Psyche
alle pijlers
mensen die gepest zijn
maandag 30 oktober 2017 om 12:18
Voor de mensen die vroeger gepest zijn, hebben jullie hier dingen aan overgehouden aan deze periode?
Zelf ben ik heel lang en erg gepest. Ik merk dat ik nu zoveel jaar later nog steeds tegen (dezelfde) dingen aan loop.
Zo heb ik nog steeds het idee dat mensen mij vreemd vinden en mij liever niet erbij willen hebben. Dat zit er zo ontzettend ingebakken. Ik ben nog altijd op mijn hoede en heb echt voelsprieten voor pestgedrag. Ik 'lees' nog altijd de gezichten van mensen of ze me niet toch raar vinden enz. Verder ben ik ook erg gesloten en ben meestal niet mezelf. Dat ben ik pas als ik iemand langer of goed ken.
Verder heb ik nog steeds een groot probleem in groepen mensen. Ik voel me nog steeds niet veilig in een groep mensen. En ben daardoor ook zelden mezelf.
Zijn er meer mensen met een pestverleden die nog altijd tegen bepaalde dingen aan lopen?
Zelf ben ik heel lang en erg gepest. Ik merk dat ik nu zoveel jaar later nog steeds tegen (dezelfde) dingen aan loop.
Zo heb ik nog steeds het idee dat mensen mij vreemd vinden en mij liever niet erbij willen hebben. Dat zit er zo ontzettend ingebakken. Ik ben nog altijd op mijn hoede en heb echt voelsprieten voor pestgedrag. Ik 'lees' nog altijd de gezichten van mensen of ze me niet toch raar vinden enz. Verder ben ik ook erg gesloten en ben meestal niet mezelf. Dat ben ik pas als ik iemand langer of goed ken.
Verder heb ik nog steeds een groot probleem in groepen mensen. Ik voel me nog steeds niet veilig in een groep mensen. En ben daardoor ook zelden mezelf.
Zijn er meer mensen met een pestverleden die nog altijd tegen bepaalde dingen aan lopen?
maandag 30 oktober 2017 om 12:27
maandag 30 oktober 2017 om 12:33
Hier jarenlang gepest..vanaf het MBO het heft in eigen handen genomen (niet pesten maar juist zorgen dat mensen elkaar echt leerde kennen)..en ook gezorgt dat er geen gepest was in mijn omgeving. (Gewoon een hechte klas met unieke mensen)
Het heeft zeker zijn sporen achter gelaten..ik vind mijzelf nul waard...en ben ook altijd op mijn hoede zoals jij bent.
Ik had therapie waarin dit heel erg naar boven kwam.. en heb morgen na anderhalf jaar therapieloos weer een intake.
Het heeft zeker zijn sporen achter gelaten..ik vind mijzelf nul waard...en ben ook altijd op mijn hoede zoals jij bent.
Ik had therapie waarin dit heel erg naar boven kwam.. en heb morgen na anderhalf jaar therapieloos weer een intake.
maandag 30 oktober 2017 om 12:34
Zo onwijs herkenbaar.
maandag 30 oktober 2017 om 12:39
Heel herkenbaar, ben best wel druk, maar zet mij in een grote groep (onbekende) en ik kruip in mijn schulp. Om die rede ook echt een hekel aan feestjes.
Ben ook erg onzeker over hoe mensen over mij denken, voldoe ik wel aan hun beeld, zeg maar. Daardoor heb ik een muur opgetrokken om mezelf, die heel moeilijk te doorbreken is.
Ben ook erg onzeker over hoe mensen over mij denken, voldoe ik wel aan hun beeld, zeg maar. Daardoor heb ik een muur opgetrokken om mezelf, die heel moeilijk te doorbreken is.
Such a beautiful place to be with Friends.
maandag 30 oktober 2017 om 12:39
Inderdaad heel herkenbaar.
