Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 15 februari 2009 om 20:40
quote:saartje1980 schreef op 15 februari 2009 @ 20:35:
EV, geen sorry zeggen, dat is echt niet nodig.
Ik begrijp je vragen en de antwoorden ben ik ook pas sinds kort aan het ontdekken. Dat is het pijnlijke nu, nu ik verder ga dan die oppervlakkigheid die er altijd was in ons gezin. Ik kijk verder terug nu, neem in therapie andere gebeurtenissen onder de loep. En het wordt me steeds duidelijker waar dat gevoel van er niet toe doen vandaan komt. Dat heeft altijd wel ergens gesluimerd, maar ik wilde dat niet zien, niet voelen en als het aan de oppervlakte leek te komen, dan overschreeuwde ik dat wel weer. Zorgde wel dat het weer verdween, met mijn stoere houding, mijn grote bek.
Wat je zegt is denk ik waar EV, die verkrachtingen lijken dat gevoel alleen maar bevestigd te hebben.
En ik geloof echt wel dat mijn ouders het goed bedoeld hebben allemaal. Dat ze zich echt niet bewust zijn van hoe dingen over zijn gekomen. En veel dingen kan ik ook verklaren vanuit hun achtergrond.
Dus het voelt ergens ook slecht om zo over mijn opvoeding te praten, want er waren ook veel goede dingen en ik heb ook leuke herinneringen.
Confrontatie en nieuwe inzichten hier.
Niet weten hoe je met dat gevoel om moet gaan en het daarom overschreeuwen. Hoe herkenbaar.
Weet je nu een beetje hoe je er mee om moet gaan?
Zou je mij dat dan willen uitleggen...?
EV, geen sorry zeggen, dat is echt niet nodig.
Ik begrijp je vragen en de antwoorden ben ik ook pas sinds kort aan het ontdekken. Dat is het pijnlijke nu, nu ik verder ga dan die oppervlakkigheid die er altijd was in ons gezin. Ik kijk verder terug nu, neem in therapie andere gebeurtenissen onder de loep. En het wordt me steeds duidelijker waar dat gevoel van er niet toe doen vandaan komt. Dat heeft altijd wel ergens gesluimerd, maar ik wilde dat niet zien, niet voelen en als het aan de oppervlakte leek te komen, dan overschreeuwde ik dat wel weer. Zorgde wel dat het weer verdween, met mijn stoere houding, mijn grote bek.
Wat je zegt is denk ik waar EV, die verkrachtingen lijken dat gevoel alleen maar bevestigd te hebben.
En ik geloof echt wel dat mijn ouders het goed bedoeld hebben allemaal. Dat ze zich echt niet bewust zijn van hoe dingen over zijn gekomen. En veel dingen kan ik ook verklaren vanuit hun achtergrond.
Dus het voelt ergens ook slecht om zo over mijn opvoeding te praten, want er waren ook veel goede dingen en ik heb ook leuke herinneringen.
Confrontatie en nieuwe inzichten hier.
Niet weten hoe je met dat gevoel om moet gaan en het daarom overschreeuwen. Hoe herkenbaar.
Weet je nu een beetje hoe je er mee om moet gaan?
Zou je mij dat dan willen uitleggen...?
zondag 15 februari 2009 om 20:41
EV, bedankt voor je eerlijkheid en het helder verwoorden.
En is stel je vragen op prijs hoor, echt waar! Als ik niet had willen antwoorden, dan had ik dat ook gezegd.
Niet weggaan voor ons he? Ik vond het fijn om respons van je te krijgen op mijn frustraties.
Ik wens je een fijne avond met hopelijk wat rust.
En is stel je vragen op prijs hoor, echt waar! Als ik niet had willen antwoorden, dan had ik dat ook gezegd.
Niet weggaan voor ons he? Ik vond het fijn om respons van je te krijgen op mijn frustraties.
Ik wens je een fijne avond met hopelijk wat rust.
zondag 15 februari 2009 om 20:46
Hanke, je zegt dat je het vindt neigen naar manipulatie en controledwang.
