Psyche
alle pijlers
Is blij zijn dat je leeft de norm?
woensdag 11 januari 2017 om 18:11
Liever was ik niet geboren. Dit wil niet zeggen dat ik elke dag depri ben en het mooie in de kleine - en grote - dingen niet kan zien. Ik vind het hele principe van leven niks. Uiteindelijk word je oud en ga je dood. Of je wordt helemaal niet oud en gaat dood. Of je wordt ziek. Het eindigt hoe dan ook.
Daarnaast ben ik ook niet blij met hoe de mensheid in elkaar steekt. Er zijn genoeg leuke en goede mensen maar de mensheid als geheel is waardeloos. Enige levensvorm die zijn eigen leefomgeving (en dat van een ander) vernietigt. Bron van stress en ergernis voor mij.
Maar dit kun je dus niet zeggen. Dat je er liever niet was geweest. Niet dat ik dat te pas en te onpas roep maar het is wel een rode draad. Onder meer reden voor mijn partner om me na lange tijd te dumpen. Als ik hem was dan was ik nooit wat met mij begonnen, maar dat is een ander verhaal
En nu? Nu ben ik natuurlijk helemaal niet meer blij dat ik leef . Ik doe mijn best om blij te worden en heb me zelfs tot therapie laten verleiden. Maar wat me opvalt is dat als je niet blij bent dat je leeft, dat men van mening is dat er iets aan je scheelt. Het is toch ook gewoon niet leuk op aarde? Dat kan toch een beleving zijn? Dat je het niet de moeite waard vindt? Of kun je je hier alleen manifesteren als je denkt dat het wel is? Misschien is dat wel zo. Misschien moet je jezelf laten geloven dat het fijn is dat je leeft.
Maar ik wil geen troosteloze gedumpte vijftiger zijn. En ook geen blije gedumpte vijftiger trouwens. Ik raak mijn dieren en mijn huis kwijt en misschien ook nog wel mijn baan. Ik heb er lang genoeg over nagedacht en ik heb eigenlijk geen zin om er moeite in te steken om het het laatste eindje nog leuk te hebben. Ik vind er al meer dan vijftig jaar weinig aan, dus de kans is klein dat de gedumpte versie van mij het ineens wel leuk zal krijgen. De vraag is dan natuurlijk hoe je er op een zachte manier uit kunt stappen. Maar die vraag is niet voor hier.
Wat vinden jullie? Mankeer je iets als je niet blij bent dat je leeft?
Daarnaast ben ik ook niet blij met hoe de mensheid in elkaar steekt. Er zijn genoeg leuke en goede mensen maar de mensheid als geheel is waardeloos. Enige levensvorm die zijn eigen leefomgeving (en dat van een ander) vernietigt. Bron van stress en ergernis voor mij.
Maar dit kun je dus niet zeggen. Dat je er liever niet was geweest. Niet dat ik dat te pas en te onpas roep maar het is wel een rode draad. Onder meer reden voor mijn partner om me na lange tijd te dumpen. Als ik hem was dan was ik nooit wat met mij begonnen, maar dat is een ander verhaal
En nu? Nu ben ik natuurlijk helemaal niet meer blij dat ik leef . Ik doe mijn best om blij te worden en heb me zelfs tot therapie laten verleiden. Maar wat me opvalt is dat als je niet blij bent dat je leeft, dat men van mening is dat er iets aan je scheelt. Het is toch ook gewoon niet leuk op aarde? Dat kan toch een beleving zijn? Dat je het niet de moeite waard vindt? Of kun je je hier alleen manifesteren als je denkt dat het wel is? Misschien is dat wel zo. Misschien moet je jezelf laten geloven dat het fijn is dat je leeft.
Maar ik wil geen troosteloze gedumpte vijftiger zijn. En ook geen blije gedumpte vijftiger trouwens. Ik raak mijn dieren en mijn huis kwijt en misschien ook nog wel mijn baan. Ik heb er lang genoeg over nagedacht en ik heb eigenlijk geen zin om er moeite in te steken om het het laatste eindje nog leuk te hebben. Ik vind er al meer dan vijftig jaar weinig aan, dus de kans is klein dat de gedumpte versie van mij het ineens wel leuk zal krijgen. De vraag is dan natuurlijk hoe je er op een zachte manier uit kunt stappen. Maar die vraag is niet voor hier.
