Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 17 februari 2009 om 17:26
ja die studie heb ik al liggen en ik wil er ook erg graag aan beginnen.
Maar ik zie er tegen op.
bang dat ik niet weet hoe ik de start moet maken en het beste invulling kan geven aan het studeren.
Dochter heeft al aangeboden mij te helpen.
Tsja,misschien wil ik ook ineens teveel.
Sjee..ik wil echt gewoon heel veel.
Ik ben alles zo spuugzat!
Ik maak helemaal niets van mij leven ende enige schuldige daaraan ben ik.
Want er liggen genoeg kansen voor mij open.
Ik kan gaan studeren,schilderen,potten kleien,kantklossen,dansen,gedichten schrijven,geitenwollen sokken breien,meubeltje opknappen of weet ik veel wat.
Maar ik doe geen fluit.
Maar ik zie er tegen op.
bang dat ik niet weet hoe ik de start moet maken en het beste invulling kan geven aan het studeren.
Dochter heeft al aangeboden mij te helpen.
Tsja,misschien wil ik ook ineens teveel.
Sjee..ik wil echt gewoon heel veel.
Ik ben alles zo spuugzat!
Ik maak helemaal niets van mij leven ende enige schuldige daaraan ben ik.
Want er liggen genoeg kansen voor mij open.
Ik kan gaan studeren,schilderen,potten kleien,kantklossen,dansen,gedichten schrijven,geitenwollen sokken breien,meubeltje opknappen of weet ik veel wat.
Maar ik doe geen fluit.
dinsdag 17 februari 2009 om 17:35
quote:iry schreef op 17 februari 2009 @ 17:10:
Nou dat bounty eiland is natuurlijk veel beter!!
Ik ben ook veel aan het nadenken hoor hoe ik nu eens de rest van mijn leven zou gaan invullen.
Want ook al heb ik vreselijke beperkingen er moet meer zijn dan dit.
Daar denk ik ook hulp bij nodig te hebben.
Een soort coach ofzo.En dan wel een strenge die mijn eigenwijsheid aan kan.
Waar ik wekelijks naar toe kan ofzo en die samen met mij opdrachten geeft voor de komende week en een reeel doel met mij maakt.
En dan geen psychologische taken maar echt puur dingen op de rit zetten.Meer dagindeling en structuur.
Ik wil eens een lijst gaan maken van dingen die ik leuk zou vinden om te doen en wat ik nog mogelijk acht.
Het zal in de thuissituatie moeten zijn dus erg groot zal dat niet worden.
Misschien ook eens echt aan die studie gaan beginnen (zucht...)
Lijkt me echt een goed idee Iry! Maar als je zoiets alleen doet om je weer wat nuttiger te voelen moet je het niet doen!
Alleen als je er zelf aan toe bent en er weer zin in hebt, het geeft niks als je het nog even niet aan kan. Maar kan me ook voorstellen dat je met een coach wel kan ontdekken wat je leuk vindt en daar weer voldoening uithaalt!
Nou dat bounty eiland is natuurlijk veel beter!!
Ik ben ook veel aan het nadenken hoor hoe ik nu eens de rest van mijn leven zou gaan invullen.
Want ook al heb ik vreselijke beperkingen er moet meer zijn dan dit.
Daar denk ik ook hulp bij nodig te hebben.
Een soort coach ofzo.En dan wel een strenge die mijn eigenwijsheid aan kan.
Waar ik wekelijks naar toe kan ofzo en die samen met mij opdrachten geeft voor de komende week en een reeel doel met mij maakt.
En dan geen psychologische taken maar echt puur dingen op de rit zetten.Meer dagindeling en structuur.
Ik wil eens een lijst gaan maken van dingen die ik leuk zou vinden om te doen en wat ik nog mogelijk acht.
Het zal in de thuissituatie moeten zijn dus erg groot zal dat niet worden.
Misschien ook eens echt aan die studie gaan beginnen (zucht...)
Lijkt me echt een goed idee Iry! Maar als je zoiets alleen doet om je weer wat nuttiger te voelen moet je het niet doen!
Alleen als je er zelf aan toe bent en er weer zin in hebt, het geeft niks als je het nog even niet aan kan. Maar kan me ook voorstellen dat je met een coach wel kan ontdekken wat je leuk vindt en daar weer voldoening uithaalt!
dinsdag 17 februari 2009 om 17:37
Iry, wees toch eens niet zo hard voor jezelf.
