Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 23 september 2008 om 13:40
Dank je, over een uur moet ik er zijn.
Daarna maar meteen aanmelden bij psycholoog.
Hoop voor je dat je het vandaag met je baas kan bespreken.
Heb je er zelf al wat van gezegd tegen die jongen of vind je dat lastig?
Wat maakt dat jij je niet op je gemak voelt? Wantrouwen naar hem toe, het idee dat hij de controle overneemt in die kleine ruimte?
Succes straks!!
Daarna maar meteen aanmelden bij psycholoog.
Hoop voor je dat je het vandaag met je baas kan bespreken.
Heb je er zelf al wat van gezegd tegen die jongen of vind je dat lastig?
Wat maakt dat jij je niet op je gemak voelt? Wantrouwen naar hem toe, het idee dat hij de controle overneemt in die kleine ruimte?
Succes straks!!
dinsdag 23 september 2008 om 13:57
Nee, ik heb tegen hem nog niets gezegd over die tekeningen, en dat brood ontdekte ik pas vanmorgen. Weet natuurlijk ook niet helemaal echt 100% zeker dat hij dat gedaan heeft, maar het kan bijna niet anders. Daarom maar beter overleggen met baas hoe en wat, want hij heeft natuurlijk wel een achtergrond, die jongen, en ik heb geen zin in klappen of zo, na alles wat hij verteld heeft..
Het idee dat hij dingen achter mijn rug zit te doen, dat maakt dat ik me niet op mijn gemak voel. En ik kan het niet zien, in de binnenspiegel zie je lang niet alles. Zeker als hij achter mij zit, dan voel ik me echt gespannen.
Het idee dat hij dingen achter mijn rug zit te doen, dat maakt dat ik me niet op mijn gemak voel. En ik kan het niet zien, in de binnenspiegel zie je lang niet alles. Zeker als hij achter mij zit, dan voel ik me echt gespannen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 23 september 2008 om 14:04
dinsdag 23 september 2008 om 14:07
Hij ging zelf vanaf de eerste keer achterin zitten, eigenlijk.
Ik weet niet of ik dat wel wil, dat hij naast me zit. Misschien ook een beetje raar om dat nu te gaan veranderen.
Maar oké, ik moet nu gaan werken. Kijken of mijn baas aanspreekbaar is en anders zie ik nog wel.
Jij heel veel succes straks!
Ik weet niet of ik dat wel wil, dat hij naast me zit. Misschien ook een beetje raar om dat nu te gaan veranderen.
Maar oké, ik moet nu gaan werken. Kijken of mijn baas aanspreekbaar is en anders zie ik nog wel.
Jij heel veel succes straks!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 23 september 2008 om 16:34
Verwijsbrief is binnen.
Drie kwartier moeten wachten, me steeds ongemakkelijker voelend en het liefst naar buiten willen lopen, maar ik heb hem.
Wilde het zo kort mogelijk houden, maar hij bleef maar doorvragen. En zat duidelijk ergens op aan te sturen. Bleef maar doorhameren over een oorzaak of er ooit eens iets gebeurd was. Toen ik hem zei dat hij best kon zeggen waar hij zo duidelijk op aanstuurde was hij degene die zich even ongemakkelijk voelde. Beetje gemeen misschien, maar voelde goed.
Ik had eigenlijk niet verwacht dat hij het zich nog zou herinneren, zo lang geleden, maar hij wist nog precies hoe en wat.
Meteen ook een aanmeldingsformulier voor een psycholoog ingevuld en straks even op de post doen.
Kan nu niet meer terug....
Hoe is het gegaan vanmiddag, je baas nog kunnen spreken?
Drie kwartier moeten wachten, me steeds ongemakkelijker voelend en het liefst naar buiten willen lopen, maar ik heb hem.
Wilde het zo kort mogelijk houden, maar hij bleef maar doorvragen. En zat duidelijk ergens op aan te sturen. Bleef maar doorhameren over een oorzaak of er ooit eens iets gebeurd was. Toen ik hem zei dat hij best kon zeggen waar hij zo duidelijk op aanstuurde was hij degene die zich even ongemakkelijk voelde. Beetje gemeen misschien, maar voelde goed.
Ik had eigenlijk niet verwacht dat hij het zich nog zou herinneren, zo lang geleden, maar hij wist nog precies hoe en wat.
Meteen ook een aanmeldingsformulier voor een psycholoog ingevuld en straks even op de post doen.
Kan nu niet meer terug....
Hoe is het gegaan vanmiddag, je baas nog kunnen spreken?
dinsdag 23 september 2008 om 17:55
Keigoed van je!
Ook heel assertief van je om hem zo om duidelijkheid te vragen, wat een kw** trouwens om zo te doen!
