Psyche
alle pijlers
Mijn schoonvader heeft de strijd tegen kanker opgegeven
maandag 25 april 2011 om 22:03
Het is nu definitief.Mijn schoonvader is uitbehandeld.Hij heeft
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele
agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.
Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te
komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en
het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.
2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker
uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het
is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele
dagen.Dat weten we niet precies.
Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).
Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn
schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik
mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.
Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar
goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de
bank.
Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.
Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen
maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn
schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb
ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.
Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn
vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.
We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.
We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.
Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon
zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van
mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze
zitten beiden in dezelde situatie.
Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We
laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant
ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving
krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik
zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te
steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.
Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in
staat zal zijn om te reageren.
zondag 25 november 2012 om 21:02
Het is een tijdje geleden dat ik hier heb geschreven.16 november is het precies anderhalf jaar geleden dat mijn schoonvader is overleden.Het gaat goed al hebben we soms nog steeds momenten van gemis.De klok van mijn schoonmoeder deed het niet.Toen heeft ze hem naast de foto van haar man gezet.En toen deed hij het weer.Mijn schoonmoeder had het vermoeden dat mijn schoonvader en haar opa het hadden beinvloeid.Fijn als je toch op deze manier mag ervaren dat ze er toch nog zijn en dat je hun op die manier om je heel voelt!
woensdag 5 december 2012 om 11:33
Lieve Pa,
deze keer de tweede kerst zonder jou.Met ons gaat het goed maar natuurlijk missen we je ook.We missen je rustige karakter en ook gewoon het feit dat je er was.We zorgen goed voor ma maak jij je daar geen zorgen om.We denken iedere dag aan je,vooral nu.We weten dat je er nog steeds bent want
we voelen je om ons heen en dat is fijn.Je hebt voor altijd een plek in ons hart.
Je familie
deze keer de tweede kerst zonder jou.Met ons gaat het goed maar natuurlijk missen we je ook.We missen je rustige karakter en ook gewoon het feit dat je er was.We zorgen goed voor ma maak jij je daar geen zorgen om.We denken iedere dag aan je,vooral nu.We weten dat je er nog steeds bent want
we voelen je om ons heen en dat is fijn.Je hebt voor altijd een plek in ons hart.
Je familie
dinsdag 11 december 2012 om 22:14
Naarmate 22 december nadert denk ik vaak eraan dat mijn schoonvader die dag geopereerd werd.Toen
hadden we nog hoop.Maar wat ik wel heel mooi vind is dat ik mijn schoonvader vaak om me heen voel.
Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
hadden we nog hoop.Maar wat ik wel heel mooi vind is dat ik mijn schoonvader vaak om me heen voel.
Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
vrijdag 21 december 2012 om 22:49
Morgen is het 2 jaar geleden dat mijn schoonpa geopereerd werd.Woensdag is zijn broer begraven,ook
kanker.We zijn blij dat we naar zijn begravenis zijn geweest.Er werd een zelfgeschreven gedicht door zijn kleindochter voorgelezen en er was een prachtige photoshow.Het was heel druk.We gingen minder om met hem dan met mijn schoonvader.Maar moesten wel ff tussendoor slikken.
kanker.We zijn blij dat we naar zijn begravenis zijn geweest.Er werd een zelfgeschreven gedicht door zijn kleindochter voorgelezen en er was een prachtige photoshow.Het was heel druk.We gingen minder om met hem dan met mijn schoonvader.Maar moesten wel ff tussendoor slikken.
maandag 28 januari 2013 om 09:02
Afgelopen zondag was ik ziek,griepje met 39 graden koorts.Op
de andere pijler las ik over een forummer die binnen 3 weken haar moeder ging verliezen.Een andere forummer schreef dat zij
die nacht haar moeder was verloren en haar vader was al overleden.Ik dacht opeens aan mijn schoonpa die in mei 2011
overleed en schoot behoorlijk vol.Dat ik koorts had hielp er nog
eens goed mee.Mijn schoonmoeder loopt behoorlijk rot,heeft
zowel een nieuwe hartklep en een nieuwe heup nodig.Op zulke
momenten mist ze mijn schoonvader behoorlijk.Ze kan niet meer op hem leunen.We hebben er wel vertrouwen in dat het
allemaal goedkomt.Kwa steun en verwerking gaat het goed.
