Psyche
alle pijlers
Mijn schoonvader heeft de strijd tegen kanker opgegeven
maandag 25 april 2011 om 22:03
Het is nu definitief.Mijn schoonvader is uitbehandeld.Hij heeft
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
maandag 16 mei 2011 om 22:05
Hallo allemaal,
van harte dank voor jullie steun en lieve berichten.Jullie zijn echte schatten.Ben op dit moment niet in staat om op iedereen te reageren.Heb vannacht helemaal niet geslapen en mijn vriend ook niet.We zijn gewoon doodmoe.Dus dat reageren komt nog wel hoor.Heb alles gelezen wat jullie hebben geschreven.
We zijn gisteren rond 17:30 weggegaan van het huis van mijn schoonouders.Mijn vriend ging nog een keer terug met medicijnen van het ziekenhuisapotheek.Hij vertelde dat de vingers van mijn schoonvader al blauw aan het worden waren en ik dacht al bij mezelf dat dit een kwestie van een paar uur zou zijn.Hij was in een soort gevecht met zijn lichaam en in koma,hard om hem zo te zien lijden.
We zijn tot middernacht wakker gebleven omdat we zeker wilden zijn dat mijn schoonvader niet op de verjaardag van mijn vriend zou gaan overlijden.Danna zijn we naar bed gegaan en hebben in de woonkamer geslapen met beide mobieltjes aan en in alertstelling.We zaten vol spanning het telefoontje af te wachten waarvan we verwachten dat we het zouden krijgen.
We hoorden toevallig ook een vreemd geluid vanuit het mobiel van mijn vriend.Maar het was geen berichttoon.Z ou dat toeval geweest zijn?Was dat misschien een teken?
Om 3:10 ging het mobiel af en mijn vriend had mijn schoonmoeder aan de lijn.Het was zo ver zij ze.We sprongen in onze kleren en reden naar het huis van mijn schoonouders.We gingen naar de woonkamer en condoleerden onze schoonmoeder.We voelden een soort van opluchting omdat hij niet meer hoefte te lijden maar ook een gemis omdat hij er niet meer was en we nooit meer iets aan hem zouden kunnen vragen.De verpleegster was erg aardig en condoleerde ons ook.Mijn vriend en ik gingen naar mijn schoonvader toe.Hij lag daar heel rustig en vredig bij.Ik pakte hem zachtjes vast bij zijn schouder,streelde zijn hoofd en bedankte hem voor alles wat hij voor ons had gedaan.Mijn vriend gaf hem een kus en zei hetzelfde.
Mijn lieve schoonvader heeft dus gewacht tot de verjaardag van mijn vriend voorbij was.Hij heeft gevochten voor zijn leven om die dag toch bij ons te blijven omdat hij diep in het onderbewusstzijn wist dat zijn zoon jarig was.Erg ontroerend!En ik weet wel zeker dat hij onze woorden heeft gehoord want ik voel dat hij bij ons is.We zijn 2 uur bij mijn schoonmoeder gebleven,hebben iets gedronken en een cracker gegeten.Rond 5:15 kwamen de mannen om mijn schoonvader op te halen.Hij werd naar het rouwcentrum gebracht.Hij werd opgehaald,naar beneden gebracht en we zagen de auto wegrijden.Zijn laatste reis was begonnen.
Het voelt wel onwerkelijk allemaal.Een dag vol met emoties maar ook door vermoeidheid en gemis.We zullen dan morgen ook naar het rouwcentrum gaan met onze familie,samenzijn,mijn schoonpa voor de laatste keer zien en samen praten.Er komen nu ook een hoop dingen op ons af,karten schrijven, gedichten uitkiezen,crematie,uitvaart,condoleance etc...
Mijn schoonvader was een dappere en goede man die altijd voor ons klaarstond.Hij blijft voor altijd in ons haart.We missen hem ontzettend.Gelukkig krijgen we veel steun van vrienden,colega's en familie.Dat voelt fijn en we blijven erover praten.
van harte dank voor jullie steun en lieve berichten.Jullie zijn echte schatten.Ben op dit moment niet in staat om op iedereen te reageren.Heb vannacht helemaal niet geslapen en mijn vriend ook niet.We zijn gewoon doodmoe.Dus dat reageren komt nog wel hoor.Heb alles gelezen wat jullie hebben geschreven.
