Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 23 januari 2009 om 14:03
Het was erg leuk met de hond! Hier in de buurt is zo'n grote natuurplas waar je helemaal omheen kunt lopen, dat is ruim een uur, anderhalf uur lopen. Laarzen aan, en hup. Op een gegeven moment hoorde ik een zacht getinkel. Huh? dacht ik, wat is dat? Bleek het, toen ik dichterbij kwam, ijs te zijn; allemaal stukjes die tegen elkaar aan bewogen door de wind. Echt heel leuk en verrassend. En mijn hond plensde zo het water in toen hij een dikke tak zag liggen. Apporteren, daar is hij dol op. Toen kwam ik even later ook nog een andere vrouw met een hond tegen, beetje staan praten over onze honden en over niet kunnen verdrinken in drijfzand (wist ik niet!) omdat het daar allemaal zo drassig was.
Echt heel voldaan en kliedernat kwamen we thuis, natte spullen in de wasmachine, hond ligt in zijn mand en ik zit hier eventjes voordat ik zo andere dingen ga doen. Ik vond het in ieder geval echt genieten, zo met de hond buiten.
Een ding vraag ik me nog af: wat bieden zij méér dan de psychotherapie die ik nu volg? Andere methoden erbij? Kun je ook alleen met iemand praten? Ik kan nu echt alles opnoemen waar ik mee zit, makkelijk genoeg, maar ik denk dat ik nu pas aan echt verwerken toe ben. Ik denk dat ik om te beginnen maar een mailtje ga sturen voor info, iets minder eng dan bellen.
Poehh, en fijn dat jullie zeggen dat het erg genoeg is (eh, niet fijn natuurlijk, maar jullie snappen het wel), zelf zit ik het nog steeds allemaal vaak af te zwakken en 'weg te denken', maar eigenlijk moet ik gewoon eens luisteren naar alles waar ik zo door getriggerd word. Echt heel erg bedankt voor jullie reacties, ik heb er echt wat aan. En nog een hele fijne middag!
Echt heel voldaan en kliedernat kwamen we thuis, natte spullen in de wasmachine, hond ligt in zijn mand en ik zit hier eventjes voordat ik zo andere dingen ga doen. Ik vond het in ieder geval echt genieten, zo met de hond buiten.
Een ding vraag ik me nog af: wat bieden zij méér dan de psychotherapie die ik nu volg? Andere methoden erbij? Kun je ook alleen met iemand praten? Ik kan nu echt alles opnoemen waar ik mee zit, makkelijk genoeg, maar ik denk dat ik nu pas aan echt verwerken toe ben. Ik denk dat ik om te beginnen maar een mailtje ga sturen voor info, iets minder eng dan bellen.
Poehh, en fijn dat jullie zeggen dat het erg genoeg is (eh, niet fijn natuurlijk, maar jullie snappen het wel), zelf zit ik het nog steeds allemaal vaak af te zwakken en 'weg te denken', maar eigenlijk moet ik gewoon eens luisteren naar alles waar ik zo door getriggerd word. Echt heel erg bedankt voor jullie reacties, ik heb er echt wat aan. En nog een hele fijne middag!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 23 januari 2009 om 14:05
quote:Sterretjee schreef op 23 januari 2009 @ 11:46:
Sorry dat ik me er misschien mee bemoei maar ik heb dit hele topic meegelezen en ben gewoon heel erg begaan met jullie.Geen sorry, is niet nodig. Juist dank voor je bijdrage. Schrijf gerust mee als je wilt!
Sorry dat ik me er misschien mee bemoei maar ik heb dit hele topic meegelezen en ben gewoon heel erg begaan met jullie.Geen sorry, is niet nodig. Juist dank voor je bijdrage. Schrijf gerust mee als je wilt!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 23 januari 2009 om 14:18
EV, Claire heeft ook een punt. Als je terecht kunt op een plek die echt de know-how in huis heeft, dan zou dagbehandeling een optie zijn. Vraag is of je dat wilt, wat je echt nodig hebt en of het in je leven past. De enige die dat kan bepalen ben jij.
