Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 27 januari 2009 om 13:28
Brief aan vader van mijn kinderen viel eigenlijk wel mee, ik merk wel dat ik er eerder al veel mee 'gedaan' heb in mezelf, zeg maar. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik hem wil loslaten, me niet meer wil bezighouden met zijn redenen, en hem een gelukkig leven gun en hoop dat hij goed voor onze kinderen zorgt.
.......
Daarna buiten die brief verbrand en een heel eind met de hond in de zon gaan lopen, rondom die plas. Alles was mooi wit bevroren, en ik heb het ook daar nog eens 'losgelaten'. Heerlijk veel ruimte om mij heen, daar buiten.....
Zo dadelijk ga ik nog wat andere dingen doen die met hem en de kinderen te maken hebben; deze middag is nog voor hem en dan is het klaar. Wat mijn ouders betreft zal het wel heel veel wat meer moeite kosten om zo'n brief te schrijven. Ik zie wel wanneer ik dat ga doen, niet meer vandaag in ieder geval.
Hoe ziet dat er eigenlijk uit, een dagje nietsdoen, Saar?
.......
Daarna buiten die brief verbrand en een heel eind met de hond in de zon gaan lopen, rondom die plas. Alles was mooi wit bevroren, en ik heb het ook daar nog eens 'losgelaten'. Heerlijk veel ruimte om mij heen, daar buiten.....
Zo dadelijk ga ik nog wat andere dingen doen die met hem en de kinderen te maken hebben; deze middag is nog voor hem en dan is het klaar. Wat mijn ouders betreft zal het wel heel veel wat meer moeite kosten om zo'n brief te schrijven. Ik zie wel wanneer ik dat ga doen, niet meer vandaag in ieder geval.
Hoe ziet dat er eigenlijk uit, een dagje nietsdoen, Saar?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 27 januari 2009 om 13:38
Heftig Spongebabe. Eerst die lichamelijke behandeling en dan nu merken dat je hulp nodig hebt bij de psychische klachten.
Kan me voorstellen dat je het allemaal heel spannend vindt.
Fijn dat je wat hebt aan het meelezen hier. En als je behoefte hebt om wat van je af te schrijven hier, gewoon doen he!
Ik moet zo weer naar therapie en zit ook met pijn in de buik van de spanning.
Daarbij vanochtend iets te enthousiast bezig geweest met schoonmaken in huis. Ik vind het moeilijk te accepteren dat ik gewoon heel weinig energie heb en dus niet zoveel kan doen.
Ben in mijn vakantie duidelijk over grenzen heen gegaan.
Kan me voorstellen dat je het allemaal heel spannend vindt.
Fijn dat je wat hebt aan het meelezen hier. En als je behoefte hebt om wat van je af te schrijven hier, gewoon doen he!
Ik moet zo weer naar therapie en zit ook met pijn in de buik van de spanning.
Daarbij vanochtend iets te enthousiast bezig geweest met schoonmaken in huis. Ik vind het moeilijk te accepteren dat ik gewoon heel weinig energie heb en dus niet zoveel kan doen.
Ben in mijn vakantie duidelijk over grenzen heen gegaan.
dinsdag 27 januari 2009 om 13:41
Hoe voelde dat EV, om die brief te verbranden?
Voelde je ook echt dat je het daarmee los kan laten?
Weet ik ook niet zo goed EV, hoe een dagje niets doen eruit ziet. Ik heb daar ook moeite mee, moeite om dat te mogen van mezelf. Maar morgen wil ik dat echt gaan doen. Ben zo ontzettend moe.
Denk op de bank hangen en films kijken ofzo? Dat is volgens mij wel niets doen
Voelde je ook echt dat je het daarmee los kan laten?
Weet ik ook niet zo goed EV, hoe een dagje niets doen eruit ziet. Ik heb daar ook moeite mee, moeite om dat te mogen van mezelf. Maar morgen wil ik dat echt gaan doen. Ben zo ontzettend moe.
