Mijn schoonvader heeft de strijd tegen kanker opgegeven

Het is nu definitief.Mijn schoonvader is uitbehandeld.Hij heeft

alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever,een hele

agressieve vorm van kanker.In december is hij geopereerd en konden ze het gezwel weghalen.Er zaten toen ook onrustige cellen in de lymfeklieren.De lever was schoon en de rest van zijn organen ook.



Kort danna begon de ellende.Tijdens de operatie hadden ze een lymfevat doorgesneden om bij het gezwel van de alvleesklier te

komen.Er bleef iedere dag maar een hoop wondvocht stromen en

het werd niet beter.Zijn buik was vaak opgeblazen en zelf was hij vaak down.Hij is enorm afgevallen.Toen besloten de artsen nog eens te opereren om het lymfevat te dichten en de tweede operatie heeft hem de das omgedaan.Hij kreeg geen kans meer om te herstellen.Een week later kwam hij naar huis en hij herstelde maar langzaam.We dachten dat dit normaal was omdat hij 2 grote operaties had gehad.We hoopten dat hij er weer zou komen beetje bij beetje.



2 weken geleden kreeg hij een trombosebeen en we dachten gewoon aan een ontsteking en niet aan uitzaaiingen.De ouders van mijn vriend zeiden dat we gewoon op vakantie moesten gaan en dat hebben we dan ook gedaan.Hebben dan wel iedere dag gebeld en op goede vrijdag kregen we te horen dat de kanker

uitgezaaid is naar de lever.Het gaat ook niet meer lang duren.Het

is een kwestie van een paar weken of misschien slechts enkele

dagen.Dat weten we niet precies.



Mijn schoonouders wisten al dat het niet goed was voordat we op vakantie gingen en wilden ons dat niet meteen vertellen omdat ze wilden dat we zouden genieten en op vakantie zouden gaan.Maar ze hebben het ons wel een paar dagen van tevoren gezegd (voordat we naar huis kwamen) zodat we aan het idee konden wennen (ik weet ff geen ander woord en weet dat dit vreemd klinkt).



Gisteren avond zijn we terug gekomen en vandaag nog naar mijn

schoonouders geweest.Ik barst ook meteen in tranen uit toen ik

mijn schoonvader zag.Hij zag er doodziek eruit en heel mager.



Het ergste vind ik nog dat hij 2 operaties heeft gehad en niet de kans kreeg om te herstellen.Dan had hij tenminste nog een paar

goede maanden gehad.Maar sinds december heeft hij geen kans meer gehad om goed vooruit te gaan.Hij krijgt geen chemo omdat hij daar te zwak voor is,hij is ook te zwak om nog leuke dingen te doen en te zwak om te vechten.Hij ligt de hele dag op de

bank.



Ik vind het erg naar om mijn schoonmoeder en vriend zo verdrietig te zien.Mijn vriend omschreef het als ''dat de bank waar hij zat leeg zou zijn en dat er niemand meer tegenover mijn schoonmoeder zou zitten als ze eet.Maar zelf vind ik het ook erg om mijn schoonvader te verliezen.Hij is de laatste 10 dagen ontzettend achteruit gegaan.Het is ook erg moeilijk voor de broers van mijn vriend.



Mijn vriend en ik steunen elkaar.Ik troost hem als hij moet huilen

maar ook ik hou het vaak niet droog.Heb vandaag tegen mijn

schoonmoeder gezegd dat wij er altijd voor haar zullen zijn en we hebben mijn schoonvader beloofd goed voor haar te zorgen.Ik heb

ook tegen mijn schoonvader gezegd dat hij een goede schoonvader is en mijn vriend zei dat hij geen betere vader had kunnen hebben.



Mijn schoonmoeder en ik zijn dan gaan wandelen zodat mijn

vriend met zijn vader kon praten en nog alle vragen kon stellen die hij belangrijk vind.Nu het nog kan want geestelijk is hij nog helemaal helder maar zijn lichaam is helemaal op.



We vinden het erg moeilijk om te zien dat hij steeds meer achteruit gaat en dat hij er op een gegeven moment niet meer zal zijn.Maar ik hoop ook dat hij niet teveel moet lijden en geen pijn gaat hebben.Hij krijgt nu morphine.Dat helpt ertegen.



We zullen er het beste van maken en nog zoveel mogelijk tijd bij mijn schoonouders doorbrengen.We willen ook niet de hele tijd over deze ziekte praten en ook over alledagse dingen.Tussendoor doen we ook dingen die ons afleiden en dat doet ons goed.Kwa emoties:Soms moeten we opeens huilen.Het moet eruit.Op dit moment gaan we door een moeilijke tijd heen.De begravenis is al geregeld en de rest horen we nog wel.