Verder heb ik heel veel moeite met mijn grenzen herkennen en aangeven. Want als ik mijn grenzen aangeef dan vinden mensen me vast niet aardig meer. Altijd maar proberen om anderen te pleasen...
En als er iets neutraals word gezegd over datgene waar ik mee ben gepest, dan voelt dat zelfs nu nog heel naar.
En ik ben best nerveus dat mijn zoontje ook gepest zal worden. Ondanks dat hij qua karakter heel anders is dan ik.
Verder heb ik heel veel moeite met mijn grenzen herkennen en aangeven. Want als ik mijn grenzen aangeef dan vinden mensen me vast niet aardig meer. Altijd maar proberen om anderen te pleasen...
En als er iets neutraals word gezegd over datgene waar ik mee ben gepest, dan voelt dat zelfs nu nog heel naar.
En ik ben best nerveus dat mijn zoontje ook gepest zal worden. Ondanks dat hij qua karakter heel anders is dan ik.
maandag 30 oktober 2017 om 12:43
Dit inderdaad. Heb dit ook zo ervaren.KyloRen schreef: ↑30-10-2017 12:41Het hielp bij mij ook niet dat de vertrouwenspersoon op school (nadat ik eindelijk durfde daar naartoe te gaan...) mij vertelde dat het misschien wel aan mezelf lag. Dat het misschien wel m’n eigen fout was. Dan voel je je al down en dan wordt je nog even verder de grond ingetrapt.
Ze zal het vast niet zo bedoeld hebben, maar zo ervaarde ik het op dat moment.
Verder moest IK een sociale vaardigheden training volgen. Omgekeerde wereld.
maandag 30 oktober 2017 om 12:43
Ik heb op de middelbare school een jaar gehad waarin in ineens het mikpunt was van getreiter. Het jaar daarop kwam ik in een andere klas met veel nieuwe gezichten. Dit was in sociaal opzicht een nieuw begin en het pesten was voorbij.
Was geen leuke tijd, maar heb er ook niets aan overgehouden geloof ik. Het ergste vond ik het gevoel van uitsluiting, nergens bij horen in combinatie met steeds op je hoede moeten zijn. Mijn redding was dat ik buiten school om ook nog wel de nodige activiteiten had waar ik wel gewoon met iedereen prettig overweg kon en werd gewaardeerd.
Achteraf denk ik dat ik ook wel makkelijk over me heen liet lopen. Toen ik wat weerbaarder en zelfverzekerder werd, was het pesten ook gauw voorbij.
Was geen leuke tijd, maar heb er ook niets aan overgehouden geloof ik. Het ergste vond ik het gevoel van uitsluiting, nergens bij horen in combinatie met steeds op je hoede moeten zijn. Mijn redding was dat ik buiten school om ook nog wel de nodige activiteiten had waar ik wel gewoon met iedereen prettig overweg kon en werd gewaardeerd.
Achteraf denk ik dat ik ook wel makkelijk over me heen liet lopen. Toen ik wat weerbaarder en zelfverzekerder werd, was het pesten ook gauw voorbij.
maandag 30 oktober 2017 om 12:43
KyloRen schreef: ↑30-10-2017 12:41Het hielp bij mij ook niet dat de vertrouwenspersoon op school (nadat ik eindelijk durfde daar naartoe te gaan...) mij vertelde dat het misschien wel aan mezelf lag. Dat het misschien wel m’n eigen fout was. Dan voel je je al down en dan wordt je nog even verder de grond ingetrapt.
Ze zal het vast niet zo bedoeld hebben, maar zo ervaarde ik het op dat moment.
Verder moest IK een sociale vaardigheden training volgen. Omgekeerde wereld.