Helemaal niet gemeen van je. Ik zou bijna zeggen: net goed.
Gelukkig heb je je verwijsbrief. Daar ging het uiteindelijk om. En de verdere stappen ook al geregeld. Zo!
Hoe denk je nu over al dan niet blijven bij deze huisarts? Het lijkt mij, eerlijk gezegd als ik dit alles zo lees en wetende wat je eerder vertelde, niet echt iemand waar je je nou eens lekker bij op je gemak kunt voelen..
Ook heel assertief van je om hem zo om duidelijkheid te vragen, wat een kw** trouwens om zo te doen!
Helemaal niet gemeen van je. Ik zou bijna zeggen: net goed.
Gelukkig heb je je verwijsbrief. Daar ging het uiteindelijk om. En de verdere stappen ook al geregeld. Zo!
Hoe denk je nu over al dan niet blijven bij deze huisarts? Het lijkt mij, eerlijk gezegd als ik dit alles zo lees en wetende wat je eerder vertelde, niet echt iemand waar je je nou eens lekker bij op je gemak kunt voelen..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 23 september 2008 om 18:01
dinsdag 23 september 2008 om 18:40
Ik heb hem ook gezegd dat ik weg wilde bij hem, dat kwam er meteen achteraan 
Hij zei alleen maar dat het mijn keus is en dat ik dat moet doen als ik dat prettiger vind. Morgen dus ook maar even achteraan.
Geen onnozelheid, dat kan jij toch niet weten!
Hadden ze jou idd wel mogen vertellen als dit al bekend was.
Goed dat je het hierdoor wel meteen met je baas kon bespreken, dan heb jij wat meer duidelijkheid.
Veel plezier vanavond!!
Hij zei alleen maar dat het mijn keus is en dat ik dat moet doen als ik dat prettiger vind. Morgen dus ook maar even achteraan.Geen onnozelheid, dat kan jij toch niet weten!
Hadden ze jou idd wel mogen vertellen als dit al bekend was.
Goed dat je het hierdoor wel meteen met je baas kon bespreken, dan heb jij wat meer duidelijkheid.
Veel plezier vanavond!!
woensdag 24 september 2008 om 07:01
Tja, dat is een oud gevoel.
Dat ik me onnozel voel, naïef, voor de gek gehouden. Dat ik niet doorzie wat anderen wel doorzien.
Dat heeft alles met de situatie van vroeger thuis te maken; daarna natuurlijk ook nog met S (vader van mijn kinderen) en wat hij mij geflikt heeft.
Gelukkig gisteravond goed o.a. over dit gepraat met mijn vriendin. En dat brengt me terug in het nu. Ja, die jongen is zo en doet zo, maar dat heeft niets met mij persoonlijk te maken. Het is een trigger, meer niet.
Teleurstellingen gebeuren nu eenmaal. Hoort bij het leven. Meer is het niet.
In mijn hoofd wel, omdat het heel oude emoties triggert, maar goed, vrijdag ga ik weer naar de psycholoog.
Vriendin vond tattoo overigens geweldig (al houdt zij er helemaal niet van, voor zichzelf dan).
Merkte trouwens ook hoe moe ik ben: na een tweetal uurtjes begon ik echt te gapen en hoofdpijn te krijgen. Ze heeft me trouwens ook stevig toegesproken over het 'over mijn grenzen gaan' wat werk en werkuren betreft. Beter naar mijn signalen luisteren, enzovoort. Helemaal gelijk natuurlijk.
Minder willen en moeten, maar meer luisteren naar mezelf,en niet vergelijken met een ander, wat die doet en kan; want mijn bagage en leven is heel anders.
Als je werkt vandaag: werk ze, fijne dag!
Dat ik me onnozel voel, naïef, voor de gek gehouden. Dat ik niet doorzie wat anderen wel doorzien.
Dat heeft alles met de situatie van vroeger thuis te maken; daarna natuurlijk ook nog met S (vader van mijn kinderen) en wat hij mij geflikt heeft.
Gelukkig gisteravond goed o.a. over dit gepraat met mijn vriendin. En dat brengt me terug in het nu. Ja, die jongen is zo en doet zo, maar dat heeft niets met mij persoonlijk te maken. Het is een trigger, meer niet.
Teleurstellingen gebeuren nu eenmaal. Hoort bij het leven. Meer is het niet.
In mijn hoofd wel, omdat het heel oude emoties triggert, maar goed, vrijdag ga ik weer naar de psycholoog.
Vriendin vond tattoo overigens geweldig (al houdt zij er helemaal niet van, voor zichzelf dan).
