Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 17 november 2008 om 15:17
Ja, met iemand gaan praten is misschien wel goed, maar ik zou niet weten met wie en waar ik iemand kan vinden.
Genoeg van 'dat soort' mensen om me heen, maar ja, daar praat ik dus niet mee.
Moet het idd maar even de tijd geven.
Zal alleen wel op zijn laatst volgende week de psych moeten mailen. En dan ook maar eerlijk zijn dat ik niet bij hem verder wil en waarom.
Genoeg van 'dat soort' mensen om me heen, maar ja, daar praat ik dus niet mee.
Moet het idd maar even de tijd geven.
Zal alleen wel op zijn laatst volgende week de psych moeten mailen. En dan ook maar eerlijk zijn dat ik niet bij hem verder wil en waarom.
maandag 17 november 2008 om 15:20
Als je niet met hem verder wil, kán dat nu natuurlijk ook he. Dan heb je het van je schouders af gegooid. Je mag die keus gewoon maken he! Voelt het niet oke? Dan niet....je weet zelf wel of het weglopen is...of dat het echt gewoon niet klikt. Je grenzen bewaken is heel belangrijk en de enige die ze goed kan bewaken ben je zelf. Waarom zou je wachten met mailen?
maandag 17 november 2008 om 15:25
quote:claire123 schreef op 17 november 2008 @ 15:20:
Als je niet met hem verder wil, kán dat nu natuurlijk ook he. Dan heb je het van je schouders af gegooid. Je mag die keus gewoon maken he! Voelt het niet oke? Dan niet....je weet zelf wel of het weglopen is...of dat het echt gewoon niet klikt. Je grenzen bewaken is heel belangrijk en de enige die ze goed kan bewaken ben je zelf. Waarom zou je wachten met mailen?
Het probleem is denk ik dat ik mijn grenzen misschien juist altijd iets té goed bewaakt heb. En nu weet ik niet meer zo goed waar ze liggen of zouden moeten liggen.
Ik kan nu idd ook mailen, maar wat je zegt over zelf wel weten of ik wegloop of dat het echt niet klikt, dat weet ik juist niet.
Het voelt niet oke, maar ik ben bang dat het bij ieder ander ook niet oke zal voelen.
Als je niet met hem verder wil, kán dat nu natuurlijk ook he. Dan heb je het van je schouders af gegooid. Je mag die keus gewoon maken he! Voelt het niet oke? Dan niet....je weet zelf wel of het weglopen is...of dat het echt gewoon niet klikt. Je grenzen bewaken is heel belangrijk en de enige die ze goed kan bewaken ben je zelf. Waarom zou je wachten met mailen?
Het probleem is denk ik dat ik mijn grenzen misschien juist altijd iets té goed bewaakt heb. En nu weet ik niet meer zo goed waar ze liggen of zouden moeten liggen.
Ik kan nu idd ook mailen, maar wat je zegt over zelf wel weten of ik wegloop of dat het echt niet klikt, dat weet ik juist niet.
Het voelt niet oke, maar ik ben bang dat het bij ieder ander ook niet oke zal voelen.
maandag 17 november 2008 om 15:30
Maar waar ligt het aan dan? Gaat het te snel? Omdat het een man is? Of omdat hij je zelf de verantwoording gaf om te bellen....de controle aan jou gaf.....tenminste zo kwam het op mij over. Of vroeg hij echt niet door?
Allemaal vragen sorry, maar ook dat je niet precies weet hoe of wat...zou je kunnen mailen...aan zijn respons kun je dan merken of hij je begrijpt of niet...
Allemaal vragen sorry, maar ook dat je niet precies weet hoe of wat...zou je kunnen mailen...aan zijn respons kun je dan merken of hij je begrijpt of niet...
maandag 17 november 2008 om 15:39
Geeft niet hoor al die vragen, fijn juist.
Maar ik weet echt niet waar het precies aan ligt. Misschien deels wel omdat het een man is. Ik werk in een mannencultuur en ben gewend om me daar altijd te moeten bewijzen, niet kwetsbaar op te stellen. Misschien dat dat meespeelt, ik weet het niet. Ook lijkt hij net zo concreet en nucher als ik, terwijl ik het juist nodig heb om eens de diepte in te gaan.
