Psyche
alle pijlers
Mijn schoonvader heeft de strijd tegen kanker opgegeven
maandag 25 april 2011 om 22:03
Het is nu definitief.Mijn schoonvader is uitbehandeld.Hij heeft
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
donderdag 19 mei 2011 om 09:01
Lieve dames allemaal,
van harte dank voor jullie steun!Ik heb alle postingen gelezen,loop een beetje achter i.v.m. tijdgebrek,maar zodra het ervan komt ga ik op jullie reacties geven.Dat vind ik gewoon erg fijn.
Gisteren middag heeft mijn vriend de auto van mijn schoonouders teruggebracht.Hetzelfde bedrijf heeft hem teruggekocht voor een zeer nette prijs.Ze konden mijn schoonpa heel goed.Hij kwam altijd binnen,zei ''dit en dit wil ik'' en niet anders.Hij wist precies wat hij wilde.Zo vreemd,gisteren kwam ik terug van mijn vrijwilligerswerk,de afleiding tussendoor doet me zo goed en ze zijn zo lief voor mij,toen praate ik een
beetje in mezelf.Ik praate tegen mijn schoonvader,dat ik hem misste en dat hij mijn schoonmoeder moest troosten...snief!!!En dat wij hem missten maar wisten dat hij ons hoorde en ons allemaal zag.Dus de auto heeft mijn vriend weggebracht en danna is hij met zijn broer de kist wezen sluiten.Voor de
laatste keer zagen ze hun Pa.Gisteren kreeg mijn schoonmoeder visite.Een paar broers en zussen van
mijn schoonvader kwamen er.Ook degene die zelf botkanker heeft.Ik hoop van harte dat hij nog zo lang mogelijk mag hebben (bij hem is het ook uitgezaaid,maar hij kan nog veel dingen zelf).
De laatste dagen voelde het vreemd,zoals eergisteren b.v.We zaten allemaal in het rouwcentrum en er ontbrak er eentje.Mijn schoonpa namelijk.Het was maar net alsof hij ff naar de wc was gegaan en zo in de deur zou gaan verschijnen.Ook had ik gisteren opeens trek in een paar zoute sticks en een paar
pinda's.Ik ging dus op de grond zitten,pakte de trommel en at er een paar.Toen was het alsof ik de stem van mijn schoonvader hoorde ''je moet gewoon eten wat je lekker vind.''Dat zei hij een tijdje geleden.
De rouwkaart is erg mooi geworden,met een foto van mijn schoonvader erop.Morgen avond vind de avondwake plaats en zaterdag ochtend de crematie.Er zal mooie muziek worden gespeeld.Dan komt mijn moeder morgen met het vliegtuig en we gaan haar ophalen.2 van mijn zussen zullen komen.Dat is erg fijn.Ze konden hem ook allemaal.
En mijn vriend en ik zijn het erover eens dat het geluid van zijn mobiel,het lag met de deksel dicht maar stond aan en we hebben het niet aangeraakt,een teken was van mijn schoonvader die op dit moment zachtjes uit zijn lichaam gleed naar het licht.We hebben namelijk danna het display gecheckt en er was geen bericht te zien.Een kwartier later ging het mobiel dan echt af.
Ik hou jullie op de hoogte over alles.Zal dan misschien straks het gedicht plaatsen dat ik dan samen met mijn vriend ga voorlezen.We hebben het namelijk samen geschreven.Verder zal ik hier ook van me af blijven schrijven en mag iedereen hier zijn verhaal kwijt.
van harte dank voor jullie steun!Ik heb alle postingen gelezen,loop een beetje achter i.v.m. tijdgebrek,maar zodra het ervan komt ga ik op jullie reacties geven.Dat vind ik gewoon erg fijn.