We zijn gisteren rond 17:30 weggegaan van het huis van mijn schoonouders.Mijn vriend ging nog een keer terug met medicijnen van het ziekenhuisapotheek.Hij vertelde dat de vingers van mijn schoonvader al blauw aan het worden waren en ik dacht al bij mezelf dat dit een kwestie van een paar uur zou zijn.Hij was in een soort gevecht met zijn lichaam en in koma,hard om hem zo te zien lijden.
We zijn tot middernacht wakker gebleven omdat we zeker wilden zijn dat mijn schoonvader niet op de verjaardag van mijn vriend zou gaan overlijden.Danna zijn we naar bed gegaan en hebben in de woonkamer geslapen met beide mobieltjes aan en in alertstelling.We zaten vol spanning het telefoontje af te wachten waarvan we verwachten dat we het zouden krijgen.
We hoorden toevallig ook een vreemd geluid vanuit het mobiel van mijn vriend.Maar het was geen berichttoon.Z ou dat toeval geweest zijn?Was dat misschien een teken?
Om 3:10 ging het mobiel af en mijn vriend had mijn schoonmoeder aan de lijn.Het was zo ver zij ze.We sprongen in onze kleren en reden naar het huis van mijn schoonouders.We gingen naar de woonkamer en condoleerden onze schoonmoeder.We voelden een soort van opluchting omdat hij niet meer hoefte te lijden maar ook een gemis omdat hij er niet meer was en we nooit meer iets aan hem zouden kunnen vragen.De verpleegster was erg aardig en condoleerde ons ook.Mijn vriend en ik gingen naar mijn schoonvader toe.Hij lag daar heel rustig en vredig bij.Ik pakte hem zachtjes vast bij zijn schouder,streelde zijn hoofd en bedankte hem voor alles wat hij voor ons had gedaan.Mijn vriend gaf hem een kus en zei hetzelfde.
Mijn lieve schoonvader heeft dus gewacht tot de verjaardag van mijn vriend voorbij was.Hij heeft gevochten voor zijn leven om die dag toch bij ons te blijven omdat hij diep in het onderbewusstzijn wist dat zijn zoon jarig was.Erg ontroerend!En ik weet wel zeker dat hij onze woorden heeft gehoord want ik voel dat hij bij ons is.We zijn 2 uur bij mijn schoonmoeder gebleven,hebben iets gedronken en een cracker gegeten.Rond 5:15 kwamen de mannen om mijn schoonvader op te halen.Hij werd naar het rouwcentrum gebracht.Hij werd opgehaald,naar beneden gebracht en we zagen de auto wegrijden.Zijn laatste reis was begonnen.
Het voelt wel onwerkelijk allemaal.Een dag vol met emoties maar ook door vermoeidheid en gemis.We zullen dan morgen ook naar het rouwcentrum gaan met onze familie,samenzijn,mijn schoonpa voor de laatste keer zien en samen praten.Er komen nu ook een hoop dingen op ons af,karten schrijven, gedichten uitkiezen,crematie,uitvaart,condoleance etc...
Mijn schoonvader was een dappere en goede man die altijd voor ons klaarstond.Hij blijft voor altijd in ons haart.We missen hem ontzettend.Gelukkig krijgen we veel steun van vrienden,colega's en familie.Dat voelt fijn en we blijven erover praten.
maandag 16 mei 2011 om 22:20
Ja, er komt dan ineens een hoop op je af he?
Toen het bij mijn moeder zover was, midden op de dag, ik zat bij haar in de kamer. Dus snel mijn vader gehaald en die heeft net ook de laatste zucht gehoord. Viel ons toen ook op hoe snel ze geel werd. Het was hartje zomer, dus blauw heeft nog een tijdje geduurd.