Nu heeft zijn broer ook botkanker met uitzaaingen.Het is gewoon

zo oneerlijk.Hoe lang zijn broer heeft weten we niet.De broer van

mijn schoonvader gaat soms ook naar mijn schoonvader toe.Ze

zitten beiden in dezelde situatie.



Ik wil nog kwijt dat ik dankbaar ben dat ik zo een goede schoonvader heb en dat het me pijn doet om hem te verliezen.We

laten de emoties toe als het moet maar weten aan de andere kant

ook dat we er samen wel doorheen komen.Door onze omgeving

krijgen we veel steun en dat helpt ons ontzettend.En ik vind ondanks alles dat we er goed mee omgaan en dat we sterk zijn.Ik

zal mijn best doen mijn mijn schoonouders,vriend en zwagers te

steunen en ze zoveel mogelijk troost te geven.



Mocht mijn text verwarrend zijn of met spelfouten dan ligt het eraan dat ik er niet helemaal bij ben.Ik weet ook niet hoe snel ik in

staat zal zijn om te reageren.

Dankjewel iamalady!Ook een dikke voor jou!

Vandaag met mijn vriend en schoonmoeder naar haar broer geweest.Het was heel gezellig en we hebben samen koffie gedronken en een filmje en fotos gekeken over zijn dochter die was gaan trouwen.Ook zijn vrouw was nog te zien.Maar toch was het tussendoor wel confronterend want hij is 11 jaar geleden zijn ene dochter aan kanker verloren (hij had er twee) en in februari zijn vrouw aan kanker.Mijn schoonmoeder is in mei 2011 haar man aan kanker verloren,2 lotgenoten en hoewel het erg gezellig was moest ik er tussendoor ff aan denken.Ik had een moment dat ik moest slikken en een klein beetje verdriet voelde.Maar samen hebben we gewoon gepraat en dat was fijn.

Mijn vriend heeft het mobieltje van zijn overleden schoonvader gekregen toen we gisteren avond naar mijn schoonmoeder waren geweest.Er stonden nog fotos van hem erin die hij had genomen,zelf eentje toen ze met de eerste kerstdag voor de patientes in het ziekenhuis kwamen zingen.Hebben we toch het

gevoel dat hij nog steeds bij ons is en dat is fijn.

16 mei was het vier jaar geleden dat jij bent overleden.Nog steeds denken we aan je en missen je.Op je sterfdag zijn we weer naar je urn geweest,hebben deze schoongemaakt en een kaarsje aangestoken.Op deze manier hebben we je herdacht.Je bent voor altijd in

ons hart.

Hoi Italiagirl,leuk dat je nog een keer reageert!Ik herinner me aan het verhaal van je schoonzus,ook heftig.Het gaat goed met mij en ik

ben een gelukkig mens.Maar dat neemt niet weg dat ik mijn schoonvader mis.Dat hoort erbij.Hoe is het met jou?

Dankjewel prima_donna!Het is 4 jaar geleden.We hebben het geaccepteerd maar blijven hem missen.Het herdenken en erover praten samen is altijd fijn.Dat geeft kracht.

Bedankt voor je compliment!Ja,het is een heftige gebeurtenis en rouwen helpt bij het verwerken.De herinneringen blijven we koesteren en die zijn mooi.Heb jij zelf ook zo iets meegemaakt?

Hallo prima_donna,mooie nick trouwens,herinneringen zijn altijd mooi en heel troostend.Je maakt een heftige tijd mee.Ik heb net op je

topic gereageerd.Sterkte voor de komende tijd en vooral,blijf van je afschrijven!Dat lucht op.Ik denk aan je.

prima_donna,het eerste jaar is het moeilijkste en dit is een heftige periode waar we allemaal doorheen moeten.Laat vooral je gevoelens toe!Dat is belangrijk voor je verwerking.

Dat is zeker een k*tziekte,absoluut en een bijzonder agressieve vorm.Sterkte Nena!

Ja,helaas wel!En hoewel we er goed mee zijn omgegaan (en dat doen we nog steeds) en realistisch zijn dan neemt dat niet weg dat we

er zo nu en dan nog verdriet ervan hebben.Maar ook dat hoort erbij.Hoe gaat het met jou nu?

Ik was na een paar maanden in de fase van het besef.Het is bij iedereen anders.Het is aan de ene kant 4 jaar geleden maar soms lijkt

het alsof het gisteren was.De tijd gaat snel.Bedankt voor je reactie!

Ik weet dat je goed op mijn broer let. We missen je en houden van je.

11 mei is het alweer 5 jaar geleden dat je bent overleden. Ik schrijf hier gewoon nog eens omdat wij je niet vergeten zijn,wij je missen

en je voor altijd een plek in ons hart zult hebben.