Psyche
alle pijlers
Is iemand ooit echt beter geworden van therapie?
vrijdag 24 april 2020 om 08:23
ik heb een tijdje een coach gehad (niet helemaal een therapeut, maar toch) diie me zo vreselijk veel spiegels voorhield, dat ik op een andere manier naar mezelf en mijn handelen ging kijken. Dat heeft erg geholpen
Oudste dochter heeft eea meegemaakt, en blijkt (na jaren zoeken) toch een eind te scoren op ASS. Bij meisjes niet altijd snel te constateren.
Psychologen en andere hulpverleners hielpen niet. EMDR wel (deels). Pas bij een psychiater ging het licht aan en de knop om, en snapte ze het leven weer
Ze is een heel ander mens geworden (maar ik hield ook van wie ze vroeger was)
Oudste dochter heeft eea meegemaakt, en blijkt (na jaren zoeken) toch een eind te scoren op ASS. Bij meisjes niet altijd snel te constateren.
Psychologen en andere hulpverleners hielpen niet. EMDR wel (deels). Pas bij een psychiater ging het licht aan en de knop om, en snapte ze het leven weer
Ze is een heel ander mens geworden (maar ik hield ook van wie ze vroeger was)
vrijdag 24 april 2020 om 08:28
Therapie kan wel degelijk helpen om zaken te verwerken en kan je handvatten aanreiken om beter om te leren gaan met de mentale problemen die je in het heden ervaart.
Voorwaarde voor het slagen van therapie is wel dat je er zelf actief mee aan de slag gaat. Dat je je ziektebeeld erkent, open bent over wat er gebeurt en wat dat met je doet, actief aan de slag gaat met de oefeningen die je krijgt, enz.
Maar therapie kan niet alles oplossen. Soms is er ook een lichamelijke oorzaak voor mentaal leed. Bijvoorbeeld wanneer je last hebt van psychoses of een ernstigere vorm van een bipolaire stoornis, van winterdepressies door te weinig zonlicht, of wanneer jouw lijf te weinig geluksstofjes aanmaakt, enz. In dat geval kan het noodzakelijk zijn om aanvullende maatregelen te nemen, zoals bijvoorbeeld met medicatie of daglichttherapie ed. In deze gevallen kan therapie je nog altijd helpen om de signalen tijdig te herkennen en daar goed te anticiperen, maar zal dat niet genoeg zijn om de problemen op te lossen.
Voorwaarde voor het slagen van therapie is wel dat je er zelf actief mee aan de slag gaat. Dat je je ziektebeeld erkent, open bent over wat er gebeurt en wat dat met je doet, actief aan de slag gaat met de oefeningen die je krijgt, enz.
Maar therapie kan niet alles oplossen. Soms is er ook een lichamelijke oorzaak voor mentaal leed. Bijvoorbeeld wanneer je last hebt van psychoses of een ernstigere vorm van een bipolaire stoornis, van winterdepressies door te weinig zonlicht, of wanneer jouw lijf te weinig geluksstofjes aanmaakt, enz. In dat geval kan het noodzakelijk zijn om aanvullende maatregelen te nemen, zoals bijvoorbeeld met medicatie of daglichttherapie ed. In deze gevallen kan therapie je nog altijd helpen om de signalen tijdig te herkennen en daar goed te anticiperen, maar zal dat niet genoeg zijn om de problemen op te lossen.
vrijdag 24 april 2020 om 08:29
Ik heb al ruim 20 jaar af en aan therapie. En toch vind ik dat het me helpt. Ik heb veel geleerd van de verschillende soorten therapieën en therapeuten. Echter overkomen me soms dingen waardoor ik vastloop.
Ik denk (voor mezelf, voor jou kan ik het niet zeggen) dat de duur niet van belang is, maar hoe je je erbij voelt. Mijn leven is steeds meer geworden zoals ik het wil, ik beknot mezelf niet meer zo.
Het belangrijkste bij een therapeut vind ik wel dat er een klik is. Zonder klik zul je minder geneigd zijn dingen aan te nemen en te proberen die de therapeut aangeeft.
