Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 25 januari 2009 om 17:27
Goh Saar, wat rot zeg, dat dat zo is gelopen in je vakantie.
Ik vind het eerlijk gezegd geen stijl van die vriendinnen, om zomaar hun vriendjes te laten komen. Samen uit, samen thuis, het ging toch om jullie vakantie? Daar zou ik echt kwaad om kunnen worden! Nee, echt niet leuk voor je!
Ik vind het eerlijk gezegd geen stijl van die vriendinnen, om zomaar hun vriendjes te laten komen. Samen uit, samen thuis, het ging toch om jullie vakantie? Daar zou ik echt kwaad om kunnen worden! Nee, echt niet leuk voor je!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 25 januari 2009 om 17:44
Als ik zo je vakantieverhaal nog eens lees vind ik het echt zo jammer voor je dat het zo gelopen is. Ik had het je zo anders gegund. Was je met twee vriendinnen weg?
En dat dieptepunt-gevoel wat je beschreef op die dag met slecht weer, zoiets heb ik deze week dus ook gevoeld. Maandag om precies te zijn. Heel beangstigend. Dinsdag ziekgemeld. Ik weet wel heel helder wat er aan de hand is, en hoe het zo ver is gekomen; alleen: wat nu? s de vraag. Niets meer gehoord van mijn baas en dat begrijp ik dan ook weer niet, als hij eerder zegt dat hij zal langskomen.
Vanmiddag heftige middag gehad met tante, veel uitgesproken, dat was goed maar wel heel vermoeiend.... ik ben nu behoorlijk uitgevloerd, zeg maar. Zij en mijn oom zijn vanmiddag hier geweest, ze belden zelf. Gelukkig maar dat toch niet heel de familie mij heeft laten vallen,.. dat zij tenminste nog wel moeite doen.
En dat dieptepunt-gevoel wat je beschreef op die dag met slecht weer, zoiets heb ik deze week dus ook gevoeld. Maandag om precies te zijn. Heel beangstigend. Dinsdag ziekgemeld. Ik weet wel heel helder wat er aan de hand is, en hoe het zo ver is gekomen; alleen: wat nu? s de vraag. Niets meer gehoord van mijn baas en dat begrijp ik dan ook weer niet, als hij eerder zegt dat hij zal langskomen.
Vanmiddag heftige middag gehad met tante, veel uitgesproken, dat was goed maar wel heel vermoeiend.... ik ben nu behoorlijk uitgevloerd, zeg maar. Zij en mijn oom zijn vanmiddag hier geweest, ze belden zelf. Gelukkig maar dat toch niet heel de familie mij heeft laten vallen,.. dat zij tenminste nog wel moeite doen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 25 januari 2009 om 17:53
zondag 25 januari 2009 om 17:55
Ja, was met twee vriendinnen weg.
Bak met geld en twee vriendinnen minder nu. Moet toch maar snel weer aan het werk om dat geld terug te verdienen
Ja, dat gevoel vond ik ook wel even eng. Maar het maakte ook wel weer wat duidelijk, het gaat gewoon niet goed. Begin van de vakantie dacht ik echt dat ik komende week wel weer aan het werk kon. Maar eigenlijk deed ik die eerste dagen gewoon weer wat ik altijd doe, ontkennen en willen geloven dat het erg goed gaat. Niet dus...
Fijn dat je het nu toch uit hebt kunnen spreken met je tante!
De vraag: wat nu? stel ik mezelf ook de hele tijd. Wanneer weer aan het werk, hoe, waar? Ik weet het ook niet.
En eigenlijk is die vraag ook nog even niet belangrijk, dat komt wel weer. Ook voor jou. Denk nu eerst maar eens even aan jezelf. Jij bent het belangrijkste, de rest is daaraan echt ondergeschikt nu.
Bak met geld en twee vriendinnen minder nu. Moet toch maar snel weer aan het werk om dat geld terug te verdienen
Ja, dat gevoel vond ik ook wel even eng. Maar het maakte ook wel weer wat duidelijk, het gaat gewoon niet goed. Begin van de vakantie dacht ik echt dat ik komende week wel weer aan het werk kon. Maar eigenlijk deed ik die eerste dagen gewoon weer wat ik altijd doe, ontkennen en willen geloven dat het erg goed gaat. Niet dus...
Fijn dat je het nu toch uit hebt kunnen spreken met je tante!
De vraag: wat nu? stel ik mezelf ook de hele tijd. Wanneer weer aan het werk, hoe, waar? Ik weet het ook niet.
En eigenlijk is die vraag ook nog even niet belangrijk, dat komt wel weer. Ook voor jou. Denk nu eerst maar eens even aan jezelf. Jij bent het belangrijkste, de rest is daaraan echt ondergeschikt nu.
zondag 25 januari 2009 om 18:07
Die oxa, daar heb ik nog maar 3x een half tabletje van genomen, ik doe het 't liefst zo weinig mogelijk.
Ja rot is dat he, dat je voelt dat het dus gewoon niet goed gaat. Ik zou zo graag willen dat alles gewoon is, dat ik gewoon kan werken net als iedereen, dat ik het niemand lastig maak door niet te komen, dat soort dingen. De onzekerheid ook over hoe nu verder.
Zit veel te denken dat hij nu misschien mijn jaarcontract in april straks niet verlengt (en wat dan nog, eigenlijk?), allerlei gepieker, en vinden dat ik moet.
Mijn huisarts zei 'als je denkt dat je moet, ben je al verkeerd bezig, dan gaat het al niet goed.'