Wat vinden jullie? Mankeer je iets als je niet blij bent dat je leeft?
donderdag 12 januari 2017 om 16:37
quote:karen28 schreef op 12 januari 2017 @ 16:26:
[...]
Dit vind ik echt zo herkenbaar. Ik heb dan toevallig wel rammelende eierstokken, maar wil een kind het leven niet aandoen en denk ook niet dat ik heel erg goed daarmee om zou kunnen gaan. Dit geeft ook nog eens onrust (voortdurend rationeel vs gevoel). Het eenzaam oud worden, geen kleinkinderen en dergelijke zijn ook zaken waar ik over denk en toch een soort van mee zit. Ook geen groot sociaal netwerk dus ik besef mij heel goed dat we altijd/veel met zijn tweeën zullen zijn (als we bij elkaar blijven natuurlijk).
Vind het leven best zwaar eigenlijk en vooral heel veel uit moeten bestaan. Kan er gewoon niet goed mee omgaan en het leven kabbelt gewoon voort en het idee nog zo lang te moeten vind ik ook zwaar en vermoeiend. Ik heb een hele lieve vriend en we genieten echt wel van het leven maar hij denkt er precies zo over. Hij is nog iets stelliger en had inderdaad nooit geboren willen worden en neemt het zijn ouders soms wel eens kwalijk.Weet je karen ook het hebben van kinderen en kleinkinderen garandeert niet dat je niet eenzaam oud zal worden.
[...]
Dit vind ik echt zo herkenbaar. Ik heb dan toevallig wel rammelende eierstokken, maar wil een kind het leven niet aandoen en denk ook niet dat ik heel erg goed daarmee om zou kunnen gaan. Dit geeft ook nog eens onrust (voortdurend rationeel vs gevoel). Het eenzaam oud worden, geen kleinkinderen en dergelijke zijn ook zaken waar ik over denk en toch een soort van mee zit. Ook geen groot sociaal netwerk dus ik besef mij heel goed dat we altijd/veel met zijn tweeën zullen zijn (als we bij elkaar blijven natuurlijk).
Vind het leven best zwaar eigenlijk en vooral heel veel uit moeten bestaan. Kan er gewoon niet goed mee omgaan en het leven kabbelt gewoon voort en het idee nog zo lang te moeten vind ik ook zwaar en vermoeiend. Ik heb een hele lieve vriend en we genieten echt wel van het leven maar hij denkt er precies zo over. Hij is nog iets stelliger en had inderdaad nooit geboren willen worden en neemt het zijn ouders soms wel eens kwalijk.Weet je karen ook het hebben van kinderen en kleinkinderen garandeert niet dat je niet eenzaam oud zal worden.
donderdag 12 januari 2017 om 16:42
Deels herkenbaar. Je wordt geboren, gaat een leven lang door allerlei obstakels en je gaat dood. Ik snap het doel niet. Altijd heb ik me anders gevoeld. Niet van deze wereld. Van mezelf ben ik best een pessimist. Anderen stappen veel makkelijker over dingen of angsten heen heb ik het idee. Bij mij blijven negatieve ervaringen erg hangen. Was als kind al zo.
Ook kan ik me niet echt binden met mensen. Me niet kunnen vinden in wat ze zeggen, denk te anders. Heb niet veel vrienden en een echte relatie heb ik nooit gehad. Over relaties denk ik ook negatief. Het steeds moeten aanpassen en dingen opgeven zie ik niet zitten.
Ik vind de kwaliteit van leven heel belangrijk. Bijvoorbeeld mensen die meerdere keren kanker krijgen en toch zo positief blijven. Dat vind ik knap. Het heeft mij zelf gelukkig nog nooit getroffen. Maar ik denk dat ik niet de moed heb om te blijven vechten dan. Mensen zeggen dan: Tuurlijk wel, want je hebt geen keus. Je wilt toch blijven leven? Nou dat hangt ervan hoe dat leven er dan uit gaan zien. Als ik meer ongemakken zou hebben dan genieten hoeft het van mijn niet zo.
Ook kan ik me niet echt binden met mensen. Me niet kunnen vinden in wat ze zeggen, denk te anders. Heb niet veel vrienden en een echte relatie heb ik nooit gehad. Over relaties denk ik ook negatief. Het steeds moeten aanpassen en dingen opgeven zie ik niet zitten.