Ik denk (voor mezelf, voor jou kan ik het niet zeggen) dat de duur niet van belang is, maar hoe je je erbij voelt. Mijn leven is steeds meer geworden zoals ik het wil, ik beknot mezelf niet meer zo.
Het belangrijkste bij een therapeut vind ik wel dat er een klik is. Zonder klik zul je minder geneigd zijn dingen aan te nemen en te proberen die de therapeut aangeeft.
vrijdag 24 april 2020 om 08:44
Jaren geleden liep ik een keer vast, ik zat niet op de bodem, noch op de bodem van de put, of de kelders onder de put, maar nog veel dieper.
Ik wist waardoor dit kwam, er was een duidelijke reden. De waarom vraag wist ik dus wel. Het licht aan het einde van de tunnel zag ik ook, alleen hoe ik daar moest komen. Dat lukte mij niet.
Uiteindelijk heb ik hulp gevraagd en bij een (voor mij) hele goede therapeute terecht gekomen.
Dit heeft mij heel goed geholpen. Door middel van gesprekken en (thuis) oefeningen kreeg ik mijn brein en emoties weer op de rit. Heel veel van geleerd. Een paar sessies gehad. Achteraf had ik dit veel eerder moeten doen ipv "ik red dit zelf wel, ik ben sterk en andere mensen zijn toch veel zieliger"
Ondertussen zijn we bijna 10 jaar verder. Het leven zit natuurlijk wel eens tegen maar gelukkig nooit meer zo diep weg gezakt. Komt natuurlijk ook omdat er niet meer zo'n diepe put op mijn weg is gekomen.
Ik wist waardoor dit kwam, er was een duidelijke reden. De waarom vraag wist ik dus wel. Het licht aan het einde van de tunnel zag ik ook, alleen hoe ik daar moest komen. Dat lukte mij niet.
Uiteindelijk heb ik hulp gevraagd en bij een (voor mij) hele goede therapeute terecht gekomen.
Dit heeft mij heel goed geholpen. Door middel van gesprekken en (thuis) oefeningen kreeg ik mijn brein en emoties weer op de rit. Heel veel van geleerd. Een paar sessies gehad. Achteraf had ik dit veel eerder moeten doen ipv "ik red dit zelf wel, ik ben sterk en andere mensen zijn toch veel zieliger"
Ondertussen zijn we bijna 10 jaar verder. Het leven zit natuurlijk wel eens tegen maar gelukkig nooit meer zo diep weg gezakt. Komt natuurlijk ook omdat er niet meer zo'n diepe put op mijn weg is gekomen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 24 april 2020 om 08:52
Eens. Het meeste moet echt gebeuren tussen de afspraken in, of ná afronding van de therapie. En dat voelt onnatuurlijk, riskant en eng. Terug naar de oude gewoontes is dan makkelijker. Je moet dus heel bewust aan de slag gaan en over een zekere mate van koppigheid beschikken, zodat je ook bij tegenvallers door kan blijven gaan. Nieuwe ervaringen opdoen die jouw oude denkbeelden ontkrachten en betere doen ontstaan.Nummer*Zoveel schreef: ↑24-04-2020 08:28Therapie kan wel degelijk helpen om zaken te verwerken en kan je handvatten aanreiken om beter om te leren gaan met de mentale problemen die je in het heden ervaart.
Voorwaarde voor het slagen van therapie is wel dat je er zelf actief mee aan de slag gaat. Dat je je ziektebeeld erkent, open bent over wat er gebeurt en wat dat met je doet, actief aan de slag gaat met de oefeningen die je krijgt, enz.
Uiteraard indien er geen bijkomende lichamelijke oorzaken zijn.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
vrijdag 24 april 2020 om 08:55
Bij mij heeft therapie enorm en blijvend geholpen. Wel blijf ik kwetsbaar bij heftige tegenslagen. Maar:
Therapie is er niet om geen pijn, verdriet of wanhoop meer te voelen. Die gevoelens horen bij het leven. Als je in therapie gaat met de bedoeling je voortaan altijd goed te voelen, zul je bedrogen uitkomen.
