. Ik heb al wat psychologen en coaches gezien. Hier heb ik wel wat over mezelf geleerd maar het blijft voor mij ingewikkeld om leuke sociale ontspannen omgang met anderen te hebben. Mijn app blijft vaak stil en ik heb niet iemand om bijvoorbeeld gezellig een dagje mee te gaan winkelen. Anderen plaats ik bovendien op een voetstuk ook al weet ik dat dat onterecht is.
Samengevat heb ik het idee dat niemand echt op mij zit te wachten. Als ik het zo opschrijf vind ik het zelf nogal zielig klinken en dat is niet de bedoeling want niemand zit natuurlijk op een klager te wachten. maar omdat ik al zo veel geprobeerd heb ben ik nu nogal down en is de moed mij een beetje in de schoenen gezonken. Wat ik met dit bericht wil is denk ik vooral van me afschrijven want dit gevoel kan ik verder nergens kwijt maar misschien dat iemand het herkent, tips heeft of een manier heeft gevonden om ermee om te gaan.
Op dit moment ben ik nogal verdrietig over mijn omgang met andere mensen. Ik ben midden veertig en ik heb geen goede vrienden.
Mijn dagen zijn best gevuld, ik heb een leuke fulltime baan, een relatie en huisdieren maar toch voel ik me erg eenzaam.
Het is vooral dat ik verbinding met iemand mis.
Ik heb al veel geprobeerd om hier verandering in te brengen; aangesloten bij clubjes, doen aan sport, zelf mensen uitgenodigd voor een uitje o.i.d. en online vriendschap gezocht maar helaas lukt het me niet om een goede band met iemand op te bouwen, dit geldt zelfs voor mijn eigen familie,
In aanwezigheid van anderen heb ik vaak het gevoel niet goed genoeg te zijn en ik weet dat dat er veel mee te maken heeft maar ook daar kan ik maar niet van afkomen. Ik heb al wat psychologen en coaches gezien. Hier heb ik wel wat over mezelf geleerd maar het blijft voor mij ingewikkeld om leuke sociale ontspannen omgang met anderen te hebben. Mijn app blijft vaak stil en ik heb niet iemand om bijvoorbeeld gezellig een dagje mee te gaan winkelen. Anderen plaats ik bovendien op een voetstuk ook al weet ik dat dat onterecht is.
Samengevat heb ik het idee dat niemand echt op mij zit te wachten. Als ik het zo opschrijf vind ik het zelf nogal zielig klinken en dat is niet de bedoeling want niemand zit natuurlijk op een klager te wachten. maar omdat ik al zo veel geprobeerd heb ben ik nu nogal down en is de moed mij een beetje in de schoenen gezonken. Wat ik met dit bericht wil is denk ik vooral van me afschrijven want dit gevoel kan ik verder nergens kwijt maar misschien dat iemand het herkent, tips heeft of een manier heeft gevonden om ermee om te gaan.
dinsdag 30 oktober 2018 om 13:22
Wat je denkt creëer je in jouw wereld . dus als je denkt dat niemand met je wil afspreken omdat je niet de moeite waard bent , dan zend je dat uit en dan zal dat gebeuren. Je kan dit veranderen door jouw onzekerheden aan te pakken en te groeien naar iemand die zichzelf waardig genoeg vind voor anderen
dinsdag 30 oktober 2018 om 13:57
Wanneer je al meerdere therapieën hebt gehad en het is niet gelukt dan is het eerder een kwestie van zo zijn. Er zijn nou eenmaal mensen met een laag zelfbeeld op de wereld.Spirit36 schreef: ↑30-10-2018 13:22Wat je denkt creëer je in jouw wereld . dus als je denkt dat niemand met je wil afspreken omdat je niet de moeite waard bent , dan zend je dat uit en dan zal dat gebeuren. Je kan dit veranderen door jouw onzekerheden aan te pakken en te groeien naar iemand die zichzelf waardig genoeg vind voor anderen
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 30 oktober 2018 om 14:05
dinsdag 30 oktober 2018 om 14:23
Dit herken ik zekersnorriemorrie schreef: ↑30-10-2018 14:21Je bent zeker niet de enige die dit heeft. In schematherapie noemen ze het sociale ongewenstheid.Omschrijving hiervan: Ik sta los van de rest van de wereld, hoor er niet bij. Ik ben anders en maak geen deel uit van de mensen om me heen. Misschien herken je dit?