Merkte trouwens ook hoe moe ik ben: na een tweetal uurtjes begon ik echt te gapen en hoofdpijn te krijgen. Ze heeft me trouwens ook stevig toegesproken over het 'over mijn grenzen gaan' wat werk en werkuren betreft. Beter naar mijn signalen luisteren, enzovoort. Helemaal gelijk natuurlijk.
Minder willen en moeten, maar meer luisteren naar mezelf,en niet vergelijken met een ander, wat die doet en kan; want mijn bagage en leven is heel anders.
Als je werkt vandaag: werk ze, fijne dag!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 24 september 2008 om 10:47
Wat die jongen doet heeft idd niets met jou persoonlijk te maken.
En dat jij niet wist dat hij vaker zo doet, is geen onnozelheid. Dat hadden ze jou gewoon eerder kunnen zeggen.
Daarbij heb je vaak verwachtingen vanuit je eigen referentiekader, dat hebben we allemaal. Hoe jij zelf als kind/puber was speelt daarin een grote rol. Het verschil met de pubers die je nu tegenkomt is zo groot. En tegelijk misschien ook niet zo groot. Alleen uiten deze pubers zich heel anders.
Ik ben vrij vandaag, vanmiddag naar dat meisje toe.
Ben ook moe, weinig energie. Het weekend maar eens richten op leuke dingen, wat ontspanning. Sociale contacten weer even aanhalen, want de afgelopen weken liep dat vooral via mail en telefoon.
Werk ze vandaag. En luister naar je vriendin, bewaak je grenzen!
Fijne dag!
En dat jij niet wist dat hij vaker zo doet, is geen onnozelheid. Dat hadden ze jou gewoon eerder kunnen zeggen.
Daarbij heb je vaak verwachtingen vanuit je eigen referentiekader, dat hebben we allemaal. Hoe jij zelf als kind/puber was speelt daarin een grote rol. Het verschil met de pubers die je nu tegenkomt is zo groot. En tegelijk misschien ook niet zo groot. Alleen uiten deze pubers zich heel anders.
Ik ben vrij vandaag, vanmiddag naar dat meisje toe.
Ben ook moe, weinig energie. Het weekend maar eens richten op leuke dingen, wat ontspanning. Sociale contacten weer even aanhalen, want de afgelopen weken liep dat vooral via mail en telefoon.
Werk ze vandaag. En luister naar je vriendin, bewaak je grenzen!
Fijne dag!
woensdag 24 september 2008 om 14:50
Ik hoop dat het bij jou beter gaat dan bij mij, met je werk vanmiddag. Het vrijwilligerswerk dan.
Want bij mij is het vandaag zwaar ***.
(Heb even flink van me afgeschreven in het andere topic, je weet wel).
Ik vind het ontzettend moeilijk en zwaar met die pubers, met name die ene...
Nee, het gaat allemaal niet zo lekker vandaag!
Want bij mij is het vandaag zwaar ***.
(Heb even flink van me afgeschreven in het andere topic, je weet wel).
Ik vind het ontzettend moeilijk en zwaar met die pubers, met name die ene...
Nee, het gaat allemaal niet zo lekker vandaag!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 24 september 2008 om 17:31
Lieve EV, heb je verhaal van vandaag gelezen.
Tuurlijk kan je dit werk wel aan, haal jezelf niet zo naar beneden! Je staat er nog, rijdt nog rond en je hebt het toch maar allemaal gedaan vandaag.
Logisch dat iedereen zegt dat jij het jezelf allemaal niet zo persoonlijk aan moet trekken, want dat is ook zo. Het is niet persoonlijk. Alleen wordt het wel tegen jou gezegd door die jongen en dus voelt het zo.
Ik herken het ook helemaal, maar tips om er mee om te gaan zijn lastig. Ik kan alleen maar zeggen dat het minder wordt, dat je na verloop van tijd 'harder' zal worden daarin en het je steeds minder zal raken.
Toen ik met het werk begon dat ik nu doe heb ik heel vaak op het punt gestaan ermee te stoppen. Om dezelfde redenen, persoonlijk aantrekken en denken dat ik daar nooit mee om zou leren gaan. Op van de zenuwen naar het werk gaan, met pijn in de buik er staan, mezelf niet geschikt vinden voor het werk, etc.. Deze pubers (lijken veel op die jij tegenkomt) zijn zo geslepen, weten je precies op je zwakke plekken te raken.
En dat doen ze niet om je persoonlijk te raken, maar meer voor hun eigen veiligheid. Kijken wat je voor ze kan betekenen, of je grenzen kan stellen en vooral of je er zal zijn en blijven ondanks hun gedrag. Ze zijn zo bang voor afwijzing, maar zoeken het daarom juist op. Want dat zijn ze vaak gewend, afgewezen worden.
