Psyche
alle pijlers
Mijn schoonvader heeft de strijd tegen kanker opgegeven
maandag 25 april 2011 om 22:03
Het is nu definitief.Mijn schoonvader is uitbehandeld.Hij heeft
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
zondag 15 mei 2011 om 21:35
thee,bedankt voor je lieve woorden!En ik weet zeker weten
wat je bedoelt.
frans,we weten niet of hij de nacht wel haalt en zo wel,dan ben
ik ook benieuwd of ze morgen de palliatieve sedatie meteen
toe zullen passen.Hij is nu al niet meer wakker en bij kennis.
Nu krijgt hij dus neusspray met morfine ook tegen de
benauwdheid.De nachtzuster is al in huis en we gaan vannacht
het telefoon naast ons bed leggen.Bedankt voor je lieve woorden!
batwom,avedon en yellow_love,wat zijn jullie toch lief!Thanks!
En ja,het geeft een dubbel gevoel.Hebben vanavond ook niet
gekookt.Daar staat ons hoofd niet naar.
smuk,gelukkig is hazelnootgebakje goed terechtgekomen.Mijn
schoonvader was niet meer bij kennis en mijn vriend heeft het
opgegeten.Komt van een hele goede bakker.Mooie woorden
van je!
feder,dat hoop ik ook.Dat lijden doet ons vreselijke pijn.
Frankie,heb net het nummer zitten luisteren,erg mooi en het
geeft me een soort rust en troost.Moest ook ff huilen.Bedankt
voor het plaatsen!
wat je bedoelt.
frans,we weten niet of hij de nacht wel haalt en zo wel,dan ben
ik ook benieuwd of ze morgen de palliatieve sedatie meteen
toe zullen passen.Hij is nu al niet meer wakker en bij kennis.
Nu krijgt hij dus neusspray met morfine ook tegen de
benauwdheid.De nachtzuster is al in huis en we gaan vannacht
het telefoon naast ons bed leggen.Bedankt voor je lieve woorden!
batwom,avedon en yellow_love,wat zijn jullie toch lief!Thanks!
En ja,het geeft een dubbel gevoel.Hebben vanavond ook niet
gekookt.Daar staat ons hoofd niet naar.
smuk,gelukkig is hazelnootgebakje goed terechtgekomen.Mijn
schoonvader was niet meer bij kennis en mijn vriend heeft het
opgegeten.Komt van een hele goede bakker.Mooie woorden
van je!
feder,dat hoop ik ook.Dat lijden doet ons vreselijke pijn.
Frankie,heb net het nummer zitten luisteren,erg mooi en het
geeft me een soort rust en troost.Moest ook ff huilen.Bedankt
voor het plaatsen!
zondag 15 mei 2011 om 22:43
Wij weten dat hij naar een mooie plek zal gaan en dat zijn ouders de eersten zullen zijn die op hem wachten...een mooie gedachte dat zij hem op zullen vangen en een grote troost dat hij niet alleen zal zijn.Mijn lieve schoonvader,we houden van je.In mijn gedachten knuffel ik je.
Dames,ik ga voor vandaag ermee stoppen.Probeer zo meteen een beetje te slapen.Bedankt voor jullie lieve woorden!
Dames,ik ga voor vandaag ermee stoppen.Probeer zo meteen een beetje te slapen.Bedankt voor jullie lieve woorden!
maandag 16 mei 2011 om 02:01
Ten eerste, ik heb alleen de berichten van Geraldine gelzen, de reacties verder (nog) niet.
Ik zit hier met tranen in mijn ogen weer terug bij de tijd dat mijn schoonvader aan dezelfde kanker overleed. Zoveel herkenning. Wat zijn er toch veel mensen die hier mee te maken krijgen, met die rotziekte en de onmacht en het verdriet dat het veroorzaakt.
Je vroeg om ervaringen, dit is de mijne, zo kort en bondig mogelijk:
In de zomer van 2006 kreeg mijn schoonvader de diagnose pancreas kanker. Zo snel mogelijk is hij geopereerd. De operatie is toen goed gelukt en hij was zo schoon als mogelijk was. 2 jaar later begonnen de symptomen opnieuw. In november ging het slechter. Mijn (inmiddels man) en ik hadden een vakantie gepland en alhoewel mijn schoonvader voor onderzoek naar het ziekenhuis moest stonden hij en mijn schoonmoeder erop dat we zouden gaan. Halverwege de eerste week van de vakantie kregen we te horen dat de kanker terug was en dat er geen opties meer waren om te opereren. We zijn na die eerste week terug gevlogen in plaats van nog een week te blijven wat eigenlijk de planning was om zoveel mogelijk tijd met hem door te brengen.
Dit werden weken waar ik me nog flarden van herinner, we zijn heel veel bij mijn schoonouders geweest, veel mooie momenten, maar ook heel veel moeilijke, elke keer dat er weer een achteruitgang was te zien. Ook mijn man had het er heel moeilijk mee en hij is geen prater. Tussen Kerst en Oud en Nieuw is hij overleden. De laatste nacht zijn mijn man, schoonzus en ik erbij geweest, het was erg naar om mee te maken, maar tegelijk heel fijn dat we er samen voor hem waren.
Na het overlijden zijn we een diep dal doorgegaan, maar we zijn er goed uitgekomen. Wel is het nog een zeer pijnlijke plek en een onverwachte confrontatie met beelden uit die periode is nog moeilijk. Wel heeft het mijn man en mij gesterkt in de overtuiging dat we bij elkaar horen. Mede doordat we samen door deze periode zijn gekomen is onze band nog verder verdiept.
