Psyche
alle pijlers
Is blij zijn dat je leeft de norm?
woensdag 11 januari 2017 om 18:11
Liever was ik niet geboren. Dit wil niet zeggen dat ik elke dag depri ben en het mooie in de kleine - en grote - dingen niet kan zien. Ik vind het hele principe van leven niks. Uiteindelijk word je oud en ga je dood. Of je wordt helemaal niet oud en gaat dood. Of je wordt ziek. Het eindigt hoe dan ook.
Daarnaast ben ik ook niet blij met hoe de mensheid in elkaar steekt. Er zijn genoeg leuke en goede mensen maar de mensheid als geheel is waardeloos. Enige levensvorm die zijn eigen leefomgeving (en dat van een ander) vernietigt. Bron van stress en ergernis voor mij.
Maar dit kun je dus niet zeggen. Dat je er liever niet was geweest. Niet dat ik dat te pas en te onpas roep maar het is wel een rode draad. Onder meer reden voor mijn partner om me na lange tijd te dumpen. Als ik hem was dan was ik nooit wat met mij begonnen, maar dat is een ander verhaal
En nu? Nu ben ik natuurlijk helemaal niet meer blij dat ik leef . Ik doe mijn best om blij te worden en heb me zelfs tot therapie laten verleiden. Maar wat me opvalt is dat als je niet blij bent dat je leeft, dat men van mening is dat er iets aan je scheelt. Het is toch ook gewoon niet leuk op aarde? Dat kan toch een beleving zijn? Dat je het niet de moeite waard vindt? Of kun je je hier alleen manifesteren als je denkt dat het wel is? Misschien is dat wel zo. Misschien moet je jezelf laten geloven dat het fijn is dat je leeft.
Maar ik wil geen troosteloze gedumpte vijftiger zijn. En ook geen blije gedumpte vijftiger trouwens. Ik raak mijn dieren en mijn huis kwijt en misschien ook nog wel mijn baan. Ik heb er lang genoeg over nagedacht en ik heb eigenlijk geen zin om er moeite in te steken om het het laatste eindje nog leuk te hebben. Ik vind er al meer dan vijftig jaar weinig aan, dus de kans is klein dat de gedumpte versie van mij het ineens wel leuk zal krijgen. De vraag is dan natuurlijk hoe je er op een zachte manier uit kunt stappen. Maar die vraag is niet voor hier.
Wat vinden jullie? Mankeer je iets als je niet blij bent dat je leeft?
Daarnaast ben ik ook niet blij met hoe de mensheid in elkaar steekt. Er zijn genoeg leuke en goede mensen maar de mensheid als geheel is waardeloos. Enige levensvorm die zijn eigen leefomgeving (en dat van een ander) vernietigt. Bron van stress en ergernis voor mij.
Maar dit kun je dus niet zeggen. Dat je er liever niet was geweest. Niet dat ik dat te pas en te onpas roep maar het is wel een rode draad. Onder meer reden voor mijn partner om me na lange tijd te dumpen. Als ik hem was dan was ik nooit wat met mij begonnen, maar dat is een ander verhaal
En nu? Nu ben ik natuurlijk helemaal niet meer blij dat ik leef . Ik doe mijn best om blij te worden en heb me zelfs tot therapie laten verleiden. Maar wat me opvalt is dat als je niet blij bent dat je leeft, dat men van mening is dat er iets aan je scheelt. Het is toch ook gewoon niet leuk op aarde? Dat kan toch een beleving zijn? Dat je het niet de moeite waard vindt? Of kun je je hier alleen manifesteren als je denkt dat het wel is? Misschien is dat wel zo. Misschien moet je jezelf laten geloven dat het fijn is dat je leeft.
Maar ik wil geen troosteloze gedumpte vijftiger zijn. En ook geen blije gedumpte vijftiger trouwens. Ik raak mijn dieren en mijn huis kwijt en misschien ook nog wel mijn baan. Ik heb er lang genoeg over nagedacht en ik heb eigenlijk geen zin om er moeite in te steken om het het laatste eindje nog leuk te hebben. Ik vind er al meer dan vijftig jaar weinig aan, dus de kans is klein dat de gedumpte versie van mij het ineens wel leuk zal krijgen. De vraag is dan natuurlijk hoe je er op een zachte manier uit kunt stappen. Maar die vraag is niet voor hier.