Hoewel je er nu misschien even niets aan hebt, omdat het gewoon kl*te voelt op het moment, helpt het op den duur wel als je hun gedrag kan verklaren. Je bent geen hulpverlener van die pubers en in die zin hoef je er niets mee en dat moet je ook niet willen.
Maar bedenk dat het voor iedereen moeilijk is om met deze jongeren om te gaan en dat je jezelf daarin echt niets kwalijk kunt nemen, hoe rot het ook is.
Klinkt misschien een beetje als een preek, maar dat is niet zo bedoeld.
Tuurlijk kan je dit werk wel aan, haal jezelf niet zo naar beneden! Je staat er nog, rijdt nog rond en je hebt het toch maar allemaal gedaan vandaag.
Logisch dat iedereen zegt dat jij het jezelf allemaal niet zo persoonlijk aan moet trekken, want dat is ook zo. Het is niet persoonlijk. Alleen wordt het wel tegen jou gezegd door die jongen en dus voelt het zo.
Ik herken het ook helemaal, maar tips om er mee om te gaan zijn lastig. Ik kan alleen maar zeggen dat het minder wordt, dat je na verloop van tijd 'harder' zal worden daarin en het je steeds minder zal raken.
Toen ik met het werk begon dat ik nu doe heb ik heel vaak op het punt gestaan ermee te stoppen. Om dezelfde redenen, persoonlijk aantrekken en denken dat ik daar nooit mee om zou leren gaan. Op van de zenuwen naar het werk gaan, met pijn in de buik er staan, mezelf niet geschikt vinden voor het werk, etc.. Deze pubers (lijken veel op die jij tegenkomt) zijn zo geslepen, weten je precies op je zwakke plekken te raken.
En dat doen ze niet om je persoonlijk te raken, maar meer voor hun eigen veiligheid. Kijken wat je voor ze kan betekenen, of je grenzen kan stellen en vooral of je er zal zijn en blijven ondanks hun gedrag. Ze zijn zo bang voor afwijzing, maar zoeken het daarom juist op. Want dat zijn ze vaak gewend, afgewezen worden.
Hoewel je er nu misschien even niets aan hebt, omdat het gewoon kl*te voelt op het moment, helpt het op den duur wel als je hun gedrag kan verklaren. Je bent geen hulpverlener van die pubers en in die zin hoef je er niets mee en dat moet je ook niet willen.
Maar bedenk dat het voor iedereen moeilijk is om met deze jongeren om te gaan en dat je jezelf daarin echt niets kwalijk kunt nemen, hoe rot het ook is.
Klinkt misschien een beetje als een preek, maar dat is niet zo bedoeld.
woensdag 24 september 2008 om 17:36
Bij mij ging het vandaag ook niet zo goed. Heel apart ruzie met een 7 jarige.
Ze is zo verwend, vanwege haar handicap. Gewend om altijd haar zin te krijgen, alles te kunnen bepalen.
En dat kreeg ze bij mij niet voor elkaar, waardoor ze boos werd (en ik ook) en ze uiteindelijk naar haar kamer is gestuurd.
Gesprek met moeder gehad, zij geeft aan alles heel zwaar te vinden. ze staat er voor haar gevoel alleen voor, de vader is veel makkelijker en staat alles toe. Als zij nee zegt, zegt vader ja.
Lastige situatie voor haar en iets waar ze wat mee moeten, anders krijgen ze straks niets meer voor elkaar en maakt dat meisje de dienst uit in huis.
Moeder blij even van zich af te kunnen praten en tips te krijgen.
Mij kost het erg veel energie en eigenlijk is dit ook niet de bedoeling. Ik zit daar als vrijwilligster en niet als hulpverlener.
Maar goed, we hebben afspraken gemaakt voor de volgende keer. Dat gaan we met zijn vieren wat leuks doen, moeder, dochter, zoontje en ik. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.
Ze is zo verwend, vanwege haar handicap. Gewend om altijd haar zin te krijgen, alles te kunnen bepalen.
En dat kreeg ze bij mij niet voor elkaar, waardoor ze boos werd (en ik ook) en ze uiteindelijk naar haar kamer is gestuurd.
Gesprek met moeder gehad, zij geeft aan alles heel zwaar te vinden. ze staat er voor haar gevoel alleen voor, de vader is veel makkelijker en staat alles toe. Als zij nee zegt, zegt vader ja.
Lastige situatie voor haar en iets waar ze wat mee moeten, anders krijgen ze straks niets meer voor elkaar en maakt dat meisje de dienst uit in huis.
Moeder blij even van zich af te kunnen praten en tips te krijgen.
Mij kost het erg veel energie en eigenlijk is dit ook niet de bedoeling. Ik zit daar als vrijwilligster en niet als hulpverlener.