Gisteren middag heeft mijn vriend de auto van mijn schoonouders teruggebracht.Hetzelfde bedrijf heeft hem teruggekocht voor een zeer nette prijs.Ze konden mijn schoonpa heel goed.Hij kwam altijd binnen,zei ''dit en dit wil ik'' en niet anders.Hij wist precies wat hij wilde.Zo vreemd,gisteren kwam ik terug van mijn vrijwilligerswerk,de afleiding tussendoor doet me zo goed en ze zijn zo lief voor mij,toen praate ik een
beetje in mezelf.Ik praate tegen mijn schoonvader,dat ik hem misste en dat hij mijn schoonmoeder moest troosten...snief!!!En dat wij hem missten maar wisten dat hij ons hoorde en ons allemaal zag.Dus de auto heeft mijn vriend weggebracht en danna is hij met zijn broer de kist wezen sluiten.Voor de
laatste keer zagen ze hun Pa.Gisteren kreeg mijn schoonmoeder visite.Een paar broers en zussen van
mijn schoonvader kwamen er.Ook degene die zelf botkanker heeft.Ik hoop van harte dat hij nog zo lang mogelijk mag hebben (bij hem is het ook uitgezaaid,maar hij kan nog veel dingen zelf).
De laatste dagen voelde het vreemd,zoals eergisteren b.v.We zaten allemaal in het rouwcentrum en er ontbrak er eentje.Mijn schoonpa namelijk.Het was maar net alsof hij ff naar de wc was gegaan en zo in de deur zou gaan verschijnen.Ook had ik gisteren opeens trek in een paar zoute sticks en een paar
pinda's.Ik ging dus op de grond zitten,pakte de trommel en at er een paar.Toen was het alsof ik de stem van mijn schoonvader hoorde ''je moet gewoon eten wat je lekker vind.''Dat zei hij een tijdje geleden.
De rouwkaart is erg mooi geworden,met een foto van mijn schoonvader erop.Morgen avond vind de avondwake plaats en zaterdag ochtend de crematie.Er zal mooie muziek worden gespeeld.Dan komt mijn moeder morgen met het vliegtuig en we gaan haar ophalen.2 van mijn zussen zullen komen.Dat is erg fijn.Ze konden hem ook allemaal.
En mijn vriend en ik zijn het erover eens dat het geluid van zijn mobiel,het lag met de deksel dicht maar stond aan en we hebben het niet aangeraakt,een teken was van mijn schoonvader die op dit moment zachtjes uit zijn lichaam gleed naar het licht.We hebben namelijk danna het display gecheckt en er was geen bericht te zien.Een kwartier later ging het mobiel dan echt af.
Ik hou jullie op de hoogte over alles.Zal dan misschien straks het gedicht plaatsen dat ik dan samen met mijn vriend ga voorlezen.We hebben het namelijk samen geschreven.Verder zal ik hier ook van me af blijven schrijven en mag iedereen hier zijn verhaal kwijt.
donderdag 19 mei 2011 om 21:11
Het voelt allemaal zo raar.We hebben het gevoel dat hij bij ons is al weten wij dat hij niet meer terug zal komen.Dat accepteren we dan ook.Het kan niet anders.Maar we voelen hem om ons heen.
Als we boodschappen gaan doen en als we met de auto gaan dan heb ik toch het gevoel dat mijn lieve schoonpa stikkem op de achterbank plaats heeft genomen.Hij was zo enthousiast over de
auto.En dan ook die droom die ik precies een week voor zijn overlijden heb gehad.Dat ik droomde dat er licht in de woonkamer was en mijn vriend in de woonkamer stond te bellen.En dat was
gewoon het licht dat uit de portiek kwam.En in de droom had ik een baan.Ik raakte opeens in paniek,schreeuwde in het Engels dat ik naar Rotterdam Centraal moest,naar huis en naar mijn
schoonouders toe en dat mijn schoonvader stervende aan kanker was.In mijn droom bereikte ik wel het station op tijd.Maar waarom nou die droom?Paniek dat ik toch te laat zou zijn?