dinsdag 30 oktober 2018 om 14:24
dinsdag 30 oktober 2018 om 14:39
Ik herken het ook, maar heb juist daarom geen tips voor je. Vooral dat gedeelte van anderen hoger plaatsen snap ik heel goed. Voor mij zijn de meeste mensen beter, leuker, socialer, enz enz dan ik. Wat ik wel doe is proberen dingen in anderen te zien die ik juist niet leuk vind. Klinkt heel erg en ik zou het nooit hardop tegen ze zeggen, maar het helpt soms om me beter te voelen over mezelf.
dinsdag 30 oktober 2018 om 14:40
snorriemorrie schreef: ↑30-10-2018 14:21Je bent zeker niet de enige die dit heeft. In schematherapie noemen ze het sociale ongewenstheid.Omschrijving hiervan: Ik sta los van de rest van de wereld, hoor er niet bij. Ik ben anders en maak geen deel uit van de mensen om me heen. Misschien herken je dit?
Ja, heel herkenbaar.
dinsdag 30 oktober 2018 om 16:03
O, dit is zo ontzettend herkenbaar… Ik baal er van dat ik wel wéét waar het aan ligt (namelijk: je vindt jezelf niet leuk genoeg), maar probeer het maar eens om te buigen. Ik heb een training gedaan die me veel inzichten heeft gegeven, maar praktisch maar weinig heeft opgeleverd. Ik kan het gewoon niet omzetten in gedrag, of ik moet héél alert zijn. Daar ligt dus wel de sleutel, alert zijn en fake it till you make it, en succeservaringen oogsten. Net zo lang tot het ‘vanzelf’ gaat. Dat is niet onmogelijk! Je hebt jezelf immers net zo goed aangeleerd om negatief naar jezelf te kijken.
En wat hier al gezegd werd… je straalt uit hoe je over jezelf denkt. Wanneer jij denkt: ik ben niet zoveel waard, dan zullen anderen je ook zo benaderen. Wat dat betreft is het superfijn dat je op je werk gewoon jezelf mag zijn, want dat is bij uitstek een situatie waar je te maken krijgt met de harde werkelijkheid van collega’s die je als een makkelijke prooi zien… Been there. Ik werk in een branche waar het er hard aan toe kan gaan, dus heb mijn portie wel gehad. En nu werk ik ergens waar ik wel mezelf mag en kan zijn, maar ik merk dat ik niet serieus word genomen. Niet raar want ik ben veel te onzeker, dus logisch ook dat ik niet serieus word genomen…
Ik baal ervan, ik keur mezelf daar ook weer op af… en zo is het cirkeltje mooi rond.
Ik ben blij dat ik op mijn vriend kan terugvallen, dus dat is iets wat ik ook echt heel erg waardeer. En tegelijkertijd is het nogal confronterend dat het sociale hem geen moeite kost, eigenlijk zonder dat hij iets hoeft te doen. Ik zie dus van dichtbij dat het wel kan. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij wist waar het aan ligt dat ik niet snel contact maak met mensen. Hij zei: “Ja, je hebt gewoon geen open uitstraling”. Ik heb daar natuurlijk over nagedacht en begrijp het nu wel. In feite is iedereen onzeker, en dus maakt iedereen liever contact met easy-going mensen… niet de introverte, of mensen waar ik mezelf een beetje onder schaar, die bang zijn voor een negatieve ervaring. Het gekke is, ik denk dat ik daar zelf een uitzondering op ben, maar ondertussen wacht ik lekker veilig af tot die ander het risico wil nemen om initiatief te nemen!
