Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zaterdag 7 februari 2009 om 10:33
Dat nadenken over de sauna, Spongebabe, dat zou ik ook hebben. Ik ben er nog nooit geweest en ik denk ook niet dat het iets voor mij is, dat blote, brrr.
Philomein, ik vroeg me vanmorgen (ja, tijdens het ontbijt dacht ik al aan jullie hier) wanneer je man thuiskwam, en nu lees ik dat hij weer terug is. Dat zal wel weer even wennen zijn, na die twee weken alleen en dat je het (toch?) goed had met jezelf. Ik hoop dat je dat goede gevoel ook nu kunt vasthouden. En anders kom je maar gewoon hier schrijven
En die show van het leuke gezin: bij sommige mensen blijft dat hun hele leven lang opgevoerd worden, zie onze familie. Maar wel zonder mij nu. *zucht van opluchting*
Degenen op wie ik niet reageer: neem het niet persoonlijk op, heeft niets met jullie te maken, maar alles met mijn gebrek aan overzicht en chaos.
Philomein, ik vroeg me vanmorgen (ja, tijdens het ontbijt dacht ik al aan jullie hier) wanneer je man thuiskwam, en nu lees ik dat hij weer terug is. Dat zal wel weer even wennen zijn, na die twee weken alleen en dat je het (toch?) goed had met jezelf. Ik hoop dat je dat goede gevoel ook nu kunt vasthouden. En anders kom je maar gewoon hier schrijven
En die show van het leuke gezin: bij sommige mensen blijft dat hun hele leven lang opgevoerd worden, zie onze familie. Maar wel zonder mij nu. *zucht van opluchting*
Degenen op wie ik niet reageer: neem het niet persoonlijk op, heeft niets met jullie te maken, maar alles met mijn gebrek aan overzicht en chaos.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 7 februari 2009 om 13:06
-Goeie middag!-
Saar Ik had dat gesprek over mijn slaapmedicatie want die is verandert;ik heb nu een langwerkende ipv. een kortwerkende.Het is lang verhaal....Maar ze moest even overleggen met de psychiater die het me voorgeschreven heeft -ter verduidelijking=nog steeds vaag maar het is zo'n lang verhaal en daar wil ik jullie niet mee vervelen/lastigvallen.
Zit nu achter de computer in het zonnetje;lekker
Ga zo de stad even in ,ik woon in het centrum dat is ideaal dus ga regelmatig evev shoppen(niet altijd kopen hoor zo veel geld heb ik ook weer niet...)
Wens jullie een prettige (midd)dag,tot later!
Groetjes en een (f) voor jullie,Spongebabe
Saar Ik had dat gesprek over mijn slaapmedicatie want die is verandert;ik heb nu een langwerkende ipv. een kortwerkende.Het is lang verhaal....Maar ze moest even overleggen met de psychiater die het me voorgeschreven heeft -ter verduidelijking=nog steeds vaag maar het is zo'n lang verhaal en daar wil ik jullie niet mee vervelen/lastigvallen.
Zit nu achter de computer in het zonnetje;lekker
Ga zo de stad even in ,ik woon in het centrum dat is ideaal dus ga regelmatig evev shoppen(niet altijd kopen hoor zo veel geld heb ik ook weer niet...)
Wens jullie een prettige (midd)dag,tot later!
Groetjes en een (f) voor jullie,Spongebabe
zaterdag 7 februari 2009 om 13:22
Dag Dames!
Nou we zijn een vòòrbeeldig gezinnetje geweest gisteravond hoor. *burp*
Nee flauw, ze deden niet 'lief' ofzo, gewoon beleefd. En dat is voor mij het best hanteerbaar. Het feestje was daarom nog best gezellig voor zover familiefeesten dat zijn.
Baal alleen wel heel erg van mezelf. Want. Heb dus wèl vrolijk met ze gepraat, aardig geweest enz enz. Gewoon al die normale dingen.
En ik weet ook wel dat ik nou niet ineens vre-se-lijk tegen ze hoef te gaan doen ofzo. Maar het voelt als verraden van mezef als ik nu aardig tegen ze doe.
Raar, want daar heb ik echt nooit last van gehad.
Nu lekker weekend. Een boek, een bank, en wat knutselwerkjes die ik nog af wil maken. Jeuj!
Nou we zijn een vòòrbeeldig gezinnetje geweest gisteravond hoor. *burp*
Nee flauw, ze deden niet 'lief' ofzo, gewoon beleefd. En dat is voor mij het best hanteerbaar. Het feestje was daarom nog best gezellig voor zover familiefeesten dat zijn.
Baal alleen wel heel erg van mezelf. Want. Heb dus wèl vrolijk met ze gepraat, aardig geweest enz enz. Gewoon al die normale dingen.
En ik weet ook wel dat ik nou niet ineens vre-se-lijk tegen ze hoef te gaan doen ofzo. Maar het voelt als verraden van mezef als ik nu aardig tegen ze doe.
Raar, want daar heb ik echt nooit last van gehad.
Nu lekker weekend. Een boek, een bank, en wat knutselwerkjes die ik nog af wil maken. Jeuj!
zaterdag 7 februari 2009 om 13:28
EV,ik zou toch voor jezelf kiezen en zeggen dat het niet gaat met je werk,ik ben het met Saar eens
-Lynne,ben benieuwd hoe je meditatie workshop bevalt,ik heb er niet zoveel ervaring mee.Je moet toch aan nix denken en steeds je aandacht terug brengen naar je ademhaling als je gedachten afdwalen?