Precies een week later is mijn schoonpa overleden en ook het geluid vanuit het mobiel van mijn vriend vlak voor het overlijden van mijn schoonvader en we hebben het beiden gehoord.Dat kan
geen toeval zijn of een technisch iets.We hebben zijn anwezigheid gevoeld.
Bij deze dan ook het gedicht dat mijn vriend en ik samen hebben geschreven en dat wij ook samen morgen tijdens de avondwake zullen voorlezen.
Voor onze Pa
Je was voor ons een bijzonder mens.
Liefdevol en zorgzaam ging je door het leven.
Altijd stond je voor ons klaar
en hebt daarbij zoveel gegeven.
We zijn ontzettend trots op je.
Dapper ging je de strijd aan.
Met veel vechtlust heb je gestreden
maar moest uiteindelijk toch gaan.
Al uit het leven maar niet uit ons hart
heb jij je rust gevonden.
Je laatste reis heb je nu gemaakt
waarbij wij je helaas niet tegenhouden konden.
Je bent nu een ster in de hemel
en zal met ons door het leven gaan.
Je stralen geven ons daarbij de kracht.
Zo kunnen we samen de hele wereld aan.
We zullen naar je zwaaien
en daarbij je liefde en warmte voelen.
Dat geeft ons moed en troost
voor onze eigen levensdoelen.
We blijven je herinneren
als een man vol liefde en kracht.
Voor altijd een plek in ons hart,
dag lieve Pa,rust nu zacht!
Als we boodschappen gaan doen en als we met de auto gaan dan heb ik toch het gevoel dat mijn lieve schoonpa stikkem op de achterbank plaats heeft genomen.Hij was zo enthousiast over de
auto.En dan ook die droom die ik precies een week voor zijn overlijden heb gehad.Dat ik droomde dat er licht in de woonkamer was en mijn vriend in de woonkamer stond te bellen.En dat was
gewoon het licht dat uit de portiek kwam.En in de droom had ik een baan.Ik raakte opeens in paniek,schreeuwde in het Engels dat ik naar Rotterdam Centraal moest,naar huis en naar mijn
schoonouders toe en dat mijn schoonvader stervende aan kanker was.In mijn droom bereikte ik wel het station op tijd.Maar waarom nou die droom?Paniek dat ik toch te laat zou zijn?
Precies een week later is mijn schoonpa overleden en ook het geluid vanuit het mobiel van mijn vriend vlak voor het overlijden van mijn schoonvader en we hebben het beiden gehoord.Dat kan
geen toeval zijn of een technisch iets.We hebben zijn anwezigheid gevoeld.
Bij deze dan ook het gedicht dat mijn vriend en ik samen hebben geschreven en dat wij ook samen morgen tijdens de avondwake zullen voorlezen.
Voor onze Pa
Je was voor ons een bijzonder mens.
Liefdevol en zorgzaam ging je door het leven.
Altijd stond je voor ons klaar
en hebt daarbij zoveel gegeven.
We zijn ontzettend trots op je.
Dapper ging je de strijd aan.
Met veel vechtlust heb je gestreden
maar moest uiteindelijk toch gaan.
Al uit het leven maar niet uit ons hart
heb jij je rust gevonden.
Je laatste reis heb je nu gemaakt
waarbij wij je helaas niet tegenhouden konden.
Je bent nu een ster in de hemel
en zal met ons door het leven gaan.
Je stralen geven ons daarbij de kracht.
Zo kunnen we samen de hele wereld aan.
We zullen naar je zwaaien
en daarbij je liefde en warmte voelen.
Dat geeft ons moed en troost
voor onze eigen levensdoelen.
We blijven je herinneren
als een man vol liefde en kracht.