Ik snap echt wel dat je iets wilt doen, een invulling wilt hebben.
Maar daar ben je op aan het wachten, en dan word je ongedulig, omdat het allemaal zo lang duurt. Dat snap ik best.
Het heeft alleen niet veel zin om je nu op van alles te storten, terwijl je straks (hopelijk) therapie gaat volgen.
En je zorgt voor je kinderen, noem dat maar niets...
Ik snap echt wel dat je iets wilt doen, een invulling wilt hebben.
Maar daar ben je op aan het wachten, en dan word je ongedulig, omdat het allemaal zo lang duurt. Dat snap ik best.
Het heeft alleen niet veel zin om je nu op van alles te storten, terwijl je straks (hopelijk) therapie gaat volgen.
En je zorgt voor je kinderen, noem dat maar niets...
dinsdag 17 februari 2009 om 17:39
quote:Sterretjee schreef op 17 februari 2009 @ 17:32:
Saar, het valt mij op dat je goed kan verwoorden waar je precies vast loopt. Mindfullness was ook het eerste wat er bij mij op kwam..
Dat heb ik van psych geleerd Sterretje, alle credits voor haar.
Daarom heb ik het maar snel opgeschreven, voordat ik het weer vergeet
Saar, het valt mij op dat je goed kan verwoorden waar je precies vast loopt. Mindfullness was ook het eerste wat er bij mij op kwam..
Dat heb ik van psych geleerd Sterretje, alle credits voor haar.
Daarom heb ik het maar snel opgeschreven, voordat ik het weer vergeet
dinsdag 17 februari 2009 om 17:59
Klopt Sterretje, dan is het niet zo moeilijk elkaar ook te vinden.
Maar EV, Iry en Appel heb ik al op mijn hyves, en ik kan je verzekeren dat ze echt niet zo eng zijn
Maar begrijp je wel hoor.
EMDR is een methode voor traumaverwerking. Ik heb er al wel eens eerder over geschreven hier, maar wil het nog wel een keer uitleggen. Wat wil je erover weten?
Maar EV, Iry en Appel heb ik al op mijn hyves, en ik kan je verzekeren dat ze echt niet zo eng zijn
Maar begrijp je wel hoor.
EMDR is een methode voor traumaverwerking. Ik heb er al wel eens eerder over geschreven hier, maar wil het nog wel een keer uitleggen. Wat wil je erover weten?
dinsdag 17 februari 2009 om 18:00
Ik weet niet wat jou echte naam is toch Sterretje? Dus ik weet ook niet wie jij bent...
Ik vind het ook wel eng, want op mijn hyves staat eigenlijk al mijn info zeg maar... Maar toch voelt het wel oke om EV als vriend uit te nodigen en dat ze nu alles kan zien van me. Zij laat mij ook toe om meer van haar te leren kennen.
* gaat weer verder met koken...*
Ik vind het ook wel eng, want op mijn hyves staat eigenlijk al mijn info zeg maar... Maar toch voelt het wel oke om EV als vriend uit te nodigen en dat ze nu alles kan zien van me. Zij laat mij ook toe om meer van haar te leren kennen.
* gaat weer verder met koken...*
dinsdag 17 februari 2009 om 18:02
quote:appeltjesgroen25 schreef op 17 februari 2009 @ 18:00:
Ik weet niet wat jou echte naam is toch Sterretje? Dus ik weet ook niet wie jij bent...
Ik vind het ook wel eng, want op mijn hyves staat eigenlijk al mijn info zeg maar... Maar toch voelt het wel oke om EV als vriend uit te nodigen en dat ze nu alles kan zien van me. Zij laat mij ook toe om meer van haar te leren kennen.
* gaat weer verder met koken...*
Heb je helemaal gelijk in Appel! Als je iemand toevoegd kan diegene ook gelijk jouw profiel ed inzien toch?
Weet dat jullie niet eng zijn hoor hihi maar toch kweenie.. Misschien als ik me iets meer op mn gemak voel hier!
(niet dat ik dat nu niet doe hoor, maar schrijf nog maar zo kort mee snappie..)
Ik weet niet wat jou echte naam is toch Sterretje? Dus ik weet ook niet wie jij bent...