Ik wil graag geloven dat het geen manipulatie is, omdat ik dat iets vind wat je bewust doet. En ik denk werkelijk (of wil graag denken) dat ze het niet bewust doet, maar gewoon niet beter weet. Gewoonweg de consequenties voor de ander niet kan overzien.
Ik wil graag geloven dat het geen manipulatie is, omdat ik dat iets vind wat je bewust doet. En ik denk werkelijk (of wil graag denken) dat ze het niet bewust doet, maar gewoon niet beter weet. Gewoonweg de consequenties voor de ander niet kan overzien.
zondag 15 februari 2009 om 20:48
quote:Sterretjee schreef op 15 februari 2009 @ 20:40:
Confrontatie en nieuwe inzichten hier.
Niet weten hoe je met dat gevoel om moet gaan en het daarom overschreeuwen. Hoe herkenbaar.
Weet je nu een beetje hoe je er mee om moet gaan?
Zou je mij dat dan willen uitleggen...?
Ik heb nog werkelijk geen flauw idee hoe hiermee om te gaan Sterretje. Ik zou willen dat ik het je uit kon leggen, maar helaas.
Wat ik al wel aan het leren is om mijn gevoel niet meer te overschreeuwen, maar het er te laten zijn. Al lukt dat vaak nog niet, omdat het pijnlijk is, en ik me er dan snel maar weer voor afsluit. Maar dat stukje bewustwording begint te komen en ik begin mijn eigen patronen te herkennen, dus dat is al een eerste stap.
Confrontatie en nieuwe inzichten hier.
Niet weten hoe je met dat gevoel om moet gaan en het daarom overschreeuwen. Hoe herkenbaar.
Weet je nu een beetje hoe je er mee om moet gaan?
Zou je mij dat dan willen uitleggen...?
Ik heb nog werkelijk geen flauw idee hoe hiermee om te gaan Sterretje. Ik zou willen dat ik het je uit kon leggen, maar helaas.
Wat ik al wel aan het leren is om mijn gevoel niet meer te overschreeuwen, maar het er te laten zijn. Al lukt dat vaak nog niet, omdat het pijnlijk is, en ik me er dan snel maar weer voor afsluit. Maar dat stukje bewustwording begint te komen en ik begin mijn eigen patronen te herkennen, dus dat is al een eerste stap.
zondag 15 februari 2009 om 20:51
Als ze niet beter weet, ok. Maar wat ik lees is dat je geprobeerd hebt om het aan te kaarten en dat ze dan gewoon niet thuis geeft. Ligt dat dan op dat moment aan de communicatie, is ze niet leerbaar of heeft hoe zij nu doet voor haar een gunstig effect?
Kijk ik nu met een te zware bril? Wil je nl niet in een bepaalde hoek drukken...
Kijk ik nu met een te zware bril? Wil je nl niet in een bepaalde hoek drukken...
zondag 15 februari 2009 om 20:56
Ik denk echt dat ze het gewoon niet ziet.
Hoewel, ik heb geprobeerd het uit te leggen, een tijdje terug, en dan zegt ze het te begrijpen, om het vervolgens zo weer te doen.
Maar de communicatie is ook gewoon gebrekkig, omdat we nooit gepraat hebben over 'moeilijke' dingen en dat ook niet lijken te kunnen.
Daarbij sus ik het meteen weer, zwak mijn mening/visie af als zij laat merken dat ze dat moeilijk vind (lees: gaat huilen).
Dus ja, er gaat wat mis in de communicatie doordat ik het afzwak om haar maar vooral geen pijn te doen, niet te kwetsen.
Hoewel, ik heb geprobeerd het uit te leggen, een tijdje terug, en dan zegt ze het te begrijpen, om het vervolgens zo weer te doen.
Maar de communicatie is ook gewoon gebrekkig, omdat we nooit gepraat hebben over 'moeilijke' dingen en dat ook niet lijken te kunnen.
Daarbij sus ik het meteen weer, zwak mijn mening/visie af als zij laat merken dat ze dat moeilijk vind (lees: gaat huilen).
