Psyche
alle pijlers
mensen die gepest zijn
maandag 30 oktober 2017 om 12:18
Voor de mensen die vroeger gepest zijn, hebben jullie hier dingen aan overgehouden aan deze periode?
Zelf ben ik heel lang en erg gepest. Ik merk dat ik nu zoveel jaar later nog steeds tegen (dezelfde) dingen aan loop.
Zo heb ik nog steeds het idee dat mensen mij vreemd vinden en mij liever niet erbij willen hebben. Dat zit er zo ontzettend ingebakken. Ik ben nog altijd op mijn hoede en heb echt voelsprieten voor pestgedrag. Ik 'lees' nog altijd de gezichten van mensen of ze me niet toch raar vinden enz. Verder ben ik ook erg gesloten en ben meestal niet mezelf. Dat ben ik pas als ik iemand langer of goed ken.
Verder heb ik nog steeds een groot probleem in groepen mensen. Ik voel me nog steeds niet veilig in een groep mensen. En ben daardoor ook zelden mezelf.
Zijn er meer mensen met een pestverleden die nog altijd tegen bepaalde dingen aan lopen?
Zelf ben ik heel lang en erg gepest. Ik merk dat ik nu zoveel jaar later nog steeds tegen (dezelfde) dingen aan loop.
Zo heb ik nog steeds het idee dat mensen mij vreemd vinden en mij liever niet erbij willen hebben. Dat zit er zo ontzettend ingebakken. Ik ben nog altijd op mijn hoede en heb echt voelsprieten voor pestgedrag. Ik 'lees' nog altijd de gezichten van mensen of ze me niet toch raar vinden enz. Verder ben ik ook erg gesloten en ben meestal niet mezelf. Dat ben ik pas als ik iemand langer of goed ken.
Verder heb ik nog steeds een groot probleem in groepen mensen. Ik voel me nog steeds niet veilig in een groep mensen. En ben daardoor ook zelden mezelf.
Zijn er meer mensen met een pestverleden die nog altijd tegen bepaalde dingen aan lopen?
vrijdag 3 november 2017 om 11:01
Wrok gevoelens heb ik zeker gehad. Ik wenste ze alles behalve goede dingen toe. Nu heb ik die gevoelens niet tot nauwelijks meer. Ik ben er overheen gegroeid, net als over mijn woede jegens hen. Maar bepaalde dingen blijven triggeren en dat is dan zo. Verdriet en pijn mag er gewoon zijn op die momenten, zonder dat het mijn leven verder beheerst.
vrijdag 3 november 2017 om 11:17
Wat betreft het verwerken/plekje geven, bij mij zit er bijvoorbeeld een heel groot verschil in hoe ik omga met topics als bijvoorbeeld deze. Of wanneer ik iets op televisie zie over pesten.
Een aantal jaren geleden raakte dat me vele malen meer dan nu. Vroeger kon ik dan in dat gevoel blijven hangen, en duurde het een paar dagen voordat ik me weer oké voelde. Nu ga ik gewoon weer over tot de orde van de dag.
Ik vind het ook wel mooi als ik bewust in de gaten heb dat er nog steeds dingen blijven verbeteren. Ook nu nog.
Een aantal jaren geleden raakte dat me vele malen meer dan nu. Vroeger kon ik dan in dat gevoel blijven hangen, en duurde het een paar dagen voordat ik me weer oké voelde. Nu ga ik gewoon weer over tot de orde van de dag.
Ik vind het ook wel mooi als ik bewust in de gaten heb dat er nog steeds dingen blijven verbeteren. Ook nu nog.
vrijdag 3 november 2017 om 11:33
Dat zeiden mijn klasgenoten ook, mezelf afzonderen. Zo ging ik in de lunchpauze vaak een stukje lopen, alleen. Als het weer het toe liet. Deels om mijn hoofd leeg te maken. Maar ook vanwege een angst voor eten in gezelschap. Ik at al jaren geen brood, omdat ik het slecht weg kreeg. Op vorige scholen vond men dat raar. Het gevoel dat anderen op me letten. Op deze school probeerde ik zo mijn geheim te verbloemen.feder schreef: ↑03-11-2017 09:30Als het eens ter sprake kwam gaven klasgenoten vaak de feedback dat ik mezelf buiten de groep plaatste. Ook bijvoorbeeld op het hbo ofzo. Dus ongetwijfeld zal mijn eigen gedrag ermee te maken hebben gehad. Ik kan namelijk nogal tegen de stroom inlopen als ik ergens niet achter sta.