En wat hier al gezegd werd… je straalt uit hoe je over jezelf denkt. Wanneer jij denkt: ik ben niet zoveel waard, dan zullen anderen je ook zo benaderen. Wat dat betreft is het superfijn dat je op je werk gewoon jezelf mag zijn, want dat is bij uitstek een situatie waar je te maken krijgt met de harde werkelijkheid van collega’s die je als een makkelijke prooi zien… Been there. Ik werk in een branche waar het er hard aan toe kan gaan, dus heb mijn portie wel gehad. En nu werk ik ergens waar ik wel mezelf mag en kan zijn, maar ik merk dat ik niet serieus word genomen. Niet raar want ik ben veel te onzeker, dus logisch ook dat ik niet serieus word genomen…
Ik baal ervan, ik keur mezelf daar ook weer op af… en zo is het cirkeltje mooi rond.Ik ben blij dat ik op mijn vriend kan terugvallen, dus dat is iets wat ik ook echt heel erg waardeer. En tegelijkertijd is het nogal confronterend dat het sociale hem geen moeite kost, eigenlijk zonder dat hij iets hoeft te doen. Ik zie dus van dichtbij dat het wel kan. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij wist waar het aan ligt dat ik niet snel contact maak met mensen. Hij zei: “Ja, je hebt gewoon geen open uitstraling”. Ik heb daar natuurlijk over nagedacht en begrijp het nu wel. In feite is iedereen onzeker, en dus maakt iedereen liever contact met easy-going mensen… niet de introverte, of mensen waar ik mezelf een beetje onder schaar, die bang zijn voor een negatieve ervaring. Het gekke is, ik denk dat ik daar zelf een uitzondering op ben, maar ondertussen wacht ik lekker veilig af tot die ander het risico wil nemen om initiatief te nemen!
dinsdag 30 oktober 2018 om 17:14
We zijn ook niet geboren met een hoog zelfbeeld. Een groot deel van je persoonlijkheid is wel degelijk zo gebakken bij de geboorte. Niet iedereen wordt tevreden, vervuld en gelukkig geboren. Sommige mensen zij therapie resistent. Die denken bijvoorbeeld dat ze beter worden wanneer zij de juiste vriend vinden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 30 oktober 2018 om 17:42
Een gedeelte is natuurlijk aangeboren, maar gedeeltelijk ook aangeleerd / zo gekomen door ervaringen die je hebt opgedaan. Maar hoe gevoelig je daarvoor bent, dat is toch echt ook karaktergebonden.
Maar ik denk dat de juiste therapie echt heel erg kan helpen. Althans dat hoop ik want ik ben zelf ook in therapie en heb hier al veel van geleerd, maar dit stukje wil ik ook nog tackelen
Maar ik denk dat de juiste therapie echt heel erg kan helpen. Althans dat hoop ik want ik ben zelf ook in therapie en heb hier al veel van geleerd, maar dit stukje wil ik ook nog tackelen
dinsdag 30 oktober 2018 om 17:58
Als dat laatste over mij gaat; ik denk niet dat ik beter word als ik een vriend vind.
Wel mis ik sociale contacten en voel me daar rot onder. De opmerking over een gebrek aan zingeving kan ik wel wat mee. Ik zal het om te beginnen daar wat meer in gaan zoeken. Het is niet zo dat ik mij verveel maar heb niet echt iets wat ik heel leuk vind om te doen of dat ik iets van betekenis voor anderen doe
Vivinnetje: blij dat je het herkend. Niet dat jij er ook mee worstelt natuurlijk, maar niet de enige zijn stelt mij een soort van gerust. Ook mijn vriend gaat het leggen en houden van contacten en vriendschappen gemakkelijk en natuurlijk af.
