Psyche
alle pijlers
Je kind overleven en verder..
dinsdag 5 januari 2016 om 11:53
Al een poosje blijf ik steeds twijfelen tussen dit topic wel of niet openen. Toch maar wel dus, ik hoop dat het mij helpt om van me af te schrijven en misschien zijn er wel meer schrijfsters hier die het herkennen en er iets aan hebben, in dat geval schrijf gerust mee!
4 maanden en 22 dagen geleden heb ik na een zwangerschap van bijna 23 weken mijn dochtertje verloren. De zwangerschap zelf verliep zonder problemen, ons dochtertje was kerngezond. Ik heb een infectie opgelopen die vroegtijdige weeën heeft veroorzaakt. Ik heb niet doorgehad dat er iets mis was. De twee dagen voor de bevalling voelde ik me niet lekker, pijn in mijn rug en heel moe, maar we waren op vakantie en ik dacht dat ik gewoon een beetje teveel gedaan had. En dagje rust maakte dat ik me veel beter voelde en verder leek er niets bijzonders. Onze laatste vakantiedag wilden de kinderen nog iets gaan doen en dus gingen we er nog een dagje op uit. Rustig tempo dan ging het prima. Rond de middag leek het alsof ik koorts kreeg een weer ontzettend moe. Besloten terug naar ons vakantiehuisje te gaan en onderweg daarnaartoe ging het mis. Ik begon te bloedden, na overleg met de verloskundige zijn we met spoed naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat ik aan het behalen was en dat het al te laat was om de bevalling te stoppen. Ons meisje, wat we op dat moment nog niet wisten, ging geboren worden. De bevalling ging (met als bij mijn andere kinderen) razendsnel. Om 15.32 werd onze dochter geboren en om 16.10 is ze in mijn armen overleden. Ze was net onder de 24-wekengrens, waardoor ze niet behandeld werd.
De dagen erna werden we geleefd. Spullen ophalen van ons vakantie-adres, terug naar huis, de crematie regelen, iedereen op de hoogte brengen en uiteindelijk het afscheid. We hebben na het afscheid nog een kleine week onszelf afgeschermd, maar daarna moesten de kinderen weer naar school en begon het normale leven weer.
En dat is waar ik vastloop. Ik doe wat er verwacht wordt. Ben twee weken na de crematie van onze dochter weer begonnen met mijn studie, na mijn bevallingsverlof weer gaan werken (en met een tussenpoze omdat het niet lukte nu weer echt begonnen), zorg voor mijn kinderen. Oftewel ik functioneer, maar mijn hart ligt in allemaal scherven. Ik heb ruim 14 jaar geleden mijn oudste zoon op 8-jarige leeftijd verloren en ik boek mee compleet verloren. Ik heb deze weg door deze hel al een keer bewandeld en ik kan het niet nog een keer. Ik heb geen idee hoe je twee kinderen overleefd en ben er totaal kapot van.
Maar er is weinig ruimte voor mijn gevoel. Mijn kinderen hebben een sterke moeder nodig, zij hebben ook verdriet om hun zusje. Mijn man vlucht in zijn werk en als dat niet kan (kerstvakantie) dan loopt hij als een zombie rond. Mensen om ons heen gaan die, want het is al... geleden. En ik snap het, de wereld stopt niet, voor niemand, ook niet voor mijn kleine meisje. En toch heb ik een plekje nodig om de wereld soms even stil te mogen zetten, want ik verdrink vanbinnen in het verdriet en deze pijn.
4 maanden en 22 dagen geleden heb ik na een zwangerschap van bijna 23 weken mijn dochtertje verloren. De zwangerschap zelf verliep zonder problemen, ons dochtertje was kerngezond. Ik heb een infectie opgelopen die vroegtijdige weeën heeft veroorzaakt. Ik heb niet doorgehad dat er iets mis was. De twee dagen voor de bevalling voelde ik me niet lekker, pijn in mijn rug en heel moe, maar we waren op vakantie en ik dacht dat ik gewoon een beetje teveel gedaan had. En dagje rust maakte dat ik me veel beter voelde en verder leek er niets bijzonders. Onze laatste vakantiedag wilden de kinderen nog iets gaan doen en dus gingen we er nog een dagje op uit. Rustig tempo dan ging het prima. Rond de middag leek het alsof ik koorts kreeg een weer ontzettend moe. Besloten terug naar ons vakantiehuisje te gaan en onderweg daarnaartoe ging het mis. Ik begon te bloedden, na overleg met de verloskundige zijn we met spoed naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat ik aan het behalen was en dat het al te laat was om de bevalling te stoppen. Ons meisje, wat we op dat moment nog niet wisten, ging geboren worden. De bevalling ging (met als bij mijn andere kinderen) razendsnel. Om 15.32 werd onze dochter geboren en om 16.10 is ze in mijn armen overleden. Ze was net onder de 24-wekengrens, waardoor ze niet behandeld werd.