Voor altijd een plek in ons hart,
dag lieve Pa,rust nu zacht!
donderdag 19 mei 2011 om 21:48
vrijdag 20 mei 2011 om 17:19
Vanmorgen zijn mijn vriend en ik mijn moeder en een van mijn zussen wezen halen op het vliegveld.We zaten eerst in de auto te wachten en over ons zagen wij de vliegtuigen opstijgen,zo ontzettend mooi en vrij als vogels.Toen kreeg ik het ff goed kwaad en werd ik emotioneel.Het opstijgen herinnerde me aan de reis naar Australie die mijn schoonouders een paar jaar geleden samen met de zus van mijn schoonvader en haar man hebben gemaakt.Toen gingen ze ook vliegen.Hetzelfde
herhaalde zich nog eens toen ik mijn moeder en zus omhelste op het vliegveld.Ze zijn zo lief voor en begripvol voor ons.Samen zijn we ff naar de markt geweest,hebben bloemen uitgezocht voor vanavond.Mijn moeder heeft een fles Canadese whiskey voor ons gekocht.
Vanavond om 7 uur dan de avondwake.Het zal dan wel druk zijn.Van harte dank voor alle lieve reacties hier!Ik zal zo snel mogelijk antwoorden.Hebben het nu allemaal razend druk.
herhaalde zich nog eens toen ik mijn moeder en zus omhelste op het vliegveld.Ze zijn zo lief voor en begripvol voor ons.Samen zijn we ff naar de markt geweest,hebben bloemen uitgezocht voor vanavond.Mijn moeder heeft een fles Canadese whiskey voor ons gekocht.
Vanavond om 7 uur dan de avondwake.Het zal dan wel druk zijn.Van harte dank voor alle lieve reacties hier!Ik zal zo snel mogelijk antwoorden.Hebben het nu allemaal razend druk.
zaterdag 21 mei 2011 om 17:13
Dames,de avondwake gisteren en de uitvaart vandaag waren prachtig.We hebben op een mooie manier afscheid kunnen nemen van mijn schoonvader.Ik ben op dit moment nogal moe.Het was een drukke week.We missen mijn schoonpa ontzettend.Er is een leege plek.Maar in ons hart blijft hij leven en we hebben zulke mooie herinneringen aan hem.Ik zal over een paar dagen verslag uitbrengen en jullie op de hoogte houden.Op dit moment heb ik erg weinig tijd.Van harte dank voor jullie steun!Jullie zijn echte schatten.
zaterdag 21 mei 2011 om 17:41
quote:Geraldine schreef op 19 mei 2011 @ 21:11:
Het voelt allemaal zo raar.We hebben het gevoel dat hij bij ons is al weten wij dat hij niet meer terug zal komen.Dat accepteren we dan ook.Het kan niet anders.Maar we voelen hem om ons heen.
Als we boodschappen gaan doen en als we met de auto gaan dan heb ik toch het gevoel dat mijn lieve schoonpa stikkem op de achterbank plaats heeft genomen.Hij was zo enthousiast over de
auto.En dan ook die droom die ik precies een week voor zijn overlijden heb gehad.Dat ik droomde dat er licht in de woonkamer was en mijn vriend in de woonkamer stond te bellen.En dat was
gewoon het licht dat uit de portiek kwam.En in de droom had ik een baan.Ik raakte opeens in paniek,schreeuwde in het Engels dat ik naar Rotterdam Centraal moest,naar huis en naar mijn
schoonouders toe en dat mijn schoonvader stervende aan kanker was.In mijn droom bereikte ik wel het station op tijd.Maar waarom nou die droom?Paniek dat ik toch te laat zou zijn?
Precies een week later is mijn schoonpa overleden en ook het geluid vanuit het mobiel van mijn vriend vlak voor het overlijden van mijn schoonvader en we hebben het beiden gehoord.Dat kan
geen toeval zijn of een technisch iets.We hebben zijn anwezigheid gevoeld.
Bij deze dan ook het gedicht dat mijn vriend en ik samen hebben geschreven en dat wij ook samen morgen tijdens de avondwake zullen voorlezen.