Ja, dat was vroeger wel heel erg de tendens, dat het pesten wel aan degene zou liggen die werd gepest. Wat mij opviel bij het uitzoeken van een school voor zoontje, is dat elke school tegenwoordig veel meer aandacht geven aan sociale vaardigheden trainen en er is veel minder tolerantie voor pesten, heb ik het idee.
maandag 30 oktober 2017 om 12:44
Wow ik sta er tot op de dag van vandaag nog van te kijken hoe mensen er op kunnen reageren als je als kind dingen wel bekend maakt.KyloRen schreef: ↑30-10-2017 12:41Het hielp bij mij ook niet dat de vertrouwenspersoon op school (nadat ik eindelijk durfde daar naartoe te gaan...) mij vertelde dat het misschien wel aan mezelf lag. Dat het misschien wel m’n eigen fout was. Dan voel je je al down en dan wordt je nog even verder de grond ingetrapt.
Ze zal het vast niet zo bedoeld hebben, maar zo ervaarde ik het op dat moment.
Verder moest IK een sociale vaardigheden training volgen. Omgekeerde wereld.
Ik werd gewoon hard buitengesloten...en raar gevonden en weet heel veel niet eens meer.
Soms zou je willen dat je in jou case die vertrouwenspersoon eens de waarheid kon zeggen..
maandag 30 oktober 2017 om 12:46
Vele jaren hulp voor gehad. Helaas altijd dezelfde klachten gehouden.
Ik kan me nog herinneren dat in de jaren 90 ik bij ggz was hiervoor en dat de behandelaar dan aan me vroeg waarom ik dan werd gepest etc. Er werd erg de nadruk op gelegd dat er iets mis was met mij ipv met de pesters. Ook werd er gekeken naar hoe ik moest veranderen. Dat is natuurlijk ten dele waar maar er werd dus ontzettend de oorzaak bij mij gelegd. Dit is in mijn ogen echt funest geweest.
Tegenwoordig hoor je steeds meer dat er iets mis is met de pesters en dat zij juist niet goed reageren/zich afreageren. Maar dat hoorde je vroeger helemaal niet. Het probleem en oplossing werd bij de gepeste gelegd.
Heb overigens ook vaak van leerkrachten gehoord dat het pesten aan mijzelf lag. Heb dat zo vaak gehoord dat dit echt killing is geweest voor mijn zelfbeeld. Kreeg vaak te horen dat het dus aan mij/mijn karakter lag. Terwijl ik nu vele jaren later denk dat mijn manier van reageren juist werd veroorzaakt door het (langdurige) pesten.
anoniem_155509 wijzigde dit bericht op 30-10-2017 12:51
14.32% gewijzigd
maandag 30 oktober 2017 om 12:48
Tegenwoordig zetten de meeste scholen in op een tweesporenbeleid om zowel de pester als de gepeste 'aan te pakken'. Niet als straf naar het slachtoffer, maar kinderen zijn wreed en zo voorkom je hopelijk wel dat een slachtoffer steeds opnieuw er uit gepikt wordt.KyloRen schreef: ↑30-10-2017 12:41Het hielp bij mij ook niet dat de vertrouwenspersoon op school (nadat ik eindelijk durfde daar naartoe te gaan...) mij vertelde dat het misschien wel aan mezelf lag. Dat het misschien wel m’n eigen fout was. Dan voel je je al down en dan wordt je nog even verder de grond ingetrapt.
Ze zal het vast niet zo bedoeld hebben, maar zo ervaarde ik het op dat moment.
Verder moest IK een sociale vaardigheden training volgen. Omgekeerde wereld.
Niemand verdient het om gepest te worden, laten we dat voorop stellen, maar sommige kinderen gedragen zich anders, en gedrag dat anders is wordt vaak meteen afgestraft door de groep. Dat is heel triest en dat zou niet moeten, maar het is wel wat er gebeurt.
Overigens heeft het straffen van pestkoppen weinig zin, daar wordt het probleem vaak alleen maar erger van. Wat niet wil zeggen dat je er als school (of werkgever) niets mee moet doen. Een school die alleen tegen het slachtoffer zegt dat hij of zij zich aan moet passen is fout bezig.