De dagen erna werden we geleefd. Spullen ophalen van ons vakantie-adres, terug naar huis, de crematie regelen, iedereen op de hoogte brengen en uiteindelijk het afscheid. We hebben na het afscheid nog een kleine week onszelf afgeschermd, maar daarna moesten de kinderen weer naar school en begon het normale leven weer.
En dat is waar ik vastloop. Ik doe wat er verwacht wordt. Ben twee weken na de crematie van onze dochter weer begonnen met mijn studie, na mijn bevallingsverlof weer gaan werken (en met een tussenpoze omdat het niet lukte nu weer echt begonnen), zorg voor mijn kinderen. Oftewel ik functioneer, maar mijn hart ligt in allemaal scherven. Ik heb ruim 14 jaar geleden mijn oudste zoon op 8-jarige leeftijd verloren en ik boek mee compleet verloren. Ik heb deze weg door deze hel al een keer bewandeld en ik kan het niet nog een keer. Ik heb geen idee hoe je twee kinderen overleefd en ben er totaal kapot van.
Maar er is weinig ruimte voor mijn gevoel. Mijn kinderen hebben een sterke moeder nodig, zij hebben ook verdriet om hun zusje. Mijn man vlucht in zijn werk en als dat niet kan (kerstvakantie) dan loopt hij als een zombie rond. Mensen om ons heen gaan die, want het is al... geleden. En ik snap het, de wereld stopt niet, voor niemand, ook niet voor mijn kleine meisje. En toch heb ik een plekje nodig om de wereld soms even stil te mogen zetten, want ik verdrink vanbinnen in het verdriet en deze pijn.
zondag 8 mei 2016 om 17:16
De kinderen hadden beiden superlieve briefjes geschreven en knutsels gemaakt op school. Dochter had een mini schildersezeltje met schilderij (I love you!) erop gemaakt en er thuis nog vanalles bijgeknutseld, omdat het het laatste jaar basisschool is en daarmee ook het laatste jaar dat ze op school zal knutselen. Zoon had een "boodschappentas" gemaakt van een oud schirt. Helemaal trots was ie erop!
Dochter is nu uitgebreid hapjes aan het maken (met soms een beetje hulp van mij als het nodig is). Toen ze net begon met de tafel dekken kreeg ik nog een cadeautje. Een mooie kaars, die nu in het midden van de eettafel staat te wachten om straks bij de hapjes aan te gaan. Met een lief briefje dat haar jongste zusje vast graag zelf iets aan me had willen geven, maar omdat dat niet kan ze er zo ook een beetje bij is. Tranen in mijn ogen bij het uitpakken. Wat heb ik toch geweldig lieve kinderen en wat mis ik mijn kleine meisje (en grote zoon).
Dochter is nu uitgebreid hapjes aan het maken (met soms een beetje hulp van mij als het nodig is). Toen ze net begon met de tafel dekken kreeg ik nog een cadeautje. Een mooie kaars, die nu in het midden van de eettafel staat te wachten om straks bij de hapjes aan te gaan. Met een lief briefje dat haar jongste zusje vast graag zelf iets aan me had willen geven, maar omdat dat niet kan ze er zo ook een beetje bij is. Tranen in mijn ogen bij het uitpakken. Wat heb ik toch geweldig lieve kinderen en wat mis ik mijn kleine meisje (en grote zoon).
zondag 8 mei 2016 om 18:38
quote:Sunemom schreef op 08 mei 2016 @ 17:16:
De kinderen hadden beiden superlieve briefjes geschreven en knutsels gemaakt op school. Dochter had een mini schildersezeltje met schilderij (I love you!) erop gemaakt en er thuis nog vanalles bijgeknutseld, omdat het het laatste jaar basisschool is en daarmee ook het laatste jaar dat ze op school zal knutselen. Zoon had een "boodschappentas" gemaakt van een oud schirt. Helemaal trots was ie erop!
