Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 17 februari 2009 om 11:00
Hee meiden,
Appel heb je vandaag weer een zware therapiedag voor de boeg? Als het goed is wel he. Veel succes meid en fijn dat je wel redelijk geslapen hebt.
Ha Wurm, en met wat ga jij deze dag vullen?
Iry, naar he die nachtmerries.. Heb ze ook heel erg. Ze lijken zo echt dat je er de hele dag van slag van kan zijn. (wat een zin hihi)
Fijn dat je over een tijdje weer een mooi zacht perzikhuidje hebt!
He Saartje, thanks dat je even wilde luisteren vannacht. Wat baalde ik zeg van die rotcomputer. Nacht duurde erg lang... Bah..
Knuffel voor allemaal
Appel heb je vandaag weer een zware therapiedag voor de boeg? Als het goed is wel he. Veel succes meid en fijn dat je wel redelijk geslapen hebt.
Ha Wurm, en met wat ga jij deze dag vullen?
Iry, naar he die nachtmerries.. Heb ze ook heel erg. Ze lijken zo echt dat je er de hele dag van slag van kan zijn. (wat een zin hihi)
Fijn dat je over een tijdje weer een mooi zacht perzikhuidje hebt!
He Saartje, thanks dat je even wilde luisteren vannacht. Wat baalde ik zeg van die rotcomputer. Nacht duurde erg lang... Bah..
Knuffel voor allemaal
dinsdag 17 februari 2009 om 12:27
Spongebabe, succes vast voor morgen. Spannend hoor! Maar fijn dat je ook opluchting voelt.
Iry, gewoon even slap ouwehoeren kan soms bevrijdend werken of op zijn minst even je gedachten verzetten.
Hopelijk is de jeuk wat minder geworden nu je aan het vervellen bent.
Ik ben nu twee avonden om 00.00 uur naar bed gegaan, maar ik lig dan nog uren wakker. Probeer maar even door te zetten, maar ik mis onze nachtelijke gesprekken wel hoor.
Appel, fijn dat je nog redelijk hebt geslapen. Vanavond ben ik naar vriendinnen, maar tot een uur of acht ben ik er nog wel. Dus misschien spreek ik je nog wel even.
Wurm, hoe is het met jou? Kan je een beetje genieten van je vakantie?
Sterretje, heb je nog een beetje geslapen vannacht? Hoe is het nu?
EV, hoe is het met jou vandaag? Wil je snel weer aan het werk omdat je dat zelf echt prettig vindt of is het meer een gevoel van iets 'moeten' doen?
Lynne, hoe is het met jou? Heb je al een paar dagen niet meer gezien hier volgens mij.
Hanke, staat je huis nog in de steigers? En hoe is het met de griep, gaat het al iets beter?
Iry, gewoon even slap ouwehoeren kan soms bevrijdend werken of op zijn minst even je gedachten verzetten.
Hopelijk is de jeuk wat minder geworden nu je aan het vervellen bent.
Ik ben nu twee avonden om 00.00 uur naar bed gegaan, maar ik lig dan nog uren wakker. Probeer maar even door te zetten, maar ik mis onze nachtelijke gesprekken wel hoor.
Appel, fijn dat je nog redelijk hebt geslapen. Vanavond ben ik naar vriendinnen, maar tot een uur of acht ben ik er nog wel. Dus misschien spreek ik je nog wel even.
Wurm, hoe is het met jou? Kan je een beetje genieten van je vakantie?
Sterretje, heb je nog een beetje geslapen vannacht? Hoe is het nu?
EV, hoe is het met jou vandaag? Wil je snel weer aan het werk omdat je dat zelf echt prettig vindt of is het meer een gevoel van iets 'moeten' doen?
Lynne, hoe is het met jou? Heb je al een paar dagen niet meer gezien hier volgens mij.
Hanke, staat je huis nog in de steigers? En hoe is het met de griep, gaat het al iets beter?
dinsdag 17 februari 2009 om 13:48
Ik flits kort langs. Voel me moe, nasleep van die pokkegriep. Sinds ik met die ukkies werk ben ik best wel vaak ziek. Gelukkig meestal in het weekend en in de vakanties.