Voor onze Pa
Je was voor ons een bijzonder mens.
Liefdevol en zorgzaam ging je door het leven.
Altijd stond je voor ons klaar
en hebt daarbij zoveel gegeven.
We zijn ontzettend trots op je.
Dapper ging je de strijd aan.
Met veel vechtlust heb je gestreden
maar moest uiteindelijk toch gaan.
Al uit het leven maar niet uit ons hart
heb jij je rust gevonden.
Je laatste reis heb je nu gemaakt
waarbij wij je helaas niet tegenhouden konden.
Je bent nu een ster in de hemel
en zal met ons door het leven gaan.
Je stralen geven ons daarbij de kracht.
Zo kunnen we samen de hele wereld aan.
We zullen naar je zwaaien
en daarbij je liefde en warmte voelen.
Dat geeft ons moed en troost
voor onze eigen levensdoelen.
We blijven je herinneren
als een man vol liefde en kracht.
Voor altijd een plek in ons hart,
dag lieve Pa,rust nu zacht!
Mooi gedicht!!!
Het verdriet zal niet snel weg zijn. Dat heeft zijn tijd nodig. Je schoonvader heeft de liefde kunnen voelen dus voel je niet schuldig, het is op een mooie manier gegaan.
Hoe gaat het met je vriend?
Het voelt allemaal zo raar.We hebben het gevoel dat hij bij ons is al weten wij dat hij niet meer terug zal komen.Dat accepteren we dan ook.Het kan niet anders.Maar we voelen hem om ons heen.
Als we boodschappen gaan doen en als we met de auto gaan dan heb ik toch het gevoel dat mijn lieve schoonpa stikkem op de achterbank plaats heeft genomen.Hij was zo enthousiast over de
auto.En dan ook die droom die ik precies een week voor zijn overlijden heb gehad.Dat ik droomde dat er licht in de woonkamer was en mijn vriend in de woonkamer stond te bellen.En dat was
gewoon het licht dat uit de portiek kwam.En in de droom had ik een baan.Ik raakte opeens in paniek,schreeuwde in het Engels dat ik naar Rotterdam Centraal moest,naar huis en naar mijn
schoonouders toe en dat mijn schoonvader stervende aan kanker was.In mijn droom bereikte ik wel het station op tijd.Maar waarom nou die droom?Paniek dat ik toch te laat zou zijn?
Precies een week later is mijn schoonpa overleden en ook het geluid vanuit het mobiel van mijn vriend vlak voor het overlijden van mijn schoonvader en we hebben het beiden gehoord.Dat kan
geen toeval zijn of een technisch iets.We hebben zijn anwezigheid gevoeld.
Bij deze dan ook het gedicht dat mijn vriend en ik samen hebben geschreven en dat wij ook samen morgen tijdens de avondwake zullen voorlezen.
Voor onze Pa
Je was voor ons een bijzonder mens.
Liefdevol en zorgzaam ging je door het leven.
Altijd stond je voor ons klaar
en hebt daarbij zoveel gegeven.
We zijn ontzettend trots op je.
Dapper ging je de strijd aan.
Met veel vechtlust heb je gestreden
maar moest uiteindelijk toch gaan.
Al uit het leven maar niet uit ons hart
heb jij je rust gevonden.
Je laatste reis heb je nu gemaakt
waarbij wij je helaas niet tegenhouden konden.
Je bent nu een ster in de hemel
en zal met ons door het leven gaan.
Je stralen geven ons daarbij de kracht.
Zo kunnen we samen de hele wereld aan.
We zullen naar je zwaaien
en daarbij je liefde en warmte voelen.
Dat geeft ons moed en troost
voor onze eigen levensdoelen.
We blijven je herinneren
als een man vol liefde en kracht.
Voor altijd een plek in ons hart,
dag lieve Pa,rust nu zacht!
Mooi gedicht!!!