Dochter is nu uitgebreid hapjes aan het maken (met soms een beetje hulp van mij als het nodig is). Toen ze net begon met de tafel dekken kreeg ik nog een cadeautje. Een mooie kaars, die nu in het midden van de eettafel staat te wachten om straks bij de hapjes aan te gaan. Met een lief briefje dat haar jongste zusje vast graag zelf iets aan me had willen geven, maar omdat dat niet kan ze er zo ook een beetje bij is. Tranen in mijn ogen bij het uitpakken. Wat heb ik toch geweldig lieve kinderen en wat mis ik mijn kleine meisje (en grote zoon).Ok, als je nu nog niet ovetuigd bent van het feit dat je een goede moeder bent voor je kinderen, weet ik het ook niet meer! Wat een geweldig gebaar voor zo'n klein meisje, en wat mag je ontzettend trots op (allebei uiteraard!) zijn!
De kinderen hadden beiden superlieve briefjes geschreven en knutsels gemaakt op school. Dochter had een mini schildersezeltje met schilderij (I love you!) erop gemaakt en er thuis nog vanalles bijgeknutseld, omdat het het laatste jaar basisschool is en daarmee ook het laatste jaar dat ze op school zal knutselen. Zoon had een "boodschappentas" gemaakt van een oud schirt. Helemaal trots was ie erop!
Dochter is nu uitgebreid hapjes aan het maken (met soms een beetje hulp van mij als het nodig is). Toen ze net begon met de tafel dekken kreeg ik nog een cadeautje. Een mooie kaars, die nu in het midden van de eettafel staat te wachten om straks bij de hapjes aan te gaan. Met een lief briefje dat haar jongste zusje vast graag zelf iets aan me had willen geven, maar omdat dat niet kan ze er zo ook een beetje bij is. Tranen in mijn ogen bij het uitpakken. Wat heb ik toch geweldig lieve kinderen en wat mis ik mijn kleine meisje (en grote zoon).Ok, als je nu nog niet ovetuigd bent van het feit dat je een goede moeder bent voor je kinderen, weet ik het ook niet meer! Wat een geweldig gebaar voor zo'n klein meisje, en wat mag je ontzettend trots op (allebei uiteraard!) zijn!
zondag 8 mei 2016 om 20:43
Hoi mam, het is moederdag en ik ben vandaag heel blij.
En weet je wat het mooie is, ik ben er ook een beetje bij.
Ik stuur je een piepklein veertje, blaas een geurtje in de wind.
Ik wijs je op alle bloemen die jij zo mooi en lieflijk vindt.
Ik zit al te wachten op het randje van je bed,
En heel stiekempjes heb ik dat liedje in jouw hoofd gezet.
Ik straal met engelenliefde als warme zonneschijn,
Jij weet als geen ander dat deze warmte nooit verdwijnt.
Ik ben altijd in en om je heen, voel maar geen verdriet,
Ik hoop van harte dat jij mijn kleine geschenkjes ziet.
Dat jouw hart dan wordt vervuld met vlagen van geluk,
Omdat je weet dat ik die kusjes op jouw wangen heb gedrukt.
__________________
Ik vond dit gedichtje en vond hem wel bij ons passen
En weet je wat het mooie is, ik ben er ook een beetje bij.
Ik stuur je een piepklein veertje, blaas een geurtje in de wind.
Ik wijs je op alle bloemen die jij zo mooi en lieflijk vindt.
Ik zit al te wachten op het randje van je bed,
En heel stiekempjes heb ik dat liedje in jouw hoofd gezet.
Ik straal met engelenliefde als warme zonneschijn,
Jij weet als geen ander dat deze warmte nooit verdwijnt.
Ik ben altijd in en om je heen, voel maar geen verdriet,
Ik hoop van harte dat jij mijn kleine geschenkjes ziet.
Dat jouw hart dan wordt vervuld met vlagen van geluk,
Omdat je weet dat ik die kusjes op jouw wangen heb gedrukt.
__________________
Ik vond dit gedichtje en vond hem wel bij ons passen
Excuse me?
zondag 8 mei 2016 om 20:46
quote:JoyHickey schreef op 08 mei 2016 @ 20:43:
Hoi mam, het is moederdag en ik ben vandaag heel blij.
En weet je wat het mooie is, ik ben er ook een beetje bij.
Ik stuur je een piepklein veertje, blaas een geurtje in de wind.
Ik wijs je op alle bloemen die jij zo mooi en lieflijk vindt.
Ik zit al te wachten op het randje van je bed,
En heel stiekempjes heb ik dat liedje in jouw hoofd gezet.
Ik straal met engelenliefde als warme zonneschijn,
Jij weet als geen ander dat deze warmte nooit verdwijnt.
Ik ben altijd in en om je heen, voel maar geen verdriet,
Ik hoop van harte dat jij mijn kleine geschenkjes ziet.