Dus ja, er gaat wat mis in de communicatie doordat ik het afzwak om haar maar vooral geen pijn te doen, niet te kwetsen.
zondag 15 februari 2009 om 20:57
quote:hanke321 schreef op 15 februari 2009 @ 20:51:
Als ze niet beter weet, ok. Maar wat ik lees is dat je geprobeerd hebt om het aan te kaarten en dat ze dan gewoon niet thuis geeft. Ligt dat dan op dat moment aan de communicatie, is ze niet leerbaar of heeft hoe zij nu doet voor haar een gunstig effect?
Kijk ik nu met een te zware bril? Wil je nl niet in een bepaalde hoek drukken...
Ik lees juist dat het te maken heeft met miscommunicatie, het op een ander niveau zitten wat het verwachtingspatroon betreft.
Als ouder kun je het goed bedoelen maar ook totaal verkeerd uiten. Ik zie dat op mijn werk heel vaak tussen ouders en kinderen.
Misschien is er wellicht meer aan de hand dan alleen maar een generatieverschil, verschil van verwachtingen etc, maar dat hoeft niet altijd.
Als ze niet beter weet, ok. Maar wat ik lees is dat je geprobeerd hebt om het aan te kaarten en dat ze dan gewoon niet thuis geeft. Ligt dat dan op dat moment aan de communicatie, is ze niet leerbaar of heeft hoe zij nu doet voor haar een gunstig effect?
Kijk ik nu met een te zware bril? Wil je nl niet in een bepaalde hoek drukken...
Ik lees juist dat het te maken heeft met miscommunicatie, het op een ander niveau zitten wat het verwachtingspatroon betreft.
Als ouder kun je het goed bedoelen maar ook totaal verkeerd uiten. Ik zie dat op mijn werk heel vaak tussen ouders en kinderen.
Misschien is er wellicht meer aan de hand dan alleen maar een generatieverschil, verschil van verwachtingen etc, maar dat hoeft niet altijd.
zondag 15 februari 2009 om 21:01
Ik hoop dat je er uit komt met je ouders Saar.
Dat je steeds een beetje beter leert hoe je je kwetsbaar op kan stellen tegenover je ouders.
Ik weet zelf hoe moeilijk dat is als je dat nooit hebt geleerd..
Jij hebt ook gevoel, ook jij hebt goedkeuring/liefde/acceptatie nodig van je ouders ook al ben je een volwassen vrouw.
Het lijkt misschien alsof je je moeder op zo'n moment pijn doet, maar door het af te zwakken kan ze misschien ook niet helemaal zien hoeveel het met je doet en hoe vervelend haar verkeerde inschattingen over jou soms zijn..
Dat je steeds een beetje beter leert hoe je je kwetsbaar op kan stellen tegenover je ouders.
Ik weet zelf hoe moeilijk dat is als je dat nooit hebt geleerd..
Jij hebt ook gevoel, ook jij hebt goedkeuring/liefde/acceptatie nodig van je ouders ook al ben je een volwassen vrouw.
Het lijkt misschien alsof je je moeder op zo'n moment pijn doet, maar door het af te zwakken kan ze misschien ook niet helemaal zien hoeveel het met je doet en hoe vervelend haar verkeerde inschattingen over jou soms zijn..
maandag 16 februari 2009 om 00:22
quote:Sterretjee schreef op 15 februari 2009 @ 18:18:
[...]
Ik voel me heel veilig bij hem en kan absoluut m'n ei kwijt als ik met dingen zit. Maar ook tot op zekere hoogte. Want zit af en toe zo moeilijk in elkaar met mijn zware buien dat ik dan mezelf ook niet begrijp. En niet weet waar dingen vandaan komen en hoe ik er mee om moet gaan.
Dus als ik mezelf al niet begrijp, kan ik dat ook niet van hem verwachten.
Oeh. Heul herkenbaar.
Ik weet al niet waar ik het zoeken moet. En dat ze dan heel lief vragen 'kan ik wat doen?'
Ja sjee he, weet ik dat? Dan had ik hier niet zo ont-zet-tend met mezelf in de knoop gezeten.
En dat vind ik dan weer zo onredelijk van mezelf. Hij bedoeld het zo lief. En wil alles doen.
Maar inderdaad wàt? Ik begrijp het al niet, voel vaak niet wat het probleen is.
