Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 10 februari 2009 om 01:02
quote:Wurmpje schreef op 10 februari 2009 @ 00:30:
Lieve schatten, lekker slapen zometeen!
Dank voor de reacties van vandaag. Het voelde als een dekentje toen ik zat te rillen van angst. Echt heel bijzonder.
Appeltje, kom maar op met je vragen . En ja, ik heb ook msn (las dat je dat fijner vond).
Iry, beterschap!!! Laat je mannen lief zijn en rennen, nu jij de echte griep hebt.
Iedereen sterkte morgen, met therapie, werk (ontwijken) of 'gewoon' goed voor zichzelf zorgen.
Welterusten.
lieve wurm.
Het is niet helemaal op mij ingewerkt waarom het een nare dag was voor je vandaag.
Maar uit je laatste post begrijp ik dat je wel een dikke knuffel kan gebruiken
Ik begrijp wat je bedoelt spongebabe.
Altijd moe en ziek voelen,ik weet wat het is.
Hoewel je er aan went (tenminste ik wel) lijkt het mij zo nieuw en heerlijk om je lichamelijk goed te voelen.
Het is je gegunt!
Wurm,vriend zit in het buitenland voor zijn werk dus helaas geen zorgende man aanwezig.
Dochter is ook voornamelijk weg door alle verplichtingen (vind ze heel rot nu)
Maar mijn lieve schoonzus stond deze ochtend ineens aan mijn bed om frummel te halen en te verzorgen.
Heeft even wat opgeruimd voor mij en kwam thee brengen.
Ze is echt een gouden engel.
Ster,ik ben er nog hoor!
Wel al in bed(voordat ik streng toegesproken word).
Lieve schatten, lekker slapen zometeen!
Dank voor de reacties van vandaag. Het voelde als een dekentje toen ik zat te rillen van angst. Echt heel bijzonder.
Appeltje, kom maar op met je vragen . En ja, ik heb ook msn (las dat je dat fijner vond).
Iry, beterschap!!! Laat je mannen lief zijn en rennen, nu jij de echte griep hebt.
Iedereen sterkte morgen, met therapie, werk (ontwijken) of 'gewoon' goed voor zichzelf zorgen.
Welterusten.
lieve wurm.
Het is niet helemaal op mij ingewerkt waarom het een nare dag was voor je vandaag.
Maar uit je laatste post begrijp ik dat je wel een dikke knuffel kan gebruiken
Ik begrijp wat je bedoelt spongebabe.
Altijd moe en ziek voelen,ik weet wat het is.
Hoewel je er aan went (tenminste ik wel) lijkt het mij zo nieuw en heerlijk om je lichamelijk goed te voelen.
Het is je gegunt!
Wurm,vriend zit in het buitenland voor zijn werk dus helaas geen zorgende man aanwezig.
Dochter is ook voornamelijk weg door alle verplichtingen (vind ze heel rot nu)
Maar mijn lieve schoonzus stond deze ochtend ineens aan mijn bed om frummel te halen en te verzorgen.
Heeft even wat opgeruimd voor mij en kwam thee brengen.
Ze is echt een gouden engel.
Ster,ik ben er nog hoor!
Wel al in bed(voordat ik streng toegesproken word).
dinsdag 10 februari 2009 om 07:53
quote:hanke321 schreef op 09 februari 2009 @ 23:24:
Trusten! En beterschap Iry. Elmervrouw, ik hoop dat je een niet-gestresste nacht hebt.
MSN-en ken ik niet. Wattisda? (en beantwoord die vraag morgen maar, ik doe ook de pc uit)Goeiemorgen Hanke! Lekker geslapen?
MSN, is een programma waarmee je kunt chatten. Je maakt een lijst met contactpersonen aan, en als je je aanmeld (online bent) en de ander ook, kun je met elkaar chatten.
Je hebt er een emailadres voor nodig van hotmail of msn.
Ik weet niet of ik het goed uitleg... het is nog vroeg.
Als je meer wil weten leg ik het je uit!quote:Wurmpje schreef op 10 februari 2009 @ 00:30:
Lieve schatten, lekker slapen zometeen!
Dank voor de reacties van vandaag. Het voelde als een dekentje toen ik zat te rillen van angst. Echt heel bijzonder.
Vind het idd ook heel bijzonder hoe het gisteren ging!
Appeltje, kom maar op met je vragen . En ja, ik heb ook msn (las dat je dat fijner vond).
Is misschien wel een goed idee!
Iry, beterschap!!! Laat je mannen lief zijn en rennen, nu jij de echte griep hebt.
