Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 1 oktober 2008 om 20:48
Tot mijn 12e ongeveer ben ik wel gewoon kind geweest.
Gaat ook niet zozeer om het gezin waar ik uit kom, meer om de rest van de familie. Die heel klein is, maar altijd gezeik.
Lange tijd geen contact geweest met deel van de familie, sinds een paar jaar wel weer een beetje. En daar heb ik eigenlijk niet zoveel behoefte aan, doe het puur voor mijn moeder.
En sommige zorgen zijn idd niet realistisch, maar komen voort uit een soort van schuldgevoel. Ik zag bij andere kinderen altijd leuk contact met opa's en oma's, dat heb ik altijd gemist en willen opzoeken. En juist toen ik daar zo mijn best voor deed als beginnende puber, sprong mijn oma voor de trein. Daardoor extra de zorg voor andere opa en oma op mij genomen, maar dat waren vrij harde mensen. Geen warmte, geen gevoel leek wel.
Zo, ik zit op de praatstoel vandaag
Gaat ook niet zozeer om het gezin waar ik uit kom, meer om de rest van de familie. Die heel klein is, maar altijd gezeik.
Lange tijd geen contact geweest met deel van de familie, sinds een paar jaar wel weer een beetje. En daar heb ik eigenlijk niet zoveel behoefte aan, doe het puur voor mijn moeder.
En sommige zorgen zijn idd niet realistisch, maar komen voort uit een soort van schuldgevoel. Ik zag bij andere kinderen altijd leuk contact met opa's en oma's, dat heb ik altijd gemist en willen opzoeken. En juist toen ik daar zo mijn best voor deed als beginnende puber, sprong mijn oma voor de trein. Daardoor extra de zorg voor andere opa en oma op mij genomen, maar dat waren vrij harde mensen. Geen warmte, geen gevoel leek wel.
Zo, ik zit op de praatstoel vandaag
woensdag 1 oktober 2008 om 20:52
Ja, weten en doen, daar zit nog een verschil in.
Je hoeft ook niet meteen alles aan zelfbeheersing te laten varen, maar probeer jezelf af en toe eens toe te staan om echt boos te zijn of gewoon eens keihard te janken.
Vond de hond het ook zo leuk dat jij gewonnen had
Weet niet of het bij jullie net zo hard regent als hier, maar daar zou ik zelfs als hond niet blij van worden.
Ik heb vannacht gedroomd over mijzelf en de hond (wees maar niet bang, de hond van mijn ouders niet die van jou ) in een huisje ergens in een bos.
Dus heb besloten dat als Kenia niet doorgaat ik een weekje een huisje ga huren, ergens waar ik lekker kan wandelen. Hond van mijn ouders mee.
Zie me al wel zitten, boeken mee, open haard aan.
Je hoeft ook niet meteen alles aan zelfbeheersing te laten varen, maar probeer jezelf af en toe eens toe te staan om echt boos te zijn of gewoon eens keihard te janken.
Vond de hond het ook zo leuk dat jij gewonnen had
Weet niet of het bij jullie net zo hard regent als hier, maar daar zou ik zelfs als hond niet blij van worden.
Ik heb vannacht gedroomd over mijzelf en de hond (wees maar niet bang, de hond van mijn ouders niet die van jou
) in een huisje ergens in een bos.Dus heb besloten dat als Kenia niet doorgaat ik een weekje een huisje ga huren, ergens waar ik lekker kan wandelen. Hond van mijn ouders mee.
Zie me al wel zitten, boeken mee, open haard aan.
donderdag 2 oktober 2008 om 10:06
Hoe vind je het trouwens dat ik je deze vragen heb gesteld? Is het 'gemakkelijker' om dit tegen een persoon te vertellen, dan het op papier te moeten zetten als huiswerkopdracht?
Want nu heb ik nog meer vragen, maar misschien vind je dat veel te ver gaan. Over na je 12e bijvoorbeeld..
Vind het trouwens echt goed dat je zo'n huisje gaat huren voor een week, als het Kenia-verhaal niet doorgaat. Dat zou ik nou ook heerlijk vinden, alleen maar met mezelf, boekje lezen, wandelen, schrijven. Mijn stiekeme droom is ooit een tweede huisje, klein, in de natuur ergens, voor mij alleen
waar ik af en toe heen zou kunnen gaan, lekker weg van alles.
(Wel weer terugkomen hoor! Wil niet weg bij EM. Niet echt. Geloof ik. Ach ja, hier ook een relatieworstelaar )
Want nu heb ik nog meer vragen, maar misschien vind je dat veel te ver gaan. Over na je 12e bijvoorbeeld..