Maar goed, we hebben afspraken gemaakt voor de volgende keer. Dat gaan we met zijn vieren wat leuks doen, moeder, dochter, zoontje en ik. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.
woensdag 24 september 2008 om 18:13
Lees net wat meer op het andere topic.
Ik zou toch vanavond nog bellen. Jij voelt je niet veilig en dat moet je serieus nemen. En dat is niet opgeven of een angsthaas zijn, dat is opkomen voor jezelf en jouw veiligheid!
Het is toch te gek voor woorden dat jij met angst in de auto zou moeten zitten. Dan geeft je baas die rit maar aan een ander of doet hij het zelf.
En die reactie van zijn moeder zegt al veel over de opvoeding van die jongen en niets over jou.
Ik zou toch vanavond nog bellen. Jij voelt je niet veilig en dat moet je serieus nemen. En dat is niet opgeven of een angsthaas zijn, dat is opkomen voor jezelf en jouw veiligheid!
Het is toch te gek voor woorden dat jij met angst in de auto zou moeten zitten. Dan geeft je baas die rit maar aan een ander of doet hij het zelf.
En die reactie van zijn moeder zegt al veel over de opvoeding van die jongen en niets over jou.
woensdag 24 september 2008 om 21:29
Vanavond wel een onbedoelde opsteker gehad. Ik had een intakegesprek voor de Rode Kruis cursus: vrienden maken kun je leren.
Nou, ze hadden meer aanmeldingen gehad dan ze konden plaatsen en moesten dus een selectie maken.
En ze vonden mij behoorlijk sociaal-vaardig genoeg, ik had zo'n cursus duidelijk minder nodig dan anderen en ik mag dus niet meedoen
Dat beschouw ik dan maar als een groot compliment!
Kan ik in mijn zak steken.
Ik heb mijn baas dus niet gebeld vanavond. Misschien morgenvroeg iets zeggen, maar ik weet het niet, ik wil niet alles overhoop gooien. Heb die keer eerder (met die man die aan het stuur trok) al gezegd dat ik die niet meer in de auto wilde, en als ik nu weer zoiets moet gaan zeggen?
Dan denkt hij ook onderhand: wat heb ik aan deze werknemer?
Ik heb wel bedacht dat ik mijn reïntegratiecoach ga bellen en het met hem ga bespreken. Hij heeft me tenslotte vanalles geleerd over grenzen bewaken, energievretend en energiegevend. Eigenlijk zou ik gewoon af en toe zo'n gesprek willen, over het werk. Misschien kan ik hem toch nog om dat stukje begeleiding vragen. Volgende week zouden we eigenlijk een afsluitend gesprek hebben, omdat het traject (nu ik werk heb) is afgelopen.
Jouw dag dus ook niet zo lekker..
ik hoop dat we verder vanavond beiden weer goede energie kunnen opdoen.
Nou, ze hadden meer aanmeldingen gehad dan ze konden plaatsen en moesten dus een selectie maken.
En ze vonden mij behoorlijk sociaal-vaardig genoeg, ik had zo'n cursus duidelijk minder nodig dan anderen en ik mag dus niet meedoen
Dat beschouw ik dan maar als een groot compliment!
Kan ik in mijn zak steken.
Ik heb mijn baas dus niet gebeld vanavond. Misschien morgenvroeg iets zeggen, maar ik weet het niet, ik wil niet alles overhoop gooien. Heb die keer eerder (met die man die aan het stuur trok) al gezegd dat ik die niet meer in de auto wilde, en als ik nu weer zoiets moet gaan zeggen?
Dan denkt hij ook onderhand: wat heb ik aan deze werknemer?
Ik heb wel bedacht dat ik mijn reïntegratiecoach ga bellen en het met hem ga bespreken. Hij heeft me tenslotte vanalles geleerd over grenzen bewaken, energievretend en energiegevend. Eigenlijk zou ik gewoon af en toe zo'n gesprek willen, over het werk. Misschien kan ik hem toch nog om dat stukje begeleiding vragen. Volgende week zouden we eigenlijk een afsluitend gesprek hebben, omdat het traject (nu ik werk heb) is afgelopen.
Jouw dag dus ook niet zo lekker..
ik hoop dat we verder vanavond beiden weer goede energie kunnen opdoen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 24 september 2008 om 21:48
Haha, uitsluiting is in dit geval een compliment ja
Wat was voor jou de reden om je daarvoor aan te melden?
Als jij je echt niet veilig voelt moet je dat wel zeggen denk ik.
Zou toch ook zonde zijn om je werk hierop stuk te laten lopen.
Maar ik ben er ook van overtuigd dat je zal leren het steeds meer van je af te laten glijden.
Hopelijk zal je coach af en toe tijd hebben voor een gesprek over je werk, goed dat je daarnaar wil vragen.