Ik vind de kwaliteit van leven heel belangrijk. Bijvoorbeeld mensen die meerdere keren kanker krijgen en toch zo positief blijven. Dat vind ik knap. Het heeft mij zelf gelukkig nog nooit getroffen. Maar ik denk dat ik niet de moed heb om te blijven vechten dan. Mensen zeggen dan: Tuurlijk wel, want je hebt geen keus. Je wilt toch blijven leven? Nou dat hangt ervan hoe dat leven er dan uit gaan zien. Als ik meer ongemakken zou hebben dan genieten hoeft het van mijn niet zo.
donderdag 12 januari 2017 om 16:43
quote:Sweety2015 schreef op 12 januari 2017 @ 16:36:
Wat een treurnis ten. Top bij sommige mensen..
Ik word daar boos van..zijn zoveel jonge mensen die graag hadden gewild, maar niet meer mogen leven...
Wees eens dankbaar
Maar dat gaf ik in een eerdere post al aan. Ik vind het heel rot en wrang dat die mensen dolgraag zouden willen leven, en dat ik wel leef maar het niet weet in te vullen, of er niet gelukkig mee ben.
Maar betekent dat dan ook dat je tóch alsnog blij moet zijn dat je er bent, ook al ervaar jij het zelf niet zo? Echt, nogmaals, verschrikkelijk voor hen die het moeten meemaken (dit topic is helemaal wrang gezien dat andere topic dat nu loopt, een vrouw met kinderen die weet dat ze doodgaat), maar dat wil niet zeggen dat je DUS alsnog maar gelukkig en blij moet zijn en het fijn moet vinden dat je er bent. Vind ik hoor. Zoveel mensen, zoveel levensvisies.
Wat een treurnis ten. Top bij sommige mensen..
Ik word daar boos van..zijn zoveel jonge mensen die graag hadden gewild, maar niet meer mogen leven...
Wees eens dankbaar
Maar dat gaf ik in een eerdere post al aan. Ik vind het heel rot en wrang dat die mensen dolgraag zouden willen leven, en dat ik wel leef maar het niet weet in te vullen, of er niet gelukkig mee ben.
Maar betekent dat dan ook dat je tóch alsnog blij moet zijn dat je er bent, ook al ervaar jij het zelf niet zo? Echt, nogmaals, verschrikkelijk voor hen die het moeten meemaken (dit topic is helemaal wrang gezien dat andere topic dat nu loopt, een vrouw met kinderen die weet dat ze doodgaat), maar dat wil niet zeggen dat je DUS alsnog maar gelukkig en blij moet zijn en het fijn moet vinden dat je er bent. Vind ik hoor. Zoveel mensen, zoveel levensvisies.
donderdag 12 januari 2017 om 16:46
quote:Sweety2015 schreef op 12 januari 2017 @ 16:36:
Wat een treurnis ten. Top bij sommige mensen..
Ik word daar boos van..zijn zoveel jonge mensen die graag hadden gewild, maar niet meer mogen leven...
Wees eens dankbaar
Zonde van de energie om daar boos om te worden.
Mensen die niet aan het leven hangen kunnen er niks aan doen dat anderen sterven, ieder het zijne.
En dankbaar? Waarom? Omdat je een leven mag leven waar je niet zo op zit te wachten?
Wat een treurnis ten. Top bij sommige mensen..
Ik word daar boos van..zijn zoveel jonge mensen die graag hadden gewild, maar niet meer mogen leven...
Wees eens dankbaar
Zonde van de energie om daar boos om te worden.
Mensen die niet aan het leven hangen kunnen er niks aan doen dat anderen sterven, ieder het zijne.
En dankbaar? Waarom? Omdat je een leven mag leven waar je niet zo op zit te wachten?
.
donderdag 12 januari 2017 om 16:53
quote:jellybelly schreef op 12 januari 2017 @ 16:43:
[...]
Maar dat gaf ik in een eerdere post al aan. Ik vind het heel rot en wrang dat die mensen dolgraag zouden willen leven, en dat ik wel leef maar het niet weet in te vullen, of er niet gelukkig mee ben.
