Psyche
alle pijlers
mensen die gepest zijn
maandag 30 oktober 2017 om 12:18
Voor de mensen die vroeger gepest zijn, hebben jullie hier dingen aan overgehouden aan deze periode?
Zelf ben ik heel lang en erg gepest. Ik merk dat ik nu zoveel jaar later nog steeds tegen (dezelfde) dingen aan loop.
Zo heb ik nog steeds het idee dat mensen mij vreemd vinden en mij liever niet erbij willen hebben. Dat zit er zo ontzettend ingebakken. Ik ben nog altijd op mijn hoede en heb echt voelsprieten voor pestgedrag. Ik 'lees' nog altijd de gezichten van mensen of ze me niet toch raar vinden enz. Verder ben ik ook erg gesloten en ben meestal niet mezelf. Dat ben ik pas als ik iemand langer of goed ken.
Verder heb ik nog steeds een groot probleem in groepen mensen. Ik voel me nog steeds niet veilig in een groep mensen. En ben daardoor ook zelden mezelf.
Zijn er meer mensen met een pestverleden die nog altijd tegen bepaalde dingen aan lopen?
Zelf ben ik heel lang en erg gepest. Ik merk dat ik nu zoveel jaar later nog steeds tegen (dezelfde) dingen aan loop.
Zo heb ik nog steeds het idee dat mensen mij vreemd vinden en mij liever niet erbij willen hebben. Dat zit er zo ontzettend ingebakken. Ik ben nog altijd op mijn hoede en heb echt voelsprieten voor pestgedrag. Ik 'lees' nog altijd de gezichten van mensen of ze me niet toch raar vinden enz. Verder ben ik ook erg gesloten en ben meestal niet mezelf. Dat ben ik pas als ik iemand langer of goed ken.
Verder heb ik nog steeds een groot probleem in groepen mensen. Ik voel me nog steeds niet veilig in een groep mensen. En ben daardoor ook zelden mezelf.
Zijn er meer mensen met een pestverleden die nog altijd tegen bepaalde dingen aan lopen?
donderdag 2 november 2017 om 11:37
donderdag 2 november 2017 om 12:02
Alleen jammer dat hij het heeft over het je niet aantrekken van wat er tegen je wordt gezegd. Want hoe doe je dat? De eerste keren dat ik werd uitgescholden deed het me ook bar weinig. Maar uiteindelijk, na lang genoeg schelden, hield ik dat niet vol en trof het me. Daarbij ben ik niet mondig, dus snel een weerwoord terugkaatsen lukte me niet. Achteraf pas wist ik wat ik had kunnen zeggen.Doreia schreef: ↑02-11-2017 11:37http://brooksgibbs.com/videos/#speaking
How to stop bullying.
mooi verbeeld.
donderdag 2 november 2017 om 13:26
Als je dag in dag uit, vaak jarenlang, stelselmatig gepest wordt, dan is het erg lastig om je het je niet aan te gaan trekken. Zeker wanneer dit door een groep gebeurt. Je hebt dan als eenling weinig in te brengen.
Bij mij begon het pesten in het tweede middelbaar, op een gegeven moment daagde het groepje wat er mee begonnen was mij uit om te vechten in de pauze. Dat heb ik gedaan. Ik heb toen dat meisje dat zij naar voren schoven als tegenstander een blauw oog geslagen, en van haar heb ik inderdaad nooit meer echt last gehad sindsdien. Hielp het om het pesten verder te doen stoppen? Nee.
Het is gewoon heel erg lastig om iets te ondernemen tegen pesten. Dat is me na al die jaren wel duidelijk geworden. Zelfde met die waarschijnlijk goedbedoelde assertiviteitstrainingen tegenwoordig voor het slachtoffer. Dat is "leuk" als je gepest wordt door één of twee personen, maar niet als jij als enige tegenover een groep staat. Dat haalt echt niets uit, en bovendien geef je dan wederom het slachtoffer de schuld. Hij of zij is niet goed, dus moet maar veranderen. Wat gebeurt er met de daders? Niets. Ja, of er wordt even met ze gesproken. Dat deed de mentor destijds in de tweede klas ook. Moest ik in gesprek met hem en de pesters. Drie keer raden wat er gebeurde? Het werd alleen maar erger.