Even bij haar gezeten en toen de dokter gebeld, en de mensen van dela. En natuurlijk mijn broer en schoonzus. Daarna ging alles heel snel, de mensen van het uitvaartcentrum kwamen, ik heb meteen aangegeven mee te willen helpen met het aankleden. Dus dat mocht. Wat een verschil met die ochtend, toen ze nog 'leefde' was dat. We hebben haar die ochtend ook schone kleren aangedaan, uit voorgevoel denk ik. Na het aankleden is ze in de kist gelegd en het huis uitgereden... Weg......
Meteen daarna weer iemand van het uitvaartcentrum welke kaart we wilden, welke tekst, welke kleur, hoeveel kaarten....
Ben blij dat mijn vader dat op zich nam.
Sterkte met de komende dagen!
Toen het bij mijn moeder zover was, midden op de dag, ik zat bij haar in de kamer. Dus snel mijn vader gehaald en die heeft net ook de laatste zucht gehoord. Viel ons toen ook op hoe snel ze geel werd. Het was hartje zomer, dus blauw heeft nog een tijdje geduurd.
Even bij haar gezeten en toen de dokter gebeld, en de mensen van dela. En natuurlijk mijn broer en schoonzus. Daarna ging alles heel snel, de mensen van het uitvaartcentrum kwamen, ik heb meteen aangegeven mee te willen helpen met het aankleden. Dus dat mocht. Wat een verschil met die ochtend, toen ze nog 'leefde' was dat. We hebben haar die ochtend ook schone kleren aangedaan, uit voorgevoel denk ik. Na het aankleden is ze in de kist gelegd en het huis uitgereden... Weg......
Meteen daarna weer iemand van het uitvaartcentrum welke kaart we wilden, welke tekst, welke kleur, hoeveel kaarten....
Ben blij dat mijn vader dat op zich nam.
Sterkte met de komende dagen!
dinsdag 17 mei 2011 om 00:59
dinsdag 17 mei 2011 om 22:18
Hallo allemaal,daar ben ik weer ff.Voordat ik ga vertellen hoe het vandaag is gegaan wil ik nog even iets toevoegen wat ik vergeten ben.Ik ga dan bij deze weer terug naar 15 mei,de laatste levensdag van mijn schoonvader.Dit is nu gebaseerd op ervaringen van de nachtzuster,mijn vriend,een van zijn broers,mijn schoonmoeder en mij.
In de ochtend waren wij nog thuis.Toen wij in de middag naar mijn schoonouders gingen kregen we het volgende te horen:Dat mijn schoonvader in de war en riep meerdere keren ''ik moet plassen,ik moet plassen''.Hij was in de veronderstelling dat hij naar de toiletstoel kon gaan maar lichaamelijk kon het niet en mijn schoonmoeder zei dat het gewoon moest laten lopen.En toen mijn vriend,zijn broer en ik in de middag kwamen was mijn schoonvader nogal onrustig.Hij bewoog zijn hoofd,armen en handen heen en weer en greep tussendoor met zijn hand aan de keel omdat daar slijm inzat.Daarbij maakte hij ook vreemde geluiden.Toen mijn vriend en ik tegen hem praate leek het alsof hij iets wilde zeggen maar dat kon hij niet meer.(De laatste keer dat hij iets tegen me zei was vrijdag.Hij zei gedag tegen mij).Maar het viel ons ook op dat de bewegingen anders werden en het geluid uit zijn keel minder hard.We weten in ieder geval dat hij ons gehoord heeft en dat geeft ons ook een gevoel van rust.De nachtzuster ging s'nachts merdere keer naar hem kijken.Zij vertelde ons dat zijn ademhaling vlak voor het overlijden anders werd.Hij stopte merdere keer met ademhalen om dan weer verder te gaan ermee en op een gegeven moment is hij dan gestoppt.Hij werd dus gewoon steeds minder en hij kreeg lijkplekken langzamerhand.Voor het overlijden had hij al kouder vingers volgends mijn vriend en danna werd hij snel veel kouder.
Dit vond ik nog belangrijk om toe te voegen.Het hele proces en nogal emotioneel.Wij vonden die dag dat hij er zo bijlag en vocht de ergste van alles en ook toen hij net overleden was had hij zijn ogen open.Het leven was er gewoon uit.Een strijd die hij niet kon winnen.Maar wat heeft hij dapper gevochten.Hij heeft zo zijn best gedaan om zo lang mogelijk bij ons te blijven.We zijn zo trots op hem en hebben echt respect voor hem.Hij is nu een ster in de hemel en straalt,een hele mooie ster.We houden van hem.