Maar ik weet echt niet waar het precies aan ligt. Misschien deels wel omdat het een man is. Ik werk in een mannencultuur en ben gewend om me daar altijd te moeten bewijzen, niet kwetsbaar op te stellen. Misschien dat dat meespeelt, ik weet het niet. Ook lijkt hij net zo concreet en nucher als ik, terwijl ik het juist nodig heb om eens de diepte in te gaan.
maandag 17 november 2008 om 15:43
Ik heb er na die sessie wel iets over opgeschreven hier, over hoe dat gaat met EMDR.
Het gaat idd snel en meteen de diepte in. Vooraf alleen besproken waar het om ging, maar verder helemaal niets.
Toen meteen begonnen waarbij ik een scene (beeld) voor me moest halen waar ik de meeste spanning bij voelde. En van daaruit verder. Zat met mijn rug naar hem toe en af en toe stelde hij een vraag. Eigenlijk moeten je eigen gedachten het werk doen en moet je telkens (na een seconde of dertig) benoemen wat je ziet en/of voelt.
En dat alles begint dus vanuit het, voor jou, meest heftige beeld.
Het gaat idd snel en meteen de diepte in. Vooraf alleen besproken waar het om ging, maar verder helemaal niets.
Toen meteen begonnen waarbij ik een scene (beeld) voor me moest halen waar ik de meeste spanning bij voelde. En van daaruit verder. Zat met mijn rug naar hem toe en af en toe stelde hij een vraag. Eigenlijk moeten je eigen gedachten het werk doen en moet je telkens (na een seconde of dertig) benoemen wat je ziet en/of voelt.
En dat alles begint dus vanuit het, voor jou, meest heftige beeld.
maandag 17 november 2008 om 15:45
Ja dat heb ik gelezen...maar ik vraag me af hoe de gesprekken erna zijn....ook de diepte in of juist niet? Gewoon bijkomen en dan wee huis? Dat bedoelde ik meer...
Verder....jij weet toch het beste wat je moet doen met hem. Daarna zie je wel verder....1 stap tegelijk.
Verder denk ik dat je heeeeeeel erg lief, voorzichtig....kritisch enz voor jezelf mag zijn wat betreft een passende vorm en peut vinden. Ik heb dat niet gedaan en ik heb er erg veel last van.
Zijn er misschien nog andere lokatie's in je buurt waar EMDR wordt gegeven? Want staat die vorm je wel aan? Voor zover therapie je echt aan kan staan....je gaat er natuurlijk niet voor de lol naar toe.
Verder....jij weet toch het beste wat je moet doen met hem. Daarna zie je wel verder....1 stap tegelijk.
Verder denk ik dat je heeeeeeel erg lief, voorzichtig....kritisch enz voor jezelf mag zijn wat betreft een passende vorm en peut vinden. Ik heb dat niet gedaan en ik heb er erg veel last van.
Zijn er misschien nog andere lokatie's in je buurt waar EMDR wordt gegeven? Want staat die vorm je wel aan? Voor zover therapie je echt aan kan staan....je gaat er natuurlijk niet voor de lol naar toe.
maandag 17 november 2008 om 15:51
Ja, genoeg andere plekken waar dat kan. Alleen al daar in praktijk zitten geloof ik nog zo'n 5 anderen.
Sorry, begreep je verkeerd dan.
Na die sessie zat de tijd er ook op, dus meteen naar huis, niet echt nabesproken. Wilde ook weg daar, vond het wel genoeg die twee uur.
Week erna is dus de afgelopen keer geweest. Toen heb ik EMDR dus afgehouden door te zeggen dat het allemaal wel prima ging. En je weet hoe die laatste keer is afgelopen...
Sorry, begreep je verkeerd dan.
Na die sessie zat de tijd er ook op, dus meteen naar huis, niet echt nabesproken. Wilde ook weg daar, vond het wel genoeg die twee uur.
Week erna is dus de afgelopen keer geweest. Toen heb ik EMDR dus afgehouden door te zeggen dat het allemaal wel prima ging. En je weet hoe die laatste keer is afgelopen...
maandag 17 november 2008 om 15:57
Geen sorry, ik breng het warrig.
Zelf heb ik ondervonden dat ik na zulke heftige gesprekken weer even terug op aarde gebracht moet worden. Vandaar dat ik wilde weten hoe dat precies in zijn werk gaat met EMDR.
Ik kan me voorstellen dat je dan heel raar thuis komt dat is niet oke dat is iid gebleken. Je moet wel opgevangen worden nadien vind ik.