Je moet een concrete hulpvraag hebben. Waar loop je precies tegenaan? Hoe denk je zelf dat dit verholpen kan worden?
Je moet bereid zijn heel hard te werken. Als je therapie vooral ziet als praatsessies om je hart te luchten, kun je beter een vriendin bellen. Sowieso werken de meeste 'technische' methodes zoals CGT en EMDR vaak effectiever, mits je er zelf hard mee aan de slag gaat.
Bij sommige mensen/klachten helpt therapie gewoon niet zo goed. Wat zou er gebeuren als je geen therapie meer volgde?
Therapie is er niet om geen pijn, verdriet of wanhoop meer te voelen. Die gevoelens horen bij het leven. Als je in therapie gaat met de bedoeling je voortaan altijd goed te voelen, zul je bedrogen uitkomen.
Je moet een concrete hulpvraag hebben. Waar loop je precies tegenaan? Hoe denk je zelf dat dit verholpen kan worden?
Je moet bereid zijn heel hard te werken. Als je therapie vooral ziet als praatsessies om je hart te luchten, kun je beter een vriendin bellen. Sowieso werken de meeste 'technische' methodes zoals CGT en EMDR vaak effectiever, mits je er zelf hard mee aan de slag gaat.
Bij sommige mensen/klachten helpt therapie gewoon niet zo goed. Wat zou er gebeuren als je geen therapie meer volgde?
vrijdag 24 april 2020 om 10:21
Aller eerst moet ik zeggen dat ik. nooit therapie heb gehad dus heb ik wellicht geen recht van spreken.
Misschien ben je in de loop der tijd gaan geloven dat je er van afhankelijk bent en niet zonder kunt, ondanks dat je er niet altijd wat aan dacht te hebben.
Misschien horen ups en downs ook bij het leven, is het normaal dat je niet overal even goed mee om kunt gaan en is het leven zo wie zo niet zoals wordt voorgespiegeld door andere mensen (=media).
Ik hoop je hiermee niet te kwetsen maar wil juist zeggen dat je waarschijnlijk gewoon menselijk bent zoals iedereen en dat dat misschien ook wel fijn is om te weten?
Misschien ben je in de loop der tijd gaan geloven dat je er van afhankelijk bent en niet zonder kunt, ondanks dat je er niet altijd wat aan dacht te hebben.
Misschien horen ups en downs ook bij het leven, is het normaal dat je niet overal even goed mee om kunt gaan en is het leven zo wie zo niet zoals wordt voorgespiegeld door andere mensen (=media).
Ik hoop je hiermee niet te kwetsen maar wil juist zeggen dat je waarschijnlijk gewoon menselijk bent zoals iedereen en dat dat misschien ook wel fijn is om te weten?
vrijdag 24 april 2020 om 10:49
Ik ben in een revalidatieperiode onder behandeling geweest bij meerdere therapeuten, en zeer intensief.
Met een van hen had ik absoluut geen klik, en dat heb ik ook aan gegeven. Met die persoon had ik dus geen gesprekken meer.
Wat mij enorm hielp was dat ik een korte periode (4/5 maanden) zeer intensief ben behandeld. Dus echt 2 tot 3 gesprekken in de week, en dan ook bij 3 verschillende therapeuten.
Het heeft mij enorm geholpen, maar het gaat niet vanzelf. Je blijft je hele leven bezig met de handvatten die je hebt gekregen tijdens de therapie. Je moet wel kritisch naar je eigen handelen blijven kijken als je het idee hebt dat het weer de verkeerde kant op gaat.
Met een van hen had ik absoluut geen klik, en dat heb ik ook aan gegeven. Met die persoon had ik dus geen gesprekken meer.
Wat mij enorm hielp was dat ik een korte periode (4/5 maanden) zeer intensief ben behandeld. Dus echt 2 tot 3 gesprekken in de week, en dan ook bij 3 verschillende therapeuten.