Vanmiddag is de hele familie naar het uitvaartcentrum gegaan,mijn schoonmoeder,mijn vriend en ik,zijn
broers,mijn schoonzussen en de kleinkinderen van mijn schoonouders.Een iemand van de uitvaart die mijn schoonvader heeft gewassen en aangekleed is ontzettend geschrokken over zijn lichaam.Hij was helemaal uitgeteerd en vel over been.Daarom heeft mijn schoonvader ook besloten dat alleen de familie hem mag zien.Tijdens de kerkdienst is de kist dan dicht en hij wordt gecremeerd.Hij willen worden herinnerd als de man die hij was,namelijk gezond en sterk.Dat respecteren we ook.
Toen we het rouwcentrum binnen kwamen werden we eerst begroet door een vrouw en naar een aula gebracht.Daar kregen we koffie en frisdrank.Dan is mijn schoonmoeder eerst naar mijn schoonvader gegaan.We gunden haar ff alleen met haar man te zijn.Toen ze naar buiten kwam kon je zien dat ze het
ff moeilijk had.Danna is de rest beetje bij beetje naar binnen gegaan.Mijn schoonvader lag er mooi bij, zoals hij altijd was en anders dan de nacht daarvoor toen hij net overleden was.Mijn schoonvader had zijn favoriete rode trui aan met een overhemd eronder en lag onder een deken.Zijn handen waren netjes
opgevouwen.Het gordijn stond een beetje open en er viel een lichtstraal op het gezicht van mijn schoonvader en verfte het allemaal rood.Dat zag er zo ontzettend mooi eruit.Het gaf rust en warmte.Het zag er echt zo eruit alsof hij lag te slapen of ff een tukkie deed.Ik streeld hem voorzichtig over zijn hoofd en een beetje over zijn vingers.Ik zei ''dag pa'' tegen hem.Zijn broers deden hetzelfde.De kleinkinderen hadden een tekening gemaakt en legden ze bij mijn schoonvader neer.Een van zijn
kleinkinderen had een gedicht geschreven.Degene die dat had gedaan kreeg het ff erg moeilijk.De jongen van 10 ging onzettend huilen.Ook mijn vriend en ik prikten een traan weg.Ff danna bedankten we ons bij mijn schoonvader en gingen weg,dankbaar dat we zo keurig en netjes afscheid hebben kunnen nemen.
Mijn vriend en ik hebben gisteren avond nog ff een wijntje genomen en beter geslapen.Het was niet eng om mijn schoonvader te zien.Vrijdag is de kerkdienst en zaterdag de uitvaart.Hij wordt gecremeerd.Ik zal dan ook een mooi gedicht schrijven.
We missen hem ontzettend.Wij kwamen zo vaak over de vloer en mijn vriend en ik gingen vaak vrijdag avond bij hun eten.Er is nu een leege plek waar hij was.Maar we weten dat hij ergens is en voor altijd bij ons zal zijn.
Ik hou jullie verder op de hoogte.Zal ook op jullie postingen reageren.Van harte dank daarvoor!Ik heb alles met belangstelling gelezen.
