Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 13 november 2008 om 11:38
Geeft niets hoor dat je het verhaal er nog een keer neer hebt gezet.
Dus in eerste instantie belde hij je dochter om verhaal te halen en tijdens dat gesprek kwam hij tot de conclusie dat hij haar niet meer wil zien.
Jij belt hem terug en vervolgens begint hij tegen jou.
Heeft hij bedreigingen naar jou (of je dochter) toe geuit?
Ben je bang dat hij misschien binnenkort op de stoep zal staan om verhaal te halen?
Dus in eerste instantie belde hij je dochter om verhaal te halen en tijdens dat gesprek kwam hij tot de conclusie dat hij haar niet meer wil zien.
Jij belt hem terug en vervolgens begint hij tegen jou.
Heeft hij bedreigingen naar jou (of je dochter) toe geuit?
Ben je bang dat hij misschien binnenkort op de stoep zal staan om verhaal te halen?
donderdag 13 november 2008 om 11:47
Tot later, ik ga de hond uitlaten en eten, straks naar de acupuncturiste. Eigenlijk helemaal geen zin meer in, komt door die lange tussentijd. Dan denk ik: mss helemaal niet meer nodig, het gaat wel. Gewoon wat op eten letten, klaar, en de rest komt door stress. En daar wordt aan gewerkt..
Ik zie wel hoe het straks gaat, daar.
Dag!
Ik zie wel hoe het straks gaat, daar.
Dag!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 13 november 2008 om 11:54
Ik weet niet waarom dat voor mij natuurlijk is...omdat ik niet vind dat hij zomaar zijn dochter aan de kant kan zetten. En omdat mijn mobiel ook accuut begon te rinkelen nadat hij haar sprak. Ik belde hem dus eigenlijk terug.
Hij is inderdaad teleurgesteld en gefrustreerd. Op zich begrijp ik dat best voor een deel. Het is meer hoe hij daar mee om gaat.
Ik denk niet dat hij tot bezinning komt in de rustige zin van het woord. Ik denk dat hij langzamerhand steeds bozer gaat worden omdat hij nu zit te wachten tot ik achter hem aan ga lopen, of dat mijn dochter achter hem aan gaat bellen dat dit niet de bedoeling was. Dat gaan we dus niet doen dit keer.
Ik weet niet waar het toe leidt maar ik denk tot een confrontatie. Hij denkt daadwerkelijk dat hij vorige keer niet agressief genoeg geweest is, dat hij blijkbaar nog heftiger te keer moet gaan om ons te doen inzien dat we verkeerd bezig zijn.
In mijn hoofd zie ik beelden van pistolen, bloed en kinderen in paniek. Is dat reeel? Ik weet het niet, waarschijnlijk niet. Ik weet niet wat er gebeurd als zijn stoppen doorslaan en of ze door gaan slaan.
Hij is inderdaad teleurgesteld en gefrustreerd. Op zich begrijp ik dat best voor een deel. Het is meer hoe hij daar mee om gaat.
Ik denk niet dat hij tot bezinning komt in de rustige zin van het woord. Ik denk dat hij langzamerhand steeds bozer gaat worden omdat hij nu zit te wachten tot ik achter hem aan ga lopen, of dat mijn dochter achter hem aan gaat bellen dat dit niet de bedoeling was. Dat gaan we dus niet doen dit keer.
Ik weet niet waar het toe leidt maar ik denk tot een confrontatie. Hij denkt daadwerkelijk dat hij vorige keer niet agressief genoeg geweest is, dat hij blijkbaar nog heftiger te keer moet gaan om ons te doen inzien dat we verkeerd bezig zijn.
In mijn hoofd zie ik beelden van pistolen, bloed en kinderen in paniek. Is dat reeel? Ik weet het niet, waarschijnlijk niet. Ik weet niet wat er gebeurd als zijn stoppen doorslaan en of ze door gaan slaan.
donderdag 13 november 2008 om 12:31
Lastig hoor, ik begrijp je angst, je hebt immers gezien dat hij er niet voor terugdeinst geweld te gebruiken.
Maar hij heeft dat nooit naar jullie toe gebruikt begrijp ik.
Moeilijk in te schatten dan of het reeel is om te denken dat hij jullie ook wat aan zou kunnen doen, maar dat lijk me niet.
Hij is nu degene die het contact verbreekt, misschien maar beter het voor nu te laten rusten.
Hoe staat je dochter hierin, is zij ook bang?
