Psyche
alle pijlers
Is liefde voor je ouders onvoorwaardelijk?
woensdag 5 augustus 2020 om 16:38
woensdag 5 augustus 2020 om 16:44
Merl0t schreef: ↑05-08-2020 15:17Ik heb dit nu enkele keren gelezen, maar ik begrijp je niet.
Is het een verkeerde zaak dat je als kind van mishandelende en verwaarlozende ouders denkt het beter te kunnen doen voor een eigen nakomeling?
Dat na jaren van herstel, opbouw en stabilisatie je moed vindt om zelf ouder te worden en daarbij meent het beter te kunnen doen. Want waarom zou je er anders aan beginnen?
Voor wie is het een afwijzing?
Voor de ouders van het volwassen kind.
woensdag 5 augustus 2020 om 16:49
Ik ben het met je eens. En het lijkt ook waarschijnlijk dat de ouders het daarom niet snappen en waarom ze blijven vragen om concreet te maken wat ze dan niet goed doen. Maar als de situatie/relatie, zonder concreet te kunnen zijn, toch een te grote belemmering is, dan is dat een gegeven.
In elk geval lijkt het er op dat ze elkaar in elk geval erg ongelukkig maken.
Wel vraag ik me af hoe de kinderen van TO hier in staan en of ze er ongedwongen in mogen staan.
woensdag 5 augustus 2020 om 17:09
Mijn vader heeft in een chatgesprek wel eens gezegd dat hij van me houdt. Ik zei dat ik dat fijn vond om te lezen. Heb niet gezegd: "Ik ook van jou." Want dat voel ik niet meer. In totaal ben ik hem 2 keer tegengekomen in 13 jaar tijd. De eerste keer gaf hij een begroetingszoen. Ik deed het niet terug, kon het niet. Vroeger was ik naar beide ouders redelijk knuffelig. Maar omdat er jaren tussen ons weg zijn voelt hij als een vreemde voor me. Ik vind hem er ook slecht uitzien. Alsof hij ziek is. Maar blijkbaar is hij toch nog gezond. Ik ben eraan gewend geraakt het zonder hem te doen. Maar jammer dat het zo gelopen is. Hij is niet meer wie hij was. Doet ook niks zonder zijn vrouw. En iedereen moet dat maar accepteren. Ook toen zijn lievelingsnicht op sterven lag, wilde hij geen uitzondering maken. Ze kwamen samen of niet. Toen hoefde het niet meer voor mijn nicht. Ik vond het best egoïstisch van hem. Het ging om een laatste keer. Hij had zijn vrouw ook even in de stad kunnen dropen en na een uurtje weer ophalen.
woensdag 5 augustus 2020 om 17:22
Dat is meestal.
Ouders kunnen het vaak gewoon niet inzien waar zij steken hebben laten vallen. Ken een vrouw die haar kind stelselmatig fysiek en geestelijk mishandelde en het nog altijd maar niet begrijpen kan waarom er geen behoefte is aan contact want ze heeft haar koter toch altijd te eten gegeven en voor een dak boven het hoofd gezorgd en dat allemaal als single mama. Om aan te tonen dat zelfs de meest shitty ouders voor hun gevoel het beste hebbben gedaan wat in hun vermogen ligt, tuurlijk is er dan een verschil in perceptie wanneer je kind komt vertellen dat je zuigt als moeder.
woensdag 5 augustus 2020 om 17:37
Wat veel herkabere verhalen hier. Ik heb zelf ook een slechte band met m'n ouders. Voor mij persoonlijk hoeft het contact niet meer, maar ik wil mijn kinderen hun opa en oma niet ontzeggen. Na veel ruzies zijn we uiteindelijk tot een soort modus gekomen die voor mij haalbaar is; zo om de 2 maanden een bezoekje en tussendoor wat foto's, filmpjes etc van de kinderen sturen. Haalde bij mij veel stress weg. Nu begint vooral mijn moeder weer met emotioneel gemanipuleerd om toch weer vaker contact te willen. Dat wil ik absoluut niet, en verwijs naar onze afspraak. Dat klinkt heel zakelijk, maar ik wil mezelf niet weer mee laten sleuren in haar manipulatieve gedrag. Dat resulteert bij haar in gehuil, gekrijs, gemene uitspraken doen etc. Ik word er doodmoe van....
woensdag 5 augustus 2020 om 18:05
Ik herken me niet in beweringen dat ouders toch altijd blijven denken dat ze het goed hebben gedaan en dat het aan het kind lag. Ik voel me enorm schuldig over dingen die ik in mijn ogen niet goed heb gedaan ten opzichte van mijn kinderen en ik zou het graag nog eens overdoen, maar dan beter.
Volgens mijn kinderen valt het allemaal heel erg mee, maar zo voel ik het zelf niet. Gelukkig heb ik een goed contact met mijn kinderen die nu jong volwassenen zijn. Ik kan me niet voorstellen dat er een grens is aan de liefde liefde voor mijn kinderen. Ze zijn het belangrijkste in mijn leven.
