Psyche
alle pijlers
Je onbegrepen voelen: hoogbegaafdheidsproblematiek/autisme
donderdag 3 oktober 2019 om 21:03
Disclaimer: ik noem mezelf niet hoogbegaafd!
Om met de deur in huis te vallen: ik functioneer niet goed in deze maatschappij. Het steeds maar pushen van mezelf om mee te draaien: studies, een 'echte' baan, waar ik ontzettend overprikkeld en verdrietig door raakte, plus een aantal heftige gebeurtenissen kort op elkaar vorig jaar, heeft geleid tot een burn-out.
Na een half jaar wachten op therapie (op gebied van persoonlijksheidsstoornissen) kreeg ik vandaag een adviesgesprek, naar aanleiding van mijn intake. En ik ging daar weg met een enorm gefrustreerd en verdrietig gevoel, want ik vertoon blijkbaar zeer veel gedrag dat thuishoort in het Autisme Spectrum Stoornis, behalve een van de belangrijkste componenten: ik altijd empatisch en sociaal vaardig geweest, een van de fijnste dingen in mijn leven is juist het contact leggen met anderen. Dat was het dus niet volgens hen. Andere stoornissen passeerden nog even de revue in dit gesprek, maar dit vond de psychiater allemaal niet duidelijk genoeg bij mij. Ik heb nu dus even de stempel Anders Gespecificeerde Persoonlijkheidsstoornis gekregen.
Wel heb ik aangegeven van kinds af aan te voelen dat ik niet begrepen werd, en qua interesses weinig aansluiting vond met andere kinderen op school. Dat werd versterkt door het overslaan van een klas, waardoor ik constant met kinderen in de klas zat die een stuk ouder waren (onze bovenbouw zat bij elkaar, dus groep 6,7,8, dus ik was 8 en zat met 12-jarigen in de klas). Daar was ik emotioneel nog lang niet klaar voor. Op mijn school erna zat ik weer in een klas met leeftijdsgenoten, maar daar was het niveau zoveel lager dat ik me stierlijk verveelde, en ook nog eens achteruitging qua schoolresultaten. Daarom liep ik op mijn 9e al bij een psycholoog. Laatst werd mij een artikel doorgestuurd over hoogbegaafdheidsproblematiek, waar ik me onzettend in kon vinden. Maar hoewel ik in (onprofessionele) IQ testen altijd rond die grens heb gescoord, zou ik mezelf echt nooit als hoogbegaafd zien. Ik vind het ook heel moeilijk om aan te geven aan anderen (of nu al op te schrijven), daarom staat er ook duidelijk 'problematiek' bij, omdat ik mezelf gewoon voornamelijk heel erg herken in de symptomen, en die dus ook erg overeenkomen met Austisme, behalve dus het sociale. Vind mezelf ook verder niet uitzonderlijk slim.
Voel me nu gewoon ontzettend eenzaam en onbegrepen. Ik heb een leuk leven, ben dankbaar voor zoveel, heb veel lieve mensen om me heen, en heb denk ik ook veel te bieden maar ik heb het gevoel dat ik in de rest niet meekom. Ik heb ontzettende moeite met het overzichtelijk houden van mijn financiën, waardoor ik al mijn hele volwassen leven schulden heb. Ik heb mezelf nu aangemeld bij de gemeente voor hulp hierbij, en heb nu ook een maatschappelijk werkster om te helpen bij andere dingen in het dagelijks leven.
Ik hoef allang niet meer een 'goede' baan en heb nooit het doel gehad veel geld te verdienen, maar je eigen pad volgen is in deze maatschappij gewoon best moeilijk. Ik raakte ziek maar had net daarvoor mijn baan opgezegd, om een creatieve opleiding te volgen. Nu pas, de laatste maanden heb ik ruimte gekregen om me net als vroeger weer creatief te uiten, ik doe af en toe wat productiewerk in een bakkerij en doe wat vrijwilligerswerk in mijn wijk, en dat voelt erg fijn.