Schiet nog niet echt op met energie opdoen. Lange tijd met vriendin aan telefoon gezeten, we komen er maar niet aan toe wat af te spreken. Ik had graag even willen spuien, maar is er niet van gekomen. En krijg vrijdag mijn ouders hier, blijven ook slapen. Was ik helemaal vergeten dus moest weer andere dingen afzeggen. Heb er niet zoveel zin in, laatste keer dat ik mijn moeder sprak hing ik vol irritatie op.
En morgen superlange dag op het werk, bah!
Hoop dat het jou beter lukt energie op te doen!
Wat was voor jou de reden om je daarvoor aan te melden?
Als jij je echt niet veilig voelt moet je dat wel zeggen denk ik.
Zou toch ook zonde zijn om je werk hierop stuk te laten lopen.
Maar ik ben er ook van overtuigd dat je zal leren het steeds meer van je af te laten glijden.
Hopelijk zal je coach af en toe tijd hebben voor een gesprek over je werk, goed dat je daarnaar wil vragen.
Schiet nog niet echt op met energie opdoen. Lange tijd met vriendin aan telefoon gezeten, we komen er maar niet aan toe wat af te spreken. Ik had graag even willen spuien, maar is er niet van gekomen. En krijg vrijdag mijn ouders hier, blijven ook slapen. Was ik helemaal vergeten dus moest weer andere dingen afzeggen. Heb er niet zoveel zin in, laatste keer dat ik mijn moeder sprak hing ik vol irritatie op.
En morgen superlange dag op het werk, bah!
Hoop dat het jou beter lukt energie op te doen!
woensdag 24 september 2008 om 22:37
Ik heb het hele verhaal ook gemaild aan mijn beste vriendin, die waar ik gisteravond ook was (en toen heb ik het ook over werk gehad.) Daarna wat over en weer ge-sms't en het was fijn om het te delen, al had ik eigenlijk beter kunnen bellen of zo.
Ja, herkenbaar is dat: lastig om iets af te spreken. Dat kom ik ook tegen! Als je beiden werkt is het soms zo moeilijk, en heb je wel zin om iemand te zien maar lukt het gewoon niet.
Poehhh, en dat je ouders komen: hoe vind je dat?
Of doen jullie dat vaker?
Sterkte alvast voor die lange dag, morgen.
Slaap lekker straks.
Ja, herkenbaar is dat: lastig om iets af te spreken. Dat kom ik ook tegen! Als je beiden werkt is het soms zo moeilijk, en heb je wel zin om iemand te zien maar lukt het gewoon niet.
Poehhh, en dat je ouders komen: hoe vind je dat?
Of doen jullie dat vaker?
Sterkte alvast voor die lange dag, morgen.
Slaap lekker straks.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 24 september 2008 om 22:46
Dat smsen ken ik. Na tig van die dingen over en weer erachter komen dat je beter had kunnen bellen.
Maar jij bent je verhaal weer even kwijt, heb het kunnen delen.
Ik werk meestal als anderen vrij zijn en andersom, dat maakt het wel erg lastig ja.
Ouders komen wel vaker, hebben hier eigenlijk nog al hun vrienden zitten. Vrijdag komen ook vrienden van hun bij mij, mensen met wie ik ben opgegroeid en waar ik ook regelmatig kom. En dat wordt altijd laat dus blijven ze slapen, ze wonen niet naast de deur. Meestal vind ik het prima, ben ook vaak aan het werk als zij hier zijn. heb er nu alleen niet zoveel zin in.
Jij ook een goede nacht!
Maar jij bent je verhaal weer even kwijt, heb het kunnen delen.
Ik werk meestal als anderen vrij zijn en andersom, dat maakt het wel erg lastig ja.
Ouders komen wel vaker, hebben hier eigenlijk nog al hun vrienden zitten. Vrijdag komen ook vrienden van hun bij mij, mensen met wie ik ben opgegroeid en waar ik ook regelmatig kom. En dat wordt altijd laat dus blijven ze slapen, ze wonen niet naast de deur. Meestal vind ik het prima, ben ook vaak aan het werk als zij hier zijn. heb er nu alleen niet zoveel zin in.
Jij ook een goede nacht!
donderdag 25 september 2008 om 19:58
Net pas thuis! Weer zo'n extreme werkdag (qua uren). Maar gelukkig was de baas er nog en heb ik meteen kunnen spuien.
Dat maakt echt veel verschil: het kunnen zeggen! Toen thuis nog eens een bui want manlief was ook niet blij met mijn late thuiskomst, zucht. Baas gaf overigens wel uitleg over oorzaken e.d. en hij weet het, en is ermee bezig (verhaal over taxbus, gebieden, te ver gaand om uit te leggen; snap het zelf trouwens ook niet helemaal).