Denk op de bank hangen en films kijken ofzo? Dat is volgens mij wel niets doen
dinsdag 27 januari 2009 om 15:56
Toch geen dagje helemaal niets doen morgen...
Word flink aan het werk gezet door psych
Mijn to do lijstje voor komende week in het kader van mij niet helemaal terugtrekken als het niet goed gaat:
- afspreken met vriendin die volgende week gaat verhuizen, helpen en desnoods daar gewoon gaan zitten (word hier ook al min of meer toe gedwongen door die vriendin)
- afspreken met schoonzus voor morgen, eindje wandelen ofzo
- vriend uitnodigen om komende week te komen eten + vertellen wat er is
- afspreken met vriendinnen zaterdag (afspraak staat al, maar ik doe alles onder voorbehoud, gewoon bevestigen dus)
- op het forum (ja, hier dus) aangeven wat mijn negatieve gedachten zijn
En daar zet ik dan zelf nog maar bij dat ik drie vriendinnen nog wil vertellen dat ik in de ziektewet zit en waarom.
Geen eenzame opsluiting dus voor mij. Bedoeling is dat ik vooral ga ervaren dat mijn gedachten niet kloppen. Niet zozeer beredeneren dus, want dat kan ik wel, maar hopelijk ook echt gaan voelen.
En ik moet 'bewijzen' gaan verzamelen dat ik er wel mag zijn, ook als ik aangeef dingen moeilijk te vinden.
Pff, word als moe als ik eraan denk. Maar wel goed denk ik, om echt dingen te moeten gaan doen, aan het werk gezet te worden.
Word flink aan het werk gezet door psych
Mijn to do lijstje voor komende week in het kader van mij niet helemaal terugtrekken als het niet goed gaat:
- afspreken met vriendin die volgende week gaat verhuizen, helpen en desnoods daar gewoon gaan zitten (word hier ook al min of meer toe gedwongen door die vriendin)
- afspreken met schoonzus voor morgen, eindje wandelen ofzo
- vriend uitnodigen om komende week te komen eten + vertellen wat er is
- afspreken met vriendinnen zaterdag (afspraak staat al, maar ik doe alles onder voorbehoud, gewoon bevestigen dus)
- op het forum (ja, hier dus) aangeven wat mijn negatieve gedachten zijn
En daar zet ik dan zelf nog maar bij dat ik drie vriendinnen nog wil vertellen dat ik in de ziektewet zit en waarom.
Geen eenzame opsluiting dus voor mij. Bedoeling is dat ik vooral ga ervaren dat mijn gedachten niet kloppen. Niet zozeer beredeneren dus, want dat kan ik wel, maar hopelijk ook echt gaan voelen.
En ik moet 'bewijzen' gaan verzamelen dat ik er wel mag zijn, ook als ik aangeef dingen moeilijk te vinden.
Pff, word als moe als ik eraan denk. Maar wel goed denk ik, om echt dingen te moeten gaan doen, aan het werk gezet te worden.
dinsdag 27 januari 2009 om 17:45
Heb even vluchtig gelezen (vanavond even nog eens rustig)
Ev,wat knap van je zeg!
Dat doe je toch maar.
Hoe gaat het nu?
Saar ,wat een drukte!
ga je dat trekkken?
Wel goed hoor,niemand word vrolijker van een week alleen zitten (hoewel,,,ik zou er een moord voor doen nu).
Doelen stellen dwingt je tot iets,goed hoor.
En als het niet lukt,geeft niets,geen schuldgevoel hoor.
Ik loop op mijn tandvlees.
Vandaag door de dag heen gesleept maar aan het eind van de middag ben ik in bad gekropen (even niets)
Mijzelf opgetut want ik zie er uit als een dweil.
Leuk jurkje aan...hmm ik kan ermee door.
Jammer dat mijn smoelwerk onder de ontstekingen zit.
Voel mij echt vreselijk lelijk.
Liefs!
Ev,wat knap van je zeg!
Dat doe je toch maar.
Hoe gaat het nu?