(Enne, pas de laatste maanden voor ik weg ging bij wat nu lcvt heet vond ik dat ik er thuishoorde, dat het 'erg genoeg' was om daar te komen. Die twijfel ken ik dus heel goed).
(Enne, pas de laatste maanden voor ik weg ging bij wat nu lcvt heet vond ik dat ik er thuishoorde, dat het 'erg genoeg' was om daar te komen. Die twijfel ken ik dus heel goed).
vrijdag 23 januari 2009 om 17:39
quote:Elmervrouw schreef op 23 januari 2009 @ 14:03:
Het was erg leuk met de hond! Hier in de buurt is zo'n grote natuurplas waar je helemaal omheen kunt lopen, dat is ruim een uur, anderhalf uur lopen. Laarzen aan, en hup. Op een gegeven moment hoorde ik een zacht getinkel. Huh? dacht ik, wat is dat? Bleek het, toen ik dichterbij kwam, ijs te zijn; allemaal stukjes die tegen elkaar aan bewogen door de wind. Echt heel leuk en verrassend. En mijn hond plensde zo het water in toen hij een dikke tak zag liggen. Apporteren, daar is hij dol op. Toen kwam ik even later ook nog een andere vrouw met een hond tegen, beetje staan praten over onze honden en over niet kunnen verdrinken in drijfzand (wist ik niet!) omdat het daar allemaal zo drassig was.
Echt heel voldaan en kliedernat kwamen we thuis, natte spullen in de wasmachine, hond ligt in zijn mand en ik zit hier eventjes voordat ik zo andere dingen ga doen. Ik vond het in ieder geval echt genieten, zo met de hond buiten.
Een hond kan je zoveel liefde en plezier geven! Ik heb zelf ook een hond. Als ik me rot voel lijkt het alsof hij dat aanvoelt. Komt ie allemaal knuffelen enzo.
Een ding vraag ik me nog af: wat bieden zij méér dan de psychotherapie die ik nu volg? Andere methoden erbij? Kun je ook alleen met iemand praten? Ik kan nu echt alles opnoemen waar ik mee zit, makkelijk genoeg, maar ik denk dat ik nu pas aan echt verwerken toe ben. Ik denk dat ik om te beginnen maar een mailtje ga sturen voor info, iets minder eng dan bellen.
Bij een dagbehandelings therapie krijg je psychotherapie, maar ook nog veel andere therapiëen. Denk aan creatieve therapie, psychomotorische therapie, socio therapie enz.
En je zit in een groep dus je hebt niet alleen je therapeut die je kan helpen, maar ook je groepsgenoten.
Poehh, en fijn dat jullie zeggen dat het erg genoeg is (eh, niet fijn natuurlijk, maar jullie snappen het wel), zelf zit ik het nog steeds allemaal vaak af te zwakken en 'weg te denken', maar eigenlijk moet ik gewoon eens luisteren naar alles waar ik zo door getriggerd word. Echt heel erg bedankt voor jullie reacties, ik heb er echt wat aan. En nog een hele fijne middag!
Is de hond al weer wat opgedroogd?
Fijne avond! (f) een een dikke
Het was erg leuk met de hond! Hier in de buurt is zo'n grote natuurplas waar je helemaal omheen kunt lopen, dat is ruim een uur, anderhalf uur lopen. Laarzen aan, en hup. Op een gegeven moment hoorde ik een zacht getinkel. Huh? dacht ik, wat is dat? Bleek het, toen ik dichterbij kwam, ijs te zijn; allemaal stukjes die tegen elkaar aan bewogen door de wind. Echt heel leuk en verrassend. En mijn hond plensde zo het water in toen hij een dikke tak zag liggen. Apporteren, daar is hij dol op. Toen kwam ik even later ook nog een andere vrouw met een hond tegen, beetje staan praten over onze honden en over niet kunnen verdrinken in drijfzand (wist ik niet!) omdat het daar allemaal zo drassig was.
Echt heel voldaan en kliedernat kwamen we thuis, natte spullen in de wasmachine, hond ligt in zijn mand en ik zit hier eventjes voordat ik zo andere dingen ga doen. Ik vond het in ieder geval echt genieten, zo met de hond buiten.