Wat vinden jullie? Mankeer je iets als je niet blij bent dat je leeft?
woensdag 11 januari 2017 om 18:37
Je vindt het principe van leven niks schrijf je, want je gaat hoe dan ook dood. Maakt dat uit? Doe je dan ook nooit leuke dingen? Want die eindigen immers ook, hoe dan ook... Verder vraag ik me af waarom je je zo focust op bijv. de mensheid als geheel, die waardeloos zou zijn. Je schrijft ook dat er heus wel leuke, goede mensen zijn. Waarom ligt jouw focus zo op het negatieve? Dat komt in je hele OP naar voren.
Verder, volledig eens met Jo12345. Je moet er wel zelf wat van maken. Maar dat is misschien makkelijk gezegd uit mijn mond, want ik voel niet wat jij voelt.
Verder, volledig eens met Jo12345. Je moet er wel zelf wat van maken. Maar dat is misschien makkelijk gezegd uit mijn mond, want ik voel niet wat jij voelt.
woensdag 11 januari 2017 om 18:37
Ik herken het niet bij mijzelf. Wel vraag ik me soms (in een filosofische bui ) weleens af waarom men het vaak raar vindt wanneer iemand het leven gewoon niet leuk vindt, of niet de moeite waard. Nu zal er in veel gevallen misschien sprake zijn van een psychische aandoening/ziekte, maar ik kan me ook voorstellen dat het leven voor sommige mensen gewoon niet de moeite waard is and that's it, zonder ziektebeeld erbij.
woensdag 11 januari 2017 om 18:39
Als je dat realisme noemt dan ben ik blij dat ik kennelijk gek ben. Want ik vind het leven leuk.
En wat mij betreft mag iedereen het kut vinden, maar waarom je dat zou willen vraag ik me echt af. Je bent er toch. En waarom dan een topic over dat je het recht moet hebben dat te vinden (en dat heb je) . Wil je hier de norm van maken? Met z'n allen balen dat we er zijn? Weinig constructief. De wereld draait op mensen die de waarde en de lol van leven inzien, die verzinnen nieuwe dingen, die zetten zich in, doen hun best, zijn creatief, dus gelukkig is dat de norm. Dus ik zou de norm de norm laten eerlijk gezegd.
En wat mij betreft mag iedereen het kut vinden, maar waarom je dat zou willen vraag ik me echt af. Je bent er toch. En waarom dan een topic over dat je het recht moet hebben dat te vinden (en dat heb je) . Wil je hier de norm van maken? Met z'n allen balen dat we er zijn? Weinig constructief. De wereld draait op mensen die de waarde en de lol van leven inzien, die verzinnen nieuwe dingen, die zetten zich in, doen hun best, zijn creatief, dus gelukkig is dat de norm. Dus ik zou de norm de norm laten eerlijk gezegd.
woensdag 11 januari 2017 om 18:39
Ik denk ook dat er geen "zin van het leven" bestaat.
Tot de Grote Crash 1,5 jaar geleden had ik de filosofie dat het leven een beetje is zoals de verjaardag van die oom waar je helemaal geen zin in had, maar toch bent heen gegaan. Nu je er toch bent, kun je er net zo goed iets van maken.
Zover ik weet zijn suïcide tips hier niet toegestaan... Ik heb me er ook heel goed in verdiept, maar dat hou ik voor mezelf. Ik zou het me niet kunnen vergeven als wat ik schrijf, een ander daarbij helpt.
Tot de Grote Crash 1,5 jaar geleden had ik de filosofie dat het leven een beetje is zoals de verjaardag van die oom waar je helemaal geen zin in had, maar toch bent heen gegaan. Nu je er toch bent, kun je er net zo goed iets van maken.
Zover ik weet zijn suïcide tips hier niet toegestaan... Ik heb me er ook heel goed in verdiept, maar dat hou ik voor mezelf. Ik zou het me niet kunnen vergeven als wat ik schrijf, een ander daarbij helpt.
woensdag 11 januari 2017 om 18:39
TO Wat vinden jullie? Mankeer je iets als je niet blij bent dat je leeft?
Ja, ik ben er van overtuigd dat je iets mankeert.
Een *normaal* mens voelt ,ervaart,beleefd,lacht,huilt,leeft.
Ik krijg het gevoel bij jou dat je deze emoties mist? dat je niet kan genieten?
en dat je tegelijkertijd niet in staat bent om iets van je leven te maken,dat je vegeteert en je tijd uitzit.
Wat ik me afvraag,heb je ooit van dingen kunnen genieten? ergens blij van kunnen worden?
Toen je verliefd werd op je partner? voelde dat fijn?
Geen idee of mijn theorie klopt over het feit dat je iets mankeert,maar aangezien je misschien nog wel 30 jaar leeft zou ik zeker in therapie gaan. Stoppen betekent opgeven,in therapie betekent voor jezelf kiezen,en dat ben je verplicht aan jezelf!