Het verdriet zal niet snel weg zijn. Dat heeft zijn tijd nodig. Je schoonvader heeft de liefde kunnen voelen dus voel je niet schuldig, het is op een mooie manier gegaan.
Hoe gaat het met je vriend?
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 23 mei 2011 om 17:54
Lieve schoonpa,
vandaag is het precies een week geleden dat je heen bent gegaan. Wat is het toch snel gebeurd!
Ik ben vannacht zoals altijd gaan slapen,maar werd de eerste 2 uren om de haverklap wakker omdat ik aan jou dacht. Ook meen ik te hebben gehoord dat er steentjes tegen ons raam werden gegooid alsof dit een teken van je was en je hier in onze kamer was. Ik begon gelijk tegen je te praten. En toen vrijdagavond de avondwake om 19:00 plaats vond heeft mijn vader juist op dat moment je stamboom gevonden. Dat is ook toevallig. En ik weet wel zeker dat je dit prachtig had gevonden. Waarschijnlijk las je even stikkem mee over onze schouder toen we achter de pc zaten.
Het is erg jammer dat je er niet meer bent en we missen je ontzettend. Dat doet ons pijn. Maar we weten dat je ons hoort en ergens bent. Ik hoop je zo vaak mogelijk in mijn dromen te kunnen zien. Je was een goede echtgenoot,vader,schoonvader en grootvader. Daarvoor willen wij je danken.
Ik zal ook vaker tegen je praten. En je kennende weet ik ook wat je antwoord zal zijn.
Veel liefs en veel kussen van je familie
vandaag is het precies een week geleden dat je heen bent gegaan. Wat is het toch snel gebeurd!
Ik ben vannacht zoals altijd gaan slapen,maar werd de eerste 2 uren om de haverklap wakker omdat ik aan jou dacht. Ook meen ik te hebben gehoord dat er steentjes tegen ons raam werden gegooid alsof dit een teken van je was en je hier in onze kamer was. Ik begon gelijk tegen je te praten. En toen vrijdagavond de avondwake om 19:00 plaats vond heeft mijn vader juist op dat moment je stamboom gevonden. Dat is ook toevallig. En ik weet wel zeker dat je dit prachtig had gevonden. Waarschijnlijk las je even stikkem mee over onze schouder toen we achter de pc zaten.
Het is erg jammer dat je er niet meer bent en we missen je ontzettend. Dat doet ons pijn. Maar we weten dat je ons hoort en ergens bent. Ik hoop je zo vaak mogelijk in mijn dromen te kunnen zien. Je was een goede echtgenoot,vader,schoonvader en grootvader. Daarvoor willen wij je danken.
Ik zal ook vaker tegen je praten. En je kennende weet ik ook wat je antwoord zal zijn.
Veel liefs en veel kussen van je familie
maandag 23 mei 2011 om 17:55
Wij zijn nog steeds vrij moe en doen het rustig aan.De verhalen zullen zo snel mogelijk komen.Het gemis is erg groot al gaan we er goed mee om en zijn we er open over (alleen tegenover mensen die wij kennen en waar wij een band mee hebben natuurlijk).Nu zit mijn schoonmoeder alleen aan een eettafel voor 6 personen.Vanavond gaat mijn vriend naar haar toe en ik ga naar de sportschool,maar zal op 1-2 niveaus lager gaan sporten.Woensdagavond gaan mijn vriend en ik dan waarschijnlijk samen naar haar toe.
Ik spreek jullie snel weer.Heb zin om mijn verhaal te delen.Maar nu ga ik uitrusten en ff lekker liggen.
Ik spreek jullie snel weer.Heb zin om mijn verhaal te delen.Maar nu ga ik uitrusten en ff lekker liggen.
woensdag 25 mei 2011 om 22:37
Zijn nog steeds moe,maar langzaam begint ons lichaam weer in
zijn ritme te komen.Ik hoop dat ik dan dit weekend in staat zal
zijn om over de prachtige avondwake en uitvaart te berichten.We
willen in ieder geval nu een keer per maand naar de kerk om mijn
schoonpa te herdenken en danna lunchen met mijn lieve schoonmoeder.