Verder heb je als docent (of andere medewerker op school) vaak niet in de gaten welke impact je woorden op iemand kunnen hebben. Wat voor mij een (misschien wat onhandige) opmerking is die ik twee minuten later alweer vergeten ben, kan bij een leerling nog jaren blijven hangen, vooral als ze in een kwetsbare positie zitten. Ik vind dat zelf ook heel moeilijk.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 30 oktober 2017 om 12:49
maandag 30 oktober 2017 om 12:52
Ja, dat klopt. Vroeger moest je er maar tegen kunnen en je gewoon niet zo gek gedragen. Er is tegenwoordig meer inzicht in. Pesters op de middelbare school, bijvoorbeeld, hebben vaak zelf een pestverleden. Ze beginnen in een nieuwe groep en om te voorkomen dat ze opnieuw slachtoffer worden kiezen ze iemand uit die nog lager op de sociale ladder staan. Anderen doen mee omdat ze het grappig vinden (empathie moeten ze nog leren) of omdat ze ook bang zijn om gepest te worden.yogonaise schreef: ↑30-10-2017 12:46Vele jaren hulp voor gehad. Helaas altijd dezelfde klachten gehouden.
Ik kan me nog herinneren dat in de jaren 90 ik bij ggz was hiervoor en dat de behandelaar dan aan me vroeg waarom ik dan werd gepest etc. Er werd erg de nadruk op gelegd dat er iets mis was met mij ipv met de pesters. Ook werd er gekeken naar hoe ik moest veranderen. Dat is natuurlijk ten dele waar maar er werd dus ontzettend de oorzaak bij mij gelegd. Dit is in mijn ogen echt funest geweest.
Tegenwoordig hoor je steeds meer dat er iets mis is met de pesters en dat zij juist niet goed reageren/zich afreageren. Maar dat hoorde je vroeger helemaal niet. Het probleem en oplossing werd bij de gepeste gelegd.
Wat ook vaker voorkomt is dat een pestslachtoffer hypergevoelig wordt en alles als pesten ervaart. Dat is ook heel moeilijk, want je wil de gevoelens van zo'n kind als docent niet tekort doen, maar vaak is de (vermeende) pestkop zich in zo'n situatie van geen kwaad bewust. Met name jongens van een jaar of twaalf, dertien zijn gewoon lomp en onbehouwen. Meiden zijn wat dat betreft veel gemener en venijniger.
Tegenwoordig wordt vaak ingezet op de 'stille menigte'. Het zijn vaak niet de sociaal sterke kinderen die pesten, en die kun je goed betrekken in het proces als een soort buffer tussen pestslachtoffer en pestkop. Ik heb vaker meegemaakt dat een pestkop enorm in zijn hemd werd gezet door een verbaal sterke, populaire en zelfverzekerde leerling. Voor zo'n leerling is dat maar een kleine moeite maar het helpt vaak geweldig goed.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 30 oktober 2017 om 12:58
Heel herkenbaar diverse dingen
Hekel hebben aan groepen en daardoor dus ook aan feestjes check
Mensen voortdurend proberen te pleasen en slecht nee kunnen zeggen omdat je bang bent anders niet aardig gevonden te worden
Check
Als er een groep jeugd langs de weg staat ( of bijvoorbeeld in een snackbar) durf ik er nauwelijks langs, bang voor commentaar ( en ik ben al bijna 50 hè! !!)
Reünie van school, no way dat ik erheen ging.
Zeker " gezellig " doen en drinken met mensen die mij compleet kapot gemaakt hebben vroeger, echt niet!
Vonden ze héél gek van mij, want ik gaf de reden van de afzegging erbij. Zo erg was het toch niet geweest?
Konden zij zich echt niet herinneren hoor.
Nee.
Zij niet nee...
Heb daardoor nog steeds een zwaar tekort aan zelfvertrouwen. Verstandelijk weet ik dat ik de moeite waard ben
Dat vertel ik mezelf ook hardop als ik weer twijfel
Maar er is veel, héél véél beschadigd door dat gepest vroeger.....