Arme kerels...
[...]
Ik voel me heel veilig bij hem en kan absoluut m'n ei kwijt als ik met dingen zit. Maar ook tot op zekere hoogte. Want zit af en toe zo moeilijk in elkaar met mijn zware buien dat ik dan mezelf ook niet begrijp. En niet weet waar dingen vandaan komen en hoe ik er mee om moet gaan.
Dus als ik mezelf al niet begrijp, kan ik dat ook niet van hem verwachten.
Oeh. Heul herkenbaar.
Ik weet al niet waar ik het zoeken moet. En dat ze dan heel lief vragen 'kan ik wat doen?'
Ja sjee he, weet ik dat? Dan had ik hier niet zo ont-zet-tend met mezelf in de knoop gezeten.
En dat vind ik dan weer zo onredelijk van mezelf. Hij bedoeld het zo lief. En wil alles doen.
Maar inderdaad wàt? Ik begrijp het al niet, voel vaak niet wat het probleen is.
Arme kerels...
maandag 16 februari 2009 om 00:28
quote:saartje1980 schreef op 15 februari 2009 @ 19:27:
Het is me vanavond ook weer heel duidelijk geworden dat mijn moeder werkelijk aan iedereen lijkt te vertellen dat ik in de ziektewet zit. En dat niet alleen, nee, ze vertelt ook dat ik bij een psycholoog loop en dat dit allemaal voortkomt uit die verkrachting. (ze snapt maar niet dat het verder gaat dan dat)
Echt tof dat ze het lijkt te vertellen aan wie het maar wil horen. Boeit niet dat het om mij gaat en dat ik dat misschien helemaal niet wil. Nee joh, gewoon iedereen vertellen, want wat heeft zij het er moeilijk mee.
Wat ontzettend eenzaam en onbegrepen lijkt me dat zeg. Gatverjakkes. Durf je haar te zeggen dat ze er geen PiEp van begrijpt, en of ze je privedingen wil respecteren door ze een beetje prive te houden? Sorrie, mosterd. Heb je al geprobeerd, maar komt niet aan.
Nu lijk je wel een publiekelijk verhaal...
Zal ik ze voorstellen aan mijn moeder? Kunnen ze samen ontzettend ongevoelig gaan zitten zijn.
Pff. Het lijkt mij gewoon echt een nachtmerrie dat een geheim dat je zo lang met je meedraagt, angst om het te uiten, door anderen te grabbel gegooid wordt.
En dat deze anderen dan ook nog je ouders zijn.
Serieus Saar, alleen daarom al zou ik echt per direct instortten, een burn-out van drie jaar krijgen, en waarschijnlijk erger.
Mijn tweede forumknuffel gaat naar jou...
Enjoy, ik ben er niet zo scheutig mee.
Het is me vanavond ook weer heel duidelijk geworden dat mijn moeder werkelijk aan iedereen lijkt te vertellen dat ik in de ziektewet zit. En dat niet alleen, nee, ze vertelt ook dat ik bij een psycholoog loop en dat dit allemaal voortkomt uit die verkrachting. (ze snapt maar niet dat het verder gaat dan dat)
Echt tof dat ze het lijkt te vertellen aan wie het maar wil horen. Boeit niet dat het om mij gaat en dat ik dat misschien helemaal niet wil. Nee joh, gewoon iedereen vertellen, want wat heeft zij het er moeilijk mee.
Wat ontzettend eenzaam en onbegrepen lijkt me dat zeg. Gatverjakkes. Durf je haar te zeggen dat ze er geen PiEp van begrijpt, en of ze je privedingen wil respecteren door ze een beetje prive te houden? Sorrie, mosterd. Heb je al geprobeerd, maar komt niet aan.
Nu lijk je wel een publiekelijk verhaal...
Zal ik ze voorstellen aan mijn moeder? Kunnen ze samen ontzettend ongevoelig gaan zitten zijn.
Pff. Het lijkt mij gewoon echt een nachtmerrie dat een geheim dat je zo lang met je meedraagt, angst om het te uiten, door anderen te grabbel gegooid wordt.