Saar ,wat een drukte!
ga je dat trekkken?
Wel goed hoor,niemand word vrolijker van een week alleen zitten (hoewel,,,ik zou er een moord voor doen nu).
Doelen stellen dwingt je tot iets,goed hoor.
En als het niet lukt,geeft niets,geen schuldgevoel hoor.
Ik loop op mijn tandvlees.
Vandaag door de dag heen gesleept maar aan het eind van de middag ben ik in bad gekropen (even niets)
Mijzelf opgetut want ik zie er uit als een dweil.
Leuk jurkje aan...hmm ik kan ermee door.
Jammer dat mijn smoelwerk onder de ontstekingen zit.
Voel mij echt vreselijk lelijk.
Liefs!
dinsdag 27 januari 2009 om 17:50
Zoooo Saartje, poeh, dat zijn wat opdrachten zeg! Ik vind het nogal wat. En jeetje zeg, 'bewijzen' vinden dat je er wel mag zijn, ook als je aangeeft dingen moeilijk te vinden......
dat is een heftige. Ik vind het nogal wat, als ik dat hier zo zie staan allemaal. Ze slaat wel spijkers met koppen he? Hoe vind jij zelf deze aanpak van haar? Concreet aan het werk gezet worden? Hoe voel je je trouwens bij haar, wel op je gemak?
Jammer dat je hier niet in de buurt woont, ik zou wel een eind willen lopen met je, en Sam ook. Vandaag flinke einden met 'm gelopen, daar rond die waterplas en het rondje wat wij liepen.
Ik heb nu wel hoofdpijn van het hele gebeuren, merk ik. Het voelt goed om dit zo gedaan te hebben, ik heb ook nog wat in mijn bureau opgeruimd, verscheurd, etc. en de foto-albums van de kinderen op zolder gelegd in de verhuisdozen waar hun spullen in zitten. Letterlijk een plek geven noem ik dat, en dat werkt voor mij ook goed, concreet bezig zijn.
Ik heb eerder zo wel dingen geschreven en verbrand, dat werkt wel hoor, vind ik. Maar om zoiets uit de mond van je baas te horen, nou, daar ben ik nog steeds helemaal verbaasd, verward en verbijsterd over.
dat is een heftige. Ik vind het nogal wat, als ik dat hier zo zie staan allemaal. Ze slaat wel spijkers met koppen he? Hoe vind jij zelf deze aanpak van haar? Concreet aan het werk gezet worden? Hoe voel je je trouwens bij haar, wel op je gemak?
Jammer dat je hier niet in de buurt woont, ik zou wel een eind willen lopen met je, en Sam ook. Vandaag flinke einden met 'm gelopen, daar rond die waterplas en het rondje wat wij liepen.
Ik heb nu wel hoofdpijn van het hele gebeuren, merk ik. Het voelt goed om dit zo gedaan te hebben, ik heb ook nog wat in mijn bureau opgeruimd, verscheurd, etc. en de foto-albums van de kinderen op zolder gelegd in de verhuisdozen waar hun spullen in zitten. Letterlijk een plek geven noem ik dat, en dat werkt voor mij ook goed, concreet bezig zijn.
Ik heb eerder zo wel dingen geschreven en verbrand, dat werkt wel hoor, vind ik. Maar om zoiets uit de mond van je baas te horen, nou, daar ben ik nog steeds helemaal verbaasd, verward en verbijsterd over.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 27 januari 2009 om 17:51
Iry
Daar heb ik nu weer helemaal geen geduld voor, in bad gaan liggen, terwijl ik hier een prachtige badkamer met groot bad heb
Knap van je, dat je dat toch maar doet; je leuk aankleden en optutten, geeft je ook weer een ander gevoel, denk ik?
(Niet dat ik hier nu in joggingpak of zo zit hoor, maar vanavond wel!)
Daar heb ik nu weer helemaal geen geduld voor, in bad gaan liggen, terwijl ik hier een prachtige badkamer met groot bad heb
Knap van je, dat je dat toch maar doet; je leuk aankleden en optutten, geeft je ook weer een ander gevoel, denk ik?