Een hond kan je zoveel liefde en plezier geven! Ik heb zelf ook een hond. Als ik me rot voel lijkt het alsof hij dat aanvoelt. Komt ie allemaal knuffelen enzo.
Een ding vraag ik me nog af: wat bieden zij méér dan de psychotherapie die ik nu volg? Andere methoden erbij? Kun je ook alleen met iemand praten? Ik kan nu echt alles opnoemen waar ik mee zit, makkelijk genoeg, maar ik denk dat ik nu pas aan echt verwerken toe ben. Ik denk dat ik om te beginnen maar een mailtje ga sturen voor info, iets minder eng dan bellen.
Bij een dagbehandelings therapie krijg je psychotherapie, maar ook nog veel andere therapiëen. Denk aan creatieve therapie, psychomotorische therapie, socio therapie enz.
En je zit in een groep dus je hebt niet alleen je therapeut die je kan helpen, maar ook je groepsgenoten.
Poehh, en fijn dat jullie zeggen dat het erg genoeg is (eh, niet fijn natuurlijk, maar jullie snappen het wel), zelf zit ik het nog steeds allemaal vaak af te zwakken en 'weg te denken', maar eigenlijk moet ik gewoon eens luisteren naar alles waar ik zo door getriggerd word. Echt heel erg bedankt voor jullie reacties, ik heb er echt wat aan. En nog een hele fijne middag!
Is de hond al weer wat opgedroogd?
Fijne avond! (f) een een dikke
vrijdag 23 januari 2009 om 19:48
quote:hanke321 schreef op 23 januari 2009 @ 14:18:
EV, Claire heeft ook een punt. Als je terecht kunt op een plek die echt de know-how in huis heeft, dan zou dagbehandeling een optie zijn. Vraag is of je dat wilt, wat je echt nodig hebt en of het in je leven past. De enige die dat kan bepalen ben jij.
(Enne, pas de laatste maanden voor ik weg ging bij wat nu lcvt heet vond ik dat ik er thuishoorde, dat het 'erg genoeg' was om daar te komen. Die twijfel ken ik dus heel goed).
Mee eens. En ik heb dat ook nog steeds Hanke. Alleen maken ze mij echt duidelijk dat ik wel degelijk op mijn plek ben.
Fijne avond iedereen!!!
EV, Claire heeft ook een punt. Als je terecht kunt op een plek die echt de know-how in huis heeft, dan zou dagbehandeling een optie zijn. Vraag is of je dat wilt, wat je echt nodig hebt en of het in je leven past. De enige die dat kan bepalen ben jij.
(Enne, pas de laatste maanden voor ik weg ging bij wat nu lcvt heet vond ik dat ik er thuishoorde, dat het 'erg genoeg' was om daar te komen. Die twijfel ken ik dus heel goed).
Mee eens. En ik heb dat ook nog steeds Hanke. Alleen maken ze mij echt duidelijk dat ik wel degelijk op mijn plek ben.
Fijne avond iedereen!!!
vrijdag 23 januari 2009 om 19:50
Hond is erg leuk krullerig opgedroogd
Mailtje naar LCVT gestuurd, info gevraagd.
Baas heeft niet gebeld. Ik probeer me er maar niet meer druk over te maken, dit kende ik al van de soll.procedure destijds. Ik zie het wel. Fijne avond allemaal! Ik ga een beetje tv-kijken en puzzelen. Lekker kneuterig
Mailtje naar LCVT gestuurd, info gevraagd.
Baas heeft niet gebeld. Ik probeer me er maar niet meer druk over te maken, dit kende ik al van de soll.procedure destijds. Ik zie het wel. Fijne avond allemaal! Ik ga een beetje tv-kijken en puzzelen. Lekker kneuterig
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 24 januari 2009 om 13:22
zaterdag 24 januari 2009 om 17:49
En nog steeds niets gehoord. Ik vind het ook stom en verwarrend. Snapt hij dan niet dat ik er toch op zit te wachten, als hij dat eenmaal gezegd heeft? Zeg dan niets
Blaffen otters ook? Ik had geen idee. Zonder gekheid: ik hoop dat het gauw over is, Philomein. Zo vervelend, dat gehoest en aanverwante ellende.