Maar hij heeft dat nooit naar jullie toe gebruikt begrijp ik.
Moeilijk in te schatten dan of het reeel is om te denken dat hij jullie ook wat aan zou kunnen doen, maar dat lijk me niet.
Hij is nu degene die het contact verbreekt, misschien maar beter het voor nu te laten rusten.
Hoe staat je dochter hierin, is zij ook bang?
donderdag 13 november 2008 om 12:32
Philomein..sterkte zeg! Ik heb je verhaal niet helemaal gelezen dat is voor mij nu even te heftig.
Saartje...neem gewoon de tijd....het antwoord of je bij hem verder moet...zit in je hart en weet je eigenlijk al.
EV ik hoop dat je wat hebt aan deze afspraak met de acupuncturiste, dat het je helpt!!
Met mij gaat het redelijk....het is goed dat alles eruit komt. Doe vandaag gewoon even rustig aan. Heb naar geslapen, ik schrik steeds wakker. Dus extra reden om bank te hangen
Saartje...neem gewoon de tijd....het antwoord of je bij hem verder moet...zit in je hart en weet je eigenlijk al.
EV ik hoop dat je wat hebt aan deze afspraak met de acupuncturiste, dat het je helpt!!
Met mij gaat het redelijk....het is goed dat alles eruit komt. Doe vandaag gewoon even rustig aan. Heb naar geslapen, ik schrik steeds wakker. Dus extra reden om bank te hangen
donderdag 13 november 2008 om 12:38
He Claire, we waren tegelijk aan het schrijven.
Ja, ik weet het antwoord daarop al wel. Vraag is wat dan?
Maar goed, dat komt wel en anders maar even niet.
Ik heb jullie tenslotte
Lijkt me idd goed dat het eruit komt nu, al is het niet makkelijk natuurlijk.
Extra lief zijn voor jezelf vandaag!
Heb je eigenlijk wel wat steun in je omgeving en durf je daar ook om te vragen?
Ja, ik weet het antwoord daarop al wel. Vraag is wat dan?
Maar goed, dat komt wel en anders maar even niet.
Ik heb jullie tenslotte
Lijkt me idd goed dat het eruit komt nu, al is het niet makkelijk natuurlijk.
Extra lief zijn voor jezelf vandaag!
Heb je eigenlijk wel wat steun in je omgeving en durf je daar ook om te vragen?
donderdag 13 november 2008 om 13:07
Hey Saar....ja ik heb mensen om me heen. Vooral mijn moeder alleen heeft zij een zelfde verleden waardoor het allemaal Te heftig voor haar kan worden. En ik durf het idd niet te vragen...wil ik ook eigenlijk niet meer. Ik wil dat ik eens verder kan met mijn leven....een andere plaat op, zeg maar. Ik wil verder!!! Ik wil van dat schuldgevoel af. Verstandelijk kan ik redelijk beredeneren.
Maar misschien moet ik het juist wel weer doen. Ook dat moet ik dan weer leren. Ik heb me behoorlijk geïsoleerd, me als een holbewoonster gedragen....ik wil eruit!
Nou ja, nog even geduld tot de volgende afspraak. Ik ben er echt aan toe.
Wat jij dan kan doen? Er is hulp genoeg maar om de stap weer te nemen kost weer erg veel kracht en lef, is mijn ervaring althans. Is best wel moeilijk. Maar zoals EV ook al zegt...het komt wel. Ik vind het wel erg voor je dat hij je het gevoel gaf...niet te hebben geluisterd en dat hij zich er makkelijk vanaf maakt. Vooral omdat het gewoon erg moeilijk is om toch over te praten, en je stap wél hebt genomen. Voel je je afgewezen?
Maar misschien moet ik het juist wel weer doen. Ook dat moet ik dan weer leren. Ik heb me behoorlijk geïsoleerd, me als een holbewoonster gedragen....ik wil eruit!
Nou ja, nog even geduld tot de volgende afspraak. Ik ben er echt aan toe.
Wat jij dan kan doen? Er is hulp genoeg maar om de stap weer te nemen kost weer erg veel kracht en lef, is mijn ervaring althans. Is best wel moeilijk. Maar zoals EV ook al zegt...het komt wel. Ik vind het wel erg voor je dat hij je het gevoel gaf...niet te hebben geluisterd en dat hij zich er makkelijk vanaf maakt. Vooral omdat het gewoon erg moeilijk is om toch over te praten, en je stap wél hebt genomen. Voel je je afgewezen?
donderdag 13 november 2008 om 13:17
Je kan toch ook verder met je leven en tegelijk ook om hulp vragen? Al is het alleen maar voor wat ontspanning, even wat leuks gaan doen.