Vind het trouwens echt goed dat je zo'n huisje gaat huren voor een week, als het Kenia-verhaal niet doorgaat. Dat zou ik nou ook heerlijk vinden, alleen maar met mezelf, boekje lezen, wandelen, schrijven. Mijn stiekeme droom is ooit een tweede huisje, klein, in de natuur ergens, voor mij alleen
waar ik af en toe heen zou kunnen gaan, lekker weg van alles.
(Wel weer terugkomen hoor! Wil niet weg bij EM. Niet echt. Geloof ik. Ach ja, hier ook een relatieworstelaar
)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 2 oktober 2008 om 10:09
:
Vond de hond het ook zo leuk dat jij gewonnen had
Weet niet of het bij jullie net zo hard regent als hier, maar daar zou ik zelfs als hond niet blij van worden.
Hij is altijd blij als hij met het vrouwtje mee mag
Regen of niet, maakt hem niet uit.
Het begon trouwens pas te regenen toen ik bijna thuis was, toen viel er toch een plensbui!
Nu schijnt trouwens de zon hier, mooie wolken, wel fris.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 2 oktober 2008 om 10:26
Stel je vragen maar gewoon hoor, als ik geen antwoord wil geven hoor je het wel. Maar ik vind het niet vervelend.
Ja, zo'n huisje lijkt me echt wel leuk. In mijn droom was het leuk tenminste
Kan jouw stiekeme droom daarover dus echt wel begrijpen.
Waarom doe je dat dan niet eens een keer? Gewoon eens even ertussenuit. Of zou EM daar geen begrip voor hebben?
Hoe is het met jou vandaag?
Ja, zo'n huisje lijkt me echt wel leuk. In mijn droom was het leuk tenminste
Kan jouw stiekeme droom daarover dus echt wel begrijpen.
Waarom doe je dat dan niet eens een keer? Gewoon eens even ertussenuit. Of zou EM daar geen begrip voor hebben?
Hoe is het met jou vandaag?
donderdag 2 oktober 2008 om 11:11
Niet echt, hij heeft die behoeftes helemaal niet. Is dik tevreden met thuiszijn en zoveel mogelijk samenzijn.
Niet dat ik het niet zou doen als ik het echt zou willen. Moet nog even moed en motivatie verzamelen. Ben namelijk niet zo'n vakantieganger eigenlijk.
Maar haak dan alweer af bij de praktische planning, zeg maar.
Het gaat vandaag wel.
Wat ik je wilde vragen was wat er dan veranderde na je 12e.. was dat de gebeurtenis met je oma, of wat je eerder hebt verteld?
Voel jij je jeugd wél als een stabiele basis? Die jou een goede start in het leven heeft gegeven?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 2 oktober 2008 om 11:26
Dat is lastig dan. Zou hij het wel accepteren als jij het echt zou willen?
Hoezo afhaken bij praktische planning? Vakantie aanvragen, huisje huren en gaan toch? Of denk ik dan te simpel.
Normaal heb ik de dingen graag goed geregeld van te voren en nu eigenlijk helemaal niets. Over een week vakantie en het kan nog alle kanten op. En dat gevoel is eigenlijk ook wel lekker, ik bepaal wat ik ga doen en zie wel wat er gebeurt.
Vond je mijn reacties op jou gisteren eigen vervelend, misschien ging ik er teveel op door?
Beide gebeurtenissen denk ik, gebeurde allemaal vrij kort op elkaar.
Op zich heb ik best een stabiele basis meegekregen. Alleen nooit echt geleerd om dingen te uiten, maar verder prima eigenlijk.
Mijn ouders hebben hun best gedaan dingen anders te doen en zich los te maken van hun eigen opvoeding.
Het gaat wel, klinkt alsof je nog met veel dingen in je hoofd zit.
Hoe gaat het met de spanning in je lijf? Ben je eigenlijk al bij de fysio geweest?
Hoezo afhaken bij praktische planning? Vakantie aanvragen, huisje huren en gaan toch? Of denk ik dan te simpel.
Normaal heb ik de dingen graag goed geregeld van te voren en nu eigenlijk helemaal niets. Over een week vakantie en het kan nog alle kanten op. En dat gevoel is eigenlijk ook wel lekker, ik bepaal wat ik ga doen en zie wel wat er gebeurt.
Vond je mijn reacties op jou gisteren eigen vervelend, misschien ging ik er teveel op door?
Beide gebeurtenissen denk ik, gebeurde allemaal vrij kort op elkaar.
Op zich heb ik best een stabiele basis meegekregen. Alleen nooit echt geleerd om dingen te uiten, maar verder prima eigenlijk.
Mijn ouders hebben hun best gedaan dingen anders te doen en zich los te maken van hun eigen opvoeding.
Het gaat wel, klinkt alsof je nog met veel dingen in je hoofd zit.
Hoe gaat het met de spanning in je lijf? Ben je eigenlijk al bij de fysio geweest?
donderdag 2 oktober 2008 om 19:49
donderdag 2 oktober 2008 om 19:54
En nu even antwoorden in een ander venster, zodat ik zie wat jij hebt geschreven.