-Wurmpje,word jouw slaapmedicatie niet gestopt per 1 juni/juli,of val jij onder de uitzonderingen.Bij mij is nog niet duidelijk wat ze ermee gaan doen;of ze gaan mijn AD verhogen of venegan of een ander vervangend middel geven maar misschien val ik ook onder de uitzonderingen ivm, psychische klachten.Door die behandeling die ik ga starten ivm PTSS heb ik op den duur ook minder klachten en slaapproblemen is de prognose dus dan heb ik ze niet meer nodig(nu is het toch nog een lang verhaal geworden...)Maar wat het worden gaat is nog niet duidelijk,hangt ook van de mening van de psychiater af op dat moment dus kan nog alle kanten op.Ik hoop dat (als ik het nog nodig heb)dat ze het gewoon zo laten en dan zal ik er voor moeten betalen maar dat moet dan maar.
-Saar hoe gaat het met jouw?
-Lynne,ben benieuwd hoe je meditatie workshop bevalt,ik heb er niet zoveel ervaring mee.Je moet toch aan nix denken en steeds je aandacht terug brengen naar je ademhaling als je gedachten afdwalen?
-Wurmpje,word jouw slaapmedicatie niet gestopt per 1 juni/juli,of val jij onder de uitzonderingen.Bij mij is nog niet duidelijk wat ze ermee gaan doen;of ze gaan mijn AD verhogen of venegan of een ander vervangend middel geven maar misschien val ik ook onder de uitzonderingen ivm, psychische klachten.Door die behandeling die ik ga starten ivm PTSS heb ik op den duur ook minder klachten en slaapproblemen is de prognose dus dan heb ik ze niet meer nodig(nu is het toch nog een lang verhaal geworden...)Maar wat het worden gaat is nog niet duidelijk,hangt ook van de mening van de psychiater af op dat moment dus kan nog alle kanten op.Ik hoop dat (als ik het nog nodig heb)dat ze het gewoon zo laten en dan zal ik er voor moeten betalen maar dat moet dan maar.
-Saar hoe gaat het met jouw?
zaterdag 7 februari 2009 om 13:35
-Appeltje,rot voor je dat je het niet trekt op je werk en ermee gaat stoppen voor jouw.Knap van je dat je voor jezelf op gaat komen en gaat zeggen dat je het niet red,daar heb ik respect voor
-Phlomein,je zal wel een kater hebben,maar gezellig dat je man weer thuis is,hoef je alles niet meer alleen tedoen(toch?)
-Doei-
-Phlomein,je zal wel een kater hebben,maar gezellig dat je man weer thuis is,hoef je alles niet meer alleen tedoen(toch?)
-Doei-
zaterdag 7 februari 2009 om 13:43
Wurmpje ik snap wel dat het zo voelt,maar in sommige situaties is het gewoon "beter" als je oppervlakkig blijft,het was er toch ook de situatie niet naar om je ziel en zaligheid bloot teleggen,wat was er dan gebeurt?Je had in ieder geval niet bereikt wat je wilt bereiken met eerlijk zijn lijkt mij.Dus niet te kritisch tegenover jezelf hoor!Ik had (denk ik) het zelfde gedaan in die situatie.De confrontatie aangaan kan je beter doen als je iemand apart spreekt en niet met alllemaal familie om je heen,dus...
zaterdag 7 februari 2009 om 16:49
Kennen jullie het gevoel trouwens, dat je zo'n soort druk in je hoofd krijgt, met name bovenop, je zou het bijna hoofdpijn noemen en hoewel het een beetje pijnlijk is, is het toch wat anders. Het voelt alsof alles dan 'teveel' is, teveel indrukken, te druk overal, beetje duizelig-achtig.
Of ben ik nou echt gek?
Dit laatste bedoel ik als grapje hoor. Bijna helemaal als grapje. Ga er maar niet op in. Ik ben alleen even benieuwd of iemand van jullie dat misschien herkent, EM niet dus.
Of ben ik nou echt gek?
Dit laatste bedoel ik als grapje hoor. Bijna helemaal als grapje. Ga er maar niet op in. Ik ben alleen even benieuwd of iemand van jullie dat misschien herkent, EM niet dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 7 februari 2009 om 20:03
quote:Elmervrouw schreef op 07 februari 2009 @ 16:49:
Kennen jullie het gevoel trouwens, dat je zo'n soort druk in je hoofd krijgt, met name bovenop, je zou het bijna hoofdpijn noemen en hoewel het een beetje pijnlijk is, is het toch wat anders. Het voelt alsof alles dan 'teveel' is, teveel indrukken, te druk overal, beetje duizelig-achtig.
Of ben ik nou echt gek?
Dit laatste bedoel ik als grapje hoor. Bijna helemaal als grapje. Ga er maar niet op in. Ik ben alleen even benieuwd of iemand van jullie dat misschien herkent, EM niet dus.
Ja EV, ik ken dat gevoel. Het is voor mij een teken dat ik over m'n grens ga en als ik dan niet ingrijp gaat het vaak over in een migraine aanval. Gelukkig herken ik het. Alles voelt als teveel en alles komt "hard" binnen, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Geluiden, licht, kleuren, ik verdraag dan weinig en ben het liefst alleen tot het door rust wegtrekt.