En dat deze anderen dan ook nog je ouders zijn.
Serieus Saar, alleen daarom al zou ik echt per direct instortten, een burn-out van drie jaar krijgen, en waarschijnlijk erger.
Mijn tweede forumknuffel gaat naar jou...
Enjoy, ik ben er niet zo scheutig mee.
maandag 16 februari 2009 om 00:40
EV, wat schreef je weer een mooi raak stuk.
Ik heb er een beetje doorheen moeten scrollen omdat ik merkte dat je me meteen raakte, en ik zo rustig naar bed wil.
Nogmaals mijn complimenten voor hoe helder je dingen kan verwoorden, zeker deze ontzettend enge gedachtes en moeilijke gevoelens!!!
En dat is ook een deel egoistisch dat ik dat waardeer, want het is 'fijn' op een pijnlijke manier om (h)erkenning te vinden in jou gedachten en woorden.
Ik heb er een beetje doorheen moeten scrollen omdat ik merkte dat je me meteen raakte, en ik zo rustig naar bed wil.
Nogmaals mijn complimenten voor hoe helder je dingen kan verwoorden, zeker deze ontzettend enge gedachtes en moeilijke gevoelens!!!
En dat is ook een deel egoistisch dat ik dat waardeer, want het is 'fijn' op een pijnlijke manier om (h)erkenning te vinden in jou gedachten en woorden.
maandag 16 februari 2009 om 00:45
Appel, geef jezelf wat credit knapperd.
Als je baalt is er niets mis mee om dat te voelen, te denken, ''Ja, dat sucks ook. Al kan zij er niets aan doen'', en dan even een half uurtje/uurtje te gaan zitten balen.
Daarna mag het gevoel er ook nog zijn, want het is Jou gevoel.
Balen mag hoor.
Zeker als het allemaal toch al een boel moeite kost, en het goed voorbereid allemaal al moeilijk genoeg is. En de boel dan toch veranderd.
Succes morgen met weer een dag therapie!
Wees je een beetje lief voor jezelf?
Als je baalt is er niets mis mee om dat te voelen, te denken, ''Ja, dat sucks ook. Al kan zij er niets aan doen'', en dan even een half uurtje/uurtje te gaan zitten balen.
Daarna mag het gevoel er ook nog zijn, want het is Jou gevoel.
Balen mag hoor.
Zeker als het allemaal toch al een boel moeite kost, en het goed voorbereid allemaal al moeilijk genoeg is. En de boel dan toch veranderd.
Succes morgen met weer een dag therapie!
Wees je een beetje lief voor jezelf?
maandag 16 februari 2009 om 00:48
Iry, ik vind je een held dat je niet aan je gezicht gaan zitten pulken als het strak staat en jeukt!
Hanke, succes met de klussers om het huis! Als ze vroeg beginnen en herrie maken kan je ze altijd stil proberen te krijgen met een thermosfles koffie.
T is èven je bed uit om het apparaat aan te zetten, maar met een beetje mazzel houden ze een half uur pauze -en dus hun snater-. (op de terugweg natuurlijk wel even de stekker uit dat schreeuw-radiootje trekken)
Voor een ieder die ik vergeet: (f)
Nu duik ik mijn bedje in.
Jullie waren allemaal netjes op tijd vandaag, en ik te laat.
Gelukkig heb ik het vakantie-excuus.
Van vakantie moet je optimaal genieten toch? En elke minuut benutten.
Hanke, succes met de klussers om het huis! Als ze vroeg beginnen en herrie maken kan je ze altijd stil proberen te krijgen met een thermosfles koffie.
T is èven je bed uit om het apparaat aan te zetten, maar met een beetje mazzel houden ze een half uur pauze -en dus hun snater-. (op de terugweg natuurlijk wel even de stekker uit dat schreeuw-radiootje trekken)
Voor een ieder die ik vergeet: (f)
Nu duik ik mijn bedje in.
Jullie waren allemaal netjes op tijd vandaag, en ik te laat.
Gelukkig heb ik het vakantie-excuus.
Van vakantie moet je optimaal genieten toch? En elke minuut benutten.
maandag 16 februari 2009 om 09:23
Goedemorgen!