Bij mij begon het pesten in het tweede middelbaar, op een gegeven moment daagde het groepje wat er mee begonnen was mij uit om te vechten in de pauze. Dat heb ik gedaan. Ik heb toen dat meisje dat zij naar voren schoven als tegenstander een blauw oog geslagen, en van haar heb ik inderdaad nooit meer echt last gehad sindsdien. Hielp het om het pesten verder te doen stoppen? Nee.
Het is gewoon heel erg lastig om iets te ondernemen tegen pesten. Dat is me na al die jaren wel duidelijk geworden. Zelfde met die waarschijnlijk goedbedoelde assertiviteitstrainingen tegenwoordig voor het slachtoffer. Dat is "leuk" als je gepest wordt door één of twee personen, maar niet als jij als enige tegenover een groep staat. Dat haalt echt niets uit, en bovendien geef je dan wederom het slachtoffer de schuld. Hij of zij is niet goed, dus moet maar veranderen. Wat gebeurt er met de daders? Niets. Ja, of er wordt even met ze gesproken. Dat deed de mentor destijds in de tweede klas ook. Moest ik in gesprek met hem en de pesters. Drie keer raden wat er gebeurde? Het werd alleen maar erger.
donderdag 2 november 2017 om 13:27
Dat is een verandering van je psyche.Elfje112 schreef: ↑02-11-2017 12:02Alleen jammer dat hij het heeft over het je niet aantrekken van wat er tegen je wordt gezegd. Want hoe doe je dat? De eerste keren dat ik werd uitgescholden deed het me ook bar weinig. Maar uiteindelijk, na lang genoeg schelden, hield ik dat niet vol en trof het me. Daarbij ben ik niet mondig, dus snel een weerwoord terugkaatsen lukte me niet. Achteraf pas wist ik wat ik had kunnen zeggen.
Ik kan het me nu niet meer aantrekken, want wat ZIJ zeggen, gaat NIET over mij.
Maar over hen.
Alle acties die de ander doet, is van die persoon.
Jij bent inwisselbaar voor wie er maar voor hen staat.
Zij hebben het nodig om iemand anders, iemand die ze 'aan' kunnen, kleiner te maken dan henzelf.
Jij staat voor hen symbool voor het kleiner maken. Maar het gaat niet over JOU.
Zie het als dat je trek hebt.
Dan maakt het je niet uit welk lekkers je krijgt aangeboden, honger maakt dat je alles wel wil eten.
Zo is het ook met deze mensen.
Zij moeten zich even superieur voelen. En jij bent voor handen om hen dat gevoel te geven.
Zij hebben de kick nodig om zich verheven te voelen. En jij bent daarvoor nodig. Of dat andere meisje met die bril en beugel,
of dat lieve zachte meisje. Of die jongen die mank loopt. Of die jongen die niet zo heel zeker is van zichzelf.
Het maakt niet uit wie hen dat gevoel geeft. Als ZIJ het gevoel maar hebben.
Kun je die omslag zien en begrijpen?
Als je dat kunt, is het filmpje alsof je door een bliksemschicht wordt getroffen en kun je nooit meer anders ernaar kijken, naar pesten.
donderdag 2 november 2017 om 13:38
Dat is ZO makkelijk gezegd. Als dat zo makkelijk ging, werd er niemand meer gepest...Doreia schreef: ↑02-11-2017 13:27Dat is een verandering van je psyche.
Ik kan het me nu niet meer aantrekken, want wat ZIJ zeggen, gaat NIET over mij.