Maar betekent dat dan ook dat je tóch alsnog blij moet zijn dat je er bent, ook al ervaar jij het zelf niet zo? Echt, nogmaals, verschrikkelijk voor hen die het moeten meemaken (dit topic is helemaal wrang gezien dat andere topic dat nu loopt, een vrouw met kinderen die weet dat ze doodgaat), maar dat wil niet zeggen dat je DUS alsnog maar gelukkig en blij moet zijn en het fijn moet vinden dat je er bent. Vind ik hoor. Zoveel mensen, zoveel levensvisies.Eens.
[...]
Maar dat gaf ik in een eerdere post al aan. Ik vind het heel rot en wrang dat die mensen dolgraag zouden willen leven, en dat ik wel leef maar het niet weet in te vullen, of er niet gelukkig mee ben.
Maar betekent dat dan ook dat je tóch alsnog blij moet zijn dat je er bent, ook al ervaar jij het zelf niet zo? Echt, nogmaals, verschrikkelijk voor hen die het moeten meemaken (dit topic is helemaal wrang gezien dat andere topic dat nu loopt, een vrouw met kinderen die weet dat ze doodgaat), maar dat wil niet zeggen dat je DUS alsnog maar gelukkig en blij moet zijn en het fijn moet vinden dat je er bent. Vind ik hoor. Zoveel mensen, zoveel levensvisies.Eens.
donderdag 12 januari 2017 om 16:55
Het gaat volgens mij ook niet om 'gelukkig moeten zijn'. Niemand is altijd gelukkig, dat is ook niet het doel. En ongelukkig zijn is ook niet hetzelfde als 'voor mij had het niet gehoeven' denk ik. Maar ik vind het wel opmerkelijk dat mensen die het leven niet hadden gewild denken dat anderen continue een blij ei zijn. Een soort rare arrogantie dat zij wél door hebben hoe het leven werkt en blij ei klinkt een beetje dom, naïef en suf. Alsof je maar wat aanrommelt en niet beter weet.
Het doel van het leven is niet gelukkig zijn, maar ookal ben ik best soms ongelukkig, ook dát zou ik niet willen missen. Het leven niets waard vinden klinkt meer apathisch en dat vind ik veel schrijnender dan ongelukkig. En wel makkelijk ook, als er dan iets niet lukt, niet aan de verwachtingen voldoet dan heb je weer je bevestiging dat het leven niet tof is en je hoeft ondertussen niet zoveel. Het ontslaat je van heel veel verantwoordelijkheid als jouw leven de schuld is van een ander en je het liever niet gehad had.
Het doel van het leven is niet gelukkig zijn, maar ookal ben ik best soms ongelukkig, ook dát zou ik niet willen missen. Het leven niets waard vinden klinkt meer apathisch en dat vind ik veel schrijnender dan ongelukkig. En wel makkelijk ook, als er dan iets niet lukt, niet aan de verwachtingen voldoet dan heb je weer je bevestiging dat het leven niet tof is en je hoeft ondertussen niet zoveel. Het ontslaat je van heel veel verantwoordelijkheid als jouw leven de schuld is van een ander en je het liever niet gehad had.
donderdag 12 januari 2017 om 17:02
Ik denk dat een eenieder zijn/haar portie ellende in het leven meemaakt,de ene meer dan de ander maar at the end krijgt iedereen zijn deel.
Niemand is 24/7/365 gelukkig.
Alles wat ik heb meegemaakt en dat is meer ellende dan geluk heeft mij ook weer gemaakt tot wie ik nu ben en daar moet ik het maar mee doen.
Ik heb veel dierbare mensen verloren maar ik heb ook weer een aantal dierbare mensen mogen leren kennen.
Niemand is 24/7/365 gelukkig.
Alles wat ik heb meegemaakt en dat is meer ellende dan geluk heeft mij ook weer gemaakt tot wie ik nu ben en daar moet ik het maar mee doen.
Ik heb veel dierbare mensen verloren maar ik heb ook weer een aantal dierbare mensen mogen leren kennen.
donderdag 12 januari 2017 om 19:11
quote:Rhae schreef op 12 januari 2017 @ 08:45:
[...]