... zo, ..... even kalmeren....... adem in, adem uit. ........
Goed van je huiswerk! Wil je met mij iets daarover delen? (Misschien kan ik kijken of het goed is, grijns.)
Ik vind geen enkele reactie van jou vervelend, anders zou ik het wel zeggen. Aan de andere kant hoop ik dat ik het van jou ook gewoon hoor als iets wat ik vraag of zeg verkeerd valt. Praat gewoon vrijuit tegen mij, gewoon dat wat je te zeggen hebt.
En nee, ik ben niet naar de fysio geweest, het verwijsbriefje hangt gewoon op mijn prikbord. Met die achterlijke werkuren van mij kan ik gewoonweg niets plannen. Ik heb zeker nog teveel spanning, het zou echt wel goed voor mij zijn, maar als ik eraan denk word ik al moe. Duidelijk teken dat dit werk op het moment teveel energie van mij kost.
Morgen zie ik gelukkig eindelijk mijn reïntegratiecoach, kan ik tegen hem ook eens even flink spuien. Arme man, hij denkt dat ik door het dolle heen ben dat ik weer aan het werk ben, want dat was ik in het begin ook, maar nu.......
... zo, ..... even kalmeren....... adem in, adem uit. ........
Goed van je huiswerk! Wil je met mij iets daarover delen? (Misschien kan ik kijken of het goed is, grijns.)
Ik vind geen enkele reactie van jou vervelend, anders zou ik het wel zeggen. Aan de andere kant hoop ik dat ik het van jou ook gewoon hoor als iets wat ik vraag of zeg verkeerd valt. Praat gewoon vrijuit tegen mij, gewoon dat wat je te zeggen hebt.
En nee, ik ben niet naar de fysio geweest, het verwijsbriefje hangt gewoon op mijn prikbord. Met die achterlijke werkuren van mij kan ik gewoonweg niets plannen. Ik heb zeker nog teveel spanning, het zou echt wel goed voor mij zijn, maar als ik eraan denk word ik al moe. Duidelijk teken dat dit werk op het moment teveel energie van mij kost.
Morgen zie ik gelukkig eindelijk mijn reïntegratiecoach, kan ik tegen hem ook eens even flink spuien. Arme man, hij denkt dat ik door het dolle heen ben dat ik weer aan het werk ben, want dat was ik in het begin ook, maar nu.......
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 2 oktober 2008 om 20:11
:
Mijn werkdag.. don't ask. Net even een verhaal op het andere topic gepleurd, dat was het eerste waar ik terechtkwam. Ik ben dus heel, heel boos.
Of opgefokt.
Of te geraakt. Hoe moet ik het zeggen?
Houd het er maar op dat je gewoon heel boos bent. Goed zo, dat mag ook. (ben je even goed tekeer gegaan?)
Belachelijk trouwens dat je geen toeslag krijgt voor weekend en overuren.
Stop ermee als je het niet trekt, wees gewoon eerlijk naar jezelf toe. Veel van wat je tegenkomt betrek je op jezelf en dat gaat je opbreken. Aan de andere kant is het misschien ook wel goed dat het zoveel bij je losmaakt. Die boosheid moet er toch wel uit, of dat nu door je werk komt of door iets anders.
Want vaak gaat het dan niet om die ander volgens mij, maar de herkenning bij jezelf.
Dat gesprek morgen komt dan wel op het goede moment. Idd eerlijk zijn en de dingen benoemen zoals ze echt zijn. Maar dat zal na een dag als vandaag wel lukken lijkt me.
donderdag 2 oktober 2008 om 20:44
Was even afgeleid door een andere discussie.
Maar goed, mijn huiswerk.
Krijg ik een sticker als je het goedkeurt
Heb het kort gehouden, dat was ook de bedoeling dacht ik.
Gebeurtenissen kort neergezet en vervolgens cijfer gegeven aan de spanning die dat oproept. En bij alles kom ik erop uit dat het niet zozeer de feitelijk gebeurtenis op zich is wat spanning oproept, maar meer de gedachte aan praten erover en dan met name de gevoelskant.
Mensen op afstand houden, niet over mijn gevoel hebben (behalve dan met EV van het vivaforum )
Nou ja, dat wist ik eigenlijk ook wel. Daar mag die beste man mij bij gaan helpen. Of gewoon nergens over praten, dan zijn we snel klaar
Lijstje gemaakt met 'klachten' nu en dat was het.
Is dit voldoende voor de sticker of moet ik de letterlijke tekst nog even plakken?
Maar goed, mijn huiswerk.
Krijg ik een sticker als je het goedkeurt
Heb het kort gehouden, dat was ook de bedoeling dacht ik.