Maar over hen.
Alle acties die de ander doet, is van die persoon.
Jij bent inwisselbaar voor wie er maar voor hen staat.
Zij hebben het nodig om iemand anders, iemand die ze 'aan' kunnen, kleiner te maken dan henzelf.
Jij staat voor hen symbool voor het kleiner maken. Maar het gaat niet over JOU.
Zie het als dat je trek hebt.
Dan maakt het je niet uit welk lekkers je krijgt aangeboden, honger maakt dat je alles wel wil eten.
Zo is het ook met deze mensen.
Zij moeten zich even superieur voelen. En jij bent voor handen om hen dat gevoel te geven.
Zij hebben de kick nodig om zich verheven te voelen. En jij bent daarvoor nodig. Of dat andere meisje met die bril en beugel,
of dat lieve zachte meisje. Of die jongen die mank loopt. Of die jongen die niet zo heel zeker is van zichzelf.
Het maakt niet uit wie hen dat gevoel geeft. Als ZIJ het gevoel maar hebben.
Kun je die omslag zien en begrijpen?
Als je dat kunt, is het filmpje alsof je door een bliksemschicht wordt getroffen en kun je nooit meer anders ernaar kijken, naar pesten.
donderdag 2 november 2017 om 14:23
Ik ben gepest, wat ik er aan over gehouden heb?
Onzekerheid, over alles.
Doe ik het wel goed genoeg, vinden de mensen mij wel aardig genoeg, nieuwe groepen mensen leer ik liever niet kennen.
Het altijd maar willen invullen van de gedachten van anderen.
Overigens gebeurde bij mij het pesten altijd door kinderen van andere scholen of klassen. Behalve op het HBO. Daarna wel de onzekerheid gevoeld op de werkvloer, maar dat lag vooral aan mij, ik sloot mezelf makkelijk buiten de groep (vanwege de pestervaringen).
Onzekerheid, over alles.
Doe ik het wel goed genoeg, vinden de mensen mij wel aardig genoeg, nieuwe groepen mensen leer ik liever niet kennen.
Het altijd maar willen invullen van de gedachten van anderen.
Overigens gebeurde bij mij het pesten altijd door kinderen van andere scholen of klassen. Behalve op het HBO. Daarna wel de onzekerheid gevoeld op de werkvloer, maar dat lag vooral aan mij, ik sloot mezelf makkelijk buiten de groep (vanwege de pestervaringen).
donderdag 2 november 2017 om 15:08
Ik ben heel veel gepest. Echt wat jij schrijft. Zelfs een jongen die mij de lucht uit de longen sloeg voor het klaslokaal en een leraar die vervolgens zei: je ziet er niet goed uit, ga maar naar huis. En daarna met de klas naar binnen ging en de deur sloot zodat ik alleen strompelend naar mijn fiets moest en alleen naar huis moest fietsen.
En toch kan ik het NU zien zoals op dit filmpje.
donderdag 2 november 2017 om 15:51
Ik kon het zelf niet beter gezegd hebben!!Fifi123 schreef: ↑02-11-2017 13:26Als je dag in dag uit, vaak jarenlang, stelselmatig gepest wordt, dan is het erg lastig om je het je niet aan te gaan trekken. Zeker wanneer dit door een groep gebeurt. Je hebt dan als eenling weinig in te brengen.
Bij mij begon het pesten in het tweede middelbaar, op een gegeven moment daagde het groepje wat er mee begonnen was mij uit om te vechten in de pauze. Dat heb ik gedaan. Ik heb toen dat meisje dat zij naar voren schoven als tegenstander een blauw oog geslagen, en van haar heb ik inderdaad nooit meer echt last gehad sindsdien. Hielp het om het pesten verder te doen stoppen? Nee.