(Niet dat ik hier nu in joggingpak of zo zit hoor, maar vanavond wel!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 27 januari 2009 om 19:04
quote:saartje1980 schreef op 27 januari 2009 @ 15:56:
Toch geen dagje helemaal niets doen morgen...
Word flink aan het werk gezet door psych
Mijn to do lijstje voor komende week in het kader van mij niet helemaal terugtrekken als het niet goed gaat:
- afspreken met vriendin die volgende week gaat verhuizen, helpen en desnoods daar gewoon gaan zitten (word hier ook al min of meer toe gedwongen door die vriendin)
- afspreken met schoonzus voor morgen, eindje wandelen ofzo
- vriend uitnodigen om komende week te komen eten + vertellen wat er is
- afspreken met vriendinnen zaterdag (afspraak staat al, maar ik doe alles onder voorbehoud, gewoon bevestigen dus)
- op het forum (ja, hier dus) aangeven wat mijn negatieve gedachten zijn
En daar zet ik dan zelf nog maar bij dat ik drie vriendinnen nog wil vertellen dat ik in de ziektewet zit en waarom.
Geen eenzame opsluiting dus voor mij. Bedoeling is dat ik vooral ga ervaren dat mijn gedachten niet kloppen. Niet zozeer beredeneren dus, want dat kan ik wel, maar hopelijk ook echt gaan voelen.
En ik moet 'bewijzen' gaan verzamelen dat ik er wel mag zijn, ook als ik aangeef dingen moeilijk te vinden.
Pff, word als moe als ik eraan denk. Maar wel goed denk ik, om echt dingen te moeten gaan doen, aan het werk gezet te worden.
Ik moest lachen toen ik je lijstje zag. Omdat ik weet hoe moeilijk het is, maar ook dat je therapeute de spijker op de kop slaat. Dat je niet omdat je je ziek gemeld hebt opeens 'als straf' geen leuke dingen meer mag doen. In plaats daarvan 'moet' je je omringen met mensen die er voor je willen zijn. Die maken dat je je welkom voelt.
Het belangrijkste is dat je jezelf daarvan leert overtuigen, maar het helpt wel als je met mensen afspreekt die respectvol met je omgaan. Ik hoop dat het je lukt om er een beetje van te genieten (en er de humor van in te zien).
Toch geen dagje helemaal niets doen morgen...
Word flink aan het werk gezet door psych
Mijn to do lijstje voor komende week in het kader van mij niet helemaal terugtrekken als het niet goed gaat:
- afspreken met vriendin die volgende week gaat verhuizen, helpen en desnoods daar gewoon gaan zitten (word hier ook al min of meer toe gedwongen door die vriendin)
- afspreken met schoonzus voor morgen, eindje wandelen ofzo
- vriend uitnodigen om komende week te komen eten + vertellen wat er is
- afspreken met vriendinnen zaterdag (afspraak staat al, maar ik doe alles onder voorbehoud, gewoon bevestigen dus)
- op het forum (ja, hier dus) aangeven wat mijn negatieve gedachten zijn
En daar zet ik dan zelf nog maar bij dat ik drie vriendinnen nog wil vertellen dat ik in de ziektewet zit en waarom.
Geen eenzame opsluiting dus voor mij. Bedoeling is dat ik vooral ga ervaren dat mijn gedachten niet kloppen. Niet zozeer beredeneren dus, want dat kan ik wel, maar hopelijk ook echt gaan voelen.
En ik moet 'bewijzen' gaan verzamelen dat ik er wel mag zijn, ook als ik aangeef dingen moeilijk te vinden.
Pff, word als moe als ik eraan denk. Maar wel goed denk ik, om echt dingen te moeten gaan doen, aan het werk gezet te worden.