Vanmiddag ff met EM de stad in geweest, was niet leuk, depri sfeer, en ik voel me loodzwaar en moe. Ik heb er zo genoeg van om me zo te voelen, ik wil onderhand weleens een blij leven en gewoon gelukkig en onbezorgd zijn. Bah!
Blaffen otters ook? Ik had geen idee. Zonder gekheid: ik hoop dat het gauw over is, Philomein. Zo vervelend, dat gehoest en aanverwante ellende.
Vanmiddag ff met EM de stad in geweest, was niet leuk, depri sfeer, en ik voel me loodzwaar en moe. Ik heb er zo genoeg van om me zo te voelen, ik wil onderhand weleens een blij leven en gewoon gelukkig en onbezorgd zijn. Bah!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 24 januari 2009 om 18:14
zaterdag 24 januari 2009 om 19:05
EV je raakt er niet direct verslaafd aan hoor,dan moet je het een aantal weken achter elkaar(3 of 4) slikken voordat dat het geval is.Ik snap je angst daarvoor wel maar je bent wel erggg streng voor jezelf hoor!Deze medicijnen zijn er juist voor gemaakt om het tijdelijk(let wel tijdelijk)wat draaglijker voor jezelf temaken doordat de spanningsboog wat minder strak komt te staan.En het werkt een aantal uren dus het is allang uitgewerkt als je achter het stuur moet gaan zitten.
-Echt waar-
Groetjes Spongebabe
-Echt waar-
Groetjes Spongebabe
zondag 25 januari 2009 om 00:49
Hoi lieverds, Saar is weer thuis! En ik heb jullie gemist, echt waar!
Ben nog nooit zo blij geweest weer thuis te zijn na een vakantie.
Ben uitgeput en de vakantie is niet gelopen zoals verwacht. Kan achteraf alleen maar zeggen dat ik beter niet had kunnen gaan....
Maar daarover morgen meer. Ik drink nog een biertje (en dat is meteen mijn laatste voorlopig, drank heeft me teveel op de been gehouden afgelopen week) en dan eerst maar eens slapen.
Heb jullie reacties van afgelopen week al een beetje doorgelezen.
Een dikke knuffel voor iedereen, en voor EV in het bijzonder!
Ben nog nooit zo blij geweest weer thuis te zijn na een vakantie.
Ben uitgeput en de vakantie is niet gelopen zoals verwacht. Kan achteraf alleen maar zeggen dat ik beter niet had kunnen gaan....
Maar daarover morgen meer. Ik drink nog een biertje (en dat is meteen mijn laatste voorlopig, drank heeft me teveel op de been gehouden afgelopen week) en dan eerst maar eens slapen.
Heb jullie reacties van afgelopen week al een beetje doorgelezen.
Een dikke knuffel voor iedereen, en voor EV in het bijzonder!
zondag 25 januari 2009 om 03:11
Hoi lieve dames!
Kom jullie even gedag zeggen (of goedenacht eigenlijk)
Saar welkom thuis!!
(was te laat je een fijne vakantie toe te wensen,jammer dat het niet relaxed is geweest)
Ev,
Wat een geworstel lees ik van je.
Ik vind het oprecht heel erg dat je jezelf niet gunt wat je wellicht nodig hebt.
Enkel doordat je bang bent anderen voor het hoofd te stoten of niet "erg"genoeg te zijn.
Mijn ervaring (en dat is helaas een hele lijst).
Je zal zelf moeten zoeken en opeisen wat bij je past.
Anders blijf je net als ik te lang hangen in hetgeen je geen bal op weg helpt.
Vreselijk moeilijk en niet leuk,maar ik moet met mijn problemen leven en ik wil ze ook leefbaar maken door een manier waar ik achter sta.
Waarin ik vertrouwen in heb.
Dus zoek ik veel zelf uit,het is mijn leven.