Goed dat je alles hebt uitgesproken tegen je baas. Ik hoop dat je vandaag een beetje bijgekomen bent van alle spanning.
Kennen jullie het gevoel trouwens, dat je zo'n soort druk in je hoofd krijgt, met name bovenop, je zou het bijna hoofdpijn noemen en hoewel het een beetje pijnlijk is, is het toch wat anders. Het voelt alsof alles dan 'teveel' is, teveel indrukken, te druk overal, beetje duizelig-achtig.
Of ben ik nou echt gek?
Dit laatste bedoel ik als grapje hoor. Bijna helemaal als grapje. Ga er maar niet op in. Ik ben alleen even benieuwd of iemand van jullie dat misschien herkent, EM niet dus.
Ja EV, ik ken dat gevoel. Het is voor mij een teken dat ik over m'n grens ga en als ik dan niet ingrijp gaat het vaak over in een migraine aanval. Gelukkig herken ik het. Alles voelt als teveel en alles komt "hard" binnen, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Geluiden, licht, kleuren, ik verdraag dan weinig en ben het liefst alleen tot het door rust wegtrekt.
Goed dat je alles hebt uitgesproken tegen je baas. Ik hoop dat je vandaag een beetje bijgekomen bent van alle spanning.
zaterdag 7 februari 2009 om 20:19
quote:Spongebabe schreef op 07 februari 2009 @ 13:28:
-Lynne,ben benieuwd hoe je meditatie workshop bevalt,ik heb er niet zoveel ervaring mee.Je moet toch aan nix denken en steeds je aandacht terug brengen naar je ademhaling als je gedachten afdwalen?
Spongebabe vroeg er ook naar: ja, de "kunst" is je aandacht terug te brengen naar je ademhaling. Althans bij de vorm die wij deden. Deze workshop werd aangeboden door de yogaschool, we begonnen met een yogales die gericht was op ontspanning. Aan het eind volgde de meditatie. We zaten op onze matjes en concentreerden ons op onze ademhaling. Gedachten die binnenkwamen moesten "aan de kant gezet" worden, kortom erkennen dat het er was maar niets mee doen. Steeds terug naar de ademhaling en daar op gericht blijven. Ik was door de les al zo ontspannen dat het me moeiteloos afging
Ik neem me voor dit vaker te gaan doen, maar thuis zal het moeilijker gaan verwacht ik. Ben ik veel te snel afgeleid.
Over de sauna: dat heeft voor mij een vergelijkbaar effect. Ook daar kom ik altijd helemaal ontspannen vandaan. Ik ben nog steeds blij dat een vriendin me jaren geleden heeft overgehaald een keer mee te gaan.
Fijne avond allemaal!
-Lynne,ben benieuwd hoe je meditatie workshop bevalt,ik heb er niet zoveel ervaring mee.Je moet toch aan nix denken en steeds je aandacht terug brengen naar je ademhaling als je gedachten afdwalen?
Spongebabe vroeg er ook naar: ja, de "kunst" is je aandacht terug te brengen naar je ademhaling. Althans bij de vorm die wij deden. Deze workshop werd aangeboden door de yogaschool, we begonnen met een yogales die gericht was op ontspanning. Aan het eind volgde de meditatie. We zaten op onze matjes en concentreerden ons op onze ademhaling. Gedachten die binnenkwamen moesten "aan de kant gezet" worden, kortom erkennen dat het er was maar niets mee doen. Steeds terug naar de ademhaling en daar op gericht blijven. Ik was door de les al zo ontspannen dat het me moeiteloos afging
Ik neem me voor dit vaker te gaan doen, maar thuis zal het moeilijker gaan verwacht ik. Ben ik veel te snel afgeleid.
Over de sauna: dat heeft voor mij een vergelijkbaar effect. Ook daar kom ik altijd helemaal ontspannen vandaan. Ik ben nog steeds blij dat een vriendin me jaren geleden heeft overgehaald een keer mee te gaan.
Fijne avond allemaal!
zaterdag 7 februari 2009 om 20:41
Bedankt voor de uitleg Lynne,ik wil het nml. zelf ook eens proberen,. mbv een ontspannings cd die ik heb waar ook andere ontspannings oefeningen op staan;die van eerst je spieren aanspannen stuk voor stuk en dan de spanning voelen en dan het loslaten en de ontspanning voelen en zo je hele lichaam langs en een waar je moet visualiseren dat je op een mooie plek bentmet kleur enz.Je hebt me net het zetje gegeven om het ook weer eens te proberen,bedankt!
Heb vanmiddag een paar bruine laarzen gevonden naast de kledingbak,ik pas ze ook nog.Alleen de ene zool zat een beetje los,die heb ik gelijmt met secondelijm.En dat terwijl ik geen cent had om uit tegeven,dus dat is extra leuk!
Ik hoop dat ik mijn vriendin ook mee kan krijgen naar de sauna,mijn vriend heb ik wel omgeturnd want die zag het eerst ook niet zitten en is nu verkocht...Morgen gaan we 2 uurtjes(we hebben weinig geld vandaar anders gaan we meestal 3 uurtjes)ik heb er nu al zin in(de hele week al eigenlijk)
-Wat is het hier rustig...ga maar even wat lezen
Groetjes Spongebabe
Heb vanmiddag een paar bruine laarzen gevonden naast de kledingbak,ik pas ze ook nog.Alleen de ene zool zat een beetje los,die heb ik gelijmt met secondelijm.En dat terwijl ik geen cent had om uit tegeven,dus dat is extra leuk!