Gisteren zat ik tijdens mijn vrijwilligerswerk in het verpleeghuis op het kantoor van 2 activiteitenbegeleidsters een praatje te maken.
Opeens kon ik mijn tranen niet meer bedwingen.Ik huilde,huilde
omdat mijn schoonmoeder geen man meer heeft,huilde omdat
mijn vriend en zijn broers geen vader meer hebben.Ik huilde ook
om het verdriet van mijn vriend.En dat mijn schoonpa die altijd hard gewerkt heeft en altijd gezond was de strijd tegen kanker heeft verloren. Bah,wat een rotziekte!Ik vond het eerst pijnlijk dat ik ben gaan huilen voor anderen en niet alleen en verontschuldigte me ervoor.En dat terwijl ze het niet erg vonden.Ze zeiden dat ik het gewoon moest laten gaan.We gaan er wel erg goed mee om,praten erover en doen onze dingen.Maar af en toe komt er een moeilijk moment en dat hou je toch niet tegen.Ja,we missen hem ontzettend.Maar ik wil ook dankbaar zijn voor de mooie dingen die wij met hem mee hebben gemaakt en dat zijn we zeker weten.
Tot snel dames!En nogmaals bedankt voor jullie steun!And the
same to you!
zijn ritme te komen.Ik hoop dat ik dan dit weekend in staat zal
zijn om over de prachtige avondwake en uitvaart te berichten.We
willen in ieder geval nu een keer per maand naar de kerk om mijn
schoonpa te herdenken en danna lunchen met mijn lieve schoonmoeder.
Gisteren zat ik tijdens mijn vrijwilligerswerk in het verpleeghuis op het kantoor van 2 activiteitenbegeleidsters een praatje te maken.
Opeens kon ik mijn tranen niet meer bedwingen.Ik huilde,huilde
omdat mijn schoonmoeder geen man meer heeft,huilde omdat
mijn vriend en zijn broers geen vader meer hebben.Ik huilde ook
om het verdriet van mijn vriend.En dat mijn schoonpa die altijd hard gewerkt heeft en altijd gezond was de strijd tegen kanker heeft verloren. Bah,wat een rotziekte!Ik vond het eerst pijnlijk dat ik ben gaan huilen voor anderen en niet alleen en verontschuldigte me ervoor.En dat terwijl ze het niet erg vonden.Ze zeiden dat ik het gewoon moest laten gaan.We gaan er wel erg goed mee om,praten erover en doen onze dingen.Maar af en toe komt er een moeilijk moment en dat hou je toch niet tegen.Ja,we missen hem ontzettend.Maar ik wil ook dankbaar zijn voor de mooie dingen die wij met hem mee hebben gemaakt en dat zijn we zeker weten.
Tot snel dames!En nogmaals bedankt voor jullie steun!And the
same to you!
vrijdag 27 mei 2011 om 22:23
Eergisteren stond ik op het punt om de straat over te steken en lette niet goed op.Er kwam een fietser eraan en het leek alsof er in het laatste moment een hand me terug naar achteren trok.Alsof mijn schoonvader een beschermengel was!
Vanavond zijn mijn vriend en ik voor het eerst sinds het overlijden van mijn schoonvader bij mijn schoonmoeder wezen eten.Het voelde erg vreemd.Het was so stil in huis.De slaapkamerdeur was dicht en het leek alsof mijn schoonvader was gaan slapen en zo meteen zou gaan verschijnen om mee te eten.