Ik vind het ook wel eng, want op mijn hyves staat eigenlijk al mijn info zeg maar... Maar toch voelt het wel oke om EV als vriend uit te nodigen en dat ze nu alles kan zien van me. Zij laat mij ook toe om meer van haar te leren kennen.
* gaat weer verder met koken...*
Heb je helemaal gelijk in Appel! Als je iemand toevoegd kan diegene ook gelijk jouw profiel ed inzien toch?
Weet dat jullie niet eng zijn hoor hihi maar toch kweenie.. Misschien als ik me iets meer op mn gemak voel hier!
(niet dat ik dat nu niet doe hoor, maar schrijf nog maar zo kort mee snappie..)
dinsdag 17 februari 2009 om 18:09
Dan moet je flink wat teruglezen denk ik.
Op zich is het niet doodeng, dus let maar niet op mij als ik er wat negatief over ben. Ik heb er zelf een beetje voor gezorgd dat het niet helemaal het gewenste resultaat had. Maar dat komt maar heel weinig voor, dus mocht je er iets mee willen, laat je dan niet weerhouden.
Het is een methode om de spanning rondom het trauma te verminderen.
Je krijgt een koptelefoon op (in mijn geval, kan ook op een andere manier), waarbij je afwisselend een piep te horen krijgt.
Dit zorgt ervoor dat je hersenen als het ware bezig blijven en je niet helemaal af kan sluiten. Vervolgens neem je een beeld voor je vanuit het trauma, een scene daaruit zeg maar, wat de meeste spanning oproept. Vanuit deze scene ga je verder. het gaat er niet om dat je alles, de hele gebeurtenis, opnieuw beleeft. Dat is niet nodig, maar kan gebeuren. Vanuit die eerste scene ga je eigenlijk iedere keer, om de dertig seconden ongeveer, kijken wat er gebeurt. Zo loopt het beeld wat je voor ogen hebt als het ware steeds verder, of verspringt naar andere beelden.
Het doel is uiteindelijk om de spanning eraf te halen. Dat doe je bijv ook door tegen jezelf te praten (klinkt wat vaag) en te leren om als volwassene, persoon die je nu bent, tegen het trauma aan te kijken.
Het gaat nog wel wat verder dan dat, dus als je meer wilt weten dan hoor ik het wel.
Op zich is het niet doodeng, dus let maar niet op mij als ik er wat negatief over ben. Ik heb er zelf een beetje voor gezorgd dat het niet helemaal het gewenste resultaat had. Maar dat komt maar heel weinig voor, dus mocht je er iets mee willen, laat je dan niet weerhouden.
Het is een methode om de spanning rondom het trauma te verminderen.
Je krijgt een koptelefoon op (in mijn geval, kan ook op een andere manier), waarbij je afwisselend een piep te horen krijgt.
Dit zorgt ervoor dat je hersenen als het ware bezig blijven en je niet helemaal af kan sluiten. Vervolgens neem je een beeld voor je vanuit het trauma, een scene daaruit zeg maar, wat de meeste spanning oproept. Vanuit deze scene ga je verder. het gaat er niet om dat je alles, de hele gebeurtenis, opnieuw beleeft. Dat is niet nodig, maar kan gebeuren. Vanuit die eerste scene ga je eigenlijk iedere keer, om de dertig seconden ongeveer, kijken wat er gebeurt. Zo loopt het beeld wat je voor ogen hebt als het ware steeds verder, of verspringt naar andere beelden.
Het doel is uiteindelijk om de spanning eraf te halen. Dat doe je bijv ook door tegen jezelf te praten (klinkt wat vaag) en te leren om als volwassene, persoon die je nu bent, tegen het trauma aan te kijken.
Het gaat nog wel wat verder dan dat, dus als je meer wilt weten dan hoor ik het wel.
dinsdag 17 februari 2009 om 18:13
dinsdag 17 februari 2009 om 18:22
Ja, in principe benoem je die wel. Bij was het zo dat de therapeut iedere vroeg wat er gebeurde, wat ik zag en voelde.
Het is ook vrij heftig, maar wel een goede en relatief snelle methode om de spanning te verminderen of helemaal eraf te halen.