Ik hoop dat ik mijn vriendin ook mee kan krijgen naar de sauna,mijn vriend heb ik wel omgeturnd want die zag het eerst ook niet zitten en is nu verkocht...Morgen gaan we 2 uurtjes(we hebben weinig geld vandaar anders gaan we meestal 3 uurtjes)ik heb er nu al zin in(de hele week al eigenlijk)
-Wat is het hier rustig...ga maar even wat lezen
Groetjes Spongebabe
zondag 8 februari 2009 om 14:09
Goedemiddag!
EV, dat gevoel wat je beschrijft is wel herkenbaar. Ik heb regelmatig een licht, duizelig gevoel in mijn hoofd, en tegelijk ook een soort druk, alsof ik ieder moment van mijn stokje kan gaan ofzo.
Verhuizen gister is goed gegaan. Het was misschien iets teveel en erg vermoeiend, maar het resultaat was super.
Binnenkort een dag shoppen, want er moeten nodig wat meubels komen.
Net beetje paniek hier, omdat ik een brief van de bedrijfsarts heb gekregen. En daarin staat een snellere opbouw als advies dan we besproken hadden. Morgen maar overleggen met leidinggevende...
Broertje gesproken over de opdracht en zoals ik wel had verwacht, een grote grijns op zijn gezicht, dit lijkt hem wel wat. Hier neemt hij graag een dag vrij voor
EV, dat gevoel wat je beschrijft is wel herkenbaar. Ik heb regelmatig een licht, duizelig gevoel in mijn hoofd, en tegelijk ook een soort druk, alsof ik ieder moment van mijn stokje kan gaan ofzo.
Verhuizen gister is goed gegaan. Het was misschien iets teveel en erg vermoeiend, maar het resultaat was super.
Binnenkort een dag shoppen, want er moeten nodig wat meubels komen.
Net beetje paniek hier, omdat ik een brief van de bedrijfsarts heb gekregen. En daarin staat een snellere opbouw als advies dan we besproken hadden. Morgen maar overleggen met leidinggevende...
Broertje gesproken over de opdracht en zoals ik wel had verwacht, een grote grijns op zijn gezicht, dit lijkt hem wel wat. Hier neemt hij graag een dag vrij voor
zondag 8 februari 2009 om 16:03
Goeiedag!
Gatsie, ben je net gerustgesteld door die aardige bedrijfsarts, krijg je zo'n brief Saar. Hoop dat t na een belletje opgehelderd en veranderd wordt.
Lynne, die meditatieworkshop klinkt wel okee! Beetje als de ontspanningsoefeningen die wij op de deeltijd regelmatig deden. Als dat lukte vond ik dat erg prettig, kan me voorstellen dat jij ook echt ontspannen was na een uurtje!
Leuk Spongebabe, nieuwe laarzen! En zeker op zo'n manier! Dat zijn toch een beetje kadootjes dan.
Mijn slaapmedicatie moet ik denk ik wel zelf gaan betalen, maar die slik ik niet elke dag en heb nog flinke voorraad.(gehamsterd toen ik hoorde dat t niet meer vergoed zou worden) Kan me niet indenken waarom het bij mij nog vergoed zou worden, ik voldoe niet aan de gestelde absurd hoge eisen. Het is fijn dat ze verslavingen willen voorkomen, maar het gaat nu wel ten kosten van heel veel mensen die ze toch regelmatig nodig hebben!
Ben zelf wel weer een beetje rustiger na de avond met mn ouders. Gister relaxed gedaan en 's avonds gezellig met vrienden zitten kletsen. Vandaag de halve dag verslapen, en net samen met vriendje naar een of andere beurs geweest.
Was leuk om samen te doen.
Duik zo mijn boek weer in. Zo heerlijk, compleet verdwijnen van deze wereld, en dat dat tijd dan vanzelf gaat. Hmmm.
Hoe is het met de rest?
EV, ik geloof dat ik niet echt druk op mn hoofd ervaar, maar wel in mn hoofd. Alsof mn gedachten en alles wat binnenkomt keihard tegen de wanden blijft opbotsen.
Geniet van de zondagmiddag! (f)
Gatsie, ben je net gerustgesteld door die aardige bedrijfsarts, krijg je zo'n brief Saar. Hoop dat t na een belletje opgehelderd en veranderd wordt.
Lynne, die meditatieworkshop klinkt wel okee! Beetje als de ontspanningsoefeningen die wij op de deeltijd regelmatig deden. Als dat lukte vond ik dat erg prettig, kan me voorstellen dat jij ook echt ontspannen was na een uurtje!
Leuk Spongebabe, nieuwe laarzen! En zeker op zo'n manier! Dat zijn toch een beetje kadootjes dan.
Mijn slaapmedicatie moet ik denk ik wel zelf gaan betalen, maar die slik ik niet elke dag en heb nog flinke voorraad.(gehamsterd toen ik hoorde dat t niet meer vergoed zou worden) Kan me niet indenken waarom het bij mij nog vergoed zou worden, ik voldoe niet aan de gestelde absurd hoge eisen. Het is fijn dat ze verslavingen willen voorkomen, maar het gaat nu wel ten kosten van heel veel mensen die ze toch regelmatig nodig hebben!