Wel mis ik sociale contacten en voel me daar rot onder. De opmerking over een gebrek aan zingeving kan ik wel wat mee. Ik zal het om te beginnen daar wat meer in gaan zoeken. Het is niet zo dat ik mij verveel maar heb niet echt iets wat ik heel leuk vind om te doen of dat ik iets van betekenis voor anderen doe
Vivinnetje: blij dat je het herkend. Niet dat jij er ook mee worstelt natuurlijk, maar niet de enige zijn stelt mij een soort van gerust. Ook mijn vriend gaat het leggen en houden van contacten en vriendschappen gemakkelijk en natuurlijk af.
dinsdag 30 oktober 2018 om 19:16
Ook voor mij herkenbaar.snorriemorrie schreef: ↑30-10-2018 14:21Je bent zeker niet de enige die dit heeft. In schematherapie noemen ze het sociale ongewenstheid.Omschrijving hiervan: Ik sta los van de rest van de wereld, hoor er niet bij. Ik ben anders en maak geen deel uit van de mensen om me heen. Misschien herken je dit?
Ik voel met de meeste mensen geen binding. Dat begon in mijn puberteit. Daarvoor had ik best wat vriendinnen. Voor elke activiteit die ik leuk vond had ik wel iemand. Nu ben vaak alleen en heb maar weinig vriendinnen. Eén om mee te koffieleuten, die de leeftijd van mijn vader is. Dan een single-vriendin van rond mijn leeftijd. Maar dat contact staat op een laag pitje. Voorheen deden we verschillende dingen, maar tegenwoordig wil ze alleen maar haar zin doen. Ook zegt ze vaak af waardoor ik niet weet wat ik aan haar heb.
Pas ben ik begonnen chatten met iemand van het forum en we lijken veel dezelfde interesses te hebben. We zijn van plan een keer af te spreken. Dat heb ik nog nooit gedaan. Op deze manier iemand ontmoeten. Maar ik heb er een goed gevoel bij.
dinsdag 30 oktober 2018 om 19:18
dinsdag 30 oktober 2018 om 19:34
Leuk, hondenmens. Chatten met iemand van het forum en een mogelijke ontmoeting
Een chatcontact zou me ook al helpen denk ik. Praten/lezen op dit forum doet dat namelijk ook
Zoals ik al zei heb ik ook contact gezocht een tijdje geleden en ook met mensen afgesproken. Individueel en in een groepje. Jammergenoeg is dat niets geworden en ben ik een beetje huiverig voor nieuwe pogingen. Lees: mogelijke mislukking = afwijzing = verder in de put. Aan de andere kant: als ik niets probeer zal Er zeker niks veranderen
Een chatcontact zou me ook al helpen denk ik. Praten/lezen op dit forum doet dat namelijk ook
Zoals ik al zei heb ik ook contact gezocht een tijdje geleden en ook met mensen afgesproken. Individueel en in een groepje. Jammergenoeg is dat niets geworden en ben ik een beetje huiverig voor nieuwe pogingen. Lees: mogelijke mislukking = afwijzing = verder in de put. Aan de andere kant: als ik niets probeer zal Er zeker niks veranderen
dinsdag 30 oktober 2018 om 19:43
Zijn je verwachtingen niet veel te hoog? Een paar keer afspreken individueel of in een groepje zou ik meer zien als doel voor een leuke avond op dat moment. Als je direct een binding met iemand verwacht of een goede vriendschap verwacht je teveel denk ik. Tuurlijk is het leuk als het zo loopt maar dat heeft tijd nodig en ontstaat niet zomaar.Franka45 schreef: ↑30-10-2018 19:34Leuk, hondenmens. Chatten met iemand van het forum en een mogelijke ontmoeting
Een chatcontact zou me ook al helpen denk ik. Praten/lezen op dit forum doet dat namelijk ook
Zoals ik al zei heb ik ook contact gezocht een tijdje geleden en ook met mensen afgesproken. Individueel en in een groepje. Jammergenoeg is dat niets geworden en ben ik een beetje huiverig voor nieuwe pogingen. Lees: mogelijke mislukking = afwijzing = verder in de put. Aan de andere kant: als ik niets probeer zal Er zeker niks veranderen
Misschien zit ik er helemaal naast maar het klinkt alsof het je ook een soort veiligheid geeft om te zeggen dat je niet goed genoeg bent en jezelf zielig te vinden. Het is een patroon wat je kent en wat je makkelijk vindt, namelijk jezelf de schuld geven en anderen op een voetstuk plaatsen. Kan je dat patroon doorbreken? Door tegen jezelf te zeggen wat er allemaal wel leuk aan je is, je uitbundig op te doffen, je eigen mening te geven ook al vind je dat eng of op een andere manier die buiten je comfort zone ligt maar je wel verder brengen?