Het is gewoon heel erg lastig om iets te ondernemen tegen pesten. Dat is me na al die jaren wel duidelijk geworden. Zelfde met die waarschijnlijk goedbedoelde assertiviteitstrainingen tegenwoordig voor het slachtoffer. Dat is "leuk" als je gepest wordt door één of twee personen, maar niet als jij als enige tegenover een groep staat. Dat haalt echt niets uit, en bovendien geef je dan wederom het slachtoffer de schuld. Hij of zij is niet goed, dus moet maar veranderen. Wat gebeurt er met de daders? Niets. Ja, of er wordt even met ze gesproken. Dat deed de mentor destijds in de tweede klas ook. Moest ik in gesprek met hem en de pesters. Drie keer raden wat er gebeurde? Het werd alleen maar erger.
donderdag 2 november 2017 om 16:06
Ik ben ook gepest vroeger en heb daar ook lang last van gehad, maar nu zie ik ook wel dat mijn eigen gedrag daar onbewust aan bijdroeg. Lange tijd heb ik gedacht dat ik me vreemd en ongemakkelijk voelde omdat ik gepest werd, maar nu realiseer ik me ook wel dat ik juist een makkelijk slachtoffer was omdat ik me wat vreemd gedroeg vroeger. Dus probeer er voor te waken om alles wat mis gaat te wijten aan het feit dat ik gepest ben, maar ook kritisch naar mijn eigen gedrag te kijken. Daardoor voel ik me ook krachtiger; aan mijn eigen gedrag kan ik wat veranderen, aan het gedrag van andere mensen niet.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 2 november 2017 om 16:33
Ja, nu. Maar niet toen ik gepest werd. En daar gaat het mij ook om. Ik zit niet meer vol haat en zelfhaat. Maar ben wel beschadigd. Daar helpt zo'n filmpje niet echt veel bij.Doreia schreef: ↑02-11-2017 15:08Ik ben heel veel gepest. Echt wat jij schrijft. Zelfs een jongen die mij de lucht uit de longen sloeg voor het klaslokaal en een leraar die vervolgens zei: je ziet er niet goed uit, ga maar naar huis. En daarna met de klas naar binnen ging en de deur sloot zodat ik alleen strompelend naar mijn fiets moest en alleen naar huis moest fietsen.
En toch kan ik het NU zien zoals op dit filmpje.
donderdag 2 november 2017 om 16:37
Dat is verdrietig dat je er nu door beschadigd bent. Ik heb het een plek kunnen geven en het speelt nu niet meer een rol in mijn leven.
Mijn zoon gaat nu naar groep 1. Ik hou mijn hart vast voor mijn lieve goedzak. Maar als het zover is, deal ik ermee. Eerder niet.
Ik wens je toe dat je de pesters achter je kunt laten.
donderdag 2 november 2017 om 18:23
Dank je. Dat heb ik ook voor een heel groot deel. Maar er zullen altijd littekens blijven.Doreia schreef: ↑02-11-2017 16:37Dat is verdrietig dat je er nu door beschadigd bent. Ik heb het een plek kunnen geven en het speelt nu niet meer een rol in mijn leven.
Mijn zoon gaat nu naar groep 1. Ik hou mijn hart vast voor mijn lieve goedzak. Maar als het zover is, deal ik ermee. Eerder niet.
Ik wens je toe dat je de pesters achter je kunt laten.
donderdag 2 november 2017 om 21:44
Ik ben ook écht niet meer dagelijks, of wekelijks, of zelfs maandelijks bezig met mijn pestverleden. Ik heb het een plekje kunnen geven en voor mijn gevoel heb ik het wel verwerkt nu. Maar precies wat Elfje zegt, er zullen altijd littekens blijven.
Natuurlijk heb je doorgaans als je ouder wordt het vermogen ontwikkeld om de zaken ook vanuit een ander perspectief te kunnen zien, maar daar heb je in mijn ogen niets aan als je jong bent en er middenin zit.