Gebeurtenissen kort neergezet en vervolgens cijfer gegeven aan de spanning die dat oproept. En bij alles kom ik erop uit dat het niet zozeer de feitelijk gebeurtenis op zich is wat spanning oproept, maar meer de gedachte aan praten erover en dan met name de gevoelskant.
Mensen op afstand houden, niet over mijn gevoel hebben (behalve dan met EV van het vivaforum
)Nou ja, dat wist ik eigenlijk ook wel. Daar mag die beste man mij bij gaan helpen. Of gewoon nergens over praten, dan zijn we snel klaar
Lijstje gemaakt met 'klachten' nu en dat was het.
Is dit voldoende voor de sticker of moet ik de letterlijke tekst nog even plakken?
donderdag 2 oktober 2008 om 20:47
Oh ja, ik haal de spanning er vaak af door 'grapjes' te maken. Valt me zelf nu op tenminste, herkenbaar?
Wel doen hoor, een afspraak maken bij de fysio.
Probeer er echt tijd voor te maken, wie weet helpt het die lichamelijke spanning wat te verminderen.
Goed om te horen dat je reacties niet als vervelend ervaart. Dat geldt net zo goed voor mij hoor!
Vind het fijn mijn ei hier kwijt te kunnen!
Wel doen hoor, een afspraak maken bij de fysio.
Probeer er echt tijd voor te maken, wie weet helpt het die lichamelijke spanning wat te verminderen.
Goed om te horen dat je reacties niet als vervelend ervaart. Dat geldt net zo goed voor mij hoor!
Vind het fijn mijn ei hier kwijt te kunnen!
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:41
Ook goedemorgen!
Om 11.00 is hij hier (ja, die komt hier thuis, eindelijk eens iets waar ik niet zelf achteraan hoef te sjouwen, ook weleens lekker) en ik ga hem zeker alle voors en tegens van mijn werk voorschotelen. Als ik zo zelf alles eens bekijk, ben ik de laatste tijd behoorlijk ontevreden, maar toch wil ik er nog niet mee stoppen. Heb bovendien ook geen zin om die examenkosten terug te betalen (moet, als je binnen een jaar weggaat).
Het komt gewoon door de onverwerkte dingen bij mij, dat ik me veel dingen te persoonlijk aantrek. En ik kan het thuis wel enigszins vertellen (eigenlijk wat jij ook zegt, de gevoelskant van dingen die je meemaakt) maar ik merk dat hij het veel nuchterder ziet en dan zakt het al in bij mij. Kort door de bocht gezegd vindt hij gewoon dat je mensen van a naar b brengt, en verder niets. Tja, maar die mensen gaan toch ook praten in de taxi? Zoals gisteren? Benieuwd hoe hij dat dan zou doen.
Ik ben dus ook wel een beetje boos op hem, eerlijk gezegd. Ja, het is nog niet weg!
Je krijgt één stickertje van me, en nog eentje voor het goede antwoord op mijn hyves-vraag.
Het inhoudelijke van je huiswerk wil ik ook graag zien, dan krijg je een glittersticker van me.
Fijne dag! Heb je vrij? Nog leuke plannen?
Om 11.00 is hij hier (ja, die komt hier thuis, eindelijk eens iets waar ik niet zelf achteraan hoef te sjouwen, ook weleens lekker) en ik ga hem zeker alle voors en tegens van mijn werk voorschotelen. Als ik zo zelf alles eens bekijk, ben ik de laatste tijd behoorlijk ontevreden, maar toch wil ik er nog niet mee stoppen. Heb bovendien ook geen zin om die examenkosten terug te betalen (moet, als je binnen een jaar weggaat).
Het komt gewoon door de onverwerkte dingen bij mij, dat ik me veel dingen te persoonlijk aantrek. En ik kan het thuis wel enigszins vertellen (eigenlijk wat jij ook zegt, de gevoelskant van dingen die je meemaakt) maar ik merk dat hij het veel nuchterder ziet en dan zakt het al in bij mij. Kort door de bocht gezegd vindt hij gewoon dat je mensen van a naar b brengt, en verder niets. Tja, maar die mensen gaan toch ook praten in de taxi? Zoals gisteren? Benieuwd hoe hij dat dan zou doen.
Ik ben dus ook wel een beetje boos op hem, eerlijk gezegd. Ja, het is nog niet weg!
Je krijgt één stickertje van me, en nog eentje voor het goede antwoord op mijn hyves-vraag.
Het inhoudelijke van je huiswerk wil ik ook graag zien, dan krijg je een glittersticker van me.
Fijne dag! Heb je vrij? Nog leuke plannen?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 3 oktober 2008 om 15:20
Ik hou niet zo van glitters, dus laat die 3e sticker maar zitten
Gewerkt vandaag, net thuis. Ik zit niet voor mijn lol al zo vroeg achter de computer op een vrije dag
Hoe is het gesprek gegaan?