Hekel hebben aan groepen en daardoor dus ook aan feestjes check
Mensen voortdurend proberen te pleasen en slecht nee kunnen zeggen omdat je bang bent anders niet aardig gevonden te worden
Check
Als er een groep jeugd langs de weg staat ( of bijvoorbeeld in een snackbar) durf ik er nauwelijks langs, bang voor commentaar ( en ik ben al bijna 50 hè! !!)
Reünie van school, no way dat ik erheen ging.
Zeker " gezellig " doen en drinken met mensen die mij compleet kapot gemaakt hebben vroeger, echt niet!
Vonden ze héél gek van mij, want ik gaf de reden van de afzegging erbij. Zo erg was het toch niet geweest?
Konden zij zich echt niet herinneren hoor.
Nee.
Zij niet nee...
Heb daardoor nog steeds een zwaar tekort aan zelfvertrouwen. Verstandelijk weet ik dat ik de moeite waard ben
Dat vertel ik mezelf ook hardop als ik weer twijfel
Maar er is veel, héél véél beschadigd door dat gepest vroeger.....
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 30 oktober 2017 om 13:02
Dit vind ik ook lastig. Ik heb zelf het idee dat ik inderdaad erg gevoelig ben geworden hiervoor. Ik heb echt mega voelsprieten hiervoor zeg maar. Omdat ik vroeger altijd gehoord heb dat het aan mijzelf lag en er niet echt iets tegen gedaan werd ga je heel erg aan jezelf twijfelen. Mensen ontkennen natuurlijk altijd, zeggen al snel dat je het verkeerd ziet. Voor mijn gevoel zie ik het heel duidelijk maar krijg te horen dat ik het verkeerd zie en te gevoelig ben. Dat vind ik ook heel lastig. Zie ik het nu echt zo verkeerd of wil die ander het niet toegeven?Maechtje schreef: ↑30-10-2017 12:52Ja, dat klopt. Vroeger moest je er maar tegen kunnen en je gewoon niet zo gek gedragen. Er is tegenwoordig meer inzicht in. Pesters op de middelbare school, bijvoorbeeld, hebben vaak zelf een pestverleden. Ze beginnen in een nieuwe groep en om te voorkomen dat ze opnieuw slachtoffer worden kiezen ze iemand uit die nog lager op de sociale ladder staan. Anderen doen mee omdat ze het grappig vinden (empathie moeten ze nog leren) of omdat ze ook bang zijn om gepest te worden.
Wat ook vaker voorkomt is dat een pestslachtoffer hypergevoelig wordt en alles als pesten ervaart. Dat is ook heel moeilijk, want je wil de gevoelens van zo'n kind als docent niet tekort doen, maar vaak is de (vermeende) pestkop zich in zo'n situatie van geen kwaad bewust. Met name jongens van een jaar of twaalf, dertien zijn gewoon lomp en onbehouwen. Meiden zijn wat dat betreft veel gemener en venijniger.
Tegenwoordig wordt vaak ingezet op de 'stille menigte'. Het zijn vaak niet de sociaal sterke kinderen die pesten, en die kun je goed betrekken in het proces als een soort buffer tussen pestslachtoffer en pestkop. Ik heb vaker meegemaakt dat een pestkop enorm in zijn hemd werd gezet door een verbaal sterke, populaire en zelfverzekerde leerling. Voor zo'n leerling is dat maar een kleine moeite maar het helpt vaak geweldig goed.
maandag 30 oktober 2017 om 13:05
Moeilijk hoor. Ik kan me voorstellen dat je snel aan jezelf gaat twijfelen, en dat anderen daar dan al snel gebruik (misbruik) van maken. Maar waar die grens precies ligt? Lastig. Ik kan me voorstellen dat dat erg vervelend is.yogonaise schreef: ↑30-10-2017 13:02Dit vind ik ook lastig. Ik heb zelf het idee dat ik inderdaad erg gevoelig ben geworden hiervoor. Ik heb echt mega voelsprieten hiervoor zeg maar. Omdat ik vroeger altijd gehoord heb dat het aan mijzelf lag en er niet echt iets tegen gedaan werd ga je heel erg aan jezelf twijfelen. Mensen ontkennen natuurlijk altijd, zeggen al snel dat je het verkeerd ziet. Voor mijn gevoel zie ik het heel duidelijk maar krijg te horen dat ik het verkeerd zie en te gevoelig ben. Dat vind ik ook heel lastig. Zie ik het nu echt zo verkeerd of wil die ander het niet toegeven?