Wie herkent zich hierin? Ik hoor graag andere verhalen, ik weet namelijk dat ik hier niet de enige in ben, maar dat voelt nu wel zo.
Om met de deur in huis te vallen: ik functioneer niet goed in deze maatschappij. Het steeds maar pushen van mezelf om mee te draaien: studies, een 'echte' baan, waar ik ontzettend overprikkeld en verdrietig door raakte, plus een aantal heftige gebeurtenissen kort op elkaar vorig jaar, heeft geleid tot een burn-out.
Na een half jaar wachten op therapie (op gebied van persoonlijksheidsstoornissen) kreeg ik vandaag een adviesgesprek, naar aanleiding van mijn intake. En ik ging daar weg met een enorm gefrustreerd en verdrietig gevoel, want ik vertoon blijkbaar zeer veel gedrag dat thuishoort in het Autisme Spectrum Stoornis, behalve een van de belangrijkste componenten: ik altijd empatisch en sociaal vaardig geweest, een van de fijnste dingen in mijn leven is juist het contact leggen met anderen. Dat was het dus niet volgens hen. Andere stoornissen passeerden nog even de revue in dit gesprek, maar dit vond de psychiater allemaal niet duidelijk genoeg bij mij. Ik heb nu dus even de stempel Anders Gespecificeerde Persoonlijkheidsstoornis gekregen.
Wel heb ik aangegeven van kinds af aan te voelen dat ik niet begrepen werd, en qua interesses weinig aansluiting vond met andere kinderen op school. Dat werd versterkt door het overslaan van een klas, waardoor ik constant met kinderen in de klas zat die een stuk ouder waren (onze bovenbouw zat bij elkaar, dus groep 6,7,8, dus ik was 8 en zat met 12-jarigen in de klas). Daar was ik emotioneel nog lang niet klaar voor. Op mijn school erna zat ik weer in een klas met leeftijdsgenoten, maar daar was het niveau zoveel lager dat ik me stierlijk verveelde, en ook nog eens achteruitging qua schoolresultaten. Daarom liep ik op mijn 9e al bij een psycholoog. Laatst werd mij een artikel doorgestuurd over hoogbegaafdheidsproblematiek, waar ik me onzettend in kon vinden. Maar hoewel ik in (onprofessionele) IQ testen altijd rond die grens heb gescoord, zou ik mezelf echt nooit als hoogbegaafd zien. Ik vind het ook heel moeilijk om aan te geven aan anderen (of nu al op te schrijven), daarom staat er ook duidelijk 'problematiek' bij, omdat ik mezelf gewoon voornamelijk heel erg herken in de symptomen, en die dus ook erg overeenkomen met Austisme, behalve dus het sociale. Vind mezelf ook verder niet uitzonderlijk slim.
Voel me nu gewoon ontzettend eenzaam en onbegrepen. Ik heb een leuk leven, ben dankbaar voor zoveel, heb veel lieve mensen om me heen, en heb denk ik ook veel te bieden maar ik heb het gevoel dat ik in de rest niet meekom. Ik heb ontzettende moeite met het overzichtelijk houden van mijn financiën, waardoor ik al mijn hele volwassen leven schulden heb. Ik heb mezelf nu aangemeld bij de gemeente voor hulp hierbij, en heb nu ook een maatschappelijk werkster om te helpen bij andere dingen in het dagelijks leven.
Ik hoef allang niet meer een 'goede' baan en heb nooit het doel gehad veel geld te verdienen, maar je eigen pad volgen is in deze maatschappij gewoon best moeilijk. Ik raakte ziek maar had net daarvoor mijn baan opgezegd, om een creatieve opleiding te volgen. Nu pas, de laatste maanden heb ik ruimte gekregen om me net als vroeger weer creatief te uiten, ik doe af en toe wat productiewerk in een bakkerij en doe wat vrijwilligerswerk in mijn wijk, en dat voelt erg fijn.