We kunnen het aardig een plekje geven al missen we hem soms toch behoorlijk.Dat hoort erbij.
de andere pijler las ik over een forummer die binnen 3 weken haar moeder ging verliezen.Een andere forummer schreef dat zij
die nacht haar moeder was verloren en haar vader was al overleden.Ik dacht opeens aan mijn schoonpa die in mei 2011
overleed en schoot behoorlijk vol.Dat ik koorts had hielp er nog
eens goed mee.Mijn schoonmoeder loopt behoorlijk rot,heeft
zowel een nieuwe hartklep en een nieuwe heup nodig.Op zulke
momenten mist ze mijn schoonvader behoorlijk.Ze kan niet meer op hem leunen.We hebben er wel vertrouwen in dat het
allemaal goedkomt.Kwa steun en verwerking gaat het goed.
We kunnen het aardig een plekje geven al missen we hem soms toch behoorlijk.Dat hoort erbij.
woensdag 6 februari 2013 om 10:08
Maandagmiddag zat ik op de bank een uitzending in het Duitse RTL te kijken over een vrouw (in de 30 ofzo)die kanker
had en een lijst had gemaakt met al die dingen die ze nog wilde
doen.Ze trok samen met haar vriendin erop los.Je kunt het
vergelijken met over mijn lijk.In ieder geval werd ik er emotioneel
door,zo oneerlijk dat iemand zo jong moet sterven.
had en een lijst had gemaakt met al die dingen die ze nog wilde
doen.Ze trok samen met haar vriendin erop los.Je kunt het
vergelijken met over mijn lijk.In ieder geval werd ik er emotioneel
door,zo oneerlijk dat iemand zo jong moet sterven.
vrijdag 15 februari 2013 om 22:24
Mijn vriend had afgelopen week een droom.Hij woonde toen nog in zijn ouderlijk huis en droomde dat mijn schoonpa naar Delft ging fietsen.Mijn vriend was bang dat zijn vader het niet zou halen omdat hij zo zwak was.Dus naam hij afscheid van hem.Hij kwam niet meer terug.Mijn vriend werd voordat zijn droom voorbij was wakker en weet niet meer of zijn het gehaald heeft of niet.Ik heb ook vaker van mijn schoonvader gedroomd.Soms sta ik tegen zijn foto te praten en vraag hem zelf om raad als ik met iets zit.Dan is het net alsof hij antwoord geeft.
zondag 17 februari 2013 om 21:09
muziek en een traan (zelfgeschreven)
Het was gisteren tijdens het Mozartconcert.
Mooie muziek ging gepaard met een traan.
Ik stelde me voor dat jij naast ons zat,
gewoon rustig om met ons mee te luisteren.
Ik zou zo graag nog eens je stem willen horen.
Ik zou zo graag nog eens je gezicht willen zien.
Al is het gemis soms groot en doet het pijn
zo zijn er mooie herinningen en die blijven.
Het was gisteren tijdens het Mozartconcert.
Mooie muziek ging gepaard met een traan.
Ik stelde me voor dat jij naast ons zat,
gewoon rustig om met ons mee te luisteren.
Ik zou zo graag nog eens je stem willen horen.
Ik zou zo graag nog eens je gezicht willen zien.
Al is het gemis soms groot en doet het pijn
zo zijn er mooie herinningen en die blijven.
donderdag 21 maart 2013 om 21:26
Het is bijna 2 jaar geleden nu,ongelooflijk!Wat gaat de tijd toch snel!Ik heb ook nog een paar keer van mijn schoonvader gedroomd.Denk nog steeds vaak aan hem en koester de herinneringen.Met mij verder alles goed en alles gaat zijn gangetje.Mijn schoonmoeder is nu in februari haar schoonzus verloren aan longkanker. Ik kon haar niet al te goed maar vind het rot voor mijn schoonmoeder. Heb nog een paar keer gedroomd van mijn schoonvader dat we samen met zijn allen op vakantie gingen naar Duitsland.In de droom was hij al ziek en deeden we een hoop leuke uitstapjes om die tijd die hij nog had zo veel mogelijk te benutten.Maar helaas is het in het echt anders geweest en had hij vanaf zijn operatie een enorme lijdensweg en veel last van zwakte.Het is niet anders maar wat ik altijd wel doe is dat ik de herinneringen enorm koester,zeer waardevol.