Iedereen sterkte morgen, met therapie, werk (ontwijken) of 'gewoon' goed voor zichzelf zorgen.
Dank je.. JIj ook sterkte voor vandaag!
Welterusten.Hoe is het met je haar afgelopen? Weer gewassen en geknipt?
Fijne dag vandaag voor iedereen!
Trusten! En beterschap Iry. Elmervrouw, ik hoop dat je een niet-gestresste nacht hebt.
MSN-en ken ik niet. Wattisda? (en beantwoord die vraag morgen maar, ik doe ook de pc uit)Goeiemorgen Hanke! Lekker geslapen?
MSN, is een programma waarmee je kunt chatten. Je maakt een lijst met contactpersonen aan, en als je je aanmeld (online bent) en de ander ook, kun je met elkaar chatten.
Je hebt er een emailadres voor nodig van hotmail of msn.
Ik weet niet of ik het goed uitleg... het is nog vroeg.
Als je meer wil weten leg ik het je uit!quote:Wurmpje schreef op 10 februari 2009 @ 00:30:
Lieve schatten, lekker slapen zometeen!
Dank voor de reacties van vandaag. Het voelde als een dekentje toen ik zat te rillen van angst. Echt heel bijzonder.
Vind het idd ook heel bijzonder hoe het gisteren ging!
Appeltje, kom maar op met je vragen . En ja, ik heb ook msn (las dat je dat fijner vond).
Is misschien wel een goed idee!
Iry, beterschap!!! Laat je mannen lief zijn en rennen, nu jij de echte griep hebt.
Iedereen sterkte morgen, met therapie, werk (ontwijken) of 'gewoon' goed voor zichzelf zorgen.
Dank je.. JIj ook sterkte voor vandaag!
Welterusten.Hoe is het met je haar afgelopen? Weer gewassen en geknipt?
Fijne dag vandaag voor iedereen!
dinsdag 10 februari 2009 om 08:33
Ik wil even wat kwijt...
Ik ben geraakt door een liedje dat me eerder niet veel deed.
'(noem me) oud verdriet" van acda en de munnik.
Ik hoorde het vannacht en het enige wat ik nog kon was janken.
Eerder vond ik het gewoon een leuk nummer met een mooie tekst. Maar nu, BAM! Hakt het er keihard in.
Het omschrijft wat ik nu voel. Nu ik na jaren zwijgen ben gaan praten over de verkrachting voel ik nu het verdriet wat ik toen niet heb mogen voelen. Ik schrik van mezelf want ik heb nog nooit verdriet gehad.. Verdriet? Wat is dat??
Maar nu komen de herinneringen van toen naar boven, ik voel de pijn en onmacht die ik toen voelde maar diep heb weggestopt.
Het maakt me boos dat ik nu verdriet voel. Ik mag nu niet meer verdrietig zijn. Het is mijn eigen schuld. Ik kan niet vertellen over de beelden en herinneringen die ik nu weer beleef. Ik kan het niet en mag het niet...
Ik ben geraakt door een liedje dat me eerder niet veel deed.
'(noem me) oud verdriet" van acda en de munnik.
Ik hoorde het vannacht en het enige wat ik nog kon was janken.
Eerder vond ik het gewoon een leuk nummer met een mooie tekst. Maar nu, BAM! Hakt het er keihard in.
Het omschrijft wat ik nu voel. Nu ik na jaren zwijgen ben gaan praten over de verkrachting voel ik nu het verdriet wat ik toen niet heb mogen voelen. Ik schrik van mezelf want ik heb nog nooit verdriet gehad.. Verdriet? Wat is dat??
Maar nu komen de herinneringen van toen naar boven, ik voel de pijn en onmacht die ik toen voelde maar diep heb weggestopt.
Het maakt me boos dat ik nu verdriet voel. Ik mag nu niet meer verdrietig zijn. Het is mijn eigen schuld. Ik kan niet vertellen over de beelden en herinneringen die ik nu weer beleef. Ik kan het niet en mag het niet...