Nou,we weten dondersgoed dat dit niet meer gaat gebeuren en daar moeten wij gewoon doorheen.Mijn schoonmoeder is een onzettend sterke vrouw.Ze doet het hartstikke goed.Ze heeft haar vrienden,familie,kennissen etc...en haar eigen hobbies.Ze had wel van de week tranen in haar ogen.Mijn schoonvader net met pensioen en mocht niet meer ervan genieten.Een caravan het laatste jaar gekocht en nu wordt die weer verkocht.Mijn schoonvader is veel'st te jong gestorven.Maar hij laat een hoop goede herinneringen achter.Dat vind ik wel erg fijn.Ik kreeg het tijdens het eten ook ff kwaad.Al vind ik nog steeds dat wij er goed mee omgaan en ook gewoon genieten van die mooie dingen van het leven.
Soms praat ik ook tegen de foto van mijn schoonvader en stel me voor wat voor antwoord hij zou geven.Ben erg blij dat we zo netjes afscheid hebben kunnen nemen.En dan eindelijk eens binnenkort mijn verslag over de avondwake en uitvaart.Ik had laatste week en ook deze week veel moeite om in mijn ritme te komen en dat geldt ook voor mijn schoonmoeder en vriend.Ik ben wel gewoon weer gaan sporten maar moest het beetje bij beetje weer opbouwen.Ik zit nu bijna weer op mijn oude niveau.Al ben ik vanavond ook weer nogal moe.Heb een hoop in het huidhouden gedaan,stofzuigen,afwassen,boodschappen en de was.Ook mijn vriend heeft een hoop gedaan.Dus vanavond willen we lekker gaan luieren en van een glasje wijn en een filmpje genieten.Ook willen we vanaf nu een keer per maand mijn schoonvader in de kerk gaan herdenken en danna lunchen of brunchen met mijn lieve schoonmoeder.Zij is me ook zo dierbaar en een echte schat.
Vanavond zijn mijn vriend en ik voor het eerst sinds het overlijden van mijn schoonvader bij mijn schoonmoeder wezen eten.Het voelde erg vreemd.Het was so stil in huis.De slaapkamerdeur was dicht en het leek alsof mijn schoonvader was gaan slapen en zo meteen zou gaan verschijnen om mee te eten.
Nou,we weten dondersgoed dat dit niet meer gaat gebeuren en daar moeten wij gewoon doorheen.Mijn schoonmoeder is een onzettend sterke vrouw.Ze doet het hartstikke goed.Ze heeft haar vrienden,familie,kennissen etc...en haar eigen hobbies.Ze had wel van de week tranen in haar ogen.Mijn schoonvader net met pensioen en mocht niet meer ervan genieten.Een caravan het laatste jaar gekocht en nu wordt die weer verkocht.Mijn schoonvader is veel'st te jong gestorven.Maar hij laat een hoop goede herinneringen achter.Dat vind ik wel erg fijn.Ik kreeg het tijdens het eten ook ff kwaad.Al vind ik nog steeds dat wij er goed mee omgaan en ook gewoon genieten van die mooie dingen van het leven.
Soms praat ik ook tegen de foto van mijn schoonvader en stel me voor wat voor antwoord hij zou geven.Ben erg blij dat we zo netjes afscheid hebben kunnen nemen.En dan eindelijk eens binnenkort mijn verslag over de avondwake en uitvaart.Ik had laatste week en ook deze week veel moeite om in mijn ritme te komen en dat geldt ook voor mijn schoonmoeder en vriend.Ik ben wel gewoon weer gaan sporten maar moest het beetje bij beetje weer opbouwen.Ik zit nu bijna weer op mijn oude niveau.Al ben ik vanavond ook weer nogal moe.Heb een hoop in het huidhouden gedaan,stofzuigen,afwassen,boodschappen en de was.Ook mijn vriend heeft een hoop gedaan.Dus vanavond willen we lekker gaan luieren en van een glasje wijn en een filmpje genieten.Ook willen we vanaf nu een keer per maand mijn schoonvader in de kerk gaan herdenken en danna lunchen of brunchen met mijn lieve schoonmoeder.Zij is me ook zo dierbaar en een echte schat.