Ja, ik heb makkelijk praten, doe dat zelf ook niet hoor.
Maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten natuurlijk.
Afgewezen is een groot woord, maar ergens voelt het misschien wel een beetje zo. Alsof hij geen zin heeft er meer tijd in te stoppen ofzo.
De stap was al groot om hulp te zoeken en om dat nou weer een keer te gaan doen... Aan de andere kant ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik het wel op korte termijn moet doen als ik dat wil, anders laat ik het zitten.
Nou ja, weer wat stof tot nadenken.
En nu naar mijn werk, weer 24 uur.
Fijne dag Claire (en de rest natuurlijk) en ik ben er morgen weer!
Ja, ik heb makkelijk praten, doe dat zelf ook niet hoor.
Maar het een hoeft het ander niet uit te sluiten natuurlijk.
Afgewezen is een groot woord, maar ergens voelt het misschien wel een beetje zo. Alsof hij geen zin heeft er meer tijd in te stoppen ofzo.
De stap was al groot om hulp te zoeken en om dat nou weer een keer te gaan doen... Aan de andere kant ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik het wel op korte termijn moet doen als ik dat wil, anders laat ik het zitten.
Nou ja, weer wat stof tot nadenken.
En nu naar mijn werk, weer 24 uur.
Fijne dag Claire (en de rest natuurlijk) en ik ben er morgen weer!
donderdag 13 november 2008 om 13:43
donderdag 13 november 2008 om 17:58
Het was goed bij de acupuncturiste, ik weet weer waarom ik dit ook alweer ging doen. Ze is echt vakkundig, serieus, zakelijk maar dan op de goede manier, en ze weet wat ze doet. Ik ben onder de indruk.
Want de behandeling was vandaag wel wat uitgebreider dan de eerste keer, heel wat meer naaldjes geplaatst. Ze weet de pijnplekken zo te vinden.. en goede uitleg erbij.
Alles is bedoeld om weer een goed evenwicht in mijn lijf te vinden. En dan gaat het niet alleen maar om de spijsverteringsklachten, maar om alles. De gespannen nekspieren bijvoorbeeld, en nog veel meer. Ook tussen de oren trouwens. Ik heb gezegd dat ik in de intake voor psychotherapie zit. Nou, ook emoties gaan dus meer in beweging komen; deze behandeling ondersteunt ook het loslaten. Precies wat ik wil (al kijk ik er niet naar uit, dat ook weer niet). Eigenlijk een goede totaal-aanpak nu.
Volgende week ga ik dus weer. Zonder twijfels!
Want de behandeling was vandaag wel wat uitgebreider dan de eerste keer, heel wat meer naaldjes geplaatst. Ze weet de pijnplekken zo te vinden.. en goede uitleg erbij.
Alles is bedoeld om weer een goed evenwicht in mijn lijf te vinden. En dan gaat het niet alleen maar om de spijsverteringsklachten, maar om alles. De gespannen nekspieren bijvoorbeeld, en nog veel meer. Ook tussen de oren trouwens. Ik heb gezegd dat ik in de intake voor psychotherapie zit. Nou, ook emoties gaan dus meer in beweging komen; deze behandeling ondersteunt ook het loslaten. Precies wat ik wil (al kijk ik er niet naar uit, dat ook weer niet). Eigenlijk een goede totaal-aanpak nu.
Volgende week ga ik dus weer. Zonder twijfels!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 13 november 2008 om 18:12
Ik moet rustig aan doen van haar, vandaag. Merk ook dat er niks ontstaat als ik op jullie wil reageren. Sorry.. Het heeft wel effect, zo'n behandeling. Ik ga vanavond dus gewoon ook wat bankhangen en rustig-aan tv-kijken of zoiets.
Jullie ook een fijne avond!
(Saartje ook hoop ik, op het werk.)
Jullie ook een fijne avond!
(Saartje ook hoop ik, op het werk.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 14 november 2008 om 16:07
EV, fijn dat het zo goed voelde gisteren en dat je zonder twijfels volgende week weer gaat.
Lekker rustig aan gedaan gister?
Philomein, volgens mij is die dochter van jou een slimme meid die stevig in haar schoenen staat. Daar mag je trots op zijn (en ook op jezelf natuurlijk)!