dinsdag 10 februari 2009 om 08:36
(noem me) oud verdriet
Acda & De Munnik (noem me) Oud verdriet
Ik kom pas als je liggen gaat
Je klaar bent voor de nacht
Ik kom in beelden, in fragmenten
Hard, ineens en onverwacht
Ik kom terwijl je uit het raam kijkt
Van je favoriet cafe
Ik zal er zijn zodra je even denkt
ik heb er vrede mee
Als je eens rustig over zee kijkt
En je denkt: Nu heb ik rust
Heb ik je onverwachts en zachtjes
Keihard op je ziel gekust
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Ik kom het liefste als je luistert
Naar een onverwacht mooi lied
Ik kom pas kijken, weken, maanden
Na het echte grote verdriet
Ik schuil in weggestopte foto's
Iets wat je vindt onder de bank
En echt ik ben niet te verdrinken
Ik schuil het makkelijkst in drank
Ik kom soms midden in het lachen
Dat zo overgaat in huilen
Het zijn precies dezelfde tranen
Die alleen maar van hun namen ruilen
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Naar het liefste kom ik 's nachts
Als je niet slapen kan
Juist dan, juist dan
Acda & De Munnik (noem me) Oud verdriet
Ik kom pas als je liggen gaat
Je klaar bent voor de nacht
Ik kom in beelden, in fragmenten
Hard, ineens en onverwacht
Ik kom terwijl je uit het raam kijkt
Van je favoriet cafe
Ik zal er zijn zodra je even denkt
ik heb er vrede mee
Als je eens rustig over zee kijkt
En je denkt: Nu heb ik rust
Heb ik je onverwachts en zachtjes
Keihard op je ziel gekust
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Ik kom het liefste als je luistert
Naar een onverwacht mooi lied
Ik kom pas kijken, weken, maanden
Na het echte grote verdriet
Ik schuil in weggestopte foto's
Iets wat je vindt onder de bank
En echt ik ben niet te verdrinken
Ik schuil het makkelijkst in drank
Ik kom soms midden in het lachen
Dat zo overgaat in huilen
Het zijn precies dezelfde tranen
Die alleen maar van hun namen ruilen
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Naar het liefste kom ik 's nachts
Als je niet slapen kan
Juist dan, juist dan
dinsdag 10 februari 2009 om 08:43
Goedemorgen Appel.
Ja dat nummer hakt er bij mij ook altijd in.
Altijd dikke tranen als ik het hoor.
De text is ook zo raak.
Precies zoals dit oud zeer je iedere keer weer onderuit haalt wordt gezongen in dit lied.
Soms gebruik ik het nummer ook als het zo onder mijn huid zit en het mijn keel dicht knijp.
Wat ik voel en wil zeggen hoeft dan niet.
Het wordt gezongen voor mij en dan hoef ik alleen maar te huilen.
Lieverd het is niet jouw schuld.
Ik weet dat het zo voelt,maar je gevoel zegt je niet altijd de waarheid.
Dat weet je met je verstand best wel toch?.
Ik hoop dat je goed opgevangen wordt vandaag in je therapie.
Een hele dikke knuffel meid.
En als ik naast je zou wonen stond ik nu op de stoep om je mijn schouder te geven en een lekker warm bakje thee.
Je bent niet slecht!
Niet geloven hoor!!!!!!!
Ja dat nummer hakt er bij mij ook altijd in.
Altijd dikke tranen als ik het hoor.
De text is ook zo raak.
Precies zoals dit oud zeer je iedere keer weer onderuit haalt wordt gezongen in dit lied.
Soms gebruik ik het nummer ook als het zo onder mijn huid zit en het mijn keel dicht knijp.
Wat ik voel en wil zeggen hoeft dan niet.
Het wordt gezongen voor mij en dan hoef ik alleen maar te huilen.
Lieverd het is niet jouw schuld.
Ik weet dat het zo voelt,maar je gevoel zegt je niet altijd de waarheid.
Dat weet je met je verstand best wel toch?.
Ik hoop dat je goed opgevangen wordt vandaag in je therapie.
Een hele dikke knuffel meid.
En als ik naast je zou wonen stond ik nu op de stoep om je mijn schouder te geven en een lekker warm bakje thee.
Je bent niet slecht!
Niet geloven hoor!!!!!!!
dinsdag 10 februari 2009 om 09:07
Dank je voor deze lieve woorden Iry! Ik krijg weer tranen in mijn ogen..
Met mijn verstand weet ik inderdaad dat het niet mijn schuld is. Maar het is moeilijk dat te geloven. Zo voelt het nu eenmaal niet.
Ik doe mijn best niet te geloven wat me verteld word. Maar op momenten zoals nu is dat moeilijk.
Ga zo naar therapie. Wil niet, want ik weet dat er vandaag een moeilijk blok gaat komen voor me.
Maar ik zal gaan, alleen thuis zijn is nu ook niet goed denk ik..
Als we toch eens naast elkaar zouden wonen.. Zou fijn zijn!
Dikke knuffel ook voor jou, en beterschap! Hoop dat je je snel beter voelt.
Liefs!