Zometeen met een kennis even naar de supermarkt. Da's altijd wel een goede graadmeter. Als ik helemaal kapot thuiskom zal ik de oppasdag morgen af moeten bellen. En dat wil ik niet.
De herrie hier valt mee. Er staat een soort blaasapparaat voor mijn raam, die hoor ik maar dat is een rustig gelijkmatig geluid. De schilders zijn na een half uurtje 's ochtends in geen velden of wegen te bekennen. Misschien elders in of om het blok? En sinds ik ze een gister over 'dat wijf' hoorde praten - wat een bovenbuuf van mij moet wezen, gun ik ze geen koffie. Mannen!
Saar, ik vind het knap dat je je zo duidelijk hebt uitgesproken naar je Ig toe. Mijn complimenten!
EV, wat je blog betreft, ik heb ook hyves. Dus...als je me niet te eng vindt, lees ik daar ook graag mee.
Appeltje sterkte, je ploegt op dit moment dapper voort maar het kost je zo te lezen heel veel moeite.
Sterretjee, de lieve groetjes van mij. Fijn dat je hier meedoet. Lastig dat je je lief zo mist.
Wurm, ik kom ook graag in de action en de xenos. Heerlijk struinen en dan alleen met een maatbeker of punteslijper thuiskomen....
Ik houd het echt kort, mijn energielevel is laag. Dikke knuf. Luf you!
Zometeen met een kennis even naar de supermarkt. Da's altijd wel een goede graadmeter. Als ik helemaal kapot thuiskom zal ik de oppasdag morgen af moeten bellen. En dat wil ik niet.
De herrie hier valt mee. Er staat een soort blaasapparaat voor mijn raam, die hoor ik maar dat is een rustig gelijkmatig geluid. De schilders zijn na een half uurtje 's ochtends in geen velden of wegen te bekennen. Misschien elders in of om het blok? En sinds ik ze een gister over 'dat wijf' hoorde praten - wat een bovenbuuf van mij moet wezen, gun ik ze geen koffie. Mannen!
Saar, ik vind het knap dat je je zo duidelijk hebt uitgesproken naar je Ig toe. Mijn complimenten!
EV, wat je blog betreft, ik heb ook hyves. Dus...als je me niet te eng vindt, lees ik daar ook graag mee.
Appeltje sterkte, je ploegt op dit moment dapper voort maar het kost je zo te lezen heel veel moeite.
Sterretjee, de lieve groetjes van mij. Fijn dat je hier meedoet. Lastig dat je je lief zo mist.
Wurm, ik kom ook graag in de action en de xenos. Heerlijk struinen en dan alleen met een maatbeker of punteslijper thuiskomen....
Ik houd het echt kort, mijn energielevel is laag. Dikke knuf. Luf you!
dinsdag 17 februari 2009 om 14:01
Ik ga nog maar even door met schrijven hier...
Ben vanochtend bij de psych geweest en het is me helemaal helder wat mij mankeert: ik ben emotioneel gehandicapt.
Nou ja, zo noem ik het zelf maar even
Eerlijk geweest over de rotdagen van afgelopen week. Maar als het aankomt op benoemen wat ik dan voelde, dan kan ik dat gewoon niet. Niet benoemen, maar eigenlijk ook niet voelen.
Ik kom niet verder dan zeggen dat ik me k*t en gespannen voelde. Maar echte emoties voel ik niet.
Zodra ik ook maar iets lijk te voelen dan sluit ik me meteen af. En dan kom ik in een situatie terecht waarin ik me down en rot voel, maar geen emoties toelaat zoals verdriet of angst. En sluit ik me letterlijk en figuurlijk op en af voor alles en iedereen, zoals ik vorige week dus deed.
Tijdens het gesprek gebeurde dit ook, toen we wel naar emoties gingen kijken. Ik merkte (en zij zag dat ook) hoe ik me afsloot om echt te voelen. Ik kreeg meteen een pijn in de buik gevoel en merkte hoe ik die muren weer optrok.