Wie herkent zich hierin? Ik hoor graag andere verhalen, ik weet namelijk dat ik hier niet de enige in ben, maar dat voelt nu wel zo.
uitdelucht wijzigde dit bericht op 03-10-2019 21:38
1.68% gewijzigd
vrijdag 11 oktober 2019 om 20:20
Ik ben ook niet zo stellig, het is alleen heel moeilijk om 17 jaar ervaring en kennis Ff te delen dus dan komt het neer op wat korte conclusies en samenvattingen.Solomio schreef: ↑11-10-2019 20:02Maar ook wat je schrijft over borderline (en andere persoonlijkheidsstoornissen) is niet meer zo stellig: ook daar wordt er tegenwoordig vanuit gegaan dat het een samenspel is van aanleg en omgeving, en daar wordt bij autisme ook vanuit gegaan.
Het idee dat bijv borderline altijd later ontstaat blijkt niet houdbaar te zijn.
Alleen kan officieel een persoonlijkheidsstoornis niet bij kinderen gediagnosticeerd worden, maar er blijken vaak al heel vroeg aanwijzingen te zijn voor de ontwikkeling van bepaalde persoonlijkheidsstoornissen.
Eigenlijk zou ik bij alles wat jij schrijft willen toevoegen: dat is hoe er nu tegenaan gekeken wordt, maar er is veel onduidelijk, dus het is allemaal niet zo stellig als jij beweert.
Veel diagnostiek is aanleg binnen DNA en gevoeligheid, bij verslaving is er zelfs een gen ontdekt dat zich kan ontpoppen. Wil niet zeggen dat iedere verslaafde dit gen heeft en iedereen met dit gen een verslaafde is/word.
Aanleg voor borderline of depressie hoeft niet zo zijn dat dit ook zo ontstaat.
Bij ASS en ADHD (en aanverwante stoornissen) word er gezegd dat je ermee word geboren
Dan heb je ook nog eens te maken binnen aanleg met nurture en nature en hoe iemand zich hierin ontwikkeld binnen het gezin en wat de pubertijd met iemand doet.
Het is veel. En goed en gedegen onderzoek is daarom extra belangrijk. En binnen ASS is er dus weinig expertise en daarom erg goed dat wanneer er vermoedens zijn je te wenden tot iemand die hier meer ervaring mee heeft.
vrijdag 11 oktober 2019 om 20:26
Interessant topic vind ik dit.
Zelf heb ik ook ASS en vind het enorm lastig om aansluiting te vinden in deze maatschappij.
En dan bedoel ik bijvoorbeeld; een betaalde baan hebben, een relatie aangaan (en kunnen behouden), in groepsactiviteiten kunnen en durven meedoen etc.
Vaak voel ik geen goede klik met mensen.
En vaak ook weer wel.
Dat is een beetje paradoxaal.
Natuurlijk kun je niet met iedereen een even goed contact hebben.
Toch vind ik het wel complex om met mensen om te gaan, zoals op de werkvloer, met buren en zelfs ook online.
Me inleven in anderen lukt mij vaak niet en daardoor loop ik tegen veel stress en miscommunicatie aan.
En dat geeft weer veel narigheid, zoals depressieve en zwartgallige gevoelens.
Zelf heb ik ook ASS en vind het enorm lastig om aansluiting te vinden in deze maatschappij.
En dan bedoel ik bijvoorbeeld; een betaalde baan hebben, een relatie aangaan (en kunnen behouden), in groepsactiviteiten kunnen en durven meedoen etc.
Vaak voel ik geen goede klik met mensen.
En vaak ook weer wel.
Dat is een beetje paradoxaal.
Natuurlijk kun je niet met iedereen een even goed contact hebben.
Toch vind ik het wel complex om met mensen om te gaan, zoals op de werkvloer, met buren en zelfs ook online.
Me inleven in anderen lukt mij vaak niet en daardoor loop ik tegen veel stress en miscommunicatie aan.