Ik moet zo naar het werk. Gister opgeschreven wat ik wil zeggen vandaag, dus dat kan hopelijk niet meer misgaan.
Voelde me hierdoor wel iets rustiger voor het gesprek, totdat ik net las van Wurm dat het vakantie is. En dat betekent dus dat alle jongens er zijn. Spannend...
Fijne dag allemaal (f)
Ik moet zo naar het werk. Gister opgeschreven wat ik wil zeggen vandaag, dus dat kan hopelijk niet meer misgaan.
Voelde me hierdoor wel iets rustiger voor het gesprek, totdat ik net las van Wurm dat het vakantie is. En dat betekent dus dat alle jongens er zijn. Spannend...
Fijne dag allemaal (f)
maandag 16 februari 2009 om 10:27
Goeiemorgen allemaal!
Sorrie Saar.. Maar je zit in een andere regio, dus het kan zijn dat we ongelijk lopen qua vakanties!!!
Ik zal iig voor je duimen!
Ik ga even boodschappen doen.
Vakantie of niet, het blijft tòch maandag huishouddag. Daar heb je nou eenmaal nooooit vakantie van. Bleh.
Had ik al gezegd hier dat ik zo'n hekel heb aan het huishouden?
Pas elke maandag volgens mij haha.
Sorrie Saar.. Maar je zit in een andere regio, dus het kan zijn dat we ongelijk lopen qua vakanties!!!
Ik zal iig voor je duimen!
Ik ga even boodschappen doen.
Vakantie of niet, het blijft tòch maandag huishouddag. Daar heb je nou eenmaal nooooit vakantie van. Bleh.
Had ik al gezegd hier dat ik zo'n hekel heb aan het huishouden?
Pas elke maandag volgens mij haha.
maandag 16 februari 2009 om 12:58
Ben weer terug van het werk. Ben er twee uur geweest, vermoeiend, maar het ging goed.
Eerst gesprek gehad met lg die dit keer alle tijd voor me had. Verteld hoe rot ik me voelde na het gesprek vorige week, dat ik me toen niet genoeg uitgesproken heb en me gepushed voelde om snel weer op te bouwen.
En alles wat ik verder wilde zeggen ook gezegd. Dat ik echt rustig aan wil beginnen, per week wil bekijken of en hoe het gaat. Hoe ik opzie tegen de terugkeer, ook vanwege het team dat naar mijn idee niet echt een team is. Dat ik een rotweek achter de rug heb.
Alles dus gezegd en hij reageerde goed. We gaan voorlopig gewoon iedere maandag bekijken hoe we de week in gaan vullen.
Daarna naar de groep gegaan, waar vrijwel alle jongens waren, omdat het idd vakantie is. En dat ging eigenlijk ook heel goed. De enorme spanning viel al snel weg doordat de jongens echt leuk en ontspannen reageerden. Veel nieuwe gezichten voor mij en wat kennis gemaakt. De jongens die ik al wel ken reageerden super. Geen gevraag naar waarom ik weg was, alleen de vraag wanneer ik weer zou beginnen. En dat ze het leuk vonden dat ik binnenkort weer begin. Een van hen begon zelfs nog over iets wat tijdens een van mijn laatste diensten gebeurde. Bood zijn excuses aan en vond dat hij niet eerlijk tegenover mij was geweest. Aandoenlijk, zo'n stoere knul die leek te denken dat het misschien wel een beetje aan hem lag dat ik ziek thuis ben komen te zitten.
Ook nog een tijd met de collega's (de enige twee vrouwen) die op dienst waren gepraat. Hen ook verteld hoe ik opzie tegen het weer beginnen. Een van hen begon zelf over de onveiligheid in het team en dat kon ik alleen maar beamen, dat speelt zeker mee. Gelukkig herkenning bij hen, dat begrepen ze heel goed. En ook dat ik daarom heel gereserveerd ben in mijn info over wat er aan de hand is.
Was echt een fijn gesprek.