Heel apart om dat zo bewust te ervaren en te merken hoe dat werkt.
Nu nog zien te veranderen, want op deze manier blijven al die emoties ergens binnenin doorsudderen.
Ik heb weer een opdracht mee, en dat is om 3 emoties dagelijks te bekijken en proberen te voelen. En dit dan op te schrijven. Beetje aan proberen te dikken zelfs, omdat ik altijd alles afzwak. Boosheid is een van die emoties, maar dat mag niet op mezelf gericht zijn.
Lastige opdracht, maar ik wil het gaan proberen.
En ik moet eens flink gaan janken van de psych. Tenminste, het zou goed zijn om dat eens te kunnen doen.
Dus als iemand me aan het huilen denkt te kunnen maken, ga jullie gang! Tips zijn ook welkom.
Verder kwam ze nog met het idee dat yoga of meditatie ofzo heel goed voor me zou zijn. Om meer in contact te komen met mezelf. Ik begrijp dit idee, maar vind het echt helemaal niets voor mij. Dus dat idee zet ik maar even aan de kant en zal er later nog eens over nadenken.
EMDR begon ze ook nog over. Ik ben er nog niet uit of ik dat wel wil. Ze begrijpt nu wel heel goed wat er de vorige keer misging eigenlijk, en ziet hoe ik kan afsluiten en sturen.
Het helpt natuurlijk wel dat zij nu weet wat ik dan doe en daarop kan inspelen. Dus misschien toch binnenkort maar aan geloven, en dan beginnen met een kwartiertje ofzo. De vorige keer heb ik dat twee uur lang gedaan en dat echt niet meer.
Nou, jullie hebben weer een heel verslag te lezen
Schrijven gaat me geloof ik beter af dan praten.
Ben vanochtend bij de psych geweest en het is me helemaal helder wat mij mankeert: ik ben emotioneel gehandicapt.
Nou ja, zo noem ik het zelf maar even
Eerlijk geweest over de rotdagen van afgelopen week. Maar als het aankomt op benoemen wat ik dan voelde, dan kan ik dat gewoon niet. Niet benoemen, maar eigenlijk ook niet voelen.
Ik kom niet verder dan zeggen dat ik me k*t en gespannen voelde. Maar echte emoties voel ik niet.
Zodra ik ook maar iets lijk te voelen dan sluit ik me meteen af. En dan kom ik in een situatie terecht waarin ik me down en rot voel, maar geen emoties toelaat zoals verdriet of angst. En sluit ik me letterlijk en figuurlijk op en af voor alles en iedereen, zoals ik vorige week dus deed.
Tijdens het gesprek gebeurde dit ook, toen we wel naar emoties gingen kijken. Ik merkte (en zij zag dat ook) hoe ik me afsloot om echt te voelen. Ik kreeg meteen een pijn in de buik gevoel en merkte hoe ik die muren weer optrok.
Heel apart om dat zo bewust te ervaren en te merken hoe dat werkt.
Nu nog zien te veranderen, want op deze manier blijven al die emoties ergens binnenin doorsudderen.
Ik heb weer een opdracht mee, en dat is om 3 emoties dagelijks te bekijken en proberen te voelen. En dit dan op te schrijven. Beetje aan proberen te dikken zelfs, omdat ik altijd alles afzwak. Boosheid is een van die emoties, maar dat mag niet op mezelf gericht zijn.
Lastige opdracht, maar ik wil het gaan proberen.
En ik moet eens flink gaan janken van de psych. Tenminste, het zou goed zijn om dat eens te kunnen doen.
Dus als iemand me aan het huilen denkt te kunnen maken, ga jullie gang! Tips zijn ook welkom.
Verder kwam ze nog met het idee dat yoga of meditatie ofzo heel goed voor me zou zijn. Om meer in contact te komen met mezelf. Ik begrijp dit idee, maar vind het echt helemaal niets voor mij. Dus dat idee zet ik maar even aan de kant en zal er later nog eens over nadenken.