Ben zelf wel weer een beetje rustiger na de avond met mn ouders. Gister relaxed gedaan en 's avonds gezellig met vrienden zitten kletsen. Vandaag de halve dag verslapen, en net samen met vriendje naar een of andere beurs geweest.
Was leuk om samen te doen.
Duik zo mijn boek weer in. Zo heerlijk, compleet verdwijnen van deze wereld, en dat dat tijd dan vanzelf gaat. Hmmm.
Hoe is het met de rest?
EV, ik geloof dat ik niet echt druk op mn hoofd ervaar, maar wel in mn hoofd. Alsof mn gedachten en alles wat binnenkomt keihard tegen de wanden blijft opbotsen.
Geniet van de zondagmiddag! (f)
zondag 8 februari 2009 om 16:08
-Goeie middag dames hier-
Ik ben net terug uit de sauna en geniet nog wat na...
We zijn maar heel kort gebleven ivm de financieen,maar toch even lekker om er even uit tezijn.Ik heb vanacht weer verevelend gedroomd en ben er dus ook even uit gegaan vannacht.Het onder bewuste komt er toch uit in de nacht denk ik,dan heb ik geen weerstand om me er tegen teverzetten ofzo.Gaat onbewust denk ik dat verzetten doe het niet expres maar het gaat vanzelf.het is zelfbescherming zei mijn psychiater.En hij kwam ook meteen verhaal over dat als je vroeger met de dood bedreigt geweest was je dan ook alert en gespannen werd(er komt adreliene vrij)Of als er een dier gedood moest worden om te eten alleen kwam er daarna dan een soort rust en voldoening(voorbeeld over hoe het vroeger ging)want het beest was gedood en iedereen had te eten en dat gebeurt bij mij niet(in het hier en nu) ik blijf in die spanning en alertheid hangen in het dagelijks leven.En dat is erg vermoeiend en uit zich o.a in PTSS zo legde hij dat uit.Is het een beetje tevolgen?Herkennen jullie dit?Of niet?
Ga zo even in de OV een stukje lezen,ik vind het nu een stuk beter tebegrijpen gelukkig
Groetjes Spongebabe
(f) voor iedereen
Ik ben net terug uit de sauna en geniet nog wat na...
We zijn maar heel kort gebleven ivm de financieen,maar toch even lekker om er even uit tezijn.Ik heb vanacht weer verevelend gedroomd en ben er dus ook even uit gegaan vannacht.Het onder bewuste komt er toch uit in de nacht denk ik,dan heb ik geen weerstand om me er tegen teverzetten ofzo.Gaat onbewust denk ik dat verzetten doe het niet expres maar het gaat vanzelf.het is zelfbescherming zei mijn psychiater.En hij kwam ook meteen verhaal over dat als je vroeger met de dood bedreigt geweest was je dan ook alert en gespannen werd(er komt adreliene vrij)Of als er een dier gedood moest worden om te eten alleen kwam er daarna dan een soort rust en voldoening(voorbeeld over hoe het vroeger ging)want het beest was gedood en iedereen had te eten en dat gebeurt bij mij niet(in het hier en nu) ik blijf in die spanning en alertheid hangen in het dagelijks leven.En dat is erg vermoeiend en uit zich o.a in PTSS zo legde hij dat uit.Is het een beetje tevolgen?Herkennen jullie dit?Of niet?
Ga zo even in de OV een stukje lezen,ik vind het nu een stuk beter tebegrijpen gelukkig
Groetjes Spongebabe
(f) voor iedereen
zondag 8 februari 2009 om 16:43
Hallo meiden, ik ben er ook weer. Ik heb het koud. Zit hier helemaal in mijn dekentje gewikkeld aan mijn pc. Vanmiddag met EM (ik had hem meegevraagd) helemaal rond die waterplas gelopen met Sam. En die laatste heeft een zelfoverwinning behaald. We hadden zo lopen spelen met een waterflesje, weggooien en apporteren, en op 't laatst was het op het ijs beland. Het is daar nog enigszins bevroren.
Hij durfde 't niet te pakken, maar wilde wel heel graag. (Hij is dol op apporteren.) Toen hielp de wind een handje en kwam het flesje net iets dichterbij de kant te liggen, en ja, na wat aanmoediging schoof hij voorzichtig ernaar toe en hij had het weer! Dan huppelt hij zo trots met dat flesje in zijn bek; echt zo leuk om te zien. Hij krijgt er geen genoeg van. Thuisgekomen moest er een emmer water aan te pas komen, zo vies was hij geworden, maar we waren alledrie voldaan na die wandeling. Alleen heb ik het helemaal koud van binnen..
Hij durfde 't niet te pakken, maar wilde wel heel graag. (Hij is dol op apporteren.) Toen hielp de wind een handje en kwam het flesje net iets dichterbij de kant te liggen, en ja, na wat aanmoediging schoof hij voorzichtig ernaar toe en hij had het weer! Dan huppelt hij zo trots met dat flesje in zijn bek; echt zo leuk om te zien. Hij krijgt er geen genoeg van. Thuisgekomen moest er een emmer water aan te pas komen, zo vies was hij geworden, maar we waren alledrie voldaan na die wandeling. Alleen heb ik het helemaal koud van binnen..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 8 februari 2009 om 16:49
Spongebabe, dat herken ik helemaal. Ook hier een bijna constant gevoel van alertheid en spanning (en het dekentje geeft mij een veilig gevoel; gebruik het de laatste tijd veel). Gefeliciteerd trouwens met je laarzen!