Ik moest lachen toen ik je lijstje zag. Omdat ik weet hoe moeilijk het is, maar ook dat je therapeute de spijker op de kop slaat. Dat je niet omdat je je ziek gemeld hebt opeens 'als straf' geen leuke dingen meer mag doen. In plaats daarvan 'moet' je je omringen met mensen die er voor je willen zijn. Die maken dat je je welkom voelt.
Het belangrijkste is dat je jezelf daarvan leert overtuigen, maar het helpt wel als je met mensen afspreekt die respectvol met je omgaan. Ik hoop dat het je lukt om er een beetje van te genieten (en er de humor van in te zien).
dinsdag 27 januari 2009 om 19:08
Iry, dikke knuffel voor jou!
En idd knap dat je dat toch maar doet, jezelf optutten.
Ik was nog niet thuis vanmiddag of ik had mijn joggingbroek al weer aan. Maar ik zit dan ook ziek thuis he, dan mag dat
Ik kan heel goed een hele week alleen thuis zitten. Maar als ik eerlijk ben heb ik nu gewoon anderen nodig, ik kan het even niet helemaal alleen.
Als je een weekje van huis wil ruilen Iry, dan kan dat geregeld worden hoor. Ik ben goed met kinderen en pubers, dus dat komt wel goed
Fijn dat het goed voelt EV, ondanks de hoofdpijn nu.
En die wandeling met Sam, ook dat kan best geregeld worden, zou ik ook wel leuk vinden.
Ik schrap gewoon wat van mijn lijstje en kom een dagje naar het zonnige zuiden!
Dat meen ik hoor, als je het echt leuk vindt, dan kom ik.
Het is idd best veel. Hoewel, wat is veel? Ik heb verder toch niets te doen. Ben juist wel blij wat doelen te hebben nu.
We kunnen wel alleen maar oeverloos praten daar, maar ik vind het ook wel fijn om daarnaast wat concreter bezig te zijn.
En ze checkt wel af bij mij of ik het echt zie zitten. En als het niet lukt om het allemaal te doen dan is dat ook geen ramp.
Ik voel me wel op mijn gemak bij haar. Kan niet zeggen dat er volledig vertrouwen is, maar absoluut al meer dan bij de vorige.
Het gaat meer de diepte in, dat voelt goed, maar ook eng. Want ik word flink geconfronteerd met allerlei dingen.
Zal er morgen proberen wat meer over te schrijven, dan kan ik een opdracht wegstrepen
En idd knap dat je dat toch maar doet, jezelf optutten.
Ik was nog niet thuis vanmiddag of ik had mijn joggingbroek al weer aan. Maar ik zit dan ook ziek thuis he, dan mag dat
Ik kan heel goed een hele week alleen thuis zitten. Maar als ik eerlijk ben heb ik nu gewoon anderen nodig, ik kan het even niet helemaal alleen.
Als je een weekje van huis wil ruilen Iry, dan kan dat geregeld worden hoor. Ik ben goed met kinderen en pubers, dus dat komt wel goed
Fijn dat het goed voelt EV, ondanks de hoofdpijn nu.
En die wandeling met Sam, ook dat kan best geregeld worden, zou ik ook wel leuk vinden.
Ik schrap gewoon wat van mijn lijstje en kom een dagje naar het zonnige zuiden!
Dat meen ik hoor, als je het echt leuk vindt, dan kom ik.
Het is idd best veel. Hoewel, wat is veel? Ik heb verder toch niets te doen. Ben juist wel blij wat doelen te hebben nu.
We kunnen wel alleen maar oeverloos praten daar, maar ik vind het ook wel fijn om daarnaast wat concreter bezig te zijn.
En ze checkt wel af bij mij of ik het echt zie zitten. En als het niet lukt om het allemaal te doen dan is dat ook geen ramp.
Ik voel me wel op mijn gemak bij haar. Kan niet zeggen dat er volledig vertrouwen is, maar absoluut al meer dan bij de vorige.
Het gaat meer de diepte in, dat voelt goed, maar ook eng. Want ik word flink geconfronteerd met allerlei dingen.