Met mijn verstand weet ik inderdaad dat het niet mijn schuld is. Maar het is moeilijk dat te geloven. Zo voelt het nu eenmaal niet.
Ik doe mijn best niet te geloven wat me verteld word. Maar op momenten zoals nu is dat moeilijk.
Ga zo naar therapie. Wil niet, want ik weet dat er vandaag een moeilijk blok gaat komen voor me.
Maar ik zal gaan, alleen thuis zijn is nu ook niet goed denk ik..
Als we toch eens naast elkaar zouden wonen.. Zou fijn zijn!
Dikke knuffel ook voor jou, en beterschap! Hoop dat je je snel beter voelt.
Liefs!
dinsdag 10 februari 2009 om 10:05
Een goedemorgen aan jullie allemaal, en allereerst een beterschapswens aan Iry. De echte griep, geen mannengriep, daar moest ik wel even om glimlachen, maar zonder gekheid: ik hoop dat je lekker vertroeteld wordt, al is het dan ook niet door je mannen maar door je schoonzus (ook heel lief). Beterschap!
En Appeltje, dat liedje ken ik niet, maar als ik zo de tekst lees is die behoorlijk treffend. Ik waag er me dus maar even niet aan om 'm op te zoeken op YouTube en echt te gaan luisteren. Ken wel het fenomeen van liedjes en teksten die ineens met zo'n bam binnenkomen, nou.
EM vond het overdreven, van die telefoon, maar ik heb het toch gedaan en werd pas om negenen wakker, heel laat voor mijn doen. Ik heb goed geluisterd naar wat ik nodig heb, constateer ik even. Want wat vind ik die telefoon toch een stress-ding. Het geluid alleen al (en het maakt niet uit of ik een andere beltoon neem of het volume aanpas); ik voel het echt als 'onverwacht indringen in mijn ruimte' en aan de andere kant hangt iemand die iets van me moet of wil.
Na dit geschreven te hebben weet ik ineens niks meer van alles wat ik bijgelezen heb, dus ik laat het even hierbij. Iedereen sterkte met de activiteiten vandaag (therapie, werk of anderszins), en oh ja Philomein, ik ben heel benieuwd hoe het met jou gaat nu je man er weer is, maar kan me ook voorstellen dat je even helemaal geen zin, tijd of puf hebt om te schrijven.
En Appeltje, dat liedje ken ik niet, maar als ik zo de tekst lees is die behoorlijk treffend. Ik waag er me dus maar even niet aan om 'm op te zoeken op YouTube en echt te gaan luisteren. Ken wel het fenomeen van liedjes en teksten die ineens met zo'n bam binnenkomen, nou.
EM vond het overdreven, van die telefoon, maar ik heb het toch gedaan en werd pas om negenen wakker, heel laat voor mijn doen. Ik heb goed geluisterd naar wat ik nodig heb, constateer ik even. Want wat vind ik die telefoon toch een stress-ding. Het geluid alleen al (en het maakt niet uit of ik een andere beltoon neem of het volume aanpas); ik voel het echt als 'onverwacht indringen in mijn ruimte' en aan de andere kant hangt iemand die iets van me moet of wil.
Na dit geschreven te hebben weet ik ineens niks meer van alles wat ik bijgelezen heb, dus ik laat het even hierbij. Iedereen sterkte met de activiteiten vandaag (therapie, werk of anderszins), en oh ja Philomein, ik ben heel benieuwd hoe het met jou gaat nu je man er weer is, maar kan me ook voorstellen dat je even helemaal geen zin, tijd of puf hebt om te schrijven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 10 februari 2009 om 11:39
Goeiemorgen!
EV: Wat fijn dat je zo lang geslapen hebt. En EM is zelf heel doortastend, dus ziet misschien niet in hoe moeilijk het voor jou is als die telefoon alleen al gaat. Ik vind het in ieder geval een logische daad hoor!
Appeltje zal ondertussen wel naar therapie zijn, maar wat een mooie tekst. Ik ben er maar even vluchtig doorheen gescrolld, want ik voel me nog blijig. Zo'n tekst roept per direct al het oud zeer weer naar boven inderdaad.
Iry, wat lief van je schoonzus! Dat zijn echt de fijnere dingen als je heel beroerd bent. Rust om je heen en zo af en toe een koppie thee. Begint t al een beetje te zakken, of zit je nog middenin je koorts-fase?
Mijn haar is gekruld momenteel haha, hoewel het nu meer strengen met slag zijn dan de mooie krullen van gisteravond. Zit binnenkort een feest aan te komen, en we zouden even kijken wat mooi is. Omdat ze vorige keer wat in elkaar zette wat ik echt om te janken vond was ik nu wel heeeeel blij en opgelucht.