Anderzijds ben ik weer blij dat jullie mijn 'hoofdpijngevoel' herkennen. Precies wat je zegt Saartje, het is tegelijkertijd een druk en een soort duizeligheid en eigenlijk heb ik dit al heel vaak en heel lang, zonder dat ik er echt aandacht aan besteedde, zo was ik eraan gewend. Maar het is dus eigenlijk niet gewoon, en echt een teken van spanning.
Lijkt me schrikken inderdaad, dat je nu ineens zo'n andere brief kreeg. Ik hoop dat het rechtgezet kan worden. Want zoiets levert je nu alweer meer stress op, denk ik zo, en dat moet je net niet hebben.
Wurmpje, dat ontsnappen via een boek vind ik ook heerlijk... even in een hele andere wereld zijn. Zo gebruikte ik vroeger als kind al boeken, zo gauw ik had leren lezen. Levensreddend zijn boeken voor mij geweest, het was mijn escape uit het dagelijks leven. En ik lees nog steeds veel, nu niet meer als middel om het dagelijks leven vol te houden zoals toen, maar omdat het gewoon leuk is. Als je een goed meeslepend boek hebt natuurlijk.
Anderzijds ben ik weer blij dat jullie mijn 'hoofdpijngevoel' herkennen. Precies wat je zegt Saartje, het is tegelijkertijd een druk en een soort duizeligheid en eigenlijk heb ik dit al heel vaak en heel lang, zonder dat ik er echt aandacht aan besteedde, zo was ik eraan gewend. Maar het is dus eigenlijk niet gewoon, en echt een teken van spanning.
Lijkt me schrikken inderdaad, dat je nu ineens zo'n andere brief kreeg. Ik hoop dat het rechtgezet kan worden. Want zoiets levert je nu alweer meer stress op, denk ik zo, en dat moet je net niet hebben.
Wurmpje, dat ontsnappen via een boek vind ik ook heerlijk... even in een hele andere wereld zijn. Zo gebruikte ik vroeger als kind al boeken, zo gauw ik had leren lezen. Levensreddend zijn boeken voor mij geweest, het was mijn escape uit het dagelijks leven. En ik lees nog steeds veel, nu niet meer als middel om het dagelijks leven vol te houden zoals toen, maar omdat het gewoon leuk is. Als je een goed meeslepend boek hebt natuurlijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 8 februari 2009 om 18:34
Lekker EV, zo'n wandeling samen. Ik zie Sam helemaal voor me met een flesje. Geef hem maar een knuffel van me.
Dat gevoel in het hoofd, heb ik ook met bedrijfsarts besproken. Volgens haar is dat idd flinke spanning. Hartkloppingen en benauwdheid zijn paniekaanvallen volgens haar. Hebben we nog even discussie over gehad, want ik noem het liever ook spanning. Maar ik kreeg geen gelijk
Wat die brief betreft, ik moet ook niet meteen zo in paniek schieten. Morgen eerst maar eens overleggen op het werk hoe we het in gaan vullen.
Fijn dat je genoten hebt in de sauna, Spongebabe.
Lezen vind ik ook heerlijk, kan me dan helemaal afsluiten voor alles. Maar heb al weken geen boek aangeraakt, kan me er helaas niet op concentreren nu.
Dat gevoel in het hoofd, heb ik ook met bedrijfsarts besproken. Volgens haar is dat idd flinke spanning. Hartkloppingen en benauwdheid zijn paniekaanvallen volgens haar. Hebben we nog even discussie over gehad, want ik noem het liever ook spanning. Maar ik kreeg geen gelijk
Wat die brief betreft, ik moet ook niet meteen zo in paniek schieten. Morgen eerst maar eens overleggen op het werk hoe we het in gaan vullen.
Fijn dat je genoten hebt in de sauna, Spongebabe.
Lezen vind ik ook heerlijk, kan me dan helemaal afsluiten voor alles. Maar heb al weken geen boek aangeraakt, kan me er helaas niet op concentreren nu.
zondag 8 februari 2009 om 19:07
quote:saartje1980 schreef op 08 februari 2009 @ 14:09:
EV, dat gevoel wat je beschrijft is wel herkenbaar. Ik heb regelmatig een licht, duizelig gevoel in mijn hoofd, en tegelijk ook een soort druk, alsof ik ieder moment van mijn stokje kan gaan ofzo.
Het gevoel waar jullie het over hebben herken ik ook.
Ook wat Lynne beschrijft, het gevoel dat alles teveel is en 'hard; binnen komt.
Hoe gaan jullie hiermee om? Ik probeer het vaak te negeren maar dat lukt dus niet...
Probeer meestal wat rust te nemen maar ook dat helpt niet altijd..
EV, dat gevoel wat je beschrijft is wel herkenbaar. Ik heb regelmatig een licht, duizelig gevoel in mijn hoofd, en tegelijk ook een soort druk, alsof ik ieder moment van mijn stokje kan gaan ofzo.
Het gevoel waar jullie het over hebben herken ik ook.
Ook wat Lynne beschrijft, het gevoel dat alles teveel is en 'hard; binnen komt.
Hoe gaan jullie hiermee om? Ik probeer het vaak te negeren maar dat lukt dus niet...
Probeer meestal wat rust te nemen maar ook dat helpt niet altijd..
zondag 8 februari 2009 om 19:13
Dan heb ik het allebei, paniekaanvallen én spanning..
sjonge, is het nog erger met me dan ik al dacht.