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 30 oktober 2017 om 13:06
Ik heb een heel negatief zelfbeeld aan pesten overgehouden en vertrouw mensen minder snel. Van mezelf was ik al introvert. In groep 1 en 5 werd ik gekleineerd door dezelfde juf. De rest van de basisschooltijd was fijn. In de 2e klas van de middelbare werd ik zo gepest dat ik overspannen raakte en naar een andere school ging. De school wist al lang van het pesten af, maar deed er niks aan. Op de andere school ( veel kleinschaliger) ging het een stuk beter. Pesten werd daar niet getolereerd. Ik bloeide weer wat op, maar had geen vriendinnen. Daarna mijn vervolgopleiding. Een meidenklas. Na een paar weken begonnen de eerste opmerkingen en grappen over mij al. Ik was overal anders in dan de rest.
Eén pester van de middelbare kom ik soms nog tegen. Ze woont 1 straat verderop. Na 15 jaar elkaar niet gesproken te hebben sprak ze me opeens aan. Over mijn hondje. Tot mijn verbazing praatte ik terug. Het was een kort en heel oppervlakkig gesprek. Ze deed normaal toen. Maar vertrouwen deed ik haar niet. Op de klassenreünie van de basisschool (daar zat ze ook in mijn klas, maar hield ze zich nog redelijk gedeisd. Al vond ik haar altijd wel bazig). ging ze vooral met leraren staan praten. Net als vroeger. In een goed blaadje willen komen. Ze is zelf ook lerares geworden. Ik heb tot mijn verbazing 1 keer kort met haar gepraat op straat. Omdat zij me aansprak praatte ik maar terug. Heel oppervlakkig. Altijd heb ik haar nog eens willen zeggen wat zij heeft aangericht destijds. Maar daar was het moment niet voor. Ik was te overrompeld.
Eén pester van de middelbare kom ik soms nog tegen. Ze woont 1 straat verderop. Na 15 jaar elkaar niet gesproken te hebben sprak ze me opeens aan. Over mijn hondje. Tot mijn verbazing praatte ik terug. Het was een kort en heel oppervlakkig gesprek. Ze deed normaal toen. Maar vertrouwen deed ik haar niet. Op de klassenreünie van de basisschool (daar zat ze ook in mijn klas, maar hield ze zich nog redelijk gedeisd. Al vond ik haar altijd wel bazig). ging ze vooral met leraren staan praten. Net als vroeger. In een goed blaadje willen komen. Ze is zelf ook lerares geworden. Ik heb tot mijn verbazing 1 keer kort met haar gepraat op straat. Omdat zij me aansprak praatte ik maar terug. Heel oppervlakkig. Altijd heb ik haar nog eens willen zeggen wat zij heeft aangericht destijds. Maar daar was het moment niet voor. Ik was te overrompeld.
hondenmens wijzigde dit bericht op 30-10-2017 13:55
20.76% gewijzigd
maandag 30 oktober 2017 om 13:07
Ja dat is zo. Zeker omdat altijd werd gezegd dat het aan mij lag. Dat is echt funest geweest.
maandag 30 oktober 2017 om 13:11
Hier ook een gepeste. Vele jaren ben ik gepest. Heb er schade aan overgehouden, maar ben nu steeds sterker aan het worden. Mijn eigenwaarde stijgt, net zoals mijn zelfvertrouwen. Maar er blijven triggers.
Eerst de basisschooltijd. Ben daar niet echt gepest, maar wel buitengesloten, als laatste gekozen worden bij gym. Kinderen vonden mij wat raar. Juffrouw zei dat ik het zelf deed, want ik deed/was ook raar.