Want blijven hangen in zelfmedelijden en aandacht zoeken bij je vriend op de verkeerde manier helpen je uiteindelijk ook niet...
dinsdag 30 oktober 2018 om 19:47
Dit geloof ik niet, als je je ervoor open stelt kan therapie je echt wel helpen. Althans dat is mijn ervaring en dat gun ik iedereen!viva-amber schreef: ↑30-10-2018 13:57Wanneer je al meerdere therapieën hebt gehad en het is niet gelukt dan is het eerder een kwestie van zo zijn. Er zijn nou eenmaal mensen met een laag zelfbeeld op de wereld.
Tuurlijk is therapie niet de oplossing voor alles en zijn er ook zaken die je moet accepteren maar ook daar kan therapie je bij helpen.
dinsdag 30 oktober 2018 om 19:59
Ik heb dit probleem wel eens aangekaart en toen werd gezegd: "Je moet eens weten hoeveel mensen ik in mijn praktijk krijg, die op zoek zijn naar 'verbinding'". Het is inderdaad iets van deze tijd... een beetje vaag. Ik noem het liever 'betrokkenheid'. Het is gewoon fijn dat je met iemand kunt meeleven, maar een ander ook met jou, iets wederkerigs. Maar zoiets moet ook een beetje groeien, dus dat is er niet met een enkele ontmoeting. Je weet dan zelfs niet of een ander daarvoor open staat. En het op de man af vragen is nogal wat, dan stel je jezelf wel heel erg kwetsbaar op. Dus ik snap wel dat je teleurgesteld bent... steek je je nek uit, levert het niks op!
Het helpt voor mezelf niet mee dat ik veel vrienden hebben ook zie als een soort van 'status' (en ja, ik weet dat dat nergens op slaat, maar het is een hardnekkige overtuiging). Als je veel vrienden hebt, dan ben je een leuk mens. Je bent een leuk mens omdat iedereen met jou om wil gaan. Misschien zegt het niet alles over 'leuk zijn', maar meer over sociaal handig. Misschien zegt het ook iets over je eigen behoefte om onder anderen te zijn. (Want ik ben introvert en ook best graag alleen). Ik ga je een pb sturen, Franka!
Het helpt voor mezelf niet mee dat ik veel vrienden hebben ook zie als een soort van 'status' (en ja, ik weet dat dat nergens op slaat, maar het is een hardnekkige overtuiging). Als je veel vrienden hebt, dan ben je een leuk mens. Je bent een leuk mens omdat iedereen met jou om wil gaan. Misschien zegt het niet alles over 'leuk zijn', maar meer over sociaal handig. Misschien zegt het ook iets over je eigen behoefte om onder anderen te zijn. (Want ik ben introvert en ook best graag alleen). Ik ga je een pb sturen, Franka!
dinsdag 30 oktober 2018 om 20:24
.... ik voel me bijna een; ik-ook'er
Zojuist schreef ik in een ander topic, (het topic van snorriemorrie) dat ik heel veel herken. Ook hier herken ik veel in TO en ook in sommige andere reacties.