Het heeft mij enorm geholpen, maar het gaat niet vanzelf. Je blijft je hele leven bezig met de handvatten die je hebt gekregen tijdens de therapie. Je moet wel kritisch naar je eigen handelen blijven kijken als je het idee hebt dat het weer de verkeerde kant op gaat.
vrijdag 24 april 2020 om 10:59
Ik werk in de ggz en therapie helpt niet voor iedereen. Vaak wordt ook niet de juiste therapie gekozen.
Je moet, zoals hierboven gezegd, ook zelf veel werk er in stoppen als je daadwerkelijk een blijvende verandering wil bewerkstelligen.
Wat me niet duidelijk wordt nog uit je post is wat je doel is van alle therapie? Je wil je beter voelen, maar wil je ook echt leren waar je problemen vandaan komen en ben je bereid naar eigen patronen en gedachten te kijken?
Schematherapie is wel een goede keuze over het algemeen voor mensen die langdurig vastlopen. Wat maakt dat je niet aangeeft geen klik te hebben met deze therapeut en je met alle winden meewaait ?
Je moet, zoals hierboven gezegd, ook zelf veel werk er in stoppen als je daadwerkelijk een blijvende verandering wil bewerkstelligen.
Wat me niet duidelijk wordt nog uit je post is wat je doel is van alle therapie? Je wil je beter voelen, maar wil je ook echt leren waar je problemen vandaan komen en ben je bereid naar eigen patronen en gedachten te kijken?
Schematherapie is wel een goede keuze over het algemeen voor mensen die langdurig vastlopen. Wat maakt dat je niet aangeeft geen klik te hebben met deze therapeut en je met alle winden meewaait ?
vrijdag 24 april 2020 om 11:07
Verschrikkelijk dat je je al zo lang rot voelt en zo lang worstelt. Klopt mijn invulling dat je in al die jaren vooral 1 op 1 praattherapie hebt gehad? Ik kan me voorstellen dat dit, als het probleem op sociaal vlak ligt en in het contact met je emoties, niet de juiste therapievorm is voor jou. Ik hoop in dat geval dat je je horizon kunt gaan verbreden en iets anders kunt overwegen. Het zij een vaktherapie, haptonomie, groepstherapie, noem maar op. Veel sterkte gewenst.
vrijdag 24 april 2020 om 11:17
Bij eenzaamheid helpt therapie niet. En sociale contacten eigenlijk ook maar tot een bepaalde hoogte. Het beste is om een leuke partner te vinden. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar geloof niet die onzin van "Je moet eerst zelf gelukkig worden"
Sommige kunnen alleen happy zijn wanneer ze in een relatie zitten en dat is ook o.k. Het is voor diegenen wel handig als ze een fijne partner nemen en niet de eerste beste Johnny die ze tegen komen.
Sommige kunnen alleen happy zijn wanneer ze in een relatie zitten en dat is ook o.k. Het is voor diegenen wel handig als ze een fijne partner nemen en niet de eerste beste Johnny die ze tegen komen.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
vrijdag 24 april 2020 om 11:23
Dat vind ik erg kort door de bocht, ongenuanceerd, en is zeker niet mijn ervaring.kopjekoffie70 schreef: ↑24-04-2020 11:17Bij eenzaamheid helpt therapie niet. En sociale contacten eigenlijk ook maar tot een bepaalde hoogte.
vrijdag 24 april 2020 om 11:26
Juffiejuf schreef: ↑24-04-2020 07:15Kun je een inschatting maken van het alternatief?
Hoe gaat je leven worden als je stopt?
Misschien kun je een lijstje maken met plussen en minnen, dat kan je inzicht geven.
Bij mij heeft het heel veel inzicht opgeleverd in mijn eigen inbreng, mijn manier van reageren of nou juist niet reageren op situaties.
Maar de factoren die meespeelden waren op zich niet erg ingewikkeld.
Ook zonder therapie was ik er wel uit gekomen, het had alleen veel langer geduurd.
Dit! En dan nu, tien jaar later, pak ik nog wel eens terug naar de toen geleerde dingen.