Heel verhaal geworden zie ik wel weer. Ben geloof ik niet echt kort van stof vandaag
Eerst gesprek gehad met lg die dit keer alle tijd voor me had. Verteld hoe rot ik me voelde na het gesprek vorige week, dat ik me toen niet genoeg uitgesproken heb en me gepushed voelde om snel weer op te bouwen.
En alles wat ik verder wilde zeggen ook gezegd. Dat ik echt rustig aan wil beginnen, per week wil bekijken of en hoe het gaat. Hoe ik opzie tegen de terugkeer, ook vanwege het team dat naar mijn idee niet echt een team is. Dat ik een rotweek achter de rug heb.
Alles dus gezegd en hij reageerde goed. We gaan voorlopig gewoon iedere maandag bekijken hoe we de week in gaan vullen.
Daarna naar de groep gegaan, waar vrijwel alle jongens waren, omdat het idd vakantie is. En dat ging eigenlijk ook heel goed. De enorme spanning viel al snel weg doordat de jongens echt leuk en ontspannen reageerden. Veel nieuwe gezichten voor mij en wat kennis gemaakt. De jongens die ik al wel ken reageerden super. Geen gevraag naar waarom ik weg was, alleen de vraag wanneer ik weer zou beginnen. En dat ze het leuk vonden dat ik binnenkort weer begin. Een van hen begon zelfs nog over iets wat tijdens een van mijn laatste diensten gebeurde. Bood zijn excuses aan en vond dat hij niet eerlijk tegenover mij was geweest. Aandoenlijk, zo'n stoere knul die leek te denken dat het misschien wel een beetje aan hem lag dat ik ziek thuis ben komen te zitten.
Ook nog een tijd met de collega's (de enige twee vrouwen) die op dienst waren gepraat. Hen ook verteld hoe ik opzie tegen het weer beginnen. Een van hen begon zelf over de onveiligheid in het team en dat kon ik alleen maar beamen, dat speelt zeker mee. Gelukkig herkenning bij hen, dat begrepen ze heel goed. En ook dat ik daarom heel gereserveerd ben in mijn info over wat er aan de hand is.
Was echt een fijn gesprek.
Heel verhaal geworden zie ik wel weer. Ben geloof ik niet echt kort van stof vandaag
maandag 16 februari 2009 om 13:02
Sterretje, hoe is het met jou?
Wurm, boodschappen inmiddels in huis?
Jammer he, dat het huishouden nooit vanzelf gebeurt.
EV, hoe is het met jou vandaag?
Hanke, hoe is het met jou? Erg veel last van de herrie?
Iry, is de jeuk nog te harden of word je inmiddels knettergek ervan?
Appel, ik denk aan je vandaag!
Wurm, boodschappen inmiddels in huis?
Jammer he, dat het huishouden nooit vanzelf gebeurt.
EV, hoe is het met jou vandaag?
Hanke, hoe is het met jou? Erg veel last van de herrie?
Iry, is de jeuk nog te harden of word je inmiddels knettergek ervan?
Appel, ik denk aan je vandaag!
maandag 16 februari 2009 om 13:18
He Saartje, wat fijn dat het goed ging en dat je alles hebt kunnen zeggen. Dat de jongens ook fijn reageerden, en het gesprek met je collega's. Ik wil je echt een groot compliment maken voor de openheid die je hierin laat zien. Ze zien jóu. Want jij hebt je laten zien en horen. Echt knap! En een hele vooruitgang.
Zie je dat zelf ook?
Hier gaat het niet goed. Zie blog op hyves, ik heb het er maar eens uit geknald. En eigenlijk kom ik bij dezelfde wanhoop uit die ik al had als puber-zijnde. En ik zie eigenlijk geen uitweg hieruit, ik weet niet hoe ik het allemaal de moeite waard moet gaan vinden. Waarvoor ik eigenlijk vecht.
Ik ga geen gekke dingen doen hoor; vanmiddag maar een nieuwe stapel boeken halen in de bibliotheek en voordat ik wegga een pil erin gooien, dan wordt het misschien wat draaglijker. Beiden voor wat verdoving, zeg maar.
Zie je dat zelf ook?