De vraag die mij tijdens schema therapie is gesteld, wat ik precies verwacht van contact met anderen, waar ik op hoop. hoe 'verbinding' er voor mij uit ziet in de praktijk etc
Ik weet niet of jij voor jezelf hier antwoorden op hebt, ik kwam erachter dat ik het eigenlijk niet zo goed weet. Althans, ik ben er achter gekomen dat het mijn eigen visie en overtuigingen zijn, die contact met anderen op afstand houden en door hoge verachtingen te stellen aan mezelf en de ander en mezelf steeds zo neerhalen, er mede voor zorgen dat ik geen verbinding ervaar. Bijvoorbeeld de gedachte: ze begrijpen mij toch niet, ze zullen vast.... van mij denken (negatief) ik voldoe niet aan de verwachtingen, ik ben anders,
Ik zet mensen die ik leuk vind ook op een voetstuk, een voetstuk zo hoog als de mount everest. Ik vind ze dan helemaal geweldig en hoop (doe ook enorm mijn best door te pleasen) dat ze mij ook leuk vinden, waardoor ik altijd teleurgesteld raak. dit gebeurt onbewust.
Een voorbeeld: paar jaren geleden had ik een goede vriendin, doordat ze een relatie kreeg en vervolgens ging samenwonen en zwanger raakte, werd het contact minder en voelde ik mij afgewezen, ook al wist ik rationeel dat het contact minder zou worden, dat dat zo werkt en gaat, maar Ik kon er niet mee omgaan.
Het is al eerder genoemd, maar schema therapie werkt heel goed!
Zojuist schreef ik in een ander topic, (het topic van snorriemorrie) dat ik heel veel herken. Ook hier herken ik veel in TO en ook in sommige andere reacties.
De vraag die mij tijdens schema therapie is gesteld, wat ik precies verwacht van contact met anderen, waar ik op hoop. hoe 'verbinding' er voor mij uit ziet in de praktijk etc
Ik weet niet of jij voor jezelf hier antwoorden op hebt, ik kwam erachter dat ik het eigenlijk niet zo goed weet. Althans, ik ben er achter gekomen dat het mijn eigen visie en overtuigingen zijn, die contact met anderen op afstand houden en door hoge verachtingen te stellen aan mezelf en de ander en mezelf steeds zo neerhalen, er mede voor zorgen dat ik geen verbinding ervaar. Bijvoorbeeld de gedachte: ze begrijpen mij toch niet, ze zullen vast.... van mij denken (negatief) ik voldoe niet aan de verwachtingen, ik ben anders,
Ik zet mensen die ik leuk vind ook op een voetstuk, een voetstuk zo hoog als de mount everest. Ik vind ze dan helemaal geweldig en hoop (doe ook enorm mijn best door te pleasen) dat ze mij ook leuk vinden, waardoor ik altijd teleurgesteld raak. dit gebeurt onbewust.
Een voorbeeld: paar jaren geleden had ik een goede vriendin, doordat ze een relatie kreeg en vervolgens ging samenwonen en zwanger raakte, werd het contact minder en voelde ik mij afgewezen, ook al wist ik rationeel dat het contact minder zou worden, dat dat zo werkt en gaat, maar Ik kon er niet mee omgaan.
Het is al eerder genoemd, maar schema therapie werkt heel goed!
dinsdag 30 oktober 2018 om 23:08
Goed ideesnorriemorrie schreef: ↑30-10-2018 21:25Misschien moeten we gewoon een centraal topic schematherapie beginnen
dinsdag 30 oktober 2018 om 23:14
Ik denk dat het bij mij precies hetzelfde werkt!Cestlavie83 schreef: ↑30-10-2018 20:24
De vraag die mij tijdens schema therapie is gesteld, wat ik precies verwacht van contact met anderen, waar ik op hoop. hoe 'verbinding' er voor mij uit ziet in de praktijk etc
Ik weet niet of jij voor jezelf hier antwoorden op hebt, ik kwam erachter dat ik het eigenlijk niet zo goed weet. Althans, ik ben er achter gekomen dat het mijn eigen visie en overtuigingen zijn, die contact met anderen op afstand houden en door hoge verachtingen te stellen aan mezelf en de ander en mezelf steeds zo neerhalen, er mede voor zorgen dat ik geen verbinding ervaar. Bijvoorbeeld de gedachte: ze begrijpen mij toch niet, ze zullen vast.... van mij denken (negatief) ik voldoe niet aan de verwachtingen, ik ben anders,
Het is al eerder genoemd, maar schema therapie werkt heel goed!