En een therapeut die daardoor op zijn teentjes getrapt is,heeft waarschijnlijk het verkeerde beroep gekozen.
Ze vinden mij vreselijk eigenwijs (ben ik helemààl niet!).
Maar als ik dat niet ben,sukkel ik nog jaren zo door.
Ik ben inmiddels ook al aangemeld bij het lcvt.
En hoop daar te vinden wat mij verder gaat helpen.
Liefs voor iedereen!
Kom jullie even gedag zeggen (of goedenacht eigenlijk)
Saar welkom thuis!!
(was te laat je een fijne vakantie toe te wensen,jammer dat het niet relaxed is geweest)
Ev,
Wat een geworstel lees ik van je.
Ik vind het oprecht heel erg dat je jezelf niet gunt wat je wellicht nodig hebt.
Enkel doordat je bang bent anderen voor het hoofd te stoten of niet "erg"genoeg te zijn.
Mijn ervaring (en dat is helaas een hele lijst).
Je zal zelf moeten zoeken en opeisen wat bij je past.
Anders blijf je net als ik te lang hangen in hetgeen je geen bal op weg helpt.
Vreselijk moeilijk en niet leuk,maar ik moet met mijn problemen leven en ik wil ze ook leefbaar maken door een manier waar ik achter sta.
Waarin ik vertrouwen in heb.
Dus zoek ik veel zelf uit,het is mijn leven.
En een therapeut die daardoor op zijn teentjes getrapt is,heeft waarschijnlijk het verkeerde beroep gekozen.
Ze vinden mij vreselijk eigenwijs (ben ik helemààl niet!).
Maar als ik dat niet ben,sukkel ik nog jaren zo door.
Ik ben inmiddels ook al aangemeld bij het lcvt.
En hoop daar te vinden wat mij verder gaat helpen.
Liefs voor iedereen!
zondag 25 januari 2009 om 10:47
zondag 25 januari 2009 om 13:26
Hoe is het met iedereen hier?
EV, in de ziektewet las ik? Hoe is het nu met je?
Bedankt voor jullie welkom thuis. Ben ook echt blij weer thuis te zijn.
Vakantie is niet echt geweldig gegaan. De eerste dagen ging prima. Lekker skien, daar kon ik wat onrust en spanning in kwijt. Even nergens aan denken. Dinsdag was het erg slecht weer, dus niet gaan skien. En toen ging het ook meteen mis. Extreem gespannen, hartkloppingen, trillen, benauwd. Ben toen een heel eind alleen gaan wandelen. Was wel een dieptepunt die dag, voelde me zo ongelukkig dat ik dacht 'als het hier nu ophoudt is het prima'. Ben geschrokken van die gedachte, maar kon wel relativeren dat het een momentopname was.
Woensdag kwam een van de vriendinnen met de mededeling dat haar vriend onderweg was naar ons toe. Zonder overleg, kon er ook niets meer aan veranderen, want hij zat al in de auto. Daar was ik op zijn zachts gezegd niet blij mee.
Zoiets doe je niet als je met vriendinnen op vakantie bent en al helemaal niet zonder overleg. Toen kwam andere vriendin op het idee dat haar vriend ook wel kon komen, dus die is ook nog gekomen. Beide vriendjes kende ik niet, want bij allebei nog vrij pril.
En daar zat ik ineens met twee stelletjes in het appartement.
Woest was ik. Totaal geen rekening houden met een ander is voor mij geen vriendschap en dat heb ik ze ook duidelijk gemaakt.
Volgende dag toch maar overheen gezet, er was niets meer aan te veranderen en wilde niet mijn hele vakantie laten vergallen.
In de apres ski bar waar we iedere dag heel wat uurtjes doorbrachten hadden we een leuke groep mensen leren kennen, dus daar nog wel gezellig gehad. Met iets teveel drank
Laatste dagen erg vermoeid, heb het toch wat onderschat allemaal.
En gister dus naar huis gegaan met de auto ipv bus met ene vriendin en haar vriend. Andere vriendin en vriend zijn nu nog een paar dagen ergens anders heen in Oostenrijk.