Dat jouw hart dan wordt vervuld met vlagen van geluk,
Omdat je weet dat ik die kusjes op jouw wangen heb gedrukt.
__________________
Ik vond dit gedichtje en vond hem wel bij ons passen
Hoi mam, het is moederdag en ik ben vandaag heel blij.
En weet je wat het mooie is, ik ben er ook een beetje bij.
Ik stuur je een piepklein veertje, blaas een geurtje in de wind.
Ik wijs je op alle bloemen die jij zo mooi en lieflijk vindt.
Ik zit al te wachten op het randje van je bed,
En heel stiekempjes heb ik dat liedje in jouw hoofd gezet.
Ik straal met engelenliefde als warme zonneschijn,
Jij weet als geen ander dat deze warmte nooit verdwijnt.
Ik ben altijd in en om je heen, voel maar geen verdriet,
Ik hoop van harte dat jij mijn kleine geschenkjes ziet.
Dat jouw hart dan wordt vervuld met vlagen van geluk,
Omdat je weet dat ik die kusjes op jouw wangen heb gedrukt.
__________________
Ik vond dit gedichtje en vond hem wel bij ons passen
zondag 8 mei 2016 om 21:19
quote:JoyHickey schreef op 08 mei 2016 @ 20:43:
Hoi mam, het is moederdag en ik ben vandaag heel blij.
En weet je wat het mooie is, ik ben er ook een beetje bij.
Ik stuur je een piepklein veertje, blaas een geurtje in de wind.
Ik wijs je op alle bloemen die jij zo mooi en lieflijk vindt.
Ik zit al te wachten op het randje van je bed,
En heel stiekempjes heb ik dat liedje in jouw hoofd gezet.
Ik straal met engelenliefde als warme zonneschijn,
Jij weet als geen ander dat deze warmte nooit verdwijnt.
Ik ben altijd in en om je heen, voel maar geen verdriet,
Ik hoop van harte dat jij mijn kleine geschenkjes ziet.
Dat jouw hart dan wordt vervuld met vlagen van geluk,
Omdat je weet dat ik die kusjes op jouw wangen heb gedrukt.
__________________
Ik vond dit gedichtje en vond hem wel bij ons passenHij is prachtig en heel passend, dank je wel een ook voor jou een hele dikke
Hoi mam, het is moederdag en ik ben vandaag heel blij.
En weet je wat het mooie is, ik ben er ook een beetje bij.
Ik stuur je een piepklein veertje, blaas een geurtje in de wind.
Ik wijs je op alle bloemen die jij zo mooi en lieflijk vindt.
Ik zit al te wachten op het randje van je bed,
En heel stiekempjes heb ik dat liedje in jouw hoofd gezet.
Ik straal met engelenliefde als warme zonneschijn,
Jij weet als geen ander dat deze warmte nooit verdwijnt.
Ik ben altijd in en om je heen, voel maar geen verdriet,
Ik hoop van harte dat jij mijn kleine geschenkjes ziet.
Dat jouw hart dan wordt vervuld met vlagen van geluk,
Omdat je weet dat ik die kusjes op jouw wangen heb gedrukt.
__________________
Ik vond dit gedichtje en vond hem wel bij ons passenHij is prachtig en heel passend, dank je wel een ook voor jou een hele dikke
!
dinsdag 10 mei 2016 om 10:16
Gisteren een confronterend gesprek gehad en daarna heel bewust een leuke afspraak met afleiding, maar schijnbaar was het niet genoeg afleiding
Ik slaap nooit overdag, maar nu wel geprobeerd. Ik ben zo vreselijk moe, maart om nu overdag meteen vol een 'nachtmerrie' in. Ik ben er even heel diep ongelukkig van.
Therapie staat op dit moment op zo'n laag pitje (volgende week woensdag een afspraak, na drie weken) dat tijd op zich er wel is, maar ik weet niet zo goed wat en hoe en financieel is het ook wel een beetje een uitdaging allemaal.
Ik ga maar een stuk lopen, hopen dat het gevoel iets minder wordt
Ik slaap nooit overdag, maar nu wel geprobeerd. Ik ben zo vreselijk moe, maart om nu overdag meteen vol een 'nachtmerrie' in. Ik ben er even heel diep ongelukkig van.
Therapie staat op dit moment op zo'n laag pitje (volgende week woensdag een afspraak, na drie weken) dat tijd op zich er wel is, maar ik weet niet zo goed wat en hoe en financieel is het ook wel een beetje een uitdaging allemaal.
Ik ga maar een stuk lopen, hopen dat het gevoel iets minder wordt