Dat is wel een treurige gedachtengang. Sowieso iemand anders de schuld geven van jouw bestaan vind ik nogal triest. Je bent een volwassen mens, als je er niet wil zijn hoeft dat niet. Maar eeuwigdurend slachtofferschap is kennelijk een goed alternatief.Ik zeg toch niet dat ik daarnaar leef? Eeuwig slachtofferschap is niet op mij van toepassing. Maar de schuld/reden van mijn bestaan ligt toch echt bij mijn ouders. En laat dat nou ook net degene (o.a.) zijn waardoor je niet zo makkelijk de keus maakt om ermee te stoppen. Zoals jij als keus geeft.
[...]
Dat is wel een treurige gedachtengang. Sowieso iemand anders de schuld geven van jouw bestaan vind ik nogal triest. Je bent een volwassen mens, als je er niet wil zijn hoeft dat niet. Maar eeuwigdurend slachtofferschap is kennelijk een goed alternatief.Ik zeg toch niet dat ik daarnaar leef? Eeuwig slachtofferschap is niet op mij van toepassing. Maar de schuld/reden van mijn bestaan ligt toch echt bij mijn ouders. En laat dat nou ook net degene (o.a.) zijn waardoor je niet zo makkelijk de keus maakt om ermee te stoppen. Zoals jij als keus geeft.
Klaar mee
donderdag 12 januari 2017 om 20:08
quote:spell68 schreef op 12 januari 2017 @ 09:02:
Zoals hier ook al gezegd wordt, ik denk dat veel mensen idd teleurgesteld zijn, omdat je als kind en jong volwassene overal geleerd wordt, dat je toekomst fantastisch gaat worden. Dat moet ook wel, want anders zou niemand een opleiding gaan doen, gaan werken en kinderen krijgen en dan werkt de samenleving ook niet echt meer. Onze economie is nu eenmaal gebaseerd op meer-meer-meer om de illusie van welvaart in stand te houden, maar daar wordt geen rekening gehouden met welzijn.
Zouden veel mensen dat zo ervaren denk je? Ik weet het niet, oprechte vraag
Ik ben zelf opgegroeid met mishandeling en verwaarlozing dus ik ken dat niet. Eerder dat het leven me is meegevallen daarna, ook als het moeilijk was. En dat naar mijn idee de meeste mensen niet per se goed zijn maar ook zeker niet slecht, en dat de meesten onder ons goede intenties hebben. Ook als het knullig (of gewoon niet) uitpakt.
Het leven is. Het is ons geen geluk verschuldigd. Ik heb me ook nooit afgevraagd: waarom ik? De dingen komen en gaan. Geluk ervaren heeft iets onvoorspelbaars, het zit volgens mij niet zozeer in de omstandigheden maar vooral in ons. Waarom ervaart de een dat dan meer dan de ander? Is dat puur iets met stoffen die vrijkomen, speelt er nog meer? Interessante discussie in ieder geval.
Zoals hier ook al gezegd wordt, ik denk dat veel mensen idd teleurgesteld zijn, omdat je als kind en jong volwassene overal geleerd wordt, dat je toekomst fantastisch gaat worden. Dat moet ook wel, want anders zou niemand een opleiding gaan doen, gaan werken en kinderen krijgen en dan werkt de samenleving ook niet echt meer. Onze economie is nu eenmaal gebaseerd op meer-meer-meer om de illusie van welvaart in stand te houden, maar daar wordt geen rekening gehouden met welzijn.
Zouden veel mensen dat zo ervaren denk je? Ik weet het niet, oprechte vraag
Ik ben zelf opgegroeid met mishandeling en verwaarlozing dus ik ken dat niet. Eerder dat het leven me is meegevallen daarna, ook als het moeilijk was. En dat naar mijn idee de meeste mensen niet per se goed zijn maar ook zeker niet slecht, en dat de meesten onder ons goede intenties hebben. Ook als het knullig (of gewoon niet) uitpakt.
Het leven is. Het is ons geen geluk verschuldigd. Ik heb me ook nooit afgevraagd: waarom ik? De dingen komen en gaan. Geluk ervaren heeft iets onvoorspelbaars, het zit volgens mij niet zozeer in de omstandigheden maar vooral in ons. Waarom ervaart de een dat dan meer dan de ander? Is dat puur iets met stoffen die vrijkomen, speelt er nog meer? Interessante discussie in ieder geval.
donderdag 12 januari 2017 om 21:17
quote:Buffie schreef op 11 januari 2017 @ 22:43:
Had je dat echt anders verwacht? Het werd jou gevraagd of je geboren wilde worden?