Wat maakt, naast de kosten van het examen, dat je toch nog wilt blijven werken hier?
Ik snap jouw man ook wel weer en zijn nuchtere denkwijze. Je vervoert mensen, dat is je werk. Al die dingen die erbij komen, de verhalen die je hoort, daar hoef je niets mee.
Maar waar een ander die verhalen misschien makkelijk naast zich neer legt, lukt het jou niet.
En dat is niet vanwege de verhalen op zich denk ik, maar vanwege wat het bij jou zelf oproept.
En dat stukje begrijpt hij dan misschien niet zo goed? Omdat hij het zelf niet ervaart. Hij hoort van jou waar jij doorheen gaat, maar beleeft het zelf niet.
Ik begrijp best dat het soms frustrerend is, want ik denk dat je ergens ook bevestiging zoekt dat je mag voelen wat je voelt en dat het niet vreemd is wat jij ervaart.
En dat is het ook niet. Maar voor hem misschien soms wel, omdat hij niet diezelfde dingen voelt en ervaart.
Hoe uit jij je boosheid dan?
Geniet je verder nog een beetje van je dag?
Gewerkt vandaag, net thuis. Ik zit niet voor mijn lol al zo vroeg achter de computer op een vrije dag
Hoe is het gesprek gegaan?
Wat maakt, naast de kosten van het examen, dat je toch nog wilt blijven werken hier?
Ik snap jouw man ook wel weer en zijn nuchtere denkwijze. Je vervoert mensen, dat is je werk. Al die dingen die erbij komen, de verhalen die je hoort, daar hoef je niets mee.
Maar waar een ander die verhalen misschien makkelijk naast zich neer legt, lukt het jou niet.
En dat is niet vanwege de verhalen op zich denk ik, maar vanwege wat het bij jou zelf oproept.
En dat stukje begrijpt hij dan misschien niet zo goed? Omdat hij het zelf niet ervaart. Hij hoort van jou waar jij doorheen gaat, maar beleeft het zelf niet.
Ik begrijp best dat het soms frustrerend is, want ik denk dat je ergens ook bevestiging zoekt dat je mag voelen wat je voelt en dat het niet vreemd is wat jij ervaart.
En dat is het ook niet. Maar voor hem misschien soms wel, omdat hij niet diezelfde dingen voelt en ervaart.
Hoe uit jij je boosheid dan?
Geniet je verder nog een beetje van je dag?
vrijdag 3 oktober 2008 om 17:43
Geen glittersticker dus, wat wil je dan liever?
Het gesprek was intens. Hij is iets van twee uur hier geweest! Het is verhelderend om samen te kijken naar de dingen, en de grote stappen te zien en te erkennen, die ik gezet heb gedurende dit traject (vanaf ong. sept. vorig jaar). Heel goed bezig, en hij is trots op mij.
Hij begrijpt ook heel goed waarom ik nu zo tegen dingen aanloop in het taxiwerk (weet van mijn verleden en de hot items). Dat is niet erg, het is een ervaringsplek, zei hij, zo hadden we dat toen ook afgesproken. Eigenlijk kwam het weer gaan werken zelfs tamelijk vroeg in dit traject. En toen ik zei wat ik eigenlijk wilde, zei hij dat dat allang duidelijk was. Dus.... het is mij weer duidelijk geworden dat ik niet móet blijven, dat ik nieuwe keuzes mag maken, want ik ben ook veel veranderd in de maanden van het werken: confrontaties aangegaan, en simpelweg het weer dóen, weer meedoen in de maatschappij. Een hele prestatie.
Verder heb ik het ook over mijn relatie gehad en het is duidelijk geworden dat, juist omdat ik verander, en hij blijft waar hij is, het allemaal zo moeizaam gaat. Ik dacht meteen aan het huisje, je weet wel waar we eerder over schreven, en gisteren heb ik het er nog met hem over gehad. Hij zei toen (EM dus): ik ben bang dat je, als je gaat, en weer terugkomt, dat je dan gaat zeggen dat je de relatie niet meer ziet zitten.
Dat is dus ook wat ik steeds voel. Hij zit stil, letterlijk en figuurlijk, en verroert zich niet, en ik doe vanalles, ontwikkel mezelf, en hij is alleen maar bang om mij kwijt te raken. Ik heb mijn leven in eigen handen genomen, ik probeer hem bij alles te betrekken, maar ik kan hem niet bereiken. Precies hetzelfde als altijd bij mijn moeder.. en dat kost mij bergen energie. Hij zal dus in beweging moeten komen. Coach raadde begeleiding van buitenaf aan: maatsch.werk of psycholoog (samen heen gaan). Nou, dat zal hij niet willen, dat weet ik nu al; heb het al eens eerder voorgesteld.