Vader van de jongen kwam vanmorgen mee naar buiten. Hij zei tegen me dat hij met hem gepraat had, dat hij zich gewoon moest houden aan de regels, moet hij bij hun ook, en dat hij moet luisteren naar wat ik zeg. En tegen hem, want die zat erbij, zei hij dat ik ook maar gewoon mijn werk deed.
Toen zei hij nog iets over rustig blijven tegen mij, en dat het moeilijk is, en met een samenzweerderige blik 'ik weet er alles van'. Daaruit voelde ik wel dat hij het ook moeilijk heeft met zoonlief. Jongen heeft zich, wat zal ik zeggen.. redelijk gedragen. Redelijk. Maar ik ben op mijn hoede. En dat vind ik absoluut geen leuk gevoel.
Maar pfffff, nu eerst eten, uitrusten en niks meer doen dan bankhangen denk ik! Morgen naar psych.
Alvast lekker slapen voor straks, als je dit misschien nog zou lezen als je thuiskomt van je werk. Ik hoop dat jouw dag rustiger was..
Dat maakt echt veel verschil: het kunnen zeggen! Toen thuis nog eens een bui want manlief was ook niet blij met mijn late thuiskomst, zucht. Baas gaf overigens wel uitleg over oorzaken e.d. en hij weet het, en is ermee bezig (verhaal over taxbus, gebieden, te ver gaand om uit te leggen; snap het zelf trouwens ook niet helemaal).
Vader van de jongen kwam vanmorgen mee naar buiten. Hij zei tegen me dat hij met hem gepraat had, dat hij zich gewoon moest houden aan de regels, moet hij bij hun ook, en dat hij moet luisteren naar wat ik zeg. En tegen hem, want die zat erbij, zei hij dat ik ook maar gewoon mijn werk deed.
Toen zei hij nog iets over rustig blijven tegen mij, en dat het moeilijk is, en met een samenzweerderige blik 'ik weet er alles van'. Daaruit voelde ik wel dat hij het ook moeilijk heeft met zoonlief. Jongen heeft zich, wat zal ik zeggen.. redelijk gedragen. Redelijk. Maar ik ben op mijn hoede. En dat vind ik absoluut geen leuk gevoel.
Maar pfffff, nu eerst eten, uitrusten en niks meer doen dan bankhangen denk ik! Morgen naar psych.
Alvast lekker slapen voor straks, als je dit misschien nog zou lezen als je thuiskomt van je werk. Ik hoop dat jouw dag rustiger was..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 25 september 2008 om 23:10
Goed dat je even bij je baas hebt kunnen spuien.
Begreep hij jou ook, heb je het gevoel serieus genomen te worden?
En wel netjes van die vader, dat is al een andere reactie dan zijn vrouw je gaf.
Maar voorlopig zit je dus nog wel even aan de ritjes met die jongens vast begrijp ik?
Hier was de dag al niet veel beter. Erg druk.
Weet niet precies waarom, maar voel me niet op mijn gemak. Lijk er op een of andere manier niet goed tussen te passen.
Daarna gesprek met mijn baas aangevraagd, had een aantal dingen die ik wilde bespreken. En het belangrijkste, heb hem verteld dat ik binnenkort naar een psycholoog ga.
Vond het erg lastig dat te vertellen, maar moest wel. Ik wil dat op mijn vaste vrije dag doen. En dat kan alleen in de ochtend, in de middag ga ik naar dat meisje. En nu heb ik vaak een slaapdienst ervoor en ben ik nog tot halverwege de ochtend op het werk. Dat ga ik dan niet allemaal redden qua tijd.
Hij reageerde gelukkig heel goed, zou het ook gaan regelen met degene die roosters maakt. Wel afgesproken dat het onder ons blijft, de rest hoeft er niets van te weten.
Hij zag wel dat ik het moeilijk vond om te vertellen, vroeg ook niet teveel door. Kent me goed genoeg om te weten dat dit een enorme drempel is die ik over moet.
En daarna nog een superdrukke dienst, geen moment rust. Ben nu nog een beetje hyper en moe tegelijk.
Gelukkig twee dagen vrij nu.
Je zal het waarschijnlijk niet meer lezen, maar toch, slaap lekker en succes morgen!
Begreep hij jou ook, heb je het gevoel serieus genomen te worden?
En wel netjes van die vader, dat is al een andere reactie dan zijn vrouw je gaf.
Maar voorlopig zit je dus nog wel even aan de ritjes met die jongens vast begrijp ik?
Hier was de dag al niet veel beter. Erg druk.
Weet niet precies waarom, maar voel me niet op mijn gemak. Lijk er op een of andere manier niet goed tussen te passen.