Ook had ik als enige van de klas een eigen kledingstijl. Erg gekleurd. Ik vond dat nou eenmaal mooi. Ook als de mode donker was. Maar ergens voelde ik me ook sterk, dat ik me niet liet beïnvloeden door anderen. Mijn ouders zeiden dan wel eens: "Pas je dan op school aan en draag thuis jouw smaak." En dat vertikte ik, want dan gaf ik ze hun zin in mijn ogen. En niet zelden vond ik dingen bij voorbaat al stom.
vrijdag 3 november 2017 om 11:46
Ik heb hetzelfdeFifi123 schreef: ↑03-11-2017 11:17Wat betreft het verwerken/plekje geven, bij mij zit er bijvoorbeeld een heel groot verschil in hoe ik omga met topics als bijvoorbeeld deze. Of wanneer ik iets op televisie zie over pesten.
Een aantal jaren geleden raakte dat me vele malen meer dan nu. Vroeger kon ik dan in dat gevoel blijven hangen, en duurde het een paar dagen voordat ik me weer oké voelde. Nu ga ik gewoon weer over tot de orde van de dag.
Ik vind het ook wel mooi als ik bewust in de gaten heb dat er nog steeds dingen blijven verbeteren. Ook nu nog.
vrijdag 3 november 2017 om 12:13
Over dat "zichzelf buiten de groep plaatsen", ik denk dat er bij mij een vicieuze cirkel was. Problemen in het verleden ontstonden omdat ik mij buiten de groep plaatste. En ik plaatste mijzelf buiten de groep om problemen te vermijden; dat was toen mijn gedachtegang. Nu word ik wat beter geaccepteerd, dus was er vanaf dat moment niet langer een reden meer, om mijzelf buiten de groep te plaatsen.
Ik ben ondanks mijn ASS toch wel een sociaal dier. Soms steekt wantrouwen de kop op, en heb ik wel verlegen en introverte trekjes, maar ik heb bijvoorbeeld geen hekel aan gezelschapsreizen (waarbij men gedurende de hele reis met de groep optrekt) en aan personeelsfeesten. Dat vind ik oprecht gezellig.
Ik ben ondanks mijn ASS toch wel een sociaal dier. Soms steekt wantrouwen de kop op, en heb ik wel verlegen en introverte trekjes, maar ik heb bijvoorbeeld geen hekel aan gezelschapsreizen (waarbij men gedurende de hele reis met de groep optrekt) en aan personeelsfeesten. Dat vind ik oprecht gezellig.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 3 november 2017 om 12:30
Hey hondenmens, indien je er geen melding van hebt gekregen: eergisteren heb ik dan (eindelijk *FACEPALM*) je PM beantwoord.hondenmens schreef: ↑03-11-2017 11:33Dat zeiden mijn klasgenoten ook, mezelf afzonderen. Zo ging ik in de lunchpauze vaak een stukje lopen, alleen. Als het weer het toe liet. Deels om mijn hoofd leeg te maken. Maar ook vanwege een angst voor eten in gezelschap. Ik at al jaren geen brood, omdat ik het slecht weg kreeg. Op vorige scholen vond men dat raar. Het gevoel dat anderen op me letten. Op deze school probeerde ik zo mijn geheim te verbloemen.
Ook had ik als enige van de klas een eigen kledingstijl. Erg gekleurd. Ik vond dat nou eenmaal mooi. Ook als de mode donker was. Maar ergens voelde ik me ook sterk, dat ik me niet liet beïnvloeden door anderen. Mijn ouders zeiden dan wel eens: "Pas je dan op school aan en draag thuis jouw smaak." En dat vertikte ik, want dan gaf ik ze hun zin in mijn ogen. En niet zelden vond ik dingen bij voorbaat al stom.