Het was een heel verhelderend en fijn gesprek; en ik krijg van hem nog drie gesprekken, waarvan ik zelf mag bepalen wanneer ik dat nodig vind en waarover ik het dan wil hebben.
Dat is hartstikke fijn!
Het gesprek was intens. Hij is iets van twee uur hier geweest! Het is verhelderend om samen te kijken naar de dingen, en de grote stappen te zien en te erkennen, die ik gezet heb gedurende dit traject (vanaf ong. sept. vorig jaar). Heel goed bezig, en hij is trots op mij.
Hij begrijpt ook heel goed waarom ik nu zo tegen dingen aanloop in het taxiwerk (weet van mijn verleden en de hot items). Dat is niet erg, het is een ervaringsplek, zei hij, zo hadden we dat toen ook afgesproken. Eigenlijk kwam het weer gaan werken zelfs tamelijk vroeg in dit traject. En toen ik zei wat ik eigenlijk wilde, zei hij dat dat allang duidelijk was. Dus.... het is mij weer duidelijk geworden dat ik niet móet blijven, dat ik nieuwe keuzes mag maken, want ik ben ook veel veranderd in de maanden van het werken: confrontaties aangegaan, en simpelweg het weer dóen, weer meedoen in de maatschappij. Een hele prestatie.
Verder heb ik het ook over mijn relatie gehad en het is duidelijk geworden dat, juist omdat ik verander, en hij blijft waar hij is, het allemaal zo moeizaam gaat. Ik dacht meteen aan het huisje, je weet wel waar we eerder over schreven, en gisteren heb ik het er nog met hem over gehad. Hij zei toen (EM dus): ik ben bang dat je, als je gaat, en weer terugkomt, dat je dan gaat zeggen dat je de relatie niet meer ziet zitten.
Dat is dus ook wat ik steeds voel. Hij zit stil, letterlijk en figuurlijk, en verroert zich niet, en ik doe vanalles, ontwikkel mezelf, en hij is alleen maar bang om mij kwijt te raken. Ik heb mijn leven in eigen handen genomen, ik probeer hem bij alles te betrekken, maar ik kan hem niet bereiken. Precies hetzelfde als altijd bij mijn moeder.. en dat kost mij bergen energie. Hij zal dus in beweging moeten komen. Coach raadde begeleiding van buitenaf aan: maatsch.werk of psycholoog (samen heen gaan). Nou, dat zal hij niet willen, dat weet ik nu al; heb het al eens eerder voorgesteld.
Het was een heel verhelderend en fijn gesprek; en ik krijg van hem nog drie gesprekken, waarvan ik zelf mag bepalen wanneer ik dat nodig vind en waarover ik het dan wil hebben.
Dat is hartstikke fijn!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 3 oktober 2008 om 17:49
Mijn boosheid naar hem is vooral irritatie. Ik ga hard praten. Zit ik met iemand te bellen toen hij thuiskwam, valt de lijn weg. Dan gaat hij zich meteen ermee bemoeien, zo van: moet je niet terugbellen? Nee, als iemand mij belt, denk ik dat diegene zelf terugbelt als van die kant de lijn verbroken wordt. Waarom denk je dat je dat weer voor mij moet oplossen?
En dan is hij boos, omdat ik dat zeg.
Hij wil hulpverlenen, zorgen, redderen, en ik ben nu steeds meer zelf heel duidelijke keuzes aan het maken. En dat botst. Ik ben niet meer dat (toen toch een beetje) afhankelijke vrouwtje. Ik ben mezelf aan het leren kennen, nu pas écht, en hij blijft waar hij is. En hij heeft geen problemen: 'ik ben gelukkig met jou en de hond'. Ja, doei. Ik mis dus heel erg geestelijk contact, steeds meer. En dat vind ik erg. Dan kan ik niet met iemand leven. Ik heb dat nodig. Maar het glijdt langs hem af, zo gauw er iets bij hem in de buurt komt. Hoe erg is dit, het is hetzelfde wat ik thuis altijd heb gevoeld. En hier zal dus echt iets moeten gaan gebeuren, anders gaat het minder en minder worden..
Het was echt zo'n opluchting om het er nu met iemand anders over te kunnen hebben!
En dan is hij boos, omdat ik dat zeg.
Hij wil hulpverlenen, zorgen, redderen, en ik ben nu steeds meer zelf heel duidelijke keuzes aan het maken. En dat botst. Ik ben niet meer dat (toen toch een beetje) afhankelijke vrouwtje. Ik ben mezelf aan het leren kennen, nu pas écht, en hij blijft waar hij is. En hij heeft geen problemen: 'ik ben gelukkig met jou en de hond'. Ja, doei. Ik mis dus heel erg geestelijk contact, steeds meer. En dat vind ik erg. Dan kan ik niet met iemand leven. Ik heb dat nodig. Maar het glijdt langs hem af, zo gauw er iets bij hem in de buurt komt. Hoe erg is dit, het is hetzelfde wat ik thuis altijd heb gevoeld. En hier zal dus echt iets moeten gaan gebeuren, anders gaat het minder en minder worden..