De moeder van Joran van der Sloot heeft nog altijd contact met hem en ondanks dat Joran een enorme psychopaat is die vreselijke dingen heeft gedaan begrijp ik dat. Zij heeft hem op de wereld gezet en meegemaakt als onschuldig kind, ze is ooit blij met hem geweest.
Voor veel ouders is de liefde voor hun kinderen wel degelijk onvoorwaardelijk, maar ik begrijp het ook dat liefde van ouders kan stoppen wanneer kinderen zich gemeen, sadistisch gedragen.
De liefde voor mijn ouders is niet helemaal onvoorwaardelijk gebleken. Of misschien toch wel. Er is een tijd geweest dat is weinig van mijn ouders moest hebben omdat ik het gevoel had dat ze toch alleen maar teleurgesteld in mij zouden zijn en me liever kwijt dan rijk waren. Ik voelde me al zo lang ongewenst en ik schaamde me voor mezelf omdat ik het leven maar erg moeilijk vond en niet de sprankelende, populaire, mooie en intelligente dochter was die ze zich gewenst hadden. En die ik ze ook gunde.
Achteraf bezien heb ik altijd wel liefde voor mijn ouders in me gehad, ik kon er alleen niet goed bij. Toen ik me realiseerde dat vooral mijn moeder er erg onder leed dat het tussen ons niet klikte besefte ik dat er wel degelijk om me gegeven werd. Ja, ik ben altijd van mijn ouders blijven houden en ik weet dat ze heus hun best hebben gedaan. Maar als kind was ik continu bang dat ik in een tehuis zou belanden.
Volgens mijn kinderen valt het allemaal heel erg mee, maar zo voel ik het zelf niet. Gelukkig heb ik een goed contact met mijn kinderen die nu jong volwassenen zijn. Ik kan me niet voorstellen dat er een grens is aan de liefde liefde voor mijn kinderen. Ze zijn het belangrijkste in mijn leven.
De moeder van Joran van der Sloot heeft nog altijd contact met hem en ondanks dat Joran een enorme psychopaat is die vreselijke dingen heeft gedaan begrijp ik dat. Zij heeft hem op de wereld gezet en meegemaakt als onschuldig kind, ze is ooit blij met hem geweest.
Voor veel ouders is de liefde voor hun kinderen wel degelijk onvoorwaardelijk, maar ik begrijp het ook dat liefde van ouders kan stoppen wanneer kinderen zich gemeen, sadistisch gedragen.
De liefde voor mijn ouders is niet helemaal onvoorwaardelijk gebleken. Of misschien toch wel. Er is een tijd geweest dat is weinig van mijn ouders moest hebben omdat ik het gevoel had dat ze toch alleen maar teleurgesteld in mij zouden zijn en me liever kwijt dan rijk waren. Ik voelde me al zo lang ongewenst en ik schaamde me voor mezelf omdat ik het leven maar erg moeilijk vond en niet de sprankelende, populaire, mooie en intelligente dochter was die ze zich gewenst hadden. En die ik ze ook gunde.
Achteraf bezien heb ik altijd wel liefde voor mijn ouders in me gehad, ik kon er alleen niet goed bij. Toen ik me realiseerde dat vooral mijn moeder er erg onder leed dat het tussen ons niet klikte besefte ik dat er wel degelijk om me gegeven werd. Ja, ik ben altijd van mijn ouders blijven houden en ik weet dat ze heus hun best hebben gedaan. Maar als kind was ik continu bang dat ik in een tehuis zou belanden.
woensdag 5 augustus 2020 om 20:10
Ik ben TO niet, maar ik kan me goed voorstellen dat je het contact verbreekt om jezelf rust en ontspanning te gunnen, en het expliciet te zeggen om duidelijkheid te geven.
woensdag 5 augustus 2020 om 20:26
Dat vind ik dan toch wel jammer, want juist je oudste heeft toch een tijdje een goede band met je moeder gehad?Yggdrasil schreef: ↑05-08-2020 16:59Mijn kinderen zijn bijna allemaal volwassen en laat ik hier volkomen vrij in. De details worden dan ook niet met hen besproken. Maar ze hier helemaal buiten houden is ook niet realistisch. Ik sta ze geen contact in de weg. Nooit gedaan ook. Ik hoef ze niet op te zadelen met mijn pijn. Wat zij hebben met hun grootouders heb ik nooit gehad met mijn ouders. Ik denk eerlijk gezegd dat het vanzelf verwaterd. Maar dat is dan hun keuze.
Iets aanhouden omwille van mijn kinderen heb ik jaren gedaan. Nu hoeft het niet meer. De basis heb ik gelegd en van hier uit moeten ze het zelf doen. Dan wel in een andere vorm. Maar daar zullen mijn ouders meer last van hebben dan ik denk ik.
