Psyche
alle pijlers
Is liefde voor je ouders onvoorwaardelijk?
woensdag 5 augustus 2020 om 07:59
Dit is dus je loyaliteit aan hen. Evenals de vraag die je onderliggend stelt: of je dit eigenlijk wel kan maken of hebben je ouders en gezin misschien gelijk over jouw rol? Uit loyaliteit is het moeilijk de verbinding te verbreken.
Hips, hopsakee en pierlala.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:09
Het-groepje schreef: ↑05-08-2020 08:01Mijn liefde voor mijn ouders is zeer voorwaardelijk. Heb ik van hen geleerd.
Er is denk ik nog nooit onvoorwaardelijk van mij gehouden. Dus ik voel die verplichting andersom ook niet, behalve naar mijn kinderen. Ergens bevrijdend.
anoniem_377887 wijzigde dit bericht op 06-08-2020 08:24
54.75% gewijzigd
woensdag 5 augustus 2020 om 08:12
Ja, je mag kiezen voor jezelf.
Laat het gif van hun woorden dan verder niet bij je binnenkomen. Blijkbaar is er nog veel input vanuit hen en zul je nog verder grenzen moeten afbakenen.
(Niet quoten svp)
Ik heb ook met mijn ouders gebroken. Voor mijzelf gekozen door hen te vertellen geen dochterrol meer op te pakken, dat er vanuit mij geen enkel contact of verwachting naar hen zal zijn. Dit was niet zozeer duidelijk voor hen, als wel heel duidelijk voor mij: IK had vanaf toen de toestemming aan mezelf gegeven om vrij te zijn. Dat helpt. Mijn ouders zijn verre kennissen, die mij niet kennen, maar die ik wel tref op familiebijeenkomsten waar ik voor een ander ben.
Na de breuk kon ik pas van mijzelf zijn, zonder de angst het altijd fout te doen.
(Niet quoten svp)
Laat het gif van hun woorden dan verder niet bij je binnenkomen. Blijkbaar is er nog veel input vanuit hen en zul je nog verder grenzen moeten afbakenen.
(Niet quoten svp)
Ik heb ook met mijn ouders gebroken. Voor mijzelf gekozen door hen te vertellen geen dochterrol meer op te pakken, dat er vanuit mij geen enkel contact of verwachting naar hen zal zijn. Dit was niet zozeer duidelijk voor hen, als wel heel duidelijk voor mij: IK had vanaf toen de toestemming aan mezelf gegeven om vrij te zijn. Dat helpt. Mijn ouders zijn verre kennissen, die mij niet kennen, maar die ik wel tref op familiebijeenkomsten waar ik voor een ander ben.
Na de breuk kon ik pas van mijzelf zijn, zonder de angst het altijd fout te doen.
(Niet quoten svp)
Hips, hopsakee en pierlala.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:12
Ik vond dat sommige vriendinnetjes veel fijnere ouders hadden maar dat was natuurlijk wel een heel makkelijke gedachte omdat ik daar geen ouder-kind relatie mee had. Beetje gemeen ook wel van mij om ze dat voor de voeten te gooien. Als kind ben je nogal simpel: alles wat niet goed gaat komt door een ander. Lijkt mij niet fijn als je een onzekere ouder bent om dan te horen dat je kind liever bij andere ouders zou willen gaan wonen.
Ik neem ze niks kwalijk; dingen gaan gewoon zoals ze gaan. Soms moet de afstand heel groot worden om het je beter te laten gaan. Maar boos; nee.
Ik neem ze niks kwalijk; dingen gaan gewoon zoals ze gaan. Soms moet de afstand heel groot worden om het je beter te laten gaan. Maar boos; nee.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 5 augustus 2020 om 08:13
Mensen doen maar heel héél zelden dingen expres om een ander te kwetsen en die mensen noem je psychopaten.
Jouw ouders klinken in mijn oren als mensen die écht het beste met je voorhebben maar serieus niet anders kunnen dan ze doen en geen idee hebben wat jij van ze verwacht.
Kun je het niet zo zien? Als ze het beter hadden gekund hadden ze het wel beter gedaan. Je zult het vast vaak hebben uitgelegd maar ze snappen het niet, ze kunnen het niet snappen, ze verstaan je niet.
Het is zo behulpzaam om je ogen te openen voor andermans beperkingen. Wat overigens niet betekent dat je de banden moet aanhalen natuurlijk, soms geeft het rust om te stoppen met de relatie.
Maar zo te lezen heb je jezelf ook enorm met deze relatiebreuk.
.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:14
Wat helaas zo is aan breken met je ouders is dat er meerdere relaties sneuvelen. Het is bijna onoverkomelijk. Dat is echt de prijs die je moet betalen voor deze “vrijheid”. Ik heb het ook geprobeerd en de chaos werd alleen maar groter. Mijn moeder is overleden ondertussen en dat brengt rust. Sommige relaties gaan niet meer goedkomen. Ik zou het nu anders hebben aangepakt. Ik zou haar op een laag pitje hebben gezet en aan hoe ik mij voelde werken. Niet omdat ik haar alsnog in mijn leven wou maar om het gemis van die andere familie.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:18
Kinderen krijgen is zo moeilijk niet, ze opvoeden met liefde is een heel andere kwestie. Ik was ongeveer jouw leeftijd toen ik hetzelfde besluit nam en het voelde als totale opluchting. Mijn ouders doen net alsof ze het niet begrijpen en het ligt uiteraard aan mij. Ik zie ze af en toe wel (feestjes en partijtjes) maar het doet me niets meer, het was een cadeau aan mezelf, door hun te blokkeren uit mijn leven zijn de herinneringen aan klappen, vernederingen en stromen kritiek eindelijk zachter geworden, ik ben die eeuwig borrelende kwaadheid kwijt die me een gevoel van onmacht gaven. Psychologen zouden het vaker moeten aanraden en het niet meer moeten zien als iets "tegennatuurlijks", soms help praten geen reet als de situatie maar door blijft dobberen terwijl de banden doorsnijden je de kans geeft om jezelf weer op te bouwen zonder de frustraties en pijn van vroeger.