(kapster is een vriendinnetje van me in opleiding, niet dat jullie denken dat ik een rijke troela ben met kapper aan huis )
EV: Wat fijn dat je zo lang geslapen hebt. En EM is zelf heel doortastend, dus ziet misschien niet in hoe moeilijk het voor jou is als die telefoon alleen al gaat. Ik vind het in ieder geval een logische daad hoor!
Appeltje zal ondertussen wel naar therapie zijn, maar wat een mooie tekst. Ik ben er maar even vluchtig doorheen gescrolld, want ik voel me nog blijig. Zo'n tekst roept per direct al het oud zeer weer naar boven inderdaad.
Iry, wat lief van je schoonzus! Dat zijn echt de fijnere dingen als je heel beroerd bent. Rust om je heen en zo af en toe een koppie thee. Begint t al een beetje te zakken, of zit je nog middenin je koorts-fase?
Mijn haar is gekruld momenteel haha, hoewel het nu meer strengen met slag zijn dan de mooie krullen van gisteravond. Zit binnenkort een feest aan te komen, en we zouden even kijken wat mooi is. Omdat ze vorige keer wat in elkaar zette wat ik echt om te janken vond was ik nu wel heeeeel blij en opgelucht.
(kapster is een vriendinnetje van me in opleiding, niet dat jullie denken dat ik een rijke troela ben met kapper aan huis )
dinsdag 10 februari 2009 om 11:46
Hey allemaal!
Goedemorgen! (nog net )
Appel wat een confronterende tekst.. Ga het nummer zo even luisteren. Sterkte vandaag op therapie. Een voor jou!
Oww balen Iry en wurm, heb ik jullie net gemist vannacht!! Was echt nog heel lang wakker namelijk en had wel wat gezelschap kunnen gebruiken..
Liefs Ster
Goedemorgen! (nog net )
Appel wat een confronterende tekst.. Ga het nummer zo even luisteren. Sterkte vandaag op therapie. Een voor jou!
Oww balen Iry en wurm, heb ik jullie net gemist vannacht!! Was echt nog heel lang wakker namelijk en had wel wat gezelschap kunnen gebruiken..
Liefs Ster
dinsdag 10 februari 2009 om 13:03
Therapie weer achter de rug.
Ik ga er gespannen heen en kom trillend weer terug iedere keer.
Vandaag ook even gehad over hoe ik erbij zit daar, hoe ik het vind. Aangegeven dat ik er enorm gespannen zit. Zij gaf aan dat alles mag, schreeuwen, rondje lopen, lachen, huilen, wat ik maar nodig heb. Maar ik weet niet wat ik nodig heb of wat ik voel, behalve die spanning dan.
Ik wil alleen maar dat het klaar is en dat alles weer 'normaal' is, wat dat normaal dan ook mag zijn.
Ik zit er verdorie bij daar als een klein kind dat haast letterlijk bij de hand moet worden genomen. Maar ik heb die hand nodig, want anders doe ik niets, komt er niets uit.
Psych is bang dat het beginnen met vier uur werken op een dag misschien al teveel is. En dat ik een pauze moet nemen voor mezelf, even een stukje lopen ofzo tussendoor.
Mijn grenzen moet ik leren herkennen en daarnaar handelen.
Ze had het over mijn overspannen zijn. Wat een zwaar woord, overspannen.
Ik las vanochtend de reactie van Appel, en ja, herkenning. En ook spanning. En net kwam dat onderwerp ook ter sprake en dan merk ik dat ik me meteen afsluit, niets binnen wil laten komen, het gaat niet over mij.
Psych merkte op dat er nog veel spanning zit wat dat betreft en wil binnenkort toch graag nog een keer EMDR doen. Want dat stuk kan ik eigenlijk niet laten liggen. En ik weet dat ze gelijk heeft, maar ik vind het eng, doodeng.
Sorry dat ik het alleen over mezelf heb. Zal straks op de rest reageren.
Ik ga er gespannen heen en kom trillend weer terug iedere keer.
Vandaag ook even gehad over hoe ik erbij zit daar, hoe ik het vind. Aangegeven dat ik er enorm gespannen zit. Zij gaf aan dat alles mag, schreeuwen, rondje lopen, lachen, huilen, wat ik maar nodig heb. Maar ik weet niet wat ik nodig heb of wat ik voel, behalve die spanning dan.
Ik wil alleen maar dat het klaar is en dat alles weer 'normaal' is, wat dat normaal dan ook mag zijn.