Nog redenen temeer om dan maar even niet te werken, toch? Ik lach er nu maar mee, maar ik vind het allesbehalve lollig. Het liefst wil ik niets van dit alles!
En hoe ga ik ermee om? Niet. Ik weet niet wat ik moet doen om het te verminderen, als ik bijv. in die auto zit of ergens rondloop. Thuis werkt dat dekentje wel spanningsverminderend; ik denk omdat het een veilig gevoel geeft. Dus ik voel me 'buiten' of met andere mensen ergens toch onveilig, denk ik dan. Daar was ik me dus niet echt van bewust, maar mijn lijf laat het dan voelen. Benieuwd hoe jullie ermee omgaan. En hoe lang jullie dit al hebben, zo'n gevoel. Wanneer is het begonnen, zeg maar. Want ik heb dat, in meerdere en mindere mate, al heel lang....
sjonge, is het nog erger met me dan ik al dacht.
Nog redenen temeer om dan maar even niet te werken, toch? Ik lach er nu maar mee, maar ik vind het allesbehalve lollig. Het liefst wil ik niets van dit alles!
En hoe ga ik ermee om? Niet. Ik weet niet wat ik moet doen om het te verminderen, als ik bijv. in die auto zit of ergens rondloop. Thuis werkt dat dekentje wel spanningsverminderend; ik denk omdat het een veilig gevoel geeft. Dus ik voel me 'buiten' of met andere mensen ergens toch onveilig, denk ik dan. Daar was ik me dus niet echt van bewust, maar mijn lijf laat het dan voelen. Benieuwd hoe jullie ermee omgaan. En hoe lang jullie dit al hebben, zo'n gevoel. Wanneer is het begonnen, zeg maar. Want ik heb dat, in meerdere en mindere mate, al heel lang....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 8 februari 2009 om 20:23
Ik heb een tijdje een walkman op gedaan als ik bijv. met de trein moest.Dan kreeg ik hyperventilatie en hartkloppingen en dan hielp dat om me wat af tesluiten.En drugs hielpen mij om me aftesluiten en de spanning te verminderen(maar dat is nu verledentijd).Ik ben spannende situaties gewoon aangegaan maar vraag niet hoe,ik sliep maar 4 uurtjes per nacht en was constant strak van de adrealine,Ik heb toen anti depressiva ervoor gekregen en toen kom ik het beter hanteren.En ik werd verliefd en dat heeft me ook heel erg geholpen(nou kan je dat niet afdwingen natuurlijk...)Maar die medicatie heb ik echt nodig gehad om normaal te kunnen functioneren.De hyperventilatie werd daardoor minder en de spanning was nog wel eens overweldigend maar kan ik hanteren.Ik slik nogsteeds AD maar dat heb ik al eens gezegd.Ik weet niet hoe de sitautie zonder medicatie zou zijn.
Maar ik heb ook therapie gevolgd en daar heb ik ook eenhoop geleerd(kan zo niet even op een voorbeeld komen).Contact maken is ook een belangrijke,iemand bellen ofzo,je hoeft niet tezeggen dat je het moeilijk hebt ofzo maar gewoon een praatje maken kan soms heel goed werken.Of iets ondernemen wat je prettig vind,dingen die veel (in)spanning kosten afwisselen met dingen die wat ontspannener zijn kan goed helpen.Maar het hangt ook van de situatie af wat ik ermee kan of doe.Nu is het al heel anders als hoe ik er een paar jaar geleden mee omging.
Maar ik heb ook therapie gevolgd en daar heb ik ook eenhoop geleerd(kan zo niet even op een voorbeeld komen).Contact maken is ook een belangrijke,iemand bellen ofzo,je hoeft niet tezeggen dat je het moeilijk hebt ofzo maar gewoon een praatje maken kan soms heel goed werken.Of iets ondernemen wat je prettig vind,dingen die veel (in)spanning kosten afwisselen met dingen die wat ontspannener zijn kan goed helpen.Maar het hangt ook van de situatie af wat ik ermee kan of doe.Nu is het al heel anders als hoe ik er een paar jaar geleden mee omging.
maandag 9 februari 2009 om 00:14
quote:Elmervrouw schreef op 08 februari 2009 @ 16:49:
Wurmpje, dat ontsnappen via een boek vind ik ook heerlijk... even in een hele andere wereld zijn. Zo gebruikte ik vroeger als kind al boeken, zo gauw ik had leren lezen. Levensreddend zijn boeken voor mij geweest, het was mijn escape uit het dagelijks leven. En ik lees nog steeds veel, nu niet meer als middel om het dagelijks leven vol te houden zoals toen, maar omdat het gewoon leuk is. Als je een goed meeslepend boek hebt natuurlijk.
Jaa. Vanaf 4 jaar deed ik thuis 2 dingen. Lezen of 'dagdromen'.
Dat levensreddend gaf me een brok in mn keel. Toen ik het las besefte ik dat het inderdaad zo geweest is. Boeken, en mijn 'binnenwereld'. Daar was ik veilig, vond ik rust.
Die binnenwereld heb ik nu nog steeds. En heb de neiging om me er veilig terug te trekken als alles me te veel wordt of ik moe ben.
Enorme spanning waar jullie het over hebben 'voel' ik dan vaak ook niet. Wel de spierpijn die ik eraan overhoud .