Heel wat relatieperikelen meegekregen van een stel. Die hebben in die paar dagen heel wat ruzies gehad en wat huilpartijen van vriendin.
En heel gemeen van me, ik dacht alleen maar 'eigen schuld, had je hem maar niet hierheen moeten halen'.
Nou, dat was dus mijn vakantie
EV, in de ziektewet las ik? Hoe is het nu met je?
Bedankt voor jullie welkom thuis. Ben ook echt blij weer thuis te zijn.
Vakantie is niet echt geweldig gegaan. De eerste dagen ging prima. Lekker skien, daar kon ik wat onrust en spanning in kwijt. Even nergens aan denken. Dinsdag was het erg slecht weer, dus niet gaan skien. En toen ging het ook meteen mis. Extreem gespannen, hartkloppingen, trillen, benauwd. Ben toen een heel eind alleen gaan wandelen. Was wel een dieptepunt die dag, voelde me zo ongelukkig dat ik dacht 'als het hier nu ophoudt is het prima'. Ben geschrokken van die gedachte, maar kon wel relativeren dat het een momentopname was.
Woensdag kwam een van de vriendinnen met de mededeling dat haar vriend onderweg was naar ons toe. Zonder overleg, kon er ook niets meer aan veranderen, want hij zat al in de auto. Daar was ik op zijn zachts gezegd niet blij mee.
Zoiets doe je niet als je met vriendinnen op vakantie bent en al helemaal niet zonder overleg. Toen kwam andere vriendin op het idee dat haar vriend ook wel kon komen, dus die is ook nog gekomen. Beide vriendjes kende ik niet, want bij allebei nog vrij pril.
En daar zat ik ineens met twee stelletjes in het appartement.
Woest was ik. Totaal geen rekening houden met een ander is voor mij geen vriendschap en dat heb ik ze ook duidelijk gemaakt.
Volgende dag toch maar overheen gezet, er was niets meer aan te veranderen en wilde niet mijn hele vakantie laten vergallen.
In de apres ski bar waar we iedere dag heel wat uurtjes doorbrachten hadden we een leuke groep mensen leren kennen, dus daar nog wel gezellig gehad. Met iets teveel drank
Laatste dagen erg vermoeid, heb het toch wat onderschat allemaal.
En gister dus naar huis gegaan met de auto ipv bus met ene vriendin en haar vriend. Andere vriendin en vriend zijn nu nog een paar dagen ergens anders heen in Oostenrijk.
Heel wat relatieperikelen meegekregen van een stel. Die hebben in die paar dagen heel wat ruzies gehad en wat huilpartijen van vriendin.
En heel gemeen van me, ik dacht alleen maar 'eigen schuld, had je hem maar niet hierheen moeten halen'.
Nou, dat was dus mijn vakantie
zondag 25 januari 2009 om 15:43
Echt heel erg jammer dat je vakantie zo is verlopen.....
Had je heul iets anders gegund. Blijf het vreemd vinden dat er niets met je overlegt is, wat betreft de vriendjes. Ik zou het ook écht niet tof gevonden hebben. Je was waarschijnlijk wel eerder terug met de auto dan met de bus? Heb je nog kunnen slapen de terugreis?
Had je heul iets anders gegund. Blijf het vreemd vinden dat er niets met je overlegt is, wat betreft de vriendjes. Ik zou het ook écht niet tof gevonden hebben. Je was waarschijnlijk wel eerder terug met de auto dan met de bus? Heb je nog kunnen slapen de terugreis?
zondag 25 januari 2009 om 15:51
Ja, helaas... maar niets meer aan te doen.
Beter nadenken over met wie ik op vakantie ga. En wel duidelijk hoe het ervoor staat qua vriendschap. Ben er wel klaar mee.
Was wel eerder terug nu, anders vanochtend pas.
Niet echt geslapen, vannacht ook niet, maar probeer vanavond wel op tijd naar bed te gaan.
Morgenochtend gesprek op het werk.
Hoe is het met jou?