donderdag 21 maart 2013 om 22:34
vrijdag 22 maart 2013 om 22:14
Ergens is het toch wel raar.Iedere keer als we bij mijn schoonmoeder eten of iets leuks samen met haar doen dan zet ik ''bij mijn schoonouders'' in de agenda en niet alleen ''bij mijn schoonmoeder''.Dat vertik ik gewoon want wil mijn schoonvader niet buitensluiten.Hij hoort nog steeds erbij.
sistermoon,bedankt voor je compliment!Ik doe mijn best.Mijn
schoonmoeder doet het hartstikke goed en put een hoop kracht
uit de leuke dingen.Ze trekt nu ook veel op met haar eigen broer
die zijn vrouw deze februari aan longkanker is verloren.Hoe gaat
het met jou verder?
sistermoon,bedankt voor je compliment!Ik doe mijn best.Mijn
schoonmoeder doet het hartstikke goed en put een hoop kracht
uit de leuke dingen.Ze trekt nu ook veel op met haar eigen broer
die zijn vrouw deze februari aan longkanker is verloren.Hoe gaat
het met jou verder?
zondag 28 juli 2013 om 20:46
Gisteren was mijn schoonvader jarig geweest.Hoe goed wij er ook mee omgaan zo blijven wij hem missen.We zijn naar de begrafplaats geweest,hebben de urn schoongemaakt en een kaars
aangestoken.Ik heb tegen zijn urn gepraat en toen prikte ik ff een
traantje weg,een traantje van gemis.Dat hoort natuurlijk erbij.Het
liefst zouden wij natuurlijk willen dat hij er nog was.Danna zijn we
naar mijn schoonmoeder gegaan die op dit moment na een operatie in het ziekenhuis ligt.We hebben een bakkie gedaan en
mijn schoonvader herdacht.Fijn om even samen te zijn en te
voelen dat hij om ons heen is.
aangestoken.Ik heb tegen zijn urn gepraat en toen prikte ik ff een
traantje weg,een traantje van gemis.Dat hoort natuurlijk erbij.Het
liefst zouden wij natuurlijk willen dat hij er nog was.Danna zijn we
naar mijn schoonmoeder gegaan die op dit moment na een operatie in het ziekenhuis ligt.We hebben een bakkie gedaan en
mijn schoonvader herdacht.Fijn om even samen te zijn en te
voelen dat hij om ons heen is.
zondag 25 augustus 2013 om 21:03
Afgelopen zondag waren mijn vriend en ik aanwezig tijdens een prachtige lasershow.Er werden een hoop mooie nummers gespeeld en opeens voelde ik de aanwezigheid van mijn schoonvader. Toevallig werdd er vlak danna brothers in arms van the Dire Straits gedraaid,een lied dat tijdens de avondwake van mijn schoonvader gedraaid werd. Mijn vriend en ik kregen natte ogen en er kwamen herinneringen boven.Treurig en prachtig tegelijk!
zondag 1 september 2013 om 20:58
zondag 1 september 2013 om 22:55
Hallo Geraldine
Ik ben 3 jaar geleden mijn lieve vrouw aan de dood kwijtgeraakt, en heb het daar nog steeds erg moeilijk mee.
Ik vind het altijd heel erg fijn om te merken dat andere mensen haar missen en nog aan haar denken, niet omdat ze het zo erg vinden voor mij, maar echt vanuit henzelf. Ik hoop (en denk) dat dat voor jouw schoonmoeder ook zo is!
Ik ben 3 jaar geleden mijn lieve vrouw aan de dood kwijtgeraakt, en heb het daar nog steeds erg moeilijk mee.
Ik vind het altijd heel erg fijn om te merken dat andere mensen haar missen en nog aan haar denken, niet omdat ze het zo erg vinden voor mij, maar echt vanuit henzelf. Ik hoop (en denk) dat dat voor jouw schoonmoeder ook zo is!