En dat geeft weer veel narigheid, zoals depressieve en zwartgallige gevoelens.
vrijdag 11 oktober 2019 om 20:42
Beweren dat autisme aangeboren is, dat bijv borderline later ontstaat, allemaal best stellige uitspraken gezien het feit dat daar helemaal geen zekerheid over is.
Sterker nog: er lijken aanwijzingen te zijn dat er voor verschillende verslavingen verschillende genen (mede) vetantwoordelijk zijn.Veel diagnostiek is aanleg binnen DNA en gevoeligheid, bij verslaving is er zelfs een gen ontdekt dat zich kan ontpoppen. Wil niet zeggen dat iedere verslaafde dit gen heeft en iedereen met dit gen een verslaafde is/word.
Aanleg voor borderline of depressie hoeft niet zo zijn dat dit ook zo ontstaat.
Dus dat iemand gevoelig is voor nicotineverslaving, maar niet voor alcoholverslaving.
Ja, dat is nu de heersende opvatting.Bij ASS en ADHD (en aanverwante stoornissen) word er gezegd dat je ermee word geboren
Ooit dachten ze dat je het kreeg door een koelkastmoeder.
Mij zou het niet verbazen als op een gegeven moment blijkt dat het allebei kan kloppen, of dat er nog een derde (en vierde enz) mogelijke oorzaak is.
Er komt steeds meer expertise, maar daarmee onvermijdelijk ook steeds meer mensen die zichzelf deskundig vinden en toch de plank misslaan.Het is veel. En goed en gedegen onderzoek is daarom extra belangrijk. En binnen ASS is er dus weinig expertise en daarom erg goed dat wanneer er vermoedens zijn je te wenden tot iemand die hier meer ervaring mee heeft.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:01
Solomio, ik begrijp heel goed waar je naar toe gaat en tegelijkertijd weet ik dat ook weer niet wat je wilt bereiken. Ik ben niet bezig om je in het ongelijk stellen, ik probeer mijn ervaringen te delen van de afgelopen 17 jaar. En toch wil ik me niet teveel in de discussie gaan wenden op dit topic.
Ik kan zeggen met eer en geweten dat er een grote groep cliënten met hun lieve en fijne begeleiders bij mij langskomen en wanneer ik even met de cliënt praat de begeleider weer verder kan omdat ik toch even wat punten weet aan te halen en eye openers te geven. Om nu mijn werk op forum links of rechtsom door het slijk te halen zou ik dan erg jammer vinden. Ik sta ervoor dat iedereen ongeacht de diagnose of achtergrond op een juiste manier word geholpen.
Verder qua ontwikkeling om nog even wat mee te geven: In de tijd dat ik de opleiding deed werd er bv stellig gezegd dat trangenders niet zouden kunnen bestaan binnen het ASS en ik op dat moment toch hele overtuigende cliëntele had die in transitie zaten. Dus uiteraard was ik het er niet mee eens ben ik zelf onderzoek gaan doen hierin. Vooral om mijn cliënten zo goed mogelijk te begeleiden.
Mocht je behoefte hebben om er eens verder op in te gaan sta vrij mij te contacten voor nu houd ik er even mee op.
Ik kan zeggen met eer en geweten dat er een grote groep cliënten met hun lieve en fijne begeleiders bij mij langskomen en wanneer ik even met de cliënt praat de begeleider weer verder kan omdat ik toch even wat punten weet aan te halen en eye openers te geven. Om nu mijn werk op forum links of rechtsom door het slijk te halen zou ik dan erg jammer vinden. Ik sta ervoor dat iedereen ongeacht de diagnose of achtergrond op een juiste manier word geholpen.
Verder qua ontwikkeling om nog even wat mee te geven: In de tijd dat ik de opleiding deed werd er bv stellig gezegd dat trangenders niet zouden kunnen bestaan binnen het ASS en ik op dat moment toch hele overtuigende cliëntele had die in transitie zaten. Dus uiteraard was ik het er niet mee eens ben ik zelf onderzoek gaan doen hierin. Vooral om mijn cliënten zo goed mogelijk te begeleiden.