Ik zit er verdorie bij daar als een klein kind dat haast letterlijk bij de hand moet worden genomen. Maar ik heb die hand nodig, want anders doe ik niets, komt er niets uit.
Psych is bang dat het beginnen met vier uur werken op een dag misschien al teveel is. En dat ik een pauze moet nemen voor mezelf, even een stukje lopen ofzo tussendoor.
Mijn grenzen moet ik leren herkennen en daarnaar handelen.
Ze had het over mijn overspannen zijn. Wat een zwaar woord, overspannen.
Ik las vanochtend de reactie van Appel, en ja, herkenning. En ook spanning. En net kwam dat onderwerp ook ter sprake en dan merk ik dat ik me meteen afsluit, niets binnen wil laten komen, het gaat niet over mij.
Psych merkte op dat er nog veel spanning zit wat dat betreft en wil binnenkort toch graag nog een keer EMDR doen. Want dat stuk kan ik eigenlijk niet laten liggen. En ik weet dat ze gelijk heeft, maar ik vind het eng, doodeng.
Sorry dat ik het alleen over mezelf heb. Zal straks op de rest reageren.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:17
Ha Saar.
Herkenbaar zeg, dat bij de hand genomen moeten worden.
Heb nog steeds heel erg het gevoel dat Peuter de weg weet naar 'beter', en ik wil m rennen. Klaar zijn.
Wat bij mij wel heel erg helpt is dat soort dingen bespreekbaar maken.
Want het zorgt er ook voor dta ik dingen 'goed wil doen', en antwoord wil gaan geven zoals ik denk dat het zou moeten.
Misschien eens iets om het met jou peut over te hebben? Want in therapie gaat het toch vooral ook om hoe jij je voelt? En die spanning, en dat hulpeloze gevoel, die staan ook ergens voor.
Bovendien neem je dan jezelf serieus, en je gevoelens. Kan je ook eerder die grenzen van je leren voelen.
Sorrie Ster, zijn elkaar echt misgelopen vannacht. Hoe kwam het dat je zo lang wakker lag?
Voel je je nu wel wat beter?
Herkenbaar zeg, dat bij de hand genomen moeten worden.
Heb nog steeds heel erg het gevoel dat Peuter de weg weet naar 'beter', en ik wil m rennen. Klaar zijn.
Wat bij mij wel heel erg helpt is dat soort dingen bespreekbaar maken.
Want het zorgt er ook voor dta ik dingen 'goed wil doen', en antwoord wil gaan geven zoals ik denk dat het zou moeten.
Misschien eens iets om het met jou peut over te hebben? Want in therapie gaat het toch vooral ook om hoe jij je voelt? En die spanning, en dat hulpeloze gevoel, die staan ook ergens voor.
Bovendien neem je dan jezelf serieus, en je gevoelens. Kan je ook eerder die grenzen van je leren voelen.
Sorrie Ster, zijn elkaar echt misgelopen vannacht. Hoe kwam het dat je zo lang wakker lag?
Voel je je nu wel wat beter?
dinsdag 10 februari 2009 om 13:21
PS.
Echt vre-se-lijk hoor, al die mensen die hun ei kwijt moeten.
NOT.
Liefjes, houd eens op met excuses te maken als je even niet op een ander reageert.
Jullie zijn geweldige vrouwen die elkaar en mij vaak ontzettend veel steun bieden. En soms heb je steun nodig. Klaar.
*kijkt heel streng*
We kunnen niet altijd allemaal helden zijn, er moeten ook mensen gered.
Dus wie bied zich aan voor komend uur?
Echt vre-se-lijk hoor, al die mensen die hun ei kwijt moeten.
NOT.
Liefjes, houd eens op met excuses te maken als je even niet op een ander reageert.
Jullie zijn geweldige vrouwen die elkaar en mij vaak ontzettend veel steun bieden. En soms heb je steun nodig. Klaar.
*kijkt heel streng*
We kunnen niet altijd allemaal helden zijn, er moeten ook mensen gered.
Dus wie bied zich aan voor komend uur?
dinsdag 10 februari 2009 om 13:26
dinsdag 10 februari 2009 om 13:28
Saar, ik word elke keer weer blij als ik lees hoe je samen met je 'peut dingen aanpakt.
Ja het is zwaar en je voelt je klote. De spanning in je lijf is echt niet prettig en om door een professional overspannen genoemd te worden is een knal voor je ego.