Zelf heb ik ondervonden dat ik na zulke heftige gesprekken weer even terug op aarde gebracht moet worden. Vandaar dat ik wilde weten hoe dat precies in zijn werk gaat met EMDR.
Ik kan me voorstellen dat je dan heel raar thuis komt dat is niet oke dat is iid gebleken. Je moet wel opgevangen worden nadien vind ik.
maandag 17 november 2008 om 16:06
Ik doe mijn best om het nog te volgen
Je hebt het over wel opgevangen moeten worden nadien. Daar zit wat in, maar daar heb ik natuurlijk zelf een aandeel in.
Als ik zeg dat het goed gaat omdat ik er vanaf wil zijn, dan is dat wel mijn verantwoordelijkheid natuurlijk.
En dat is ook een beetje wat ik me nu afvraag. Kan ik maar verwachten dat hij doorvraagt, waar ik zelf eromheen draai of gewoon ronduit niet eerlijk ben?
En dat is meteen ook de vraag of ik het wel weet ergens anders moet proberen, want uiteindelijk ligt het bij mij en moet ik het zelf doen. Een ander zal ik misschien weer net zo hard om de tuin leiden en mezelf natuurlijk nog het meest.
Je hebt het over wel opgevangen moeten worden nadien. Daar zit wat in, maar daar heb ik natuurlijk zelf een aandeel in.
Als ik zeg dat het goed gaat omdat ik er vanaf wil zijn, dan is dat wel mijn verantwoordelijkheid natuurlijk.
En dat is ook een beetje wat ik me nu afvraag. Kan ik maar verwachten dat hij doorvraagt, waar ik zelf eromheen draai of gewoon ronduit niet eerlijk ben?
En dat is meteen ook de vraag of ik het wel weet ergens anders moet proberen, want uiteindelijk ligt het bij mij en moet ik het zelf doen. Een ander zal ik misschien weer net zo hard om de tuin leiden en mezelf natuurlijk nog het meest.
maandag 17 november 2008 om 16:11
Misschien zorgt de wisselwerking met de man er wel voor dat je er omheen draait. Dat je je niet veilig genoeg voelt.
Verder mag je wel verwachten dat een therapeut je opvangt nadien vind ik....vooral om dat het allemaal nieuw is voor je. Hij moet samen met jou bekijken wat jij nodig bent en wat veilig is voor jou. Dat maakt een therapeut tot een goede therapeut in mijn ogen. Hij moet voor handvaten zoregn....en ja het is aan jou of je ze dan aanneemt. Dat hij je zo heeft weg laten gaan vind ik iig niet goed. hij moet dan toch even vragen hoe je je voelt en dan juist wél even doorvragen...zoals jij dat ook kan hier
Niet dwingend maar wel duidelijk....dat is mijn mening en daar let ik tegenwoordig op bij hulp.
Verder mag je wel verwachten dat een therapeut je opvangt nadien vind ik....vooral om dat het allemaal nieuw is voor je. Hij moet samen met jou bekijken wat jij nodig bent en wat veilig is voor jou. Dat maakt een therapeut tot een goede therapeut in mijn ogen. Hij moet voor handvaten zoregn....en ja het is aan jou of je ze dan aanneemt. Dat hij je zo heeft weg laten gaan vind ik iig niet goed. hij moet dan toch even vragen hoe je je voelt en dan juist wél even doorvragen...zoals jij dat ook kan hier
Niet dwingend maar wel duidelijk....dat is mijn mening en daar let ik tegenwoordig op bij hulp.
maandag 17 november 2008 om 16:16
maandag 17 november 2008 om 16:21
Dat lijkt me een goed plan....je zult dan ook merken óf je bent weg gelopen ( dat is niet erg) of dat het echt niet werkte tussen jullie.
Maar ik begrijp heel goed dat het nu allemaal even heel kloten is.
Dus even een dikke
Je komt er wel uit dat weet ik zeker en het wijst zich vanzelf....probeer, tja vind ik ook erg lastig, toch je gevoel te volgen. Het is erg vaak, jammer genoeg, een zoektocht om de "juiste" hulp te vinden.
Maar ik begrijp heel goed dat het nu allemaal even heel kloten is.
Dus even een dikke
Je komt er wel uit dat weet ik zeker en het wijst zich vanzelf....probeer, tja vind ik ook erg lastig, toch je gevoel te volgen. Het is erg vaak, jammer genoeg, een zoektocht om de "juiste" hulp te vinden.
maandag 17 november 2008 om 16:57