Vandaag was ik bij mijn oudste na mijn werk en die gaf zelf aan gewoon geen tijd te hebben voor grootouders. Als ze die 1x per jaar zag was het prima. Die heeft haar eigen werk en relatie. Ik ben daar vast onderdeel van. Haar opa en oma niet. Daar is ze niet rouwig om. Dat is een gegeven.
Sterkte
Later is nu
woensdag 5 augustus 2020 om 20:44
Tot het kind op eigen benen staat. Zou wat zijn als ouders in 'normale omstandigheden' nog zorgplichtig zijn als de kinderen allang volwassen zijn.............
Er is nl wel een punt waar de zorgplicht van de ouders voorbij is.
Ouders zijn kinderen geen liefde verplicht net zo min ouders kunnen eisen dat kinderen van hen houden.
Want als ouders verplicht zijn van hun kinderen te houden dan zijn kinderen verplicht van hun ouders te houden. Wat dat betreft werkt de 'verplichting' en het 'recht' beide kanten op.....
kleppeboxx wijzigde dit bericht op 05-08-2020 21:01
Reden: correctie
Reden: correctie
1.27% gewijzigd
woensdag 5 augustus 2020 om 21:06
maar rust en ontspanning zit in jezelf. Als je op een gezonde manier kan dealen met je jeugd kan je ook gewoon contact hebben. Uiteindelijk gaat het over verwachtingen loslaten en grenzen aangeven. Dat ligt echt bij jezelfCommonSense schreef: ↑05-08-2020 20:10Ik ben TO niet, maar ik kan me goed voorstellen dat je het contact verbreekt om jezelf rust en ontspanning te gunnen, en het expliciet te zeggen om duidelijkheid te geven.
woensdag 5 augustus 2020 om 21:10
Kleppeboxx schreef: ↑05-08-2020 20:44Tot het kind op eigen benen staat. Zou wat zijn als ouders in 'normale omstandigheden' nog zorgplichtig zijn als de kinderen allang volwassen zijn.............
Er is nl wel een punt waar de zorgplicht van de ouders voorbij is.
Ouders zijn kinderen geen liefde verplicht net zo min ouders kunnen eisen dat kinderen van hen houden.
Want als ouders verplicht zijn van hun kinderen te houden dan zijn kinderen verplicht van hun ouders te houden. Wat dat betreft werkt de 'verplichting' en het 'recht' beide kanten op.....
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Ouders hebben in de meeste gevallen voor hun kinderen gekozen. Toch met het voornemen van deze kinderen te houden, mag ik hopen, en voor ze te zorgen. Kinderen hebben nergens voor gekozen en als de ouders hun 'taak' niet voldoende uitgevoerd hebben, hoeven kinderen zeker niet per se van hun ouders te houden. Die liefde zul je als ouder toch moeten verdienen.
Later is nu
woensdag 5 augustus 2020 om 21:12
woensdag 5 augustus 2020 om 23:50
Maar om bij die 'gezonde manier' te komen, kan het helpend zijn afstand te creëren. Letterlijk loskomen.
Om vanuit dat nieuwe perspectief te oefenen met grenzen aangeven en verwachtingen loslaten.
Het is niet het één of het ander, het ene leidt vaak tot het ander.
Hips, hopsakee en pierlala.
woensdag 5 augustus 2020 om 23:53
Afstand hoeft niet fysiek te zijn.
donderdag 6 augustus 2020 om 00:12
ik denk het niet. juist in contact kan je oefenen
donderdag 6 augustus 2020 om 11:35
Wow, nou ik mag hopen dat dit voor de meesten toch vanzelf komt. Wat een stomme opmerking zeg.
donderdag 6 augustus 2020 om 13:09
Wat is dat dan? want als volwassene kan je niet echt overspoelt worden door een ander. Als een ander vervelend tegen je doet loop je weg en zeg je dat je wel terugkomt als het rustiger is
donderdag 6 augustus 2020 om 13:12
Mee eens. Maar toch denk ik dat je gevoelens niet kunt sturen. Net als laatst op Viva een verhaal stond van een moeder die spijt had van haar kids. Dat waren 3 hyperactieve jongens die dagelijks wel iets kapot maakten en gilden, vechten. Daar zou ik ook gek van worden.Dreamer schreef: ↑05-08-2020 21:10Dat ben ik niet helemaal met je eens. Ouders hebben in de meeste gevallen voor hun kinderen gekozen. Toch met het voornemen van deze kinderen te houden, mag ik hopen, en voor ze te zorgen. Kinderen hebben nergens voor gekozen en als de ouders hun 'taak' niet voldoende uitgevoerd hebben, hoeven kinderen zeker niet per se van hun ouders te houden. Die liefde zul je als ouder toch moeten verdienen.
donderdag 6 augustus 2020 om 13:28
Tja, maar als je bij ieder bezoek meteen weer weg loopt, geeft het toch beduidend meer rust om gewoon niet te gaan.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