EMDR begon ze ook nog over. Ik ben er nog niet uit of ik dat wel wil. Ze begrijpt nu wel heel goed wat er de vorige keer misging eigenlijk, en ziet hoe ik kan afsluiten en sturen.
Het helpt natuurlijk wel dat zij nu weet wat ik dan doe en daarop kan inspelen. Dus misschien toch binnenkort maar aan geloven, en dan beginnen met een kwartiertje ofzo. De vorige keer heb ik dat twee uur lang gedaan en dat echt niet meer.
Nou, jullie hebben weer een heel verslag te lezen
Schrijven gaat me geloof ik beter af dan praten.
dinsdag 17 februari 2009 om 15:08
Hallo allemaal, even heel kort. Ik zet hier mijn hyve neer, degene die het wil (van dit topic dan) mag het lezen. Ik heb mijn blogs afgeschermd voor niet-vrienden, dus stuur me dan even een vrienden-uitnodiging (met je forumnaam, anders herken ik je misschien niet), oke?
Lezen doe ik straks hier, ik ben met mijn manuscript bezig en ga er eindelijk eens werk van maken. Ik heb het gevoel dat ik dat moet doen, wil ik echt verder kunnen.
Gisteravond heel hard gehuild nadat EM mijn blog had gelezen en er de tijd voor nam om erop in te gaan. Vanmorgen voelde ik me daardoor wel iets rustiger. Dat helpt dus wel, maar wat vind ik het moeilijk. Wat jij schrijft hieronder, Saartje, het ter plekke voelen gebeuren, dat afsluiten, gebeurde bij mij vorige week in therapie ook, zij heeft dus ook kunnen zien hoe ik dat doe.
Verder dringt het niet echt door wat ik hier lees, ik probeer het straks nog eens. Liefs aan jullie allemaal..
Lezen doe ik straks hier, ik ben met mijn manuscript bezig en ga er eindelijk eens werk van maken. Ik heb het gevoel dat ik dat moet doen, wil ik echt verder kunnen.
Gisteravond heel hard gehuild nadat EM mijn blog had gelezen en er de tijd voor nam om erop in te gaan. Vanmorgen voelde ik me daardoor wel iets rustiger. Dat helpt dus wel, maar wat vind ik het moeilijk. Wat jij schrijft hieronder, Saartje, het ter plekke voelen gebeuren, dat afsluiten, gebeurde bij mij vorige week in therapie ook, zij heeft dus ook kunnen zien hoe ik dat doe.
Verder dringt het niet echt door wat ik hier lees, ik probeer het straks nog eens. Liefs aan jullie allemaal..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 februari 2009 om 15:12
dinsdag 17 februari 2009 om 15:34
dinsdag 17 februari 2009 om 15:48
dinsdag 17 februari 2009 om 16:10
Oh, dan ga ik er ook even goed voor zitten Iry.
Je kan het dus per blog instellen? Ik heb ook geen flauw idee van dat soort dingen.
Kunnen we elkaar straks allemaal op gaan sporen via hyves...
Hanke, bedankt voor je compliment!
En even goed uitzieken jij. Als ik moet komen om sinaasappels uit te persen, thee te zetten of soep te maken dan geef je maar een gil he.
Je kan het dus per blog instellen? Ik heb ook geen flauw idee van dat soort dingen.
Kunnen we elkaar straks allemaal op gaan sporen via hyves...
Hanke, bedankt voor je compliment!
En even goed uitzieken jij. Als ik moet komen om sinaasappels uit te persen, thee te zetten of soep te maken dan geef je maar een gil he.
dinsdag 17 februari 2009 om 16:28
Saar wat fijn dat je bezoek op je werk deze keer wat beter verliep.
Heel goed dat je duidelijk hebt aangegeven dat je nog afstand van je werk nodig te hebben.
Saar,
Zou een cursus mindfulness niet iets voor jou zijn?
Dat is geen therapie ofzo maar in een cursus leer je emotie te voelen en er ook te laten zijn.
Bewust worden zeg maar.
Schijnt een hele succesvolle cursus te zijn die zelf door sommige ziekenhuizen al wordt gebruikt bij chronisch ziek mensen.