Denk nu eerst maar eens aan jezelf, dat zei mijn baas zelfs aan de telefoon woensdag. Door zo'n gesprek wat ik toen met hem had, begrijp ik des te minder waarom hij daarna niets meer van zich laat horen, en als het dan druk is of zo, kan hij toch ook even gewoon bellen dat het niet lukt? Verwarrend en vervelend. En wat doe ik nu, morgen zelf maar weer bellen als ik bij de ha geweest ben? Ik weet het niet.
Ja rot is dat he, dat je voelt dat het dus gewoon niet goed gaat. Ik zou zo graag willen dat alles gewoon is, dat ik gewoon kan werken net als iedereen, dat ik het niemand lastig maak door niet te komen, dat soort dingen. De onzekerheid ook over hoe nu verder.
Zit veel te denken dat hij nu misschien mijn jaarcontract in april straks niet verlengt (en wat dan nog, eigenlijk?), allerlei gepieker, en vinden dat ik moet.
Mijn huisarts zei 'als je denkt dat je moet, ben je al verkeerd bezig, dan gaat het al niet goed.'
Denk nu eerst maar eens aan jezelf, dat zei mijn baas zelfs aan de telefoon woensdag. Door zo'n gesprek wat ik toen met hem had, begrijp ik des te minder waarom hij daarna niets meer van zich laat horen, en als het dan druk is of zo, kan hij toch ook even gewoon bellen dat het niet lukt? Verwarrend en vervelend. En wat doe ik nu, morgen zelf maar weer bellen als ik bij de ha geweest ben? Ik weet het niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 25 januari 2009 om 18:10
Hey appeltje!!
Hoe is het met jou??
Fijn om te lezen dat jullie het ook een rotstreek vinden. Ik was wel even bang dat ik misschien te gevoelig reageerde. Maar iedereen die ik gesproken heb, denkt er gelukkig net zo over.
EV, wat een mooie, openhartige reactie heb je geschreven op het andere topic!
Je loopt nu toch niet de hele tijd je gezicht te strelen Claire, nu je zo'n zacht huidje hebt?
Hoe is het met jou??
Fijn om te lezen dat jullie het ook een rotstreek vinden. Ik was wel even bang dat ik misschien te gevoelig reageerde. Maar iedereen die ik gesproken heb, denkt er gelukkig net zo over.
EV, wat een mooie, openhartige reactie heb je geschreven op het andere topic!
Je loopt nu toch niet de hele tijd je gezicht te strelen Claire, nu je zo'n zacht huidje hebt?
zondag 25 januari 2009 om 18:12
zondag 25 januari 2009 om 18:15
Ik zou niet bellen. Je bent ziekgemeld, hij weet ervan. Als hij wil weten hoe het gaat dan belt hij zelf maar.
Dat contract, inderdaad, wat dan nog? Misschien dan juist een kans om naar iets anders uit te kijken?
Maar ook daar eigenlijk helemaal niet druk om maken nu.
Lief zijn voor jezelf en voor jezelf zorgen.
Ik vind het ook lastig om nu op deze manier 'ziek' thuis te zijn hoor. Maar als ik dat eerlijk ben is dat vooral angst voor wat anderen daar wel niet van zullen denken. Ik voel zelf wel dat ik het nodig had, anders had ik die stap niet gezet.
Dat contract, inderdaad, wat dan nog? Misschien dan juist een kans om naar iets anders uit te kijken?
Maar ook daar eigenlijk helemaal niet druk om maken nu.
Lief zijn voor jezelf en voor jezelf zorgen.
Ik vind het ook lastig om nu op deze manier 'ziek' thuis te zijn hoor. Maar als ik dat eerlijk ben is dat vooral angst voor wat anderen daar wel niet van zullen denken. Ik voel zelf wel dat ik het nodig had, anders had ik die stap niet gezet.
zondag 25 januari 2009 om 18:18
Ha, grappig dat we er duidelijk anders over denken....wat jij zegt is ook waar, saar.
Toch vind ik persoonlijk dat afwachten vreselijk....daarom zou ik wel bellen...mits je daar de energie voor hebt natuurlijk.
Idd eerst jij en dan de rest! Maar dat blijft gewoon erg lastig! Helemaal wanneer je nét thuis zit.
Toch vind ik persoonlijk dat afwachten vreselijk....daarom zou ik wel bellen...mits je daar de energie voor hebt natuurlijk.
Idd eerst jij en dan de rest! Maar dat blijft gewoon erg lastig! Helemaal wanneer je nét thuis zit.
zondag 25 januari 2009 om 18:21
zondag 25 januari 2009 om 18:26
quote:saartje1980 schreef op 25 januari 2009 @ 18:22:
Ik dacht dat vrouwen zo goed zijn in meerdere dingen tegelijk doen?!
Ja maar ik heb veul mannelijke energie...is me ooit verteld! Vind ik nu wel passend om even te benoemen
Eet smakelijk! Heb je hem nog opgewarmd? Of schuif je hem zo naar binnen? Le-zen... claire Le-zen!!!!
Ik dacht dat vrouwen zo goed zijn in meerdere dingen tegelijk doen?!
Ja maar ik heb veul mannelijke energie...is me ooit verteld! Vind ik nu wel passend om even te benoemen
Eet smakelijk! Heb je hem nog opgewarmd? Of schuif je hem zo naar binnen? Le-zen... claire Le-zen!!!!
zondag 25 januari 2009 om 18:27