Mocht je behoefte hebben om er eens verder op in te gaan sta vrij mij te contacten voor nu houd ik er even mee op.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:49
Ik probeer niet je onderuit te halen, maar ik zie wel dat je dingen schrijft waarbij ik vraagtekens zet.
Ik weet heel veel over de theorie van autisme en ik weet aardig veel over hoe het is om autistisch te zijn.
Over de begeleiding van autisten weet ik veel minder, omdat ik in die richting totaal geen opleiding of ervaring heb.
Dat jij dus vanuit die kant anderen weer op weg kunt helpen geloof ik onmiddellijk, maar dat neemt niet weg dat in de theorie die je hier neerzet nogal wat onzorgvuldigheden of verouderde ideeën zitten.
Die probeer ik te nuanceren, vanuit mijn expertise.
Ik weet heel veel over de theorie van autisme en ik weet aardig veel over hoe het is om autistisch te zijn.
Over de begeleiding van autisten weet ik veel minder, omdat ik in die richting totaal geen opleiding of ervaring heb.
Dat jij dus vanuit die kant anderen weer op weg kunt helpen geloof ik onmiddellijk, maar dat neemt niet weg dat in de theorie die je hier neerzet nogal wat onzorgvuldigheden of verouderde ideeën zitten.
Die probeer ik te nuanceren, vanuit mijn expertise.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 12 oktober 2019 om 07:38
Ik heb ook een iq op de grens van hoogbegaafdheid. En ik vertel t eigelijk bijna nooit aan iemand. Het is blijkbaar iets om je voor te schamen ofzo... als je dat vertelt denken mensen dan je aan t opscheppen bent ofzo... verder vind ik t ook niet perse een fijn iets. Ik wil helemaal niet anders zijn dan anderen.
Plus hoogbegaafd zegt niet dat je super slim bent... of dat je alles voor elkaar hebt en een super goede baan ofzo. Ik heb dat ook niet. Ik loop ook vaak vast.
Hoogbegaafd is meer dat je sneller dingen oppikt en dat je sneller verbanden legt. Vaak denk je na over dingen waar andere mensen nooit mee bezig zijn. Ik deel niet alles wat in mijn hoofd omgaat omdat t andere mensen ook gewoon niet boeit. En dat zorgt soms voor t gevoel dat je geen aansluiting kan vinden. Tegenwoordig heb ik leuke vriendsxhappen met vriendinnen die mij waarderen hoe ik ben. Wij zijn nu eenmaal anders.
Ooit had ik een vriendin die ook een heel hoog iq heeft. Wij konden echt uren lullen over dingen waarvan andere mensen echt dachten... waarom denk je zo veel door? Uren lang hingen we aan de telefoon en onze partners verklaarden ons voor gek. Dat was wel heel fijn. Helaas hebben mensen met een hoog iq ook vaker last van stoornissen en depressies (Ik denk gewoon doordat een mens niet gemaakt is om over sommige dingen na te denken, sommige dingen in t leven zijn niet te begrijpen en daar krijg je last van) en doordat wij allebei psychische problemen hebben/hadden is de vriendschap uiteindelijk kapot gegaan.
Ik ben in behandeling voor psychische zorg en dat is heel fijn. Ik raad t jou ook aan.
Plus hoogbegaafd zegt niet dat je super slim bent... of dat je alles voor elkaar hebt en een super goede baan ofzo. Ik heb dat ook niet. Ik loop ook vaak vast.
Hoogbegaafd is meer dat je sneller dingen oppikt en dat je sneller verbanden legt. Vaak denk je na over dingen waar andere mensen nooit mee bezig zijn. Ik deel niet alles wat in mijn hoofd omgaat omdat t andere mensen ook gewoon niet boeit. En dat zorgt soms voor t gevoel dat je geen aansluiting kan vinden. Tegenwoordig heb ik leuke vriendsxhappen met vriendinnen die mij waarderen hoe ik ben. Wij zijn nu eenmaal anders.