Nieuwe situatie, oude valkuil. Steeds vaker kan ik mezelf op de rand tegenhouden of zie ik de kuil al liggen. Zelden donder ik er nog voluit in.
vrijdag 24 april 2020 om 11:28
Heb je ook gelijk in want er zullen vast casussen zijn waarbij het wel kan helpen. Maar ik denk dat het in het geval van to niet helpt, en dat is ook eigenlijk wel gebleken.Koffiehagedis schreef: ↑24-04-2020 11:23Dat vind ik erg kort door de bocht, ongenuanceerd, en is zeker niet mijn ervaring.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
vrijdag 24 april 2020 om 11:30
Ik herken je wel. Ik heb zelf 7 jaar therapie gehad en heb ook regelmatig de hoop opgegeven of ik ooit zonder zou kunnen. Maar... ik ben nu al enige tijd zonder therapie en zonder medicijnen en het gaat beter met me dan ik ooit had gedacht.
Voor mij was het uiteindelijk een combinatie van een andere woonsituatie en EMDR-therapie wat ervoor zorgde dat ik eindelijk "beter" ben geworden.
Voor mij was het uiteindelijk een combinatie van een andere woonsituatie en EMDR-therapie wat ervoor zorgde dat ik eindelijk "beter" ben geworden.
vrijdag 24 april 2020 om 11:31
In ieder geval niet met praattherapie, tot dusver. En dat is eveneens mijn ervaring waar het gaat om het aanpakken van eenzaamheid.kopjekoffie70 schreef: ↑24-04-2020 11:28Heb je ook gelijk in want er zullen vast casussen zijn waarbij het wel kan helpen. Maar ik denk dat het in het geval van to niet helpt, en dat is ook eigenlijk wel gebleken.
vrijdag 24 april 2020 om 11:32
Klinkt verstandig. Ik hoop dat je met een therapie die meer op voelen gericht is (heb ik zelf ook veel meer aan gehad dan enkel het praten dat niet doordringt op de 'pijnlijkste laag') wel de stappen kunt zetten die je nodig hebt.2020Suzuki schreef: ↑24-04-2020 11:30Ik denk inderdaad dat ik het in een andere richting moet gaan zoeken.
vrijdag 24 april 2020 om 11:34
Ik heb ook veel therapie gehad en bij mij heeft groepstherapie het meeste geholpen, omdat mijn problemen ook op social vlak lagen. In een groep kun je dan ook echt experimenteren en komen ook de gedachtes en gevoelens naar boven die je normaal gesproken ook hebt in contact met anderen, en daardoor kun je het dan ook echt live bespreken: wat gebeurt er nu daadwerkelijk? Welke gevoelens spelen? En klopt dit ook inderdaad met hoe de ander het bedoelt?
De tegenslagen en terugvallen horen er helaas bij, dat blijft ook bij mij. Een paar maanden geleden zat ik er ook over te denken om weer in therapie te gaan en toen begon de corona-crisis dus dan schiet het niet op natuurlijk. En nu gaat het weer wat beter.... Kortom: soms is het ook even een kwestie van verdragen van zo'n gevoel en komt er vanzelf weer verandering in...
De tegenslagen en terugvallen horen er helaas bij, dat blijft ook bij mij. Een paar maanden geleden zat ik er ook over te denken om weer in therapie te gaan en toen begon de corona-crisis dus dan schiet het niet op natuurlijk. En nu gaat het weer wat beter.... Kortom: soms is het ook even een kwestie van verdragen van zo'n gevoel en komt er vanzelf weer verandering in...
vrijdag 24 april 2020 om 11:34
De juiste therapeut maakt (voor mij) hét verschil. Twee therapeuten gehad in de afgelopen jaren, bij beide een lange behandeling gehad, maar geen resultaat (i.i.g. niet dankzij de therapie). Inmiddels bij een andere praktijk terechtgekomen, waar ze mij veel beter begrijpen, andersoortige therapieën aanbieden (o.a. in groepsvorm) waar ik nu, na 6 sessies, al een enorme verandering doorga. I.p.v. alleen maar praten (zoals bij mijn vorige therapeuten), gaan ze hier echt aan de slag met een actieve behandeling (niet -alleen- praten, maar ook doen, voelen, zijn). Oefeningen, uitdagingen, in groepsvorm, die echt impact hebben. Dus dat is één. Zie overigens dat voorgangers dit ook al benoemen. Alleen het voeren van gesprekken is niet voor iedereen een goede manier om los te komen van patronen, angsten, trauma's, etc.
