
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!


donderdag 5 februari 2009 om 00:43

donderdag 5 februari 2009 om 00:45
donderdag 5 februari 2009 om 00:46
quote:iry schreef op 05 februari 2009 @ 00:43:
Misschien heb je ook gelijk Saar dat het niet uit maakt.
Is het inmiddels een angst en gedachtefout geworden.
Hoewel ik overdag genoeg afleiding heb en de avonden (en nachten) eet ik het weg,totdat al mijn middelen op zijn....dan komt het toch.
Precies, het komt toch wel. Hoe laat je ook naar bed gaat.
En dat is al rot genoeg natuurlijk, maar als je daarnaast ook nog eens oververmoeid raakt, wordt het alleen maar erger lijkt me.
Misschien heb je ook gelijk Saar dat het niet uit maakt.
Is het inmiddels een angst en gedachtefout geworden.
Hoewel ik overdag genoeg afleiding heb en de avonden (en nachten) eet ik het weg,totdat al mijn middelen op zijn....dan komt het toch.
Precies, het komt toch wel. Hoe laat je ook naar bed gaat.
En dat is al rot genoeg natuurlijk, maar als je daarnaast ook nog eens oververmoeid raakt, wordt het alleen maar erger lijkt me.

donderdag 5 februari 2009 om 00:53
Een goedenavond nog aanwezigen! Hoe staat het hier? Ik heb 'even' bijgelezen. Ruim 20 minuten, na vanmiddag half 3. Da's niet normaal, dat tempo hier.
L-L, voel je niet opgejaagd. Zeker als je zo uithuizig bent geweest.
Iry, over de grappen die gemaakt worden over wat slaapgebrek met je doet: was jij niet degene die binnenkort voor een chemische peeling gaat?
Spongebabe, goed om te lezen dat er bij jou even rust in de tent is.
Voor alle anderen én bovengenoemden: ik ben moe, maar heb een fijne dag gehad. Mede door jullie! Het was fijn om gister mijn ei kwijt te kunnen (al is het een kwarteleitje vergeleken wat jullie te leggen hebben) en mijn huisje weer op orde te brengen. Steuntje in de rug, en dat was wat ik nodig had.
Ik heb drama gehad in een minigroepje en ook individueel pmt. Ik denk dat het laatste het meest op 'echte' dramatherapie lijkt. Het was heel eng om ruimte in te nemen, zelf te bepalen waar het dat uur over gaan zou. Panisch werd ik er van, maar het was heel leerzaam om te kijken hoe ik dat zelf kon verminderen, dat gevoel.
Wat lastig was (om het in eufemistische termen te verhullen) was dat de waarheid aan het licht kwam. Toen ik op een heel groot vel het woord geld had neergekalkt ging ik pas écht praten bij mijn behandelaar. Dat woord is heel lang de reden van mijn zwijgen geweest.
L-L, voel je niet opgejaagd. Zeker als je zo uithuizig bent geweest.
Iry, over de grappen die gemaakt worden over wat slaapgebrek met je doet: was jij niet degene die binnenkort voor een chemische peeling gaat?
Spongebabe, goed om te lezen dat er bij jou even rust in de tent is.
Voor alle anderen én bovengenoemden: ik ben moe, maar heb een fijne dag gehad. Mede door jullie! Het was fijn om gister mijn ei kwijt te kunnen (al is het een kwarteleitje vergeleken wat jullie te leggen hebben) en mijn huisje weer op orde te brengen. Steuntje in de rug, en dat was wat ik nodig had.
Ik heb drama gehad in een minigroepje en ook individueel pmt. Ik denk dat het laatste het meest op 'echte' dramatherapie lijkt. Het was heel eng om ruimte in te nemen, zelf te bepalen waar het dat uur over gaan zou. Panisch werd ik er van, maar het was heel leerzaam om te kijken hoe ik dat zelf kon verminderen, dat gevoel.
Wat lastig was (om het in eufemistische termen te verhullen) was dat de waarheid aan het licht kwam. Toen ik op een heel groot vel het woord geld had neergekalkt ging ik pas écht praten bij mijn behandelaar. Dat woord is heel lang de reden van mijn zwijgen geweest.