De cursus wordt ook vaak gegeven in bedrijven voor bv ter voorkoming van stress.
Voor mensen met burn out,depressies e.d.
Eigenlijk heel breed te gebruiken dus.
Nou ja,ik dacht er gelijk aan toen ik je post las.
Ik heb het zelf ook op mijn to do lijstje staan.
Heel goed dat je duidelijk hebt aangegeven dat je nog afstand van je werk nodig te hebben.
Saar,
Zou een cursus mindfulness niet iets voor jou zijn?
Dat is geen therapie ofzo maar in een cursus leer je emotie te voelen en er ook te laten zijn.
Bewust worden zeg maar.
Schijnt een hele succesvolle cursus te zijn die zelf door sommige ziekenhuizen al wordt gebruikt bij chronisch ziek mensen.
De cursus wordt ook vaak gegeven in bedrijven voor bv ter voorkoming van stress.
Voor mensen met burn out,depressies e.d.
Eigenlijk heel breed te gebruiken dus.
Nou ja,ik dacht er gelijk aan toen ik je post las.
Ik heb het zelf ook op mijn to do lijstje staan.
dinsdag 17 februari 2009 om 16:32
dinsdag 17 februari 2009 om 16:38
Ja je moet maar een googlen,kom je best veel info tegen.
Het wordt door heel nederland gegeven.
Sommige zorgverzekeraar vergoeden een deel van de cursus,maar daar ben ik ook nog niet helemaal uit.
Of werkgevers als o.a klachten ook werkgerelateerd zijn.
Het is ook niet iets zwaars ofzo en dat sprak mij ook wel aan.
Met mij gaat het wel oke hoor.
Slapen is k.u.t maar dat is niets nieuws.
Ik ben al zo goed als door het vervellen heen.
Dat is echt snel! Nog maar een paar plekjes die nog los moeten laten.
De huid is nu heel gevoelig,ziet er ook vurig uit.
Maar dat moet dan ook nog allemaal gaan genezen.
Het is ook een beetje onrustig met wat kleine puistjes maar ook dat hoort erbij.
Dat gaat allemaal snel wegtrekken en dan zie je je huid met de dag mooier worden.
Alleen nu nog even niet
Het wordt door heel nederland gegeven.
Sommige zorgverzekeraar vergoeden een deel van de cursus,maar daar ben ik ook nog niet helemaal uit.
Of werkgevers als o.a klachten ook werkgerelateerd zijn.
Het is ook niet iets zwaars ofzo en dat sprak mij ook wel aan.
Met mij gaat het wel oke hoor.
Slapen is k.u.t maar dat is niets nieuws.
Ik ben al zo goed als door het vervellen heen.
Dat is echt snel! Nog maar een paar plekjes die nog los moeten laten.
De huid is nu heel gevoelig,ziet er ook vurig uit.
Maar dat moet dan ook nog allemaal gaan genezen.
Het is ook een beetje onrustig met wat kleine puistjes maar ook dat hoort erbij.
Dat gaat allemaal snel wegtrekken en dan zie je je huid met de dag mooier worden.
Alleen nu nog even niet
dinsdag 17 februari 2009 om 16:47
Lieve appel.
Gaat het wel met je?
Die paniek aanval is schrikken inderdaad meid.
Wellicht loopt alle spanning gewoon (nou ja gewoon is niet het juiste woord) veel te hoog op.
Kan ik iets voor je doen?
Je weet mij te vinden toch?
Ik wil ook graag weten hoe het gegaan is in je therapie
Misschien eens een gesprek over je medicatie met je psych?
Heel veel liefs!!
Hang in there girl!
Gaat het wel met je?
Die paniek aanval is schrikken inderdaad meid.
Wellicht loopt alle spanning gewoon (nou ja gewoon is niet het juiste woord) veel te hoog op.
Kan ik iets voor je doen?
Je weet mij te vinden toch?
Ik wil ook graag weten hoe het gegaan is in je therapie
Misschien eens een gesprek over je medicatie met je psych?