Ik heb het mezelf heel moeilijk gemaakt door die tweede verkrachting als trauma uit te kiezen hiervoor. En dat was ook meteen de allereerste keer dat ik erover sprak met iemand. Dat was al niet zo slim.
Je kan ook iets minder heftigs nemen om mee te beginnen, het hoeft niet meteen het meest zware te zijn. Ik zou aanraden om idd ook met iets minder zwaars te beginnen, zodat je kan ervaren hoe het werkt.
Daarnaast was ik tijdens die sessie op een gegeven moment zelf heel erg aan het sturen, En dat schijnt hierbij vrij uitzonderlijk te zijn, maar komt deels voort vanuit het afsluiten voor gevoelens. Ik zei op een gegeven moment maar gewoon dingen om het af te kunnen ronden. Ik heb twee uur gezeten hiervoor en dat vond ik veel te lang, achteraf niet slim, ook niet van de psych die ik toen had.
Het is ook vrij heftig, maar wel een goede en relatief snelle methode om de spanning te verminderen of helemaal eraf te halen.
Ik heb het mezelf heel moeilijk gemaakt door die tweede verkrachting als trauma uit te kiezen hiervoor. En dat was ook meteen de allereerste keer dat ik erover sprak met iemand. Dat was al niet zo slim.
Je kan ook iets minder heftigs nemen om mee te beginnen, het hoeft niet meteen het meest zware te zijn. Ik zou aanraden om idd ook met iets minder zwaars te beginnen, zodat je kan ervaren hoe het werkt.
Daarnaast was ik tijdens die sessie op een gegeven moment zelf heel erg aan het sturen, En dat schijnt hierbij vrij uitzonderlijk te zijn, maar komt deels voort vanuit het afsluiten voor gevoelens. Ik zei op een gegeven moment maar gewoon dingen om het af te kunnen ronden. Ik heb twee uur gezeten hiervoor en dat vond ik veel te lang, achteraf niet slim, ook niet van de psych die ik toen had.
dinsdag 17 februari 2009 om 18:25
Nou, hyves begint erg traag te worden, maar ik heb bijna alle blogs nu aangepast. Wel heftig als ik soms wat dingen teruglees zeg. Wat heb ik al veel geschreven..!
Ik vind het wel wennen hoor, om jullie echte naam te weten en een foto te zien. Omgekeerd is dat natuurlijk ook zo. Denk ik. En behalve mezelf kunnen jullie nu ook mijn kinderen zien, dus eigenlijk is het voor mij nog veel enger...
Moet zeggen dat voor mij de forumnaam veel meer leeft dan de echte naam.
Ik vind het wel wennen hoor, om jullie echte naam te weten en een foto te zien. Omgekeerd is dat natuurlijk ook zo. Denk ik. En behalve mezelf kunnen jullie nu ook mijn kinderen zien, dus eigenlijk is het voor mij nog veel enger...
Moet zeggen dat voor mij de forumnaam veel meer leeft dan de echte naam.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 februari 2009 om 18:48
Dat heb ik nog niet eens gedaan, in jullie profielen kijken, want ik had het veel te druk met mijn blogs aanpassen. En nu is hyves zo traag dat ik ben weggegaan. Maar nu breng je me wel op een idee. Straks maar eens uitgebreider gaan kijken.
Als tegenprestatie mag je bij mij ook alle foto's zien én alle blogs lezen. Nou?
Appel, da's balen van je eten. Wat nu? Boterham?
Als tegenprestatie mag je bij mij ook alle foto's zien én alle blogs lezen. Nou?
Appel, da's balen van je eten. Wat nu? Boterham?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 februari 2009 om 18:51
quote:appeltjesgroen25 schreef op 17 februari 2009 @ 18:45:
Tip van appel: hyven, forummen, hond aandacht geven, msnen en koken gaan niet samen!
Resultaat: aangebrande aardappelbolletjes, aangebrande kip en wokgroenten. En dat is niet lekker!
ohw..Appel
Ik heb pannekoeken gebakken,was te lui om echt te koken.
Tip van appel: hyven, forummen, hond aandacht geven, msnen en koken gaan niet samen!
Resultaat: aangebrande aardappelbolletjes, aangebrande kip en wokgroenten. En dat is niet lekker!
ohw..Appel
Ik heb pannekoeken gebakken,was te lui om echt te koken.