Daarna gesprek met mijn baas aangevraagd, had een aantal dingen die ik wilde bespreken. En het belangrijkste, heb hem verteld dat ik binnenkort naar een psycholoog ga.
Vond het erg lastig dat te vertellen, maar moest wel. Ik wil dat op mijn vaste vrije dag doen. En dat kan alleen in de ochtend, in de middag ga ik naar dat meisje. En nu heb ik vaak een slaapdienst ervoor en ben ik nog tot halverwege de ochtend op het werk. Dat ga ik dan niet allemaal redden qua tijd.
Hij reageerde gelukkig heel goed, zou het ook gaan regelen met degene die roosters maakt. Wel afgesproken dat het onder ons blijft, de rest hoeft er niets van te weten.
Hij zag wel dat ik het moeilijk vond om te vertellen, vroeg ook niet teveel door. Kent me goed genoeg om te weten dat dit een enorme drempel is die ik over moet.
En daarna nog een superdrukke dienst, geen moment rust. Ben nu nog een beetje hyper en moe tegelijk.
Gelukkig twee dagen vrij nu.
Je zal het waarschijnlijk niet meer lezen, maar toch, slaap lekker en succes morgen!
vrijdag 26 september 2008 om 08:20
Nee, gisteravond heb ik het niet meer gelezen. Goed van je, dat je het besproken en geregeld hebt, en goede afspraken hebt gemaakt. Ik ken dat gevoel van er niet tussen te passen ook; datzelfde voel ik als ik tussen mijn collega's zit voordat we bijv. 's morgens vertrekken voor onze ritten. Dat komt, denk ik, omdat je zoveel bagage hebt die nog zwaar weegt.. zij hebben vast ook allerlei dingen, maar voor mij zijn ze nog heel actueel en bepalend.
Hyper en moe tegelijk, dat had ik dus ook. Weet je wat mij hielp, ontdekte ik toevallig? Op de bank liggen, beetje tv kijken, en we hebben zo van die hele zachte grote kussens (fleece), die hield ik eentje tegen me aan en dat was heel rustgevend..
Ik heb nu drie dagen vrij, heerlijk, vind ook dat ik het verdiend heb Straks naar psych, daarna zie ik drie vriendinnen, samen lunchen en bijkletsen. Niet zulke close vriendinnen als die ene, maar toch leuk. Kijk ernaar uit.
Fijne dag! (f)
Hyper en moe tegelijk, dat had ik dus ook. Weet je wat mij hielp, ontdekte ik toevallig? Op de bank liggen, beetje tv kijken, en we hebben zo van die hele zachte grote kussens (fleece), die hield ik eentje tegen me aan en dat was heel rustgevend..
Ik heb nu drie dagen vrij, heerlijk, vind ook dat ik het verdiend heb
Straks naar psych, daarna zie ik drie vriendinnen, samen lunchen en bijkletsen. Niet zulke close vriendinnen als die ene, maar toch leuk. Kijk ernaar uit. Fijne dag! (f)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 26 september 2008 om 09:37
Ik denk dat ik op het moment gewoon niet zo opgewassen ben tegen al dat machogedoe. En dat ervaar ik hier sterker dan in mijn vorige teams. Zeker als ze bij elkaar zijn.
En ik ben gewoon echt toe aan vakantie.
Ik heb altijd mijn katten tegen me aan als ik op de bank plof, ook rustgevend. Begrijp jouw rustgevendekussentegenjeaanervaring wel hoor
Ik vind ook dat jij het verdiend hebt . Geniet er maar van, leuke dingen doen, beetje ontspannen.
Fijne dag vandaag!
En ik ben gewoon echt toe aan vakantie.
Ik heb altijd mijn katten tegen me aan als ik op de bank plof, ook rustgevend. Begrijp jouw rustgevendekussentegenjeaanervaring wel hoor
Ik vind ook dat jij het verdiend hebt
. Geniet er maar van, leuke dingen doen, beetje ontspannen. Fijne dag vandaag!
vrijdag 26 september 2008 om 17:35
Hoe was de lunch, leuk gehad?
En hoe was het bij de psych?
Ik ben maar weer eens heel produktief in huis geweest.
Straks mijn ouwelui hier en vrienden. En morgen shoppen voor de bruiloft. Hoop iets leuks te vinden.
Morgenavond naar een vrienden. Eerst eten bij haar en bijkletsen, daarna stappen. Daar heb ik echt zin in!
En hoe was het bij de psych?
Ik ben maar weer eens heel produktief in huis geweest.
Straks mijn ouwelui hier en vrienden. En morgen shoppen voor de bruiloft. Hoop iets leuks te vinden.
Morgenavond naar een vrienden. Eerst eten bij haar en bijkletsen, daarna stappen. Daar heb ik echt zin in!