In de ochtend waren wij nog thuis.Toen wij in de middag naar mijn schoonouders gingen kregen we het volgende te horen:Dat mijn schoonvader in de war en riep meerdere keren ''ik moet plassen,ik moet plassen''.Hij was in de veronderstelling dat hij naar de toiletstoel kon gaan maar lichaamelijk kon het niet en mijn schoonmoeder zei dat het gewoon moest laten lopen.En toen mijn vriend,zijn broer en ik in de middag kwamen was mijn schoonvader nogal onrustig.Hij bewoog zijn hoofd,armen en handen heen en weer en greep tussendoor met zijn hand aan de keel omdat daar slijm inzat.Daarbij maakte hij ook vreemde geluiden.Toen mijn vriend en ik tegen hem praate leek het alsof hij iets wilde zeggen maar dat kon hij niet meer.(De laatste keer dat hij iets tegen me zei was vrijdag.Hij zei gedag tegen mij).Maar het viel ons ook op dat de bewegingen anders werden en het geluid uit zijn keel minder hard.We weten in ieder geval dat hij ons gehoord heeft en dat geeft ons ook een gevoel van rust.De nachtzuster ging s'nachts merdere keer naar hem kijken.Zij vertelde ons dat zijn ademhaling vlak voor het overlijden anders werd.Hij stopte merdere keer met ademhalen om dan weer verder te gaan ermee en op een gegeven moment is hij dan gestoppt.Hij werd dus gewoon steeds minder en hij kreeg lijkplekken langzamerhand.Voor het overlijden had hij al kouder vingers volgends mijn vriend en danna werd hij snel veel kouder.
Dit vond ik nog belangrijk om toe te voegen.Het hele proces en nogal emotioneel.Wij vonden die dag dat hij er zo bijlag en vocht de ergste van alles en ook toen hij net overleden was had hij zijn ogen open.Het leven was er gewoon uit.Een strijd die hij niet kon winnen.Maar wat heeft hij dapper gevochten.Hij heeft zo zijn best gedaan om zo lang mogelijk bij ons te blijven.We zijn zo trots op hem en hebben echt respect voor hem.Hij is nu een ster in de hemel en straalt,een hele mooie ster.We houden van hem.
Vanmiddag is de hele familie naar het uitvaartcentrum gegaan,mijn schoonmoeder,mijn vriend en ik,zijn
broers,mijn schoonzussen en de kleinkinderen van mijn schoonouders.Een iemand van de uitvaart die mijn schoonvader heeft gewassen en aangekleed is ontzettend geschrokken over zijn lichaam.Hij was helemaal uitgeteerd en vel over been.Daarom heeft mijn schoonvader ook besloten dat alleen de familie hem mag zien.Tijdens de kerkdienst is de kist dan dicht en hij wordt gecremeerd.Hij willen worden herinnerd als de man die hij was,namelijk gezond en sterk.Dat respecteren we ook.
Toen we het rouwcentrum binnen kwamen werden we eerst begroet door een vrouw en naar een aula gebracht.Daar kregen we koffie en frisdrank.Dan is mijn schoonmoeder eerst naar mijn schoonvader gegaan.We gunden haar ff alleen met haar man te zijn.Toen ze naar buiten kwam kon je zien dat ze het
ff moeilijk had.Danna is de rest beetje bij beetje naar binnen gegaan.Mijn schoonvader lag er mooi bij, zoals hij altijd was en anders dan de nacht daarvoor toen hij net overleden was.Mijn schoonvader had zijn favoriete rode trui aan met een overhemd eronder en lag onder een deken.Zijn handen waren netjes
opgevouwen.Het gordijn stond een beetje open en er viel een lichtstraal op het gezicht van mijn schoonvader en verfte het allemaal rood.Dat zag er zo ontzettend mooi eruit.Het gaf rust en warmte.Het zag er echt zo eruit alsof hij lag te slapen of ff een tukkie deed.Ik streeld hem voorzichtig over zijn hoofd en een beetje over zijn vingers.Ik zei ''dag pa'' tegen hem.Zijn broers deden hetzelfde.De kleinkinderen hadden een tekening gemaakt en legden ze bij mijn schoonvader neer.Een van zijn
kleinkinderen had een gedicht geschreven.Degene die dat had gedaan kreeg het ff erg moeilijk.De jongen van 10 ging onzettend huilen.Ook mijn vriend en ik prikten een traan weg.Ff danna bedankten we ons bij mijn schoonvader en gingen weg,dankbaar dat we zo keurig en netjes afscheid hebben kunnen nemen.
Mijn vriend en ik hebben gisteren avond nog ff een wijntje genomen en beter geslapen.Het was niet eng om mijn schoonvader te zien.Vrijdag is de kerkdienst en zaterdag de uitvaart.Hij wordt gecremeerd.Ik zal dan ook een mooi gedicht schrijven.