Middelbareschooltijd: flink gepest. Dag in dag uit werd ik uitgescholden. Waar ik ook kwam (dorp,stad,op de fiets), ik was altijd het mikpunt.
Vervolgopleiding: daar ging het uitschelden gewoon verder en ging het pesten een stapje verder. Leeftijd van de leerlingen 18-22 jaar. Die tijd heeft me bijna het leven gekost.
Nu loop ik nog steeds een blokje om als ik een groep jongeren zie staan. Ik voel me niet veilig in grote groepen. Ik volg al jaren therapie om het pestverleden achter me te laten.
Eerst de basisschooltijd. Ben daar niet echt gepest, maar wel buitengesloten, als laatste gekozen worden bij gym. Kinderen vonden mij wat raar. Juffrouw zei dat ik het zelf deed, want ik deed/was ook raar.
Middelbareschooltijd: flink gepest. Dag in dag uit werd ik uitgescholden. Waar ik ook kwam (dorp,stad,op de fiets), ik was altijd het mikpunt.
Vervolgopleiding: daar ging het uitschelden gewoon verder en ging het pesten een stapje verder. Leeftijd van de leerlingen 18-22 jaar. Die tijd heeft me bijna het leven gekost.
Nu loop ik nog steeds een blokje om als ik een groep jongeren zie staan. Ik voel me niet veilig in grote groepen. Ik volg al jaren therapie om het pestverleden achter me te laten.
maandag 30 oktober 2017 om 13:12
Dat is ook heel fout geweest, om dat te zeggen.
Sommige kinderen trekken pestgedrag aan door de manier waarop ze zijn: anders, onzeker, sociaal onhandig. Dat rechtvaardigt echter pestgedrag totaal niet en het laatste wat je wil is dat iemand zich schuldig gaat voelen over zijn eigen persoonlijkheid, waar hij of zij niks aan kan doen. Er is niks mis met anders zijn!
Overigens: ik heb in een bejaardenhuis gewerkt en daar vond ik het pesten nog het ergst/heftigst, vooral omdat het daar totaal niet (h)erkend werd. Echt hele gemene dingen zoals laten struikelen, uitlachen, post jatten, dat soort dingen; diep triest was het. En al die eenzame oudjes hadden vaak niemand om op terug te vallen. Hoe vaak ik niet heb staan bakkeleien met zo'n ouwe zuurpruim die bedacht had dat ze de tent runde... Heel naar. Dat pesten alleen onder schoolkinderen en pubers voorkomt is een mythe.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 30 oktober 2017 om 13:17
Ik ben op de lagere school en middelbare school gepest. Buitensluiten en leraren die vonden dat het aan mij lag. Mijn ouders die er verdriet om hadden wat ik ze niet aan wilde doen en daarom mijn mond maar hield thuis.
Op een gegeven moment was ik het beu en zag ik opeens hoe dom die pesters eigenlijk waren. Toen was ik niet meer vatbaar.
Heeft nog wel heel lang geduurd voor ik mezelf op waarde kan schatten en voor mijn mening durf te staan. Gek genoeg heeft dit forum daarin bijgedragen. Hier word ik gerespecteerd. Dat vind ik mooi. En zo durf ik ook naar de buitenwereld makkelijker mijn mening te uiten, te staan voor mijn beslissing en me echt niets aan te trekken van wat een ander ervan vind.
Ik ben immuun voor het pesterijen groepsgedrag en kan het nu zelfs aankaarten zonder angst.
Op een gegeven moment was ik het beu en zag ik opeens hoe dom die pesters eigenlijk waren. Toen was ik niet meer vatbaar.
Heeft nog wel heel lang geduurd voor ik mezelf op waarde kan schatten en voor mijn mening durf te staan. Gek genoeg heeft dit forum daarin bijgedragen. Hier word ik gerespecteerd. Dat vind ik mooi. En zo durf ik ook naar de buitenwereld makkelijker mijn mening te uiten, te staan voor mijn beslissing en me echt niets aan te trekken van wat een ander ervan vind.