Ja, ik ben er van overtuigd dat je iets mankeert.
Een *normaal* mens voelt ,ervaart,beleefd,lacht,huilt,leeft.
Ik krijg het gevoel bij jou dat je deze emoties mist? dat je niet kan genieten?
en dat je tegelijkertijd niet in staat bent om iets van je leven te maken,dat je vegeteert en je tijd uitzit.
Wat ik me afvraag,heb je ooit van dingen kunnen genieten? ergens blij van kunnen worden?
Toen je verliefd werd op je partner? voelde dat fijn?
Geen idee of mijn theorie klopt over het feit dat je iets mankeert,maar aangezien je misschien nog wel 30 jaar leeft zou ik zeker in therapie gaan. Stoppen betekent opgeven,in therapie betekent voor jezelf kiezen,en dat ben je verplicht aan jezelf!
woensdag 11 januari 2017 om 18:40
Ik denk zelf dat het enige doel van leven 'overleven' is. Dwz: wij zijn er enkel en alleen om onze soort te laten voortbestaan. Dat is namelijk het doel van elk organisme: blijven voortbestaan.
Niet noodzakelijk leuk dus, of gezellig, of zelfs maar logisch. Maar de meeste mensen leven niet met deze gedachte want dan is de tijd die hier 'moet' doorbrengen wel opeens erg lang en moeizaam geworden.
Niet noodzakelijk leuk dus, of gezellig, of zelfs maar logisch. Maar de meeste mensen leven niet met deze gedachte want dan is de tijd die hier 'moet' doorbrengen wel opeens erg lang en moeizaam geworden.
woensdag 11 januari 2017 om 18:41
Ik snap wat je bedoelt, de uiteindelijke zinloosheid van het geheel heb ik al vroeg ervaren. En toch ben ik blij. Ik zie en ervaar juist veel schoonheid, en één van de redenen dat het zo mooi is, is de vergankelijkheid ervan. Het is eindig, een momentopname die ons gegund wordt. En dat kan zo lullig zijn als een klein sneeuwklokje dat net boven de grond uitpiept of het licht van een zonsondergang op een boom in herfsttooi. Het is leven, zo kwetsbaar en krachtig en altijd maar weer een weg zoekend. Ik kan daar oprecht verwonderd en ontroerd naar kijken, het is zo groots.
woensdag 11 januari 2017 om 18:41
quote:Timetraveler schreef op 11 januari 2017 @ 18:37:
Ik herken het niet bij mijzelf. Wel vraag ik me soms (in een filosofische bui ) weleens af waarom men het vaak raar vindt wanneer iemand het leven gewoon niet leuk vindt, of niet de moeite waard. Nu zal er in veel gevallen misschien sprake zijn van een psychische aandoening/ziekte, maar ik kan me ook voorstellen dat het leven voor sommige mensen gewoon niet de moeite waard is and that's it, zonder ziektebeeld erbij.Ik vraag me altijd af wat bij zo iemand de drempel is. Mensen die niet dood willen sterven bij bosjes op de meest gekke manieren (verdrinken bijv in 2 cm water) dus zo moeilijk is doodgaan denk ik niet.
Ik herken het niet bij mijzelf. Wel vraag ik me soms (in een filosofische bui ) weleens af waarom men het vaak raar vindt wanneer iemand het leven gewoon niet leuk vindt, of niet de moeite waard. Nu zal er in veel gevallen misschien sprake zijn van een psychische aandoening/ziekte, maar ik kan me ook voorstellen dat het leven voor sommige mensen gewoon niet de moeite waard is and that's it, zonder ziektebeeld erbij.Ik vraag me altijd af wat bij zo iemand de drempel is. Mensen die niet dood willen sterven bij bosjes op de meest gekke manieren (verdrinken bijv in 2 cm water) dus zo moeilijk is doodgaan denk ik niet.
woensdag 11 januari 2017 om 18:41
quote:poesiepoes schreef op 11 januari 2017 @ 18:39:
Ik denk ook dat er geen "zin van het leven" bestaat.
Tot de Grote Crash 1,5 jaar geleden had ik de filosofie dat het leven een beetje is zoals de verjaardag van die oom waar je helemaal geen zin in had, maar toch bent heen gegaan. Nu je er toch bent, kun je er net zo goed iets van maken.En nu? Sinds de Grote Crash?
Ik denk ook dat er geen "zin van het leven" bestaat.