Ooit had ik een vriendin die ook een heel hoog iq heeft. Wij konden echt uren lullen over dingen waarvan andere mensen echt dachten... waarom denk je zo veel door? Uren lang hingen we aan de telefoon en onze partners verklaarden ons voor gek. Dat was wel heel fijn. Helaas hebben mensen met een hoog iq ook vaker last van stoornissen en depressies (Ik denk gewoon doordat een mens niet gemaakt is om over sommige dingen na te denken, sommige dingen in t leven zijn niet te begrijpen en daar krijg je last van) en doordat wij allebei psychische problemen hebben/hadden is de vriendschap uiteindelijk kapot gegaan.
Ik ben in behandeling voor psychische zorg en dat is heel fijn. Ik raad t jou ook aan.
zaterdag 12 oktober 2019 om 07:42
Al die stoornissen zijn ook in de laatste decennia allemaal bedacht en uitgedacht. Soms denk ik wel eens... iedereen past wel in een stoornis. Zijn het niet gewoon karaktereigenschappen waarin mensen worden geclassificeerd? Ben je druk en snel afgeleid dan heb je adhd, ben je claimerig en afhankelijk dan heb je een persoonlijkheidsstoornis...Solomio schreef: ↑11-10-2019 20:42Beweren dat autisme aangeboren is, dat bijv borderline later ontstaat, allemaal best stellige uitspraken gezien het feit dat daar helemaal geen zekerheid over is.
Sterker nog: er lijken aanwijzingen te zijn dat er voor verschillende verslavingen verschillende genen (mede) vetantwoordelijk zijn.
Dus dat iemand gevoelig is voor nicotineverslaving, maar niet voor alcoholverslaving.
Ja, dat is nu de heersende opvatting.
Ooit dachten ze dat je het kreeg door een koelkastmoeder.
Mij zou het niet verbazen als op een gegeven moment blijkt dat het allebei kan kloppen, of dat er nog een derde (en vierde enz) mogelijke oorzaak is.
Er komt steeds meer expertise, maar daarmee onvermijdelijk ook steeds meer mensen die zichzelf deskundig vinden en toch de plank misslaan.
Ik heb zelf adhd... En ik denk wel dat een deel aangeboren is. Maar een ander deel is ook echt wel omgeving... plus je gaat je oom gedragen naar je stoornis ofzo... voor mijn diagnose was ik gewoon druk en snel afgeleid... nu ik adhd heb is t ook een soort vrijbrief ofzo.
zaterdag 12 oktober 2019 om 07:58
abracadabra schreef: ↑12-10-2019 07:38Ik heb ook een iq op de grens van hoogbegaafdheid. En ik vertel t eigelijk bijna nooit aan iemand. Het is blijkbaar iets om je voor te schamen ofzo... als je dat vertelt denken mensen dan je aan t opscheppen bent ofzo... verder vind ik t ook niet perse een fijn iets. Ik wil helemaal niet anders zijn dan anderen.
Plus hoogbegaafd zegt niet dat je super slim bent... of dat je alles voor elkaar hebt en een super goede baan ofzo. Ik heb dat ook niet. Ik loop ook vaak vast.
Hoogbegaafd is meer dat je sneller dingen oppikt en dat je sneller verbanden legt. Vaak denk je na over dingen waar andere mensen nooit mee bezig zijn. Ik deel niet alles wat in mijn hoofd omgaat omdat t andere mensen ook gewoon niet boeit. En dat zorgt soms voor t gevoel dat je geen aansluiting kan vinden. Tegenwoordig heb ik leuke vriendsxhappen met vriendinnen die mij waarderen hoe ik ben. Wij zijn nu eenmaal anders.