Zal er morgen proberen wat meer over te schrijven, dan kan ik een opdracht wegstrepen
dinsdag 27 januari 2009 om 19:16
quote:hanke321 schreef op 27 januari 2009 @ 19:04:
[...]
Ik moest lachen toen ik je lijstje zag. Omdat ik weet hoe moeilijk het is, maar ook dat je therapeute de spijker op de kop slaat. Dat je niet omdat je je ziek gemeld hebt opeens 'als straf' geen leuke dingen meer mag doen. In plaats daarvan 'moet' je je omringen met mensen die er voor je willen zijn. Die maken dat je je welkom voelt.
Het belangrijkste is dat je jezelf daarvan leert overtuigen, maar het helpt wel als je met mensen afspreekt die respectvol met je omgaan. Ik hoop dat het je lukt om er een beetje van te genieten (en er de humor van in te zien).
Ja, precies. Ik vind ook eigenlijk dat ik geen leuke dingen mag doen. Schuldgevoel vooral naar collega's toe.
Maar psych zei dat het op haar voorschrift is en dat ik dat anders maar moet zeggen op het werk. Ze wilde desnoods wel een briefje voor me schrijven "Saar is verplicht leuke dingen te doen, dus geen commentaar". Ze heeft wel humor
Dat welkom voelen, daar moet ik mezelf inderdaad van leren overtuigen. En dat zal juist makkelijk zijn als ik het echt ervaar.
En ik merk dat die streek van mijn 'vriendinnen' in de vakantie er wat dat betreft wel in heeft gehakt. Zie je wel, mensen zijn niet te vertrouwen. Maar ook het niet welkom voelen, het er niet mogen zijn als het wat minder met me gaat. Na mijn rotdag tijdens de vakantie werden de vriendjes ineens opgetrommeld. Voor mij voelt dat dan alsof bevestigd wordt dat ik niet leuk ben, er niet mag zijn als het minder gaat, dus halen we er maar andere mensen bij.
Ik heb dan ook wel bewust mensen uitgekozen voor de opdrachten, waarbij ik hoop dat het niet gebeurt afgewezen te worden.
[...]
Ik moest lachen toen ik je lijstje zag. Omdat ik weet hoe moeilijk het is, maar ook dat je therapeute de spijker op de kop slaat. Dat je niet omdat je je ziek gemeld hebt opeens 'als straf' geen leuke dingen meer mag doen. In plaats daarvan 'moet' je je omringen met mensen die er voor je willen zijn. Die maken dat je je welkom voelt.
Het belangrijkste is dat je jezelf daarvan leert overtuigen, maar het helpt wel als je met mensen afspreekt die respectvol met je omgaan. Ik hoop dat het je lukt om er een beetje van te genieten (en er de humor van in te zien).
Ja, precies. Ik vind ook eigenlijk dat ik geen leuke dingen mag doen. Schuldgevoel vooral naar collega's toe.
Maar psych zei dat het op haar voorschrift is en dat ik dat anders maar moet zeggen op het werk. Ze wilde desnoods wel een briefje voor me schrijven "Saar is verplicht leuke dingen te doen, dus geen commentaar". Ze heeft wel humor
Dat welkom voelen, daar moet ik mezelf inderdaad van leren overtuigen. En dat zal juist makkelijk zijn als ik het echt ervaar.
En ik merk dat die streek van mijn 'vriendinnen' in de vakantie er wat dat betreft wel in heeft gehakt. Zie je wel, mensen zijn niet te vertrouwen. Maar ook het niet welkom voelen, het er niet mogen zijn als het wat minder met me gaat. Na mijn rotdag tijdens de vakantie werden de vriendjes ineens opgetrommeld. Voor mij voelt dat dan alsof bevestigd wordt dat ik niet leuk ben, er niet mag zijn als het minder gaat, dus halen we er maar andere mensen bij.