Geraldine, jouw verhaal raakt me diep. Het lijkt erop dat het voor jouw schoonvader niet lang meer zal duren. Heel veel sterkte in deze periode. Ik kom weinig op het forum de laatste tijd, maar mijn gedachten gaan naar je uit. Alle kracht gewenst.
Ik zit hier met tranen in mijn ogen weer terug bij de tijd dat mijn schoonvader aan dezelfde kanker overleed. Zoveel herkenning. Wat zijn er toch veel mensen die hier mee te maken krijgen, met die rotziekte en de onmacht en het verdriet dat het veroorzaakt.
Je vroeg om ervaringen, dit is de mijne, zo kort en bondig mogelijk:
In de zomer van 2006 kreeg mijn schoonvader de diagnose pancreas kanker. Zo snel mogelijk is hij geopereerd. De operatie is toen goed gelukt en hij was zo schoon als mogelijk was. 2 jaar later begonnen de symptomen opnieuw. In november ging het slechter. Mijn (inmiddels man) en ik hadden een vakantie gepland en alhoewel mijn schoonvader voor onderzoek naar het ziekenhuis moest stonden hij en mijn schoonmoeder erop dat we zouden gaan. Halverwege de eerste week van de vakantie kregen we te horen dat de kanker terug was en dat er geen opties meer waren om te opereren. We zijn na die eerste week terug gevlogen in plaats van nog een week te blijven wat eigenlijk de planning was om zoveel mogelijk tijd met hem door te brengen.
Dit werden weken waar ik me nog flarden van herinner, we zijn heel veel bij mijn schoonouders geweest, veel mooie momenten, maar ook heel veel moeilijke, elke keer dat er weer een achteruitgang was te zien. Ook mijn man had het er heel moeilijk mee en hij is geen prater. Tussen Kerst en Oud en Nieuw is hij overleden. De laatste nacht zijn mijn man, schoonzus en ik erbij geweest, het was erg naar om mee te maken, maar tegelijk heel fijn dat we er samen voor hem waren.
Na het overlijden zijn we een diep dal doorgegaan, maar we zijn er goed uitgekomen. Wel is het nog een zeer pijnlijke plek en een onverwachte confrontatie met beelden uit die periode is nog moeilijk. Wel heeft het mijn man en mij gesterkt in de overtuiging dat we bij elkaar horen. Mede doordat we samen door deze periode zijn gekomen is onze band nog verder verdiept.
Geraldine, jouw verhaal raakt me diep. Het lijkt erop dat het voor jouw schoonvader niet lang meer zal duren. Heel veel sterkte in deze periode. Ik kom weinig op het forum de laatste tijd, maar mijn gedachten gaan naar je uit. Alle kracht gewenst.
maandag 16 mei 2011 om 05:45
Lieve dames,
vannacht rond 3:00 is mijn schoonvader overleden.Hij is rustig ingeslapen en hoef niet meer te lijden.
Lieve schoonpa,
Je bent dan wel uit ons leven maar niet uit ons haart!We missen je en houden van je en zullen je nooit vergeten.Je was een geweldige schoonvader.Van harte dank voor alles!We weten nu dat je naar een mooie plek bent gegaan en dat je niet meer hoeft te lijden.Het is goed zo.Dag lieve schoonpa!Rest in peace!
vannacht rond 3:00 is mijn schoonvader overleden.Hij is rustig ingeslapen en hoef niet meer te lijden.
Lieve schoonpa,
Je bent dan wel uit ons leven maar niet uit ons haart!We missen je en houden van je en zullen je nooit vergeten.Je was een geweldige schoonvader.Van harte dank voor alles!We weten nu dat je naar een mooie plek bent gegaan en dat je niet meer hoeft te lijden.Het is goed zo.Dag lieve schoonpa!Rest in peace!
maandag 16 mei 2011 om 11:49
maandag 16 mei 2011 om 20:17
Ach meis, gecondoleerd. Wat is dat snel gegaan. Hoop dat jullie ondanks alle pijn nu, later toch terug kunnen kijken op een waardevolle paar weken.
Het zal wel een dubbel gevoel zijn; aan de ene kant het verdriet van zijn overlijden, aan de andere kant de spanning die van je afvalt omdat hij nu niet meer ondraaglijk hoeft te lijden. Jullie kunnen je troosten met de wetenschap dat je zijn laatste weken zo aangenaam mogelijk hebt proberen te maken.
Over een tijdje herinner je je schoonvader weer als de sterke, grappige en liefdevolle man die hij was, en vervaagt het nare ziektebeeld hopelijk een beetje. Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Maak er een mooi afscheid van, dat verdient hij.
Het zal wel een dubbel gevoel zijn; aan de ene kant het verdriet van zijn overlijden, aan de andere kant de spanning die van je afvalt omdat hij nu niet meer ondraaglijk hoeft te lijden. Jullie kunnen je troosten met de wetenschap dat je zijn laatste weken zo aangenaam mogelijk hebt proberen te maken.
Over een tijdje herinner je je schoonvader weer als de sterke, grappige en liefdevolle man die hij was, en vervaagt het nare ziektebeeld hopelijk een beetje. Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Maak er een mooi afscheid van, dat verdient hij.
maandag 16 mei 2011 om 20:20