Heel veel liefs!!
Hang in there girl!
dinsdag 17 februari 2009 om 16:49
Ik heb net al even gekeken. Zal er een andere keer nog eens goed naar kijken. En uitzoeken hoe het zit met vergoedingen, moet ook nog even kijken hoe ik dat met therapie ga doen.
Een yogacursus op een mooi bounty eiland lijkt me dan wel weer wat, maar dat zal vast niet vergoed worden
Dat gaat snel zeg, het vervellen. Mooi roze babyhuidje nu?
Is Frummel inmiddels weer helemaal beter?
Een yogacursus op een mooi bounty eiland lijkt me dan wel weer wat, maar dat zal vast niet vergoed worden
Dat gaat snel zeg, het vervellen. Mooi roze babyhuidje nu?
Is Frummel inmiddels weer helemaal beter?
dinsdag 17 februari 2009 om 17:10
Nou dat bounty eiland is natuurlijk veel beter!!
Mocht ik ooit de jackpot winnen dan neem ik jullie allemaal daar mee naar toe.
Frummel is weer helemaal beter.
Ik ben ook veel aan het nadenken hoor hoe ik nu eens de rest van mijn leven zou gaan invullen.
Want ook al heb ik vreselijke beperkingen er moet meer zijn dan dit.
Daar denk ik ook hulp bij nodig te hebben.
Een soort coach ofzo.En dan wel een strenge die mijn eigenwijsheid aan kan.
Waar ik wekelijks naar toe kan ofzo en die samen met mij opdrachten geeft voor de komende week en een reeel doel met mij maakt.
En dan geen psychologische taken maar echt puur dingen op de rit zetten.Meer dagindeling en structuur.
Ik wil eens een lijst gaan maken van dingen die ik leuk zou vinden om te doen en wat ik nog mogelijk acht.
Het zal in de thuissituatie moeten zijn dus erg groot zal dat niet worden.
Misschien ook eens echt aan die studie gaan beginnen (zucht...)
Mocht ik ooit de jackpot winnen dan neem ik jullie allemaal daar mee naar toe.
Frummel is weer helemaal beter.
Ik ben ook veel aan het nadenken hoor hoe ik nu eens de rest van mijn leven zou gaan invullen.
Want ook al heb ik vreselijke beperkingen er moet meer zijn dan dit.
Daar denk ik ook hulp bij nodig te hebben.
Een soort coach ofzo.En dan wel een strenge die mijn eigenwijsheid aan kan.
Waar ik wekelijks naar toe kan ofzo en die samen met mij opdrachten geeft voor de komende week en een reeel doel met mij maakt.
En dan geen psychologische taken maar echt puur dingen op de rit zetten.Meer dagindeling en structuur.
Ik wil eens een lijst gaan maken van dingen die ik leuk zou vinden om te doen en wat ik nog mogelijk acht.
Het zal in de thuissituatie moeten zijn dus erg groot zal dat niet worden.
Misschien ook eens echt aan die studie gaan beginnen (zucht...)
dinsdag 17 februari 2009 om 17:21
Die studie heb je al liggen toch?
Een coach is misschien wel een goed idee.
Dan heb je een stok achter de deur om met wat dingen aan de slag te gaan, wat structuur te krijgen.
Aan de andere kant staan er natuurlijk ook nog andere dingen op het programma en ga je straks misschien die therapie volgen.
Dus probeer ook weer niet teveel van jezelf te verlangen.
Heb je trouwens alweer eens iets van ze gehoord? Wordt nu toch wel een keer tijd, duurt wel erg lang allemaal.
Een coach is misschien wel een goed idee.
Dan heb je een stok achter de deur om met wat dingen aan de slag te gaan, wat structuur te krijgen.
Aan de andere kant staan er natuurlijk ook nog andere dingen op het programma en ga je straks misschien die therapie volgen.
Dus probeer ook weer niet teveel van jezelf te verlangen.
Heb je trouwens alweer eens iets van ze gehoord? Wordt nu toch wel een keer tijd, duurt wel erg lang allemaal.