Natuurlijk heb je doorgaans als je ouder wordt het vermogen ontwikkeld om de zaken ook vanuit een ander perspectief te kunnen zien, maar daar heb je in mijn ogen niets aan als je jong bent en er middenin zit.
donderdag 2 november 2017 om 22:02
Precies dit.Fifi123 schreef: ↑02-11-2017 21:44Ik ben ook écht niet meer dagelijks, of wekelijks, of zelfs maandelijks bezig met mijn pestverleden. Ik heb het een plekje kunnen geven en voor mijn gevoel heb ik het wel verwerkt nu. Maar precies wat Elfje zegt, er zullen altijd littekens blijven.
Natuurlijk heb je doorgaans als je ouder wordt het vermogen ontwikkeld om de zaken ook vanuit een ander perspectief te kunnen zien, maar daar heb je in mijn ogen niets aan als je jong bent en er middenin zit.
Voor mij is er wel een verschil tussen tieners en jong volwassenen. Die laatste groep had beter moeten/kunnen weten en zijn meer bij hun verstand om de gevolgen te kunnen overzien. Zij hebben mij bewust gepest en mij daarmee bewust leed aangedaan. Ik heb het beide een plekje kunnen geven. Maar vergeten en bij een aantal vergeven dat doe ik niet.
donderdag 2 november 2017 om 22:03
Hebben jullie wrokgevoelens of gehad naar je pester(s)?
Ik hoop dat ze hun deel ook nog eens krijgen. Geen ernstige ziekte ofzo. Maar meer dingen als een rothuwelijk, ongewenst kinderloos (gewoon onvruchtbaar). Of als ze wel kinderen hebben het hele lastige zijn.
Toen ik in de kleuterklas gekleineerd werd gingen mijn ouders ook met de directeur praten. Hij zei: "Sommige kinderen groeien op in een ijzerwarenwinkel en anderen staan in een porseleinkast. De jouwe staat in een porseleinkast. Geen wonder dat ze zo is."
Toen zei mijn moeder dat ze hoopte dat hij zelf ook ooit een soortgelijk kind kreeg. Zodat hij ook wist hoe het was. En wat denk je? Dat gebeurde ook. Ze vind het nu wel zonde voor het kind, maar heeft geen medelijden met hem. Ik ook niet.
Ik hoop dat ze hun deel ook nog eens krijgen. Geen ernstige ziekte ofzo. Maar meer dingen als een rothuwelijk, ongewenst kinderloos (gewoon onvruchtbaar). Of als ze wel kinderen hebben het hele lastige zijn.
Toen ik in de kleuterklas gekleineerd werd gingen mijn ouders ook met de directeur praten. Hij zei: "Sommige kinderen groeien op in een ijzerwarenwinkel en anderen staan in een porseleinkast. De jouwe staat in een porseleinkast. Geen wonder dat ze zo is."
Toen zei mijn moeder dat ze hoopte dat hij zelf ook ooit een soortgelijk kind kreeg. Zodat hij ook wist hoe het was. En wat denk je? Dat gebeurde ook. Ze vind het nu wel zonde voor het kind, maar heeft geen medelijden met hem. Ik ook niet.
hondenmens wijzigde dit bericht op 02-11-2017 22:20
56.99% gewijzigd
donderdag 2 november 2017 om 22:10
Bij een deel heb ik weinig wrok.hondenmens schreef: ↑02-11-2017 22:03Hebben jullie wrokgevoelens of gehad naar je pester(s)?
Ik gun deze mensen eigenlijk heel weinig geluk. Geen ernstige ziekte ofzo. Maar meer dingen als een rothuwelijk, ongewenst kinderloos zijn. Of als ze wel kinderen hebben het hele lastige zijn.
Ik moet ze alleen niet meer te vaak tegenkomen.
Bij een deel gun ik ze dat ze ook es een tijd gepest worden.
Op 't werk bijvoorbeeld.