Ooit had ik een vriendin die ook een heel hoog iq heeft. Wij konden echt uren lullen over dingen waarvan andere mensen echt dachten... waarom denk je zo veel door? Uren lang hingen we aan de telefoon en onze partners verklaarden ons voor gek. Dat was wel heel fijn. Helaas hebben mensen met een hoog iq ook vaker last van stoornissen en depressies (Ik denk gewoon doordat een mens niet gemaakt is om over sommige dingen na te denken, sommige dingen in t leven zijn niet te begrijpen en daar krijg je last van) en doordat wij allebei psychische problemen hebben/hadden is de vriendschap uiteindelijk kapot gegaan.
Ik ben in behandeling voor psychische zorg en dat is heel fijn. Ik raad t jou ook aan.
Alsof ik het kunnen schrijven. Ik meld het ook nooit aan iemand en ben tegen heel veel dingen aangelopen. Mijn banen waren altijd wel prima, maar sinds ik een jaar geleden voor mezelf ben begonnen, past alles veel beter. Doordat ik steeds voor andere klanten werk en alles zelf moet uitvogelen, kan ik dat hoge iq ook echt inzetten. Dus inderdaad niet dat ik al superslim ben, maar wel dat ik dingen heel snel oppik. En snel verbanden kunnen leggen is als strategisch adviseur ook wel handig. Dat is echt leuk. De eigenschappen die me vroeger in de weg zaten, komen nu helemaal tot bloei en helpen me juist.
Mijn punt is dus TO: omring jezelf met de omstandigheden die bij jouw persoonlijkheid passen. De juiste baan in de juiste werk vorm, de juiste woonplek, de juiste manier van contact met naasten, de juiste mensen om je heen. Kortom, de omstandigheden waarin jij floreert.
En dan voel je je nog steeds best regelmatig onbegrepen. Ik wel in elk geval. Maar ik kan nu beter zien dat ik voor veel mensen ook lastig te begrijpen ben. Zij willen wel, maar ze kunnen niet. Net als dat ik sommige dingen van mensen ook ècht niet begrijp. Accepteren dat dat nu eenmaal zo is, helpt je het misschien ook loslaten.
Dingen accepteren zoals ze zijn, is sowieso iets wat (voor mij in elk geval) een continue uitdaging blijft. Maar de momenten dat het lukt, heb ik er veel baat bij en rust van.
zaterdag 12 oktober 2019 om 08:53
Het is de laatste jaren erg in om zo te denken, maar die stoornissen zijn natuurlijk niet in de laatste jaren bedacht, want ze waren er altijd al.abracadabra schreef: ↑12-10-2019 07:42Al die stoornissen zijn ook in de laatste decennia allemaal bedacht en uitgedacht. Soms denk ik wel eens... iedereen past wel in een stoornis. Zijn het niet gewoon karaktereigenschappen waarin mensen worden geclassificeerd? Ben je druk en snel afgeleid dan heb je adhd, ben je claimerig en afhankelijk dan heb je een persoonlijkheidsstoornis...
Er is de laatste decennia wel sreeds meer onderzoek naar gedaan, waardoor er steeds beter gediagnosticeerd wordt.
En nee, lang niet iedereen past in een stoornis.
Als je deze zelfde redenering loslaat op lichamelijke ziekten zie je pas hoe raar het is: Kanker is ook in de laatste decennia allemaal bedacht en uitgedacht.
Kanker komt tegenwoordig meer voor dan vroeger, maar niemand twijfelt eraan dat het bestaat.
Dat het vaker voorkomt komt deels door verbeterde diagnostiek, waardoor gevallen die vroeger niet herkend werden nu wel herkend worden. Dat is dus een deel waarbij kanker niet vaker voorkomt, maar waarbij mensen vroeger dood gingen aan een onbekende oorzaak.
En kanker neemt toe omdat we steeds ouder worden.
En wat betreft het idee dat iedereen wel iets heeft: dat is wat mij betreft vergelijkbaar met over kanker zeggen: ach, iedereen heeft wel eens een knobbeltje ergens, tegenwoordig moet daar gelijk een diagnose aan gehangen worden.