Hier gaat het niet goed. Zie blog op hyves, ik heb het er maar eens uit geknald. En eigenlijk kom ik bij dezelfde wanhoop uit die ik al had als puber-zijnde. En ik zie eigenlijk geen uitweg hieruit, ik weet niet hoe ik het allemaal de moeite waard moet gaan vinden. Waarvoor ik eigenlijk vecht.
Ik ga geen gekke dingen doen hoor; vanmiddag maar een nieuwe stapel boeken halen in de bibliotheek en voordat ik wegga een pil erin gooien, dan wordt het misschien wat draaglijker. Beiden voor wat verdoving, zeg maar.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 16 februari 2009 om 13:30
Ik heb net gereageerd op je blog, waarschijnlijk terwijl jij hier aan het typen was.
Wat een eerlijkheid in je blog en wat knap dat je zo open durft te zijn.
Ik kan meteen het compliment (dank je, ik neem hem aan) dat je mij geeft aan je teruggeven.
Wat ik daar ook al zeg, ik weet even geen opbeurende woorden. Maar weet dat je gehoord wordt.
En dat er mensen zijn die met je mee willen vechten.
Wat een eerlijkheid in je blog en wat knap dat je zo open durft te zijn.
Ik kan meteen het compliment (dank je, ik neem hem aan) dat je mij geeft aan je teruggeven.
Wat ik daar ook al zeg, ik weet even geen opbeurende woorden. Maar weet dat je gehoord wordt.
En dat er mensen zijn die met je mee willen vechten.
maandag 16 februari 2009 om 15:04
Fijn Saartje, dat klinkt alsof je onverwachts een heel fijne ochtend hebt gehad. Spannend, maar fijn.
Knap dat je jezelf zo uitgesproken hebt. Zowel naar leidingevende als naar je collega's. Dat heb je toch maar lekker gedaan!
EV, ik hoop dat je wat rust vind met jezelf.
Megafrustrerend dat ik niet iets voor je kan doen. Alleen maar hier zitten en zeggen hoe rot ik het voor je vind...
Sterkte!!
Sterretje hoe is het met jou?
Nog spannende dingen op het programma (gehad) vandaag, of heb je er voor jezelf een rustige dag van weten te maken?
Ik ben blij met mn maandag staande-ovatie! Dank!!!
De boodschappen waren voor 12 uur in huis, de boel is opgeruimd, en ik heb de ramen binnen en buiten gedaan.
Wat best een kunst is als je in een soort bovenwoning woont!
Zelfs mijn Leifheit-verleng-ramenzeem-systeem is te kort.
Dus altijd een uitdaging met zo'n ding op een ladder.
Dus, ik vind dat ik mn staande ovatie weer meer dan verdiend heb.
Wat ben ik toch weer een opschepper over niets. Maar ben zelf lekker tevree.
Nu ga ik nog even 'leuk' shoppen. Action en Xenos.
Wat knutselspullen halen voor de kids na de vakantie.
Daaag!
Knap dat je jezelf zo uitgesproken hebt. Zowel naar leidingevende als naar je collega's. Dat heb je toch maar lekker gedaan!
EV, ik hoop dat je wat rust vind met jezelf.
Megafrustrerend dat ik niet iets voor je kan doen. Alleen maar hier zitten en zeggen hoe rot ik het voor je vind...
Sterkte!!
Sterretje hoe is het met jou?
Nog spannende dingen op het programma (gehad) vandaag, of heb je er voor jezelf een rustige dag van weten te maken?
Ik ben blij met mn maandag staande-ovatie! Dank!!!
De boodschappen waren voor 12 uur in huis, de boel is opgeruimd, en ik heb de ramen binnen en buiten gedaan.
Wat best een kunst is als je in een soort bovenwoning woont!
Zelfs mijn Leifheit-verleng-ramenzeem-systeem is te kort.
Dus altijd een uitdaging met zo'n ding op een ladder.
Dus, ik vind dat ik mn staande ovatie weer meer dan verdiend heb.
Wat ben ik toch weer een opschepper over niets. Maar ben zelf lekker tevree.
Nu ga ik nog even 'leuk' shoppen. Action en Xenos.
Wat knutselspullen halen voor de kids na de vakantie.
Daaag!