We missen hem ontzettend.Wij kwamen zo vaak over de vloer en mijn vriend en ik gingen vaak vrijdag avond bij hun eten.Er is nu een leege plek waar hij was.Maar we weten dat hij ergens is en voor altijd bij ons zal zijn.
Ik hou jullie verder op de hoogte.Zal ook op jullie postingen reageren.Van harte dank daarvoor!Ik heb alles met belangstelling gelezen.
woensdag 18 mei 2011 om 07:29
Gecondoleerd Geraldine met het overlijden van je schoonvader. Wat een strijd nog de laatste dag he, het leven zit soms echt oneerlijk in elkaar. Gelukkig voor hem hoeft hij nu niet meer te strijden. Maar voor jullie komt nu het gemis.
De eerste periode word je geleefd, het geregel van de uitvaart, veel mensen die je zullen vragen hoe het met je gaat.
Als dat allemaal voorbij is komt het gemis omdat er een gat is gevallen. Maar jullie hebben elkaar, door herinneringen te delen blijft hij aanwezig. Heel veel sterkte...
De eerste periode word je geleefd, het geregel van de uitvaart, veel mensen die je zullen vragen hoe het met je gaat.
Als dat allemaal voorbij is komt het gemis omdat er een gat is gevallen. Maar jullie hebben elkaar, door herinneringen te delen blijft hij aanwezig. Heel veel sterkte...
woensdag 18 mei 2011 om 08:10
Mijn medeleven, Geraldine. Ik kon het even niet volgen, want ik had een ban.
Hier krijg ik het beeld bij van iemand die echt keurig netjes naar het vliegveld is gebracht, met de beste zorg omringd en tot slot snikkend uitgezwaaid met zakdoeken.
Nou die komt wel terecht, je schoonvader.
Jullie heel veel sterkte, in het bijzonder je schoonmoeder.
Hier krijg ik het beeld bij van iemand die echt keurig netjes naar het vliegveld is gebracht, met de beste zorg omringd en tot slot snikkend uitgezwaaid met zakdoeken.
Nou die komt wel terecht, je schoonvader.
Jullie heel veel sterkte, in het bijzonder je schoonmoeder.
woensdag 18 mei 2011 om 11:20
Voor mijn lieve schoonpa
Ik mis je rustige karakter,
ik mis je bescheidenheid.
Hetgeen dat je voor ons deed.
Altijd stond je voor ons klaar.
Je hebt je strijd gestreden,
je was een dappere man.
Graag wil ik je vertellen
hoe trots ik op je ben.
Al uit ons leven maar niet uit ons haart
heb jij je rust mogen vinden,
heb jij het licht gezien
en ging je heen naar een mooie plek.
Dag lieve schoonpa,we hebben je lief.
We zullen je nooit vergeten,
je altijd om ons heen blijven voelen.
Rust zacht,je blijft voor altijd in ons haart.
Ik mis je rustige karakter,
ik mis je bescheidenheid.
Hetgeen dat je voor ons deed.
Altijd stond je voor ons klaar.
Je hebt je strijd gestreden,
je was een dappere man.
Graag wil ik je vertellen
hoe trots ik op je ben.
Al uit ons leven maar niet uit ons haart
heb jij je rust mogen vinden,
heb jij het licht gezien
en ging je heen naar een mooie plek.
Dag lieve schoonpa,we hebben je lief.
We zullen je nooit vergeten,
je altijd om ons heen blijven voelen.
Rust zacht,je blijft voor altijd in ons haart.
woensdag 18 mei 2011 om 18:25
Wat een mooi gedicht Geraldine. Je hebt echt gevoel voor taal en kunt gevoelens mooi uitdrukken.
Misschien is het een idee om de teksten die voorgedragen worden voor elkaar al voor te lezen, zodat iedereen een beetje voorbereid is. Wij hebben dat ook gedaan en dat was erg prettig.
Sterkte de komende dagen
Misschien is het een idee om de teksten die voorgedragen worden voor elkaar al voor te lezen, zodat iedereen een beetje voorbereid is. Wij hebben dat ook gedaan en dat was erg prettig.
Sterkte de komende dagen