Maar....heb je enig idee hoe goed je bezig bent? Jij bent degene die ervoor gezorgd heeft dat je nu bij een kundige en menslievende behandelaar terecht bent gekomen. Jij bent degene die de juiste mensen uitzoekt op het moment dat je bij de hand genomen moet worden.
Dat is een kwaliteit in jezelf die je best mag erkennen.
Ja het is zwaar en je voelt je klote. De spanning in je lijf is echt niet prettig en om door een professional overspannen genoemd te worden is een knal voor je ego.
Maar....heb je enig idee hoe goed je bezig bent? Jij bent degene die ervoor gezorgd heeft dat je nu bij een kundige en menslievende behandelaar terecht bent gekomen. Jij bent degene die de juiste mensen uitzoekt op het moment dat je bij de hand genomen moet worden.
Dat is een kwaliteit in jezelf die je best mag erkennen.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:30
quote:saartje1980 schreef op 10 februari 2009 @ 13:26:
[...]
Als redder of als iemand die gered moet worden??
(dat laatste zal ik natuurlijk nooit toegeven he, dat begrijp je wel )Als je het vanuit het standpunt bekijkt dat ik net opperde, komt de controlefreak in je ook aan haar trekken tijdens jouw redding
[...]
Als redder of als iemand die gered moet worden??
(dat laatste zal ik natuurlijk nooit toegeven he, dat begrijp je wel )Als je het vanuit het standpunt bekijkt dat ik net opperde, komt de controlefreak in je ook aan haar trekken tijdens jouw redding
dinsdag 10 februari 2009 om 13:37
Hanke, wat ben ik weer blij met jouw reactie. Dank je.
Je weet het iedere keer zo te stellen dat je een lach op mijn gezicht tovert, ondanks de tranen die hoog zitten.
Knal voor mijn ego is het inderdaad. En daar zit ook wel een stuk arrogantie bedenk ik mij (of noem het grootheidswaanzin), want ik dacht altijd dat ik niet klein te krijgen was.
En ik blijf daarom maar roepen dat ik echt niet overspannen ben, maar gewoon wat 'dingetjes' aan mijn hoofd heb die even iets teveel zijn geworden.
Je weet het iedere keer zo te stellen dat je een lach op mijn gezicht tovert, ondanks de tranen die hoog zitten.
Knal voor mijn ego is het inderdaad. En daar zit ook wel een stuk arrogantie bedenk ik mij (of noem het grootheidswaanzin), want ik dacht altijd dat ik niet klein te krijgen was.
En ik blijf daarom maar roepen dat ik echt niet overspannen ben, maar gewoon wat 'dingetjes' aan mijn hoofd heb die even iets teveel zijn geworden.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:38
Voor mij spréékt zo'n stuk als wat je schreef, Saar, en ik heb er geen moeite mee; integendeel juist, het raakt me en het laat me jou zien.
Ik zou willen dat we dat hier allemaal konden doen.
Eh ja, het kán ook, maar als ik voor mezelf spreek: ik durf vaak niet.
Soms komt het alsmaar vragen naar anderen ook wel een beetje geforceerd over, alsof we een goede indruk willen maken, iets willen bewijzen, betrokkenheid. (Misschien moet ik 'ik' zeggen en niet 'we'). Van mezelf weet ik dat ik me bij ieder die hier schrijft betrokken voel, ook al zeg ik niets of vraag ik niets. En toch betrap ik mezelf ook op dit gedrag.
Ik zou willen dat we dat hier allemaal konden doen.
Eh ja, het kán ook, maar als ik voor mezelf spreek: ik durf vaak niet.
Soms komt het alsmaar vragen naar anderen ook wel een beetje geforceerd over, alsof we een goede indruk willen maken, iets willen bewijzen, betrokkenheid. (Misschien moet ik 'ik' zeggen en niet 'we'). Van mezelf weet ik dat ik me bij ieder die hier schrijft betrokken voel, ook al zeg ik niets of vraag ik niets. En toch betrap ik mezelf ook op dit gedrag.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 10 februari 2009 om 13:45
En dat vind ik ook doodeng EV, mezelf laten zien. Ook hier vind ik dat eng, maar het is eigenlijk de enige plek waar ik dat soms durf te doen.
Dat alsmaar vragen naar anderen en wat je erover zegt herken ik ook. Zit een stuk onzekerheid, bij mij tenminste. Want als ik dat niet doe vinden ze me vast niet meer aardig en laten me links liggen. Ik weet ook van mezelf dat die betrokkenheid bij iedereen hier er toch wel is. Maar wat nou als de ander dat niet weet of anders ervaart?
En ik heb deze plek zo nodig hoe raar dat misschien ook klinkt.