Ik heb dan ook wel bewust mensen uitgekozen voor de opdrachten, waarbij ik hoop dat het niet gebeurt afgewezen te worden.
dinsdag 27 januari 2009 om 19:49
quote:saartje1980 schreef op 27 januari 2009 @ 19:16:
En ik merk dat die streek van mijn 'vriendinnen' in de vakantie er wat dat betreft wel in heeft gehakt. Zie je wel, mensen zijn niet te vertrouwen. Maar ook het niet welkom voelen, het er niet mogen zijn als het wat minder met me gaat. Na mijn rotdag tijdens de vakantie werden de vriendjes ineens opgetrommeld. Voor mij voelt dat dan alsof bevestigd wordt dat ik niet leuk ben, er niet mag zijn als het minder gaat, dus halen we er maar andere mensen bij.Dit doet me meteen denken aan wat mijn baas gisteren zei: je komt dat nu tegen, omdat je er nu iets mee kunt; nu is dus de tijd aangebroken om dat (oude gevoelens, overtuigingen) te kunnen verwerken.
Zou je die gebeurtenissen tijdens de vakantie ook zo kunnen zien? Nu komt heel helder zo'n oude overtuiging die je ooit bent gaan geloven, naar boven, en kun je er als volwassene iets mee.
En ik merk dat die streek van mijn 'vriendinnen' in de vakantie er wat dat betreft wel in heeft gehakt. Zie je wel, mensen zijn niet te vertrouwen. Maar ook het niet welkom voelen, het er niet mogen zijn als het wat minder met me gaat. Na mijn rotdag tijdens de vakantie werden de vriendjes ineens opgetrommeld. Voor mij voelt dat dan alsof bevestigd wordt dat ik niet leuk ben, er niet mag zijn als het minder gaat, dus halen we er maar andere mensen bij.Dit doet me meteen denken aan wat mijn baas gisteren zei: je komt dat nu tegen, omdat je er nu iets mee kunt; nu is dus de tijd aangebroken om dat (oude gevoelens, overtuigingen) te kunnen verwerken.
Zou je die gebeurtenissen tijdens de vakantie ook zo kunnen zien? Nu komt heel helder zo'n oude overtuiging die je ooit bent gaan geloven, naar boven, en kun je er als volwassene iets mee.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 27 januari 2009 om 20:01
Voordeel is dat iedereen die ik verteld heb van de vakantie, het een enorme rotstreek vind. Dus dat zwakt mijn gevoel (het bij mezelf zoeken) wel wat af. Zelfs de therapeute reageerde er heftig op, vond het ook bizar.
Ik vind het lastig om het zo te kunnen zien zoals je beschrijft EV. Mijn gevoel zegt: ik heb me een keer kwetsbaar opgesteld en daar word ik op afgerekend, dat mag niet, ik word er niet beter van.
En ik wéét ergens wel dat het niet zo is, dat er genoeg mensen zijn waarbij het wel kan en mag. Maar om dat te voelen zal ik het moeten ervaren denk ik.
Heerlijke mutsen zijn we toch met onze huispakken
Ik vind het lastig om het zo te kunnen zien zoals je beschrijft EV. Mijn gevoel zegt: ik heb me een keer kwetsbaar opgesteld en daar word ik op afgerekend, dat mag niet, ik word er niet beter van.
En ik wéét ergens wel dat het niet zo is, dat er genoeg mensen zijn waarbij het wel kan en mag. Maar om dat te voelen zal ik het moeten ervaren denk ik.
Heerlijke mutsen zijn we toch met onze huispakken
dinsdag 27 januari 2009 om 20:15
Weet je Saar wat ik denk als ik je laatste post lees? Ik denk dat je mensen uitzoekt die bij je situatie en state of mind passen. En jij begint nu andere eisen aan het leven te stellen en dus ook aan je omgeving. Dus jouw redenatie van "zie je wel, stel ik me een keer kwetsbaar op, dan wordt ik daar op afgerekend" die gaat niet op. Waarschijnlijk heb je deze 'vriendinnen' onder andere voorwaarden gemaakt dan je nu aan ze zou stellen. Mensen die je vanaf nu ontmoet zullen met heel andere ogen door je bekeken worden en geselecteerd. Maar das normaal. Misschien is het wel goed dat het gebeurde in de vakantie want het geeft aan dat JIJ het niet meer pikt en dat zij niet op jouw golflengte zitten.