Beter nadenken over met wie ik op vakantie ga. En wel duidelijk hoe het ervoor staat qua vriendschap. Ben er wel klaar mee.
Was wel eerder terug nu, anders vanochtend pas.
Niet echt geslapen, vannacht ook niet, maar probeer vanavond wel op tijd naar bed te gaan.
Morgenochtend gesprek op het werk.
Hoe is het met jou?
zondag 25 januari 2009 om 16:07
Met mij gaat het goed! Ik heb mijn huis uitgemest.....was weer hard nodig. Ben nog niet helemaal klaar maar het voelt wel gelijk een stuk beter een schoon en vooral opgeruimd huis. Echt heel smerig is het hier nooit maar wel vaak erg rommelig. Ik wil hier graag weg en daardoor heb ik vaak helemáál geen zin om het op te ruimen. Goed excuus hè
Op vakantie leer je elkaar kennen.....
Heb er 2 'vriendschappen' door verloren......nooit rouwig om geweest .
Op dat moment was het wel zwaar kloten maar tis wel gelijk duidelijk wat je dan aan een ander hebt. Jammer maar helaas.
Weet je al wat je gaat zeggen morgen op je werk? En zie je er tegenop?
Op vakantie leer je elkaar kennen.....
Heb er 2 'vriendschappen' door verloren......nooit rouwig om geweest .
Op dat moment was het wel zwaar kloten maar tis wel gelijk duidelijk wat je dan aan een ander hebt. Jammer maar helaas.
Weet je al wat je gaat zeggen morgen op je werk? En zie je er tegenop?
zondag 25 januari 2009 om 16:12
Voelt altijd goed he, een opgeruimd huis. Moet ik nog doen, maar komt van de week wel. Eerst maar eens wat wasjes draaien.
Je leert elkaar zeker kennen op vakantie. Op het moment idd klote, maar wel duidelijk hoe het ervoor staat. Hoef ik er ook niet meer in te investeren. Jammer voor hen!
Geen idee wat te zeggen. Maar het is me wel duidelijk dat het nog niet goed gaat. Dus maar kijken. Zie er wel tegenop.
Zal eerlijk zijn dat ik beter niet op vakantie had kunnen gaan.
Jij morgen weer therapie? Was van de week nog wel heftig geweest las ik?
Je leert elkaar zeker kennen op vakantie. Op het moment idd klote, maar wel duidelijk hoe het ervoor staat. Hoef ik er ook niet meer in te investeren. Jammer voor hen!
Geen idee wat te zeggen. Maar het is me wel duidelijk dat het nog niet goed gaat. Dus maar kijken. Zie er wel tegenop.
Zal eerlijk zijn dat ik beter niet op vakantie had kunnen gaan.
Jij morgen weer therapie? Was van de week nog wel heftig geweest las ik?
zondag 25 januari 2009 om 17:16
Zo huis nu echt lekker schoon....alleen de slaapkamer kan her en der nog ietwat netter
Zal van de week eens de kasten nalopen en kijken wat er naar de kringloop oid kan.
Ha, net met masker op mijn smoel de douche schoongemaakt....daarna zelf onder de douche. Was vast een leuk gezicht!
Ja het was een heftige week maar uiteindelijk wel oke. Het voelt echt als een overwinning nu. En het vertrouwen in 'hen' en mezelf is gegroeid. de groep reageerde ook fijn dus ook dat is erg prettig en helpend.
Idd jammer voor hen....Sterkte voor morgen!
Heb je binnenkort al weer een afspraak met je psych?
Zal van de week eens de kasten nalopen en kijken wat er naar de kringloop oid kan.
Ha, net met masker op mijn smoel de douche schoongemaakt....daarna zelf onder de douche. Was vast een leuk gezicht!
Ja het was een heftige week maar uiteindelijk wel oke. Het voelt echt als een overwinning nu. En het vertrouwen in 'hen' en mezelf is gegroeid. de groep reageerde ook fijn dus ook dat is erg prettig en helpend.
Idd jammer voor hen....Sterkte voor morgen!
Heb je binnenkort al weer een afspraak met je psych?