Het was echt zo'n opluchting om het er nu met iemand anders over te kunnen hebben!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 3 oktober 2008 om 19:03
Fijn dat het zo'n verhelderend gesprek was!
Heeft het wat werk betreft de druk er een beetje af heeft gehaald? Weten dat je een keuze hebt, het geen verplichting is dit te doen en dat een ander ook ziet dat er meer mogelijkheden zijn.
Wat je relatie betreft, hoe was het om dat uit te spreken?
Kan me zo voorstellen dat als je het uitspreekt naar iemand, het ineens ook heel echt wordt.
Is jullie relatie gelijkwaardig voor jouw gevoel?
Wat je zegt is eigenlijk dat hij degene was die voor jou zorgde in het begin voor jullie relatie. Maar inmiddels lijken de rollen wat om te draaien.
Jouw zelfvertrouwen groeit, je groeit in alles en hij blijft stilstaan maar ziet het natuurlijk wel gebeuren.
En blijkbaar wordt hij daar heel onzeker van. Dat blijkt wel uit zijn angst dat jij bij hem weg zal gaan.
Laat dat je tegenhouden (wat dat huisje betreft) of heb je juist zoiets van misschien moet ik dat maar eens doen en zien hoe het gaat?
Heb je al eens met hem gesproken over begeleiding van buitenaf? Lastig, want je kan hem niet dwingen natuurlijk.
En weet hij dat je op een punt bent gekomen dat je vindt dat er echt iets moet gebeuren?
Pff, heftig hoor.
Heeft het wat werk betreft de druk er een beetje af heeft gehaald? Weten dat je een keuze hebt, het geen verplichting is dit te doen en dat een ander ook ziet dat er meer mogelijkheden zijn.
Wat je relatie betreft, hoe was het om dat uit te spreken?
Kan me zo voorstellen dat als je het uitspreekt naar iemand, het ineens ook heel echt wordt.
Is jullie relatie gelijkwaardig voor jouw gevoel?
Wat je zegt is eigenlijk dat hij degene was die voor jou zorgde in het begin voor jullie relatie. Maar inmiddels lijken de rollen wat om te draaien.
Jouw zelfvertrouwen groeit, je groeit in alles en hij blijft stilstaan maar ziet het natuurlijk wel gebeuren.
En blijkbaar wordt hij daar heel onzeker van. Dat blijkt wel uit zijn angst dat jij bij hem weg zal gaan.
Laat dat je tegenhouden (wat dat huisje betreft) of heb je juist zoiets van misschien moet ik dat maar eens doen en zien hoe het gaat?
Heb je al eens met hem gesproken over begeleiding van buitenaf? Lastig, want je kan hem niet dwingen natuurlijk.
En weet hij dat je op een punt bent gekomen dat je vindt dat er echt iets moet gebeuren?
Pff, heftig hoor.
zaterdag 4 oktober 2008 om 10:39
Ja, zeker. Altijd goed als een ander je er weer eens aan herinnert dat er een keuze is, dat ik niet tegen heug en meug móet volhouden (dat heb ik juist van hem geleerd, goed luisteren naar of iets nog steeds goed voelt ipv blindelings op de eindstreep afrennen, zoals ik eerst altijd deed). De komende maanden ga ik dus weer eens wat rondkijken, ogen openhouden, oren te luisteren leggen - én ik kan nog drie gesprekken met hem hebben.
Vanmorgen hebben EM en ik verder gepraat na de hele avond dat heftige gesprek (ik had er hoofdpijn van) en hij vindt idd dat wij geen hulp van buitenaf nodig hebben, omdat we over alles praten. We hebben al zoveel meegemaakt in de tijd dat we samen zijn, en flink heftige dingen (mijn verleden, de kinderen en ook wel problemen met zijn kinderen). Ik weet het nu niet, ik twijfel ook. Wat ik in ieder geval doe en blijf doen, zijn mijn eigen dingen. En verder weet ik het nu even niet. Het hele gebeuren van gisteravond heeft wel wat de afstand die er ontstaan was, verkleind, dat voelt wel iets beter nu.
Hoe is het met jou vandaag? (En.. mag ik je huiswerk nog zien?)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 4 oktober 2008 om 11:37
Fijn dat het nu iets beter voelt.
Je zegt dat je het nu niet weet en ook twijfelt. Denk je zelf ook echt dat jullie er samen wel uitkomen of wil je graag op hem vertrouwen dat jullie er zonder hulp wel uitkomen?
Belangrijk idd om wel gewoon je eigen dingen te blijven doen.