Zodat ze misschien ooit een héél klein beetje voelen wat ze mij hebben aangedaan.
donderdag 2 november 2017 om 23:37
Van mij wel hoor. Ik denk wel eens als ik mijn kleuterjuf dood op straat zou zien liggen, ik er het liefst nog 3 keer overheen rijd. Juist omdat zij toen al volwassen was. Ze kleineerde elk kind dat anders was en ze kan het nog steeds doen, aangezien ze nog steeds op die school werkt. Ze kwam er destijds met een cursus vanaf.
hondenmens wijzigde dit bericht op 03-11-2017 09:44
24.86% gewijzigd
vrijdag 3 november 2017 om 00:31
Veel dingen zijn herkenbaar. Ik heb nog altijd het idee 'anders' te zijn en vrees dat het nooit echt weg zal gaan. Daarnaast ook altijd het idee dat ik harder mijn best moet doen, aardiger moet zijn, liever en simpelweg harder moet werken, omdat ik anders toch wel door de mand zal vallen. Samengevat: een minderwaardigheidscomplex. Aan de oppervlakte is dit alles overigens niet erg zichtbaar; mensen ervaren mij juist als erg zelfverzekerd en afstandelijk. Diep van binnen is het precies het tegenovergestelde.
vrijdag 3 november 2017 om 08:52
Dit.Belle73 schreef: ↑02-11-2017 16:06Ik ben ook gepest vroeger en heb daar ook lang last van gehad, maar nu zie ik ook wel dat mijn eigen gedrag daar onbewust aan bijdroeg. Lange tijd heb ik gedacht dat ik me vreemd en ongemakkelijk voelde omdat ik gepest werd, maar nu realiseer ik me ook wel dat ik juist een makkelijk slachtoffer was omdat ik me wat vreemd gedroeg vroeger. Dus probeer er voor te waken om alles wat mis gaat te wijten aan het feit dat ik gepest ben, maar ook kritisch naar mijn eigen gedrag te kijken. Daardoor voel ik me ook krachtiger; aan mijn eigen gedrag kan ik wat veranderen, aan het gedrag van andere mensen niet.
Hoe je nu bent en hoe dat zo gekomen is doet er eigenlijk niet toe.
Zolang je er vanuit gaat dat er nu bepaalde dingen zijn die door het pesten gekomen zijn blijf je slachtoffer.
Ik lees hier dat mensen problemen die ze nu hebben toeschrijven aan het pesten van vroeger. Daar moet je mee (leren) ophouden.
Ik ben onzeker, over alles. Totaal onbelangrijk hoe dat zo gekomen is: mss door het pesten, mss door mijn niet zo heel fijne gezin van herkomst, mss mijn karakter, mss van alles een beetje. Maar het doet er niet toe, het is wat het is. Ik zie mijn onzekerheid als een onderdeel van mezelf. Punt.
Pas dan kun je echt verder.
En een goede assertiviteitstraining is er op gericht dat je gaat kijken hoe je zelf de baas kunt worden over situaties. Die vreselijke jeukterm 'in je kracht gaan staan', nooit gedacht dat ik dat ooit zou typen. Maar het geldt hier: tegenover een groep heb je er praktisch gezien niks aan, want je delft het onderspit. Maar je kunt wel leren dat het niet aan jouw domheid/lelijkheid/whatever ligt.
Daar ligt de winst van therapie, niet bij het laten ophouden van pesten in het algemeen, want dat gaat niet gebeuren.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 3 november 2017 om 09:30
Ik ben ook gepest, of eigenlijk vooral buitengesloten, op de lagere school en een groot deel van de middelbare school. Half een idee waardoor dat kwam, door medische redenen was ik niet te verstaan (te zacht praten) tussen mijn 5de en 8ste. Mijn juffen deden nooit moeite om mij te verstaan, dus waarom zou de klas dat dan wel doen.....
