Psyche
alle pijlers
Mijn schoonvader heeft de strijd tegen kanker opgegeven
maandag 25 april 2011 om 22:03
Het is nu definitief.Mijn schoonvader is uitbehandeld.Hij heeft
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
maandag 25 april 2011 om 22:07
Geraldine, wat verschrikkelijk.
Neem de tijd die je nog hebt om bij elkaar te zijn, maar volgens mij doen jullie dat al.
Heeft je schoonvader een tweelingbroer die ook ziek is? Het komt schijnbaar vaak voor dat als de ene helft kanker heeft, de ander zich ook moet controleren op kanker. Bij kennissen is hierdoor bij de andere tweelingbroer ook kanker geconstateerd en allebei overleden ze kort na elkaar.
Neem de tijd die je nog hebt om bij elkaar te zijn, maar volgens mij doen jullie dat al.
Heeft je schoonvader een tweelingbroer die ook ziek is? Het komt schijnbaar vaak voor dat als de ene helft kanker heeft, de ander zich ook moet controleren op kanker. Bij kennissen is hierdoor bij de andere tweelingbroer ook kanker geconstateerd en allebei overleden ze kort na elkaar.
.. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte toe!
maandag 25 april 2011 om 22:14
maandag 25 april 2011 om 22:16
quote:sugarmiss schreef op 25 april 2011 @ 22:12:
Waarschijnlijk bedoel je het niet zo want wat je verder post is verder erg meelevend maar ik stoor mij enorm aan je topic titel.
Het is niet zo dat als je maar hard genoeg vecht je wel overleeft.
Alsof het je eigen schuld is als je sterft omdat je niet hard genoeg gevochten hebt tegen de ziekte.
Sugarmiss,ik geef niemand de schuld.En ik ben er niet helemaal
bij.Heb ff andere dingen aan mijn hoofd.En dat is ook niet wat ik bedoel.Jammer dat je niet inhoudelijk reageert maar me verwijt dat ik iemand de schuld geef.Dat is dus echt niet zo.
Ik zeg beslisst niet dat als je maar hard genoeg vecht dat je daar komtIk beweer ook niet dat als je doodgaat dat je niet gevochten hebt en dat het je eigen schuld is.Vind dus je verwijt niet aan zijn plaats en dat doet me pijn.
Waarschijnlijk bedoel je het niet zo want wat je verder post is verder erg meelevend maar ik stoor mij enorm aan je topic titel.
Het is niet zo dat als je maar hard genoeg vecht je wel overleeft.
Alsof het je eigen schuld is als je sterft omdat je niet hard genoeg gevochten hebt tegen de ziekte.
Sugarmiss,ik geef niemand de schuld.En ik ben er niet helemaal
bij.Heb ff andere dingen aan mijn hoofd.En dat is ook niet wat ik bedoel.Jammer dat je niet inhoudelijk reageert maar me verwijt dat ik iemand de schuld geef.Dat is dus echt niet zo.
Ik zeg beslisst niet dat als je maar hard genoeg vecht dat je daar komtIk beweer ook niet dat als je doodgaat dat je niet gevochten hebt en dat het je eigen schuld is.Vind dus je verwijt niet aan zijn plaats en dat doet me pijn.
maandag 25 april 2011 om 22:19
quote:sugarmiss schreef op 25 april 2011 @ 22:12:
Waarschijnlijk bedoel je het niet zo want wat je verder post is verder erg meelevend maar ik stoor mij enorm aan je topic titel.
Het is niet zo dat als je maar hard genoeg vecht je wel overleeft.
Alsof het je eigen schuld is als je sterft omdat je niet hard genoeg gevochten hebt tegen de ziekte.Doet me denken aan Sylvie vd Vaart die zei dat ze borstkanker overwon door haar optimisme.. Ik las toen (ik geloof op het vivaforum) ergens dat iemand die dag een vriendin had begraven. Ook overleden aan borstkanker en ook héél optimistisch ingesteld.. Kan me voorstellen dat dat ontzettend steekt.
Waarschijnlijk bedoel je het niet zo want wat je verder post is verder erg meelevend maar ik stoor mij enorm aan je topic titel.
Het is niet zo dat als je maar hard genoeg vecht je wel overleeft.
Alsof het je eigen schuld is als je sterft omdat je niet hard genoeg gevochten hebt tegen de ziekte.Doet me denken aan Sylvie vd Vaart die zei dat ze borstkanker overwon door haar optimisme.. Ik las toen (ik geloof op het vivaforum) ergens dat iemand die dag een vriendin had begraven. Ook overleden aan borstkanker en ook héél optimistisch ingesteld.. Kan me voorstellen dat dat ontzettend steekt.
maandag 25 april 2011 om 22:22
quote:sugarmiss schreef op 25 april 2011 @ 22:12:
Het is niet zo dat als je maar hard genoeg vecht je wel overleeft.
Alsof het je eigen schuld is als je sterft omdat je niet hard genoeg gevochten hebt tegen de ziekte.Dat zegt ze toch niet? Je geeft er een onredelijke, en zeker op dit moment nogal ongepaste, draai aan. Dat je dat zelf niet aanvoelt is nog storender dan hetgeen jij meent te ontwaren.
Het is niet zo dat als je maar hard genoeg vecht je wel overleeft.