Ik ervaar het meer als onrust, of een enorme zware zwarte moeheid.
Maar heb geloof ik in de afgelopen jaren wel geleerd hier rekening mee te houden. Door meer rust in te plannen en gewoon echt niet teveel te willen is het wel steeds meer hanteerbaar.
Nu nog neerleggen bij dat bejaardenritme .
Die hyperalertheid dat herken ik wel inderdaad. Misschien dat het daarom allemaal zo enorm veel energie lijkt te vreten?
Ik zeg wel eens voor de gein dat ik de momenten dat ik wakker en actief ben zò heftig doe/oplet/probeer niet te voelen, dat ik in een uur tijd leef voor een hele dag.
Jammer dat mn hoeveelheid gedane arbeid zich daar niet aan aanpast.
Welterusten!
Wurmpje, dat ontsnappen via een boek vind ik ook heerlijk... even in een hele andere wereld zijn. Zo gebruikte ik vroeger als kind al boeken, zo gauw ik had leren lezen. Levensreddend zijn boeken voor mij geweest, het was mijn escape uit het dagelijks leven. En ik lees nog steeds veel, nu niet meer als middel om het dagelijks leven vol te houden zoals toen, maar omdat het gewoon leuk is. Als je een goed meeslepend boek hebt natuurlijk.
Jaa. Vanaf 4 jaar deed ik thuis 2 dingen. Lezen of 'dagdromen'.
Dat levensreddend gaf me een brok in mn keel. Toen ik het las besefte ik dat het inderdaad zo geweest is. Boeken, en mijn 'binnenwereld'. Daar was ik veilig, vond ik rust.
Die binnenwereld heb ik nu nog steeds. En heb de neiging om me er veilig terug te trekken als alles me te veel wordt of ik moe ben.
Enorme spanning waar jullie het over hebben 'voel' ik dan vaak ook niet. Wel de spierpijn die ik eraan overhoud .
Ik ervaar het meer als onrust, of een enorme zware zwarte moeheid.
Maar heb geloof ik in de afgelopen jaren wel geleerd hier rekening mee te houden. Door meer rust in te plannen en gewoon echt niet teveel te willen is het wel steeds meer hanteerbaar.
Nu nog neerleggen bij dat bejaardenritme .
Die hyperalertheid dat herken ik wel inderdaad. Misschien dat het daarom allemaal zo enorm veel energie lijkt te vreten?
Ik zeg wel eens voor de gein dat ik de momenten dat ik wakker en actief ben zò heftig doe/oplet/probeer niet te voelen, dat ik in een uur tijd leef voor een hele dag.
Jammer dat mn hoeveelheid gedane arbeid zich daar niet aan aanpast.
Welterusten!
maandag 9 februari 2009 om 00:18
Sauna gister was heel fijn. Ik heb, ingepakt in 3 badhanddoeken, in de tuin naar de prachtige zonsondergang liggen kijken. Prachtig meer, vogels die gakkend overvlogen...En op dat moment moest ik aan jullie denken. Dat jullie het me gunnen. Mooi moment.
Wat betreft rare sensaties waar jij naar vroeg EV, ik heb er eens over na zitten denken. Ik heb verschillende soorten 'raar' in mijn hoofd gehad. Een soort vaag gekriebel boven de kruin van mijn hoofd. Als ik dát voelde dan was ik echt in de problemen. Dan moest ik wat er aan de hand was bloedserieus nemen, omdat mijn gezondheid in gevaar was. Bed, bad, brood en rust (en medicijnen) waren op zo'n moment de enige remedie. En contact maken met mensen die ik vertrouwde en die zorg om me hadden.
Een andere soort was dat ik soms het gevoel had dat ik alleen maar hoofd was. De rest van mijn lijf, daar had ik dan geen contact mee. Vaak had ik dat gevoel in de supermarkt, ik voelde me dan heel onwezelijk. Elke onverwachte prikkel maakte dat ik panisch en besluiteloos raakte. Heel fysiek waren mijn reacties en ik vond dat erg frustrerend. Omdat dat een symptoom van andere dingen was, had ik geen echte remedie hiertegen. Medicatie maakte het soms wat draaglijker. Aan de oorzaak werken bleek de beste oplossing.
Wat betreft rare sensaties waar jij naar vroeg EV, ik heb er eens over na zitten denken. Ik heb verschillende soorten 'raar' in mijn hoofd gehad. Een soort vaag gekriebel boven de kruin van mijn hoofd. Als ik dát voelde dan was ik echt in de problemen. Dan moest ik wat er aan de hand was bloedserieus nemen, omdat mijn gezondheid in gevaar was. Bed, bad, brood en rust (en medicijnen) waren op zo'n moment de enige remedie. En contact maken met mensen die ik vertrouwde en die zorg om me hadden.
Een andere soort was dat ik soms het gevoel had dat ik alleen maar hoofd was. De rest van mijn lijf, daar had ik dan geen contact mee. Vaak had ik dat gevoel in de supermarkt, ik voelde me dan heel onwezelijk. Elke onverwachte prikkel maakte dat ik panisch en besluiteloos raakte. Heel fysiek waren mijn reacties en ik vond dat erg frustrerend. Omdat dat een symptoom van andere dingen was, had ik geen echte remedie hiertegen. Medicatie maakte het soms wat draaglijker. Aan de oorzaak werken bleek de beste oplossing.