Autismediagnose neemt toe omdat de diagnostiek verbeterd is, er steeds meer bekend wordt over autisme én omdat onze maatschappij steeds meer eisen stelt die nou juist voor autisten moeilijk zijn.
Dus de autisten die in de maatschappij van 50 jaar geleden prima mee konden, omdat die maatschappij veel voorspelbaarder en rustiger was, die lopen nu vast en gaan dan op zoek naar een oorzaak.
Die hadden dus 50 jaar geleden ook al autisme, maar hadden daar geen of iig minder last van.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zaterdag 12 oktober 2019 om 10:46
Ik betwijfel of mensen met ASS het vroeger makkelijker hadden. Zo simpel was de maatschappij vijftig jaar geleden nou ook weer niet. Bejaarden die pas op latere leeftijd een diagnose krijgen, liepen heel vaak wel al hun hele leven aan tegen de symptomen die bij hun diagnose horen. Dus inderdaad, ze hadden geen last van autisme, simpelweg omdat die naam er nog niet aan was gegeven. Mijn vader bijvoorbeeld, was altijd al sociaal onhandig, heeft een passie waarover hij úren kan vertellen zonder zich te realiseren dat bijna niemand hem begrijpt, is snel bang, heeft moeite met het lezen van andermans reacties en emoties, werd gepest op school, heeft een enorme behoefte aan het extreem overzichtelijk maken van zaken en handelingen, kon ondanks zijn extreem hoge IQ en drie universitaire studies moeilijk een baan vinden/houden, etc. Best lastig allemaal. Van autisme kreeg hij pas last sinds hij zich een jaar of wat geleden liet testen. Nou ja, last. De belangrijkste verandering was dat de puzzelstukjes door die diagnose in elkaar vielen. Verder is hij nog gewoon de oude.Solomio schreef: ↑12-10-2019 08:53Het is de laatste jaren erg in om zo te denken, maar die stoornissen zijn natuurlijk niet in de laatste jaren bedacht, want ze waren er altijd al.
Er is de laatste decennia wel sreeds meer onderzoek naar gedaan, waardoor er steeds beter gediagnosticeerd wordt.
En nee, lang niet iedereen past in een stoornis.
Als je deze zelfde redenering loslaat op lichamelijke ziekten zie je pas hoe raar het is: Kanker is ook in de laatste decennia allemaal bedacht en uitgedacht.
Kanker komt tegenwoordig meer voor dan vroeger, maar niemand twijfelt eraan dat het bestaat.
Dat het vaker voorkomt komt deels door verbeterde diagnostiek, waardoor gevallen die vroeger niet herkend werden nu wel herkend worden. Dat is dus een deel waarbij kanker niet vaker voorkomt, maar waarbij mensen vroeger dood gingen aan een onbekende oorzaak.
En kanker neemt toe omdat we steeds ouder worden.
En wat betreft het idee dat iedereen wel iets heeft: dat is wat mij betreft vergelijkbaar met over kanker zeggen: ach, iedereen heeft wel eens een knobbeltje ergens, tegenwoordig moet daar gelijk een diagnose aan gehangen worden.
Autismediagnose neemt toe omdat de diagnostiek verbeterd is, er steeds meer bekend wordt over autisme én omdat onze maatschappij steeds meer eisen stelt die nou juist voor autisten moeilijk zijn.
Dus de autisten die in de maatschappij van 50 jaar geleden prima mee konden, omdat die maatschappij veel voorspelbaarder en rustiger was, die lopen nu vast en gaan dan op zoek naar een oorzaak.
Die hadden dus 50 jaar geleden ook al autisme, maar hadden daar geen of iig minder last van.
zondag 13 oktober 2019 om 02:13
Hobbelster schreef: ↑12-10-2019 20:46Waarom gaat het in dit topic alleen maar over autisme als TO het heeft over hoogbegaafd.
Waar is TO trouwens?
Goed punt.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