Laat kritiek van ouders en anderen aan je voorbij gaan, er zijn genoeg mensen die je wel snappen en weten dat dit soort beslissingen jaren niet in een opwelling gedaan worden maar dat het jaren duurt voor je de stap durft te nemen.
Laat kritiek van ouders en anderen aan je voorbij gaan, er zijn genoeg mensen die je wel snappen en weten dat dit soort beslissingen jaren niet in een opwelling gedaan worden maar dat het jaren duurt voor je de stap durft te nemen.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:18
Dit bedoel ik. Zo zou ik dat als ik opnieuw mocht kiezen doen. Haar anders zien. Niet denken dat ze mij wil kwetsen maar denken dat ze gewoon niet zo snugger is en er ook weinig aan kan doen. Wel mijn grenzen bewaken maar niet de band verbreken. Ook om aan mijn kinderen een beter vb te geven dan dat ik nu heb gedaan. Mijn moeder lag ook overhoop met haar moeder en ik ben bang dat de ingesleten patronen zich straks met mijn kinderen gaan herhalen al doe ik veel anders.Rooss4.0 schreef: ↑05-08-2020 08:13Mensen doen maar heel héél zelden dingen expres om een ander te kwetsen en die mensen noem je psychopaten.
Jouw ouders klinken in mijn oren als mensen die écht het beste met je voorhebben maar serieus niet anders kunnen dan ze doen en geen idee hebben wat jij van ze verwacht.
Kun je het niet zo zien? Als ze het beter hadden gekund hadden ze het wel beter gedaan. Je zult het vast vaak hebben uitgelegd maar ze snappen het niet, ze kunnen het niet snappen, ze verstaan je niet.
Het is zo behulpzaam om je ogen te openen voor andermans beperkingen. Wat overigens niet betekent dat je de banden moet aanhalen natuurlijk, soms geeft het rust om te stoppen met de relatie.
Maar zo te lezen heb je jezelf ook enorm met deze relatiebreuk.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:23
Wat een herkenbare verhalen zeg..
Met mijn moeder heb ik een hele lastige band. We hebben nog wel wat contact, maar daar is ook alles mee gezegd. Als ik terugkijk op mijn jeugd denk ik dat mijn moeder niet wist hoe ze moest opvoeden. Heb geen fijne jeugd gehad, alles draaide om haar.
Nu ik op mezelf woon heb ik steeds minder behoefte om haar te zien of te spreken. Ze voelt niet als mijn ouder, maar als een kennis die je toevallig eens in de zoveel tijd ziet.
Mijn vader is een ander verhaal gelukkig. Voor hem voel ik wel veel liefde en ik ben blij met ons contact zoals het nu is.
Met mijn moeder heb ik een hele lastige band. We hebben nog wel wat contact, maar daar is ook alles mee gezegd. Als ik terugkijk op mijn jeugd denk ik dat mijn moeder niet wist hoe ze moest opvoeden. Heb geen fijne jeugd gehad, alles draaide om haar.
Nu ik op mezelf woon heb ik steeds minder behoefte om haar te zien of te spreken. Ze voelt niet als mijn ouder, maar als een kennis die je toevallig eens in de zoveel tijd ziet.
Mijn vader is een ander verhaal gelukkig. Voor hem voel ik wel veel liefde en ik ben blij met ons contact zoals het nu is.
woensdag 5 augustus 2020 om 08:28
We horen het verhaal maar van één kant natuurlijk dus dat is lastig.
Ik hield veel van mijn ouders (ben nu 62) en heb er een goede band mee gehad. Met mijn vader iets beter dan met mijn moeder.
Ik hoor wel om me heen van vriendinnen (en die ervaring heb ik zelf ook) dat kinderen richting ouders stukken minder vergevingsgezind zijn dan andersom.
Wij ouders vergeven onze kinderen àlles keer op keer, terwijl een fout van de kant van de ouders ze vaak levenslang wordt nagedragen.
Zo gaan die dingen.
Dus TO, ik ken je niet dus het is absoluut geen oordeel, maar kijk vooral ook naar je eigen aandeel. Met een eerlijke blik.
Ik hield veel van mijn ouders (ben nu 62) en heb er een goede band mee gehad. Met mijn vader iets beter dan met mijn moeder.
Ik hoor wel om me heen van vriendinnen (en die ervaring heb ik zelf ook) dat kinderen richting ouders stukken minder vergevingsgezind zijn dan andersom.
Wij ouders vergeven onze kinderen àlles keer op keer, terwijl een fout van de kant van de ouders ze vaak levenslang wordt nagedragen.
Zo gaan die dingen.
Dus TO, ik ken je niet dus het is absoluut geen oordeel, maar kijk vooral ook naar je eigen aandeel. Met een eerlijke blik.