Ik ben immuun voor het pesterijen groepsgedrag en kan het nu zelfs aankaarten zonder angst.
maandag 30 oktober 2017 om 13:17
Super herkenbaar. Ik ben ook behoorlijk gepest en hoewel ik zelf niet veel meer aan die tijd terug denk heeft het wel gevolgen gehad:
Positief:
- ik kan heel goed mensen lezen, weet heel snel hoe ze zich voelen en mensen durven bij mij hun hart te luchten
- ik kan inmiddels heel goed in mijn eentje functioneren, ben niet afhankelijk van wat anderen van mij vinden
- Ik heb een sterke drive om toch wat te kunnen en met mijn leven te doen (en heb nu twee universitaire titels op zak, wat niet bepaald zonder slag of stoot ging)
- ik doe altijd maar gewoon waar ik zelf zin in heb en waar ik zelf achter sta
Negatief:
- Ik maak niet snel vrienden, kan wel makkelijk kletsen met iedereen maar ik geef me minder snel bloot dan mensen die niet gepest zijn heb ik t idee
- Ik heb snel het gevoel dat ik 'anders' of 'raar' ben en trek mezelf snel terug als dat het geval is
- ik voel me snel persoonlijk aangevallen, terwijl dat misschien niet de bedoeling is van de persoon die kritiek/feedback geeft
- ik hecht minder waarde aan vriendschappen. Mensen komen en gaan in mijn leven en als ik gewoon lekker kan kletsen en leuke dingen kan doen, vind ik het allang prima. Ik investeer eigenlijk te weinig in relaties om ze de diepgang te geven, maar dat is ook omdat ik nog moeilijk kan praten over wat er is gebeurd.
Ik schaam me ook echt ontzettend om te zeggen dat ik gepest ben. Ik was toch best een pestbaar type (verlegen, nerdy), hopelijk stoot ik hiermee niemand voor het hoofd. Ik was gewoon nog te lief en te stil denk ik, destijds. Nu zeker niet meer. Maar om het tegen iemand te vertellen, dat lukt me eigenlijk amper.
Positief:
- ik kan heel goed mensen lezen, weet heel snel hoe ze zich voelen en mensen durven bij mij hun hart te luchten
- ik kan inmiddels heel goed in mijn eentje functioneren, ben niet afhankelijk van wat anderen van mij vinden
- Ik heb een sterke drive om toch wat te kunnen en met mijn leven te doen (en heb nu twee universitaire titels op zak, wat niet bepaald zonder slag of stoot ging)
- ik doe altijd maar gewoon waar ik zelf zin in heb en waar ik zelf achter sta
Negatief:
- Ik maak niet snel vrienden, kan wel makkelijk kletsen met iedereen maar ik geef me minder snel bloot dan mensen die niet gepest zijn heb ik t idee
- Ik heb snel het gevoel dat ik 'anders' of 'raar' ben en trek mezelf snel terug als dat het geval is
- ik voel me snel persoonlijk aangevallen, terwijl dat misschien niet de bedoeling is van de persoon die kritiek/feedback geeft
- ik hecht minder waarde aan vriendschappen. Mensen komen en gaan in mijn leven en als ik gewoon lekker kan kletsen en leuke dingen kan doen, vind ik het allang prima. Ik investeer eigenlijk te weinig in relaties om ze de diepgang te geven, maar dat is ook omdat ik nog moeilijk kan praten over wat er is gebeurd.
Ik schaam me ook echt ontzettend om te zeggen dat ik gepest ben. Ik was toch best een pestbaar type (verlegen, nerdy), hopelijk stoot ik hiermee niemand voor het hoofd. Ik was gewoon nog te lief en te stil denk ik, destijds. Nu zeker niet meer. Maar om het tegen iemand te vertellen, dat lukt me eigenlijk amper.