Hoe gaat het nu met je?
Claire, hoe gaat het met jou? Gisteren wat kunnen ontspannen en uitrusten?
Ik hoop dat je wat beter geslapen hebt vannacht.
Ik ben net thuis en behoorlijk moe. Erg druk geweest gister en vandaag. Rare sfeer op het werk, veel agressie.
Kost veel energie, maar geen tijd om over andere dingen na te denken, dus dat is wel fijn.
Moet nog anderhalve week wachten op een gesprek over eventuele overplaatsing. Ben benieuwd, heb er niet zo'n goed gevoel over.
Maar nu lekker weekend, moet dinsdag pas weer werken! Echt luxe deze maand.
Lekker rustig aan gedaan gister?
Philomein, volgens mij is die dochter van jou een slimme meid die stevig in haar schoenen staat. Daar mag je trots op zijn (en ook op jezelf natuurlijk)!
Hoe gaat het nu met je?
Claire, hoe gaat het met jou? Gisteren wat kunnen ontspannen en uitrusten?
Ik hoop dat je wat beter geslapen hebt vannacht.
Ik ben net thuis en behoorlijk moe. Erg druk geweest gister en vandaag. Rare sfeer op het werk, veel agressie.
Kost veel energie, maar geen tijd om over andere dingen na te denken, dus dat is wel fijn.
Moet nog anderhalve week wachten op een gesprek over eventuele overplaatsing. Ben benieuwd, heb er niet zo'n goed gevoel over.
Maar nu lekker weekend, moet dinsdag pas weer werken! Echt luxe deze maand.
vrijdag 14 november 2008 om 16:46
He Saar, lekker dat je even niet hoeft! Ik hoop dat je een ontspannen weekend hebt.
EV hoop dat je een rustige avond aan het hebben bent.
Met mij gaat het oke, ik ben heel druk bezig met niet in mijn angst schieten en dat lukt aardig. Ik heb allerlei mantra's door mijn hoofd gaan de hele dag. "ik wil niet dat dit het hele leven overneemt" "Er is iemand boos op me, dat kan" "De zon schijnt al miljoenen jaren en dat blijft ie voorlopig doen" "Ik hoef nooit meer alleen met hem in gesprek".
Verder ben ik een actie plan aan het bedenken. Heb behoefte aan daadkracht, voor mezelf opkomen. Dus ik heb besloten om alsnog melding te doen bij de politie van de vorige aanvaring. Er ligt al een dossier dus daar kan het bij.
Verder ben ik me aan het voorbereiden op het moment dat hij me, ongetwijfeld, overvalt met zijn toorn. Hoe dat er uit moet zien weet ik nog niet, misschien iets van een alarmknopje ofzo. Ook heb ik de vreemde gedachte dat ik een camera op hem wil richten, hem laten zien dat de wereld mee kan kijken, dat hij niet stiekem mij het leven zuur kan blijven maken. Die camera bedoel ik denk ik niet letterlijk maar ik wil af van de situatie dat ik steeds alleen met hem te dealen heb en hij zich alleen omringt met mensen die hem niet aankunnen en hem dus ook niet tot de orde zullen roepen.
Nou ja het voelt goed om voor mezelf op te komen, ook voelt het goed om op mijn kracht te vertrouwen in plaats van de kleine bange Philomein de boel te laten op knappen.
Op dit moment gaat het dus goed.
Lieve Claire, ik herken veel in wat je schrijft van het je ruimte niet in mogen nemen. Helemaal dat je anderen zo goed kan vertellen hoe het zit maar dat dat voor jezelf dan allemaal niet geldt. Ik hoop dat je vandaag een fijne dag hebt, Wanneer ga je weer naar je therapeut?
EV hoop dat je een rustige avond aan het hebben bent.
Met mij gaat het oke, ik ben heel druk bezig met niet in mijn angst schieten en dat lukt aardig. Ik heb allerlei mantra's door mijn hoofd gaan de hele dag. "ik wil niet dat dit het hele leven overneemt" "Er is iemand boos op me, dat kan" "De zon schijnt al miljoenen jaren en dat blijft ie voorlopig doen" "Ik hoef nooit meer alleen met hem in gesprek".
Verder ben ik een actie plan aan het bedenken. Heb behoefte aan daadkracht, voor mezelf opkomen. Dus ik heb besloten om alsnog melding te doen bij de politie van de vorige aanvaring. Er ligt al een dossier dus daar kan het bij.