Hoop dat jullie er samen uitkomen en dat de afstand die je voelt steeds kleiner zal worden (f)
En het werk, kijk rustig om je heen. Er zal vast wat op je pad komen.
Moet straks weer werken, heb echt geen zin. Merk dat ik nu alweer op een punt kom waar ik vlak voor deze overstap ook was. Pijn in de buik, opzien tegen het werk, weinig energie.
Vanavond de stad in met vriendinnen, heb ik eigenlijk ook geen zin in. Maar het is nu al zo vaak verzet dat ik niet weer af kan zeggen. Morgen wel vrij.
Hmm, dat huiswerk. Dacht dat ik me er onderuit had gepraat
Denk er nog even over na, goed?
Haal ook wat dingen weg die ik eerder heb geschreven, denk dat iemand uit mijn familie hier wel eens zou kunnen lezen.
Je zegt dat je het nu niet weet en ook twijfelt. Denk je zelf ook echt dat jullie er samen wel uitkomen of wil je graag op hem vertrouwen dat jullie er zonder hulp wel uitkomen?
Belangrijk idd om wel gewoon je eigen dingen te blijven doen.
Hoop dat jullie er samen uitkomen en dat de afstand die je voelt steeds kleiner zal worden (f)
En het werk, kijk rustig om je heen. Er zal vast wat op je pad komen.
Moet straks weer werken, heb echt geen zin. Merk dat ik nu alweer op een punt kom waar ik vlak voor deze overstap ook was. Pijn in de buik, opzien tegen het werk, weinig energie.
Vanavond de stad in met vriendinnen, heb ik eigenlijk ook geen zin in. Maar het is nu al zo vaak verzet dat ik niet weer af kan zeggen. Morgen wel vrij.
Hmm, dat huiswerk. Dacht dat ik me er onderuit had gepraat
Denk er nog even over na, goed?
Haal ook wat dingen weg die ik eerder heb geschreven, denk dat iemand uit mijn familie hier wel eens zou kunnen lezen.
zaterdag 4 oktober 2008 om 11:46
Sterkte vandaag met al die dingen waar je geen zin in hebt. Ik moet morgenmiddag weer aan het werk, zie er ook tegenop.
Je moet niet antwoorden op mijn vraag over het huiswerk hoor, als het voor jou beter voelt om niet inhoudelijk daarop in te gaan: niet doen. Echt!
Je moet niet antwoorden op mijn vraag over het huiswerk hoor, als het voor jou beter voelt om niet inhoudelijk daarop in te gaan: niet doen. Echt!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 4 oktober 2008 om 17:45
Je gaat niet afbellen hoor, dan laat je je angst en drempelvrees overwinnen, en dat wil je niet. Niet echt.
Je wilt niet weten hoe zenuwachtig ik nog elke keer ben voordat ik bij de psych naar binnen stap, of hoe zenuwachtig ik gisteren was, voordat mijn coach binnenstapte.
Echt erg.. maar ik dóe het wel, want ik vind het belangrijk.
En jij vindt het ook belangrijk voor jezelf, en nodig. Of niet soms?
*zo, nu stop ik met streng toespreken*
Vanmiddag wat in de stad rondgelopen, alleen, want ik zocht een vest. Niets naar mijn zin gevonden. Ik hou niet van al dat grijs wat nu overal hangt. En ik ben erg kritisch over pasvorm, soort materiaal en dat soort dingen. Dus dat is bij mij altijd een moeizame missie, kleren kopen. Nou ja, niet erg. Komt wel. Of niet. Pech. Ik heb nog altijd kleren die ik kan aandoen
Het was trouwens ook koud, met mijn zomerjasje nog aan.
Hoe ging het werken? Hoe denk je zelf dat het komt, dat je nu alweer terug bent bij het punt vóór de overstap?
Je wilt niet weten hoe zenuwachtig ik nog elke keer ben voordat ik bij de psych naar binnen stap, of hoe zenuwachtig ik gisteren was, voordat mijn coach binnenstapte.
Echt erg.. maar ik dóe het wel, want ik vind het belangrijk.
En jij vindt het ook belangrijk voor jezelf, en nodig. Of niet soms?
*zo, nu stop ik met streng toespreken*
Vanmiddag wat in de stad rondgelopen, alleen, want ik zocht een vest. Niets naar mijn zin gevonden. Ik hou niet van al dat grijs wat nu overal hangt. En ik ben erg kritisch over pasvorm, soort materiaal en dat soort dingen. Dus dat is bij mij altijd een moeizame missie, kleren kopen. Nou ja, niet erg. Komt wel. Of niet. Pech. Ik heb nog altijd kleren die ik kan aandoen
Het was trouwens ook koud, met mijn zomerjasje nog aan.
Hoe ging het werken? Hoe denk je zelf dat het komt, dat je nu alweer terug bent bij het punt vóór de overstap?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