Ik had niet verwacht dat hier zoveel mensen zouden opduiken die liever dood zijn dan leven. Los van de (waarschijnlijk) zeer kleine groep die het gen mist om geluk of plezier te ervaren, klinkt het wel een beetje defaitistisch om het leven uit te gaan zitten. Het lijkt mij in ieder geval heel naar om geen perspectief te zien.
.
quote:Rhae schreef op 12 januari 2017 @ 16:55:
Het doel van het leven is niet gelukkig zijn...Voor mij wel. Ik zou niet weten welk doel het leven anders dient. Ik ben niet gelovig en ik plant me niet voort. En dus probeer ik te ontdekken wat me gelukkig maakt. Dingen te veranderen in mijn leven, dingen uit te proberen.
Had je dat echt anders verwacht? Het werd jou gevraagd of je geboren wilde worden?
Ik had niet verwacht dat hier zoveel mensen zouden opduiken die liever dood zijn dan leven. Los van de (waarschijnlijk) zeer kleine groep die het gen mist om geluk of plezier te ervaren, klinkt het wel een beetje defaitistisch om het leven uit te gaan zitten. Het lijkt mij in ieder geval heel naar om geen perspectief te zien.
.
quote:Rhae schreef op 12 januari 2017 @ 16:55:
Het doel van het leven is niet gelukkig zijn...Voor mij wel. Ik zou niet weten welk doel het leven anders dient. Ik ben niet gelovig en ik plant me niet voort. En dus probeer ik te ontdekken wat me gelukkig maakt. Dingen te veranderen in mijn leven, dingen uit te proberen.
donderdag 12 januari 2017 om 21:33
Het doel van het leven zou kunnen zijn: "gelukkig willen zijn". Als je doel is "gelukkig zijn" en je het altijd bent merk je niet meer dat je het bent.
Ik denk dat gelukkig willen zijn hier verklutst wordt met niet zo hangen aan het leven. Ik ken geluksmomenten, ik vind het leven heel vaak gewoon leuk maar ik zou het ook prima vinden als het morgen afgelopen is. Voor mij zijn dat 2 verschillende zaken.
Ik denk dat gelukkig willen zijn hier verklutst wordt met niet zo hangen aan het leven. Ik ken geluksmomenten, ik vind het leven heel vaak gewoon leuk maar ik zou het ook prima vinden als het morgen afgelopen is. Voor mij zijn dat 2 verschillende zaken.
.
donderdag 12 januari 2017 om 21:36
Ik heb jarenlang zo gedacht, maar ben zo blij dat ik daar uit ben geraakt. Nu zie ik het leven als een geschenk. Ik vind het leven nog vaak genoeg zwaar en ik huppel echt niet constant als een blij ei rond, maar ik accepteer nu wel dat zware periodes erbij horen. De mooie momenten en het leven in al zijn volheid, wegen voor mij absoluut op tegen de nare dingen. Ik heb vanochtend nog zitten janken in de auto, omdat de prachtige wolken, gecombineerd met de opgaande zon, regen, een regenboog EN prachtige muziek die toevallig op de radio kwam en waar ik heftige herinneringen aan heb, ineens samenkwamen.
Het besef dat het leven heel waardevol is, heeft mij een paar jaar geleden doen besluiten om een kind op deze aarde te willen zetten. Eerder wilde ik dit niet, om de reden die veel mensen in dit topic noemen. Ik hoop dat mijn kind ook de schoonheid zal leren zien van het leven, ook als ze eens door een wat minder gelukkige periode gaat. Ik vind het in ieder geval zeer de moeite waard en wilde dit geschenk dus ook aan een ander mens geven. Klinkt wellicht wat pretentieus, maar zo is het niet bedoeld. Het was eerder een diep innerlijk weten, dat dit de juiste keuze was.
Ik word er trouwens wel een beetje verdrietig van, dat zoveel mensen hier liever niet zouden willen zijn.