Tot de Grote Crash 1,5 jaar geleden had ik de filosofie dat het leven een beetje is zoals de verjaardag van die oom waar je helemaal geen zin in had, maar toch bent heen gegaan. Nu je er toch bent, kun je er net zo goed iets van maken.En nu? Sinds de Grote Crash?
woensdag 11 januari 2017 om 18:44
En het leven hoeft geen doel te hebben om leuk te zijn. Een 'groter doel' is er niet wat mij betreft. Maar wel verbinding met anderen, het leuk hebben, voor elkaar zorgen, proberen dingen te verbeteren of in ieder geval geen schade toe te brengen, dat is wat mij betreft de zin van mijn leven. Over 200 jaar weet niemand meer wie ik ben. Dat relativeert wel lekker.
woensdag 11 januari 2017 om 18:45
Nu leef ik met een doodswens. Op twee sporen, eigenlijk. Ik heb daar een aantal hele goede redenen voor, er is ook veel veranderd waardoor ik een heleboel niet kan en mezelf behoorlijk nutteloos vind. Maar dat gaat TO niet helpen. Het was wel 35 jaar hoe ik in het leven stond.
Ik wil hebben laten zien dat ik lang en hard gewerkt heb. Niet zomaar ben gestopt. Ik ben ook echt bereid om veel te doen en daar ben ik ook hard mee bezig (GGz, arts etc). Maar er komt een keer een grens. En als het dan nog steeds zo is... Dan geef ik mezelf toestemming te kiezen voor mezelf.
Ik wil hebben laten zien dat ik lang en hard gewerkt heb. Niet zomaar ben gestopt. Ik ben ook echt bereid om veel te doen en daar ben ik ook hard mee bezig (GGz, arts etc). Maar er komt een keer een grens. En als het dan nog steeds zo is... Dan geef ik mezelf toestemming te kiezen voor mezelf.
woensdag 11 januari 2017 om 18:45
quote:Het-groepje schreef op 11 januari 2017 @ 18:41:
[...]
Ik vraag me altijd af wat bij zo iemand de drempel is. Mensen die niet dood willen sterven bij bosjes op de meest gekke manieren (verdrinken bijv in 2 cm water) dus zo moeilijk is doodgaan denk ik niet.Ik weet het niet. Ik denk dat het misschien voor veel mensen ook gewoon als een grijze dag is, iets dat er gewoon is, misschien niet direct het lijden van mensen die suïcidaal zijn, maar ook niet leuk genoeg om er plezier uit te halen. Iets dat je uitzit en waarvan je hoopt dat je geen 70 of 80 wordt ofzo. Ik vraag me soms wel af of, wanneer er een 'pil' beschikbaar komt, het aantal zal toenemen. Ik denk dat misschien voor mensen een pijnlijke/ingewikkelde/kans om te mislukken dood ook een erg vooruitzicht is, maar een pil misschien niet. Moeilijke materie.
[...]
Ik vraag me altijd af wat bij zo iemand de drempel is. Mensen die niet dood willen sterven bij bosjes op de meest gekke manieren (verdrinken bijv in 2 cm water) dus zo moeilijk is doodgaan denk ik niet.Ik weet het niet. Ik denk dat het misschien voor veel mensen ook gewoon als een grijze dag is, iets dat er gewoon is, misschien niet direct het lijden van mensen die suïcidaal zijn, maar ook niet leuk genoeg om er plezier uit te halen. Iets dat je uitzit en waarvan je hoopt dat je geen 70 of 80 wordt ofzo. Ik vraag me soms wel af of, wanneer er een 'pil' beschikbaar komt, het aantal zal toenemen. Ik denk dat misschien voor mensen een pijnlijke/ingewikkelde/kans om te mislukken dood ook een erg vooruitzicht is, maar een pil misschien niet. Moeilijke materie.
woensdag 11 januari 2017 om 18:55
Ik heb een tip voor je: probeer je best te doen om het leven van anderen leuker te maken. Ga vrijwilligerswerk doe , bezoek een eenzame bejaarde of iets dergelijks. Daarvan ga je je zelf beter voelen.
Ik denk wel dat er psychisch iets niet goed is met je. Ik vind de wereld ook waardeloos. Het nieuws om accuut depressief van te worden maar toch denk ik dat de mens over het algemeen is toegerust om het leven redelijk plezierig te vinden (zieken uitgesloten). Maar heb je wel een antidepressiva geprobeerd?