Verder ben ik me aan het voorbereiden op het moment dat hij me, ongetwijfeld, overvalt met zijn toorn. Hoe dat er uit moet zien weet ik nog niet, misschien iets van een alarmknopje ofzo. Ook heb ik de vreemde gedachte dat ik een camera op hem wil richten, hem laten zien dat de wereld mee kan kijken, dat hij niet stiekem mij het leven zuur kan blijven maken. Die camera bedoel ik denk ik niet letterlijk maar ik wil af van de situatie dat ik steeds alleen met hem te dealen heb en hij zich alleen omringt met mensen die hem niet aankunnen en hem dus ook niet tot de orde zullen roepen.
Nou ja het voelt goed om voor mezelf op te komen, ook voelt het goed om op mijn kracht te vertrouwen in plaats van de kleine bange Philomein de boel te laten op knappen.
Op dit moment gaat het dus goed.
Lieve Claire, ik herken veel in wat je schrijft van het je ruimte niet in mogen nemen. Helemaal dat je anderen zo goed kan vertellen hoe het zit maar dat dat voor jezelf dan allemaal niet geldt. Ik hoop dat je vandaag een fijne dag hebt, Wanneer ga je weer naar je therapeut?
vrijdag 14 november 2008 om 19:15
Goed dat je probeert je niet teveel te laten leiden door angst.
En melding doen bij de politie is een goed plan, zeker als er al een dossier ligt.
Begrijp ik uit je woorden dat je van plan bent een soort van extra veiligheidsmaatregelen te treffen? Je hebt het over een alarmknopje. Toch wel angst dat hij jullie fysiek misschien iets aan wil doen?
En melding doen bij de politie is een goed plan, zeker als er al een dossier ligt.
Begrijp ik uit je woorden dat je van plan bent een soort van extra veiligheidsmaatregelen te treffen? Je hebt het over een alarmknopje. Toch wel angst dat hij jullie fysiek misschien iets aan wil doen?
vrijdag 14 november 2008 om 19:47
Ha, daar ben ik weer. Vanmiddag verrassing: 'mijn' auto was er niet, en ik moest een bus meenemen, weer een andere. Haha, een oud ding! Maar jongen14 vond het geweldig, en mocht van mij zelf een plaats kiezen; ging voorin bij mij zitten. En praten dat hij deed.. echt zooo leuk. Hij begon ook nog over de sticker, dat hij 'm op een spiegel in zijn kamer had geplakt en dat zijn broer heel jaloers was.
Het maffe is dat ik echt niet ontspannen ben, omdat ik het eigenlijk heel leuk vind om daar samen zo in die bus te rijden, en het fijn vind dat hij uit zichzelf vanalles zegt; ik ben krampachtig om maar iets verkeerd te doen. Gewoon allemaal onzekerheid over 'wie ik ben'. Dit klinkt jullie vast heel gek in de oren, maar zo raar ben ik dus.
En zo gespannen ben ik altijd, als ik leuke mensen vervoer of er iets ontstaat.. alsof ik het niet verdien of zo. Echt zó gestoord.
Het maffe is dat ik echt niet ontspannen ben, omdat ik het eigenlijk heel leuk vind om daar samen zo in die bus te rijden, en het fijn vind dat hij uit zichzelf vanalles zegt; ik ben krampachtig om maar iets verkeerd te doen. Gewoon allemaal onzekerheid over 'wie ik ben'. Dit klinkt jullie vast heel gek in de oren, maar zo raar ben ik dus.
En zo gespannen ben ik altijd, als ik leuke mensen vervoer of er iets ontstaat.. alsof ik het niet verdien of zo. Echt zó gestoord.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 14 november 2008 om 19:50
vrijdag 14 november 2008 om 19:53
Lekker uitrusten dan, Saartje, na gedane arbeid. Lekker om met heel andere dingen bezig te zijn, tenminste dat vind ik wel van druk aan het werk zijn; dan raak je uit die 'denkspiraal' waar je soms zo in kunt belanden. Dingen moeten toch bezinken en hebben verwerkingstijd nodig, dat kun je toch niet overhaasten. (Dit zeg ik tegelijkertijd tegen mezelf hoor!)
Heb je nog leuke plannen voor al die vrije tijd?
Heb je nog leuke plannen voor al die vrije tijd?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 14 november 2008 om 20:27
quote:Elmervrouw schreef op 14 november 2008 @ 19:47:
En zo gespannen ben ik altijd, als ik leuke mensen vervoer of er iets ontstaat.. alsof ik het niet verdien of zo. Echt zó gestoord.