Nou ja dat even omdat ik je zo streng weer voor jezelf vind..
En verder iedereen even: Hallo! Later lees ik nog even de rest aandachtig.
Nou ja dat even omdat ik je zo streng weer voor jezelf vind..
En verder iedereen even: Hallo! Later lees ik nog even de rest aandachtig.
dinsdag 27 januari 2009 om 21:03
hee lieverds!
Sorry dat ik zo weinig van me laat horen..
Het gaat niet goed, zit er helemaal doorheen.
Ik kan alleen maar huilen. Heb verdriet en dat is eng. Eng omdat ik nog nooit verdriet heb gehad.
Ik voel nu,en dat doet pijn.
Ik weet niet wat ik ermee aanmoet.
Verder weet ik niet goed wat ik er nog over kan zeggen..
Sorry.
Dikke voor jullie en ik lees jullie posts zo nog even door.
Sorry dat ik zo weinig van me laat horen..
Het gaat niet goed, zit er helemaal doorheen.
Ik kan alleen maar huilen. Heb verdriet en dat is eng. Eng omdat ik nog nooit verdriet heb gehad.
Ik voel nu,en dat doet pijn.
Ik weet niet wat ik ermee aanmoet.
Verder weet ik niet goed wat ik er nog over kan zeggen..
Sorry.
Dikke voor jullie en ik lees jullie posts zo nog even door.
dinsdag 27 januari 2009 om 21:15
Ik heb al geprobeerd om wat op te schrijven maar het lukt me niet. De chaos in mijn hoofd is te groot denk ik.
Eigenlijk zou een vriendin langskomen maar die is ziek.
Vriend is werken dus ben alleen. Er zijn nog wel twee andere personen die meer van de situatie weten maar ook die zijn even niet bereikbaar.
Ik zou een groepsgenoot kunnen bellen maar die wil ik niet belasten, die heeft het zelf ook moeilijk.
Dus ja, voel me ook nog eens alleen op dit moment.
Hond troost me, dat is zo'n schatje!
Eigenlijk zou een vriendin langskomen maar die is ziek.
Vriend is werken dus ben alleen. Er zijn nog wel twee andere personen die meer van de situatie weten maar ook die zijn even niet bereikbaar.
Ik zou een groepsgenoot kunnen bellen maar die wil ik niet belasten, die heeft het zelf ook moeilijk.
Dus ja, voel me ook nog eens alleen op dit moment.
Hond troost me, dat is zo'n schatje!
dinsdag 27 januari 2009 om 21:23
dinsdag 27 januari 2009 om 23:12
Lieve Appel.
Wat ellendig dat het helemaal niet goed gaat.
Kan ik wat voor je doen?
Ik hoop dat je je verhaal bij Saar kwijt kan en dat het je wat oplucht.
Je weet dat je mij ook altijd mag mailen (ik beloof je dat ik nu gelijk terug mail)
Niet in jezelf gaan keren hoor als je het niet trekt.
Gewoon HELP!! roepen hier en we komen je steunen.
Lieverd ik heb het met je te doen
(hangt zeker in de lucht die rotdagen,zo te lezen hebben we er allemaal last van)
Wat ellendig dat het helemaal niet goed gaat.
Kan ik wat voor je doen?
Ik hoop dat je je verhaal bij Saar kwijt kan en dat het je wat oplucht.
Je weet dat je mij ook altijd mag mailen (ik beloof je dat ik nu gelijk terug mail)
Niet in jezelf gaan keren hoor als je het niet trekt.
Gewoon HELP!! roepen hier en we komen je steunen.
Lieverd ik heb het met je te doen
(hangt zeker in de lucht die rotdagen,zo te lezen hebben we er allemaal last van)