Het besef dat het leven heel waardevol is, heeft mij een paar jaar geleden doen besluiten om een kind op deze aarde te willen zetten. Eerder wilde ik dit niet, om de reden die veel mensen in dit topic noemen. Ik hoop dat mijn kind ook de schoonheid zal leren zien van het leven, ook als ze eens door een wat minder gelukkige periode gaat. Ik vind het in ieder geval zeer de moeite waard en wilde dit geschenk dus ook aan een ander mens geven. Klinkt wellicht wat pretentieus, maar zo is het niet bedoeld. Het was eerder een diep innerlijk weten, dat dit de juiste keuze was.
Ik word er trouwens wel een beetje verdrietig van, dat zoveel mensen hier liever niet zouden willen zijn.
vrijdag 13 januari 2017 om 06:23
Ook voor mij is het herkenbaar.
Ik voel mij eigenlijk altijd ongelukkig, depressief, zwaar.
En nee het leven is niet maakbaar, geluk is geen keuze of iets wat je ervaart als je er maar hard genoeg aan werkt!!.
Jeetje zeg ik zit al 20 jaren in therapie er keihard aan te werken. En niks helpt.
Dus nee wat een onzin dat het je eigen keuze is of dat het lukt als je maar hard genoeg eraan werkt.
Ik zou het liefste niet bestaan maar kan dat mijn naasten niet aandoen. Daarom ben ik er nog. Om hun dat verdriet te besparen zit ik het maar uit.
Ik voel mij eigenlijk altijd ongelukkig, depressief, zwaar.
En nee het leven is niet maakbaar, geluk is geen keuze of iets wat je ervaart als je er maar hard genoeg aan werkt!!.
Jeetje zeg ik zit al 20 jaren in therapie er keihard aan te werken. En niks helpt.
Dus nee wat een onzin dat het je eigen keuze is of dat het lukt als je maar hard genoeg eraan werkt.
Ik zou het liefste niet bestaan maar kan dat mijn naasten niet aandoen. Daarom ben ik er nog. Om hun dat verdriet te besparen zit ik het maar uit.
vrijdag 13 januari 2017 om 12:41
quote:Rooss4.0 schreef op 12 januari 2017 @ 21:33:
Het doel van het leven zou kunnen zijn: "gelukkig willen zijn". Als je doel is "gelukkig zijn" en je het altijd bent merk je niet meer dat je het bent.
Ik denk dat gelukkig willen zijn hier verklutst wordt met niet zo hangen aan het leven. Ik ken geluksmomenten, ik vind het leven heel vaak gewoon leuk maar ik zou het ook prima vinden als het morgen afgelopen is. Voor mij zijn dat 2 verschillende zaken.
Precies zo denk ik er ook over.
Ik ben niet pessimistisch of depressief, heb het over het algemeen prima naar mijn zin en heb ook geluksmomenten. Ik doe gewoon mijn ding en dat is prima. Wel vind ik het leven inderdaad maar een gedoetje en zou het me echt niet uitmaken als het morgen afgelopen is.
Het doel van het leven zou kunnen zijn: "gelukkig willen zijn". Als je doel is "gelukkig zijn" en je het altijd bent merk je niet meer dat je het bent.
Ik denk dat gelukkig willen zijn hier verklutst wordt met niet zo hangen aan het leven. Ik ken geluksmomenten, ik vind het leven heel vaak gewoon leuk maar ik zou het ook prima vinden als het morgen afgelopen is. Voor mij zijn dat 2 verschillende zaken.
Precies zo denk ik er ook over.
Ik ben niet pessimistisch of depressief, heb het over het algemeen prima naar mijn zin en heb ook geluksmomenten. Ik doe gewoon mijn ding en dat is prima. Wel vind ik het leven inderdaad maar een gedoetje en zou het me echt niet uitmaken als het morgen afgelopen is.
vrijdag 13 januari 2017 om 14:01
quote:Fossa schreef op 12 januari 2017 @ 21:17:
[...]
Voor mij wel. Ik zou niet weten welk doel het leven anders dient. Ik ben niet gelovig en ik plant me niet voort. En dus probeer ik te ontdekken wat me gelukkig maakt. Dingen te veranderen in mijn leven, dingen uit te proberen.Hier ook. Voor mij moet het leven voor het grootste deel wel leuk zijn, anders zie ik er het nut niet van in.
[...]