Ik denk wel dat er psychisch iets niet goed is met je. Ik vind de wereld ook waardeloos. Het nieuws om accuut depressief van te worden maar toch denk ik dat de mens over het algemeen is toegerust om het leven redelijk plezierig te vinden (zieken uitgesloten). Maar heb je wel een antidepressiva geprobeerd?
woensdag 11 januari 2017 om 18:57
Het is ook een kwestie van geluk hebben. Sommige mensen zijn van nature zwartkijkers en anderen zijn rasechte optimisten. Ik zit in het midden. Nu ik zwanger ben, heb ik soms last van stemmingswisselingen. Gelukkig maar zelden, want ik word er angstig door. Ook door juist het hele blije. Je voelt je intens rot zonder dat er echt een reden voor is, maar je voelt je nu eenmaal zo. Ik snap nu mensen met depressieve gevoelens beter. Je zou je maar 24/7 zo neerslachtig voelen. Kom daar maar eens uit.
woensdag 11 januari 2017 om 18:58
Ik vind het leven ook niet per se leuk. Het is gewoon. Soms vind ik dingen kut, soms vind ik dingen leuk. Dat ik het leven verder een soort van neutraal vind betekent niet dat ik geen emoties heb, integendeel , in overvloed juist. Maar dat ik iets leuks doe en daarvan geniet betekent niet dat ik het nou zo fantastisch vind om te leven.
woensdag 11 januari 2017 om 18:59
Van mij had het leven ook niet gehoeven. Ik denk trouwens nooit aan beëindigen daarvan.
Het gevoel is daar niet sterk genoeg voor.
Maar ik weet bij mij wel waar het vandaan komt. Bij mijn ouders, die beiden geen behoefte hebben aan een band met een ander persoon, laat staan hun eigen kinderen.
Dat maakt dat ik moeite heb met banden aangaan of houden nadat ik een keer gekwetst ben.
Ik heb wel een hele lieve man, daar leef ik voor.
Het gevoel is daar niet sterk genoeg voor.
Maar ik weet bij mij wel waar het vandaan komt. Bij mijn ouders, die beiden geen behoefte hebben aan een band met een ander persoon, laat staan hun eigen kinderen.
Dat maakt dat ik moeite heb met banden aangaan of houden nadat ik een keer gekwetst ben.
Ik heb wel een hele lieve man, daar leef ik voor.
woensdag 11 januari 2017 om 19:00
Je mankeert jezelf iets als je niet blij bent dat je leeft. Ik vind de mens ook niet zo geweldig gelukt en verder zijn we geloof ik alleen doorgeefluik van genen, maar nu ik er toch ben, ga ik niet in een hoekje zitten treuren, maar probeer ik het aangenaam te maken voor mezelf en de mijnen.
Als je kinderen op de wereld hebt gezet heb je dus wel de verplichting er ook voor ze te zijn, vind ik. Je kunt niet je kinderen het leven inschoppen waar je zelf een hekel aan hebt en er dan tussenuit piepen zodat ze het zonder je moeten doen. (Dit voor de poster die kinderen heeft)
Als je kinderen op de wereld hebt gezet heb je dus wel de verplichting er ook voor ze te zijn, vind ik. Je kunt niet je kinderen het leven inschoppen waar je zelf een hekel aan hebt en er dan tussenuit piepen zodat ze het zonder je moeten doen. (Dit voor de poster die kinderen heeft)
woensdag 11 januari 2017 om 19:01
woensdag 11 januari 2017 om 19:05
Niet blij zijn dat je leeft? Heel normaal. Zo normaal dat veel mensen er niet eens over nadenken, Die leven gewoon, alsof DAT normaal is. Er zijn al zoveel mensen dood, de niet-geborenen niet eens meegeteld.
Er over praten op deze manier, tja, dat vinden mensen lastig. Moeten ze zich schuldig voelen dat ze er zijn en dat zij wel lachen en het leven leuk vinden? De confrontatie gaat te diep, de meeste leven hun leven.
Het is de olifant in de kamer, probeer er niet aan te denken, dan blijft hij.
Het mooie aan doodgaan is dat het iedereen overkomt, je hoeft niet bang te zijn dat te missen. Daarom is er geen enkele reden om haast te maken.
Er over praten op deze manier, tja, dat vinden mensen lastig. Moeten ze zich schuldig voelen dat ze er zijn en dat zij wel lachen en het leven leuk vinden? De confrontatie gaat te diep, de meeste leven hun leven.
Het is de olifant in de kamer, probeer er niet aan te denken, dan blijft hij.
Het mooie aan doodgaan is dat het iedereen overkomt, je hoeft niet bang te zijn dat te missen. Daarom is er geen enkele reden om haast te maken.