Twee was voor mij het besef dat psychische klachten niet 'opgelost' kunnen worden. Die zoektocht naar een begin en (vooral) een eind leverde mij veel onrust en frustratie op. Het inzicht dat het geen kwestie is van een probleem met een oplossing leidde ertoe dat ik het continue streven naar een 'moment waarop alles goed is' los kon laten, dat heeft mij erg geholpen.
Heel cliché, maar het gaat niet om de bestemming (die is er namelijk niet), het gaat om de reis
Twee was voor mij het besef dat psychische klachten niet 'opgelost' kunnen worden. Die zoektocht naar een begin en (vooral) een eind leverde mij veel onrust en frustratie op. Het inzicht dat het geen kwestie is van een probleem met een oplossing leidde ertoe dat ik het continue streven naar een 'moment waarop alles goed is' los kon laten, dat heeft mij erg geholpen.
Heel cliché, maar het gaat niet om de bestemming (die is er namelijk niet), het gaat om de reis
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
vrijdag 24 april 2020 om 11:37
Ja! Ik ben er zeker veel beter van geworden. Ik startte met therapie met conplexe ptss en een depressie.
Ik heb eigenlijk het grootste deel van mijn leven het heel moeilijk gehad. Een slechte jeugd en de problemen thuis zijn nog altijd hetzelfde, al dan niet erger. Ik woon al een tijdje niet meer thuis gelukkig.
Ik zit nu nog in therapie, al heel veel grote stappen gemaakt en ik voel me beter dan ooit. De therapie die ik heb (gehad) is voornamelijk in groepen geweest en dat heeft mij bij veel dingen meer geholpen dan individuele therapie. Je kunt veel van elkaar leren en de steun die je eruit kunt halen is heel prettig.
Het belangrijkste wat ik geleerd heb is dat je het echt zelf moet doen en willen. Therapie helpt je daarbij maar met alleen dat red je het niet. Je moet zelf je gedrag en gedachtes veranderen en hebt zelf de hand in hoe je omgaat met dingen. Dus ook tegenslagen. Je hebt het niet voor het kiezen helaas, maar hoe je ermee omgaat wel. En dat is verre van makkelijk, maar wel waar het om gaat.
Ik ken je hele verhaal niet dus ik zou ook moeilijk kunnen zeggen wat maakt dat de therapie niet 'werkt' zoals je zou willen. Wellicht heb je iets aan het bovenstaande. De therapie kan je handvaten geven, maar je moet zelf het grootste deel doen.
Ik heb eigenlijk het grootste deel van mijn leven het heel moeilijk gehad. Een slechte jeugd en de problemen thuis zijn nog altijd hetzelfde, al dan niet erger. Ik woon al een tijdje niet meer thuis gelukkig.
Ik zit nu nog in therapie, al heel veel grote stappen gemaakt en ik voel me beter dan ooit. De therapie die ik heb (gehad) is voornamelijk in groepen geweest en dat heeft mij bij veel dingen meer geholpen dan individuele therapie. Je kunt veel van elkaar leren en de steun die je eruit kunt halen is heel prettig.
Het belangrijkste wat ik geleerd heb is dat je het echt zelf moet doen en willen. Therapie helpt je daarbij maar met alleen dat red je het niet. Je moet zelf je gedrag en gedachtes veranderen en hebt zelf de hand in hoe je omgaat met dingen. Dus ook tegenslagen. Je hebt het niet voor het kiezen helaas, maar hoe je ermee omgaat wel. En dat is verre van makkelijk, maar wel waar het om gaat.
Ik ken je hele verhaal niet dus ik zou ook moeilijk kunnen zeggen wat maakt dat de therapie niet 'werkt' zoals je zou willen. Wellicht heb je iets aan het bovenstaande. De therapie kan je handvaten geven, maar je moet zelf het grootste deel doen.