Voor mij wel. Ik zou niet weten welk doel het leven anders dient. Ik ben niet gelovig en ik plant me niet voort. En dus probeer ik te ontdekken wat me gelukkig maakt. Dingen te veranderen in mijn leven, dingen uit te proberen.Hier ook. Voor mij moet het leven voor het grootste deel wel leuk zijn, anders zie ik er het nut niet van in.
vrijdag 13 januari 2017 om 20:39
quote:Heksehazel schreef op 12 januari 2017 @ 20:08:
[...]
Zouden veel mensen dat zo ervaren denk je? Ik weet het niet, oprechte vraag
Ik ben zelf opgegroeid met mishandeling en verwaarlozing dus ik ken dat niet. Eerder dat het leven me is meegevallen daarna, ook als het moeilijk was. En dat naar mijn idee de meeste mensen niet per se goed zijn maar ook zeker niet slecht, en dat de meesten onder ons goede intenties hebben. Ook als het knullig (of gewoon niet) uitpakt.
Het leven is. Het is ons geen geluk verschuldigd. Ik heb me ook nooit afgevraagd: waarom ik? De dingen komen en gaan. Geluk ervaren heeft iets onvoorspelbaars, het zit volgens mij niet zozeer in de omstandigheden maar vooral in ons. Waarom ervaart de een dat dan meer dan de ander? Is dat puur iets met stoffen die vrijkomen, speelt er nog meer? Interessante discussie in ieder geval.
Kweet niet of ze het bewust zo ervaren, maar uit de "is dit het nou"- gedachte spreekt wel een teleurstelling en dat kan alleen als je meer verwachtte. Dat kan denk ik alleen maar als je is voorgehouden dat er meer is.
Ik ben geen ervaringsdeskundige, ik heb genoeg geleerd om te weten dat bijna niets is wat het lijkt. Ik doe waar mijn hart ligt en daar word ik blij van. Ik heb niet zoveel met de term gelukkig. Overigens zouden anderen dat niet zeggen dat ik blij ben, want het is niet af te lezen aan mijn gezicht. Maar ik denk dat je brein wel leeg moet zijn om die momenten te kunnen herkennen.
Ik heb ook nog nooit een tegenslag gehad in mijn leven, behalve luddevuduh of misschien ervaar ik maar heel weinig dingen als een tegenslag. Ik weet het niet, ik kan me maar zelden om iets druk maken, dat is gewoon wie ik ben en dat is af en toe best handig, dat maakt het leven vrij makkelijk.
[...]
Zouden veel mensen dat zo ervaren denk je? Ik weet het niet, oprechte vraag
Ik ben zelf opgegroeid met mishandeling en verwaarlozing dus ik ken dat niet. Eerder dat het leven me is meegevallen daarna, ook als het moeilijk was. En dat naar mijn idee de meeste mensen niet per se goed zijn maar ook zeker niet slecht, en dat de meesten onder ons goede intenties hebben. Ook als het knullig (of gewoon niet) uitpakt.
Het leven is. Het is ons geen geluk verschuldigd. Ik heb me ook nooit afgevraagd: waarom ik? De dingen komen en gaan. Geluk ervaren heeft iets onvoorspelbaars, het zit volgens mij niet zozeer in de omstandigheden maar vooral in ons. Waarom ervaart de een dat dan meer dan de ander? Is dat puur iets met stoffen die vrijkomen, speelt er nog meer? Interessante discussie in ieder geval.
Kweet niet of ze het bewust zo ervaren, maar uit de "is dit het nou"- gedachte spreekt wel een teleurstelling en dat kan alleen als je meer verwachtte. Dat kan denk ik alleen maar als je is voorgehouden dat er meer is.
Ik ben geen ervaringsdeskundige, ik heb genoeg geleerd om te weten dat bijna niets is wat het lijkt. Ik doe waar mijn hart ligt en daar word ik blij van. Ik heb niet zoveel met de term gelukkig. Overigens zouden anderen dat niet zeggen dat ik blij ben, want het is niet af te lezen aan mijn gezicht. Maar ik denk dat je brein wel leeg moet zijn om die momenten te kunnen herkennen.
Ik heb ook nog nooit een tegenslag gehad in mijn leven, behalve luddevuduh of misschien ervaar ik maar heel weinig dingen als een tegenslag. Ik weet het niet, ik kan me maar zelden om iets druk maken, dat is gewoon wie ik ben en dat is af en toe best handig, dat maakt het leven vrij makkelijk.