Alsof het je eigen schuld is als je sterft omdat je niet hard genoeg gevochten hebt tegen de ziekte.Dat zegt ze toch niet? Je geeft er een onredelijke, en zeker op dit moment nogal ongepaste, draai aan. Dat je dat zelf niet aanvoelt is nog storender dan hetgeen jij meent te ontwaren.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
maandag 25 april 2011 om 22:27
quote:Geraldine schreef op 25 april 2011 @ 22:24:
Lees alsjeblieft mijn posting!Ik zou nooit iemand de schuld
geven...zeker niet.Ik voel een huilbui aankomen,sorry!
Ach lieve Geraldine, trek je er niets van aan. Er zijn altijd mensen die hun eigen ongenoegen willen uiten, zelfs over zoiets pijnlijks.
Veel sterkte!
Lees alsjeblieft mijn posting!Ik zou nooit iemand de schuld
geven...zeker niet.Ik voel een huilbui aankomen,sorry!
Ach lieve Geraldine, trek je er niets van aan. Er zijn altijd mensen die hun eigen ongenoegen willen uiten, zelfs over zoiets pijnlijks.
Veel sterkte!
maandag 25 april 2011 om 22:41
Bedankt voor jullie reacties!Ja,ik trek me dat op dit moment
bijzonder aan.Ik was echt bang dat dat mijn text of topictitel niet goed te begrijpen is want ik ben een beetje in de war en moest net weer huilen.Ik heb dit topic deze naam gegeven
omdat mijn schoonvader aan zijn einde is van zijn kracht en als
je niet meer kunt vechten omdat je te zwak bent dan geef
je op een gegeven moment op.Mijn schoonvader heeft er ook veel met mijn schoonmoeder over gepraat en heeft zich erbij neergelegd.Dat heeft hij zelf gezegd.Maar dat wil dus niet zeggen omdat ik het onderwerp deze titel geef dat ik dan degene de schuld geef.Dat vind ik echt een verwijt,gewoon omdat dit niet waar is en ik zo niet in elkaar steek.
Ik wil hier nu ook verder inhoudelijk blijven en ja,ik heb echt geen zin in geneuzel daar zijn andere topics voor,die afleiding
heb ik tussendoor ook nodig.
Verder ben ik op zoek naar ervaringsberichten van anderen die
ook zoiets meemaken of mee hebben gemaakt.
Mijn vriend en ik praten er veel over en dat helpt ons enorm.
bijzonder aan.Ik was echt bang dat dat mijn text of topictitel niet goed te begrijpen is want ik ben een beetje in de war en moest net weer huilen.Ik heb dit topic deze naam gegeven
omdat mijn schoonvader aan zijn einde is van zijn kracht en als
je niet meer kunt vechten omdat je te zwak bent dan geef
je op een gegeven moment op.Mijn schoonvader heeft er ook veel met mijn schoonmoeder over gepraat en heeft zich erbij neergelegd.Dat heeft hij zelf gezegd.Maar dat wil dus niet zeggen omdat ik het onderwerp deze titel geef dat ik dan degene de schuld geef.Dat vind ik echt een verwijt,gewoon omdat dit niet waar is en ik zo niet in elkaar steek.
Ik wil hier nu ook verder inhoudelijk blijven en ja,ik heb echt geen zin in geneuzel daar zijn andere topics voor,die afleiding
heb ik tussendoor ook nodig.
Verder ben ik op zoek naar ervaringsberichten van anderen die
ook zoiets meemaken of mee hebben gemaakt.
Mijn vriend en ik praten er veel over en dat helpt ons enorm.
maandag 25 april 2011 om 22:43
maandag 25 april 2011 om 22:48
quote:Very Cherry schreef op 25 april 2011 @ 22:22:
[...]
Dat zegt ze toch niet? Je geeft er een onredelijke, en zeker op dit moment nogal ongepaste, draai aan. Dat je dat zelf niet aanvoelt is nog storender dan hetgeen jij meent te ontwaren.
Eens!
Dikke knuffel voor jou, Geraldine! Ik heb jou op het forum leren kennen als een zeer betrokken en lief persoon en dat komt ook weer sterk naar voren in je OP!
[...]
Dat zegt ze toch niet? Je geeft er een onredelijke, en zeker op dit moment nogal ongepaste, draai aan. Dat je dat zelf niet aanvoelt is nog storender dan hetgeen jij meent te ontwaren.
Eens!
Dikke knuffel voor jou, Geraldine! Ik heb jou op het forum leren kennen als een zeer betrokken en lief persoon en dat komt ook weer sterk naar voren in je OP!
I am surrounded by morons
maandag 25 april 2011 om 22:52
Ik ben trouwens op zoek naar ervaringsberichten hier van anderen die ook zoiets meemaken of mee hebben gemaakt.
obim,bedankt voor je reactie!Ja,ik vind dat wij er goed mee
omgaan want we praten daar ook veel over.Maar het verdriet
blijft.Ik heb ook net mijn vriend zitten troosten.En we zullen van
ieder mooi moment met mijn schoonvader genieten zo lang
het nog kan.
Ik hou jullie op de hoogte.Als ik niet meteen antwoord dan ligt
dat daaraan dat mijn vriend en ik het erg druk hebben.
obim,bedankt voor je reactie!Ja,ik vind dat wij er goed mee
omgaan want we praten daar ook veel over.Maar het verdriet
blijft.Ik heb ook net mijn vriend zitten troosten.En we zullen van
ieder mooi moment met mijn schoonvader genieten zo lang
het nog kan.
Ik hou jullie op de hoogte.Als ik niet meteen antwoord dan ligt
dat daaraan dat mijn vriend en ik het erg druk hebben.