Dat alsmaar vragen naar anderen en wat je erover zegt herken ik ook. Zit een stuk onzekerheid, bij mij tenminste. Want als ik dat niet doe vinden ze me vast niet meer aardig en laten me links liggen. Ik weet ook van mezelf dat die betrokkenheid bij iedereen hier er toch wel is. Maar wat nou als de ander dat niet weet of anders ervaart?
En ik heb deze plek zo nodig hoe raar dat misschien ook klinkt.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:47
quote:saartje1980 schreef op 10 februari 2009 @ 13:37:
Hanke, wat ben ik weer blij met jouw reactie. Dank je.
Je weet het iedere keer zo te stellen dat je een lach op mijn gezicht tovert, ondanks de tranen die hoog zitten.
Knal voor mijn ego is het inderdaad. En daar zit ook wel een stuk arrogantie bedenk ik mij (of noem het grootheidswaanzin), want ik dacht altijd dat ik niet klein te krijgen was.
En ik blijf daarom maar roepen dat ik echt niet overspannen ben, maar gewoon wat 'dingetjes' aan mijn hoofd heb die even iets teveel zijn geworden.
Even heel serieus. "ik dacht dat ik niet klein te krijgen was".
Als je je nu klein gemaakt voelt, heb je dan het idee dat de agressors hebben gewonnen, of dat jij hebt gefaald? Of allebei?
Als het het eerste is, dan is het ook gewoon zwaar om te erkennen dat je Kwaad is aangedaan en dat dat je beschadigd heeft. Dat dat strafbare feiten van een ander waren, en dat jij toevallig het object op dat moment was.
Als het het tweede is, dan moet je eens goed afvragen of je wel weet wat het fenomeen 'mens-zijn' nu eigenlijk inhoudt. En of je wel het juiste instructieboekje in je handen houdt.
Hanke, wat ben ik weer blij met jouw reactie. Dank je.
Je weet het iedere keer zo te stellen dat je een lach op mijn gezicht tovert, ondanks de tranen die hoog zitten.
Knal voor mijn ego is het inderdaad. En daar zit ook wel een stuk arrogantie bedenk ik mij (of noem het grootheidswaanzin), want ik dacht altijd dat ik niet klein te krijgen was.
En ik blijf daarom maar roepen dat ik echt niet overspannen ben, maar gewoon wat 'dingetjes' aan mijn hoofd heb die even iets teveel zijn geworden.
Even heel serieus. "ik dacht dat ik niet klein te krijgen was".
Als je je nu klein gemaakt voelt, heb je dan het idee dat de agressors hebben gewonnen, of dat jij hebt gefaald? Of allebei?
Als het het eerste is, dan is het ook gewoon zwaar om te erkennen dat je Kwaad is aangedaan en dat dat je beschadigd heeft. Dat dat strafbare feiten van een ander waren, en dat jij toevallig het object op dat moment was.
Als het het tweede is, dan moet je eens goed afvragen of je wel weet wat het fenomeen 'mens-zijn' nu eigenlijk inhoudt. En of je wel het juiste instructieboekje in je handen houdt.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:54
Allebei Hanke.
Ik heb mezelf destijds beloofd dat ik 'hen' niet zou laten winnen. Ik zou het wel redden, niet toelaten dat het me echt iets zou doen. Doorgaan met alles, niet toelaten iets te voelen, geen blik achterom.
En nu moet ik dan toch toegeven dat ik verloren heb, zo voelt het ja. (pff, eng dit op te schrijven)
En daaruit komt dan voort dat ik het gevoel heb gefaald te hebben. Ik heb de belofte aan mezelf niet waar kunnen maken.
Ik heb mezelf destijds beloofd dat ik 'hen' niet zou laten winnen. Ik zou het wel redden, niet toelaten dat het me echt iets zou doen. Doorgaan met alles, niet toelaten iets te voelen, geen blik achterom.
En nu moet ik dan toch toegeven dat ik verloren heb, zo voelt het ja. (pff, eng dit op te schrijven)
En daaruit komt dan voort dat ik het gevoel heb gefaald te hebben. Ik heb de belofte aan mezelf niet waar kunnen maken.
dinsdag 10 februari 2009 om 13:56
Ik lees nu maar gewoon even mee. Goede vragen Hanke. En wat houdt mens-zijn eigenlijk in? Dit bedoel ik niet als grapje of zo, ik vraag het me echt af, want ik denk soms dat ik dat nu pas aan het ontdekken ben, terwijl ik toch al zo lang hier in dit leven rondloop.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