Nooit echt geleerd me te handhaven in een groep en daar wel mijn hele schoolloopbaan last van gehad. Als het eens ter sprake kwam gaven klasgenoten vaak de feedback dat ik mezelf buiten de groep plaatste. Ook bijvoorbeeld op het hbo ofzo. Dus ongetwijfeld zal mijn eigen gedrag ermee te maken hebben gehad. Ik kan namelijk nogal tegen de stroom inlopen als ik ergens niet achter sta.
Echte wraakgevoelens naar de pesters heb ik niet, al ben ik blij dat ik nu ergens woon waar ik geen oude klasgenoten tegen kom. Hoewel zij, als ik ze tegenkom wel altijd enthousiast zijn om mij te zien. Zij zien mij voornamelijk als dat stille meisje dat nooit iets zei, maar er wel bij hoorde.
Uiteindelijk ben ik er wel sterker uitgekomen. Stil als ik vroeger was observeerde ik altijd alles, ik heb snel door hoe de groepsdynamica werkt. Handig bij mijn werk in de kinderopvang.
Bij mij ging het beter toen ik aan het eind van de middelbare school bevriend raakte met een groep gehandicapten die een grote zelfspot hadden. Zij hebben er onder andere voor gezorgd dat ik in zag dat percectie niet afhangt van de dingen waar de maatschappij alles van af hangt. Dit zorgde wel dat mijn zelfvertrouwen groeide, ik was immers ook gewoon perfect op mijn eigen manier.
Inmiddels ben ik iemand die steeds vaker hoort dat mensen me graag om zich heen hebben, waar sommige mensen tegenop kijken omdat ik zelfvertrouwen uitstraal en mijn grenzen goed aan geef, omdat ik doe wat IK wil en niet bezwijk onder groepsdruk. En dat herken ik allemaal wel
Ik houd alleen nog steeds niet van groepen mensen, omdat ik dan toch nig steeds mezelf buiten de groep plaats en mezelf niet echt laat gelden.
Nooit echt geleerd me te handhaven in een groep en daar wel mijn hele schoolloopbaan last van gehad. Als het eens ter sprake kwam gaven klasgenoten vaak de feedback dat ik mezelf buiten de groep plaatste. Ook bijvoorbeeld op het hbo ofzo. Dus ongetwijfeld zal mijn eigen gedrag ermee te maken hebben gehad. Ik kan namelijk nogal tegen de stroom inlopen als ik ergens niet achter sta.
Echte wraakgevoelens naar de pesters heb ik niet, al ben ik blij dat ik nu ergens woon waar ik geen oude klasgenoten tegen kom. Hoewel zij, als ik ze tegenkom wel altijd enthousiast zijn om mij te zien. Zij zien mij voornamelijk als dat stille meisje dat nooit iets zei, maar er wel bij hoorde.
Uiteindelijk ben ik er wel sterker uitgekomen. Stil als ik vroeger was observeerde ik altijd alles, ik heb snel door hoe de groepsdynamica werkt. Handig bij mijn werk in de kinderopvang.
Bij mij ging het beter toen ik aan het eind van de middelbare school bevriend raakte met een groep gehandicapten die een grote zelfspot hadden. Zij hebben er onder andere voor gezorgd dat ik in zag dat percectie niet afhangt van de dingen waar de maatschappij alles van af hangt. Dit zorgde wel dat mijn zelfvertrouwen groeide, ik was immers ook gewoon perfect op mijn eigen manier.
Inmiddels ben ik iemand die steeds vaker hoort dat mensen me graag om zich heen hebben, waar sommige mensen tegenop kijken omdat ik zelfvertrouwen uitstraal en mijn grenzen goed aan geef, omdat ik doe wat IK wil en niet bezwijk onder groepsdruk. En dat herken ik allemaal wel
Ik houd alleen nog steeds niet van groepen mensen, omdat ik dan toch nig steeds mezelf buiten de groep plaats en mezelf niet echt laat gelden.