Niet gestoord hoor, maar wel heel vervelend lijkt me.
Heb je dat vooral in je werk of ook daarbuiten?
Lijkt me heel lastig om constant zo gespannen te zijn, bang te zijn iets verkeerds te zeggen.
Wat zou je verkeerd kunnen doen dan?
Je bent gewoon prettig gezelschap (en dat kan ik nu zeggen).
Ik snap wel dat het zo'n diepgeworteld gevoel is, en dat raak je niet zomaar kwijt.
Ja, inderdaad, wel fijn om even uit die denkspiraal te zijn.
Gespannen sfeer en constante dreiging van geweld is wat minder, maar goed, dat hoort er ook bij op het werk.
Voor morgen nog geen plannen, denk wat helpen in het huis van broer. Mijn vader komt daar morgen ook en blijft misschien slapen bij mij als ze het werk niet afkrijgen. Zondag naar een vriendin met twee andere vriendinnen en twee kinderen. Vroeg weg, want is een kleine twee uur rijden, dus we zijn de hele dag weg.
Jij nog leuke plannen voor het weekend?
En zo gespannen ben ik altijd, als ik leuke mensen vervoer of er iets ontstaat.. alsof ik het niet verdien of zo. Echt zó gestoord.
Niet gestoord hoor, maar wel heel vervelend lijkt me.
Heb je dat vooral in je werk of ook daarbuiten?
Lijkt me heel lastig om constant zo gespannen te zijn, bang te zijn iets verkeerds te zeggen.
Wat zou je verkeerd kunnen doen dan?
Je bent gewoon prettig gezelschap (en dat kan ik nu zeggen).
Ik snap wel dat het zo'n diepgeworteld gevoel is, en dat raak je niet zomaar kwijt.
Ja, inderdaad, wel fijn om even uit die denkspiraal te zijn.
Gespannen sfeer en constante dreiging van geweld is wat minder, maar goed, dat hoort er ook bij op het werk.
Voor morgen nog geen plannen, denk wat helpen in het huis van broer. Mijn vader komt daar morgen ook en blijft misschien slapen bij mij als ze het werk niet afkrijgen. Zondag naar een vriendin met twee andere vriendinnen en twee kinderen. Vroeg weg, want is een kleine twee uur rijden, dus we zijn de hele dag weg.
Jij nog leuke plannen voor het weekend?
zaterdag 15 november 2008 om 10:52
Dat heb ik ook daarbuiten.
Wat zou ik verkeerd kunnen doen? Rationeel weet ik wel dat ik niets verkeerd zou kunnen doen, hoogstens iets zeggen waar een ander kwaad of verdrietig van wordt, maar het voelt heel anders.
Ik ga vanmiddag naar een kennis van me, beetje de stad in. Eigenlijk vroegere vriendin, maar contact op laag pitje. Toch kijk ik er wel naar uit en ik ga het oppervlakkig houden. Gewoon een beetje rondkijken daar en wat kletsen, misschien ook koffiedrinken of zo.
Gisteravond bij P & W de ouders van Marlies (dat meisje wat op Bonaire vermoord is) gezien, heeft me teveel aangegrepen, vooral die moeder (hoe ze de toespraak hield bij de begrafenis). En ik zei niets hardop, en EM had ook niets in de gaten. Maar dan blijf ik er wel mee zitten. Doe zulke dingen te vaak, eigenlijk.
Wat zou ik verkeerd kunnen doen? Rationeel weet ik wel dat ik niets verkeerd zou kunnen doen, hoogstens iets zeggen waar een ander kwaad of verdrietig van wordt, maar het voelt heel anders.
Ik ga vanmiddag naar een kennis van me, beetje de stad in. Eigenlijk vroegere vriendin, maar contact op laag pitje. Toch kijk ik er wel naar uit en ik ga het oppervlakkig houden. Gewoon een beetje rondkijken daar en wat kletsen, misschien ook koffiedrinken of zo.
Gisteravond bij P & W de ouders van Marlies (dat meisje wat op Bonaire vermoord is) gezien, heeft me teveel aangegrepen, vooral die moeder (hoe ze de toespraak hield bij de begrafenis). En ik zei niets hardop, en EM had ook niets in de gaten. Maar dan blijf ik er wel mee zitten. Doe zulke dingen te vaak, eigenlijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 15 november 2008 om 11:33
